ေရာဂါ

ျမန္မာစစ္အုုပ္စုုမွာ လံုုး၀နားမလည္ႏိုုင္တဲ့ ေ၀ါဟာရ သံုုးခုုရွိတယ္ ။
တရားမွ်တမႈ။ တန္းတူညီမွ်မႈ။ လြတ္လပ္မႈ။ ဒါေတြကိုု နားမလည္ႏိုုင္
တာဟာ အာဏာရွင္ေရာဂါ။

ဗိုုလ္သိန္းစိန္အစိုုးရက အရင္အစိုုးရေတြနဲ႕မဆိုုင္ဘူးလိုု႕တတြတ္
တြတ္ေျပာေနတယ္။ သူတိုု႕က အာဏာရွင္မဟုုတ္ဘူးလိုု႕ ဆိုုလိုုခ်င္
ပံုုရတယ္။ တဘက္မွာေတာ့ အရင္အစိုုးရေတြရဲ႕ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္မႈ
ေတြကိုု အကာအကြယ္ေပးေနတယ္။ ျပည္သူ႕ဆႏၵအတိုင္း အလုုပ္
လုုပ္မယ္လိုု႕ေႂကြးေၾကာ္ေနေပမဲ့ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာျပည္သူ႕ဆႏၵ
ေတြက ေခ်မႈန္းခံေနရတယ္။ မလွမ့္တပတ္လုုပ္ခံေနရတယ္။

ျပည္သူလူထုုနဲ႕ဆက္ဆံေရးမွာ တရားမွ်တမႈေတြ ရွိမလာဘူး။ တိုုင္း
ရင္းသားေတြနဲ႕ဆက္ဆံေရးမွာ တန္းတူညီမွ်မႈကိုု လံုုး၀ထည့္မစဥ္း
စားေသးဘူး။ လြတ္လပ္မႈကိစၥမွာေတာ့ ေလွ်ာ႕ေလွ်ာ႕ေပါ႕ေပါ႕လုုပ္
လာတာေတြ႕ရတယ္။ ဒါကလည္း ယာယီလား။ ထာ၀စဥ္လား။ အစစ္
အမွန္လား။ အတုုအေယာင္လားဆိုုတာ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမယ္။

အာဏာရွင္ေရာဂါက စစ္အုုပ္စုုတခုုထဲမွပဲ ရွိေနတယ္လိုု႕ တထစ္ခ်ေျပာ
လိုု႕မရဘူး။ အာဏာရွင္စံနစ္ကိုု ဆန္႕က်င္ေတာ္လွန္တဲ့ အင္အားစုုေတြ
ထဲမွာလည္း ဒီေရာဂါလကၡဏာေတြကိုု ျမင္ေနရတယ္။ ဒီေရာဂါစြဲကပ္ၿပီ
ဆိုုရင္ ေပ်ာက္ဖိုု႕သိပ္ခက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေရာဂါရွိေနလိုု႕ရွိေနမွန္း
မသိဘူး။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေရာဂါရွိမွန္းသိေပမဲ့ မရွိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾက
တယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ျမန္မာျပည္မွာ အာဏာရွင္သံသယာ လည္ေနတယ္။

ဒီမိုုကေရစီဆိုုတာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ တခါမွမစားဖူးတဲ့ အစား
အစာတခုုပဲ။ ဦးႏုုေခတ္တုုန္းက ဒီမိုုကေရစီ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ဆိုုေပမဲ့ အထိုုင္
မက်ခင္မွာပဲ ( ဒီမိုုကေရစီဆိုုတာ ခ်ိဳသလား၊ ခ်ဥ္သလား မသိရခင္မွာပဲ)
စစ္အာဏာရွင္ေအာက္ ေရာက္သြားခဲ့တာမဟုုတ္လား။ ျမန္မာျပည္သူ
ေတြ က်က်နနစားဖူးတာက အာဏာရွင္စံနစ္။ ဒီအဟာရဓါတ္နဲ႕ပဲရွင္
သန္ခဲ့ရတယ္။ အခုုလည္း ဒီမိုုကေရစီကိုု အေကာင္အထည္ေဖၚမယ္
ဆိုုတဲ့ ဗိုုလ္သိန္းစိန္တိုု႕အုုပ္စုုကိုုယ္တိုုင္က စစ္အာဏာရွင္လူထြက္ေတြ။

