Monday, November 29, 2010

အႀကံေပးအရာရွိ
















ငါ့မွာ ေျမြတေကာင္ရွိတယ္။ သူ႔နာမည္က ေဂၚဇီလာ။ သူက
သတ္သတ္လြတ္သမား။ တီဗီဂီမ္းႀကိဳက္တယ္။ ဘီယာႀကိဳက္
တယ္။ အတင္းအဖ်င္းမဂၢဇင္းႀကိဳက္တယ္။ အြန္လိုင္း ခ်က္တင္
ႀကိဳက္တယ္။ ေဂၚဇီလာကိုု ငါေမြးထားတာ မဟုုတ္ဘူး။ အလုုပ္
သမားအျဖစ္ ငွားထားတာ။ သူက ငါ့ရဲ ႔ စီးပြါးေရးအႀကံေပး။

ေျမြဆိုုေပမဲ့ ေဂၚဇီလာမွာ အဆိပ္မရွိဘူး။ သူက ဘုုရားနဲ႔တရားနဲ႔။
ဘာသာေပါင္းစံုု ကိုုးကြယ္တယ္။ ဘုုရားေတြအားလံုုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
သမားမိုု႔တဲ့။ သူက လိင္တူခ်င္းစံုုမက္သူ။ ပ်င္းတဲ့အခါ ငါနဲ႔အံစာတုုံး
လွိမ္႔ၿပီး ေျမြကစားတယ္။ ငါေျမြၿမိဳခံရတဲ့အခါ သူ႔အၿမီးကိုုနန္႔ၿပီး။ သူ
ေျမြၿမိဳခံရတဲ့အခါေတာ့ ပါးပ်ဥ္းေထာင္ျပတတ္တယ္။

ေျမြအမ်ားစုုက ဂ်က္ဇ္ဂီတကိုုႀကိဳက္ၾကေပမဲ့ ေဂၚဇီလာကေတာ့
အေမရိကန္ေက်းလက္ဂီတကိုုပဲ ႀကိဳက္တယ္။ သီခ်င္းတိုုင္းမွာ
ဇတ္လမ္းရွိၿပီး ရုုပ္ရွင္ၾကည့္ရသလိုုပဲတဲ့။ သူ႔ဇာတိကိုု လြမ္းလိုု႔
လည္းျဖစ္မယ္။ သူကအေမရိကန္ဖြါး တကၠဆက္နယ္သား။
ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကိုု မသိဘူး။ စိတ္လည္း မ၀င္စားဘူး။
လက္တင္အေမရိကားကိုပဲ စိတ္၀င္စားတယ္။ အေမဇံုေတာ
အုပ္ႀကီး ရွိလို႔ျဖစ္မယ္။

ေဂၚဇီလာရဲ ႔ေန႔စဥ္အလုုပ္က စေတာ့ေစ်းအတက္အက်ကိုုၾကည့္
ၿပီး ငါ့ေငြေတြကိုု အေျပာင္းအေရႊ ႔လုုပ္ေပးတယ္။ စီးပြါးေရးသတင္း
ေတြကိုုဖတ္ၿပီး ငါ့ကိုုအစီရင္ခံတယ္။ ၀င္ေငြထြက္ေငြကိုုတြက္ၿပီး
ေရွ ႔မွာလုုပ္သင့္တဲ့ စီးပြါးကြက္ေတြကိုု ငါ့ဆီအႀကံေပးတယ္။
အခ်ိန္ပိုုရွိရင္ ငါ့ရဲ ႔စာရင္းကိုုင္ေကာင္မေလးနဲ႔ ရန္ျဖစ္တယ္။
ေကာင္မေလးက ရင္သားႀကီးေအာင္ အတုုထည့္ထားလိုု႔တဲ့။
ဒီီေကာင္မေလး ႀကိဳးတေခ်ာင္းေဘာင္းဘီ ၀တ္တာကိုေတာ့
လူၾကားသူၾကား ခ်ီးမြန္းတတ္ျပန္တယ္။

ေႏြရာသီအားလပ္ရက္ေတြမွာ ငါတိုု႔ႏွစ္ေကာင္ ကယ္လီဖိုုးနီးယား
ကိုု သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ငါပိုုင္တဲ့ စပ်စ္ၿခံရွိတယ္။ ေန႔ေရာညေရာ
၀ိုုင္ေတြေသာက္တယ္။ မူးၾကတယ္။ သူက ၀ိုုင္အျဖဴသမား။ ၀ိုုင္နီက
ေသြးနဲ႔တူလိုု႔ မႀကိဳက္ဘူးတဲ့။ တခါတေလ ပင္လယ္ကိုုသြားတယ္။
ငါ့သေဘၤာေပၚ ဘီယာေတြသယ္ၿပီး ေသာက္ၾကတယ္။ ေဂၚဇီလာဟာ
ေျမြတေကာင္ျဖစ္ေပမဲ့ လူလိုုသူလိုုေနတတ္တယ္။ အရက္မူးတဲ့အခါ
ေတာ့ ေျမြဇာတိ ေပၚလာတတ္တယ္။ ဟိုုေခြဒီေခြ လုုပ္ခ်င္တယ္။
ဟိုုပတ္ဒီပတ္ လုုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေကာင္က ေျမြေအးပါ။
အႏၱရယ္မေပးတတ္ပါဘူး။ ငါ့ထက္ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တယ္။

ေဂၚဇီလာရဲ ႔ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ကေတာ့ ငါ့ကိုုဆရာလုုပ္လြန္း
တာပဲ။ အႀကံေပးအရာရွိဆိုုတဲ့ ရာထူးနဲ႔အာဏာကိုု အလြန္အကၽြံ
သံုုးစြဲတတ္တဲ့ ေရာဂါေပါ့။ မလိုုအပ္ပဲငါ့ကိုု အႀကံေပးတာေတြ စာရင္း
လုပ္ထားတယ္။

(ေအ) ဘာသာတရား ကိုုးကြယ္တတ္သူျဖစ္လာေရး။

(ဘီ) ေက်ာရိုုးမဲ့သတၱ၀ါေတြနဲ႔ လိင္တူခ်စ္သူေတြကိုု အမွန္တကယ္
နားလည္ေပးႏိုုင္ေရး။

(စီ) လူျဖဴ မုုန္းတီးေရး။

(ဒီ) က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ခန္း ပံုုမွန္လုုပ္ေဆာင္ေရး။

(အီး) စီးပြါးေရးကိုု အႏုုပညာတရပ္အျဖစ္ လက္ခံက်င့္သံုုးေရး။

(အဖ္) ေလာကႀကီးကိုု အေကာင္းျမင္ေရး။

(ဂ်ီ) အပ်င္းမထူေရး။

(အိခ်္) တႏွစ္တႀကိမ္ သူ႔ကိုု လခပုုံမွန္တိုုးေပးေရးနဲ႔

(အိုုင္) ေသးေပါက္တဲ့အခါ ေဘးကိုု မစင္ေစေရးတိုု႔ပဲ။

ေဂၚဇီလာက လူစကားအျပင္ ေျမြဘာသာ ေျခာက္မ်ိဳးလည္းတတ္
တယ္။ လူေတြရဲ ႔အေၾကာင္း ေျမြဘာသာနဲ႔ စာအုုပ္ေတြေရးၿပီး
အလကားေ၀တယ္။ သူ႔ကေလာင္နာမည္က အႀကံေပးအရာရွိတဲ့။

