ပိုုက္ဆံေပ်ာက္တဲ့သီခ်င္း

ဒိုု႔ေလာကမွာ အမည္မသိစာဆိုုေတြ သိပ္မ်ားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ငယ္ငယ္က
ၾကားဖူးတဲ့ သီခ်င္းေတြ၊ ကဗ်ာေတြက အမည္မသိေတြရဲ႕လက္ခ်က္ေတြ ျဖစ္
ေနတတ္တယ္။ ဆိုုပါေတာ့ လူကေလးရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္တန္ ၊ ဗ်ိဳင္းေရွ႕ကပ်ံ ဆိုု
တာမ်ိဳး။ ေၾကာင္ႀကီးရဲ႕ ၿမီးတံတိုု ဆိုုတာမ်ိဳး။ ဘယ္သူေတြဖန္တီးခဲ့မွန္း မသိဘူး။

သူတိုု႔ေတြဟာ မဂၢဇင္း၊ဂ်ာနယ္ေတြမွာပါဖိုု႔ စာမူပိုု႔ၿပီးေရးခဲ့ၾကတာ မဟုုတ္။ စာအုုပ္
စာေပနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တာမ်ိဳး မဟုုတ္။ အလုုိလိုုထြက္က်လာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ
ကိုု ပါးစပ္ဆင့္ကမ္းၿပီး တည္တန္႔လာခဲ့ၾကတဲ့ ဖန္တီးမႈေတြ။ အမ်ားကလက္ခံလိုု႔
အခုုခ်ိန္ထိ အသံုုးတည့္ေနတဲ့ အႏုုပညာေတြေပါ့။ ထားပါေတာ့။ ဆရာႀကီးေလသံ
ေပါက္သြားၿပီ။ (ဆရာက မႀကီးေသးဘူး။ ငယ္ငယ္ပဲရွိေသးတာ)

ခ်ိဳမိုင္မိုုင္အဆင့္ကေန လူ႔စကား သူမသိ၊ သူ႔စကား လူမသိ ဆိုုတဲ့အဆင့္ကိုု ေရာက္
လာေတာ့လည္း အမည္မသိေတြနဲ႔ ထပ္ၿပီးတိုုးေနေသးတာပဲ။ အဲဒီအထဲမွာ “အဘိုုး
ႀကီအိုု ခါးကုုန္းကုုန္း” လည္းပါတာေပါ့။ တန္ေဆာင္မုုန္းလက်ရင္ က်င္းပမယ့္ပြဲ
ေတြကိုု ေနာက္ႏွစ္မွာ ထပ္ၾကည့္ဖိုု႔ အသက္ရွည္က်န္းမာေအာင္ ေနပါဦးတဲ့။ အဘိုုး
အိုုတဦးကိုု အက်င္နာ၊ ေမတၱာ၊ ေစတနာနဲ႔ မွာတဲ့စကားေလးေပါ့။ ကဗ်ာေလးက
ခ်စ္စရာ။ ႏိုုင္ငံေတာ္သီခ်င္းလိုု မက်က္ခိုုင္းပဲ လူတိုုင္းရတဲ့ ကဗ်ာေလးပါဗ်ား။

အဲဒီကဗ်ာက လူတိုုင္းႀကိဳက္တဲ့ကဗ်ာ ျဖစ္လာရံုုတင္မက ဒီကဗ်ာရဲ႕ အခ်ိဳးအတိုုင္း
မူကြဲေတြပါ ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။ မူလကဗ်ာနဲ႔ ဇတ္လမ္းအဆက္အစပ္ရွိတဲ့ ဖန္
တီးမႈေတြလည္း ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ ၾကားဖူးၾကမွာေပါ့။

အဘုုိးႀကီးအိုု ခါးကုုန္းကုုန္း
မေသပါနဲ႔ဦး
ေနာက္ႏွစ္ခါ တန္ေဆာင္မုုန္း
ပြဲၾကည့္ပါဦး။ (မူလ)

မၾကည့္ႏိုုင္ဘူး ေျမးေလးရယ္
ဘိုုးဘိုုး ေသေတာ့မယ္
ဘိုုးဘိုုးေသတာ ဘယ္လိုုလဲ
ဒူးေထာက္လိုု႔ လဲ။ (မူကြဲ)

အဘိုုးႀကီးအိုုဇတ္လမ္းနဲ႔ လံုုး၀ မဆက္စပ္ေပမဲ့ စာခ်ိဳးအလိုုက္ တေထရာထဲ ဖန္
တီးထားတဲ့ အထဲမွာ နာမည္အႀကီးဆံုုးကေတာ့ ပိုုက္ဆံေပ်ာက္တဲ့ အေၾကာင္းပဲ။
ဒီကဗ်ာကိုုလည္း လူတိုုင္းသိၾကတယ္။ (ဒါကိုုေတာ့ လိုုက္မဆိုုၾကနဲ႔ေနာ္။ ဆိုုရင္
လည္း အသံမထြက္ေစနဲ႔။ ကေလးေတြၾကားရင္ ေမးေနဦးမယ္)

