မြန္ရြာႀကီးကို ေရာက္ခဲ့တယ္

ငါက မြန္လူမ်ိဳးဆိုင္ရာ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ မဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ မြန္အေၾကာင္း
နည္းနည္းေျပာမယ္။ ငါ့မွာ မြန္ေသြးတမတ္သားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အနည္း
အက်ဥ္းေတာ့ ေျပာဖို႔တာ၀န္ရွိတယ္။

မြန္ေတြရဲ ႔သမိုင္းက ရွည္လွ်ားတယ္။ သိပ္ေတာ့ မရႈပ္လွဘူး။ ျမန္မာျပည္
က လက္ရွိႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းၾကတဲ့အခါ တိုင္းရင္းသားအေရး
ဟာ ရွင္းရအခက္ဆံုးျဖစ္မယ္။ ဒါက အားလံုးသေဘာေပါက္ၿပီးသား။ တိုင္း
ရင္းသား အေရးေျဖရွင္းၾကတဲ့အခါ မြန္နဲ႔ရခုိင္က ရွင္းရအခက္ဆံုးျဖစ္လိမ့္
မယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းနဲ႔ ရွည္လွ်ား
တဲ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ခိုင္ခိုင္မာမာရွိခဲ့ၾကလို႔ပဲ။ ထားေတာ့။

ငါေျပာခ်င္တာ မြန္သမိုင္းမဟုတ္။ ဒီကေန႔မြန္ေတြရဲ ႔ကိစၥ။ ဒီကေန႔မြန္ေတြ
ဘယ္မွာလဲ။ မြန္တို႔ရဲ ႔မူရင္းဌာေန ရာမညမွာတင္မက ကမၻာမွာျပန္႔ေနၾက
ၿပီ။ ျမန္မာ ျပည္အျပင္ဘက္မွာဆို ပထမအမ်ားဆံုးက ထိုင္း။ ဒုတိယက
မေလးရွား။ ေနာက္ စကၤာပူ။ အေမရိကားမွာလည္း ရာနဲ႔ခ်ီၿပီးရွိေနၿပီ။ ၾသစ
ေတးလွ်မွာလည္း ရွိေနၿပီ။ ဥေရာပမွာလည္း ရွိေနၿပီ။ ျပည္ပေရာက္မြန္
အရည္အတြက္ခန္႔မွန္းဖို႔ခက္တယ္။ သိန္းနဲ႔ခ်ီရွိတာေတာ့ေသခ်ာတယ္။












မြန္တို႔ရဲ ႔ဒုတိယအိမ္လို႔ေျပာရင္ရမယ့္ ထိုင္းႏိုင္ငံက စံခရဘူရီ အရပ္ကို
ဟိုတေန႔ကပဲ ငါေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ မြန္ရြာႀကီးတရြာရွိတယ္။ ဘုရားသံုး
ဆူနယ္စပ္နဲ႔ နီးတယ္။ မြန္ျမန္မာစစ္ပြဲေတြေနာက္ပိုင္း ထိုင္းဘက္ကို ထြက္
ေျပးလာခဲ့တဲ့ ေရွးမြန္ႀကီးေတြက အေျခစခ်ခဲ့တဲ့ အရပ္ေပါ့။

သာယာတယ္။ ေအးခ်မ္းတယ္။ ေတာင္ေတြ၊ ေတာေတြ ၀ိုင္းထားတဲ့အရပ္။
ဒီေဒသေရာက္ မြန္ေတြဟာ အခုထိသူတို႔ ဘာသာစကားကို ထိမ္းထားႏိုင္
ၾကတုန္း။ ထိုင္းေပါက္ မြန္ကေလးေတြလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြျဖစ္ေပမဲ့
အိမ္မွာ မြန္လိုပဲေျပာတယ္။ မြန္လိုပဲ ၀တ္ၾက၊ စားၾကတယ္။ မြန္ဘုရားေက်ာင္း
ကိုသြားတယ္။ ဒီအရပ္မွာ ထိုင္းဘုရင္က ကိုးကြယ္တဲ့ မြန္ဘုန္းေတာ္ႀကီး
တပါးရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီကိုယ္ေတာ္ႀကီးရဲ ႔ အရွိန္အ၀ါတခ်ိဳ ႔ အခုခ်ိန္ထိ က်န္
ေနတုန္း။

မြန္ေတြဟာ ရွမ္းေတြလိုပဲဗုဒၵဘာသာကို အလြန္ယံုၾကည္တယ္။ တိုးတက္တဲ့
ႏိုင္ငံေရး အျမင္ရွိသူ လူငယ္တခ်ဳိ ႔ကေတာ့ ဒီအခ်က္ကို အားနည္းခ်က္လို႔
ျမင္တယ္။ ဘာသာေရးအစြဲအလန္း သိပ္ႀကီးတယ္ေပါ့။ မြန္လူမ်ိဳးတေယာက္
ဆီမွာ လူမ်ိဳးေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအတြက္ အကူအညီေပးဖို႔ေတာင္းရတာ ခက္သ
ေလာက္ ဘာသာေရးအတြက္ဆို အလြယ္တကူ (သိပ္မစဥ္းစားပဲ) အကူအညီ
ေပးတတ္သတဲ့။