ဘိန္းစြဲ၊ ေဆးစြဲ၊ အရက္စြဲသူေတြ ျဖတ္တဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္၀ရုုန္းသုုန္းကား
ျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ က ျဖတ္တုုန္းခဏပဲ ျပတ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ လံုုးလံုုး
ျပတ္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ရွိဖိုု႕က ပထမအေရးႀကီးတယ္။
ဗိုုလ္သိန္းစိန္အစိုုးရဟာ အာဏာရွင္အစြဲကိုု တကယ္ပဲျဖတ္ခ်င္ေနတာလား
ဆိုုတာ အသိရခက္တယ္။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း၊ ထင္ထင္ရွားရွား မရွိဘူး။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း အစြဲျဖတ္ဖိုု႕ေဆးရံုုကိုုေတာ့ေရာက္
လာၿပီ။ ၀ရုုန္းသုုန္းကားေတြလည္း ျမင္ေနရၿပီ။ တကယ္ျပတ္ေအာင္ ျဖတ္
ဖိုု႕ပဲ လိုုတယ္။

အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ျဖတ္ႏိုုင္ဖိုု႕က ျပည္သူတရပ္လံုုးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္။
တြန္းတဲ့သူကလည္း တြန္း။ ဆြဲတဲ့သူကလည္း ဆြဲ။ ႏွဲ႕တဲ့သူကလည္း ႏွဲ႕။
မတဲ့သူကလည္း မ။ အတြန္းခ်ည္း သက္သက္လည္း မျဖစ္ဘူး။ အဆြဲခ်ည္း
သက္သက္လည္း မျဖစ္ဘူး။ ေဒၚစုုက သမၼတႀကီးကိုု ယံုုတယ္လိုု႕ေျပာတိုုင္း
တတိုုင္းျပည္လံုုး လိုုက္ၿပီးယံုုစရာ မလိုုဘူး။ NLDက စစ္အုုပ္စုုဖြဲ႕စည္းပံုုကို
ေထာက္ခံတိုုင္း တတိုုင္းျပည္လံုုး လိုုက္ၿပီးေထာက္ခံစရာ မလိုုဘူး။ ကိုုယ့္
အသိနဲ႕ကိုုယ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရပ္တည္တဲ့အက်င့္ေတြ စၿပီးေလ့က်င့္
သင့္ၿပီ။

တခါမွ မစားဖူးတဲ့အစာ။ တခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ေဒသ။ တခါမွ မက်င့္သံုုးဖူး
တဲ့စံနစ္တခုုကိုု အသားက်ေအာင္လုုပ္ဖိုု႕ဆိုုတာ လြယ္တဲ့အရာမဟုုတ္ဘူး။
ဒါေပမဲ့လည္း ေကာင္းခ်င္ရင္ေတာ့ အနာခံၿပီးေရာဂါေပ်ာက္ေအာင္ ကုုသ
ရလိမ့္မယ္။ ဒီလိုုနဲ႕ပဲ တိုုင္းျပည္ေတြဟာ တိုုးတက္ထြန္းကားလာခဲ့တယ္။
ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ခပ္ည့ံ ညံ့ေတြ မ်ားေနရင္ေတာ့ ေရာဂါေပ်ာက္ဖိုု႕ မလြယ္ဘူး။
ေပ်ာက္လည္း ခဏပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ အာဏာရွင္ေရာဂါကိုု ေပ်ာက္ေအာင္
ကုုသႏိုုင္မယ္ဆိုုရင္ေတာ့ ဒီမိုုကေရစီနဲ႕ ျမန္မာျပည္သူေတြ မ်က္ႏွာခ်င္း
ဆိုုင္မိၾကလိမ့္မယ္။

