ရူးထူးမူးသီအိုုရီ

အေမရိကန္ျပည္ႀကီးကိုု ေရာက္ခါစက မိတ္ေဆြတေယာက္ရဲ႕ သတိ
ေပးခ်က္လိုုလိုု၊ ဆံုုးမစကားလိုုလိုု၊ အေပ်ာ္သေဘာ ေနာက္တာလိုုလိုုနဲ႔
ခပ္တည္တည္ ေျပာခဲ့တာကိုု သတိျပန္ရမိတယ္။ (အေမရိကန္ျပည္က
တကယ္ပဲ ႀကီးလိုု႔ “ျပည္ႀကီး” လိုု႔ သံုုးခဲ့တာပါ) ထားပါေတာ့။

မိတ္ေဆြက ေျပာတယ္။ ဒီတိုုင္းျပည္က ထူးတဲ့သူနဲ႔ ရူးတဲ့သူပဲ ေနလိုု႔
ေကာင္းတဲ့ တိုုင္းျပည္တဲ့။ မင္းက ရူးမွာလား၊ ထူးမွာလားတဲ့။ ဒီလူ
ဘာေၾကာင့္မ်ား ငါ့ကိုုဒီလိုုေျပာရတာလဲ။ ဒါဟာ ခ်ိန္းေခ်ာက္တာလား။
အရင္လူက ေနာက္လူကိုု ဆရာလုုပ္ခ်င္တဲ့ အေပါက္လားဆိုုၿပီး “တင္း”
မိပါတယ္။

သူ႔ေမးခြန္းကိုုလည္း မေျဖခ်င္တာနဲ႔ သူ႔အရိုုးနဲ႔ပဲ သူ႔ကိုုျပန္ထိုုးခဲ့ပါတယ္။
မင္းကေရာ ဒီတိုုင္းျပည္မွာေရာက္ေနတာ ရူးေနလိုု႔လား၊ ထူးေနလိုု႔လား
လိုု႔ ျပန္ေမးလိုုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ သူက ငါကေတာ့ မရူးလည္း မရူးႏိုုင္။
မထူးလည္း မထူးႏိုုင္တဲ့ ေကာင္ပါကြာတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ မူးေနတာေပါ့တဲ့။

ငါ့ကိုုၾကည့္ၿပီး နမူနာယူေစခ်င္တယ္တဲ့။ ငါတိုု႔လိုု မရူးႏိုုင္၊ မထူးႏိုုင္သူေတြက
အရက္သမား၊ ေဆးသမားလိုု အရသာရွိရွိ မမူးႏိုုင္ပဲ။ ေခါင္းမူး၊ ေခါင္းကိုုက္
သမားေတြလိုု တဘ၀လံုုး မူးေနာက္ေနေအာင္ ရွာရေဖြရနဲ႔ ပတ္ခ်ာလည္ၿပီး
ပင္ပန္းေနရသတဲ့။ အီၾကာေကြးစကားနဲ႔ဆိုုရင္ ( ဟိုုက္..ရွာလပတ္ရည္..ေပါ့)

သူဆိုုလိုုတဲ့အဓိပၺါယ္က အထူးတလည္ ႀကိဳးစားၾကတဲ့သူေတြအတြက္ ဒီႏိုုင္
ငံက ေနရာအျပည့္၊ အခြင့္အေရး အျပည့္ရွိတဲ့ ႏိုုင္ငံပါတဲ့။ ဒါမွမဟုုတ္ သူမ်ား
နဲ႔မတူ တမူထူးၿပီး ရူးႏိုုင္ရင္လည္း အဲဒီထူးျခားမႈကိုု ေအာင္ျမင္မႈလိုု႔ သတ္မွတ္
တတ္လိုု႔ ေနရာေကာင္းရႏိုုင္တဲ့ တိုုင္းျပည္ပါတဲ့။ အေမရိကန္က ရူးသူ၊ ထူးသူ
မ်ားအေၾကာင္းေတာ့ ပိတ္သတ္ႀကီးလည္း သိၿပီးေလာက္ေရာမိုု႔ အက်ယ္မခ်ဲ႕
လိုုေတာ့ပါ။ လတ္တေလာ ေအာင္ျမင္ေနၾကသူေတြက ရူးသူ၊ ထူးသူမ်ားဟုု
သာ မွတ္ယူၾကပါေလကုုန္။

