Friday, July 29, 2011

အားကစားသတင္း












ယမန္ေန႔က ရန္ကုုန္၌ ကစားခဲ့ၾကသည့္ ျမန္မာ၊ အိုုမန္ေဘာလံုုးပြဲတြင္
ျမန္မာျပည္သူတိုု႔၏ စိတ္သေဘာထားေကာင္းျမတ္မႈႏွင့္ အားကစားကိုု
ခ်စ္ျမတ္ႏိုုးမႈအား ကမၻာက သိေအာင္ ထင္ထင္ရွားရွား ျပသခြင့္ရခဲ့ၾက
သည္။ အခြင့္အေရးကိုု လက္လြတ္မခံပဲ ျမန္မာ့စိတ္ရင္းေစတနာကိုု
ထုုတ္ေဖၚခဲ့ၾကသည့္ ပရိတ္သတ္ႀကီးအား ႏိုုင္ငံေတာ္အစိုုးရကလည္း
ဂုုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ေၾကာင္း သမၼတႀကီးကိုုယ္တိုုင္ ရုုပ္ျမင္သံၾကားက
ခ်ီးမြန္းေျပာဆိုုရန္ စီစဥ္ေနသည္။

အိုုမန္အသင္းက ျမန္မာထက္ သာေၾကာင္း ျမန္မာပရိတ္သတ္မ်ားက
ႀကိဳတင္ သေဘာေပါက္ထား၍ ပြဲၿပီးဆံုုးသည္အထိ ကန္ခြင့္မေပးခဲ့။
ျမန္မာကြင္း၌ ကန္ခြင့္ရခ်ိန္အတြင္း အိုုမန္အသင္းကိုု အေမာမေဖါက္
ေစလိုု။ ျမန္မာပရိတ္သတ္ႀကီးက သူတိုု႔ေသာက္ရန္ ၀ယ္ယူထားေသာ
ေရဘူးမ်ားကိုု သူတိုု႔မေသာက္ပဲ အိုုမန္ေဘာလံုုးသမားတိုု႔ ေသာက္ရန္
တက္တက္ႂကြႂကြျဖင့္ စြန္႔လႊတ္လွဴဒန္းခဲ့ၾကသည္။

တခ်ိဳ႕ပရိတ္သတ္မ်ားကလည္း ၄င္းတိုု႔အိမ္က ယူေဆာင္လာခဲ့ၾကေသာ
ထီးမ်ားကိုု အိုုမန္အသင္းသားတိုု႔ ကြင္းအလယ္၌ ေနပူမွာစိုုးသျဖင့္ လွမ္း
၍ ပစ္ေပးခဲ့ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း အိမ္အျပန္ ေျခဗလာျဖင့္ ျပန္မည္
ဟုု ဆံုုးျဖတ္ၿပီး ကိုုယ္တိုုင္စီးလာသည့္ ဖိနပ္မ်ားကိုုခၽြတ္၍ ပစ္ေပးခဲ့ၾက၏။
အိုုမန္အသင္း ေဘာလံုုးပြဲၿပီးသည္အထိ ဆက္၍ကန္စရာ မလိုုေတာ့ေၾကာင္း၊
ေဘာကန္ဖိနပ္မ်ားကိုု လဲ၍ ကြင္းအလယ္၌ သက္သက္သာသာ ေနၾကပါရန္
လည္း ဟစ္ေအာ္ ေတာင္းပန္ခဲ့ၾက၏။ ျမန္မာအသင္းအေနႏွင့္လည္း ဆက္၍
ကန္လွ်င္ ရႈံးမည့္အတူတူ ေစာေစာနားေသာ္ ေစာေစာသက္သာသည္ဟုု
ေစတနာထားၿပီး ေဘာပြဲကိုု ရပ္နားၾကရန္ ေလးဘက္ေလးတန္ စင္ေပၚက
ေအာ္ဟစ္ အသနားခံခဲ့ၾကသည္။

အိုုမန္ေဘာသမားမ်ားအတြက္ ျမန္မာ့ကြမ္းကိုု မိတ္ဆက္ေပးသည့္ အေန
ႏွင့္လည္း ကြမ္းထုုပ္မ်ား၊ ကြမ္းဘူးမ်ားအျပင္ ဗိုုက္ဆာေနသူတိုု႔ အသင့္
စားသံုုးႏိုုင္ရန္ ျမန္မာအစားအေသာက္မ်ားကိုုပါ ကြင္းပတ္ပတ္လည္က
ပစ္ခ်ေပးခဲ့ၾကေလသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္းျဖစ္ အုုတ္နီခဲမ်ား၏ အရည္
အေသြးကိုု အခ်ိန္ရတုုန္းရခိုုက္ ေလ့လာသြားေစခ်င္သည့္ သေဘာျဖင့္
လည္း ရသမွ်အုုတ္ခဲအက်ိဳးအပဲ့တိုု႔ကိုု အိုုမန္ေဘာသမားမ်ားထံ အေရာက္
ေပးပိုု႔ခဲ့ၾကသည္။

ျမန္မာ့ေဘာလံုုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠဌ ဦးေဇာ္ေဇာ္ကလည္း ဤမွ်ေစတနာႀကီး
မား သေဘာထား ေကာင္းလွသည့္ ျမန္မာပရိတ္သတ္ႀကီးအား ကြင္း
အလည္ကိုု ထြက္ကာ ရွိခိုုးဦးခိုုက္ ေက်းဇူးတင္ခဲ့သည္။ လံုုၿခံဳေရးရဲမ်ား
ကလည္း ပရိတ္သတ္ႀကီး၏ အားေပးမႈကိုု ေထာက္ခံသည့္အေနျဖင့္
ေဘာလံုုးကြင္းအႏွံ႔ ခ်ီတက္ျပခဲ့ၾကသည္။

သိုု႔ေသာ္ လူကိုုေသေက်ေစႏိုုင္သည့္ ဓါးရွည္၊ ဓါးေကာက္မ်ားကိုု ႏိုုင္ငံ
ေတာ္အလံတြင္ ထည့္သြင္းအသံုုးျပဳထားသည့္ အစၥလမ္၀ါဒီ အိုုမန္
ေဘာသမားမ်ားသည္ ျမန္မာပရိတ္သတ္၏ ေမတၱာေစတနာကိုု လံုုး၀
သေဘာမေပါက္ခဲ့။ ၄င္းတိုု႔အား တိုုက္ခိုုက္သည္ဟုု တဘက္သတ္
စြပ္စြဲ ေျပာဆိုုခဲ့ၾကသည္။

ဖီဖါေခၚ ကမၻာ့ေဘာလံုုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္လည္း ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကိုု လံုုး
၀ နားမလည္။ ျမန္မာတိုု႔အား အေရးယူမည့္သေဘာ ခ်ိန္းေခ်ာက္ေျပာ
ဆိုုခဲ့သည္။ အစာေရစာႏွင့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားေပးခဲ့ၾကသည္ကိစၥ
ကိုု စံုုစမ္းစစ္ေဆးမည္ဟုုပင္ မရွက္မရြံ႕ ထုုတ္ေဖၚေျပာဆိုုခဲ့ေလသည္။

ျမန္မာတိုု႔သည္ အားကစားစိတ္ဓါတ္ ျပင္းထန္ၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း
ကမၻာက ေကာင္းေကာင္း မသိ။ ေပးထားသည့္ နာမည္ကိုုယ္၌က
“အားကစား” ။ အားသည့္အခါတိုုင္း ကစားသည္ဟုု အဓိပၺါယ္ရသည္
ကိုု ႏိုုင္ငံတကာက နားမလည္ၾက။ ဤမွ် အဓိပၺါယ္ေလးနက္ေပၚလြင္သည့္
နာမည္ကိုု ေပးၿပီး အားကစား၏ဂုုဏ္ကိုု ျမွင့္တင္ခဲ့သည္ကိုု သေဘာ
မေပါက္ၾက။

အိုုမန္ေဘာလံုးပြဲ အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ယခုုဆိုုလွ်င္ ျမန္မာတမ်ိဳး
သားလံုုးက အားကစားေလာက တခုုလံုုးကိုု စြန္႔လႊတ္ပစ္ရန္အထိပင္
စဥ္းစားေျပာဆိုု ေနၾကေလၿပီ။ ေနာက္ဆံုုးရရွိေသာ သတင္းမ်ားအရ
ေနျပည္ေတာ္အရပ္တြင္ ႀကီးႀကီးမားမား တည္ေဆာက္ထားသည့္
ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အတြင္း သမၼတႀကီးအပါအ၀င္ တိုုင္းျပည္ေခါင္း
ေဆာင္မ်ားက ေဘာလံုုးကိစၥ အေရးေပၚလႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀း
ေခၚယူက်င္းပေနသည္ဟုု သိရသည္။

ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း ေဘာလုံးကန္သည့္ႏိုုင္ငံမ်ား
အားလံုုးကိုု စစ္ေရးအရ တုံ႔ျပန္သြားဖိုု႔ ေဒါသတႀကီး အဆိုုတင္သြင္း
ေနၾကသည္ဟုု ဆိုုသည္။ အတိုုက္အခံ ႏိုုင္ငံေရးပါတီမ်ားကလည္း
ႏိုုင္ငံေရးအေၾကာင္းကိုု လံုုး၀ မစဥ္းစားၾကေတာ့ပဲ ေဘာလံုုးအေၾကာင္း
ကိုုသာ ေန႔ေရာညပါ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုုေနၾကေၾကာင္း၊ အစိုုးရႏွင့္ အရာ
ရာ သေဘာထား ကြဲလြဲေနၾကေသာ္လည္း ေဘာလံုုးကိစၥ၌ တထပ္တည္း
ဆႏၵရွိေနသျဖင့္ ေဘာလံုုးကိုု အေျခခံ၍ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္
ေရး ျဖစ္ေပၚလာရန္ ေတြ႕ဆံုုေဆြးေႏြးမႈမ်ား လုုပ္ေဆာင္သြားမည္ဟုု
ေျပာဆိုုေနၾကေၾကာင္း သတင္းရရွိပါသည္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

Thursday, July 28, 2011

လူသတ္သမားရဲ႕ ညေနခင္း















လူသတ္သမားဟာ ဘာသာတရား ကိုုင္းရႈိင္းသူတဦးျဖစ္တယ္။ ခရစ္
ယန္၊ အစၥလမ္နဲ႔ ဗုုဒၶဘာသာကိုု ယံုုၾကည္ကိုုးကြယ္တယ္။ ခရစ္ယန္မွာ
ေရဖ်န္း၊အစၥလမ္မွာ ယွီအာ၊ ဗုုဒၶဘာသာမွာေတာ့ မဟာယနေရာ ေထ
ရ၀ါရပါ ယံုုၾကည္ ကိုုးကြယ္သူျဖစ္တယ္။ သူ႕ဘ၀မွာ လူသတ္တဲ့လုုပ္
ငန္းကအစ ကိုုးကြယ္မႈအဆံုး သူကိုုယ္တိုုင္ စိတ္တိုုင္းက်ေရြးခ်ယ္ၿပီး
က်က်နန ေနထိုုင္ ရွင္သန္သူျဖစ္တယ္။ သူမေရြးခ်ယ္ပဲ သူ႕ဘ၀ထဲမွာ
ရွိေနတဲ့ အရာဆိုုလိုု႔ သူ႔မိခင္တဦးပဲရွိတယ္။

လူသတ္သမားဟာ သတ္သတ္လြတ္သမား တဦးလည္းျဖစ္တယ္။
အားတဲ့အခ်ိန္မွာ စာေတြေရးတယ္။ တခါတေလ ကဗ်ာေတြေရးတယ္။
သူေနတာက ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ တိုုက္ျမင့္ႀကီးတလံုုးက အခန္းတခုုမွာျဖစ္
တယ္။သူ႔ကိုု ဘာလုုပ္သလဲလိုု႔ လူေတြေမးၾကရင္ စာေရးတယ္လို႔ပဲ ေျဖ
ပါတယ္။ ကေလာင္နာမည္ကိုု ေမးရင္ေတာ့ တျခားစာေရးဆရာေတြ
အတြက္ အေနာက္ကေန ေရးေပးရသူျဖစ္လိုု႔ “အမည္မဲ့” လိုု႔ပဲ ရွင္းျပ
တယ္။

လူသတ္သမားဟာ စည္းကမ္းသိပ္ႀကီးသူ တဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။
အသက္၂၀ႏွစ္ေအာက္ လူေတြကိုု မသတ္ဘူး။ သတ္ရမယ့္လူရဲ႕
ေနာက္ေၾကာင္း အခ်က္အလက္ကိုုလည္းသူ႕ကိုု မေျပာရဘူး။ အသတ္
ခိုုင္းသူက ဘယ္သူလဲ ဆိုုတာကိုုလည္း သူ႔ကိုုအသိ မေပးရဘူး။ သူ
ဘယ္သူလဲ ဆိုုတာကိုုလည္း အလုုပ္အပ္တဲ့သူ သိခြင့္ မရွိဘူး။ အလုုပ္
ကိစၥ ၾကားခံဆက္သြယ္ေရးသမားအျဖစ္ သူ႔မိခင္က ေဆာင္ရြက္ေပးပါ
တယ္။ လူသတ္သမားဟာ အေမတခုု သားတခုုပါ။

