Tuesday, June 29, 2010

ကိုယ္ေဖါ့ထားသူမ်ား













ဒို႔ျမန္မာေတြ ဒုကၡေရာက္တာ ၾကာၿပီ။ ဒါဟာ အသစ္အဆန္း မဟုတ္။
ကမၻာသိကိစၥ။ ျမန္မာေတြရဲ ႔ထူးျခားခ်က္တခုက ဘယ္ေလာက္ဒုကၡ
ေရာက္ေရာက္ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပဲတဲ့။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ဖူးတဲ့ မိတ္ေဆြႏိုင္ငံ
ျခားသားေတြကလည္း ဒီသေဘာေျပာၾကတယ္။ ဒီကိစၥ ဟုတ္၊ မဟုတ္ဆို
တာေတာ့ စဥ္းစားစရာ။

ဘယ္သူ႔အဆိုအမိန္႔မွန္းမသိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္တခုကလည္း ဒို႔ျမန္မာေတြ
အေတာ္လက္ခံထားတာ သတိထားမိတယ္။ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေပ်ာ္
ေအာင္ေန.. ဆိုပဲ။ ရတာေလးနဲ႔ပဲ ေလာက္ေအာင္သာစားပါ..တဲ့။ ရွိတာ
ေလးနဲ ႔သာ လွေအာင္၀တ္ပါကြာ..တဲ့။ အၿပိဳင္အဆိုင္ရွိလာရင္လည္း
အရႈံးသာေပးလိုက္တဲ့။ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္က ေပၚခဲ့တဲ့ေဆာင္ပုဒ္ပါ။ မတိုး
တက္ရင္လည္းေန။ တင္းတိမ္ႏိုင္ေအာင္ က်င့္ႀကံၾက ဆိုတဲ့သေဘာ။ ဒါဟာ
အျငင္းအခုံလုပ္သင့္တဲ့ကိစၥ။ တိုးတက္ေရးအတြက္ ေတာ္ေတာ္အေႏွာက္
အယွက္ျဖစ္ေစတဲ့ အယူအဆလို႔ေျပာပါရေစ။

ဒို႔ျမန္မာေတြ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းက ဒီအယူအဆေတြနဲ႔မ်ား အဆက္
အစပ္ရွိေနမလား။ ျမန္မာဒုကၡသည္စခန္းအခ်ိဳ ႔ကို ေရာက္ဖူးတယ္။ ကိုယ့္ရပ္
ကိုယ့္ရြာမွာေနသလို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေအးေအးသက္သာနဲ႔။ ကိုယ့္
ေျမကိုယ့္ေရမွာထက္ လံုၿခံဳေနတာလည္းပါမယ္။ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပဲ။ ေစ်းတန္းနဲ႔၊
ပြဲလမ္းနဲ႔။

ဘုရားသံုးဆူနယ္စပ္မွာ တေန႔လုပ္၊ တေန႔စား အလုပ္လုပ္ေနၾကတာ ျမန္မာ
လူငယ္ အမ်ားစု။ သူတို႔လည္း ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပဲ။ အပူအပင္ နည္းၾကပံုရတယ္။
လူႀကီး အခ်ိဳ ႔ရဲ ႔မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ရုန္းကန္ရတဲ့ဘ၀က ပင္ပန္းလွတဲ့ အရိပ္
ေတြ ျမင္ရတယ္။












ျမန္မာေတြ ဒုကၡေရာက္တာ မဆန္းဘူးလို႔ အစခ်ီခဲ့တာကို ျပန္ေကာက္ခ်င္
တယ္။ ျမန္မာ့ဒုကၡေတြအေၾကာင္း ျမင္ခဲ့၊ ေတြ ႔ခဲ့၊ ခံစားခဲ့ရေပမဲ့ ဒီအေၾကာင္း
ေတြကို ေျပာမျပခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဆန္းလည္း မဆန္းေတာ့ဘူးကိုး။ တတိုင္းျပည္
လံုးလိုလိုက ဇတ္နာေနၿပီးသား။ ျမန္မာတဦးခ်င္းစီမွာကို ေၾကကြဲနာက်င္ဖြယ္
ဇတ္လမ္းေတြ မ်ားၿပီးရင္း မ်ားရင္း။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်။

