တန္ေဆာင္မုုန္းလဆန္း ၇ရက္

အခ်ိန္။ ။ သီေပါမင္းပါေတာ္မူၿပီး ႏွစ္ေပါင္းတရာ့အစိတ္အၾကာ။
ေနရာ။ ။ အရင္က ၿမိဳ ႔ေတာ္။
အေၾကာင္းအရာ။ ။ အေဒၚႀကီးဆီက လာတဲ့စာ ။

တကမၻာလံုုးက ၀ိုုင္းၿပီးေျပာေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းကိုပဲ ငါေျပာမွာပါ။
အခုုတေလာ ေျပာခ်င္စရာက ဒါပဲရွိတာကိုုး။ သူလြတ္တဲ့ေန႔ကဆိုု
သူေနတဲ့လမ္းထဲ လူအုုပ္ႀကီး ေအာ္ဟစ္ ကခုုန္ၿပီး ေျပး၀င္လာၾက
တာ ဘုုရားပြဲမွာ ပိုုက္ဆံက်ဲတာက်ေနတာပဲ။

အိမ္ထဲက သူထြက္လာေတာ့ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးနဲ႔ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးဟဲ့။ ၿခံ
ထိပ္က သံခၽြန္ေတြကိုုကိုုင္ၿပီး လူေတြကိုုႏႈတ္ဆက္လိုုက္တဲ့အခ်ိန္
ကမ်ား ကမၻာႀကီး တုုန္သြားသလားမွတ္တယ္။ လူေတြ ေအာ္ခ်က္
ေတာ့ ကန္းကုုန္ပဲ။ သူမၾကား ကိုုယ္မၾကား အျပန္အလွန္ေျပာေန
လိုုက္ၾကတာမ်ား။ ဘာေတြေျပာလိုု႔ ေျပာမွန္းေတာင္ မသိရဘူး။

ပန္းႀကိဳက္တယ္ဆိုုတဲ့သူက ထူးထူးျခားျခား အဲဒီေန႔မွာ ပန္း မပန္ခဲ့
ဘူးဟဲ့။ ေအာင္မယ္ေလး တိုုင္ပင္ထားသလား မွတ္ရတယ္ေနာ္။
ပန္းစည္းတစည္း ေအာက္က တက္လာသဟဲ့။ သူကလည္း ပန္း
စည္းကိုု ျဖည္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ ထုုတ္ပန္လိုုက္တာ။ အဲဒီေတာ့မွပဲ
သူမွသူအစစ္ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ၀တ္ထားတာက ေဗဒါေရာင္
ဆိုုေတာ့ ပန္းကိုုလည္းပန္လိုုက္ေရာ ေဗဒါပ်ံ အံကိုုခဲ ပန္းပန္လွ်က္ပဲ
ဆိုုတာ ျဖစ္သြားေရာ။

သူ႔လူေတြကလည္း လြတ္မယ္ဆိုုတာ တြက္ထားရဲ ႔နဲ႔ ေအာ္လံေလး
ဘာေလး ႀကိဳၿပီး စီစဥ္မထားၾကဘူး။ လူေတြ အုုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း
ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက သူေအာ္ ကိုုယ္ေအာ္ေျပာခဲ့ရတယ္။ မေတြ ႔ရတာ
ၾကာၿပီတဲ့။ ဟုုတ္ပ။ အားလံုုးၾကားခ်င္ရင္ မနက္ျဖန္ ရံုုးကိုုလာခဲ့။
အသံခ်ဲ ႔စက္နဲ႔ေျပာမတဲ့။ မွတ္ကေရာ။ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ၿပိဳင္ၾကတဲ့
တရား၀င္ႏိုုင္ငံေရးပါတီေတြေတာင္ သူ႔လိုုအသံခ်ဲ ႔စက္ သံုုးရဲၾကတာ
မဟုုတ္ဘူး။

ဒိုု႔တိုုင္းျပည္က သူမ်ားေျပာလည္း ေျပာစရာပဲဟဲ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ တပါတ္
က တႏိုုင္ငံလံုုးလုုပ္ခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာေတာ့ လူမစည္ပဲ
အသက္၆၀ေက်ာ္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး သူ႔ၿခံ၀ထြက္ရပ္ေတာ့မွ ၾကက္ပ်ံ
မက်။

စိုုးရိမ္မယ္ဆိုုလည္း စိုုးရိမ္စရာေပါ့ဟယ္။ ဒီပဲရင္းတုုန္းက သူ႔ကိုအေသ
သတ္ဖိုု႔ လုုပ္ခဲ့ၾကတာမိုု႔လား။ ကံႀကီးေပလိုု႔ပ။ အခုုလည္း လူအုပ္ႀကီးထဲ
အကာအကြယ္မပါပဲ သြားေနလိုုက္တာ အသည္းယားစရာ။ ႀကံ ႔ဖြတ္ဆိုု
တာ ၿဂိဳလ္ပါတာမွတ္လိုု႔။