လူသတ္သမားဟာ ပါရမီေကာင္းတဲ့ လူသတ္သမားတဦးျဖစ္တယ္။
သူသတ္ရမယ့္ လူကိုု တခ်က္တည္းနဲ႔ ေသေအာင္ သတ္ႏိုုင္ဖိုု႔ အျပင္း
အထန္ ေလ့က်င့္ထားသူျဖစ္တယ္။ သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔ေသဆံုုးရသူတိုုင္း
ေသလိုု႔ေသမွန္း မသိရေအာင္။ နာက်င္မႈ လံုုး၀မရွိရေအာင္ ရုုပ္ပိုုင္း
အရ အၿမဲမျပတ္ ေလ့က်င့္ထားသလိုု နာမ္ပိုုင္းအရလည္း ဆုုေတာင္း
၀တ္ျပဳမႈေတြ မျပတ္လုုပ္ေနသူတဦး ျဖစ္တယ္။

လူသတ္သမားဟာ ကၽြမ္းက်င္ထက္ျမက္တဲ့ မုုဆိုုးတဦးလိုု ေျခသံလံုုလံုု
နဲ႔ ေနထိုုင္တယ္။ သူဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္းေအးသူတဦးျဖစ္ၿပီး ႏုုညံ့သိမ္ေမြ႕
သူလည္း ျဖစ္တယ္။ ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ခံရၿပီး ေသဆံုုးေနရ
သူေတြ ေန႔စဥ္ဆိုုသလိုု ရွိေနတယ္။ တခ်ိဳ႕ႏွိပ္စက္သူေတြက မသတ္ျဖတ္
ခင္မွာ ေယာက္်ားပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးသူငယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မုုဒိန္း
က်င့္တာေတြရွိတယ္။ ဒီလိုုသတ္ျဖတ္မႈေတြကိုု လူသတ္သမားက သိပ္မုုန္း
ပါတယ္။ ဒီလိုုအသတ္ခံရသူေတြ အတြက္လည္း ေၾကကြဲေနတတ္တယ္။

လူသတ္သမားဟာ နာမည္ႀကီးတကၠသိုုလ္တခုုက ဘြဲ႕ႏွစ္ခုု ရထားသူ
ျဖစ္တယ္။ ရသစာေပဖန္တီးမႈဘာသာရပ္နဲ႔ ဒႆနေဗဒကိုု အထူးျပဳ
ေလ့လာခဲ့သူျဖစ္တယ္။ သူဟာ တတိယမ်ိဳးဆက္ လူသတ္သမားလည္း
ျဖစ္တယ္။ သူ႔အေဖရဲ႕ ဖခင္ကစၿပီး လူသတ္လုုပ္ငန္းကိုု စံနစ္တက် ထူ
ေထာင္ ေလ့က်င့္လာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ အခုုေတာ့ သူ႔ရဲ႕မိခင္က သူ႔ကိုု
အိမ္ေထာင္ျပဳဖိုု႔ တိုုက္တြန္းေနပါၿပီ။ ေလာေလာဆယ္ လူသတ္သမား
မွာ ခ်စ္တဲ့သူ မရွိေသးပါဘူး။ ႀကိဳက္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္းေနထုုိင္ခဲ့ဖူး
ေပမဲ့ ခ်စ္တဲ့ အဆင့္အထိ ေရာက္မလာခဲ့ဘူး။ လူသတ္သမားဟာ
အိမ္ေထာင္ေရး ဆိုုတာကိုုလည္း သိပ္ၿပီး အယံုုအၾကည္ မရွိခ်င္ပါဘူး။

လူသတ္သမားဟာ ညေနခင္းေတြကိုု သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ေန႔နဲ႔ည စပ္ကူး
မွတ္ကူးကာလမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ေရာယွက္ေနတာေတြကိုု ေန႔တိုုင္း
ဆိုုသလိုု စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ထိုုင္ေငးေနတတ္တယ္။ ႏိုုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ား
မ်ားက ၿမိဳ႕ေတြ၊ ရြာေတြကိုု သြားၿပီး မတူကြဲျပားတဲ့ ညေနခင္းေတြကိုုခံစား
တယ္။ ရာသီအလိုုက္ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ညေနခင္းေတြဟာ သူ႔အတြက္
အခန္းနားဆံုုး သဘာ၀တရားရဲ႕ တင္ဆက္ေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြပါပဲ။

လူသတ္သမားဟာ လူသတ္တဲ့အလုုပ္ကိုု ႀကိဳက္လိုု႔လုုပ္ေနတာ မဟုုတ္
သလိုု မႀကိဳက္ဘဲနဲ႔ လုုပ္ေနတာလည္း မဟုုတ္ဘူး။ တျခားလူေတြ အလုုပ္
လုုပ္ေနၾကသလိုု အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း အလုုပ္တခုုအျဖစ္ ပံုုမွန္လုုပ္
ကိုုင္ေနသူ တဦးျဖစ္တယ္။ ဇန္န၀ါရီလကုုန္္ပိုုင္း တိမ္ပါးပါးေတြ အေရာင္
စံုုေနတဲ့ ညေနခင္းတခုုမွာပဲ လူသတ္သမားဟာ မကၽြမ္းက်င္သူတဦးရဲ ႔
သတ္ျဖတ္ျခင္းကိုု ခံခဲ့ရတယ္။

သူ႔ရဲ႕အုုတ္ဂူမွာေတာ့ “ေကာင္းမြန္ေသာ ညေနခင္း” လိုု႔ အဂၤလိပ္လိုု
ေရးထိုုးထားတယ္။ တျခား ဘာမွ ေရးမထားဘူး။ ဇန္န၀ါရီလကုန္ပိုုင္း
ေရာက္လာတိုုင္း Good Evening အုုတ္ဂူမွာ အျပာနဲ႔အျဖဴ ေရာေနတဲ့
ပန္းကေလးေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

Monday, July 25, 2011

သတင္းကင္ဆာ



















သတင္းေတြ...သတင္းေတြ။ အရြယ္အစား မ်ိဳးစံုု။ ပံုုစံ မ်ိဳးစံုု။ အေရာင္အေသြး
မ်ိဳးစံုု။ တခ်ိဳ႕သတင္းေတြက ပိန္လွီလွီ ဒါေပမဲ့ ခပ္ခၽြန္ခၽြန္ ရွည္ရွည္။ တခ်ိဳ႕
သတင္းေတြက ပုုပုုတိုုတိုု ဒါေပမဲ့ ခပ္ေလးေလး တုုတ္တုုတ္။ တခ်ိဳ႕သတင္း
ေတြက အရည္တရႊဲရြဲ ခပ္က်ဲက်ဲ ပူပူ။ တခ်ိဳ႕သတင္းေတြကေတာ့ အမႈန္႔ေတြ
ဒါေပမဲ့ ခါးခါး စပ္စပ္။

လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ တခုုျဖစ္တဲ့ “စစ္ပြဲ” ဆိုုတဲ့အရာက သတင္းေတြနဲ႔ပဲ ပစ္ခပ္
တိုုက္ခိုုက္ၾကရတာ မဟုုတ္လား။ ေရွးလူႀကီးေတြက ေလးျမားလက္နက္
ေတြနဲ႔အတူ သတင္းကိုုလည္း အားေကာင္း ျပင္းထန္ေအာင္ လက္နက္
ေကာင္းတခုုအျဖစ္ အဆင့္ဆင့္ တီထြင္လာခဲ့ၾကတယ္။ တဘက္နဲ႔တဘက္
အၿပိဳင္ သူႏိုုင္ကိုုယ္ႏိုုင္ သတင္းေတြနဲ႔အေသအေက် တိုုက္ခိုုက္ခဲ့ၾကတယ္။

လက္နက္ကိုု သတင္းအျဖစ္ရုုပ္ဖ်က္ထားသလိုု သတင္းကိုုလည္း လက္နက္
အျဖစ္ ရုုပ္ဖ်က္ထားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ဟာက သတင္းလဲ ဘယ္ဟာက
လက္နက္လဲ လူေတြ မသိႏိုုင္ေတာ့ဘူး။ သတင္းသမားဆိုုတာက စစ္သည္ေတာ္
ေတြထက္ အစြမ္းထက္လွတဲ့ တိုုက္ခိုုက္ေရးသမားေတြပဲလိုု႔ တဂုုဏ္တယူေျပာ
တတ္ၾကတယ္။ တဘက္မွာေတာ့ သူ႔တိုု႔ဟာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ ထိခိုုက္ပ်က္စီး
ေအာင္ ပစ္မႈက်ဴးလြန္ေနသူေတြလိုု႔ အစြပ္စြဲခံေနရတယ္။

ေျမႀကီးကိုု တူး။ လႈိင္ေခါင္းေဖါက္ၿပီး သတင္းေတြကိုု သယ္ေဆာင္ တိုုက္ခိုုက္
တယ္။ ေရငုုပ္သေဘၤာထဲမွာ သတင္းေတြ အျပည့္အသိပ္ထည့္ၿပီး ေခ်ာင္းေျမွာင္း
ပစ္ခပ္တယ္။ ေလထုုထဲမွာ မျမင္ရတဲ့ အမႈန္အမႊားေတြနဲ႔ သတင္းေတြကိုု ေရာၿပီး
ေ၀ွ႕ယမ္း တိုုက္ခိုုက္တယ္။ ေသာက္ရည္သန္႔ ပုုလင္းေတြထဲမွာ သတင္းေတြကိုု
မျမင္ေအာင္ ထည့္သြင္းၿပီး အဆိပ္သင့္ေအာင္ တိုုက္ခိုုက္တယ္။ ေသနပ္ေတြထဲ
မွာ က်ည္ဆံေတြအစား သူ႔ထက္ေစ်းေပါၿပီး ထိေရာက္တဲ့ သတင္းေတြကိုု ထည့္
သြင္း တိုုက္ခိုုက္တယ္။ ေက်ာပိုုးအိပ္ေတြထဲ လွ်ိဳ႕၀ွက္သယ္လာတဲ့ သတင္းေတြ
ကိုု ေပ်ာက္က်ားစံနစ္နဲ႔ ျဖန္႔က်က္ တိုုက္ခုုိက္တယ္။ သတင္းသူလွွ်ိဳေတြ ေမြးၿပီး
တိုုက္ခိုက္တယ္။ လမ္းေဘးမွာ မသိမသာေထာင္ထားတဲ့ သတင္းေတြ။ နယ္စပ္
တေလွ်ာက္မွာ ျမႈတ္ထားတဲ့ သတင္းေတြ။ အေသခံ သတင္းခြဲ တိုုက္ခိုုက္မႈေတြ
အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္ေနတယ္။

ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ သတင္းေတြထိမွန္လိုု႔ ေသဆံုုးရသူ သန္းနဲ႔ခ်ီရွိတယ္။ အမ်ားစုု
ဟာ မသန္႔ရွင္းတဲ့ ေလကိုုရွဴမိရာက တဆင့္ ဒါမွမဟုုတ္ မသန္႔ရွင္းတဲ့ ေရကိုု
ေသာက္သံုုးမိရာက တဆင့္ သတင္းဆိပ္သင့္ၿပီး ေသဆံုုးၾကရတယ္။ နာတာ
ရွည္ သတင္းေရာဂါသည္ေတြကိုု ေဆးရံုုက လက္မခံႏိုုင္ေတာ့ဘူး။ ေမြးရာပါ
သတင္းေရာဂါသမားေတြကိုုေတာ့ ၀ဋ္နာကံနာအျဖစ္ မွတ္ယူထားရတယ္။
သတင္းဖန္တီးသူေတြ ၊ သတင္းသမဂၢအဖြဲ႕၀င္ေတြထဲမွာလည္း သတင္းေရာ
ဂါသည္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ျပႆနာက သတင္းအျမစ္ျပတ္ေဆး မေပၚေပါက္
ေသးတာပဲ။ ဒီေဆးကိုုေဖၚစပ္တဲ့သူေတြလည္း အစဥ္အဆက္ အသတ္ခံေနရ
တယ္။

သတင္းေတြအေၾကာင္း မေကာင္းသတင္းေတြ ဒီေလာက္ျပန္႔ႏွံ႔ေနေပမဲ့ မိဘ
ေတြကေတာ့ သူတိုု႔ရဲ႕ သားသမီးေတြကိုု သတင္းသမားေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ၾက
တယ္။ အလုုပ္ရ လြယ္လိုု႔တဲ့။ ၀င္ေငြေကာင္းလိုု႔တဲ့။ ေနာင္ေရး စိတ္ေအးရလိုု႔
တဲ့။ သတင္းပညာေရးကိုုပဲ ဖိဖိစီးစီး လုိက္စားခိုုင္းၾကတယ္။ သတင္းဟာ ေငြ
ထက္ တန္ဘိုုးႀကီးေနတာကိုုး။ သတင္းဂုုဏ္ေလာက္ ႀကီးမားတဲ့အရာ ဘာရွိဦး
မွာလဲ။ အရာရာကိုု သတင္းနဲ႔ေျဖရွင္းလိုု႔ရတဲ့ ေခတ္ေပပဲ။

