ဦးရီးေဒၚမ်ားေန႔

ယဥ္ေက်းမႈဆိုုတာက ကူးဆက္တတ္တဲ့အရာ ။ ျမင့္ရာက နိမ့္ရာကိုု စီး
ဆင္းတတ္တဲ့အရာ ။ အားမ်ားရာက အားနည္းရာဆီ ျပန္႔ႏွံ႕တတ္တဲ့အရာ ။
ျမန္မာျပည္မွာ အခုုဆယ္စုုႏွစ္ေတြအတြင္း ဟိုုေန႔ဒီေန႔ေတြ တိုုးသထက္
တိုုးၿပီး ျဖစ္ထြန္းလာေနတယ္။ ကိုုယ္ပိုုင္ဖန္တီးတဲ့ေန႔ေတြထက္ သူမ်ားဆီက
ယူသံုုးတဲ့ေန႔ေတြက ပိုုမ်ားတယ္။ ေကာင္းသလား ၊ မေကာင္းသလားေတာ့
မသိပါ။ တိုုးရင္ တိုုးတယ္လိုု႔ပဲ မွတ္ၾကပါစိုု႔ရဲ႕။

အေမေန႔ဆိုုတာ ျမန္မာျပည္မွာ အရင္က မရွိ။ အခုုေတာ့ ဦးသုုခ ေကာင္းမႈ
ေၾကာင့္ ရွိလာၿပီ။ အေမနဲ႔တင္ ရပ္လိုု႔မျဖစ္ႏိုုင္။ အေဖေန႔ဆိုုတာလည္း ရွိလာ
ေနၿပီ။ ဧရာ၀တီဘေလာ့သတင္းအရ မႏၱေလးမွာအေဖေန႔က်င္းပလာတာ
ေလးႀကိမ္ေတာင္ရွိၿပီဆိုုပဲ။ သီတဂူဆရာေတာ္ရဲ႕ ေကာင္းမႈပါတဲ့။ အေဖ၊
အေမနဲ႔တင္ ရပ္ေနၾကေတာ့မွာလား။ ဘ၀မွာ ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚမ်ားရဲ႕အခန္း
က႑ကလည္း အင္မတန္မွ အေရးပါလွတယ္။ သူတိုု႔ကိုုလည္း ေမ့မထားၾက
ပါနဲ႔။

အေဖနဲ႕အေမတိုု႔ မရွိခိုုက္ ဦးေလးနဲ႔အေဒၚမ်ားက မိဘေနရာမွာ တာ၀န္ယူ
ၾကတာကလား။ သူတိုု႔ကိုုလည္း အသိအမွတ္ျပဳေလမွ ေတာ္ခါက်ေပမေပါ့။
လႊတ္ေတာ္ကိုုယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ား အလုုပ္မျဖစ္တာေတြ ေဆြးေႏြးေနမယ့္
အစား ဦးရီးေဒၚမ်ားေန႔ကိုု လက္ခံက်င္းပသင့္ မသင့္ ေဆြးေႏြးၾကေသာ္
မေကာင္းေလာ။

မိခင္ေန႔၊ ဖခင္ေန႔ဆိုုတာေတြကလည္း ႏိုုင္ငံတခုုနဲ႔တခုု သတ္မွတ္တဲ့ရက္ေတြ
မတူၾက။ အစိုုးရေတြကေတာ့ မိဖင္ဖခင္ေန႔ေတြကိုု တရား၀င္ အားလပ္ရက္
အျဖစ္ မသတ္မွတ္ၾကပါ။ ကိုုယ့္နည္းကိုုယ့္ဟန္နဲ႔ ဆင္ႏႊဲၾကတဲ့ေန႔ေတြပါပဲ။
ျမန္မာျပည္အပါအ၀င္ အခ်ိဳ႕ႏိုုင္ငံမ်ားက မိေန႔ဖေန႔ေတြကိုု ဘာသာေရးနဲ႔ ေရာ
ခ်င္ၾကပါတယ္။ ( မေရာလည္း ရသားနဲ႔ ) ဘာပဲေျပာေျပာ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကိုု
တန္ဘိုုးထား အသိအမွတ္ျပဳၾကတာ ေကာင္းတဲ့ကိစၥပါ။

ဟိုုေန႔၊ ဒီေန႔ေတြမ်ားလာေတာ့ ဟိုုေန႔အတြက္ ဟိုုလက္ေဆာင္၊ ဒီေန႔အတြက္
ဒီလက္ေဆာင္ဆိုုတာေတြလည္း ရွိလာရသေပါ့။ ေစ်းကြက္အသစ္ေတြ ျဖစ္လာ
ရသေပါ့။ ဟိုုအခန္းအနား၊ ဒီအခန္းအနားေတြလည္း တိုုးလာလိုု႔ ေပ်ာ္ရာေပ်ာ္
ေၾကာင္းေတြ မ်ားလာရသေပါ့။ ဒါလည္း ေကာင္းတာပါပဲ။ လူေတြ ဆံုုျဖစ္၊ေတြ႕
ျဖစ္ၾကတာေပါ့။ အနည္းဆံုုး အြန္လိုုင္းအခန္းအနားေလးေတြ လုုပ္ျဖစ္လာၾက
တာေပါ့။ ေကာင္းပါတယ္။

၀မ္းနည္းဖြယ္အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြ တိုုးလာတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့
လည္း အဲ့ဒီေန႔တေတြက တိုုးခ်င္လိုု႔ တိုုးလာတဲ့ေန႔ေတြ မဟုုတ္ၾကဘူးဆိုုေတာ့
လက္ခံရလိမ့္မယ္။ ထူးျခားတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြရွိခဲ့တာကိုု ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္
ျဖစ္ေအာင္ ပစ္ထားမယ့္အစား၊ အမွတ္ရေနေအာင္၊ သတိျပဳမိေနေအာင္ အထိမ္း
အမွတ္ေန႔ေတြထားၿပီး က်င္းပတာ ေကာင္းတယ္လိုု႔ဆိုုရမယ္။

ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဦးဦးေဒၚေဒၚကိုုကိုုမမမ်ားကိုုလည္း ပစ္မထားၾကပါနဲ႔ဆိုုတာ
ပါပဲ။ သူတိုု႔အတြက္ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြသတ္မွတ္ၿပီး ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ က်င္းပၾကပါ
ဦး။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေန႔။ ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲမ်ားေန႔။ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားေန႔။ လုုပ္ေဖၚ
ကိုုင္ဖက္မ်ားေန႔။ မ်က္မွန္းတန္းမိသူမ်ားေန႔။ ေမးထူးေခၚေျပာပုုဂၢိဳလ္မ်ားေန႔။ မုုန္းသူ
မ်ားေန႔။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူမ်ားေန႔။ မခ်စ္ပဲနဲ႔ေအာင့္ခါနမ္းရသူမ်ားေန႔။
စသျဖင့္ ေန႔သစ္ရက္သစ္ေတြလည္း ထပ္ၿပီး တိုုးမလာဘူးလိုု႔ ဘယ္သူေျပာႏိုုင္မလဲ။
လူေတြမ်ား ေျပာပါတယ္။ ႀကံႀကံ ဖန္ဖန္ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

သိပ္ေကာင္းေနၿပီဆိုုတဲ့အေၾကာင္း

အားလံုုး အဆင္ေျပေနၿပီ။ အရင္လိုု မဟုုတ္ေတာ့ပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ အေျခ
အေနေတြသိပ္ေကာင္းေနၿပီ။ အာဏာရွင္အုုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ႏိုုင္ငံ မဟုုတ္ေတာ့
ဘူးေလ။လႊတ္ေတာ္နဲ႔ဘာနဲ႔ အေတာ္ဟုုတ္ေနပါၿပီ။ ျပည္သူ႕ဆႏၵ အဓိက
တိုုင္းျပည္ပါ။ သမၼတႀကီးကလည္း သိပ္သေဘာေကာင္းပါတယ္။ အရင္က
ကိစၥေတြ ေမ့လိုုက္ပါေတာ့။ အေျခအေနေတြက အခုု သိပ္ေကာင္းေနၿပီေလ။