တရားမွ်တမႈ။ တန္းတူညီမွ်မႈ။ လြတ္လပ္မႈဆိုုတာေတြက အာဏာရွင္ေရာ
ဂါကိုု ေပ်ာက္ကင္းေစမယ့္ေဆးပဲ။ ဒီသံုုးခ်က္က ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္
ဒိုု႕တာ၀န္အေရးသံုုးပါးလိုု႕ေတာင္ ဆိုုရလိမ့္မယ္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

သမၼဒဂ်ီးအတြက္ အခြင့္ေကာင္း

လက္ပံေတာင္းသပိတ္ၿဖိဳခြဲမႈက ျပည္သူလူထုုကိုု ေသြးဆူေစခဲ့ၿပီ။ အနာေဟာင္း
ေတြကိုု ျပန္ဆြေပးခဲ့ၿပီ။ ျမန္မာလူထုုဟာ အခ်ိဳးမေျပာင္းႏိုုင္တဲ့စစ္အုုပ္စုုကိုု ဘယ္
လိုုပံုုစံမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ မုုန္းေနဦးမွာပဲ။ ျပည္သူလူထုုအတြက္ မရပ္တည္ပဲ စစ္ေခါင္း
ေဆာင္ေတြနဲ႕ တရုုတ္အစိုုးရအတြက္ ရပ္တည္ေနသေရြ႕ ျပည္သူနဲ႕အစိုုးရဟာ ရန္ဘက္အသြင္ေဆာင္ေနလိမ့္မယ္။

ဒုုကၡမ်ိဳးစံုုေၾကာင့္ ထပ္ၿပီးအထိမခံႏိုုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္စုုတ္ျပတ္ေနတဲ့
ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ လိုုအပ္ေနတဲ့ဆက္ဆံမႈက ေႏြးေထြးက်င္နာမႈ။
သာယာေအးခ်မ္းမႈ။ ေျပလည္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ။ ေဖၚေရြလိုုလားမႈ။ အားေပးကူညီမႈ။
ဒါကိုု မလုုပ္ေပးႏိုုင္ရင္ ဘယ္သူပဲအုုပ္ခ်ဳပ္အုုပ္ခ်ဳပ္ ( ေဒၚစုုမကလိုု႕ ဘိုုးဘိုုး
ေအာင္ပဲ လာလာ ) ျမန္မာျပည္ အဆင္မေျပႏိုုင္ဘူး။

ဦးပိုုင္လီမီတက္ကိုု ဆက္ၿပီးရွင္သန္ခြင့္ေပးထားတာ သမၼဒဂ်ီးအတြက္ အမွား။
ေႁမြေပြးခါးပိုုက္ ပိုုက္ထားတာပဲ။ ဦးပိုုင္ရွိေနသေရြ႕ လူထုုရဲ႕ေဒါသက ၿငိမ္ေနမွာ
မဟုုတ္။ ဦးပိုုင္ကိုု ျမန္ျမန္ရွင္းလိုုက္ေလ လူထုုရဲ႕ေဒါသ ၿငိမ္ေလေလပဲ။ သမၼဒ
ဂ်ီးက ဦးပိုုင္ကိုု ရွင္းႏိုုင္တဲ့အေျခအေနရွိရဲ႕လား။ ဦးပိုုင္ကိုု အျမန္ရွင္းလိုုက္ရင္
သမၼဒဂ်ီး နာမည္တက္ကိန္း ႀကံဳလတၱံ႕။

တရုုတ္ဟာ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္ယံုုတင္မက အင္အားႀကီးႏိုုင္ငံျဖစ္တယ္ဆိုုတာ လူ
တိုုင္းသေဘာေပါက္တယ္။ ဒီလိုုႏိုုင္ငံနဲ႕ဆက္ဆံေရးေကာင္းဖိုု႕လိုုတယ္ဆိုုတာ
လည္း လူတိုုင္းသေဘာေပါက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တိုုင္းျပည္ပ်က္ေနတုုန္း ေပါေခ်ာင္
ေကာင္းစံနစ္နဲ႕ ေရွ႕မၾကည့္ေနာက္မၾကည့္ စစ္အုုပ္စုုတခုုထဲအတြက္ပဲၾကည့္ၿပီး တရုုတ္နဲ႕လုုပ္ခဲ့တဲ့ကိစၥေတြကိုုေတာ့ ျပည္သူေတြက လက္မခံႏိုုင္ဘူး။