တခါတေလ လူ႔အသိုုင္းအ၀ိုုင္းမွာ သတင္းဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈတခ်ိဳ႕ ေပၚ
ေပါက္လာတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သတင္းလိုုလားသူ အသိုုင္းအ၀ိုုင္းက အင္အား
ပိုုႀကီးေလေတာ့ သတင္းပုုန္ကန္သူတိုု႔ အေရးနိမ့္ၿမဲ နိမ့္ေနတယ္။ လံုုး၀ အျမစ္
ျပတ္သြားတာေတာ့ မဟုုတ္ေလဘူး။ သူတိုု႔ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ သတင္းမဲ့
ကမၻာေပၚေပါက္ေရးပဲ။ သတင္းကင္းမွ လူေလာက သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္မယ္။
တရားမွ်တမႈ ေပၚေပါက္မယ္လိုု႔ ယံုုၾကည္ထားၾကတယ္။ ေလာကကိုု ဖ်က္ဆီး
ေနတဲ့အရာေတြထဲမွာ သတင္းဟာ ရန္သူနံပတ္တစ္ ျဖစ္တယ္လိုု႔ မွတ္ယူထား
ၾကတယ္။

မိတ္ေဆြတိုု႔။ ဒီစာကိုု ဖတ္ၿပီး အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ကိုုပဲ မွတ္သားထား။ ၿပီးရင္
ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လိုုက္ပါ။ သတင္းသမားေတြ လံုုး၀ အနံ႔မခံ မိေစနဲ႔။ သတင္း
အစအန ထြက္လိုု႔ မျဖစ္ဘူး။ သတင္းသမားမွန္သမွ် အခြင့္ေရးရရင္ ရသလိုု
သုုတ္သင္ဖိုု႔ ႀကိဳးစားပါ။ သတင္းဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈ မုုခ် ေအာင္ျမင္ရမည္။
ပံုု ။ သံေတာ္ဆင့္ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

Sunday, July 24, 2011

ကဗ်ာေတြ မေရးၾကပါနဲ႔ေတာ့















အေ၀းကေန တေျဖးေျဖးနဲ႔
တ၀ုုန္း၀ုုန္း ရိုုက္ခတ္လာ
ကဗ်ာေတြ
ေဘာေလာ
ပလံုုစီထ

တ၀ီွး၀ွီး တိုုးေ၀ွ႕ ပြတ္သပ္သြား
ကဗ်ာေတြ...ကဗ်ာေတြ
ေသြးသံရဲရဲနဲ႔
ၾကမ္းရွရွ ကဗ်ာေတြ ။

လာျပန္ၿပီ...ဟိုုမွာ
ေထာ့နင္းေထာ့နင္းနဲ႔
အမူးလြန္ေနတဲ့
အပ်က္မ ကဗ်ာ
ယင္ေကာင္ တေလာင္းေလာင္း
ဗိုုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ။

အရွက္ကိုုလည္း မငဲ့ႏိုုင္
အသက္ကိုုလည္း မငဲ့ႏိုုင္
ဒယိမ္း ဒယိုုင္ ရြဲ႕ေစာင္းလိုု႔
ညွီစိုု႔စိုု႔ အနံ႔ေတြနဲ႔
ကဗ်ာအစုုတ္အပဲ့ေတြ
ငါ့ဆီကိုု မလာၾကနဲ႔ ။

ေသြးဆာေနတဲ့ ၾကမ္းပိုုးေတြလိုု
တရြရြ...တလႈပ္လႈပ္
ပုုတ္အဲ့အဲ့ ညိဳလဲ့လဲ့ ကဗ်ာေတြ
အႀကိဳအၾကားမွာ ေျပးလႊားေန
မလာၾကနဲ႔....မလာၾကနဲ႔
ေသခ်င္းဆိုုးေတြ မလာၾကနဲ႔ ။

လူအေျမာက္အမ်ားကိုု သတ္လာတဲ့ ကဗ်ာ
ေရေမႊးနံ႔ တသင္းသင္းနဲ႔
လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေယာင္ ေဆာင္လိုု႔
ဘုုန္းႀကီးလူထြက္ေယာင္ ေဆာင္လိုု႔
သမဂၢလူႀကီးေယာင္ ေဆာင္လိုု႔
တရားေဟာဆရာေယာင္ ေဆာင္လိုု႔

သူ႕အေမလင္ေယာင္ ေဆာင္လိုု႔
ဒိုုးတူေပါင္ဖက္ေယာင္ ေဆာင္လိုု႔
ရန္ကုုန္သားေယာင္ ေဆာင္လိုု႔
ႏိုုင္ငံျခားျပန္ေယာင္ ေဆာင္လိုု႔
ရပ္ေန....အဲဒီမွာပဲ ရပ္ေန... ။

အရာရွိကိုုဖါးၿပီး ကဗ်ာျဖစ္လာတဲ့ အေကာင္
ေအာက္က လွ်ိဳ၀င္မယ္
ေအာက္ေၾကးနဲ႔ လိုုက္မယ္
ခါးေအာက္ပိုုင္း စကားေျပာမယ္
ေအာက္တန္းက်က် ၿပံဳးမယ္
မေပၚ့တေပၚ ၀တ္မယ္

ႏူနာ၀ဲစြဲ
အရည္တရႊဲရႊဲနဲ႔
ႏိုုင္ငံေရးေစာ္နံတဲ့ ကဗ်ာစုုတ္
လာမရႈပ္နဲ႔ ...လာမရႈပ္နဲ႔..။

ေက်းဇူးေတာ္အရွင္
ျမတ္စြာဘုုရားသခင္
သင္ဟာ ကဗ်ာကိုုဖန္ဆင္းသူ မဟုုတ္ႏုုိင္
ကမၻာမွာ ရႈပ္ေနတဲ့ ကဗ်ာကိုု
ငါနဲ႔အတူ ေမာင္းထုုတ္ရေအာင္
ဒီညေန ဘီယာဆိုုင္ကိုုလာခဲ့ပါ ဘုုရားသခင္
အာမင္... ေအမင္...သာဓုု ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

Monday, July 18, 2011

ေဘာမယ္ အေျပာက်ယ္ ေမာသကြယ္














“ေဘာမယ္” ဆိုုသည္ကား ေဘာလံုုးကိုုကန္၍ ကစားၾကသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုု
ဆိုုလိုုသည္။ “အေျပာက်ယ္” ဟူသည္ကား သင္းကေလးတိုု႔အေၾကာင္းအား ေျပာ
မည္ဆိုုလွ်င္ ၿပီးႏိုုင္ဖြယ္ မရွိ၊ အံ့ၾသဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္ အတိျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
“ေမာသကြယ္” ဟူကား ရွင္းျပရန္ လိုုအံ့မထင္။ သင္းတိုု႔၏ လႈပ္ရွားမႈ၊ သင္းတိုု႔၏
အားထုုတ္မႈ၊ သင္းတိုု႔၏ သြက္လက္၊ ထက္ျမက္မႈတိုု႔ေနာက္ လိုုက္ရသည့္ အီေဖ
ကိုု မေမာ ခံႏိုုင္ရိုုးလား ကြယ္တိုု႔ရယ္။

စကားမစပ္။ တက္ႂကြသည့္ ျမန္မာ့ဘေလာ္ဂါအင္အားစုုမ်ား ႀကီးစိုုးရာ အရပ္ကား
ဆဃၤာပူရ္ ဟုုဆိုုေသာ္ မွားအံ့ မထင္။ ၄င္းအရပ္က ျမန္မာဘေလာ္ဂါ အဖိုုအမတိုု႔
သည္ကား “ေဘာမယ္”တိုု႔ အေရးထက္ “ေဘာေမာင္”တိုု႔ အေရးသာ စိတ္၀င္စား
ၾကေလသည္ဟုု ဆိုုေသာ္ မွားအ့ံမထင္။ ပသုု႔ိေၾကာင့္နည္း။ ငါကိုုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး
နားလည္နီးကီးေတာ္ မမူေခ်။ သိလွ်င္ ရွင္းပါ့ ကိုုယ့္ရွင္တိုု႔။

ေဘာေမာင္တိုု႔၏ ကမၻာ့ဖလားပြဲဆိုုလွ်င္ ၄င္းတိုု႔မွာ ေနမထိ ထိုုင္မသာျဖစ္ေခ်၏။
၄င္းတိုု႔၏ ဘေလာဂ္မ်ားတြင္ ဖုုန္တေထာင္းေထာင္း ထေလေအာင္ ေဘာပြဲမ်ား
က်င္းပၾကကုုန္၏။ ေဘာေမာင္တိုု႔၏ အတြင္းေရး ႏိႈက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္မ်ားပင္ သိတတ္
ၾကကုုန္၏။ ဤမွ်အထိ စိတ္အာရံုုမ်ား ျပင္းထန္ၾကေလသတတ္။ ျမန္မာေဘာမယ္မ်ား
အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ရွိေနသည့္တိုုင္ ေဘာမယ္မ်ားကိုု အေရးမစိုုက္ ျဖစ္ေနၾကသည္ကိုု
ဒိုု႔နားမလည္ေလ တကား။ ထားေတာ့။ သင္းကေလးတိုု႔အေၾကာင္း ဆက္မည္။

ေဘာလံုုးဟူသည့္အရာကိုု အားကစားပညာတရပ္ဟုု မည္သူက၊ မည္သည့္အခ်ိန္
တြင္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္ကိုု ငါကိုုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး လံုုး၀မသိေခ်။ ေဘာလံုုးအားကစား
ကိုု လူအဖိုုမ်ား၏ အားကစားအျဖစ္ စတင္လာခဲ့သည္ ဆိုုသည္ကိုုေတာ့ ငါကိုုယ္ေတာ္
ျမတ္ သိေလသည္။ သိုု႔ေသာ္ ၄င္းအားကစားကိုု လူအမမ်ား၏ အရာလည္းျဖစ္သည္
ဟုု ဘယ္သူက သတ္မွတ္၍၊ ဘယ္အခ်ိန္၌ စခဲ့သည္လည္း ငါမသိျပန္ေခ်။ ဂူဂလ္
တြင္ ရွာရန္လည္း ပ်င္းသကိုုေလး။ ထားေတာ့။

မိန္းမမ်ား ေဘာလံုုးကစားသည္ကိုု ေပါ့ေပါ့တန္တန္ထား၍ လံုုး၀ လံုုး၀ မရေလ
ေၾကာင္း သင္ေကာင္းေကာင္း သိပါစ။ ငါေကာင္းေကာင္းသိသည္မွာ ရက္ပိုုင္းမွ်
သာရွိေသး၏။ ထူးစြ။ ဆန္းစြ။ အံ့ဖြယ္ပတကား။ မိန္းမမ်ား လံုုး၀ေလွ်ာ့တြက္၍ မရ။
သင္းတိုု႔ကား ဆရာႀကီးမ်ား ျဖစ္ေခ်၏။ ယခုုတင္ၿပီးသြားခဲ့သည့္ ကမၻာ့ေဘာမယ္
ဖလားပြဲေတြကိုုသာ တေလးတစားျဖင့္ ျပန္ၾကည့္ၾကေလကုုန္ အေဆြေတာ္တိုု႔။
ေၾကာက္ခမန္း လိလိပါတကား။ သင္းတိုု႔သည္ကား သူရဲေကာင္းမ်ားပင္တည္း။

ငါသည္ ဂ်ပန္ဆန္ကိုု ႀကိဳက္၏။ ဂ်ပန္လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းကိုု ႀကိဳက္၏။ ဂ်ပန္ပုုဇြန္
ေၾကာ္ကိုုလည္း ႀကိဳက္၏။ သိုု႔ေသာ္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတိုု႔ကိုုကား သိပ္မႀကိဳက္လွေခ်။
ဖက္ဆစ္အႏြယ္၀င္ ဂ်ပန္မ်ားကိုုကား လံုုး၀မႀကိဳက္။ လူမ်ိဳးႀကီးစိတ္၀င္ဂ်ပန္
မ်ားကိုုလည္း လံုုး၀မႀကိဳက္။ အႀကိဳက္ႏွင့္ မႀကိဳက္ ယွဥ္ေလေသာ္။ မႀကိဳက္က
ပိုုမ်ားသျဖင့္ ေဘာမယ္ကမၻာ့ဖလား ေနာက္ဆံုုးဗိုုလ္လုုပြဲ၌ ဂ်ပန္မမ်ား၏ အသင္း
ကိုု လံုုး၀ အားမေပးခဲ့။ မႏိုုင္ေစခ်င္ရံုုမက ရႈံးေစခ်င္သည့္အထိ ငါ့၏စိတ္သည္
ျပင္းထန္ေလ၏။

သိုု႔ေပေသာ္ျငား ေပါ့လကြယ္။ ငါႏိုုင္ေစခ်င္လြန္းခဲ့ေသာ အေမရိကန္ေဘာမယ္
မ်ားသည္ကား အရႈံးပြဲသာ ဆင္ခဲ့ရပါ ပေကာလား။ ငါကိုုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး စိတ္ႏွ
လံုုးေတာ္ ႏံုုးေခြခဲ့ရသေပါ့။ ပင္နယ္လတီ အကန္တြင္ ငါ့ေဘာမယ္မ်ား ေခ်ာ္ရွာ
ေတာ္မူခဲ့ၾကေလတယ္။ ဂ်ပန္မယ္ ဂ်ပုုမ်ား ပုုကြပုုကြျဖင့္ ေဘာကြင္းအလည္ ခုုန္
ဆြခုုန္ဆြ လုုပ္ခဲ့ၾကပံုုမ်ား ငါကိုုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး မၾကည့္ခ်င္ေသာ္ျငား ျမင္ေတာ္
မူခဲ့ရေလတယ္။

