မနက္စာ

ေလာကႀကီးခင္မ်ာ ဧည့္၀တ္ေက်ရွာတယ္။ ငါအိပ္ေနတုုန္း သာယာတဲ့အခင္းအက်င္းေတြကိုု
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ေပးထားတယ္။ အိပ္ေရး၀လိုု႔ အိပ္ရာကႏိုုးတဲ့အခါ ငါ့နံေဘးမွာ ခ်စ္
ဇနီးက ၿပံဳးလိုု႔။ အိမ္အျပင္မွာလည္း အမည္မသိငွက္ေတြက အစည္းအေ၀းလုုပ္တာလား။ အေရာင္းအ၀ယ္လုုပ္တာလား။ ႏႈတ္ဆက္ၾကတာလား။ တာ၀န္ခြဲေနတာလား။ ဘာလုုပ္ေန
ၾကမွန္းမသိဘူး နား၀င္ခ်ိဳဖြယ္ အသံမ်ိဳးစံုုထြက္လိုု႔။ ခန္းဆီးကိုုဖြင့္ၿပီးၾကည့္ရေအာင္ ေသြး
ေဆာင္ႏိုုင္လြန္းတယ္။

အိမ္ေဘးက သစ္ပင္။ အရြက္ေတြ စိမ္းစိုုလိုု႔။ အဖူးအပြင့္ေတြကလည္း ေ၀ဆာ။ အကိုုင္း
အခက္ေတြေပၚ ရွဥ့္ေတြက ေျပးလႊား။ ငွက္ေတြကလည္း အေရာင္စံုု။ အေမာက္
တေထာင္ေထာင္နဲ႔ အေကာင္လည္းပါ။ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ အေကာင္လည္းပါ။ ခုုန္ဆြ
ခုုန္ဆြ ၊ အၿမီးတလႈပ္လႈပ္ ၊ သူ႔အသံကိုုယ့္အသံ ႂကြားေနသလိုု။ သံခ်ိဳၿပိဳင္ပြဲ ႏႊဲေနသလိုု။
အိုုး...အိုုး...အိုုး သိပ္ၾကည့္လိုု႔ေကာင္းတယ္။ သိပ္နားေထာင္လိုု႔ေကာင္းတယ္။

ပတ္၀န္းက်င္တခုုလံုုး စိမ္းလို႔ လန္းလိုု႔။ ေနလည္း မပူ။ မိုုးကလည္း အုုံ႕တယ္ဆိုုရံုုေလး။
ေလေျပေလးကလည္း တျဖဴးျဖဴး။ အိမ္အျပင္ကိုု ထြက္ ။ ၀ရံတာမွာ ရပ္။ သဘာ၀ေလာက
ႀကီးကိုု ေက်နပ္ၿပီး အား...၀ါး...၀ါး...လိုု႔ အေၾကာဆန္႔ရင္း အသံျပဳ ႏႈတ္ဆက္လိုုက္ေတာ့။
ေအာ္ေနတဲ့ငွက္ေတြ တိတ္ၿပီး သစ္ပင္ကေန ပ်ံထြက္သြားၾက။ ေျပးေနတဲ့ရွဥ့္ေတြ ခဏရပ္
ၿပီး ငါ့ကိုု ၾကည့္ၾက။ ငွက္ေတြကိုု ေတာင္းပန္မလိုု႔ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ အုုပ္စုုခြဲၿပီး လွပစြာပ်ံ
သန္းရင္း ေကာင္းကင္ထဲမွာ။ အခုုေရးတာစာက အိပ္ရာအထမွာ ေရးတဲ့စာ။ ငါ့ရဲ႕ မနက္
စာေပါ့။ နာမ္ခႏၱာအတြက္ မနက္စာ။

ရုုပ္ခႏၱာအတြက္ မနက္စာကိုုေတာ့ ျမဴစြမ္၊ ေကာ္ဖီနဲ႔ ကိတ္မုုန္႔စားမယ္။ ေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့အခါ
ေတာင္ေတြရွိတဲ့ေနရာကိုု သြားမယ္။ ခ်စ္ဇနီးက ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ဖိုု႔ ျပင္ေနၿပီ။ ဒီေန႔ကိုုေတာ့
ဘိုုဆန္ဆန္ “ေကာင္းေသာေန႔ပါဗ်ား” လိုု႔ပဲ ေျပာလိုုက္ပါေတာ့မယ္။ ဒီလိုုေန႔မ်ိဳးလည္း
ဒိုု႔ဘ၀မွာရွိရမယ္ မဟုုတ္ဘူးလား။ အားလံုုးကိုု ေက်နပ္ေနပါတယ္။ ေႏြဦးရဲ႕မနက္ခင္းကိုု
လူတကာဖြဲ႕သလိုု ငါလည္းဖြဲ႕ခဲ့ၿပီ။ က်န္းမာေတာ္မူၾကပါေစ။


( ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္ )