စစ္အစိုုးရကာလမွာ ေျပာခြင့္မသာခဲ့လိုု႕အခုုလိုု ေပၚေပၚတင္တင္ မကန္႕ကြက္
ခဲ့ၾကဘူး။ (ဒါေတာင္ တတ္ႏိုုင္သမွ် ေျပာခဲ့ၾကပါေသးတယ္) သမၼဒဂ်ီးလက္ထက္မွာ
ဒီမိုုကေရ စီမယ္ဆိုုလိုု႕၊ ဆႏၵထုုတ္ေဖၚခြင့္ ရွိတယ္ဆိုုလိုု႕ ဆႏၵေတြကိုုေဖၚထုုတ္ခဲ့
ၾကတာ။ ျပည္သူ႕ဆႏၵဆိုုတဲ့စကားနဲ႕ နာမည္ေကာင္းရလာတဲ့သမၼဒဂ်ီးက ရထား
တဲ့နာမည္ေကာင္းေလးကိုု ဆက္ၿပီးထိမ္းထားႏိုုင္ရင္ အခုုထက္ပိုုၿပီး လူခ်စ္လူခင္
မ်ားလတၱံ႕။

သမၼဒဂ်ီးသိထားဖိုု႕က ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဆႏၵျပေရးမွာေပ်ာ္ရႊင္သာယာေန
တတ္တဲ့သူေတြ မဟုုတ္ဘူးဆိုုတာပဲ။ ထစ္ခနဲရွိ ဆႏၵထျပခ်င္တဲ့သူေတြ မဟုုတ္
ဘူးဆိုုတာပဲ။ ကိုုယ့္ရွိတာနဲ႕ကိုုယ္ ေအးေအးေနခ်င္ၾကတဲ့သူေတြ။ ဆႏၵျပကန္႕
ကြက္တယ္ဆိုုရင္ ၿဖိဳခြဲႏွိမ္နင္းရမယ္ဆိုုတဲ့ စစ္အုုပ္စုရဲ႕ဉာဥ္ဆိုုးကိုု သမၼဒဂ်ီးလက္
ထက္မွာ အျမစ္ျဖတ္ျပလိုုက္ရင္ စစ္မွန္တဲ့သာဓုုေခၚသံေတြ ၾကားရလတၱံ႕။

တိုုင္းျပည္တိုုးတက္ဖိုု႕လိုုတာ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွိစုုမဲ့စုု သဘာ၀သယံဇာတေတြ
ခၽြတ္ၿခံဳက်ၿပီးမွ တိုုးတက္ရမယ့္အျဖစ္မ်ိဳးကိုေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြက မလိုု
လားၾကဘူး။ စစ္တပ္အုုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလက တရုုတ္နဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကုုလားနဲ႕ပဲျဖစ္
ျဖစ္၊ မ်က္ႏွာျဖဴနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္။ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းလုုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္
ထိခိုုက္ပ်က္စီးေစမယ့္ လုုပ္ငန္းေတြကိုု သမၼဒဂ်ီးလက္ထက္မွာ အျမန္ဆံုုး ရပ္ႏိုုင္
သေလာက္ ရပ္။ လက္လြန္ေနၿပီဆိုုရင္လည္း အဲဒီလုုပ္ငန္းေတြကရတဲ့ အျမတ္
အစြန္းေတြကိုု ျပည္သူေတြဆီ အျမန္ဆံုုးေရာက္ေအာင္ လုုပ္ျပ။ ျပည္သူ႕ဆႏၵ
မပါပဲ ေနာက္တခါ ဘယ္ေတာ့မွ ထင္တိုုင္းမက်ဲေတာ့ပါဘူးလိုု႕ အာမခံ။ ဒါဆိုု
ရင္ သမၼဒဂ်ီးကိုု အခ်စ္ပိုုမယ့္သူေတြ တိုုးလာလတၱံ႕။