လူအခ်ိဳ႕က ေဘာဖလားဆုုအား အာရွက ယူႏိုုင္သျဖင့္ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္
ေနၾကသတတ္။ ဆူနာမီ၊ ငလွ်င္ႏွင့္ႏ်ဴကလီးယားဒဏ္ ခံရသူတိုု႔အတြက္ ေခၽြးသိပ္
ေဆးသဖြယ္ မွတ္ယူေနၾကသတတ္။ ငါသည္ကား ဂ်ပန္မ အခ်ိဳ႕အား ပုုဂၢိဳလ္ေရး
အရ ႀကိဳက္ခဲ့ဖူးေသာ္ျငား ဂ်ပန္ေဘာမယ္မ်ား ဆုုဖလားယူေသာအခါ ငါမႀကိဳက္
ႏိုုင္ခဲ့ေခ်။ သိုု႔ေသာ္ မတတ္သာ။ ႏိုုင္သူတိုု႔ ၿပံဳးခဲ့ၾကေလၿပီ။ ရႈံးသူတိုု႔ မဲ့ခဲ့ရေလၿပီ။
တရာ့ငါးဆယ္ႏွင့္သာ ေျဖ။

ေဘာမယ္ပြဲကိုု ႀကိဳက္ေသာအရာတြင္ကား ငါႏွင့္ ျမန္မာဗုုဒၶဘာသာ သံဃာေတာ္
တိုု႔ႏွင့္ အေတာ္တူလိမ့္မည္။ သံဃာအားလံုုးကိုု မဆိုုလိုုေသာ္ျငား ေတာ္ေတာ္မ်ား
မ်ားသည္ကား ပြဲႀကိဳက္ကိုုယ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကေလကုုန္သည္။ ထိုုအဆိုုသည္ကား
ငါ့ကိုုယ္ေတြ႕တည္း။ မိန္းမ ေဘာ္လီေဘာပြဲ၊ မိန္းမ ေဘာလံုုးပြဲမ်ား ျမန္မာျပည္
တခြင္ က်င္းပေသာ္ မယံုုလွ်င္ သင္သြားၾကည့္ေခ်။ ဒန္ေပါက္ကိုု ေတြ႕ရလိမ့္မည္။
ဒန္ေပါက္ဟူသည္ကား စားစရာ မဟုုတ္။ လူေတြအၾကား သံဃာေတာ္ေတြ အမ်ား
အျပားေရာေနသည့္ အေရာင္ကိုု ဆိုုလိုုသည္။ ေအာ္..သူလည္းေလ ေလာကီသား
ေပမိုု႔ ပြဲႀကိဳက္ေတာ္ မူေပလိမ့္မည္။ ထားေတာ့။

မိန္းမေတြ ေဘာလံုုးကန္တာ ဒီတခါပဲ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ဖူးတယ္။ အားပါးပါး။
လက္ရင္း၊ လက္ဖ်ား အကုုန္ခါရေအာင္ကိုု ေတာ္ၾကပါေပတယ္။ ျမန္မာ့ေဘာမယ္
ေတြကလည္း အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အစြမ္းထက္ဆိုုပဲ ဒကာမႀကီးရဲ႕။ အဲ့ဒါေၾကာင့္
ငါကိုုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသာ ျမန္မာ့လႊတ္ေတာ္အတြင္း အာဏာစြမ္းပကားရွိလွ်င္ျဖင့္
ေယာင္နန ႏိုုင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္ေတြကိုု အကုုန္ျဖဳတ္။ ဒီကေန႔က စၿပီး “ ေဘာမယ္
ေတြကိုု အစြမ္းကုုန္ေျမွာက္စားၾကေလာ့” ဆိုုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံကိုုသာ ေျမသားပထ၀ီ
တုုန္ခါဟီးေလေအာင္ ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုုက္ေခ်ေရာ့မကြယ္။

(ရုုပ္ပံုု၊ ဂူဂလ္)

Saturday, July 16, 2011

အခုုေတာ့လည္း အခ်စ္ဦးကိုု ေကာင္းေကာင္းေမ့တတ္ေနပါၿပီ



















အိမ္သာတက္ရင္း ဖတ္ျဖစ္တဲ့စာတပုုဒ္မွာ “အခ်စ္ဦး” ဆိုုတဲ့ အသံုုးအႏႈန္းတခုုကိုု
ေပ်ာက္ေနတဲ့ပစၥည္း ျပန္ေတြ႕သလိုု ဖတ္မိခဲ့ပါတယ္။ အခ်စ္ဦးဆုုိတာ ဒိုု႔ေလာက
မွာ အေရးႀကီးပံုုရတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေတြမ်ား သီခ်င္းေတြစပ္လိုု စပ္။ ကဗ်ာေတြဖြဲ႕လိုု
ဖြဲ႕ ။ ၀တၳဳေတြေရး၊ ရုုပ္ရွင္ေတြရိုုက္။ တခန္းတနားနဲ႔ တသီးတသန္႔ ေနရာေပးၾက
တယ္။ ငါ့မွာေတာ့ အခ်စ္ဦးကိုု ေမ့လိုု႔ေနတာ ၾကာေပါ့။

ေသခ်ာတာကေတာ့ အခုုအတူေနသူ ခ်စ္ဇနီးက အခ်စ္ဦး မဟုုတ္ပါ။ ခ်စ္ဇနီးရဲ႕
အခ်စ္ဦးကလည္း အီေဖကိုု မဟုုတ္ပါ။ အခ်စ္ဦးနဲ႔လက္ထပ္တဲ့သူ မိတ္ေဆြေတြ
ထဲမွာ ရွိသလား။ ျပန္စဥ္းစား။ ျပန္စဥ္းစား။ ေလာေလာဆယ္ တေယာက္မွ မေတြ႕။
အခ်စ္ဦးနဲ႔လက္ထပ္တာက ေကာင္းတာလား။ ျပန္စဥ္းစား။ ျပန္စဥ္းစား။

အခ်စ္ဦးဆိုုတာ ဘာလဲ။ ကိုုယ္ကခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ပထမဆံုုးလူကိုုေျပာတာလိုု႔ ထင္တယ္။
ကိုုယ္ကပဲခ်စ္ၿပီး သူက ျပန္မခ်စ္ရင္ေကာ။ အဲသဟာကိုု အခ်စ္ဦးလိုု႔ ေျပာလိုု႔ရ မရ။
သူက ျပန္ခ်စ္ မခ်စ္ မသိရတာကိုုေရာ အခ်စ္ဦးလိုု႔ ေျပာလိုု႔ရ မရ။ မသိဘူး။ ေသခ်ာ
တာကေတာ့ ငါပထမဆံုုးခ်စ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးက ငါ့ကိုု ျပန္ခ်စ္လား မခ်စ္လား
မေသခ်ာဘူး ဆိုုတာပဲ။ ကဲ..ငါ့အခ်စ္ဦး အခုု ဘယ္မွာလဲ။

ျပန္စဥ္းစားမိရသေလာက္ ေလးတန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ အခ်စ္ဦးနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရတာပါ။
ေျပာရင္းဆိုုရင္း အခုုမွ မ်က္လံုုးထဲ ျပန္ေပၚလာေတာ့တယ္။ နာမည္သံုုးလံုုးနဲ႔။ ကရင္
နာမည္ ဘယ္လိုုေခၚတယ္ေတာ့ မသိ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ေက်ာင္းသားေတြက ေဆာ့လြန္း
လိုု႔ဆိုုၿပီး ဆရာမက ဒဏ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ မိန္းကေလးနဲ႔ ေယာက္က်ားေလး တေယာက္
ျခားစီ ထိုုင္ခိုုင္းတယ္။ အဲဒီမွာပဲ အခ်စ္ဦးနဲ႔အနီးကပ္ဆိုုက္ဆိုုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ဆံုုရေလ
ေတာ့တယ္။ ကဲ.. အခုုေတာ့ ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္ဦး နင္ ဘယ္မွာလဲ။

Facebook မွာ ရွာေသာ္လည္း မေတြ႕။ Google ကလည္း မကယ္ႏိုုင္။ သူငယ္ခ်င္း
ေတြကိုု ေမးေတာ့လည္း မရ။ ႏိုုင္ငံျခားကိုု ေရာက္တယ္လည္း မၾကား။ အခ်စ္ဦး နင္
ရွိမွ ရွိေသးရဲ႕လား။ မွတ္မိေသးတယ္။ နင္က က်စ္ဆံၿမီးေလးနဲ႔။ စကားေျပာရင္လည္း
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း။ ငါ့ထက္လည္း စာေတာ္တယ္။ နင္လည္း အေတာ္
ေဆာ့တာပါပဲဟာ။ ဒိုု႔မိဘေတြက ၀င္ထမ္းေတြဆိုုေတာ့ ဟိုုေျပာင္းဒီေျပာင္းနဲ႔
အလယ္တန္းေလာက္မွာပဲ ေ၀းခဲ့ရတယ္။

နင္မွတ္မိေသးရဲ႕လား။ ငါတိုု႔ေတြ လူပ်ိဳ အပ်ိဳျဖစ္ခါမွ ျပန္ေတြ႕ၾကေသးတယ္ေလ။
နင္က က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းဘူးဆိုုေတာ့ ငါ၀မ္းနည္းရတယ္။ ငယ္ငယ္တုုန္းက
ေလာက္ မရင္းနီးၾကေတာ့သလိုုပဲဟာ။ ရႈိးတိုု႕ရွမ္းတန္းျဖစ္ၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ငါ ႏိုုင္
ငံျခားကိုု မသြားခင္ နင္တိုု႔တက္တဲ့ ဗိုုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက ဘုုရားေက်ာင္းမွာ ျပန္
ဆံုုခဲ့တာ ေနာက္ဆံုုးပဲ။ အဲဒီတုုန္းကလည္း ငါက အလုုပ္ရႈပ္ေနေတာ့ နင္နဲ႔ ေကာင္း
ေကာင္း စကားမေျပာခဲ့ရဘူး။

နင့္ကိုု ငါခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ငယ္ငယ္တုုန္းက ဆရာ့ဆီထပ္တဲ့ နင့္စာအုုပ္ထဲ ငါနဲ႔
ေမာင္ေမာင္စန္း အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ စာေရးခဲ့တာ နင္မွတ္မိတယ္ မဟုုတ္လား။
ငါကေတာ့ မေမ့ဘူး။ နင္က ဆရာ့ကိုု သြားတိုုင္လိုု႔ ငါတိုု႔ႏွစ္ေကာင္ အရိုုက္ခံခဲ့ရ
တာကိုုး။ အဲဒီတုုန္းက အေပ်ာ္သေဘာဆိုုေပမဲ့ နင့္ကိုု ငါက တကယ္မခ်စ္ရင္
ဒီလိုုဘယ္ေရးမွာလဲဟ။

အခုုဆိုု နင္လည္း အိမ္ေထာင္ေတြ ဘာေတြက်ၿပီး ကေလးေတြဘာေတြ ရေနေရာ
ေပါ့ဟာ။ နင့္အေၾကာင္း ငါ့ခ်စ္ဇနီးကိုု ေျပာျပရဦးမယ္။ နင္နဲ႔ျပန္ဆံုုရင္ မိတ္ဆက္
ေပးမယ္ေလ။ နင္တိုု႔ေတြ ခင္ၾကမွာပါ။ အဲဒီအခါ ငါ့ကိုုစိတ္မဆိုုးဖိုု႔ ႀကိဳၿပီးေျပာထား
ရဦးမယ္။ ခ်စ္ဇနီးေရ..သူကေတာ့ ကိုုယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးပဲလိုု႔ မိတ္ဆက္ေပးရမွာကိုုး။

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္။ ငါ့အထင္ နင့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးဟာ ငါမ်ားျဖစ္ေနမလားပဲ။ ဟုုတ္တယ္
ဆိုုရင္လည္း ရွက္မေနပါနဲ႔ေတာ့ဟာ။ ငါ့မိန္းမကိုု ျပန္ေျပာျပလိုုက္ေပါ့။ ငါကလည္း
နင့္ရဲ႕အခ်စ္ဦးပဲဆိုုတာ။ စဥ္းစားရတာနဲ႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ဖိုု႔ ေကာင္းေနပါၿပီ။
သူငယ္ခ်င္း အခ်စ္ဦးေလး က်န္းမာပါေစဗ်ား။

(ရုုပ္ပံုု၊ ဂူဂလ္)