မီးမမွန္၊ ေရမမွန္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ ျမင့္တဲ့ဒဏ္။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးခ်ိဳ ႔
တဲ့လြန္းတဲ့ဒဏ္။ ဥပေဒရဲ ႔ အကာအကြယ္ မရတဲ့ဒဏ္။ အာဏာပိုင္ေတြရဲ ႔
မတရားတဲ့ဒဏ္။ ဟိုဒဏ္၊ ဒီဒဏ္ေတြကို ရင္ဆိုင္ရင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္
သန္းေနၾကတာကိုက အံ့ၾသစရာ။ ဗိုလ္သန္းေရႊကလည္း မၾကည့္။ ေဒၚစုက
လည္း မကယ္ႏိုင္။ ျပည္ပေရာက္ေတာ္လွန္သူမ်ားကလည္း မကူႏိုင္။ ဆယ္
ႏွစ္လည္း မဟုတ္၊ ဆယ့္ငါးႏွစ္လည္း မဟုတ္။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လည္း မဟုတ္။
ဒီၾကားထဲမွာ ၿပံဳးေနၾကတုန္းပဲဆိုတာဟာ သာမန္ကိစၥမဟုတ္။ အထူးတဆန္း
ကိစၥျဖစ္ရၿပီ။












ဒို႔ျမန္မာေတြ ဒုကၡပင္လယ္ထဲမွာ ကိုယ္ေဖါ့တတ္လြန္းေနသလား။ စဥ္းစား
စရာ။ ကိုယ္ေဖါ့ထားတဲ့အေၾကာင္းေတြကိုပဲ ေရြးၿပီးေရးေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ကူး
ထားတယ္။ အဲဒါကိုက ကိုယ္ေဖါ့နည္းတမ်ိဳးပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။
မိတ္ေဆြတို႔ေရာ ကိုယ္ေဖါ့ထားၾကတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။

အခုေရးတဲ့စာေတြကို နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ရွာေဖြစားေသာက္ၾကရတဲ့
ဒို႔ျမန္မာေတြ၊ ျမန္မာျပည္ထဲမွာပဲ ေလွာ္ရင္းနစ္ေနရတဲ့သူေတြ မဖတ္မိပါ
ေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းတယ္။ သူတို႔သာ ဖတ္မိရင္။ နင္သိတာက နည္းနည္း
ေလးလို႔ အျပစ္တင္ၾကမွာ။












ဓါတ္ပံုေတြက ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္မွာ ကိုယ္ေဖါ့ထားၾကသူေလးေတြပါ။
ရိုက္တာကိုခြင့္ေတာင္းခဲ့ေပမဲ့ ဒီဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဖို႔ခြင့္မေတာင္းမိခဲ့ဘူး။
ကိုယ္ေဖါ့ထားသူမ်ား အားလံုးကို ေလးစားပါတယ္။

7 comments:

သက္ေဝ said...

ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ေတြးျပထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကို ၾကိဳက္တယ္... ဆက္ေတြးစရာေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ...

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲ ဆိုတာလဲ ျမန္မာေတြရဲ႕ လက္သံုးစကား တခုပဲ မဟုတ္လား...

ဓါတ္ပံုထဲက ကေလးေတြက ခ်စ္စရာေလးေတြ သနပ္ခါးေလးေတြနဲ႕...

Anonymous said...

ဟင္....တခါမွ ကိုယ္မေဖာ႔မိဘူး။ စုန္းစုန္းျမဳပ္ေနလို႔ မထူးဘူးဆိုျပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနမိတာ :(

ကလူသစ္

pandora said...

အားလံုးက သနပ္ခါးေလးေတြကိုယ္စီနဲ႕
လွတယ္

ပံု
အသက္ေအာင့္ထားသူ

Moe Cho Thinn said...

အားလုံးေတာ႔ ဒုကၡပင္လယ္ၾကီးထဲမွာပါပဲ။ သူတို႔ေလးေတြကေတာ႔ လိွဳင္းၾကီးေလထန္မွာ ကိုယ္ေဖာ႔ထားရတာမို႔ ...

ကူးေလြ႕ said...

ေဖာ႕မထားေတာ႕လဲ မႊန္းတာကိုးဗ်ာ။

ကူးေလြ႕ said...

ေဖာ႕မထားေတာ႕လဲ မြန္းတာကိုးဗ်ာ။

ရႊန္းလဲ့ said...

ေရးတတ္တယ္....
ကိုယ္ေဖာ့ထားတယ္တဲ့လား....
တကယ္လည္း ဒုကၡေတြနဲ ့အသားက်ေနၾကျပီမို ့
ဝမ္းသာစရာမ်ားေတြ ့ခဲ့ရင္ေတာ့ သမားရိုးက်မွဟုတ္ရဲ ့လား အဲ့ဒီအေနာက္မွာဘာမ်ားကပ္ပါလာမလဲဆုိတဲ့ စိုးရြံ ့မႈေတြေတာင္ ရွိေနတတ္ျပီ....