သိပ္ၿပီး ေနာက္မက်ေသးပါဘူး သမၼဒဂ်ီး။ အခုုလိုုျပည္သူေတြ ေသြးဆူေနတဲ့
ကာလဟာ သမၼဒဂ်ီးအတြက္ အခ်ိန္အခါေကာင္းပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သမၼဒဂ်ီးတိုု႕
ရဲ႕အက်င့္ဆိုုး၊ စရိုုက္ဆိုုးေတြကိုု မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုုက္ၾကမယ္
ဆိုုရင္ ။ မတရားသျဖင့္လုုပ္ခဲ့ၾကသူေတြကိုု အေရးယူလိုုက္မယ္ဆိုုရင္။ အရင္က
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးတိုု႕ မွားခဲ့ၾကပါတယ္လိုု႕ ၀န္ခံလိုုက္ၾကမယ္ဆိုုရင္။ ေနာက္
ေနာင္ ျပည္သူ႕ဆႏၵအတိုုင္း အပိုုးက်ိဳးက်ိဳးနဲ႕ ေနထိုုင္လုုပ္ကိုုင္ပါ့မယ္လိုု႕ ကတိ
ေပးၾကမယ္ဆိုုရင္။ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ရလတၱံ႕။

ျမန္မာျပည္သူေတြက သေဘာေကာင္းပါတယ္ သမၼဒဂ်ီး။ လုုပ္စရာရွိတာ
အျမန္လုုပ္ပါ။ အခြင့္ေကာင္းေတြကိုု လက္လြတ္မခံပါနဲ႕။ အသက္လည္း
ႀကီးလွၿပီ။ ဘ၀ကူးေကာင္းေအာင္ အာရံုုထားၿပီး အလုုပ္လုုပ္ ။ ဒါပဲ ။

( ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္ )

ေရႊႏိုုင္ငံ

ဗ လိုုလိုု
မ လိုုလိုု
ဗ မွန္းမသိ
မ မွန္းမသိ
ဗ လား
မ လား မကြဲ
ႏွစ္္လံုုးထဲနဲ႕ကပ္ရႈပ္
ဗလံုုးဗေထြးနဲ႕
မမ်ိဳႏိုုင္ မေထြးႏိုုင္
နင္ ေနတဲ့ႏိုုင္ငံ ။

ဗမာအစ
တေကာင္းကလိုုလိုု
ေက်ာက္ဆည္ကလိုုလိုုနဲ႕
ေလနဲ႕၀မ္းနဲ႕မကြဲတဲ့ႏိုုင္ငံ ။

အဂၤလိပ္တင္မက
ဂ်ပန္ပါ သိမ္းပိုုက္တာခံရ
အခ်င္းခ်င္း အုုပ္ခ်ဳပ္ျပန္ေတာ့လည္း
စစ္သားေတြနဲ႕အလိုုမတူပဲ ညားခဲ့ရ
ျပည္တြင္းစစ္နဲ႕ညားခဲ့ရ
ဆိုုရွယ္လစ္နဲ႕ညားခဲ့ရ
သမ၀ါယမနဲ႕ ညားခဲ့ရ
ေမွာင္ခိုုနဲ႕ ညားခဲ့ရ
ပါတီ ေကာင္စီနဲ႕ ညားခဲ့ရ
ေထာက္လွန္းေရးနဲ႕ ညားခဲ့ရ
အာဏာရွင္နဲ႕ ညားခဲ့ရ ။

တိုုင္းရင္းသားလည္း ခပ္မ်ားမ်ား
တရုုတ္၊ ကုုလားလည္း ခပ္မ်ားမ်ား
ရိုုဟင္ဂ်ာလိုုလိုု
ဘင္ဂါလီလိုုလိုု
ေခၚေတာလိုုလိုု
ခ်စ္တီးလိုုလိုု
ဟိုုလိုုလိုု ဒီလိုုလိုုေတြကလည္း ခပ္မ်ားမ်ား ။