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကိုု ျပန္တိုုက္မယ္ဆိုုၿပီး ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ထြက္သြားၾကသူေတြ
လည္း အခုုေတာ့ ၀င္လာမစဲ တဖြဲဖြဲေပါ့။ ေပ်ာ္မဆံုုး ေမာ္မဆံုုးေတြျဖစ္ကုုန္
ၾကပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္တာ နတ္ျပည္ေရာက္သလိုု ခံစားေနရၿပီေလ။
ဟုုတ္တာေပါ့။ နတ္ျပည္ကမွ သြားရတာလြယ္ဦးမယ္။ ေနျပည္ေတာ္ဆိုုတာ
နတ္ျပည္ထက္ ျမင့္တယ္ေလ။ လြတ္လပ္ခြင့္ကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔။ ေနရာ
တကာ ေဒၚစုုပံုုေတြခ်ည္းပဲ။ လူ႕အခြင့္အေရးက ေတာင္းစရာေတာင္ မလိုု
ေတာ့ပါဘူး။ ရေနပါၿပီ။ ရေနၾကပါၿပီ။ 

ႏိုုင္ငံတကာေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း လာလိုုက္ၾကတာ အလုုအယက္။ သမၼ
တႀကီးက သူတိုု႔ကိုုႏႈတ္ဆက္ရတာနဲ႔ပဲ လက္ေမာင္းပရုုပ္ဆီလိမ္းထားရတယ္။
အကူအညီေတြလည္း တနင့္တပိုုးေပးၾကေတာ့မလိုု႔တဲ့။ ျမန္မာျပည္ တမဟုုတ္
ခ်င္း ခ်မ္းသာသြားႏိုုင္သတဲ့။ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ျပန္ၿပီး ျငင္းေနရတဲ့ႏိုုင္ငံေတြ
ေတာင္ရွိတယ္။

အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးက မလိုုေတာ့ပါဘူး။ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ၾက
လိုု႔ပဲ အခုုလိုုအဆင္ေျပေနၾကတာေပါ့။ မႈတ္ဘူးလား။ ကခ်င္နဲ႔တိုုက္ေနတာက
အေပ်ာ္ပါ။ ခဏေန ေျပလည္သြားမွာေပါ့။ ကခ်င္ထက္ဆိုုးတဲ့သူေတြေတာင္
ေနျပည္ေတာ္မွာ ဘီယာလာေသာက္ေနၾကၿပီပဲ။ ကေလးေတြ Disneyland ကိုု
သြားခ်င္ၾကသလိုုမ်ိဳး  ျမန္မာ့အေရးစိတ္၀င္စားသူတိုုင္းက ေနျပည္ေတာ္ကိုု
အငန္းမရ လာခ်င္ေနၾကရွာတာ။ အေျခအေနေတြက သိပ္ေကာင္းေနၿပီေလ။
ျပည္တြင္းစစ္ဆိုုတာက ရုုပ္ရွင္ျပန္ရိုုက္ျပမွပဲ လူေတြသိၾကေတာ့မွာ။

ေဒၚစုုအတြက္ မစိုုးရိမ္ပါနဲ႔။ သူက တိုုင္းျပည္၀င္ေငြတိုုးေအာင္လုုပ္ႏိုုင္တဲ့သူမိုု႔
ေစ်းကြက္ေကာင္းတခုုလိုု႔ အစိုုးရက သေဘာေပါက္ထားၿပီးသားပါ။ သူ႕လံုုၿခံဳ
ေရးကိုု အကာအကြယ္ေပးမွ အက်ိဳးရွိမွာမဟုုတ္လား။ မပူပါနဲ႔။ ေဒၚစုုမွာ ရန္သူ
မရွိေတာ့ပါဘူး။ အတိုုက္အခံအခ်င္းခ်င္း ေဒၚစုုကိုု မေက်နပ္ရင္ေတာ့ မသိဘူး
ေပါ့ေနာ္။ ဒါကလည္း သမၼတႀကီးက ရွင္းေပးလိုုက္ရင္ တခ်က္ထဲ ေျပလည္
သြားမွာပါ။

ႏိုုင္က်ဥ္းေတြ က်န္ေသးတယ္ဆိုုတာက စာရင္းကိုု ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေပး
ၾကလိုု႔ပါ။ လူဆိုုးသူခိုုးေတြေတာင္ အလြယ္တကူျပန္လႊတ္ေပးေနတဲ့အစိုုးရပဲ။
လက္တဆုုပ္စာႏိုုင္က်ဥ္းေတြကိုု ဘာလိုု႔ျပန္မလႊတ္ရမွာလည္း က်န္ေနတဲ့
စာရင္းသာ ေသေသခ်ာခ်ာလုုပ္ေပးဖိုု႔လိုုတာပါ။ ဒီေလာက္ေတာ့ လုုပ္ေပးႏိုုင္
ရမွာေပါ့ေနာ္။

သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္အေၾကာင္းကေတာ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ဂ်ာနယ္လစ္ႀကီးေတြ
ကိုုသာ ေမးၾကည့္ၾကေပေတာ့။ သူတိုု႔ေတြခင္မ်ာလည္း ေစ်းကြက္ေကာင္းမိုု႔
အလုုအယက္ကိုု လုုပ္ခ်င္ေနၾကရွာတယ္။ ခြင့္ျပဳမွာပါ ။ အကုုန္လံုုးကိုု ခြင့္ျပဳမွာ
ပါ။ အေျခအေနေတြက သိပ္ေကာင္းေနၿပီမႈတ္လား။ ေၾကးမံုုဦးေသာင္းကိုုေတာင္
ေၾကးမံုုတိုုက္ ျပန္အပ္ေတာ့မလိုု႔။ ဆင္ဆာဆိုုတာက ဆင္ေတြ ဗိုုက္ဆာတာကိုု
ေျပာတာေနမွာပါ။

မစိုုးရိမ္ပါနဲ႔ ။ စစ္တပ္ကလည္း အာဏာ မသိမ္းပါဘူး။ က်ခဲ့တဲ့သိကၡာကိုု ျပန္တင္
ေနတဲ့ကာလႀကီး ဘယ့္နယ္ အာဏာသိမ္းလိုု႔ ျဖစ္မလား။ မပူပါနဲ႔ မသိမ္းဘူး၊
မသိမ္းဘူး။ အာဏာကိုု ထိမ္းေနတဲ့ကာလ သိမ္းမွာမဟုုတ္ဘူး။ နာမည္ကိုုက
ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္။ အိုုေက ။ ျပည္သူေတြရဲ႕တပ္မေတာ္ ။ ႀကံ့ဖြတ္လား။ အဲ
ဒါလည္းမပူပါနဲ႔။ ေနာက္ေတာ့လည္း အကုုန္ေရာကုုန္ၾကမွာပါ။ ၾကည့္ေန ၊
ၾကည့္ေန။

အခုုပဲၾကည့္ ဒီမိုုကေရစီကိုုေတာင္းတဲ့ အသံေတြ တိတ္သြားၿပီ။ သံရံုုးေတြေရွ႕
ဆႏၵျပပြဲေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ ေၾကညာခ်က္ထုုတ္တဲ့အဖြဲ႕ေတြလည္း ပတ္စာခြါ
ဖ်ာလိပ္ေနၾကၿပီ။ အပစ္ေတြရပ္ၾကလိုု႔ ေသနပ္ပစ္နည္းေတြ ေမ့သြားမွာေတာင္
စိုုးရတယ္။ နယ္စပ္မွန္သမွ် စီးပြါးေရးဇံုုေတြျဖစ္ေတာ့မယ္။ တိုုင္းရင္းသားဆိုုတာ
အခြင့္ထူးခံ၊ လူခ်မ္းသာအဆင့္ ၀င္ေတာ့မယ္။ ဒုုကၡသည္ဆိုုတာ အရုုပ္ေရးျပမွ
သိၾကေတာ့မွာ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုုကေရစီရလိုု႕ရေနမွန္း လူေတြမသိၾကဘူး။
ဘယ္သိၾကမွာလဲ ဒီမိုုကေရစီဆိုုတာ ရမွ မရဘူးတာကိုုး ။ ေနာ႕ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ခြင့္လႊတ္လိုုက္...ခြင့္လႊတ္လိုုက္