Thursday, July 14, 2011

အေရးႀကီးတာက ခပ္တည္တည္ျဖစ္ေနဖိုု႔ပဲ













မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းမ်ားခင္ဗ်ား။ အခုုေရးမယ့္ အေၾကာင္း
ကေတာ့ လိမ္မွျဖစ္မယ့္ အေၾကာင္းပါပဲ။ “ငါတိုု႔က ဘာကိုု လိမ္ရမွာလဲဟ”
လိုု႔ ေမးလာၾကမယ္ဆိုုရင္ေတာ့ ရွိရွိသမွ် အကုုန္သာ လိမ္ၾကပါလိုု႔ပဲ ခပ္ရွင္း
ရွင္းဆိုုပါရေစ။ “လိမ္ေတာ့ ဘာျဖစ္မွာမိုု႔လိုု႔လဲ”လိုု႔ ထပ္ေမးလာဦးမယ္ဆိုုရင္
ေတာ့ လိမ္ရင္ အားလံုုးအဆင္ေျပလိမ့္မယ္လိုု႔ပဲ ခပ္ရွင္းရွင္း ထပ္ၿပီးေျပာလိုုက္
ပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘာမဟုုတ္တာေလးေတြနဲ႔လည္း လိမ္ၾကပါတယ္။ သတိရေန
တာ..။ ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္...။ ကိုုယ္က တကယ္ခ်စ္တာပါ..။ ယံုုယံုုၾကည္
ၾကည္သာ ကိုုးကြယ္ပါ..ကိုုယ္ေတာ္ႀကီးက မလိမ့္မယ္။ ဟုုတ္ကဲ့..အဆင္ေျပပါ
တယ္။ ငါက ေစတနာနဲ႔ေျပာေနတာ..။ က်ေနာ့ကိုု ကယ္ပါဦး။ မုုန္႔ကိုုပဲ ေ၀စား
မယ္။ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားဘက္ကပါ။ စိတ္ခ်..ေမာင္ေလး စိတ္ခ်။ ကူညီပါရေစ။

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဖြဲ႕စည္းအုုပ္ခ်ဳပ္ပံုု အေျခခံဥပေဒဆြဲၿပီး လိမ္တယ္။ တခ်ိဳ႕က
စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ လိမ္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ကတိေပးၿပီး လိမ္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ေျဗာင္
လိမ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း အမ်ိဳးသားေရး ဦးတည္ခ်က္ေတြနဲ႔ လိမ္တယ္။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီမိုုကေရစီေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လိမ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့
ႏိုုင္ငံစံုုေပါင္းၿပီး သမဂၢဖြဲ႕လိုု႔ လိမ္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ေရြးေကာက္ပြဲလုုပ္ၿပီး လိမ္
တယ္။ တခ်ိဳ႕က သက္ေသ အေထာက္အထားေတြနဲ႔ လိမ္တယ္။ အကိုုးအကား
ေတြနဲ႔ လိမ္တယ္။ ခိုုင္ခိုုင္မာမာ လိမ္တယ္။ ပိပိရိရိ လိမ္တယ္။ လိမ္လိမ္မာမာ
လိမ္တယ္။ တရားရံုုးဆိုုတာက အမွားကိုု တရား၀င္ေအာင္ လိမ္ေပးတဲ့ေနရာ။

လူေတြဟာ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္လည္း လိမ္ေနတာပဲ။ ကိုုယ့္အက်ိဳးအတြက္ လိမ္
တယ္။အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ လိမ္တယ္။ တိုုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအက်ိဳးအတြက္
လည္း လိမ္ၾကတယ္။ ဘုုရားသခင္ကိုုလည္း လိမ္တယ္။ ကိုုယ့္ေယာက္က်ား
ကိုုလည္း လိမ္တယ္။ ကိုုယ့္မိတ္ေဆြကိုုလည္း လိမ္တယ္။ ဆရာကလည္း
တပည့္ကိုု လိမ္။ တပည့္ကလည္းဆရာကိုု လိမ္။ အေမ့ကိုု လိမ္ေျပာတယ္။
သားကိုု လိမ္ေျပာတယ္။ မိဘေပးစားလိုု႔ယူတယ္ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္တယ္လိုု႔
ေျပာမယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ေပၚတင္ပဲ။ လိမ္တာ မဟုုတ္ဘူးလိုု႔ ေျပာၿပီး
လိမ္တယ္။

အမွန္တရားကိုု ဖံုုးကြယ္ထားၾက။ မ်က္ႏွာကိုု အၿမဲၿပံဳးထား။ ေစတနာစကားကိုု
နာနာေျပာ။ ကိုုယ္ကပဲ အနစ္နာခံသလိုု မ်ားမ်ားလုုပ္။ ေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း
မၾကာ မၾကာထုုတ္ေျပာ။ ကိုုယ့္မွာမရွိတာကိုု ရွိတယ္လိုု႔ေျပာ။ ရွိရင္ေတာ့ မရွိဘူး
လုုပ္။ မခ်စ္ေပမဲ့ ေအာင့္ကာနမ္း။ အထက္အရာရွိကိုု ေကာင္းေကာင္း ဖါး။ အလိမ္
ေတြၾကားထဲမွာ ေျဖာင့္ဖိုု႔ေတာ့ မက်ိဳးစားနဲ႔။ အကန္းေတာထဲ ျမင္ေနသူလိုု ျဖစ္
လိမ့္မယ္။ မွန္တာေျပာ၊ ဟုုတ္တာလုုပ္ဆိုုတာ အလုုပ္မျဖစ္ဘူး။

လိမ္တာခ်င္းအတူတူ အထက္အရာရွိစကားက ပိုုမွန္တယ္။ တိုုင္းျပည္ေခါင္း
ေဆာင္ေျပာရင္ ဥပေဒျဖစ္တယ္။ ဥပေဒအတိုုင္း လိုုက္နာေပမဲ့ အႏၱရယ္ႀကံဳရင္
ဥပေဒက တာ၀န္မယူဘူး။ လူယံုုသတ္လိုု႔ေသတဲ့ မသာေတြ အမ်ားႀကီး။ သား
သမီးယံုု စံုုလံုုးကန္း ဆိုုပါေရာလား။ ကိုုယ္ကက်ဴး ကိုုယ့္ဒူးေတာင္ မယံုုရဆိုုပဲ။
မုုသားမပါ လကၤာ မေခ်ာတဲ့။ အလိမ္ အလိမ္ခ်င္းေတြ႕မွ ေျဖာင့္တယ္။ ယဥ္ေက်း
သူဆိုုတာ လူလိမ္ကိုုေျပာတာ။ လိမ္တယ္ဆိုုတာက အမွန္ကိုု အမွန္အတိုုင္း
မေျပာတာကိုု ေျပာတာ။ မွန္္တဲ့သူေတြ က်ကုုန္ၿပီတဲ့။

ဘ၀မွာ အဆင္ေျပခ်င္ရင္ မ်ားမ်ားလိမ္ရမယ္။ လူတကာက လိမ္ေနေတာ့လည္း
လိမ္ပံုုလိမ္နည္း သူမ်ားထက္ပိုုကၽြမ္းမွျဖစ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ကိုုယ္လိမ္
ေနတာ သူလည္းသိပါတယ္။ သူလိမ္ေနတာလည္း ကိုုယ္က သိတာေပါ့။ လိမ္ေန
ၾကလိုု႔လည္း ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႔ကိုု မယံုုၾကေတာ့ဘူးေလ။ ယံုုတယ္ဆိုုတာကိုု
က လိမ္ေနတာပဲ ဥစၥာ။

မထူးပါဘူး။ ကိုုယ့္သားသမီးေတြကိုုလည္း လိမ္ပံုုလိမ္နည္းေတြ သင္ေပးထားပါ
ေတာ့။ မဟုုတ္လည္း သူတိုု႔ဘာသာ တတ္လာၾကမွာပါ။ မႈတ္ဘူးလား။ ယံုုယံုု
ၾကည္ၾကည္သာ လိမ္ၾက။ စိတ္ခ်လက္ခ် လိမ္ၾက။ ဟုုတ္ၿပီလား။ တကယ္ေျပာ
ေနတာ။ မယံုုၾကဘူးလား။ လိမ္ေနတာ မဟုုတ္ဘူး။ ေအာ္...ဒီလူေတြ။ အမွန္ကိုု
ေျပာရင္ လက္မခံခ်င္ၾကေတာ့ဘူးကိုုး။ သြားပါၿပီ။ က်န္းမာၾကပါေစ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

Saturday, July 9, 2011

ပိုုက္ဆံေပ်ာက္တဲ့သီခ်င္း















ဒိုု႔ေလာကမွာ အမည္မသိစာဆိုုေတြ သိပ္မ်ားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ငယ္ငယ္က
ၾကားဖူးတဲ့ သီခ်င္းေတြ၊ ကဗ်ာေတြက အမည္မသိေတြရဲ႕လက္ခ်က္ေတြ ျဖစ္
ေနတတ္တယ္။ ဆိုုပါေတာ့ လူကေလးရဲ႕ အိပ္ခ်ိန္တန္ ၊ ဗ်ိဳင္းေရွ႕ကပ်ံ ဆိုု
တာမ်ိဳး။ ေၾကာင္ႀကီးရဲ႕ ၿမီးတံတိုု ဆိုုတာမ်ိဳး။ ဘယ္သူေတြဖန္တီးခဲ့မွန္း မသိဘူး။

သူတိုု႔ေတြဟာ မဂၢဇင္း၊ဂ်ာနယ္ေတြမွာပါဖိုု႔ စာမူပိုု႔ၿပီးေရးခဲ့ၾကတာ မဟုုတ္။ စာအုုပ္
စာေပနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တာမ်ိဳး မဟုုတ္။ အလုုိလိုုထြက္က်လာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ
ကိုု ပါးစပ္ဆင့္ကမ္းၿပီး တည္တန္႔လာခဲ့ၾကတဲ့ ဖန္တီးမႈေတြ။ အမ်ားကလက္ခံလိုု႔
အခုုခ်ိန္ထိ အသံုုးတည့္ေနတဲ့ အႏုုပညာေတြေပါ့။ ထားပါေတာ့။ ဆရာႀကီးေလသံ
ေပါက္သြားၿပီ။ (ဆရာက မႀကီးေသးဘူး။ ငယ္ငယ္ပဲရွိေသးတာ)

ခ်ိဳမိုင္မိုုင္အဆင့္ကေန လူ႔စကား သူမသိ၊ သူ႔စကား လူမသိ ဆိုုတဲ့အဆင့္ကိုု ေရာက္
လာေတာ့လည္း အမည္မသိေတြနဲ႔ ထပ္ၿပီးတိုုးေနေသးတာပဲ။ အဲဒီအထဲမွာ “အဘိုုး
ႀကီအိုု ခါးကုုန္းကုုန္း” လည္းပါတာေပါ့။ တန္ေဆာင္မုုန္းလက်ရင္ က်င္းပမယ့္ပြဲ
ေတြကိုု ေနာက္ႏွစ္မွာ ထပ္ၾကည့္ဖိုု႔ အသက္ရွည္က်န္းမာေအာင္ ေနပါဦးတဲ့။ အဘိုုး
အိုုတဦးကိုု အက်င္နာ၊ ေမတၱာ၊ ေစတနာနဲ႔ မွာတဲ့စကားေလးေပါ့။ ကဗ်ာေလးက
ခ်စ္စရာ။ ႏိုုင္ငံေတာ္သီခ်င္းလိုု မက်က္ခိုုင္းပဲ လူတိုုင္းရတဲ့ ကဗ်ာေလးပါဗ်ား။

အဲဒီကဗ်ာက လူတိုုင္းႀကိဳက္တဲ့ကဗ်ာ ျဖစ္လာရံုုတင္မက ဒီကဗ်ာရဲ႕ အခ်ိဳးအတိုုင္း
မူကြဲေတြပါ ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။ မူလကဗ်ာနဲ႔ ဇတ္လမ္းအဆက္အစပ္ရွိတဲ့ ဖန္
တီးမႈေတြလည္း ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ ၾကားဖူးၾကမွာေပါ့။

အဘုုိးႀကီးအိုု ခါးကုုန္းကုုန္း
မေသပါနဲ႔ဦး
ေနာက္ႏွစ္ခါ တန္ေဆာင္မုုန္း
ပြဲၾကည့္ပါဦး။ (မူလ)

မၾကည့္ႏိုုင္ဘူး ေျမးေလးရယ္
ဘိုုးဘိုုး ေသေတာ့မယ္
ဘိုုးဘိုုးေသတာ ဘယ္လိုုလဲ
ဒူးေထာက္လိုု႔ လဲ။ (မူကြဲ)

အဘိုုးႀကီးအိုုဇတ္လမ္းနဲ႔ လံုုး၀ မဆက္စပ္ေပမဲ့ စာခ်ိဳးအလိုုက္ တေထရာထဲ ဖန္
တီးထားတဲ့ အထဲမွာ နာမည္အႀကီးဆံုုးကေတာ့ ပိုုက္ဆံေပ်ာက္တဲ့ အေၾကာင္းပဲ။
ဒီကဗ်ာကိုုလည္း လူတိုုင္းသိၾကတယ္။ (ဒါကိုုေတာ့ လိုုက္မဆိုုၾကနဲ႔ေနာ္။ ဆိုုရင္
လည္း အသံမထြက္ေစနဲ႔။ ကေလးေတြၾကားရင္ ေမးေနဦးမယ္)