ေလာေလာဆယ္အထိေတာ့ သူ႔ကိုုအလုုပ္ျဖဳတ္ျပစ္ဖိုု႔ ငါ့မွာ အစီ
အစဥ္ မရွိေသးပါဘူး။ သူေပးတဲ့ အႀကံေတြက ငါ့ကိုုစီးပြါးတက္ေစ
တာကိုုး။ ေျမြေတြဟာ ရတနာသိုုက္ကိုု ေစာင့္ေရွာက္သူ၊ ေျမြရွိရင္
စီးပြါးတက္တယ္လိုု႔ ျမန္မာေတြ ယံုုၾကည္တတ္တဲ့အေၾကာင္း
အခုုခ်ိန္ထိ သူ႔ကိုု ငါ မေျပာျဖစ္ေသးပါဘူး။
ေဂၚဇီလာ က်န္းမာပါေစ။

(ရုပ္ပံု ၊ ဂူဂလ္)

Tuesday, November 23, 2010

တိုရွည္
















ေခတ္က သိပ္ျမန္တယ္။ အခ်ိန္မရွိဘူး။ ျမန္ျမန္လုုပ္။ သတင္း
ေခတ္မွာ ေႏွးရင္ ငတ္မယ္။ လူတိုုင္း သတင္းသမားျဖစ္ကုုန္ၿပီ။
အခုုျဖစ္၊ အခုုသိ၊ အခုုျမင္၊ အခုုၾကားရၿပီ။ သံုုးသပ္တာေတြ၊
ကုုန္းဟပ္တာေတြ ေနာက္မွလုုပ္။

ဘာျဖစ္သလဲ။ ဘာေျပာခ်င္သလဲ။ ေရးစရာရွိတာ ျမန္ျမန္ေရး။
လိုုရင္း၊ တိုုရွင္း ေရး။ ဘေျခာက္လံုုးကုုန္ေအာင္ ေရွာက္ေရးမေနနဲ႔။
ေ၀့ေန ၀ိုုက္ေနရင္ မဖတ္ေတာ့ဘူး။ နင္ရွည္သမွ် လိုုက္ဖတ္ဖိုု႔ ငါ့မွာ
အခ်ိန္မရွိဘူး။

တိုုတိုုနဲ႔တုုတ္တုုတ္လုုပ္ၾက။ တိုုတာက ရွင္းတယ္။ တုုတ္တာက
ဘာလဲ။ အခ်က္အလက္စံုုေအာင္ ေရးခိုုင္းတာျဖစ္မယ္။ ၀တၱဳေတြ
ေတာင္ သတင္းပုုံစံနဲ႔ေရးကုုန္ၿပီ။ ရွည္လွ်ားေပမ်ားရင္ ေ၀၀ါးမယ္။
အင္တာနက္ေၾကာင့္ လူတိုုင္းစာေရးဆရာျဖစ္ကုုန္ၿပီ။ သေဘာေပါက္။
ဖြဲ ႔ေန ႏြဲ ႔ေနရင္ ေရးရတာလည္း ၾကာတယ္။ ဖတ္ရတာလည္း ၾကာ
တယ္။ ဒဲ့သာ ေဆာ္လိုုက္ေတာ့။ ရွည္မေနနဲ႔။

တိုုတိုုင္းလည္း ေကာင္းတာမဟုုတ္ျပန္ဘူး။ ထိေအာင္၊ မိေအာင္
လည္း ေရးၾကဦး။ ေပၚတင္ႀကီးေရးရင္လည္း အဆဲခံေနရဦးမယ္။
သတိထား။ ခ်စ္ရင္ေတာ့ ခ်စ္တယ္ ျမန္ျမန္ေျပာ။ ေတာင္ေတာင္အီ
အီ လုုပ္မေနနဲ႔။ ၾကားကားဆြဲသြားမယ္။ ႏွလံုုးသားကိစၥမွာ တိုု၊ထိ၊မိ၊
ေကာင္း ဆိုရင္ လူေတြလက္ခံတယ္။

ဖတ္ရသြက္ေအာင္ ေရး။ စိတ္၀င္စားဖိုု႔ေကာင္းေအာင္ ေရး။ ဒါက
အႏုုပညာကိစၥ။ ပါရမီနည္းရင္ ျမန္ျမန္ျဖည့္။ စုု၊တု၊ျပဳေတြ ျမန္ျမန္
လုုပ္။ အႏုုပညာနည္းရင္ ေစ်းကြက္မ၀င္ဘူး။ စိတ္၀င္စားေအာင္
မဖန္တီးတတ္ရင္ လူေတြေက်ာ္ဖတ္သြားလိမ့္မယ္။ နင္ေရးတာ
အလကားပဲ။

(ေဒၚစုုနဲ႔သူ႔သားငယ္ ျပန္ဆံုု။ လက္ေမာင္းမွာ အလံနဲ႔။ လူပ်ိဳအပ်ိဳ
ခိုုက္ၾကတယ္) သတင္းက ဒါပဲ။ ဖြဲ ႔ၾက ႏြဲ ႔ၾကဦးမလား။ ျမန္ျမန္ဖြဲ ႔ ၊
ျမန္ျမန္ႏြဲ ႔ၾက။ ဓါတ္ပံုုေတြေရာ၊ ဗီဒီယိုုေတြေရာ အကုုန္ျမင္ေနရၿပီ။
ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ။

ယူက်ဴ ႔ကိုု ကိုုးကြယ္။ ေဖ့စ္ဘုုခ္နဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္။ တြစ္တာနဲ႔ ႏွစ္ပါးသြား။
လက္ကိုုင္ဖုုန္းက သတင္းေပး။ အားရင္ ဘေလာ့ဂ္ေရး။ ဒါဟာ လူ
တကာလုုပ္ေနတဲ့ ေနစဥ္ဘ၀။ ရွည္ေနဖိုု႔ အခ်ိန္မရွိဘူး။ လိုု၊ တိုု၊ တုုတ္၊
ရွင္း၊ ျမန္၊ ေကာင္း။ ဒါမွ နင့္ဟာကိုု လူဖတ္မယ္။ မဟုုတ္ရင္ေတာ့
ေရးမေနနဲ႔ ။

ပိုုက္ဆံမယူပဲ အႀကံေပးရရင္။ မိန္းမအတြင္းခံေဘာင္းဘီလိုု လွတ
ပတ၊ တိုုတိုုရွင္းရွင္းနဲ႔ အေရးႀကီးတာကိုု အုုပ္မိေအာင္ ေရးႏိုုင္ရင္
ေအာင္ျမင္မယ္ မွတ္။

မရွည္ဖိုု႔အေၾကာင္း ခပ္ရွည္ရွည္ေျပာလိုုက္တာ ေမာေတာင္ေမာ
သြားၿပီ။ ငါေရးသလိုု လိုုက္မေရးၾကနဲ႔ေနာ္။ လူအျမင္ကပ္လိမ့္မယ္။
ငါလည္း က်င့္ေနတုုန္း။ ဒါပဲေဟ့။

(ရုုပ္ပံု ၊ ဂူဂလ္)

Sunday, November 21, 2010

ျမင္ဖူးတယ္












ေရႊတိဂံုုအထက္ပစၥယံမွာ ႏိုုင္ငံကူးလက္မွတ္ကိုုထုုတ္ ပတၱျမားမ်က္ရွင္
ကိုုယ္ေတာ္ႀကီးကိုုျပၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ဆုုေတာင္းေနသူတဦးကိုု ျမင္ဖူးတယ္။
(သူ ႔ကိုု ဗီဇာေပးေအာင္လိုု႔တဲ့)

ခပ္ေခ်ာေခ်ာညီအမသံုုးေယာက္ရွိတဲ့အိမ္ကိုု ညေနက်ရင္ တရားသြား
ေဟာရမွာမိုု႔ အလြန္စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ သင္းအုုပ္ဆရာေလးကိုုလည္း
ျမင္ဖူးတယ္။ (အဲဒီေန႔က သူေဟာမဲ့ အေၾကာင္းအရာကိုု ေရြးရခက္ေနသတဲ့)