ခြင့္လႊတ္လိုုက္....ခြင့္လႊတ္လိုုက္ ။ ခြင့္မလႊတ္သင့္တဲ့သူေတြကိုု ခြင့္လႊတ္လိုုက္ ။
ရက္စက္ခဲ့သမွ်ကိုု မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူေတြ။ မျပစ္မရွိသလိုု ခပ္တည္
တည္နဲ႔ ေနရဲသူေတြ။ ၀င္ခံရေကာင္းမွန္း မသိသူေတြကိုု ခြင့္လႊတ္လိုုက္...ခြင့္လႊတ္
လိုုက္။ မတရားမႈေတြအတြက္။ ကိုုယ္နစ္နာခဲ့ရသမွ်ေတြအတြက္ ခြင့္လႊတ္လိုုက္...
ခြင့္လႊတ္လုုိက္။ ခြင့္သာလႊတ္လိုုက္။

ဘ၀ဆံုုးတာကမွ ေတာ္ေသးတယ္။ ဘ၀တုုံးတာက အဆိုုးဆံုုး ။ ဒါေပမဲ့ ခြင့္လႊတ္
လိုုက္...ခြင့္လႊတ္လိုုက္။ ကိုုယ့္ဆရာေတြကိုု ခြင့္လႊတ္လိုုက္။ တာ၀န္အရ ႏွိပ္စက္
ခဲ့ရသူေတြ။ အမိန္႕အရ ရက္စက္ခဲ့ရသူေတြ။ ၀ါသနာအရ ညွင္းပမ္းခဲ့ရသူေတြ ။
တိုုင္းျပည္ကိုုအကာအကြယ္ေပးေရးေခါင္းစဥ္နဲ႔ လူညႊန္႔တံုုးေရးလမ္းစဥ္ခ်ခဲ့သူ
ေတြကိုု ခြင့္သာလႊတ္လိုုက္...ခြင့္သာလႊတ္လိုုက္ ။

ရပိုုင္ခြင့္မိုု႔ ယူတာ ခိုုးတာမဟုုတ္ဘူးဆိုုသူမ်ား။ လခက တဆယ္၊ ေအာက္ဆိုုဒ္က
တသိန္းဆိုုသူမ်ား။ ငါ့အတြက္တင္မက သားအတြက္နဲ႕ မယားအတြက္ကလည္း
အေရးႀကီးလွတယ္ဆိုုသူမ်ား။ အငယ္အေႏွာင္းက တေယာက္ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုု
ဂုုဏ္ငယ္လွတယ္ဆိုုသူမ်ား။ အာဏာရတုုန္း ယူထားမွ၊ ကိုုယ္တေယာက္ထဲ ဒီလိုု
လုုပ္ေနတာ မဟုုတ္ဘူးဆိုုသူမ်ား။ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုုင္ငံမွာ ခ်မ္းသာ၀ံ့ၾကသူမ်ား။ သူတိုု႔
ကိုုေတာ့လား။ ခြင့္သာလႊတ္လိုုက္....ခြင့္လႊတ္လိုုက္ ။

အတိတ္ကိုု အတိတ္မွာထားခဲ့ဖိုု႔ ဘယ္ဘုုရားက မွာခဲ့သလဲ။ ျပဳသူအသစ္ ျဖစ္သူ
အေဟာင္းလိုု႔ ဘယ္ဆရာေတာ္က ေဟာခဲ့သလဲ။ ေပျဖစ္ရင္ခံ ၊ တူျဖစ္ရင္ႏွံလိုု႔
ဘယ္ေခါင္းေဆာင္က မိန္႔ခဲ့သလဲ။ လက္စားေခ်တာကိုု မယံုုနဲ႔ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း
အေကာင္းခ်ည္းပဲမွတ္လိုု႔ ဘယ္ဥပါသကာက ေျပာခဲ့သလဲ။ မ်က္လံုုးတဖက္
အတြက္ မ်က္လံုးတဖက္လိုု႔ ဘယ္က်မ္းထဲမွာ ေရးထားသလဲ။

လက္စားေခ်တာထက္ ခြင့္လႊတ္ရတာက ပိုုခက္တယ္၊ ပိုုျမင့္ျမတ္တယ္လိုု႔
ဘယ္ေက်ာင္းေတာ္က က်င့္ႀကံခုုိင္းေနသလဲ။ အႏိုုင္လိုုခ်င္ရင္ ခြင့္လႊတ္ရ
တယ္လိုု႔ ဘယ္ေက်ာက္စာမွာေရးခဲ့သလဲ။ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုုတာ အရွံးေပး
နည္းတခုုပဲလိုု႔ ဘယ္နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားသလဲ။ အကုုန္လံုုးကိုု ခြင့္လႊတ္လုုိက္။
မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ခြင့္လႊတ္လိုုက္။ အျပစ္ရွိသူေတြမိုု႔ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကစိုု႔ ။ ခြင့္မလႊတ္
ထိုုက္သူေတြမိုု႔ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကစိုု႔ ။

ဥပေဒရွိေပမဲ့ ဥပေဒက ဥပေဒပဲဆိုုရင္လည္း အဲဒီဥပေဒကိုုပါ ခြင့္လႊတ္လိုုက္။
ဥပေဒအရ ခြင့္လႊတ္ရလိမ့္မယ္ဆိုုရင္လည္း ခြင့္လႊတ္လိုုက္။ ခြင့္လႊတ္မွ ေျပ
လည္မွာမိုု႔ ခြင့္လႊတ္ၾကစိုု႔ဆိုုရင္လည္း ခြင့္လႊတ္လိုက္။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုုတဲ့
စကားလံုုးနဲ႔ ခြင့္လႊတ္ျခင္းတရား မရွိခ်င္ပဲ ရွိေနတာကိုုလည္း ခြင့္လႊတ္လိုုက္။
အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္လည္း ခြင့္လႊတ္လိုုက္။ အမ်ိဳးသမီး
ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္လည္း ခြင့္လႊတ္လိုုက္။

ကိုုယ့္ႏွမကိုု သူဖ်က္ဆီးလည္း ခြင့္လႊတ္လိုုက္။ဘာမဆိုု ခြင့္လႊတ္လိုုက္။ နာ
မည္ႀကီးခ်င္ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္လိုုက္။ လူအထင္ႀကီးခံရဖိုု႔ ခြင့္လႊတ္လိုုက္ ။
ေခတ္မွီေအာင္လိုု႔ ခြင့္လႊတ္လိုုက္။ အႏိုုင္က်င့္သူေတြ ရာထူးတက္ဖိုု႔ ခြင့္လႊတ္
လိုုက္။ ကိုုယ္ကံဆိုုးတာကိုု သူတိုု႔အရသာ ခံႏိုုင္ဖိုု႔ ခြင့္လႊတ္ေပးလိုုက္။

ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုုင္ရာ ပညာသင္ၾကားေရး။ ခြင့္လႊတ္ျခင္း အႏုုပညာ။ ခြင့္လႊတ္ျခင္း
ရဲ႕အရသာ။ ခြင့္လႊတ္ျခင္း နည္းပညာ။ ခြင့္လႊတ္မႈေရးရာ ေလ့လာလိုုက္စားသူ။
ခြင့္လႊတ္ေရးပါတီ။ ခြင့္လႊတ္ရေအာင္ လက္ဘက္ရည္ဆိုုင္။ ခြင့္လႊတ္ ထမင္းဆိုုင္။
ခြင့္လႊတ္လိုုက္ပါ တည္းခိုုခန္း။  ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ခြင့္လႊတ္မယ္ အစအဆံုုး လံုုးခ်င္း
၀တၳဳ။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းျဖင့္အႏိုုင္ယူပါ တရားပြဲ။ ခြင့္လႊတ္မႈဆိုုင္ရာ မူ၀ါဒေရးဆြဲေရး
ေကာ္မီတီ။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းတပ္။ ခြင့္လႊတ္ေရးပြဲေတာ္။ ခြင့္လႊတ္မႈတကၠသုုိလ္။

