ေဆာင္းညပန္းၿခံ အပမ္းေျပႏွစ္ကူး

ညေနငါးနာရီဆိုု ေမွာင္ၿပီ။ ပန္းၿခံက ညေနေျခာက္နာရီမွ ဖြင့္တယ္။
၀င္ေၾကးက အေမရိကန္၁၅ေဒၚလာ။ ကားနဲ႔သာ လည္ပတ္ၾကည့္ခြင့္ရွိ။
လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ခြင့္ မရွိ။ ပန္းၿခံက အက်ယ္ႀကီး။ မီးထြန္းအရုုပ္ေတြ
အမ်ားႀကီး။ ေပ်ာ္စရာေကာင္း။ ဓါတ္ပံုုကိုု ကားထဲက ရိုုက္တယ္။
ကင္မရာမီးကိုု လံုုး၀ မသံုုးဘူး။















မီးထြန္းပြဲေတာ္ အ၀င္၀ ဆိုုပါေတာ့။











ႀကိဳဆိုုသူေတြက တံပိုုးခရာေတြမႈတ္လိုု႔။








ဘူတာရံုုကိုု ရထား၀င္လာၿပီ။ အခ်ိန္က ည၇နာရီတဲ့။
အခ်ိန္မွန္ရထားပဲ။










ဘူတာရံုုနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ စစ္တပ္ရွိပံုုရတယ္။










မီးထြန္းပြဲကိုု တခ်ိဳ ႔က ျမင္းလွည္းနဲ႔လာၾကတယ္။









တခ်ိဳ ႔က ကားနဲ႔လာၾကတယ္။










မီးလႈိင္ေခါင္းႀကီးေတြလည္းရွိတယ္။













ဘုုရားေက်ာင္းလား၊ စားေသာက္လား။














ခရစၥမတ္ဘိုုးဘိုုးမွာ အမႊာညီအကိုုေတြရွိတယ္။













ကုုန္းျမင့္တခုုမွာ ေဒါင္းတေကာင္ ကေနတယ္။

















ကေနတဲ့ေဒါင္းဆိုုေတာ့ ကေဒါင္းေပါ့ကြာ။













တခ်ိဳ ႔ကလည္း အပမ္းေျဖ ငါးမွ်ားၾကတယ္။










တခ်ိဳ ႔ကေတာ့ အပမ္းေျဖ ရြက္လႊင့္ၾကတယ္။

















ဧည့္သည္ေတြကေတာ့ အစံုုပဲ။








ပင္ဂြင္ေတြရွိတယ္ဆိုုေတာ့ ေရခဲေအာင္ ေအးတဲ့ေဒသေပါ့။









ၾကယ္ပန္းရံုုလမ္း။










ႏွစ္သစ္ကူးမယ့္ညက ငါတိုု႔ဇနီးေမာင္ႏွံ ညပန္းၿခံမွာ အပမ္းေျပခဲ့တယ္။













ငါတိုု႔အားလံုုး ၂၀၁၁မွာ အဆင္ေျပေအာင္ လုုပ္ၾကဦးစိုု႔ကြာ။