မယ္သီလရင္ ေသးေပါက္ခ်င္
နန္းေတာ္ေအာက္ကိုု ၀င္
နန္းေတာ္ေအာက္က တေစၦေခ်ာက္
ပိုုက္ဆံငါးျပား ေပ်ာက္..။ (မူေတာ္ေတာ္ကြဲ)

ဒီမူကြဲကဗ်ာက ပိုု႔စ္ေမာ္ဒန္ဆန္တယ္လိုု႔ပဲ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေအာင္ ေျပာလိုုက္
ၾကပါစိုု႔။ ကဗ်ာေလးက ရွင္းျပစရာမလိုုေအာင္ကိုု ထင္းကနဲ၊ လင္းကနဲ ရွိလွတယ္။
တေခတ္တခါက ပိုုက္ဆံငါးျပားဆိုုတာလည္း သူ႔တန္ဘိုုးနဲ႔သူ အသံုုးက်တယ္။
ဆရာေလးတပါး မႏိုုင္၀န္ကိုု မထိမ္းႏိုုင္လိုု႔ အေပါ့သြားရာက ကံမေကာင္းခ်င္
ေတာ့ တေစၦအေခ်ာက္ခံရတဲ့ အျဖစ္က သနားစရာ။ ဒီၾကားထဲ ကမန္းကတန္းနဲ႔
ျပန္ေျပးလာရလိုု႔ ထင္ပါရဲ႕ အလွဴခံလိုု႔ ရလာတဲ့ ပိုုက္ဆံေတြထဲက ငါးျပားေစ့
တေစ့ က်ေပ်ာက္ခဲ့ရ ရွာပါသတဲ့။

ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ လူတေယာက္က ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ကဗ်ာကိုုဖန္
တီးထားခဲ့ေတာ့လည္း မ်ိဳးဆက္သစ္ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္မ်ားက လိုုက္ၿပီး
ဆိုုေနၾကေတာ့တာေပါ့။ အျဖစ္အပ်က္က သနားစရာဆိုုေပမဲ့ ကဗ်ာေလးအေန
နဲ႔က တကယ့္ ေပ်ာ္စရာပါ။ ( ကန္႔ေတာ့ပါရဲ႕ ဆရာေလးတိုု႔ရယ္)

အဲဒီ အဖိုုးႀကီးအိုုကဗ်ာဟာ ကဗ်ာအဆင့္မွာတင္ ရပ္မေနဘူး။ သီခ်င္းအဆင့္ထိ
ေရာက္ခဲ့တယ္။ ကဗ်ာကိုု ဂီတနဲ႔ေရာၿပီးတင္ဆက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဆိုုရွယ္လစ္ေခတ္မွာ
နာမည္ႀကီးတဲ့ စတီရီယိုုေတးဂီတ။ အဲဒီစတီရီယိုုဂီတေခတ္မွာ နာမည္ႀကီးတဲ့
ပေလးဘိြဳင္တီး၀ိုုင္း။ သူတိုု႔ကေတာ့ ျမန္မာလိုု တူရိယာလုုလင္တဲ့။ အဲဒီအဖြဲ႕ရဲ ႔
သီခ်င္းတပုုဒ္မွာ အဖိုုးႀကီးအိုုခါးကုုန္းကုုန္းကဗ်ာဟာ ဒစၥကိုုေတးသြားနဲ႔အတူ
လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့ ျပန္ပါေရာ။

ပေလးဘိြဳင္အဖြဲ႕က ေကာ္ပီေတြ အဆိုုမ်ားတာပါ။ မူလဖန္တီးရွင္ Boney M ရဲ႕
နာမည္ေက်ာ္ ဒစၥကိုုသီခ်င္းကိုု ျမန္မာလိုု လုုပ္ခ်လိုုက္တဲ့ သီခ်င္းတပုုဒ္ေပါ့။ ျမန္
မာစာသား သြတ္သြင္းသူကေတာ့ မည္သူရယ္မသိ။ ကိုုေလးလြင္လိုု႔ ထင္တာပဲ။
ထားပါေတာ့။ ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား။ Boney M ရဲ႕သီခ်င္းကိုု နားဆင္ေတာ္မူ
ၾကပါ။ သီလရင္ေတြနဲ႔ ခါးကုုန္းတဲ့အဘိုုးႀကီးေတြကိုုလည္း က်င္နာၾကပါ။



(ပန္းခ်ီ၊ ေအာင္ေက်ာ္ထက္)

Thursday, July 7, 2011

ခပ္ေ၀းေ၀း ဒီပလိုုေမစီ









ေရးခ်င္ေနတာေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ ျမန္မာ့အလင္း “ခြင္” က ဘေလာ္ဂါ ဇာနည္
၀င္းရဲ႕ခြင္မိုု႔ သူေရးမယ္ထင္ၿပီး လႊတ္ထားတာပါ။ အခုုေတာ့ မရေတာ့ဘူး။
ေရးေတာ့မယ္။ ပံုုမွာျမင္တဲ့အတိုုင္း ျမန္မာ့ေရႊလႊတ္ေတာ္ပါခင္မ်။ ႀကီးလည္း
ႀကီး၊ က်ယ္လည္း က်ယ္။ ထည္လည္း ထည္။ ၀ါလည္း ၀ါ။ ခမ္းလည္း ခမ္း။ နား
လည္း နား။ အားပါးပါး လြတ္ေတာ္ႀကီးပါဗ်။

အလည္ေခါင္မွာ ဘုုရင္ေခတ္က ေရႊပုုလႅင္ႀကီး။ ဓါတ္ပံုုသမားေတြ မရွိတဲ့အခါ
အဲဒီအေပၚ ဘယ္သူ တက္ထိုုင္ေနလဲ မသိဘူး။ ဘုုရင္ရူးေတြက မ်ားသမိုု႔လား။
ႏိုုင္ငံျခားသံတမန္ေတြ လာတဲ့အခါ ပုုလႅင္ခန္းမွာ ဆံုုၾကသေပါ့။ ကိုုယ္စားလွည္
ေတာ္ႀကီးမ်ား အခန္းရဲ႕ တဘက္တခ်က္မွာ ေနရာယူၾကပါ။ ၿပီးတဲ့အခါ အေ၀း
ၾကည့္ မွန္ေျပာင္းေတြ ထုုတ္ၾကပါ။ အခန္းက က်ယ္ေတာ့ ပံုုမွာျမင္တဲ့အတိုုင္း
တဘက္ကိုုယ္စားလွည္နဲ႔ အျခားတဘက္က ကိုုယ္စားလွည္ ၿပံဳးသလား၊ မဲ့သ
လား မျမင္ႏိုုင္ဘူး မဟုုတ္လား။

ကိုုယ္စားလွည္ေတြ စံုုတဲ့အခါ အခန္းအလည္ေခါင္ ပုုလႅင္ႀကီးနားက ခံုုမွာထိုုင္
မယ့္ သမၼတႀကီး ႂကြခ်ီလာပါလိမ့္မယ္။ သမၼတႀကီးဆိုုတာ အသက္ႀကီးတဲ့ သမၼ
တကိုု ေခၚတာပါ။ အသက္ႀကီးေတာ့ နားလည္း ေလးေနတတ္ပါတယ္။ သမၼတ
ႀကီးနဲ႔ ႏိုုင္ငံျခားသံတမန္ ေခါင္းေဆာင္အၾကား အာက်ယ္တဲ့ စကားျပန္ ထိုုင္ပါ။
ဒီစကားျပန္က ေလသံတိုုးရင္ ဘယ္သူက ဘာေျပာမွန္း မသိရပါဘူး။ အခန္းက
ေဘာလံုုးတကြင္းစာေလာက္ က်ယ္ေနေလေတာ့ ေအာ္ေျပာမွ ရပါတယ္။

လႊတ္ေတာ္က်ယ္တာ အျပစ္လားကြာလိုု႔ ေျပာမယ္ဆိုုရင္ေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူးလိုု႔
ဆိုုရမွာပါ။ “လႊတ္ေတာ္က်ယ္မႈ” ဆိုုတဲ့ ပုုဒ္မမွ မရွိပဲကိုုး။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာ
တႏိုုင္ငံတည္း လႊတ္ေတာ္က က်ယ္ေနတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ေျမာက္ကိုုရီးယားတိုု႔
တရုုတ္တိုု႔မွာလည္း ခပ္က်ယ္က်ယ္ေတြပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္က်ယ္တဲ့အတြက္ ေကာင္း
တာေတြ ရွိပါတယ္။ စစ္တပ္က ထစ္ခနဲဆိုု အာဏာသိမ္းတတ္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္
ဖ်က္သိမ္းတဲ့အခါ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အားကစားလုုပ္လုုိ႔ ရတာေပါ့။ တီး၀ိုုင္းေတြ
ေခၚၿပီး ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲလုုပ္လိုု႔လည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဒစၥကိုုေတြလည္း ႏႊဲလိုု႔ေကာင္း
ပါတယ္။









ႏိုုင္ငံက ခပ္ေသးေသး။ ဘိန္းက ခပ္မ်ားမ်ား ႏိုုင္ငံေရးက ခပ္ရႈပ္ရႈပ္။ လြတ္လပ္
ခြင့္က ခပ္နည္းနည္း။ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားနဲ႔ ဒုုကၡသည္က ခပ္မ်ားမ်ား။ လႊတ္
ေတာ္ကေတာ့ ခပ္ႀကီးႀကီးဆိုုေလေတာ့ တိုုးတက္ထြန္းကားတဲ့ ႏိုုင္ငံေတြက
လူေတြေရာက္လာရင္ ရယ္စရာႀကီး ျဖစ္ေနေလမေပါ့။ ရွက္တတ္မယ္ဆိုုရင္
ရွက္စရာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကိုုယ့္ဆရာမ်ားက မရွက္တတ္ေတာ့လည္း ကိစန မရွိ
ဘူးေပါ့ေလ။ ယိုုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ေပါ့။

တကယ္လိုု႔မ်ား အေၾကာင္းမသင့္လိုု႔ ျမန္မာ့လႊတ္ေတာ္ထဲကိုု သင္သြားရေတာ့
မယ္ဆိုုရင္ စကားကိုု က်ယ္က်ယ္ေျပာတတ္ေအာင္ အရင္ေလ့က်င့္ထားပါ။ မွန္
ေျပာင္းယူသြားဖိုု႔ မေမ့ပါနဲ႔။ ေတြ႕တဲ့လူတိုုင္းကိုု လက္အုုပ္ခ်ီၿပီး ရွိခိုုးပူးေဇာ္ပါ။ လူ
ႀကီးေတြႀကိဳက္ေအာင္ ခ်ိတ္ထမီ ၀တ္သြားပါ။ သူတိုု႔က ဘာပဲေျပာေျပာ ဟုုတ္ကဲ့
ပါ...ဟုုတ္ကဲပါလိုု႔ ၂ႀကိမ္စီ ျပန္ေျပာပါ။ ဒါဆိုုရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲကေန ေဘးရန္
ကင္းကင္းနဲ႔ သင္ျပန္ထြက္လာႏိုုင္ပါလိမ့္မယ္။ မဟုုတ္ရင္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲ
မွာ ရွိတဲ့ေထာင္ကလည္း လႊတ္ေတာ္ႀကီးလိုု ခပ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ခပ္က်ယ္က်ယ္ဆိုုပဲ။

(ဓါတ္ပံုု ၊ ျမန္မာ့အလင္း)

Tuesday, July 5, 2011

တိုုလီမိုုလီ ေသြ႕ပူခ်ီ











ခ်စ္လွစြာေသာ ဧည့္ပရိတ္သတ္ႀကီး သိထားေတာ္မူၾကတဲ့ အတိုုင္းပါပဲခင္ဗ်ား။
ေရႊျမန္မာျပည္ႀကီးဟာျဖင့္ အိႏိၵယျပည္ႀကီးနဲ႔ တရုုတ္ျပည္ႀကီး ႏွစ္ခုုအၾကား
မညပ္ခ်င္ပဲ ညပ္ေနရရွာေသာ ႏိုုင္ငံငယ္တခုုသာ ျဖစ္ေခ်၏။ ႏွစ္ဘက္အညွပ္
ခံထားရရွာေသာ ဤႏိုုင္ငံငယ္ကေလးမွာ ဟိုုဘက္က ပိသည့္ဒဏ္ႏွင့္ သည္
ဘက္က ဖိသည့္ဒဏ္ အစဥ္အဆက္ ခံေနရရွာသည္ကိုုလည္း အားလံုုးအသိ။

သိၿပီးေသာ္ျငား ထင္ရွားေအာင္ (မလိုုအပ္ပဲ) ထပ္ၿပီးရွင္းရလွ်င္ ျမန္မာတိုု႔၏
အမ်ိဳးသား၀တ္စံုုအား မ်က္စိထဲ ျမင္ရန္ ေခတၱခဏ အာရံုုျပဳေတာ္ မူၾကပါကုုန္။
အေပၚဆံုုးမွ စလွ်င္ ေခါင္းေပါင္းစ တလူလူကိုု ျမင္ေခ်မည္။ ေခါင္းေပါင္းသည္
ျမန္မာတိုု႔ေခါင္းေပၚ မည္သိုု႔ေရာက္လာသနည္း။ အထင္ေျပာရလွ်င္ အိႏိၵယျပည္
မွ လာသည္။ အိႏိၵယတိုု႔သည္ ေခါင္းေပါင္းကိုု အစဥ္အလာႀကီးႀကီးျဖင့္ ေပါင္းလာ
ၾကသူမ်ား မဟုုတ္ေလတကား။