သပိတ္...သပိတ္...ေမွာက္....ေမွာက္ ။
ဒီမိုုကေရစီရရွိေရး...ခြင့္လႊတ္ေပး...ခြင့္လႊတ္ေပး ။
လူ႔အခြင့္အေရးရရွွိေရး...ခြင့္လႊတ္လိုုက္...ခြင့္လႊတ္လုုိက္ ။
စစ္အာဏာရွင္ျဖဳတ္ခ်ေရး...ခြင့္လႊတ္ၾက....ခြင့္လႊတ္ၾက ။
ဒိုု႔ဗိုုလ္ခ်ဳပ္က မွာခဲ့တယ္ ။ ရရင္ရ.... မရရင္ ခြင့္လႊတ္ ။ ရရ မရရ.. ခြင့္လႊတ္ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ပင္လယ္ဓါးျပဇတ္လမ္း

ပင္လယ္ကိုု အႀကိမ္ႀကိမ္ျမင္ဖူးတယ္။ ဓါးျပကိုုေတာ့ တခါမွ မျမင္ဖူးေသး
ပါ။ ပင္လယ္နဲ႔ဓါးျပနဲ႔ တြဲၿပီးျမင္ဖူးမွ ပင္လယ္ဓါးျပကိုု ျမင္ဖူးတယ္လိုု႔ဆိုုႏိုုင္
မယ္။ ဓါးျပကိုုမျမင္ဖူးဘူးဆိုုေပမဲ့ “ေအးဓါးျပ” ေတြကေတာ့ ကိုုယ့္ေဘးမွာ
အျပည့္။

ဘဏ္အေႂကြးကဒ္။ အလုုပ္ရွင္။ ရံုုးအုုပ္။ ေစ်းခဏခဏေလွ်ာ့တဲ့ စတိုုးဆိုုင္။
အိမ္ၿခံေျမေရာင္း၀ယ္ငွား။ အလွဴခံ။ အစိုုးရ။ ကုုလသမဂၢ။ ႏိုုင္ငံတကာေငြ
ေၾကးရံပံုုေငြအဖြဲ႕ စသျဖင့္ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ဓါးျပေတြတိုုက္ေနၾကေလရဲ႕။
ေအးဓါးျပေတြက ခိုုးေၾကာင္ခိုုး၀ွက္နဲ႔ဆိုုေတာ့ ပင္လယ္ဓါးျပေတြလိုု စိတ္၀င္
စားဖိုု႔ မေကာင္းလွဘူး။

ပင္လယ္ဓါးျပေတြကိုုေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက စိတ္၀င္စားခဲ့တာပါ။
မိဘမ်ားက သူတိုု႔ ငယ္စဥ္က သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ Treasure Island
ဇတ္လမ္းကိုု မၾကာခဏေျပာျပတယ္။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ
တုုန္းကလည္း ဆရာတေယာက္က ဒီစာအုုပ္ကိုု ဖတ္ျပဖူးတယ္။ အစြဲလန္း
ဆံုုးကေတာ့ ဇတ္လိုုက္ႀကီး Long John Sliver ပဲ။ စေကာ့တလန္ စာေရး
ဆရာႀကီး RobertLouis Stevensonကိုု အထူးေက်းဇူးတင္လိုုက္ပါတယ္။

ပင္လယ္ဓါးျပေတြအေၾကာင္း စိတ္၀င္စားလွေပမဲ့လည္း ပင္လယ္ဓါးျပျဖစ္
လာေအာင္ေတာ့ ဘယ္တုုန္းကမွ မႀကိဳးစားခဲ့ဖူးပါဘူး။ အရြယ္ေရာက္ၿပီး ဆိုုမာလီပင္လယ္ဓါးျပေတြအေၾကာင္း။ မလကၠာေရလက္ၾကားက ပင္လယ္
ဓါးျပေတြအေၾကာင္း သိလာရေတာ့လည္း စိတ္၀င္စားတုုန္းပဲ။ သူတိုု႔ေတြကိုု
ပင္လယ္ျပင္ထဲက လူစြန္႔စားေတြဆိုုတဲ့ စြဲလန္းမႈက အသိစိတ္ထဲမွာ ရွိေန
တုုန္း။ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေလး ေလ့လာေတာ့မွ ဒီလူေတြအေတာ္ရက္စက္ၾက
မွန္း သတိထားမိတယ္။

ပင္လယ္ဓါးျပအေၾကာင္းေရးတဲ့ေနရာမွာ အဆင္မေျပလွတဲ့အခ်က္တခုုက
ေတာ့ ျမန္မာစာေပျပႆနာပါပဲ။ ေရးေတာ့အမွန္ ဖတ္ေတာ့ အသံဆိုုတဲ့ စံနစ္
က ေတာ္ေတာ္ မစြန္ဘူးဆိုုတာ သတိထားမိေနတာ ၾကာပါၿပီ။ မတတ္ႏိုုင္လိုု႔
လႊတ္ထားရတာပါ။ အခုုလည္းၾကည့္ဦး။ စာေရးတဲ့ေနရာမွာ စကားေျပာပံုုစံနဲ႔
ေရးရေတာ့ “ပင္လယ္ဓျမ” ကိုု “ပင္လယ္ဓါးျပ” ဆိုုၿပီး ေရးေနရတယ္။ ေတာ္
ေတာ္ မမိုုက္တဲ့ ကိစၥပဲ။ ထားပါေတာ့။

ဒ႑ာရီဆန္လွတဲ့ ပင္လယ္ဓါးျပေတြကိုု စြဲလန္းသူေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္
ထိုုက္သူ ေနာက္တဦးကေတာ့  ဂ်ာမန္ဂီတပညာရွင္ Hans Zimmer ပါပဲ။ သူ
က Pirates of the Caribbean ရုုပ္ရွင္က ဇတ္၀င္ေတးသြားကိုု ခန္းခန္းနားနား
ဖန္တီးခဲ့သူပါ။ ဒီေတးသြားဟာ ပင္လယ္ဓါးျပတိုု႔ရဲ႕ ႏိုုင္ငံေတာ္ေတးသြားျဖစ္
သင့္တယ္လိုု႔ထင္ပါတယ္။ ဒ႑ာရီပံုုျပင္ေတြထဲက ပင္လယ္ဓါးျပေတြရဲ႕ ႀကီး
က်ယ္ခန္းနားမႈ၊ စြန္းစားရဲရင့္မႈေတြကိုု အေရာင္တလက္လက္ထလာေအာင္၊
ပင္လယ္ဓါးျပေသြး ႂကြလာေအာင္ ေဖၚက်ဴးႏိုုင္တဲ့ ဂီတဖန္တီးမႈပါပဲ။ ေတးသြား
ရဲ႕အမည္ကေတာ့ He's a Pirate ပါတဲ့။ နားဆင္ေတာ္မူၾကပါ။

  

လူရႊင္ေတာ္ဇာဂနာ ေနာက္ဆံုုးအေခါက္ ေထာင္ကထြက္လာေတာ့ ပထမ
ဆံုုးေျပာတဲ့စကားက က်ဳပ္တိုု႔ဟာ ဆိုုမာလီပင္လယ္ဓါးျပေတြလက္ထဲမွာ
ျပန္ေပးဆြဲခံထားရတဲ့ ဓါးစားခံေတြလိုုပဲတဲ့။ ဟုုတ္ပါတယ္။ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္း
သားေတြဟာ ႏိုုင္ငံေရးကစားကြက္ေတြထဲမွာ အေပးအယူလုုပ္ဖိုု႔ ျပန္ေပးဆြဲ
ခံထားရသူေတြပါ။ အခုုေတာ့ ဓါးစားခံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုု ျပန္လႊတ္ေပး
လိုုက္ၿပီ။ ဒီဓါးစာခံေတြကိုု ဘာနဲ႔လဲလိုုက္သလဲ။ ဓါးစားခံေတြလြတ္ဖိုု႔ ဘာေတြ
ကိုုေလွ်ာ္ေၾကးအျဖစ္ေပးခဲ့ရသလဲ။ ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးဇတ္လမ္းမွာ ပင္လယ္ဓါးျပ
ေတြဟာ ဘယ္သူလဲ။ 

