ပူေႏြးေသာ ေလထုု

ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္၏အမည္ကား ဦးခင္ေမာင္ေႏြ။ သူ၏တဦးတည္းေသာ
သမီးေလးကား ေႏြမ။ ေႏြမတြင္ အေမ မရွိေတာ့။ သူ႔အေမ ေဒၚေႏြ
ေႏြျမင့္ကား တနယ္တေက်းတြင္ ေနာက္အိမ္ေထာင္ႏွင့္ေန၏။
ေနရပ္ေျပာင္းရံုုသာမက နာမည္ကိုုပါ ေဆာင္းဦးခင္ဟုု ေျပာင္း
ထားသည္။

ယေန႔သည္ အဂၤ ါေန႔ျဖစ္သည္။ အဂၤ ါေန႔သည္ ေႏြရာသီျဖစ္သည္။
ဤအရပ္၌ ဤတၿမိဳ႕တည္းသာ ေႏြရာသီရွိ၏။ ျဖစ္၏။ ေႏြရာသီကိုု
ႀကံဳရန္အလိုု႔ငွာ ေႏြၿမိဳ႕သိုု႔ ဟိုုမွသည္မွ လူေတြလာၾက၏။

မိုုးလင္းသည္ႏွင့္ ေခၽြးစိုု႔ေလၿပီ။ ေႏြၿမိဳ႕တြင္ အရာရာပူ၏။ ေရလည္း
ပူ။ ေလလည္း ပူ။ ေျမလည္း ပူ၏။ ထိုု႔ေၾကာင့္ ေနရာတကာ အရိပ္
ရေအာင္ (၀ါ) ခံသာေအာင္ လုုပ္ထားရ၏။ အရိပ္ေအာက္တြင္
လူတိုု႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အိုုက္ၾကေလသည္။

ေနျမင့္သည္ႏွင့္အတူ ေခၽြးတိုု႔လည္း တၿပိဳက္ၿပိဳက္က်သည္။ ေခၽြး
ထြက္လိုုၾက၍ ဤၿမိဳ႕သိုု႔လာခဲ့ၾကျခင္း မဟုုတ္ေလာ။ က်န္းမာေရး
အဆံုုးအမမ်ားတြင္ လူသည္ ေခၽြးထြက္ရန္လိုု၏ဟုု အေဟာရွိသည္
မဟုုတ္ေလာ။ က်န္းမာေရးအလိုု႔ငွာ ေႏြၿမိဳ႕တြင္ ခိုု၍ ေခၽြးထုုတ္ပြဲ
ေတာ္ ႏႊဲေပ်ာ္ၾကေလသည္။

ေႏြၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားသည္လည္း အရိပ္ျဖင့္ စီးပြါးရွာၾကသည္။
အရိပ္ပံုုစံမ်ိဳးစံုု။ အရိပ္လုုပ္နည္းမ်ိဳးစံုု။ ေခၽြးသိပ္နည္းမ်ိဳးစံုု။ အပူ
ဓါတ္ႏွင့္လိုုက္ဖက္မည့္၊ က်န္းမာေရးႏွင့္လည္း ညီညြတ္မည့္
အစားအစာမ်ိဳးစံုု ျပဳလုုပ္ကာ စီးပြါးသညာ ရွာၾကေလကုုန္သည္။

ညေနေစာင္းသည္ႏွင့္ ေႏြၿမိဳ႕တြင္ အပူဓါတ္ေလွ်ာ့ေလၿပီ။ ေခၽြး
ဒဏ္ေၾကာင့္ လူမ်ားႏြမ္းေနၾကေသာ္လည္း စိတ္ေပါ့ပါး၍ေနၾက
၏။ ေန၀င္လုုလုုအခ်ိန္၌ ေႏြၿမိဳ႕၏နာမည္ေက်ာ္ ေရသဘင္ပြဲ
ေတာ္ စတင္ေလေတာ့သည္။

အရိပ္မ်ားေအာက္မွ အလွ်ိဳအလွ်ိဳထြက္လာၾကကုုန္ေသာ လူထီး
လူမ၊ လူႀကီးလူငယ္ အသြယ္သြယ္တိုု႔ ေရကစားၾကရန္အလိုု႔ငွာ
ေရစည္ႀကီးမ်ား လမ္းေဘးတြင္ အသင့္။ ေရကစားရာတြင္ ပိုုမိုု
ေပ်ာ္ရႊင္ေစရန္အလိုု႔ငွာ သႀကၤန္ေတးသီခ်င္း ဂီတသံမ်ား တညံ
ညံ။ ေပ်ာ္သံ ေအာ္သံမ်ား တလွ်ံလွ်ံႏွင့္ ေႏြတၿမိဳ႕လံုုး စိုုရႊဲသြား
သည္အထိ ေရကစားၿပီးၾကေသာ္ မိုုးမွာ စုုတ္စုုတ္ ခ်ဳပ္ေလၿပီ။

ေႏြၿမိဳ႕မွ အေရွ႕စူးစူးသိုု႔ လားေသာ္ ေဆာင္းဦးေပါက္ရာသီႏွင့္
ႀကံဳေလမည္။ ဗုုဒၶဟူးေန႔သည္ ေဆာင္းဦးေန႔ျဖစ္သျဖင့္ ေႏြၿမိဳ႕
မွ ဧည့္ပရိတ္သတ္မ်ား ခရီးဆက္ရန္ ျပင္ၾကၿပီ။ အဂၤ ါေန႔အကုုန္
ေႏြၿမိဳ႕၏ ညေစ်း၌ အေႏြးထည္မ်ား အၿပိဳင္အဆိုုင္ေရာင္းၾက
ေလရာ ခရီးသည္မ်ားလည္း အလုုအယက္ ၀ယ္ယူသမႈ ျပဳၾက
ေလေတာ့သည္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)