ေျမျပႆနာဟာ လူ႔သမိုင္းအစကတည္းက ရွိခဲ့တယ္။ သူ႔ေျမ ၊ ကိုယ့္ေျမခြဲျခားလို႔
ေသဆံုးရတဲ့လူေတြ၊ ဘ၀ပ်က္ရသူေတြ မေရတြက္ႏိုင္ဘူး။ အခုထိ ရွိေနတုန္း၊
ျဖစ္ေနတုန္း။ ေျမေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ စစ္ပြဲေတြ၊ မိသားစုတြင္း ရန္ပြဲေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးေရး
ပဋိပကၡေတြ၊ မေခၚႏိုင္၊ မေျပာႏိုင္ဇတ္လမ္းေတြ မဆံုးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေျမႀကီးေပၚ
မွာ လူေတြရွိေနသေရြ ႔ တက္ေနမယ့္ျပႆနာပဲ။
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကိုပဲၾကည့္။ ဒါ..ဒို႔ေျပ..ဒါ...ဒို႔ေျမတဲ့။ ေျမဟာ အေရးႀကီး
သဟ့ဲ။ လူတေယာက္အတြက္ ေျမဘယ္ေလာက္လိုသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းက ေျဖရင္
အရွည္ႀကီး။ ငါအပါအ၀င္ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ျမန္မာေတြ ကိုယ့္ေျမကိုယ္ စြန္႔ခြါလာခဲ့ၾကၿပီ။
ငါ့အမ်ိဳးေတြလည္း စြန္႔ခြါလာေနၾကၿပီ။ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ဆို ျပည္ပေရာက္ျမန္မာေတြ
အဆမတန္တိုးလာေတာ့မယ္။ ဒီကိစၥဟာ အခုခ်ိန္မွာ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့။
ဆန္းတာကေတာ့ ျမန္မာေျမကို ခဏတျဖဳတ္ ငါျပန္နင္းခဲ့ရတာပဲ။ ဆယ့္ငါးမိနစ္
ေလာက္နင္းခဲ့တယ္။ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဘုရားသံုးဆူၿမိဳ ႔က ဒို႔ပိုင္တဲ့ေျမကိုေပါ့။
ၾကာၾကာေတာ့ မနင္းရဲဘူးဗ်။ ျမန္မာဘက္က စစ္လားေဆးလားလုပ္လာရင္ လိုတာ
ထက္ပိုၿပီး ရွင္းေနရဦးမယ္။ သိတဲ့အတိုင္း။ ျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြက သူတို႔ကိုရွင္း
ျပရင္ မႀကိဳက္ဘူး။ (နားမလည္ႏိုင္တာလည္း ပါတယ္) သူတို႔နဲ႔ရွင္းရင္ ရႈပ္တတ္တယ္။
ကိုယ့္ေျမလား။ သူ႔ေျမလား။ ဒို႔ေျမလားဆိုတာ ရွင္းရင္းရႈပ္ကုန္မွာစိုးလို႔ မသိမသာနင္း
ၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။
ထိုင္းနဲ႔ျမန္မာနယ္စပ္ဆိုတာက ေျမခ်င္းေရခ်င္းဆက္ေနေတာ့ သူ႔ေျမကိုယ့္ေျမ ထိဖို႔
ဆုိတာ လြယ္သေပါ့။ ကိုယ့္အတြက္သာ ျမန္မာေျမ ျပန္ထိဖို႔ခက္ေနတာ။ နယ္စပ္ေန
ျပည္သူေတြအတြက္ ဒါဟာ ဘာမွစာဖြဲ ႔စရာမဟုတ္။ ငါက နယ္စပ္ေနျပည္သူတဦး
မဟုတ္ေတာ့လည္း အခုလိုစာဖြဲ ႔ေနရသေပါ့ကြယ္။
ျမန္မာေျမကိုမထိရတာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြခ်ီခဲ့ၿပီ။ ကိုယ့္ေျမကိုယ္ျပန္ထိရတာ ေပ်ာ္စရာ
လည္း မေကာင္းပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္သဟဲ့လို႔ ေျပာလို႔ရရံု။ စတိေလာက္ေပ်ာ္
ရတာပါ။ ၾကည့္ေလ ငါနင္းခဲ့ရတဲ့ျမန္မာေျမဆိုတာကလည္း နယ္စပ္ဂိတ္ကေျမ။ အဲဒီ
မွာက ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလ ဂ်ပန္ေတြေခၽြးတပ္ဆြဲၿပီးေဖါက္ခဲ့တဲ့ ေသမင္းတမန္လမ္း
ရဲ ႔အဆံုး။ ဒို႔ျမန္မာေတြေသာက္ေသာက္လဲ ေသခဲ့ရတဲ့ ရထားလမ္းျပတ္ႀကီးရွိတဲ့ေနရာ။
နယ္စပ္မွာေတြ ႔ရတဲ့ ျမန္မာေတြအေၾကာင္း ေနာက္မွဆက္ေရးမယ္။
(ဓါတ္ပံု၊ ကိုယ္တိုင္ရိုက္)
No comments:
Post a Comment