မယ္သီလရင္ ေသးေပါက္ခ်င္
နန္းေတာ္ေအာက္ကိုု ၀င္
နန္းေတာ္ေအာက္က တေစၦေခ်ာက္
ပိုုက္ဆံငါးျပား ေပ်ာက္..။ (မူေတာ္ေတာ္ကြဲ)

ဒီမူကြဲကဗ်ာက ပိုု႔စ္ေမာ္ဒန္ဆန္တယ္လိုု႔ပဲ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေအာင္ ေျပာလိုုက္
ၾကပါစိုု႔။ ကဗ်ာေလးက ရွင္းျပစရာမလိုုေအာင္ကိုု ထင္းကနဲ၊ လင္းကနဲ ရွိလွတယ္။
တေခတ္တခါက ပိုုက္ဆံငါးျပားဆိုုတာလည္း သူ႔တန္ဘိုုးနဲ႔သူ အသံုုးက်တယ္။
ဆရာေလးတပါး မႏိုုင္၀န္ကိုု မထိမ္းႏိုုင္လိုု႔ အေပါ့သြားရာက ကံမေကာင္းခ်င္
ေတာ့ တေစၦအေခ်ာက္ခံရတဲ့ အျဖစ္က သနားစရာ။ ဒီၾကားထဲ ကမန္းကတန္းနဲ႔
ျပန္ေျပးလာရလိုု႔ ထင္ပါရဲ႕ အလွဴခံလိုု႔ ရလာတဲ့ ပိုုက္ဆံေတြထဲက ငါးျပားေစ့
တေစ့ က်ေပ်ာက္ခဲ့ရ ရွာပါသတဲ့။

ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ လူတေယာက္က ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ကဗ်ာကိုုဖန္
တီးထားခဲ့ေတာ့လည္း မ်ိဳးဆက္သစ္ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္မ်ားက လိုုက္ၿပီး
ဆိုုေနၾကေတာ့တာေပါ့။ အျဖစ္အပ်က္က သနားစရာဆိုုေပမဲ့ ကဗ်ာေလးအေန
နဲ႔က တကယ့္ ေပ်ာ္စရာပါ။ ( ကန္႔ေတာ့ပါရဲ႕ ဆရာေလးတိုု႔ရယ္)

အဲဒီ အဖိုုးႀကီးအိုုကဗ်ာဟာ ကဗ်ာအဆင့္မွာတင္ ရပ္မေနဘူး။ သီခ်င္းအဆင့္ထိ
ေရာက္ခဲ့တယ္။ ကဗ်ာကိုု ဂီတနဲ႔ေရာၿပီးတင္ဆက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဆိုုရွယ္လစ္ေခတ္မွာ
နာမည္ႀကီးတဲ့ စတီရီယိုုေတးဂီတ။ အဲဒီစတီရီယိုုဂီတေခတ္မွာ နာမည္ႀကီးတဲ့
ပေလးဘိြဳင္တီး၀ိုုင္း။ သူတိုု႔ကေတာ့ ျမန္မာလိုု တူရိယာလုုလင္တဲ့။ အဲဒီအဖြဲ႕ရဲ ႔
သီခ်င္းတပုုဒ္မွာ အဖိုုးႀကီးအိုုခါးကုုန္းကုုန္းကဗ်ာဟာ ဒစၥကိုုေတးသြားနဲ႔အတူ
လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့ ျပန္ပါေရာ။

ပေလးဘိြဳင္အဖြဲ႕က ေကာ္ပီေတြ အဆိုုမ်ားတာပါ။ မူလဖန္တီးရွင္ Boney M ရဲ႕
နာမည္ေက်ာ္ ဒစၥကိုုသီခ်င္းကိုု ျမန္မာလိုု လုုပ္ခ်လိုုက္တဲ့ သီခ်င္းတပုုဒ္ေပါ့။ ျမန္
မာစာသား သြတ္သြင္းသူကေတာ့ မည္သူရယ္မသိ။ ကိုုေလးလြင္လိုု႔ ထင္တာပဲ။
ထားပါေတာ့။ ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား။ Boney M ရဲ႕သီခ်င္းကိုု နားဆင္ေတာ္မူ
ၾကပါ။ သီလရင္ေတြနဲ႔ ခါးကုုန္းတဲ့အဘိုုးႀကီးေတြကိုုလည္း က်င္နာၾကပါ။



(ပန္းခ်ီ၊ ေအာင္ေက်ာ္ထက္)