ရန္ကုုန္ေဆးရံုုႀကီးေရွ ႔မွာ လူေတြေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပေနတာကိုု
ျမင္ဖူးတယ္။ (မၾကာခင္မွာပဲ စစ္အာဏာသိမ္းခဲ့တယ္)

ေျပးေနတဲ့ရထားရဲ ႔ ေခါင္မိုုးေပၚမွာ ခိုုးေျပးလာၾကတဲ့စံုုတြဲ နမ္းေနၾကတာ
ျမင္ဖူးတယ္။ (သူတိုု႔သိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတယ္)

ဘုုရားေစာင္းတန္းတခုုမွာ ေဖါက္သည္မလာလိုု႔ ပ်င္းၿပီး ၀ဲကုုတ္ေနတဲ့
ေဗဒင္ဆရာတေယာက္ကိုု ျမင္ဖူးတယ္။ ( သူက ဒုုကၡတရားကိုု ယားနာ
တခုုလိုု႔ သေဘာထားသူတဲ့)

ပန္းဆိုုးတန္းကမ္းနားမွာ ၾကမ္းၾကားထဲညပ္ေနတဲ့ ဆန္ေစ့ေတြကိုု
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔ အလုုအယက္ ကေလာ္ထုုတ္ေနၾကတဲ့ ကေလး
ငယ္ေတြကိုု ျမင္ဖူးတယ္။ (အဲဒီဆန္ေတြကိုု သူတိုု႔ျပန္ေရာင္းၾကမွာ)

ႏိုုင္ငံျခားမွာသန္႔ရွင္းေရးအလုုပ္ရလိုု႔ တေဆြလံုုးတမ်ိဳးလံုုး ေပ်ာ္ေနၾက
တာကိုု ျမင္ဖူးတယ္။ (ဒီလူက အိမ္မွာဆို တံပ်က္ဆီးေတာင္ လွဲတဲ့သူ
မဟုုတ္ဘူး)

ေက်ာင္း၀တ္စံုုအေဟာင္းေလးေတြနဲ႔ ဘူတာမွာေရလိုုက္ေရာင္းေနတဲ့
ေမာင္ႏွမတသိုုက္ ရထားနဲ႔အတူ အေျပးလိုုက္ၿပီးေရာင္းတာကိုု ျမင္ဖူး
တယ္။ (ဒီကေလးေတြက ဦးပုညရဲ ႔ ေရသည္ျပဇတ္ကိုု မသိဘူး)

မသာအိမ္မွာ ညက ဖဲႏိုုင္လိုု႔ မနက္ခင္းအိမ္အျပန္ မ်က္ႏွာပန္းလွခဲ့တဲ့
အရုုပ္ဆိုုးဆိုုး၊သေဘာေကာင္းေကာင္း အိမ္ေထာင္ရွင္မႀကီးကိုုလည္း
ျမင္ဖူးတယ္။ (ဖဲရႈံးတဲ့ေန႔ေတြဆိုု အိမ္ဦးနတ္အမူးသမားက ေဆာင့္ကန္
တတ္တယ္တဲ့)

ျမန္မာျပည္ကိုု အလည္ျပန္ရလိုု႔ ေပ်ာ္ၿပီး ျမန္မာျပည္ကျပန္လာတဲ့အခါ
စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ သူကိုု ျမင္ဖူးတယ္။ (ေနာက္ႏွစ္လည္း ထပ္သြားဦးမွာတဲ့)

သႀကၤန္မွာ အရက္မူးလြန္ၿပီး ဆံပင္အတုုေတြေပ်ာက္သြားတဲ့ ဦးဇင္းငယ္
ႏွစ္ပါးကိုုလည္း ျမင္ဖူးတယ္။ (သူတိုု႔မွာ ရည္းစားေတြလည္း ရွိၾကတယ္)

ဆႏၵျပေက်ာင္းသားေတြ ပစ္အသတ္ခံရလိုု႔ ရႈိက္ႀကီးတငင္ငိုုေနတဲ့
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တေယာက္ကိုု ျမင္ဖူးတယ္။ (အဲဒီေန႔က
မိုုးေတြလည္းရြာေနခဲ့တယ္)

ေက်ာင္းအုုပ္ဆရာမႀကီးရဲ ႔သား စာခိုုးခ်ေနတာကိုု မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ေပးတဲ့ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဆရာမေလးကိုု ျမင္ဖူးတယ္။ (အခု
သူလည္း ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမ ျဖစ္ေနၿပီတဲ့)

စစ္အာဏာမသိမ္းခင္က အလြန္ဆင္းရဲၿပီး အာဏာသိမ္းၿပီးမၾကာခင္မွာပဲ
အလြန္ခ်မ္္းသာလာတဲ့ စစ္ဗိုုလ္ေလးတဦးကိုု ျမင္ဖူးတယ္။( အဲဒီေတာ့မွ
သူက တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တတ္တာတဲ့)

ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ဟုတ္သလိုလိုနဲ႔ အျပင္မွာ ေခ်ာလည္းမေခ်ာ အဆင့္လည္း
သိပ္မရွိတဲ့ မင္းသမီးတဦးကို ျမင္ဖူးတယ္။ ( အခုခ်ိန္ထိေတာ့ အကယ္ဒမီ
ရသံ မၾကားေသးဘူး)

စေနတနဂၤေႏြအားလပ္ရက္မွ တႏိုင္ငံက တႏိုင္ငံကို ေလယာဥ္နဲ႔လာၿပီး
ခ်စ္ရတဲ့ ေကာင္မေလးကို ျမင္ဖူးတယ္။ (သူတို႔ႏွစ္ဦး မညားၾကရွာဘူး)

ငါးမရလို႔ ေရခ်ိဳးျပန္ခဲ့ၾကသူေတြကိုလည္း ျမင္ဖူးတယ္။ ( တခ်ိဳ ႔ဆို ေတာ္
ေတာ္ေအာင္ျမင္ေနၾကၿပီ)

ငါ့ကိုယ္ငါ ျမင္ဖူးတယ္။ (သိပ္မစြန္ပါဘူး)


ျမင္ဖူးတာေတြ ရွိေသးတယ္။ (ေနာက္မွဆက္ေျပာမယ္)

(ရုပ္ပံု ၊ ဂူဂလ္)

Thursday, November 18, 2010

တန္ေဆာင္မုုန္းလဆန္း ၇ရက္












အခ်ိန္။ ။ သီေပါမင္းပါေတာ္မူၿပီး ႏွစ္ေပါင္းတရာ့အစိတ္အၾကာ။
ေနရာ။ ။ အရင္က ၿမိဳ ႔ေတာ္။
အေၾကာင္းအရာ။ ။ အေဒၚႀကီးဆီက လာတဲ့စာ ။


တကမၻာလံုုးက ၀ိုုင္းၿပီးေျပာေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းကိုပဲ ငါေျပာမွာပါ။
အခုုတေလာ ေျပာခ်င္စရာက ဒါပဲရွိတာကိုုး။ သူလြတ္တဲ့ေန႔ကဆိုု
သူေနတဲ့လမ္းထဲ လူအုုပ္ႀကီး ေအာ္ဟစ္ ကခုုန္ၿပီး ေျပး၀င္လာၾက
တာ ဘုုရားပြဲမွာ ပိုုက္ဆံက်ဲတာက်ေနတာပဲ။

