ကုုန္ပါၿပီ...ကုုန္ပါၿပီ

အခုုတေလာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိခိုုက္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့
စာတခ်ိဳ႕ကိုု ဆက္တိုုက္ဆိုုသလိုု ဖတ္ရတယ္။ နဂိုုဓါတ္ခံကလည္း အနည္းအက်ဥ္းရွိ
ေလေတာ့ ေျပာခ်င္ ဆိုုခ်င္လာပါတယ္။ တခ်က္ထဲ ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ တရုုတ္
ျပည္လုုပ္တာနဲ႔ပဲ ဒိုု႔ျပည္မြဲပါၿပီလိုု႔ ဆိုုရမယ္။

ဒီလိုုဆိုုလိုုက္ေတာ့ တရုုတ္ကိုု တဘက္သတ္ အပစ္တင္ရာ ေရာက္ေနျပန္ေရာ။ လက္
ခုုပ္ဆိုုတာက ႏွစ္ဘက္တီးမွ ျမည္တဲ့အရာမိုု႔ တရုုတ္ကိုုခ်ည္း အပစ္တင္တာ မတရားဘူး။
ကိုုယ့္မ်က္ေခ်းလည္း ကိုုယ္ၾကည့္ရမယ္။ ဒိုု႔ျပည္မြဲတာ ဒိုု႔မွာသာ အဓိကတာ၀န္ရွိတယ္။
မည္သူမျပဳ မိမိမႈလိုု႔ ဆိုုသကိုုး။

တရုုတ္က ကမၻာ့ဒုုတိယ သူေ႒းျဖစ္လာေတာ့ ေလာဘ ပိုုႀကီးလာတယ္။ အေကာင္ထြား
လာေတာ့ အစားပိုုလာတယ္။ နီးစပ္ရာ လက္တကမ္း ႏိုုင္ငံေတြဆီက သူ႕အတြက္
အဟာရျဖစ္မယ့္ အရာေတြကိုု ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး အငမ္းမရ စားေသာက္လာတယ္။ အာစီ
ယံႏိုုင္ငံငယ္ေတြကိုု သူ႕ဗိုုက္ထဲထည့္ဖိုု႔ လုုပ္လာတယ္။ ကိုုယ္ခ်င္းေတာ့ စာပါတယ္။ သူ႕
ေနရာမွာ ကိုုယ္ဆိုုရင္လည္း ဒီလိုုလုုပ္မိႏိုုင္တာပဲ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကိုုယ္ခံအားနည္းတဲ့ ဒိုု႔တိုုင္းျပည္လိုု ဟိုုမေရာက္ ဒီမေရာက္ႏိုုင္ငံက တရုုတ္
ျပည္နဲ႔ ေျမခ်င္းဆက္ေနရံုုတင္မက ဒိုု႔ျပည္အုုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကလည္း ဒီမိုုကေရစီကိုု မ်က္မုုန္း
က်ိဳးတာနဲ႔၊ အေမရိကန္ကိုု ေၾကာက္ကန္ကန္တာနဲ႔ တရားကိုု အားထုုတ္၊ တရုုတ္ကိုု အား
ထားေနၾကတယ္။ ျပည္သူေတြကလည္း ဆင္းရဲေတာ့ ရွိတာအကုုန္ ထုုတ္ေရာင္းတယ္။
တရုုတ္ပဲ၀ယ္၀ယ္ ကုုလားပဲ၀ယ္၀ယ္ ရတာအကုုန္ ေရာင္းစားတယ္။

တရုုတ္ကလည္း ႏိုုင္ငံေရးကိုု အျမတ္ထုုတ္ၿပီး “ဒိုု႔ျပည္ကိုု သူ႕ျပည္မွတ္ပါလိုု႔ ” ၀ါဒနဲ႔ ၀ယ္
တယ္...၀ယ္တယ္...အကုုန္ ၀ယ္ဒယ္။ ကြမ္းသီးအခြံ၊ ေက်ာက္စိမ္း၊ ဆံပင္ေမႊး၊ သဘာ၀
ဓါတ္ေငြ႕နဲ႔ သစ္ေတာႀကီးေတြကအစ ျမန္မာမေလးေတြအဆံုုး ရတာအကုုန္ ၀ယ္ဒယ္။
အုုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကလည္း ေစ်းခ်င္းတူရင္ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖၚလိုု႔သေဘာထားတဲ့ တရုုတ္ကိုု
ဦးစားေပးတယ္။ ဒီၾကားထဲ ငါအပါအ၀င္ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ေရႊေတြကလည္း ျမန္မာျပည္က
သစ္လံုုးႀကီးေတြ ႏိုုင္ငံျခားထြက္ၾကသလိုု “ေတာျပဳန္း လူျပဳန္း” ျဖစ္ေနတာက တေမွာင့္။