ငါပုဂံကိုေရာက္တုန္းက မႏူဟာဘုရားကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ စစ္ရႈံးဘုရင္ မႏူဟာ
က တည္ထားခဲ့တဲ့ ဘုရား။ သူ႔ရဲ ႔မြန္းက်ပ္မႈ၊ ဆံုးရႈံးမႈ၊ မေက်မနပ္ျဖစ္မႈေတြကို
အလြယ္တကူျမင္ႏိုင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ တည္ထားတဲ့ဘုရား။ ပိသုကာ
ပညာ၊ အႏုပညာဖန္တီးမႈ အားေကာင္းတဲ့ဘုရားတဆူပါပဲ။ ဒီဘုရားထဲေရာက္
သြားရင္ မြန္းက်ပ္မႈကိုအလြယ္တကူ ခံစားရတယ္။ စစ္ရႈံးခဲ့ရသူကိုး။












ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္က ဘုရားသံုးဆူေဒသဟာ။ ဘုရားသံုးဆူရွိေနတာကို အစြဲ
ျပဳၿပီး ေခၚၾကတာ။ အဲဒီ ဘုရားသုံးဆူဆိုတာကလည္း မြန္ျမန္မာစစ္ပြဲေၾကာင့္
ထြက္ေျပးလာၾကသူ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြက တည္ထားခဲ့ၾကတာတဲ့။

တကယ္ေတာ့ မြန္ျမန္မာစစ္ပြဲဟာ ၿပီးသြားၿပီလို႔ေျပာရင္လည္း ရတယ္။ မၿပီး
ေသးဘူးလို႔ေျပာရင္လည္း ရတယ္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဆိုတာက စစ္အစိုးရနဲ႔
အပစ္ရပ္ထားတယ္ဆိုေပမဲ့ ဆက္ဆံေရးက မခိုင္မာလွဘူး။ လက္နက္လည္း
ခ်ေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္တြင္းစစ္က ျမန္မာျပည္မွာ မၿပီးေသးဘူး။

ကရင္ကလည္း ကရင့္အခြင့္အေရး ေတာင္းေနတုန္း။ ရွမ္းကလည္း ရွမ္းအခြင့္
အေရး ေတာင္းေနတုန္း။ မြန္ကလည္း မြန္အခြင့္အေရးကို ေတာင္းေနတုန္း။
ေတာင္းလို႔မရရင္ တိုက္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ဓါတ္ေတြက ရွိေနၾကတုန္း။ ဆိုေတာ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ ဘယ္မွာတုံး။ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ ႔နိဂုံး ဘယ္ေတာ့ စမွာတုံး။

မြန္ရြာႀကီးကိုေရာက္ေတာ့ မြန္ကေလးငယ္တေယာက္ကို ေမးၾကည့္တယ္။
မြန္ေတြရဲ ႔မူရင္းေဒသက ဒီေနရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိလားဆိုေတာ့ သိ
တယ္တဲ့။ ဘယ္မွာလဲဆိုေတာ့ ဟိုးျမန္မာျပည္မွာတဲ့။ အဲဒီကိုျပန္ၿပီး ေနခ်င္
လားဆိုေတာ့ မသိဘူးတဲ့။ မေနခ်င္ဘူးတဲ့။ ၿပံဳးၿပံဳးေလးပဲ ေျပာပါတယ္။

ငါလည္း ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ေမးၾကည့္တယ္။ မူရင္းေဒသကို တကယ္ပဲ ျပန္ၿပီး
ေနခ်င္ေသးတုန္းပဲလားလို႔။ ၿပံဳးၿပံဳးေလးေတာ့ မဟုတ္ေပမဲ့။ အေျဖခ်င္းက
ေတာ့ အတူတူပဲ။












အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလာရင္ေတာ့ အေျဖကလည္း ေျပာင္းလာမယ္လို႔
ထင္ရတယ္။ ခက္တာက အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလာဖို႔ပဲ။ မိတ္ေဆြတို႔ေရာ
ဘယ့္နဲ႔လဲ။ တကယ္ပဲမူရင္းအရပ္ကို ျပန္ခ်င္ေနၾကေသးလား။

မြန္အေၾကာင္းေရးတာ ႏိုင္ငံေရးေတြ မ်ားသြားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆို မ်က္စိက်ိန္း
ေနသူမ်ား သည္းခံၿပီးသာဖတ္ၾကပါကုန္။

( ဓါတ္ပံုေတြကေတာ့ ငါ့ဟာေတြခ်ည္းပဲ )