အိမ္ထဲက သူထြက္လာေတာ့ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးနဲ႔ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးဟဲ့။ ၿခံ
ထိပ္က သံခၽြန္ေတြကိုုကိုုင္ၿပီး လူေတြကိုုႏႈတ္ဆက္လိုုက္တဲ့အခ်ိန္
ကမ်ား ကမၻာႀကီး တုုန္သြားသလားမွတ္တယ္။ လူေတြ ေအာ္ခ်က္
ေတာ့ ကန္းကုုန္ပဲ။ သူမၾကား ကိုုယ္မၾကား အျပန္အလွန္ေျပာေန
လိုုက္ၾကတာမ်ား။ ဘာေတြေျပာလိုု႔ ေျပာမွန္းေတာင္ မသိရဘူး။

ပန္းႀကိဳက္တယ္ဆိုုတဲ့သူက ထူးထူးျခားျခား အဲဒီေန႔မွာ ပန္း မပန္ခဲ့
ဘူးဟဲ့။ ေအာင္မယ္ေလး တိုုင္ပင္ထားသလား မွတ္ရတယ္ေနာ္။
ပန္းစည္းတစည္း ေအာက္က တက္လာသဟဲ့။ သူကလည္း ပန္း
စည္းကိုု ျဖည္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ ထုုတ္ပန္လိုုက္တာ။ အဲဒီေတာ့မွပဲ
သူမွသူအစစ္ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ၀တ္ထားတာက ေဗဒါေရာင္
ဆိုုေတာ့ ပန္းကိုုလည္းပန္လိုုက္ေရာ ေဗဒါပ်ံ အံကိုုခဲ ပန္းပန္လွ်က္ပဲ
ဆိုုတာ ျဖစ္သြားေရာ။

သူ႔လူေတြကလည္း လြတ္မယ္ဆိုုတာ တြက္ထားရဲ ႔နဲ႔ ေအာ္လံေလး
ဘာေလး ႀကိဳၿပီး စီစဥ္မထားၾကဘူး။ လူေတြ အုုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း
ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက သူေအာ္ ကိုုယ္ေအာ္ေျပာခဲ့ရတယ္။ မေတြ ႔ရတာ
ၾကာၿပီတဲ့။ ဟုုတ္ပ။ အားလံုုးၾကားခ်င္ရင္ မနက္ျဖန္ ရံုုးကိုုလာခဲ့။
အသံခ်ဲ ႔စက္နဲ႔ေျပာမတဲ့။ မွတ္ကေရာ။ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ၿပိဳင္ၾကတဲ့
တရား၀င္ႏိုုင္ငံေရးပါတီေတြေတာင္ သူ႔လိုုအသံခ်ဲ ႔စက္ သံုုးရဲၾကတာ
မဟုုတ္ဘူး။

ဒိုု႔တိုုင္းျပည္က သူမ်ားေျပာလည္း ေျပာစရာပဲဟဲ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ တပါတ္
က တႏိုုင္ငံလံုုးလုုပ္ခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာေတာ့ လူမစည္ပဲ
အသက္၆၀ေက်ာ္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး သူ႔ၿခံ၀ထြက္ရပ္ေတာ့မွ ၾကက္ပ်ံ
မက်။

စိုုးရိမ္မယ္ဆိုုလည္း စိုုးရိမ္စရာေပါ့ဟယ္။ ဒီပဲရင္းတုုန္းက သူ႔ကိုအေသ
သတ္ဖိုု႔ လုုပ္ခဲ့ၾကတာမိုု႔လား။ ကံႀကီးေပလိုု႔ပ။ အခုုလည္း လူအုပ္ႀကီးထဲ
အကာအကြယ္မပါပဲ သြားေနလိုုက္တာ အသည္းယားစရာ။ ႀကံ ႔ဖြတ္ဆိုု
တာ ၿဂိဳလ္ပါတာမွတ္လိုု႔။

ႏိုုင္ငံေရးလုပ္တဲ့မိန္းမသားဆိုုတာက ဒိုု႔ဆီမွာ ရွားသမိုု႔လား။ သူ႔ဘ၀
ကလည္း ထူးပါတယ္ေအ။ ခင္ပြန္းသည္ဆံုုးတာေတာင္ မျမင္လိုုက္
ရတဲ့ ဘ၀။ သားအငယ္ေလးက သူ႔အေမျပန္္လြတ္တာကိုု ေတြ ႔ခ်င္
ရွာလိုု႔ ဘန္ေကာက္ထိလာၿပီး ေစာင့္ေနရွာတာ။ ေသနာေတြက
ဗီဇာ မေပးဘူးဟဲ့။

သူ႔ပါတီကလည္း အံ့ဖြယ္ပါတီပဲဟယ္။ သူ႔တေယာက္ထဲအေပၚ တပါ
တီလံုုး မွီခိုုေနသလား မွတ္ရတယ္။ ပါတီကိုုဖ်က္ဆိုုေတာ့ ႏိုုင္ငံေရး
ဆက္လုုပ္မယ္ဆိုုတာေတာင္ ျပတ္ျပတ္သားသား မေျပာရဲၾကဘူးဟဲ့။
တကယ္ေတာ့ သူ႔ပါတီမွ မဟုုတ္ပါဘူးေလ။ တတိုုင္းျပည္လံုုးလိုုလိုုက
သူ႔အေပၚမွီၿပီး ေမွ်ာ္ေနၾကသလိုုႀကီးပါေအ။ သူ႔ခမ်ာ ၀န္ထုုပ္၀န္ပိုုးႀကီး
ကိုု ျဖစ္လိုု႔။ တတိုုင္းျပည္လံုုး သူ႔အေပၚ ပိလိုု႔။ မေျပာေကာင္း မဆိုု
ေကာင္း။ သူမရွိ ဘယ့္နဲ႔လုုပ္ၾကမလဲ။

ငါေတာ့ သူ႔ကိုု သနားလည္းသနားတယ္။ အျပစ္မရွိပဲ အဖမ္းခံရ
တာေလာက္ ခံရခက္တာ ရွိဦးမွာလား။ မထူးပါဘူးဟယ္။ တခါထဲ
လူစုုၿပီး အစိုုးရဖြဲ ႔တယ္ေဟ့လိုု႔ ေၾကညာလိုုက္ ၿပီးေရာလိုု႔ တခါတခါ
ေတြးမိတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေပါ့။ မဟုတ္လည္း ေတာ္ယံုတန္ယံုလႈပ္
ရွားတာနဲ႔ အၾကာႀကီး အဖမ္းခံေနရတာ မဟုတ္လား။ သူတို႔လို ႏိုင္ငံ
ေရးေတာ့ နားမလည္ဘူးေပါ့ဟယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔လုပ္ေနတာေတြက
လည္းျဖစ္လာတာမွ မဟုတ္ပဲကိုးေအ့။ အသက္ေတြပဲ ႀကီးကုန္ၿပီ။

လူေတြကလည္း လူေတြပဲဟဲ့။ ရဲရဲတင္းတင္း မေထာက္ခံရဲၾကရွာဘူး။
သူကိုုခ်စ္တယ္၊ ေထာက္ခံတယ္ဆိုုတဲ့လူအေရအတြက္က အေျပာင္း
အလဲျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အလံုုအေလာက္မွ ရွိရဲ ႔လား။ ဒီပဲရင္းတုုန္း
ကပဲ ၾကည့္။ လူေတြအကုုန္ ထြက္ၾကေတာ့မယ္ထင္တာ။ ဘယ္ဟုုတ္
လိမ့္မလဲ။ လူေတြခင္မ်ာလည္း သူ႔ကိုုခ်စ္တာထက္ ဟိုုဟာေတြကိုု
ေၾကာက္ရတာက ပိုုမ်ားေနၾကတာကိုးေအ့။ ဒို႔ဆီမွာက လြယ္တာ
မဟုတ္ဘူး။ နီးရာဓါးကို တကယ္ေၾကာက္ရတာဟဲ့။