ဒီလိုုနဲ႔ ဒိုု႔ျပည္ေလးခင္မ်ာမွာ “တၿဖံဳၿဖံဳေကး၍ တေျဖးေျဖးကုုန္” ျဖစ္လာတယ္။ သဘာ၀
သံယံဇာတေတြ ကုုန္တာထက္ ဆိုုးတဲ့ဒဏ္ကိုု အခုုပဲ ခံေနရၿပီ။ ရာသီဥတုု ေဖါက္ျပန္တဲ့
ဒဏ္ေပါ့။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ပိုုၿပီးခံရဦးမယ္။ ျပႆနာအရင္းခံက ဆင္းရဲလိုု႔ျဖစ္ရတာပါ။ အသိ
ညဏ္ဆင္းရဲမႈက စပါတယ္။ ဆင္းရဲမႈက ဘာမဆိုု အကုုန္ဖန္တီးတယ္။ ခံေပါ့။

ဒိုု႔ျပည္ရဲ႕ မူလတန္းပညာေရးမွာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကိစၥ ထည့္ထားသင့္ၿပီ။ ဆရာေတြ
ကိုုယ္တိုုင္လည္း ဒီကိစၥကိုု ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သင့္ၿပီ။ ခ်က္ခ်င္းမျပဳျပင္ မထိမ္း
သိမ္းႏိုုင္ရင္ေတာင္ သိထားရင္ပဲ မဆိုုးဘူး။ အစိုုးရကေတာ့ ေျပာမရ ဆိုုမရ အစိုုးရဆိုုေတာ့
သူ႔ကိုု အပစ္တင္တာ အလကားပဲ။ တိုုင္းျပည္ကိုု မခ်စ္လိုု႔ သံယံဇာတေတြ အေပ်ာက္အပ်က္
ခံေနတာ။ သူတိုု႔ခင္မ်ာ အာဏာကိုုပဲ ခ်စ္ၾကရွာတယ္။

နာမည္ေက်ာ္ပုုဂၢိဳလ္ေတြ၊ မင္းသား မင္းသမီးေတြ၊ ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖုုံး၊ ရြာမ်က္ႏွာဖံုုးေတြ၊ ႏိုုင္ငံျခား
ျပန္ေတြ၊ ပါေမာကၡႀကီးေတြ၊ သူေ႒းသူႂကြယ္ေတြက လူျမင္သူျမင္ ပလပ္စတိပ္ လိုုက္ေကာက္
ျပတဲ့ အစီအစဥ္ေတြ ရွိလာရင္ေကာင္းမယ္။ သစ္ပင္စိုုက္ျပတာမ်ိဳးေတြ၊ ကိုုယ့္ေျမ ကိုုယ့္ေရကိုု
တန္ဘိုုးထားတဲ့ လုုပ္ရွားမႈေတြ သိသိသာသာ ရွိလာရင္ေကာင္းမယ္။ (သစ္ပင္က စိုုက္ျပရံုုတင္
မရဘူး၊ အပင္သန္လာေအာင္ ျပဳစုုတဲ့အဆင့္ထိရွိရမွာ။ တခ်ိဳ႕က ေပၚပင္သေဘာ သစ္ပင္စိုုက္
ရံုုတင္ စိုုက္တာ။ၿပီးရင္လွည့္ မၾကည့္ၾကေတာ့ဘူး။) တိုုင္းသိ ျပည္သိပုုဂၢိဳလ္ေတြက တိုုင္းခ်စ္
ျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔ တိုုင္းျပည္ရဲ႕တန္ဘိုုးေတြကိုု ထိမ္းသိမ္းျပတာမ်ိဳးေတြ လုုပ္ရင္လုုပ္။ မဟုုတ္ရင္
ေတာ့ ဒိုု႔တိုုင္းျပည္ေလး တၿဖံဳၿဖံဳေကး လိမ့္မယ္။

ေအာင္မယ္ေလး ကုုန္ပါၿပီ....ကုုန္ပါၿပီလိုု႔ ၀ိုုင္းေအာ္ရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳး ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္လာ
မလဲဆိုုတာ မစဥ္းစားခ်င္ဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ငါကိုုယ္တိုုင္ ျပည္ပပိုု႔ကုုန္တခုုျဖစ္ေနလိုု႔
စိတ္ညစ္ရတဲ့အထဲ။ စိတ္သက္သာမႈရေအာင္ အခုုထဲက “ကုုန္ပါၿပီ...ကုုန္ပါၿပီ ခင္ဗ်” လိုု႔
ႀကိဳေအာ္ထားရင္ ေကာင္းမယ္ထင္ၿပီး အခုုလိုု ေရးမိေတာ့တာပါပဲ ဒကာမႀကီးရယ္။


(ရုုပ္ပံုု ၊ ျဖဴစင္လင္း)