ပင္လယ္က က်ယ္တယ္။ ဓါးျပက တိုုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ နင့္ကိုုငါက ပင္လယ္
ဓါးျပလိုု႔ ေျပာမယ္။ က်ယ္တိုုက္ ၊ ႀကိဳက္တယ္။ ငယ္ငယ္တုုန္းက အေတာ္ဟုုတ္
တာပဲလိုု႔ထင္ခဲ့ရတဲ့ စကားထာ၀ွက္နည္းပါ။ အခုုခ်ိန္ထိ ပင္လယ္က က်ယ္ေန
တုုန္းဆိုုေတာ့ ဓါးျပကလည္း တိုုက္ေနတုုန္းလိုု႔ဆိုုရမယ္။ ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရး ဇတ္ခံုု
မွာေတာ့ ပင္လယ္ဓါးျပေတြက ေအးဓါးျပေတြအျဖစ္ ပံုုစံေျပာင္းၿပီး သရုုပ္ေဆာင္
ေနၾကေလရဲ႕။ ေအးဓါးျပဆိုုေတာ့လည္း ခံသာတာေပါ့ေလ။ မႈတ္ဘူးလား ရဲေဘာ္တိုု႔ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ဥပေဒစိုုက္ခင္း

 

ျမန္မာျပည္ဆိုုတာ ဘယ္တုုန္းကမွ ဥပေဒစိုုးမိုုးမႈရွိခဲ့တဲ့ႏိုုင္ငံ မဟုုတ္ဘူး။
ဥပေဒဆိုုတာ စကားလံုုးအေနနဲ႔ေတာ့ ရွိတယ္။ အသက္မရွိတဲ့ ဥပေဒ။
ဘက္လိုုက္တဲ့ ဥပေဒ။ မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါတဲ့ ဥပေဒ။ ဥပေဒလိုု႔
ေျပာလိုု႔မရတဲ့ ဥပေဒ။ အားကိုုးလိုု႔မရတဲ့ ဥပေဒ။ အလကား ဥပေဒ။

ဥပေဒဆိုုတာ တရားမွ်တမႈတခုုထဲအတြက္ လူေတြဖန္တီးထားတဲ့အရာ။
တရားမွ်တမႈမွန္သမွ် မရွင္သန္ႏိုုင္တဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဥပေဒဆိုုတာ ရယ္
စရာလည္း ျဖစ္တယ္။ ငိုုစရာလည္း ျဖစ္တယ္။ ေၾကာက္စရာလည္း ျဖစ္
တယ္။ ရြံစရာလည္း ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူအမ်ားနဲ႔ မဆိုုင္တဲ့အရာလည္း
ျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ “ျဖစ္တယ္”လိုု႔သံုုးရတာက အခုုခ်ိန္ထိ ျဖစ္ေန
ေသးလိုု႔ပဲ။

ဒိုု႔ျမန္မာမ်ား အားနည္းခ်က္ကေတာ့ ဥပေဒဆိုုတာေတာင္ ျမန္မာစကား
မရွိရွာဘူး။ ပါဋိစကားကိုု သံုုးတယ္။ အဓိပၺါယ္ကိုုလည္း အဘိဓါန္မွာ ႏွစ္
မ်ိဳးဖြင့္တယ္။ (၁)အစဥ္အဆက္လိုုက္နာခဲ့ေသာ စည္းမ်ဥ္း။ (၂) အမ်ား
ျပည္သူတိုု႔လိုုက္နာရန္ သက္ဆိုုင္ရာအာဏာပိုုင္အဖြဲ႕က ျပဌာန္းထား
သည့္ စည္းမ်ဥ္းတဲ့။ ဒီအဓိပၺါယ္ဖြင့္ဆိုုခ်က္ေတြကိုုက ခံတြင္းေတြ႕စရာ
မရွိဘူး။

အစဥ္အဆက္လိုုက္နာခဲ့တိုုင္း အခုုဆက္ၿပီး လိုုက္နာရမွာလား။ အာဏာ
ပိုုင္က ျပဌာန္းတဲ့အရာကိုု ျပည္သူကပဲ လိုုက္နာရမွာလား ။ အာဏာပိုုင္
ကေရာ မလိုုက္နာဘူးလား။ ေစာတကတက္စရာေတြ ရွိေနတယ္။ ဒိုု႔ျမန္
မာေတြ ဥပေဒအရာမွာ သိပ္အားနည္းတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုု အေသအခ်ာ
စဥ္းစားသင့္တယ္။ ေဆြးေႏြးသင့္တယ္။ ျငင္းခုုံသင့္တယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္း
လဲသင့္တယ္။ တိုုးတက္ေခတ္မွီေအာင္ လုုပ္သင့္တယ္။ ျမန္မာျပည္ဟာ
မ်ိဳးရိုုးအစဥ္အဆက္ ဥပေဒေရးရာ ဆြံ႕အ၊ ႏံုုခ်ာခဲ့တဲ့တိုုင္းျပည္ျဖစ္တယ္။

အခုုလည္းၾကည့္ဦး။ ဒကာစိန္အစိုုးရက အတိုုက္အခံေတြကိုု ေလွ်ာ့တာ
လိုုလိုု၊ ေပါ့တာလိုုလိုု။ ျပည္သူ႕စကား နားေထာင္တာလိုုလိုု၊ လိုုက္ေလ်ာ
တာလိုုလိုု။ (သူတိုု႔အသံုုးအႏႈန္းအတိုုင္းဆိုုရင္ေတာ့ “ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ”
သမႈကိုု ျပဳေနသေပါ့) အဲသလိုုေလးေတြ လုုပ္ျပလာေတာ့ အေတာ္မ်ား
မ်ားက ေပ်ာ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။

အေနာက္ႏိုုင္ငံမ်ားကလည္း အရင္က တင္းထားတဲ့ ႀကိဳးေတြကိုု အၿပိဳင္
အဆိုုင္ ေလွ်ာ့ဖိုု႔ ျပင္ၾကပါတယ္။ (တကယ္ေတာ့ ေလွ်ာ့ခ်င္ေနၾကတာ
ၾကာၿပီ။ သူတိုု႔အတြက္ စားေပါက္တခုု ပိတ္ေနလိုု႔) အေနာက္ႏိုုင္ငံ အစိုုး
ရမ်ားက ျမန္မာအစိုုးရကိုု အျပစ္မျမင္ေတာ့ပါဘူး။ လိမၼာလာၿပီပဲလိုု႔ အသိ
အမွတ္ျပဳတယ္လည္းဆိုုေရာ၊ သူတိုု႔ဆီက စီးပြါးေရးလုုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားက
ဆပ္ကပ္ထဲက ဂၽြမ္းသမားေတြလိုု တ၀ီွး၀ီွးနဲ႔ ျမန္မာ့ေျမေပၚ ဂၽြမ္းပံုုစံမ်ိဳးစံုုနဲ႔
လွိမ့္ၿပီး၀င္ဖိုု႔ ျပင္ၾကပါေလေရာ။

ဒါေပမဲ့ အေနာက္ႏိုုင္ငံအမ်ားစုုက အရွက္အေၾကာက္ႀကီးဟန္ေတာ့ ျပ
ၾကရွာတယ္။ တရုုတ္လိုု အရွက္မရွိ အေခ်ာင္၀င္ မႏႈိက္ဘူး။ သူတိုု႔လုုပ္
ၾကမယ္ဆိုုရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ဥပေဒက ဘယ္လိုုေတြရွိသလဲဆိုုတာကိုု
အရင္စံုုစမ္းတယ္။ သူတိုု႕ရဲ႕ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈေတြအတြက္ ျမန္မာ့ဥပေဒ
ေတြက စိတ္ခ်ရရဲလား။ လူ႕အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္မႈေတြ သိပ္ဆိုုးေန
သလားဆိုုတာမ်ိဳးကိုု အရင္ေလ့လာတယ္။

ဟိုုတရက္ကပဲ အစီရင္ခံစာတေစာင္ ထြက္လာေလရဲ႕။ ၿဗိတိန္ ေလ့
လာေရးအဖြဲ႕တခုုက ထုုတ္ျပန္တာပါ။ ျမန္မာျပည္ဟာ ႏိုုင္ငံျခားရင္းႏွီး
ျမဳတ္ႏွံသူေတြအတြက္ လံုုး၀ စိတ္မခ်ရ။ စီးပြါးေရးလုုပ္ငန္းေတြအတြက္
တရားဥပေဒအရ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာဟာ ကမၻာမွာ
အဆိုုးဆံုုးႏိုုင္ငံပါတဲ့။ မွတ္ကေရာ။