ညည္းတိုု႔ ျပည္ပေရာက္ေတြကေတာ့ အလုုပ္မျဖစ္ပါဘူးေအ။ အသံပဲ
ရွိတာပါ။ ေရဒီယိုုမွာ အင္တာဗ်ဴးပါတာေလာက္နဲ႔ တိုုင္းျပည္ႀကီး ေျပာင္း
လိမ့္မယ္ ထင္ေနၾကတုုန္းကိုုး။ ေရဒီယိုုကိုု လူေတြက လိုုတဲ့အခ်ိန္
ေလာက္ပဲ ခဏတျဖဳတ္ နားေထာင္ၾကတာေအ့။

ဒါပဲဟယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ တခ်က္တခ်က္
နင့္ကိုု ေမးရွာပါတယ္။ ဒိုု႔ေတြလည္း ကံႀကံဳမွပဲ ျပန္ဆံုုၾကတာေပါ့ဟာ။
ငါလည္း အသက္ႀကီးၿပီ။ ဆုုေတာင္းတာေတြလည္း အလုုပ္မျဖစ္ပါဘူးေအ။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ အေဒၚႀကီးေျပာေသာ အမ်ိဳးသမီးမွာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ
ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆရပါသည္။
(ဟုတ္မွာပါ)


ရုပ္ပံု ။ ဂူဂလ္

Wednesday, November 10, 2010

အေကာင္းျမင္သမားႏွင့္ ေတြ ႔ဆံုုျခင္း















အခ်ိန္။ ။ ခရစ္ေတာ္ကြယ္လြန္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္အၾကာ။

ေနရာ။ ။ ျမ၀တီၿမိဳ ႔ (ကရင္ျပည္နယ္)

အေၾကာင္းအရာ။ ။ ျမန္မာ့အေရး အထူးကၽြမ္းက်င္သူတဦးႏွင့္ ဗ်ဴးခန္း။

( စတင္းဘိုုင္…သရီး…တူး…၀မ္း…ဂိုုး )

မဂၤလာပါရွင္။ ျမ၀တီ၂၀ သံ၊ရုုပ္၊ဖုုန္း အစီအစဥ္က ႀကိဳဆိုုပါတယ္။
က်မကေတာ့ ေနာ္မိုုးတိမ္ပါ။

ဒီကေန႔အစီအစဥ္မွာေတာ့ ျမန္မာျပည္က လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့အေျခအေန
ေတြကိုု အပီအျပင္ သံုုးသတ္ႏိုုင္ဖိုု႔ အထူးဧည့္သည္ေတာ္တဦးကို က်မတိုု႔
ဖိတ္ေခၚထားပါတယ္။ သူကေတာ့ ႏိုုင္ငံတကာအႏွ႔ံေျခဆန္္႔ၿပီး ျမန္မာ့အေရး
ကိုု မိုုးမႊန္ေအာင္ လွည့္ပါတ္ေဟာေျပာေနတဲ့ ဦးေကာင္းျမင့္သူပဲျဖစ္ပါတယ္။
လာမယ့္ႏွစ္အတြက္ ႏိုုဘလ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုုရႏိုုင္သူမ်ား စာရင္းထဲမွာ
ထိပ္ဆံုုးက ပါေနသူတဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္ရွင့္။

တိမ္ ။ ။ မဂၤလာပါ ဦးေကာင္းျမင့္သူ…. ေနေကာင္းတယ္ေနာ္။

ေကာင္း။ ။ သိပ္ၿပီးေနေကာင္းပါတယ္…ေနာ္မိုုးတိမ္။ တျခားကိစၥေတြ
မဆက္ခင္ ရွင္းစရာေလးတခုုကိုု ႀကိဳၿပီးရွင္းလိုုက္ပါရေစ။

တိမ္။ ။ ေအာ္… အေပါ့သြားမလိုု႔လား။ ေနာက္ေဖးေပါက္က ထြက္ၿပီး
အျပင္မွာရွင္းလိုုက္လိုု႔ ရပါတယ္။

ေကာင္း။ ။ ႏိုုး…ႏိုုး…ႏိုုး.. မဟုုတ္ပါဘူး။ ေနာ္မိုုးတိမ္ က်ေနာ့္ကိုုမိတ္ဆက္
တုုန္းက အနည္းငယ္ေခ်ာ္သြားတဲ့ကိစၥေလးပါ။ ဒါက အေရးမႀကီးဘူးလိုု႔ထင္
ရေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥမိုု႔ပါ။

တိမ္။ ။ ဘာမ်ားပါလိမ့္ရွင့္။ က်မ ဘာမ်ားေခ်ာ္သြားလိုု႔ပါလိမ့္။

ေကာင္း။ ။ ဒီလိုုခင္မ်။ က်ေနာ့္နာမည္က ေကာင္းျမင္သူပါ။
ေကာင္းျမင့္သူ မဟုုတ္ပါဘူး။ အေကာင္းျမင္တတ္ေစခ်င္လိုု႔ မိဘမ်ား
က တမင္မွည့္ထားတာပါ။ ဘုုန္းႀကီးေပးတဲ့နာမည္လည္း မဟုုတ္ပါဘူး။
ေဗဒင္သမားေပးတဲ့နာမည္လည္း မဟုုတ္ပါဘူး။ နာမည္ေပးတဲ့အလုုပ္က
ဘုုန္းႀကီးအလုုပ္လည္း မဟုုတ္ပါဘူး။ အေကာင္းကိုုျမင္တတ္ဖိုု႔
တကယ္လည္း က်င့္ႀကံခဲ့သူမိုု႔ က်ေနာ့္ကိုု ေကာင္းျမင္သူလိုု႔ပဲေခၚေပးဖိုု႔
အရင္ဆံုုး ေမတၱာရပ္ခံလိုပါတယ္။

အဲ..ေနာက္တခုုက ။ ဦးေကာင္းျမင္သူဆိုုတာထက္ ကိုုေကာင္းျမင္သူ
လိုု႔ေခၚရင္ ပိုုၿပီးသင့္ေတာ္ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္က အခုုမွ ၃၃ႏွစ္ပဲရွိပါ
ေသးတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ အမတ္ေလာင္း၀င္ေရြးတဲ့ ကိုုမာခါးနဲ႔
အသက္ အတူတူပါပဲခင္မ်။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ

တိမ္။ ။ အိုု…ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္။ ေနာက္တႀကိမ္ ေခ်ာ္ၿပီး မေခၚမိ
ေအာင္ သတိႀကီးႀကီး ထားပါေတာ့မယ္။

ေကာင္း။ ။ ဂြတ္…ဂြတ္…ဗဲရီးဂြတ္..။

တိမ္။ ။ ဦး…အဲ..ကိုုေကာင္းျမင္သူရွင့္။ ျမန္မာျပည္တ၀ွမ္းမွာ ျပည္
သူေတြ ဒုုကၡမ်ိဳးစံုုႀကံဳေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုုေကာင္းျမင္သူက ဘာေၾကာင့္
ရယ္မ်ား ျမန္မာျပည္ႀကီး ေကာင္းေနပါတယ္လိုု႔ လိုုက္ေျပာေနရတာလဲ
ရွင့္။

ေကာင္း။ ။ ႀကိဳက္သြားၿပီ။

တိမ္။ ။ ရွင္။

ေကာင္း။ ။ ေမးခြန္းကိုုေတာ့ ႀကိဳက္သြားၿပီလိုု႔ေျပာတာပါ။ သိပ္ေကာင္း
တဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ။ က်ေနာ္လည္း ဒါကိုုေျဖခ်င္ေနတာပါ ေနာ္မိုုးတိမ္။