ႏိုုင္ငံေရးလုပ္တဲ့မိန္းမသားဆိုုတာက ဒိုု႔ဆီမွာ ရွားသမိုု႔လား။ သူ႔ဘ၀
ကလည္း ထူးပါတယ္ေအ။ ခင္ပြန္းသည္ဆံုုးတာေတာင္ မျမင္လိုုက္
ရတဲ့ ဘ၀။ သားအငယ္ေလးက သူ႔အေမျပန္္လြတ္တာကိုု ေတြ ႔ခ်င္
ရွာလိုု႔ ဘန္ေကာက္ထိလာၿပီး ေစာင့္ေနရွာတာ။ ေသနာေတြက
ဗီဇာ မေပးဘူးဟဲ့။

သူ႔ပါတီကလည္း အံ့ဖြယ္ပါတီပဲဟယ္။ သူ႔တေယာက္ထဲအေပၚ တပါ
တီလံုုး မွီခိုုေနသလား မွတ္ရတယ္။ ပါတီကိုုဖ်က္ဆိုုေတာ့ ႏိုုင္ငံေရး
ဆက္လုုပ္မယ္ဆိုုတာေတာင္ ျပတ္ျပတ္သားသား မေျပာရဲၾကဘူးဟဲ့။
တကယ္ေတာ့ သူ႔ပါတီမွ မဟုုတ္ပါဘူးေလ။ တတိုုင္းျပည္လံုုးလိုုလိုုက
သူ႔အေပၚမွီၿပီး ေမွ်ာ္ေနၾကသလိုုႀကီးပါေအ။ သူ႔ခမ်ာ ၀န္ထုုပ္၀န္ပိုုးႀကီး
ကိုု ျဖစ္လိုု႔။ တတိုုင္းျပည္လံုုး သူ႔အေပၚ ပိလိုု႔။ မေျပာေကာင္း မဆိုု
ေကာင္း။ သူမရွိ ဘယ့္နဲ႔လုုပ္ၾကမလဲ။

ငါေတာ့ သူ႔ကိုု သနားလည္းသနားတယ္။ အျပစ္မရွိပဲ အဖမ္းခံရ
တာေလာက္ ခံရခက္တာ ရွိဦးမွာလား။ မထူးပါဘူးဟယ္။ တခါထဲ
လူစုုၿပီး အစိုုးရဖြဲ ႔တယ္ေဟ့လိုု႔ ေၾကညာလိုုက္ ၿပီးေရာလိုု႔ တခါတခါ
ေတြးမိတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေပါ့။ မဟုတ္လည္း ေတာ္ယံုတန္ယံုလႈပ္
ရွားတာနဲ႔ အၾကာႀကီး အဖမ္းခံေနရတာ မဟုတ္လား။ သူတို႔လို ႏိုင္ငံ
ေရးေတာ့ နားမလည္ဘူးေပါ့ဟယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔လုပ္ေနတာေတြက
လည္းျဖစ္လာတာမွ မဟုတ္ပဲကိုးေအ့။ အသက္ေတြပဲ ႀကီးကုန္ၿပီ။

လူေတြကလည္း လူေတြပဲဟဲ့။ ရဲရဲတင္းတင္း မေထာက္ခံရဲၾကရွာဘူး။
သူကိုုခ်စ္တယ္၊ ေထာက္ခံတယ္ဆိုုတဲ့လူအေရအတြက္က အေျပာင္း
အလဲျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အလံုုအေလာက္မွ ရွိရဲ ႔လား။ ဒီပဲရင္းတုုန္း
ကပဲ ၾကည့္။ လူေတြအကုုန္ ထြက္ၾကေတာ့မယ္ထင္တာ။ ဘယ္ဟုုတ္
လိမ့္မလဲ။ လူေတြခင္မ်ာလည္း သူ႔ကိုုခ်စ္တာထက္ ဟိုုဟာေတြကိုု
ေၾကာက္ရတာက ပိုုမ်ားေနၾကတာကိုးေအ့။ ဒို႔ဆီမွာက လြယ္တာ
မဟုတ္ဘူး။ နီးရာဓါးကို တကယ္ေၾကာက္ရတာဟဲ့။

ညည္းတိုု႔ ျပည္ပေရာက္ေတြကေတာ့ အလုုပ္မျဖစ္ပါဘူးေအ။ အသံပဲ
ရွိတာပါ။ ေရဒီယိုုမွာ အင္တာဗ်ဴးပါတာေလာက္နဲ႔ တိုုင္းျပည္ႀကီး ေျပာင္း
လိမ့္မယ္ ထင္ေနၾကတုုန္းကိုုး။ ေရဒီယိုုကိုု လူေတြက လိုုတဲ့အခ်ိန္
ေလာက္ပဲ ခဏတျဖဳတ္ နားေထာင္ၾကတာေအ့။

ဒါပဲဟယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ တခ်က္တခ်က္
နင့္ကိုု ေမးရွာပါတယ္။ ဒိုု႔ေတြလည္း ကံႀကံဳမွပဲ ျပန္ဆံုုၾကတာေပါ့ဟာ။
ငါလည္း အသက္ႀကီးၿပီ။ ဆုုေတာင္းတာေတြလည္း အလုုပ္မျဖစ္ပါဘူးေအ။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ အေဒၚႀကီးေျပာေသာ အမ်ိဳးသမီးမွာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ
ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆရပါသည္။
(ဟုတ္မွာပါ)

ရုပ္ပံု ။ ဂူဂလ္