တကာစိန္တိုု႔ သေဘာေပါက္ထားဖိုု႔က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဆိုုတာ
သတင္းကၽြတ္ကာလ မီးရွဴးမီးပန္းမ်ားေဖါက္သလိုု ေဟးေလး၀ါးေလး
လုုပ္ျပရတဲ့အရာ မဟုုတ္ဘူးဆိုုတာပဲ။ ဥပေဒေတြကိုု ေျပာင္းလဲပစ္မွ။
ေျပာင္းလဲလိုုက္တဲ့ ဥပေဒကလည္း ေခတ္နဲ႔စံနစ္နဲ႔ ညီဦးမွ။ ဒီဥပေဒ
ေတြကိုု လက္ေတြ႕အသံုုးခ်ၿပီး ထိေရာက္ေအာင္ က်င့္သံုုးမွ ျပဳျပင္
ေျပာင္းလဲရာ ေရာက္တယ္ဆိုုတာပဲ။ တိုုင္းျပည္ကိုု တကယ္ပဲ ေစတနာ
ရွိရင္ အလုုပ္ျဖစ္မယ့္ဥပေဒေတြကိုု ျပဌာန္း၊ က်င့္သံုုးရလိမ့္မယ္။

ခက္ေနတာက ျမန္မာတႏိုုင္ငံလံုုး တရားမွ်တတဲ့ ဥပေဒစိုုးမိုုးမႈကိုု
ဘယ္သူကမွ၊ ဘယ္တုုန္းကမွ မခံစားခဲ့ရဖူးေလေတာ့။ ဥပေဒရဲ႕
အေရာင္အေသြး၊ အန႔ံအရသာကိုု အစိုုးရလုုပ္သူေရာ၊ ျပည္သူက
ေရာ အပီအျပင္ မသိႏိုုင္ပဲျဖစ္ေနၾကတဲ့ကိစၥပဲ။ တိုုင္းျပည္ ကံေခတဲ့
အထဲမွာ ဥပေဒမရွင္သန္ႏိုုင္တာလည္း တခုုပါတယ္။ ထားပါေတာ့။

ငဒိုု႔ျမန္မာေတြ ဥပေဒကိုု ေလ့လာမွ ျဖစ္မယ္။ အားနည္းခ်က္၊ အား
ေကာင္းခ်က္ေတြ။ လိုုတာ၊ ပိုုတာေတြကိုု ရွာေဖြၾကရမယ္။ ဥပေဒ
အေရး ေဆြးေႏြးေျပာဆိုုမႈေတြ အသက္အရြယ္မေရြး ေျပာၾကရလိမ့္
မယ္။ ဥပေဒေျပာင္းမွ၊ ေျပာင္းတဲ့ဥပေဒကိုု အသက္၀င္ ရွင္သန္ေအာင္
က်င့္ႀကံမွ ျမန္မာျပည္ေျပာင္းလဲမယ္။ ဒါမွ တကယ့္အေျပာင္းအလဲျဖစ္
မယ္။ မဟုုတ္ရင္ေတာ့ မဟုုတ္ဘူး။ အာပလာပဲ။ အေျပာင္းအလဲ
အေၾကာင္း လာမေျပာနဲ႔။ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ေနၾက။ အာပုုတ္ေစာ္နံတယ္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ယံုုတဲ့လူကလည္း ယံုုတယ္ ၊ မယံုုတဲ့သူကလည္း မယံုုဘူး

(ယံုုဂိုုဏ္း)
 
ျမန္မာစစ္အစိုုးရဟာ သိပ္သေဘာေကာင္းတယ္။ စစ္အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔
ဆက္ၿပီးအုုပ္ခ်ဳပ္ေနလည္း ရရဲ႕သားနဲ႔ ။ သူ႕ကိုုေထာက္ခံသူေတြက
ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ အတိုုင္းအတာတခုုအထိ အခိုုင္အမာရွိေနရဲ႕
သားနဲ႔ ။ ဒီအတိုုင္းဆက္သြားရင္ ဒီမိုုကေရစီအင္အားစုု ခ်ိနဲ႔ေသး
ေကြးၿပီး ၿပိဳလဲသြားေတာ့မယ့္အေျခအေနေတြ ျမင္ေနရဲ႕သားနဲ႔။
ျပည္ေျပးေတြက သူ႔စရိတ္နဲ႔သူ ရြာလည္ေနတာၾကာၿပီ၊ စာရင္း
ထဲ ထည့္တြက္စရာ မလိုုေတာ့ဘူးဆိုုတာ သိေနရဲ႕သားနဲ႔။ တိုုင္း
ျပည္အတြက္ ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ျပည္သူေတြအတြက္ ၾကည့္ခဲ့တယ္။

စစ္ဘက္ကေန အရပ္ဘက္ကိုုေျပာင္း။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္နဲ႔
တူတာတြဲလုုပ္ဖိုု႔ ကမ္းလွမ္း။ အက်ဥ္းသားေတြကိုု ျပန္လႊတ္။ တိုုင္း
ရင္းသားေတြနဲ႔ အပစ္ရပ္။ တရုုတ္ကိုု အာခံ။ အေနာက္ႏိုုင္ငံေတြနဲ႔
ဆက္ဆံ။ NLDကိုု လႊတ္ေတာ္ထဲ အ၀င္ခံ။  ျပည္ေျပးေတြကိုု ျပန္
ေခၚ။ ဗိုုလ္ခင္ညြန္႔ကိုု ျပန္လႊတ္။ မီဒီယာကိုု အလိုုလိုုက္။  ဒီလိုုေတြ
လုုပ္ေနတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ။

အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုု ျဖစ္ေစခ်င္လိုု႔။ ျမန္မာျပည္မွာ
စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုုကေရစီ ထြန္းကားေစခ်င္လိုု႔။ အာဏာရွင္ဘ၀ကိုု မလိုု
ခ်င္လိုု႔။ ျပည္တြင္းစစ္မီးကိုု ညိမ္းေစခ်င္လိုု႔။ ႏိုုင္ငံတကာနဲ႔ရာႏႈံးျပည့္
ျပည္လည္ခ်င္လိုု႔။ ကမၻာမွာ ျမန္မာေဟ့လိုု႔ လက္မ ေထာင္ခ်င္လိုု႔။
အႏိုုင္ရေနေပမဲ့ အႏိုုင္မယူပဲ သေဘာထားႀကီးတာကိုု ျပခ်င္လိုု႔။
ေစတနာေရာ၊ေမတၱာေရာ၊ အက်င္နာေရာ၊ အေမွ်ာ္အျမင္ေရာရွိလိုု႔။

တိုုင္းျပည္ကိုုႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ႏိုုင္ႏိုုင္နင္းနင္းအုုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့
တဲ့အေတြ႕အႀကံဳ။ ႏိုုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးကိုု ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္
ကစားလာတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳ။ အနာဂတ္အတြက္လိုုအပ္တဲ့ မ်ိဳးဆက္
သစ္ စစ္ဘက္အရပ္ဘက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုု အခိုုင္အမာေမြးျမဴ
ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႕ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္။

စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တိုုင္းျပည္ကိုု ဒီထက္ပိုုၿပီးအဆင္ေျပေစ
ခ်င္တယ္။ နာမည္ေကာင္းနဲ႔ နိဂံုုးခ်ဳပ္ခ်င္တယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ဇတ္သိမ္းခ်င္တယ္။ ျပည္သူေတြကိုု စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္။ အဲ
ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုုကေရစီအုုပ္စုုေတြကိုု လိုုလိုုလားလား ဖိတ္ေခၚလက္ခံ
ခဲ့တယ္။ ဒီမိုုကေရစီသြင္ကူးေျပာင္းေရးအတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး
ေတြကိုု အပီအျပင္လုုပ္ေပးေနတယ္။

ဒီအရွိန္အတိုုင္းသာ ေရွ႕ဆက္သြားရင္ ဒီမိုုကရက္တစ္ ျပည္ေထာင္စုု
သမၼတျမန္မာႏိုုင္ငံေတာ္ဟာ လပိုုင္းႏွစ္ပိုုင္းအတြင္းမွာပဲ ေပၚေပါက္
လာေတာ့မယ္။ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရႊအပါအ၀င္ သမၼတႀကီးဦးသိန္း
စိန္နဲ႔ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ျပည္ခိုုင္ၿဖိဳးအစိုုးရေခါင္းေဆာင္
မ်ား မိသားစုုမ်ားနဲ႔တကြ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