တိမ္။ ။ ဟုုတ္ကဲ့။ ဒါဆိုုလည္း ေျဖပါေတာ့ရွင့္။

ေကာင္း။ ။ ေကာင္းပါၿပီ ေနာ္မိုုးတိမ္။ အခုုကာလ အခါသမယဟာ
အင္မတန္မွ သာယာၾကည္လင္ၿပီး ေအးခ်မ္းၾကည္ႏႈးဖိုု႔ေကာင္းတဲ့
တန္ေဆာင္မုုန္းလရာသီျဖစ္တယ္..ဆိုုတာကေန စၿပီးေျပာခ်င္ပါတယ္။
က်ေနာ္တိုု႔ အမိျမန္မာျပည္ႀကီးကိုုၾကည့္လိုုက္ပါ။ သိပ္ကိုုသာယာလွပေန
ပါတယ္။ ပူအိုုက္တဲ့ကာလ ကုုန္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဗုုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကလည္း
လက္ညိႈးထိုုးလိုု႔မလြဲတဲ့ ေစတီပုုထိုုးေတြ၊ ေက်ာင္းကန္ဘုရားေတြမွာ ၿငိမ္း
ေအးမႈရဲ ႔အရသာကိုု ခံစားၿပီး ပီတသုုခ ရေနၾကပါတယ္။ ဘုုရားေတြကိုု
ၾကည့္လိုုက္ပါ။ လူေတြစည္ကားၿမဲ စည္ကားဆဲပါပဲ။

ခရစ္ယန္ ဘာသာ၀င္တိုု႔ရဲ ႔ ဘုုရားေက်ာင္းေတြ၊ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္တိုု႔ရဲ ႔
ပလီေက်ာင္းေတြ။ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္တိုု႔ရဲ ႔ ၀တ္ေက်ာင္းေတြကိုုလည္း
ၾကည့္လိုုက္ပါဦး။ ယံုုၾကည္ရာကိုုးကြယ္မႈေတြနဲ႔ သာယာမႈရဲ ႔ ရန႔ံေတြကိုု
ေဖၚက်ဴးေနၾကတာကိုု စိတ္ၾကည္ႏူးစရာေတြ ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါ.. စကား
အျဖစ္ေျပာတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး သြားၾကည့္ႏိုုင္
ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ အေျခအေနေတြပါလဲခင္ဗ်ာ။

အာရွတိုုက္ထဲမွာပဲ ပါကစၥတန္ႏိုုင္ငံကိုု ၾကည့္လိုုက္ပါ။ သူတိုု႔ရဲ ႔ပလီေက်ာင္း
ေတြမွာ ဗံုုးေတြ တ၀ုုန္း၀ုုန္း ကြဲေနတာပါ။ ဘုုရားေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္
မရွိခိုုးႏိုုင္ၾကရွာပါဘူး။ အာဖဂန္နစၥတန္ကိုုလည္း ၾကည့္ပါဦး။ သတ္ေနျဖတ္ေန
လိုုက္ၾကတာ မီးခိုုးမဆံုုး မိုုးမဆံုုးပါ။

အခုုေျပာေနတာက ဘာသာေရးရပ္၀န္း ကြက္ကြက္ေလးကိုုပဲ မီးေမာင္းထိုုး
ျပလိုုက္တာပါ။ ႏိုုင္ငံေရးဘက္က ေျပာပါ့မယ္။ အိမ္နီးခ်င္းတိုုင္းျပည္ေတြထဲမွာ
အိႏိၵယကိုု ခဏဖယ္ထားၿပီး ပါတ္၀န္းက်င္ႏိုုင္ငံေတြက အစိုုးရေတြကိုု ၾကည့္
လိုုက္ပါဦး။ ဘယ္အစိုုးရကိုုမ်ား ျပည္သူေတြက ႀကိဳက္ေနၾကလိုု႔တံုုး။

ထိုုင္းအစိုုးရဆိုုတာလည္း အႀကံအဖန္နဲ႔တက္လာတဲ့အစိုုးရ။ တရုုတ္၊
ဗီယက္နမ္၊ လာအိုုက ကြန္ျမဴနစ္အစိုုးရေတြကေရာ ဘယ္ျပည္သူ
ေတြက ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ထားတာတုုံး။ ကေမၻာဒီးယားက
ဟြန္ဆန္အစိုုးရကလည္း ရာသက္ပန္ရွိေနမယ့္ပံုုပဲ။ စကၤာပူအစိုုးရကေရာ
ျပည္သူ႔အသဲစြဲ ဒီမိုုကေရစီအစိုုးရ ဟုုတ္လိုု႔လား။ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္
ေနၾကတဲ့ အစိုုးရေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီလိုုအေျခအေနေတြၾကားမွာ က်ေနာ္တိုု႔
တိုုင္းျပည္ကိုုမွ ဘာေၾကာင့္ေရြးၿပီး မ်က္ေစာင္းခဲေနၾကသလဲ။ က်ေနာ္
ေတာ့ စဥ္းစားလိုု႔ကို မတတ္ႏိုုင္ေအာင္ပါပဲ ေနာ္မိုုးတိမ္ရယ္..။

ၿမိဳ ႔ျပရဲ ႔ ညေနခင္းေတြကို ၾကည့္ဦးမလား။ လမ္းေတြမွာဆို လူေတြအျပည့္။
ညပိုင္းက်ရင္ေဖ်ာ္ေျဖမယ့္ လိုက္ရႈိးေတြကို ၾကည့္ဖို႔ လူေတြတက္ၾကြေနၿပီ။
ဘီယာဆိုင္ေတြ၊ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေတြ၊ ညေစ်းတန္းေတြမွာလည္း လူေတြ
ေပ်ာ္လို႔။ အျပင္မထြက္တဲ့သူေတြကလည္း ကိုရီးယားကားနဲ႔ အိမ္ေတြထဲမွာ
ညိမ့္လို႔။ အဖ္အမ္ေရဒီယိုေတြကို နားဆင္လို႔။

ေက်းလက္ညေနခင္းေတြကိုေတာ့ ေျပာမျပေတာ့ပါဘူး။ ဒီအလွတရား
ေတြကို က်ေနာ္ရွင္းျပလိုက္ရင္ မူရင္းအရသာ ပ်က္စီးသြားမွာစိုးလို႔ပါ။

တိမ္။ ။ ကိုုေကာင္းျမင္သူ ေျပာခဲ့တဲ့ အစိုုးရေတြက ျပည္သူေတြကိုု
တိုုးတက္ႀကီးပြါးေအာင္ လုုပ္ေပးၾကတယ္ရွင့္။

ေကာင္း။ ။ ဟား..ဟား…ဟား။ က်ေနာ္တိုု႔အစိုုးရကလည္း ေကာင္းေအာင္
လုုပ္ေပးေနပါတယ္ဗ်ာ။ တရုုတ္တိုု႔၊ ဗီယက္နမ္တိုု႔၊ လာအိုုတိုု႔မွာ ေရြးေကာက္
္ပြဲဆိုုတာကိုု စာလံုုးေတာင္ ေပါင္းတတ္ၾကရဲ ႔လား။ အရင္ေမးၾကည့္လိုုက္ပါဦး။
ဒီတိုုင္းျပည္ကလူေတြက ေရြးေကာက္ပြဲဆိုုတာ အထီးလား၊ အမလား။
အလံုုးလား၊ အျပားလားေတာင္ သိၾကတာမဟုုတ္ဘူးဗ်။ ဟ..ဟား။