ေခါင္းေပါင္းမွတဖန္ ေအာက္သိုု႔လားေသာ္ တိုုက္ပံုုဆိုုေသာ အကႌ်ကိုု ျမင္ရလိမ့္မည္
မဟုုတ္တံုုေလာ။ အႏွီတိုုက္ပံုုဆိုုသည္ကား အဘယ္က လာသနည္း။ တီယုုတ္ျပည္
ႀကီးက လာနီးကီးေတာ္မူေလသည္။ တိုုက္ပံုုဟူသည္ကား တရုုတ္ပစၥည္း အီစစ္ ဧကံ
ျဖစ္ေတာ့သည္ ကိုုယ့္လူတိုု႔။ တိုုက္ပံုုမွသည္ ေအာက္သိုု႔ဆင္းျပန္ေသာ္ ခါးတြင္ ဆီး
ေႏွာင္ တုုတ္ခ်ည္ထားေသာ ပုုဆိုုးဟူသည့္အရာကိုု ျမင္ခ်ိမ့္မည္။ ဤအရာသည္ကား
အိႏိၵယပစၥည္းအစစ္ ဧကံပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။











ေရႊျမန္မာအေၾကာင္း ေျပာလွ်င္ တရုုတ္ကိုု ခ်န္လွပ္၍ မရသလိုု အိႏိၵယကိုုလည္း
ေမ့ထားလိုု႔ မျဖစ္ေခ်။ တခုုခုုကိုု ေမ့ေလေသာ္ အကႌ်ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လံုုခ်ည္
ေသာ္လည္းေကာင္း မပါေသာသူႏွင့္ မတူေလၿပီတကား။ ရွက္ဖြယ္ပ အေဆြေတာ္။

ေခါင္းစီးတြင္ ေဖၚျပထားသည့္ စကားလံုုးမ်ားမွာ အလကား မဟုုတ္။ ေရႊျမန္မာတိုု႔
ေန႔စဥ္သံုုးစြဲေနေသာ စကားမ်ားအတြင္း တႀကိမ္မဟုုတ္ တႀကိမ္ ပါေလ့ရွိသည့္
အရာမ်ားပင္တည္း။ တိုုလီမိုုလီမွာ ကုုလားစကား အစစ္။ ေသြ႕ပူခ်ီမွာ တရုုတ္စကား
အစစ္။ အဲ့သဟာေၾကာင့္ ထိုုစကားႏွစ္လံုုးမွာ ျမန္မာစကား အစစ္ ဧကံျဖစ္ေလျပန္
ေတာ့သည္တည္း။ ေသြ႕ပူခ်ီကိုု ျမန္မာတိုု႔ လႈိင္လႈိင္သံုုးစြဲလာသည္မွာ မ်ားမၾကာလွ
ေသာ ႏွစ္ကာလတိုု႔မွ စေလသည္။ တိုုလီမိုုလီကား ဒိုု႔ျမန္မာစကားျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာေပါ့
လဟယ္။

ေရွ႕တြင္ အစီရင္ခံခဲ့သည့္ ထိုုထိုုေသာ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားကိုု အေျခခံ၍ ဤစာကိုု
ဆက္ေရးရေသာ္။ မၾကာေသးမီကာလက ဘလူးစကိုုင္းေဖါရက္စ္ ဘေလာ့ဂ္ေတာ္
ႀကီးတြင္ တရုုတ္သီခ်င္းႏွစ္ပုုဒ္ကိုု တင္ဆက္ခဲ့သည္ မဟုုတ္ေလာ။ အထက္တြင္ ဆိုု
ခဲ့သလိုု တရုုတ္ခ်ည္းသက္သက္ကား ထား၍မျဖစ္ေခ်။ အိႏိၵယပါ ပါေလမွ ျမန္မာပီ
သေပလိမ့္မေလ။ သိုု႔ေလေသာေၾကာင့္ ေရႊျမန္မာအမ်ား သိထားၿပီးေတာ္မူအပ္
ေသာ ကုုလားသီခ်င္းတပုုဒ္ကိုု အခ်ိန္မီ တင္ဆက္လိုုက္ရေပေတာ့သည္။

ဤသီခ်င္းသည္ကား ျမန္မာ့ဆိုုရွယ္လစ္ေခတ္ႀကီးအတြင္း လူႀကိဳက္အမ်ားဆံုုး
ကုုလားသီခ်င္းတပုုဒ္ ျဖစ္ရံုုတင္မက ေကာ္ပီဆရာႀကီး တဦးကလည္း ထိုုသီခ်င္းကိုု
ျမန္မာအသက္ဓါတ္ အျပည့္သြင္း၍ ကခ်င္တိုုင္းရင္းသူ အဆိုုေတာ္တဦးအား ေပး
ဆိုုသမႈ ျပဳခဲ့ေလရာ ေပါက္ခ်င္းမက ေပါက္၍ ျမန္မာျပည္တလႊား ဟိုုနားသည္နား
မက်န္ တညံညံ ျဖစ္ခဲ့ေတာ္မူထေသာ အလြန္ေက်ာ္ၾကားသည့္ ကုုလားသီခ်င္း
တပုုဒ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ (စကားမစပ္။ ယခုုေရးခဲ့သည့္ စာပုုဒ္ကိုု တေၾကာင္းထဲ
ႏွင့္ ကိစၥျပတ္ေအာင္ စီရင္ခဲ့သည္မွာ အစဥ္းငယ္ အံ့အားသင့္ဖြယ္ပင္။)



ဤသီခ်င္းကိုု အမွတ္ရၾကၿပီ မဟုုတ္တုုံေလာ အေဆြေတာ္တိုု႔။ အႏွီသီခ်င္း
သည္ကား မူလဘူတ၊ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ သီခ်င္း မဟုုတ္ရပါေခ်။ တေခတ္ဆန္္း
ျပန္ဆိုုေတးသာ ျဖစ္ေတာ့၏။ မူလ အာခ်ား...အာခ်ား သီခ်င္းကုုိကား ေအာက္
တြင္ နားဆင္ေလာ့။ ဘာအေၾကာင္းဆိုုထားတာလဲဟ ဟူ၍ေတာ့ အီစကိုု႕အား
လာ မေမးေလႏွင့္။ သိေတာ္ မမူ။ ဂီတေဖ်ာ္ေျဖမႈ တခုုအျဖစ္ႏွင့္သာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္
ႀကီး နားဆင္ၾကေလကုုန္။ သီခ်င္းကိုု ႀကိဳက္ေသာ္ “အာခ်ား..အားခ်ား” ႏွင့္
လိုုက္သာေအာ္။ သင္ ေပ်ာ္လာလိမ့္မည္။



(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

Sunday, July 3, 2011

ပ်ီ ဒြင္း SICK












(နိဂုုံး)

ဆယ္စုုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တိုုက္ခိုုက္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းစစ္ တရား၀င္အဆံုုး
သတ္ခဲ့တာ ႏွစ္တရာျပည့္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ႏိုုင္ငံတကာ အဆင့္မီအခန္း
အနားေတြ ဒီႏွစ္မွာက်င္းပတယ္။ ဒီႏွစ္ ျမန္မာျပည္ကိုုလာၾကတဲ့ ႏိုုင္ငံျခားသား
ဧည့္သည္ေတြက အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အမ်ားဆံုုး စံခ်ိန္တင္ခဲ့တယ္။ သန္းနဲ႔
ခ်ီတဲ့ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြဟာ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သမိုုင္း၀င္ေဒသေတြ
ဆီ အမ်ားဆံုုးသြားခဲ့ၾကတာေပါ့။ ေအာ္...အခုုေတာ့လည္း ျပည္တြင္းစစ္ဆိုုတာ
အမွတ္တရ ခရီးအျဖစ္ အလည္လာစရာကိစၥ။ ေလ့လာစူးစမ္းစရာ၊ အံ့ၾသစရာ
ကိစၥတခုု ျဖစ္ေနေလေပါ့။

(စာကိုုယ္)

ရွမ္းျပည္တ၀ိုုက္နဲ႔ ပဲခူးရိုုးမ တေၾကာက ကြန္ျမဴနစ္ေတြနဲ႔ တိုုက္ခဲ့တဲ့ေနရာေတြ။
ကရင္ျပည္တလႊား။ မြန္ျပည္တလႊား။ ကခ်င္ျပည္တလႊားနဲ႔ ကယားျပည္တလႊား
က တိုုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့ရေနရာေတြ။ စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးခဲ့တဲ့ အႂကြင္းအက်န္ေတြ
ကိုု မပ်က္စီးေအာင္ စံနစ္တက်ထိမ္းသိမ္းထားၿပီး ျပတိုုက္ေတြနဲ႔ ျပထားတယ္။













ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း သံုုးစြဲတိုုက္ခုုိက္ခဲ့တဲ့ လက္နက္ေတြ။ အ၀တ္အစားေတြ။
အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုုေတြ။ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုုေတြ။ ထုုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္
ေတြ။ ဗီဒီယိုုအင္တာဗ်ဴးေတြ။ ေရဒီယိုုအင္တာဗ်ဴးေတြ။ ျပည္တြင္းစစ္ကာလ
ထုုတ္ သတင္းစာေတြ။ ရုုပ္ျမင္သံၾကား သတင္းေတြ။ မိသားစုုခ်င္း ဆက္သြယ္
တဲ့စာေတြ။ တိုုက္ပြဲမွာ က်ဆံုုးခဲ့သူေတြရဲ႕ စာရင္းေတြ။ ဒဏ္ရာရသူေတြရဲ႕စာ
ရင္းေတြ။ ျပည္တြင္းစစ္ကာလသံုုး ေဆး၀ါးနဲ႔က်န္းမာေရးဆိုုင္ရာ ပစၥည္းေတြ။
တိုုင္းရင္းသား၀တ္စံုုေတြနဲ႔ လက္နက္ကိုုင္တိုုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ ရုုပ္ထုုေတြ။ ျမန္မာ
အစိုုးရစစ္တပ္နဲ႔ အနီးကပ္တိုုက္ခုုိက္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ။ စစ္သံုု႔ပန္းေတြ။
ေပၚတာေတြ။

ျပည္တြင္းစစ္ကာလ အမ်ိဳးသမီးလက္နက္ကိုုင္တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ ဓါတ္ပံုုေတြ။
စစ္ေျပးဒုုကၡသည္ေတြရဲ႕ဓါတ္ပံုု၊ဗီဒီယိုုမွတ္တမ္းေတြ။ ဒုုကၡသည္စခန္းေဟာင္း
ေတြ။ စစ္ေျပးဒုုကၡသည္အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ပံုုေတြ။ ျပည္တြင္းစစ္
အၿပီး အသက္ရွင္က်န္ရစ္ေနသူေတြက သူတိုု႔အေတြ႕အႀကံဳေတြကိုု ဘာသာ
စကားမ်ိဳးစံုုနဲ႔ ျပန္ေျပာျပထားတဲ့ မွတ္တမ္းေတြ။ ျပည္တြင္းစစ္ကာလ သီဆိုု
ၾကတဲ့ တိုုက္ပြဲ၀င္သီခ်င္းေတြ။ ကဗ်ာေတြ။ တဘက္နဲ႔တဘက္ အျပန္အလွန္
စိတ္ဓါတ္ စစ္ဆင္ေရးလုုပ္ခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းေတြ။ ျပည္တြင္းစစ္အဆံုုးသတ္ၿပီး
အရင္က ရန္သူျဖစ္ခ့ဲၾကသူေတြရဲ႕ ျပန္လည္သံုုးသတ္ခ်က္ေတြ။ ျပည္တြင္း
စစ္ကာလ ငိုုအားထက္ ရယ္အားသန္ အမွတ္တရ အျဖစ္အပ်က္ေတြ။













ျပည္တြင္းစစ္အဆံုုးသတ္ေၾကာင္း ေၾကညာတဲ့ႏွစ္က မွတ္တမ္းတင္ အျဖစ္
အပ်က္ေတြ။ အရုုပ္ေတြ၊ အသံေတြ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ။ ငိုုေႂကြးမႈေတြ။ ေၾက
ကြဲမႈေတြ။ သမိုုင္း၀င္အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုု ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ခဲ့ရာ ေဒသ
အလိုုက္ ျပတိုုက္ေတြမွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ျပသထားတယ္။
ေနာက္လူတိုု႔အတြက္ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ျပသထားတယ္။
ေနာင္က်င္ရေလာက္ေအာင္ ျပသထားတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ဆိုုတာ ေဖ်ာက္
လိုု႔ ဖ်က္လိုု႔ မရႏိုုင္ေတာ့တဲ့ တိုုင္းျပည္တခုုရဲ႕ ေသရာပါဒဏ္ရာအျဖစ္ ျမင္
ၾကရတယ္။

အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲသမိုုင္း၀င္ ေနရာေတြနဲ႔အတူ ျမန္မာ့
ျပည္တြင္းစစ္ သမိုုင္း၀င္ေနရာေတြက ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြအတြက္
အခ်ိန္ျပည့္ စြဲေဆာင္ထားတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ေရးသားထုုတ္
ေ၀တဲ့ စာအုုပ္ေတြ၊ ဗီဒီယိုု၊ရုုပ္ရွင္ေတြကလည္း ဘာသာစကားမ်ိဳးစံုုနဲ႔ ေနရာ
အႏွ႔ံမွာရွိေနတယ္။ စာေရးသူ၊ဖန္တီးသူေတြကိုုယ္တိုုင္ကလည္း ဧည့္သည္
ေတြအတြက္ လက္မွတ္ေရးထုုိးေပးတဲ့ အစီအစဥ္ေတြရွိတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္
ျဖစ္ခဲ့ရာ ေဒသေတြမွာ ရာသီအလိုုက္ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ တိုုက္ပြဲပံုုစံေတြကိုု သရုုပ္ျပ
တဲ့အေနနဲ႔ တင္ဆက္ျပသတဲ့ အစီအစဥ္ေတြက ဧည့္သည္ေတြအတြက္
စိတ္လႈပ္ရွားဖိုု႔ အေကာင္းဆံုုးေပါ့။ စစ္ေျပးဒုုကၡသည္ေနရာမွာ ၀င္ၿပီးေျပးဖိုု႔
ေစတနာ့၀င္ထမ္းသရုုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုု စာရင္းေပးၾကဖိုု႔ ေၾကညာတဲ့ အသံ
ေတြလည္း ၾကားေနရတယ္။












(နိဒါန္း)

လူ၇သိန္းေလာက္ ေသခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ျပည္တြင္းစစ္ (၁၈၆၁ - ၁၈၆၅) ၿပီး
ဆံုုးတာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀ေလာက္ရွိလာၿပီ။ ျပည္တြင္းစစ္ကာလမွာ တိုုက္ပြဲေတြ
အျပင္းထန္ဆံုုးျဖစ္ခဲ့တဲ့ Gettysburg ၿမိဳ႕ကေလးကိုုေရာက္တုုန္း ျမင္ေတြ႕
ၾကားသိခဲ့ရသမွ်ကိုု ျမန္မာမႈျပဳၿပီး အိပ္မက္မက္မိတယ္။













(ဓါတ္ပံုု ၊ ေညာင္ဦး ဖိုုးခ်ဥ္)

Friday, July 1, 2011

ေဖါင္းခၽြတ္ျပဇတ္












ျမန္မာျပည္ႏိုုင္ငံေရးက အရင္ကထက္စာရင္ စိတ္၀င္စားဖိုု႔ေကာင္းလာပါၿပီ။
ဟုုတ္တာ မဟုုတ္တာ အပထား။ လႊတ္ေတာ္ႀကီးလည္း ရွိလာၿပီ။ သတင္းစာ
ေတြမွာ ေသနပ္တကားကားနဲ႔ စစ္ဗိုုလ္ေတြ လမ္းသလားေနတာေတြ ေပ်ာက္
သေလာက္ရွိသြားၿပီ။ ေခါင္းေပါင္းတေထာင္ေထာင္၊ လံုုခ်ည္တကားကား၊
တိုုက္ပံုုတလႊားလြားေတြ ျမင္လာေနရၿပီ။

ယူနီေဖါင္းခၽြတ္အစိုုးရကိုု အျပည္ျပည္ဆိုုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အတည္
ေပါက္နဲ႔ လာၿပီးႏႈတ္ဆက္ေနၾကၿပီ။ ေဖါင္းခၽြတ္အစိုုးရကလည္း အတည္ေပါက္
နဲ႔ျပန္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ႀကီး တကယ္ေျပာင္းၿပီေပါ့ေလ။
အေမွာင္ေခတ္ ကုုန္ၿပီ။ အလင္းေခတ္ ေရာက္ၿပီေပါ့။ က်ဳပ္တိုု႔ကိုု ယံုုယံုုၾကည္
ၾကည္နဲ႔သာ ဆက္ဆံၾကပါေပါ့။ အားလံုုးက သရုုပ္ေဆာင္ေကာင္းၾကပါတယ္။

လတ္တေလာ ေခတ္စားေနတဲ့ေမးခြန္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ႏိုုင္ငံေရးဇတ္
လမ္းက တကယ္ပဲေျပာင္းေနၿပီလား။ စစ္အာဏာရွင္ဇတ္က တကယ္ပဲသိမ္း
ၿပီလား ဆိုုတာပဲ။ အမ်ားစုုက မသိမ္းေသးဘူး၊ မ်က္ႏွာဖုုံးေျပာင္းတာ၊ အေပၚ
ယံ သက္သက္ေျပာင္းတာ၊ မင္းသားေခါင္းစြပ္နဲ႔ ဘီလူးပဲလိုု႔ ဆိုုေနၾကတယ္။

ေဖါင္းခၽြတ္ေတြတက္လာၿပီး ထူးတူးတူးေလးေတြ ျဖစ္လာတဲ့အထဲမွာ
အေမရိကန္က ေလသံေပ်ာ့လာတယ္။ အီးယူက ေလသံေပ်ာ့လာတယ္။
အာစီယံက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပိုုလာတယ္။ တရုုတ္နဲ႔ ပိုုအေစးကပ္လာတယ္။
ကခ်င္ေတြနဲ႔ စစ္..စစ္..စစ္ျဖစ္တယ္။ ဗံုုး..ဗံုုး..ဗံုုးကြဲတယ္။ ေဒၚစုု ခရီးထြက္
ဦးမယ္။

ေဖါင္းခၽြတ္ေတြက ေရးၿပီးသားဇတ္လမ္းကိုု ကေနၾကတဲ့သူေတြလိုု႔ အားလံုုး
က နားလည္ထားပါတယ္။ ကခ်င္ကိုု တိုုက္မယ္ဆိုုတာက ေဖါင္းခၽြတ္ေတြ
မတက္ခင္ကတည္းက အသံထြက္ေနတာပါ။ ေဒၚစုုလြတ္လာရင္ ခရီးထြက္
မယ္ဆုိတာကလည္း ေျပာစရာမလိုုတဲ့ကိစၥပါ။ ေဖါင္းခၽြတ္ကတဲ့ ဇတ္လမ္းထဲ
မွာ ဒီကကြက္ေတြက ပါၿပီးသားေနမွာေပါ့။ ဒါဆိုုရင္ ကခ်င္နဲ႔ေဒၚစုုက ေဖါင္း
ခၽြတ္ဇတ္မွာ ပါ၀င္ကျပေနရတာလား။

တခ်ိဳ႕ပညာရွိမ်ားက မတူကြဲျပားတဲ့ခ်ဥ္းကပ္မႈေတြနဲ႔ အသံုုးေတာ္ခံေနၾကပါ
တယ္။ စစ္အာဏာရွင္အုုပ္စုုနဲ႔ ေဖါင္းခၽြတ္နဲ႔က အဆက္အစပ္မဲ့သြားၿပီ။
ဇတ္လမ္းအသစ္ကိုု ေဖါင္းခၽြတ္တိုု႔ “က”ေနၾကၿပီ။ ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရး သမိုုင္း
သစ္ကိုု ေရးေနၾကၿပီ။ သူတိုု႔နဲ႔အတူ ပူးေပါင္းၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကိုု လုုပ္
ၾကပါစိုု႔တဲ့။ တခ်ိဳ႕ဆရာသမားမ်ားကလည္း လူထုုလႈပ္ရွားမႈ၊ လူထုုအံုုႂကြမႈကိုု
တခုုခ်ိန္ထိ တျပားမွ မေလွ်ာ့ေသးပါဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးသာ အမိ၊ ေတာ္လွန္
ေရးသာ အဖပဲ။ ျဖဳတ္ခ်ၾက။ အျပဳတ္တိုုက္ၾက။ အျပတ္ရွင္းၾက။ ရရင္ရ မရရင္
ခ်လိုု႔ ေအာ္ေနၾကတုုန္းပါပဲ။

ဒီၾကားထဲမွာ ေဖါင္းခၽြတ္သမၼတသစ္ႀကီးရဲ႕ မိန္႕ခြန္းကလည္း တေမွာင့္။
ေကာင္းေတာင္းေတာင္းႀကီး။ စာသားအရ ေျပာပါတယ္။ မစားရ ၀ခမန္း။
ဒီမိန္႔ခြန္းကပဲ ျမန္မာျပည္ရဲ႕အလင္းေရာင္ လိုုလိုု။ သူ႔ကိုုပဲ အေဖေခၚရ
ေတာ့ မလိုုလိုု။ သူသာလွ်င္ သမိုုင္းကိုု ေမာင္းႏွင္သူ အစစ္ျဖစ္ေတာ့ မလိုု
လိုု။ သူ႔ကိုုပဲ ႏိုုဘလ္ဆုုေပးရေတာ့မလိုုလိုု။

ပရိတ္သတ္ႀကီး ခင္ဗ်ား။ ဟိုုတေလာက “အီးတီ” ဆိုုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတဦး
အၾကားအျမင္ရလို႕ဆိုုၿပီး နာမည္ အေတာ္ထြက္လိုုက္ပါေသးတယ္။ အခုု
ေတာ့ ဘယ္ေရာက္ေနရွာတယ္ မသိ။ ကာလသံုုးပါးကိုု ေျပာႏိုုင္၊ ေဟာႏိုုင္၊
ျမင္ႏိုုင္၊ ၾကားႏိုုင္သူေတြက ျမန္မာျပည္မွာ အေတာ္မ်ားၾကတာ ကလား။

ေဗဒင္ဆရာ။ နတ္ကေတာ္။ မေနာယမ။ အတတ္ေဟာ။ ဒက္ကနဲ။ မမွန္
ရင္ ေငြျပန္အမ္းမယ္။ ဆရာႀကီးဘယ္သူ ႏိုုင္ငံျခားက ျပန္လာၿပီ။ ဘုုန္းဘုုန္း
ေျပာတဲ့အတိုုင္းသာလုုပ္ ဆိုုတာမ်ိဳးေတြက လက္ညိဳးထိုုးမလြဲ ရွိေနတယ္
မဟုုတ္လား။ ဒီပုုဂၢိဳလ္ေတြက ေဖါင္းခၽြတ္ျပဇတ္ ေရွ႕မွာ ဘယ္လိုုဆက္ က
မလဲ ဆိုုတာ သိႏိုုင္ေလာက္ေပရဲ႕။

အီစကိုုတိုု႔ကေတာ့ ပါရမီနည္းလြန္းလိုု႔လား မသိ။ ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရး ဘာ
ဆက္ျဖစ္မယ္ဆိုုတာ လံုုး၀မသိႏိုုင္ရွာ။ ျပည္ပကေန ျပည္တြင္းကိုု ထိုုင္
သနားျခင္း အတတ္ပညာကေတာ့ ကၽြမ္းက်င္လြန္းလိုု႔ ပ်င္းေတာင္ပ်င္း
လာၿပီ။ ခက္တာက ျပဇတ္ဆိုုတာကိုု စိတ္၀င္စားေနတုုန္းပဲ။

ေဖါင္းခၽြတ္ျပဇတ္ကိုု လက္မွတ္ျဖတ္ထားမိလိုု႔ ဆက္ၿပီး ၾကည့္ေနရပါဦးမယ္။
လက္ခုုတ္တီးစရာလာရင္ တီး။ေျပာင္းဖူးရိုုးနဲ႔ ထုုစရာေပၚလာရင္ ထုု။ အုုတ္ခဲ
က်ိဳးနဲ႔ ေပါက္စရာႀကံဳလာရင္ေပါက္။ လက္ေခါက္မႈတ္စရာေပၚလာရင္ မႈတ္
ေပါ့ေလ။ ပြဲပ်က္ေအာင္ေတာ့ဖ်က္ႏိုုင္စြမ္း မရွိရွာပါဘူး။

ပြဲပ်က္တယ္ဆိုုတာက သဘာ၀တရားေၾကာင့္ မီးပ်က္လိုု႔၊ မိုုးႀကီးေလႀကီးလိုု႔
ပ်က္ရင္ ပ်က္။ သရုုပ္ေဆာင္အခ်င္းခ်င္း ဇတ္တိုုက္ထားပါရဲ႕ မညီညြတ္လိုု႔
ပ်က္ရင္ ပ်က္။ ဒါမွမဟုုတ္ရင္ေတာ့ ပရိတ္သတ္ႀကီးက မႀကိဳက္လိုု႔ ပြဲပ်က္
ေအာင္ ဖ်က္မွပဲ ပ်က္လိမ့္မယ္။ ပြဲကိုုမႀကိဳက္လိုု႔ တဦးတေယာက္က ထလုုပ္
လိုု႔ ပ်က္တဲ့ပြဲကေတာ့ မရွိသေလာက္ပဲ။

ပရိတ္သတ္ႀကီးေရာ ေဖါင္းခၽြတ္ဇတ္ကိုု စိတ္၀င္စားသလား။ ၾကည့္ေနၾက
လား။ လက္မွတ္၀ယ္ထားသလား။ ဘာဆက္ျဖစ္မယ္ ထင္သလဲ။ အားလံုုး
က်န္းမာၾကေစဗ်ား။

(ရုုပ္ပံုု၊ ဂူဂလ္)