(မယံုုဂုိဏ္း)

မယံုုတဲ့သူမ်ားကေတာ့ အထက္ေဖၚျပပါ အေျခအေန အားလံုုးကိုု
(လံုုး၀) မယံုုၾကပါဘူး။ ဘာယံုုစရာရွိလိုု႔လဲ။ ဘာမွ ယံုုစရာ မရွိဘူး။
ေဒၚစုုကိုုေတာင္ သိပ္မယံုုေတာ့ပါ။ ကိုုးဆယ္ေရြးေကာက္ပြဲကိုု ျပည္
သူ႕ဆႏၵမပါပဲ (သူ႔မွာလုုပ္ပိုုင္ခြင့္ မရွိပဲ) စစ္အုုပ္စုုကိုု ေရာင္းစားသူ။
လက္ေလွ်ာ့သူ။ မေသခ်ာပဲ ပူးေပါင္းသူ။ တကုိယ္ေတာ္လူစြမ္းေကာင္း
၀ါဒီ။ ဒီအတိုုင္း လႊတ္ထားလိုု႔ မျဖစ္။ ၀ိုုင္းေပါင္းရင္ ေပါင္း။ ၀ိုုင္းခြဲရင္ ခြဲ။
၀ိုုင္းဆြဲရင္ ဆြဲ။ အခုုကိုုပဲ ကြဲကုုန္ၿပီ မဟုုတ္လား။

ဦးသိန္းစိန္အစိုုးရက ယံုုၾကည္ႏိုုင္ေလာက္တဲ့ ရိုုးသားမႈေတြ တခုုမွ မျပ
ေသးဘူး။ မူမမွန္တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြကိုု အေျပာင္းအလဲအျဖစ္လံုုး၀
မသတ္မွတ္ႏိုုင္ဘူး။ ရိုုးသားမႈကိုု ျပဖိုု႔အတြက္ အတိတ္က အမွားေတြကိုု
အရင္ဆံုုး ၀န္ခံရမယ္။ အျပစ္ရွိသူကိုု အေရးယူရမယ္။ ထိခိုုက္နစ္နာသူ
ေတြအတြက္။ ျပည္သူေတြကိုု ဖိႏွိပ္ရက္စက္ခဲ့တာေတြအတြက္ ေတာင္း
ပန္ရမယ္။

ဒီလိုုကိစၥေတြကိုု အမူအရာအားျဖင့္ေတာင္ အခုုထိ မျပေသးဘူး။ ေလ
သံအားျဖင့္ေတာင္ မဟေသးဘူး။ သိန္းစိန္အစိုုးရကိုု လံုုး၀မယံုုဘူး။ ယံုု
ေအာင္ေတာ့ အရင္လုုပ္ျပရလိမ့္မယ္။ မယံုုၾကည္ႏိုုင္ပဲ ဘယ္လိုု႔လုုပ္
လက္တြဲမလဲ။ နံၾကားေထာက္ ႏိုုင္ငံေရး လက္မခံႏိုုင္ပါ။ တိုုင္းရင္းသား
ေတြကလည္း ယံုုလိုု႔အပစ္ရပ္တာ မဟုုတ္။ ယံုုတယ္ဆိုုရင္ လက္နက္
ပါေပးလိုုက္မွာေပါ့။ လက္နက္အသင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုုတာ မယံုုၾကည္
ဘူးဆိုုတဲ့သေဘာ။ ယံုုလိုု႔ ပံုုမိသူေတြ ကိုုယ္ျဖစ္ကိုုယ္ခံၾက။

(မယံုု႕တယံုုဂိုုဏ္း)

ဘာလဲေတာ့ မသိဘူး။ လုုပ္ေတာ့ လုုပ္ေနၾကတာပဲ။ ေျပာေတာ့ေျပာ
ေနၾကတာပဲ။ ဦးသိန္းစိန္လည္း ဟုုတ္တုုတ္တုုတ္။ ေဒၚစုုကလည္း
ဟုုတ္တုုတ္တုုတ္။ ဟီလာရီလည္း ဟုုတ္တုုတ္တုုတ္။ မင္းကိုုႏိုုင္လည္း
ဟုုတ္တုုတ္တုုတ္။ ျပည္ေတာ္ျပန္လည္း ဟုုတ္တုုတ္တုုတ္။ ဘန္ကီမြန္း
လည္း ဟုုတ္တုုတ္တုုတ္။ တိုုင္းရင္းသားလည္း ဟုုတ္တုုတ္တုုတ္။
မဟုုတ္ဘူးလား။

အဆင္ေတာ့ ေျပၾကမလား မသိဘူးေနာ့။ အရင္ကလိုုမ်ိဳး ရန္ျဖစ္ေနၾက
တာေတာ့ မဟုုတ္ဘူးေလ။ တေျဖးေျဖးခ်င္း တည့္လာၾကတန္ေကာင္း
ပါရဲ႕။  ဟုုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုုတ္မွာပါေလ။ ဘယ္သူမွ သိပ္ၿပီး အစိုုးရတာ
မဟုုတ္ဘူး မဟုုတ္လား။ အေျခအေနမဟန္ရင္ စစ္တပ္က အာဏာျပန္
သိမ္းဖိုု႔အသင့္လိုု႔ အေျခခံဥပေဒမွာ ေပၚတင္ႀကီးေရးထားတာကိုုး။

တကယ္ေတာ့လည္း ျမန္မာစစ္တပ္က ဥပေဒေတြ ဥပဒက္ေတြ ဘာမွ
ထည့္တြက္တာ မဟုုတ္ပါဘူးေလ။ သူသိမ္းခ်င္ရင္ ေကာက္သိမ္းမွာပါပဲ။
ဥပေဒရွိၿပီးသိမ္းေတာ့ေရာ ဘာတတ္ႏိုုင္မွာက်လိုု႔။ အေျခအေနေတြက
သိပ္လည္း မခ်ီးက်ဴးရဲဘူး။ ရႈတ္ခ်လိုု႔လည္း မျဖစ္ျပန္ဘူး။ ကိုုယ့္ထမင္း
ကိုုယ္စားၿပီး ေအးေအးပဲ ေနခ်င္ပါတယ္။ ႏိုုင္ငံေရးဆိုုတာ ဘယ္တုုန္းက
ေကာင္းက်ိဳးေပးခဲ့ဖူးလိုု႔တုုံး။

စာရႈသူ အေဆြေတာ္ ။ သင္ ဘယ္ဂိုုဏ္းမွာ ရွိပါသလဲ။ မယံုု႕တယံုုဂိုုဏ္းမွာ
အမ်ားစုုရွိလိမ့္မယ္လိုု႔ ခန္႔မွန္းမိပါရဲ႕။ ဒါဆိုုရင္ တိုုင္းျပည္အတြက္ ရင္ေလး
စရာလည္း မဟုုတ္သလိုု၊ ရင္ေအးစရာလည္း မဟုုတ္ျပန္ဘူး ။ အိုု..သတၱ၀ါ
တခုု ကံတခုုေပါ့လိုု႔ပဲ လြယ္လြယ္ေျပာၾကပါစိုု႔ရဲ႕။ ေအးေရာ မဟုုတ္လား ။

(ရုုပ္ပံုု၊ ဂူဂလ္)

အိမ္ေထာင္ေရးအေျခအေန သတင္းေပးပိုု႔ခ်က္

ဘ၀မွာ မထင္မွတ္တာေတြ မၾကာခဏျဖစ္တတ္တယ္။ အမွတ္
မထင္ျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ ဘ၀မွာ အခ်ိဳးအေကြ႕အေျပာင္းအလဲေတြ
လည္း ႀကံဳရတတ္တယ္။ ထင္တာထက္ဆိုုးတာေတြ ႀကံဳရသလိုု
ပိုုေကာင္းတာေတြလည္း ႀကံဳရတယ္။