တိမ္။ ။ စစ္အစိုုးရက ေရြးေကာက္ပြဲေတာ့လုုပ္ေပးပါရဲ ႔ မဲလိမ္၊မဲခိုုးမႈ
ေတြပါလုုပ္ေနေတာ့ ဘာမ်ားထူးလိုု႔တုံး။

ေကာင္း။ ။ ေအာ္..ျဖစ္ရေလဗ်ာ။ ကမၻာေပၚကေရြးေကာက္ပြဲ ဆယ္ခုုမွာ
ဘယ္ႏွစ္ခုုကမ်ား မဲမခိုုးတာရွိလိုု႔တုုန္း။ လူေတြ အထင္ႀကီးေနတဲ့ အေမရိ
ကန္မွာေတာင္ ဘုုရွ္လက္ထက္တုုန္းက မဲေတြလိမ္ၾကေသးတာ မဟုုတ္လား။

တိမ္။ ။ စိတ္မရွိပါနဲ႔ရွင္..။ က်မတိုု႔အစီအစဥ္ အခ်ိန္ျပည့္ေတာ့မွာမိုု႔ အခုု စကား၀ိုုင္းကိုု
ေနာက္ေန႔မွ ဆက္ပါရေစ။ ကိုုေကာင္းျမင္သူကိုုလည္းေမးစရာေတြ တပံုုႀကီးက်န္ပါ
ေသးတယ္။

ေကာင္း။ ။ ေမးပါ..ေမးပါ..။ ေမးခြန္းေတြကိုု ႀကိဳဆိုုပါတယ္။ အစီအစဥ္
မဆံုုးခင္ က်ေနာ္က ျပန္ေမးစရာေလးရွိေနလိုု႔ အခ်ိန္ရရင္ ေျဖသြားေပးပါဦး
ေနာ္မိုုးတိမ္။

တိမ္။ ။ ဘာမ်ားပါလဲရွင့္။

ေကာင္း။ ။ ခင္ဗ်ားတိုု႔ သတင္းဌာနရဲ ႔ နာမည္က ထူးျခားေနသလားလိုု႔ပါ။
ျမ၀တီ၂၀ သံ၊ရုုပ္၊ဖုုန္း ဆိုုတာေလး ရွင္းေပးခဲ့ပါဦး။

တိမ္။ ။ ေအာ္..ေဟာ္…ဒါလား။ က်မတိုု႔က ျမန္မာစစ္အစိုုးရရဲ ႔ လႈံ႕ေဆာ္
ေရးသတင္းဌာန ျမ၀တီနဲ ႔ေရာမွာစိုုးလိုု႔ပါ။ သူတိုု႔ ဌာနက ျမ၀တီအတုုရွင့္။
က်မတိုု႔က ျမ၀တီအစစ္။ ျမ၀တီၿမိဳ ႔ကေန ထုုတ္လႊင့္ေနတာ။ သံ၊ ရုုပ္ ဆိုု
တာကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ က်မတိုု႔က အရုုပ္ထက္စာရင္ အသံပဲကိုု ဦးစား
ေပးတာပါ။ က်မတိုု႔အားလံုုးကလည္း အသံပဲစြာတာ ရုုပ္မေခ်ာၾကဘူး
မဟုုတ္လား။ ဟင္း..ဟင္း..။

ဖုုန္းဆိုုတာကေတာ့ အစီအစဥ္အားလံုုးကိုု လက္ကိုုင္တယ္လီဖုုန္း တခုုထဲနဲ႔
ျဖစ္သလိုရိုုက္ကူး ထုုတ္လႊင့္ေနလိုု႔ပါပဲ။ အိုုင္ဖုုန္းေလး တလံုုးရွိရင္ ရိုုက္လိုု႔
လည္းရ။ ၿပီးရင္ ယူက်ဴ ႔တိုု႔၊ ေဖ့စ္ဘုုခ္တိုု႔မွာ တင္။ အဲဒါေတြကိုု ႏိုုင္ငံတကာ
ရုုပ္သံလႊင့္ဌာနေတြက သေဘာက်ၿပီး တဆင့္ျပန္လႊင့္ေပး။

အဲ..စကားႀကံဳလို႔ အြန္လိုုင္းကေန ၾကည့္ရႈလိုုသူေတြအတြက္ ဒဘလွ်ဴ
ဒဘလွ်ဴ ဒဘလွ်ဴ ေဒါ့ ။၂၀သံရုုပ္ ေဒါ့ အိုုအားဂ်ီမွာ အဆင္သင့္ပါပဲရွင္။
လက္ကိုုင္ဖုုန္းရွိရင္ကိုုပဲ က်မတိုု႔ထုုတ္လႊင့္ခ်က္ေတြကိုု လူမ်ိဳးမေရြး၊
ဘာသာမေရြး၊ လူႀကီး၊ လူငယ္၊ က်ားမ မေရြး နားဆင္ၾကည့္ရႈလိုု႔
ရေနပါၿပီလို႔...။

ေအာ္..၂၀ဆိုုတာကေတာ့ တျခားမဟုုတ္ပါဘူးရွင္။ အလွဴရွင္၂၀ရဲ ႔ေထာက္ပံ့
ေၾကးနဲ႔ က်မတိုု႔ ထုုတ္လႊင့္ေနရလိုု႔ပါ။ ဟင္း..ဟင္း...ဟင္း..။

ေကာင္း။ ။ ေအာ္… ဒီလိုုလား။ ခင္ဗ်ားတိုု႔အားလံုုး ရုုပ္မေခ်ာၾကဘူးဆိုု
တာကိုုေတာ့ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရုုပ္ဆိုုးတယ္ဆိုုတာကိုုက အလွ
တရားတခုုလိုု႔ က်ေနာ္က လက္ခံထားတဲ့သူပါ။ ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ။

တိမ္။ ။ ေအာ္…အဲလိုုလား။ ကိုုေကာင္းက နာမည္နဲ႔တကယ္ လိုုက္တယ္ေနာ္။
ေအာ္…ဟုုတ္ကဲ့။ က်မတိုု႔ရဲ ႔ ျမ၀တီ၂၀ ရုုပ္သံဖုုန္းကိုု အခုုလိုု အားေပးၾကည့္ရႈၾကတဲ့
အတြက္ ႏိုုင္ငံတကာပရိတ္သတ္ႀကီးကိုု အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္လွပါတယ္လိုု႔…။

(စတင္းဘိုုင္….သရီး…တူး…၀မ္း…ေအာက္)

မွတ္ခ်က္။ ။ ျမ၀တီ၂၀ဌာန၏ အျပင္ဘက္တြင္ ေကာင္းျမင္သူကိုု ဆႏၵျပ
မည့္သူမ်ား တခဲနက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ အတိုုက္အခံ စြမ္းအားရွင္
တခ်ိဳ ႔လည္း ေကာင္းျမင္သူကိုု ရိုုက္ႏွက္ၾကရန္ အသင့္ျပင္ထားၾကေလသည္။

(ရုပ္ပုံ ၊ ဂူဂလ္)

Thursday, November 4, 2010

အေကာင္းျမင္သမား













ေရြးေကာက္ပြဲ မရွိတာထက္ ရွိတာပိုုေကာင္းတယ္။ အစိုုးရထဲမွာ
စစ္သားေတြ၊ ႀကံ ႔ဖြတ္ေတြ ရာႏႈန္းျပည့္ပါမွာထက္ တ၀က္ေက်ာ္
ေလာက္ပဲပါတာ ပိုုေကာင္းတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ NLD မပါလိုု႔
တစညေတြ ေထာင္ေထာင္ ေထာင္ေထာင္ လုုပ္မွာထက္ ႀကံ ႔ဖြတ္
အရွိန္ေၾကာင့္ တစည အၿမီးကုုပ္ေနတာလည္း ေကာင္းတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲအနီး မုုန္တိုုင္းက်လိုု႔လူေတြ ဒုုကၡေရာက္တာ
နာဂစ္ေလာက္မဆိုုးလိုု႔ ေတာ္ေသးတယ္။