မူးသူမ်ားကိစၥကိုုသာ ဆက္ၾကပါစိုု႔ရဲ႕။ ဟုုတ္ပ။ အေနၾကာလာမွ ေနာင္တရ
ဆိုုသလိုု။ “ဟိုုအေကာင္” ေျပာခဲ့တုုန္း ကတည္းက က်က်နနသေဘာေပါက္
ခဲ့ရင္ ရူးရင္ရူး၊ မရူးရင္ထူးဆိုုၿပီး လုုပ္ခဲ့ပါတယ္လိုု႔ အခုုမွပဲ စဥ္းစားမိရွာေတာ့
ေလတယ္။ အခုုေတာ့ ငါ့ခင္မ်ာ မူးရွာေပါ့။

ျမန္မာေတြေျပာၾကတဲ့ “ဒံုုရင္း ဒံုုရင္းပဲ” ဆိုုတာ ငါတိုု႔လိုု မူးေနသူေတြကိုု
ေခၚတာပါလား။ ဟိုုမေရာက္ ဒီမေရာက္။ ေတာ္ရုုံတန္ရံုု အလုုပ္ေလးနဲ႔။
ေတာ္ရံုုတန္ရံုု ၀င္ေငြေလးနဲ႔။ ေတာ္ရံုုတန္ရံုု ဘ၀ေလးနဲ႔ပဲ ေက်နပ္မယ္ေလ
လိုု႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့မိတာ စီးပြါးပ်က္ကပ္နဲ႔လည္း ႀကံဳေရာ။ ေဟာ..မူးပါေလ
ေရာဗ်ာ။

ဟိုုကုုမၺဏီက ျပဳတ္။ ဒီကုုမၺဏီက ျဖဳတ္။ ဟိုုက အလုုပ္ေလွ်ာ့။ ဒီက လစာ
ျဖတ္။ အိမ္ေႂကြးက မေက်ခင္ ေစ်းျပဳတ္က်။ ကားေႂကြးက ပံုုမွန္ေတာင္း။
ဟိုုအေႂကြး၊ ဒီအေႂကြး ပံုုမွန္ေပးဖိုု႔အေရး အလုုပ္က ပံုုမမွန္ ရွာေလေတာ့
ငါ့ခင္မ်ာ မူးရပါေပါ့လား။ ဒီၾကားထဲ သားသမီးမ်ားလိုု႔ကေတာ့ သံဃာစင္
ပါ ေမွာက္ပါေလေရာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ သားသမီး မိတ္ေဆြမ်ားကိုု ကိုုယ့္လိုု
ေနာင္တ မရေစေအာင္ “ဟိုုအေကာင္” ေျပာခဲ့တဲ့စကားကိုုပဲ ျပန္ျပန္ ေျပာ
ေနမိေတာ့တယ္။

မင္းတိုု႔ေကာင္ေတြ ထူးေအာင္လုုပ္ရင္လုုပ္ ။ မဟုုတ္ရင္ေတာ့ ရူးေအာင္
သာ လုုပ္ၾကေတာ့။ ရူးသြားလိုု႔ ၀မ္းမနည္းဘူးကြလိုု႔ ဆံုုးမတာ လိုုလိုု၊ ခ်ိန္း
ေခ်ာက္တာ လိုုလိုု၊ သတိေပးတာ လိုုလိုု၊ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေျပာေနရေတာ့
တယ္။

မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား။ ထူးေနသလား၊ ရူးေနသလား သတင္းပိုု႔ၾကပါ။ ရူးနည္း
ေကာင္း၊ ထူးနည္းေကာင္းမ်ာ းရွိရင္လည္း မွ်ေ၀ေပးၾကပါလိုု႔ ေမတၱာရပ္ပါ
တယ္။ အေမရိကန္ ႏိုုင္ငံႀကီးမွာေတာ့ မူးရင္းနဲ႔ ထူးဖိုု႔ မလြယ္သလိုု၊ ရူးဖိုု႔လည္း
မလြယ္လွပါေၾကာင္း။ ပါရီမီေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ထူးၾက၊ ရူးၾကမွသာ လူေပၚ
လူေဇာ္ လုုပ္ႏိုုင္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ စိတ္ရင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အသိေပး
ေၾကညာ လိုုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ား။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)