အမွတ္မထင္ႀကံဳလာရတဲ့အျဖစ္ကိုု မျဖစ္မေန ရင္ဆိုုင္ရတဲ့အခါ
ၿခံတခုုထဲမွာ ႏြားရိုုင္းတေကာင္နဲ႔ ေနထိုုင္ရသလိုမ်ိဳး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္
ယဥ္ပါးလာေအာင္ ႀကိဳးစာရတယ္။ အဆင္မေျပရင္ လူက ႏြားရဲ႕
အေခြ႕ကိုု ခံရႏိုုင္သလိုု လူလက္ခ်က္နဲ႔ ႏြားက အမဲသားျဖစ္သြား
ႏိုုင္တယ္။ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ နဖါးႀကိဳးအထိုုးခံတဲ့အထိ၊ ေကာက္
ရိုုးရိတ္ၿပီးေႂကြးေမြးတဲ့အထိ ဆက္ဆံေရးက ဆိုုေျပႏိုုင္တယ္။

အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥလည္းဒီလိုုပဲ။ အထူးသျဖင့္ မထင္မွတ္ပဲ အိမ္
ေထာင္က်သူေတြ အစ ပထမ ကာလေတြမွာ အိုုးနင္းခြက္နင္းျဖစ္
တတ္တယ္။ အိုု႔တိုု႔အန္းတန္း၊ ရႈိ႕တိုု႔ရွန္းတန္း၊ ရွက္ကိုုးရွက္ကန္း
ျဖစ္တတ္တယ္။ အဆင္မေျပရင္ အစပိုုင္းမွာတင္ ေပါင္းသလိုုလိုုနဲ႔
ကြဲၾကေလသတည္းျဖစ္ကေရာ။

ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးကိုုၾကည့္ပါ ။ အခုုကာလက ရႈိ႕တိုု႕ရွန္းတန္းကာလ
မဟုုတ္ပါေလာ။ ဒီမိုုကေရစီသမားကိုု စိစိညက္ညက္ေျခခဲ့တဲ့ စစ္
အာဏာရွင္တျဖစ္လဲ ေခါင္းေပါင္းစြပ္ အရပ္သားအစိုုးရနဲ႔ စစ္အာ
ဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးကိုု မခ်ိမဆန္႔ေအာ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဒီမိုုကေရစီသမား
မ်ား လက္ထပ္ေပါင္းသင္းၿပီး ႏွစ္ကိုုယ့္တဘ၀ လုုပ္ၾကေတာ့မယ့္
ကာလ အခါသမယ မဟုုတ္ေပေလာ။ ရွက္လည္းရွက္ပါတယ္၊
မရွက္လည္း မရွက္ႏိုုင္ေပါင္ ကာလႀကီး မဟုုတ္ပါေလာ။

ႏွစ္ဘက္အမူအရာေတြကိုု ၾကည့္ၾကဦးစိုု႔။ တဦးကိုုတဦး မယံုုတ၀က္
ယံုုတ၀က္။ လိုုလိုုလားလားႀကီးလည္း မဟုုတ္။ မလိုုမလားလည္း
မဟုုတ္။ မေပါင္းခ်င္သလိုု ေပါင္းခ်င္သလိုု။ မၿပံဳးခ်င္သလိုု ၿပံဳးခ်င္
သလိုု။ ဒီမိုုကေရစီသမားကလည္း ဒဏ္ရာနဲ႔သူမိုု႔ မဲ့ၿပံဳးေလးေတြ
ခနဲ႔ၿပံဳးေလးေတြနဲ႔ဆိုုေပမဲ့  အာဏာရွင္ေဟာင္းေတြနား ကပ္လား
သီလားလုုပ္လာေနတာကပဲ ဟုတ္တုုတ္တုုတ္လိုု႔ ဆိုုရမယ္။ ေပါင္း
ကာမွ အဆင္ေျပမွာကိုုး။ ခြါေနရင္ ကြာေနတာကလြဲၿပီး အလုုပ္မွ
မျဖစ္ခဲ့ေလပဲ။

အာဏာရွင္လူထြက္ကလည္း သူပိုုင္တဲ့ပစၥည္း ဆင္းရဲသားေတြကိုု
ခြဲေပးရသလိုု။ မရက္ေရာတာ လူအျမင္ခံလိုု႔။ တြန္႔ဆုုတ္ တြန္႔ဆုုတ္၊
မထိတထိနဲ႔။ မတူသလိုု မတန္သလိုု။ တင္တင္စီးစီး။ ေလသံက မာ
လိုုက္ေသး။ စည္းကမ္းက မ်ားလိုုက္ေသး။ ေက်းဇူးလည္းအတင္
ခံခ်င္လိုုက္ေသး။ အလွဴ႕ရွင္မွန္းသိေအာင္ မ႑ပ္တိုုင္လည္း တက္
ျပခ်င္လိုုက္ေသး။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူ႕ဘက္က အိမ္ေထာင္ျပဳဖိုု႔ဆံုုး
ျဖတ္လာတာပဲ ဟုုတ္လွၿပီလိုု႔ မွတ္ပါရဲ႕။ သူ႔အတြက္လည္း ဒီမိုုက
ေရစီနဲ႔ေပါင္းကာမွ ကမၻာ့အလည္မွာ ေကာင္းရာက်ေတာ့မွာ မဟုုတ္
လား။

တိုုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ဆက္ဆံေရးလည္း ဘာထူးသလဲ။ ကမန္းကတန္း
အိမ္ေထာင္ထျပဳၾကတဲ့ စံုုတြဲမ်ားလိုု။ ညွိႏႈိင္းေရးေတြ ရုုတ္တရက္ ထလုုပ္။
သေဘာေတြ ထတူ။ အပစ္ေတြ ကမန္းကတန္းရပ္။ ေရွးကထက္ ပိုုခ်စ္
ၾကမယ္ ေျပာလိုုေျပာ။ အိုုးနင္းခြက္နင္း အဆင္ေတြေျပလိုု႔။ စစ္တတလင္း
ျပင္ေတြကိုု စီးပြါးေရးေစ်းကြက္ႀကီးေတြ လုုပ္မလုုိ႔တဲ့။ ဘိန္းခင္းေတြကိုု
ႏွင္းဆီခင္းအျဖစ္ ေျပာင္းမလိုု႔တဲ့။ သူေသကိုုယ္ေသပစ္ခဲ့တာေတြကိုု
ညစာအတူစားရင္း ပံုုျပင္လိုုေျပာေန ၿပံဳးေနၾကေလၿပီ။

ဒီလိုုနဲ႔ပဲ လူနဲ႔ႏြားရိုုင္း အဆင္ေျပၾကသလိုု ျမန္မာႏိုုင္ငံရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရး
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေပါင္းသင္းၾကေလသတည္းလိုု႔ နိဂုံးခ်ဳပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တိုုင္း
ျပည္မွာ ကခဲ့တဲ့ဇတ္က အိမ္ၾကက္ခ်င္းအိုုးမဲသုုတ္ဇတ္ဆိုုေတာ့ ဇတ္သိပ္
နာလြန္းတယ္။ ပရိတ္သတ္ကလည္း စိတ္ညစ္။ သရုုပ္ေဆာင္လည္း ေျခ
ကုုန္လက္ပန္းက်။ ဇတ္ဆရာလည္း နာမည္ေကာင္း မရ။

ဇတ္ပြဲမွာ အျမတ္ထြက္သူကေတာ့ ယာလည္းညက္၊ ၾကက္လည္းေမာ
သီခ်င္းကိုုဆိုုေနသူ အိမ္ေဘးက ေပါက္ေဖၚႀကီးပါပဲ။ အခုုေတာ့ ၾကက္
အေမာ၊ ယာအညက္ကိုုေစာင့္ေနသူ ေပါက္ေဖၚႀကီး သီခ်င္းအဆိုုရပ္ေန
ၿပီ။ ၾကက္ကိုုပဲ ရသြားသလား။ ယာကိုုပဲ သိမ္းခဲ့သလား။ ေနျပည္ေတာ္မွာ
ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ မုုန္းတီးခဲ့တဲ့ အေနာက္တိုုင္းသားမ်ား ၀င္ခ်ီ
ထြက္ခ်ီနဲ႔ ေျခရႈပ္လိုု႔ေနေလၿပီ။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရး ခိုုင္ခိုုင္ၿမဲၿမဲနဲ႔ ေပ်ာ္ပါေစသတည္း ေပ်ာ္ေစ
သတည္း။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂယ္)