အင္တာနက္လိုုင္းေတြ မေကာင္းေတာ့ ပိုုက္ဆံကုုန္ သက္သာတာေပါ့။
လံုုၿခံဳေရးတင္းက်ပ္ေတာ့ ပိုုၿပီးလံုုၿခံဳတာေပါ့။ ထိုုင္းပစၥည္းေတြ အ၀င္
နည္းေတာ့ ေစ်းသက္သာတဲ့တရုုတ္ပစၥည္းေတြ သံုုးရတာေပါ့။ ဘန္ကီ
မြန္းႀကီးက ဘာမွမေျပာပဲေနတာထက္စာရင္ စိုုးရိမ္ေဖၚရ နည္းလား။
ေနာင္လာမယ့္ အစိုုးရကိုုလည္း အေမရိကန္က ဆက္ဆံမယ္တဲ့။
ပစ္ထားတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသး။

ေရြးေကာက္ပြဲမတိုုင္ခင္ ေဒၚစုုလြတ္လာရင္ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးေတြျဖစ္ၿပီး
ဒီပဲယင္းတုုန္းကလိုု ထပ္အရိုုက္ခံေနရဦးမယ္။ ထပ္အဖမ္းခံေနရဦးမယ္။
အေျခအေနေအးေဆးျဖစ္မွ လြတ္လာေတာ့ စိတ္ခ်ရတာေပါ့။ အက်ဥ္း
သားေတြလည္း အမ်ားႀကီးလြတ္ေတာ့မယ္လိုု႔ သတင္းေကာင္းေတြ ထြက္
ေနပါလား။ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ။ အတိုုက္အခံေတြက အသံပဲရွိေတာ့တာတဲ့။
အသံက်န္ နည္းလား။ အတိုုက္အခံဆိုုတာ စကၠဴက်ားပဲတဲ့။ စကၠဴၾကြက္
မဟုုတ္ရင္ ၿပီးေရာ။

ႀကိဳတင္မဲေတြ အတင္းေကာက္ေနတယ္ဆိုုပဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲေန႔ အလုုပ္
မရႈပ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ လူမ်ားစုုက အခုုေရြးေကာက္ပြဲကိုု စိတ္မ၀င္စားၾကဘူးတဲ့။
စိတ္၀င္စားလိုု႔ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ရင္ ဖမ္းလားဆီးလား ျဖစ္ေနဦးမွာ။ ၿမိဳ ႔နယ္
ေတြအမ်ားႀကီး မဲေပးစရာမလိုုဘူးတဲ့။ ဘုုရားမတာပဲ။ မဲေပးရမယ္ဆိုု
အလုုပ္ပ်က္ေနဦးမွာ။ ႀကံ ႔ဖြတ္ပဲႏိုုင္မွာပါတဲ့။ ႏိုုင္လည္းခဏပါ။ လႊတ္ေတာ္
ထဲမွာ သူတိုု႔ခ်ည္း မဟုုတ္ပါဘူး။

ပါလီမန္ေတာင္မေပၚေသး ပါတီေတြ ကြဲၾက၊ ခ်ဲၾကၿပီတဲ့။ ဒါမွ ဒီမိုုကေရစီကြ။
တပါတီထဲကြဲေနရင္သာ ရွက္စရာ။ ေပါင္ေဖၚတဲ့မင္းသမီး သပိတ္ေမွာက္ခံရ
ဆိုုပဲ။ ေပါင္ပဲေဖၚေပလိုု႔ မဟုုတ္ရင္ ဒီထက္ပိုဆိုးတာ ႀကံဳရႏိုင္တယ္။
ႏိုုင္ငံျခားသတင္းေထာက္ေတြ ေရြးေကာက္ပြဲကိုု မလာနဲ႔တဲ့။ ေလယာဥ္
လက္မွတ္ဖိုုး ကုုန္မွာစိုုးလိုု႔။

စကၤာပူကိုု အရင္ကေလာက္ ျမန္မာေတြ၀င္ဖိုု႔ မလြယ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ေတာ္
ေသးတာေပါ့။ မဟုုတ္ရင္ ျမန္မာပညာတတ္ေတြ တိုုင္းျပည္ထဲ က်န္မွာ
မဟုုတ္ဘူး။ စကၤာပူမရလည္း ထိုုင္းကိုုသြားေပါ့။ ထိုုင္းမေလးေတြက
ပိုုေတာင္ေခ်ာေသး။ ျမန္မာ့ပညာေရးက အလကားပဲတဲ့။ ေစ်းေပါတာေတာ့
ထည့္မေျပာဘူး။ ႏိုုင္ငံျခားမွာပညာသင္ရတာ ကုုန္သလားမေမးနဲ႔။

ျမန္မာျပည္မွာေရာဂါထူလိုု႔ လူေတြအေသျမန္သတဲ့။ ႏိုုင္ငံတကာ
ဗဟုုသုုတ နည္းၾကရွာတယ္။ ျမန္မာျပည္ထက္ ေရာဂါထူတဲ့ႏိုုင္ငံေတြ
ကမၻာမွာအမ်ားႀကီး။ ဘုုန္းႀကီးေတြလည္း လိုုတာထက္အလြန္မ်ားၿပီး
တိုုင္းျပည္အတြက္ အားသိပ္မျဖစ္ဘူးတဲ့။ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ကိုု
ဘယ္သြားထားမလဲ။ ဘုုန္းႀကီးေတြ ႏိုုင္ငံေရးပါတီမေထာင္ဘူးလိုု႔
ဘယ္သူေျပာႏိုုင္သလဲ။ ဘာသာေရးသမားေတြသာမ်ားေနတာ
လူလိမ္ေတြက ေလွ်ာ့မသြားဘူးတဲ့။ အိႏိၵယကိုု သြားၾကည့္ပါဦး။

ျမန္မာျပည္မွာ ျပည္တြင္းစစ္က မၿပီးႏိုုင္ဘူးတဲ့။ အေရွ ႔အလယ္ပိုုင္း
ဘယ္သြားထားမလဲ။ အာဖရိကႏိုုင္ငံေတြ ဘာျဖစ္ေနလဲ မသိၾကဘူးလား။
ျမန္မာျပည္မွာ အေျခအေနေတြ ေကာင္းေနတာပဲ။ လူေတြက အေကာင္းကိုု
မျမင္ႏိုုင္ၾကဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲတိုုင္း လြတ္လပ္ၿပီးတရားမွ်တာ မဟုုတ္ဘူး။

တိုုင္းျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္အုုပ္ခ်ဳပ္တာထက္ အရပ္သားအစိုုးရအုုပ္ခ်ဳပ္တာ
ပိုုေကာင္းတယ္။ စစ္ဗိုုလ္ေတြ ေသနပ္တကားကားနဲ႔ ေနရာတကာေတြ ႔ေနရ
တာထက္ စစ္တပ္ထဲျပန္ေရာက္သြားတာ ေကာင္းတယ္။ ျမန္မာျပည္္မွာ
ႏ်ဴကလီးယားမရွိတာထက္ ရွိတာပိုုေကာင္းတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့
ဒီစာကိုု ဖတ္ေနတာထက္ မဖတ္တာက ပိုုေကာင္းပါတယ္။ (မဟုတ္ဘူးလား)

(ရုပ္ပံု ၊ ဂူဂလ္)