ဘုုရားသခင္ေတြလည္း မ်ား
ဘုုန္းႀကီးေတြလည္း မ်ား
နတ္ကေတာ္ေတြလည္း မ်ား
ဆပ္စရာ အေႂကြးလည္း မ်ား
လူလိမ္ေတြလည္း မ်ား
အေနက်ပ္ အေသက်ပ္ေတြလည္း မ်ား
ခပ္မ်ားမ်ားေတြနဲ႕ ဗ်ာမ်ားေနရွာတဲ့
ခပ္ရႈပ္ရႈပ္တိုုင္းျပည္ပါ ။

မိဘမဲ့
လယ္ယာမဲ့
အိုုးမဲ့အိမ္မဲ့
အလုုပ္လက္မဲ့
အနာဂတ္မဲ့
အဓိပၺါယ္မဲ့
ကာရံမဲ့
ႏိုုင္ငံမဲ့
ခပ္မဲ့မဲ့ေတြလည္းေပါ ။

ဒုုကၡသည္
လူကုုန္သည္
ဘိန္းကုုန္သည္
ကၽြန္ကုုန္သည္
ဖါကုုန္သည္
မယားကုုန္သည္
လိပ္ကုုန္သည္
ေတာက္တဲ့ကုုန္သည္
ကုုန္ေအာင္ သည္တဲ့
ကုုန္သည္ေတြလည္းေပါ ။

လူပြဲစား
ကားပြဲစား
စပါးပြဲစား
ႏြားပြဲစား
ေဒၚလာပြဲစား
ေပၚတာပြဲစား
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပြဲစား
ဒုုကၡသည္ပြဲစား
ဓါတ္ေငြ႕ပြဲစား
သစ္ေတာပြဲစား
ႏိုုင္ငံေရးပြဲစား
ပြဲျဖစ္ေအာင္လုုပ္ၿပီး စားတဲ့သူလည္းေပါ ။

ကဗ်ာဆရာ
ဗလီဆရာ
က်ဴရွင္ဆရာ
အန္ဂ်ီအိုုဆရာ
၀ပ္ေရွာ့ဆရာ
ျမင္းလွည္းဆရာ
လူ႕အခြင့္အေရးဆရာ
ဆိုုကၠားဆရာ
ႏိုုင္ငံေရးဆရာ
ေဗဒင္ဆရာ
သိုုက္ဆရာ
ဆရာေတြလည္း သိပ္ေပါ ။

ဓါးျပေလာက္မွ မရိုုးသားသူေတြက
အစိုုးရတက္လုုပ္
ေထာက္ခံသူေတြကလည္း ေထာက္ခံ
သူ႕အရပ္နဲ႕ သူ႕ဇတ္
ဟပ္လိုု႕ ။

ဒီလူေတြေပါ့
အဂၤလိပ္ကိုု ဗိုုလ္လိုု႕ေခၚ
ဂ်ပန္ကိုု ေခြးလိုု႕ေခၚ
ဖိလစ္ပိုုင္ကိုု ဖါးလိုု႕ေခၚ
ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုေတာ့ ေရႊလိုု႕ေခၚတယ္
ေရႊေတြေနတဲ့ႏိုုင္ငံဆိုုေတာ့
ေရႊႏိုုင္ငံေပါ့ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ေကာင္းစားေရး

( ေကာင္းစားသူမ်ား )

အရင္ေခတ္ကေတာ့ တိုုင္းျပည္ေကာင္းစားေအာင္ ဟိုု၀ါဒကိုု က်င့္ရမယ္၊
ဒီ၀ါဒကိုု က်င့္ရမယ္ဆိုုၿပီး ၀ါဒအၿပိဳင္အဆိုုင္ေတြရွိခဲ့တယ္။ ဘယ္စံနစ္က ငါ
တိုု႕နဲ႕ကိုုက္တယ္။ ဘယ္စံနစ္က မကိုုက္ဘူးဆိုုၿပီး စံနစ္ေရြးခ်ယ္မႈေတြလည္း 

ရွိခဲ့တယ္။ စံနစ္ေတြ၊ ၀ါဒေတြဘယ္လိုုပဲေကာင္းေကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ
အေကာင္အထည္မေဖၚရင္ အလကားပဲဆိုုတာ ျမန္မာျပည္သူေတြ သေဘာ
ေပါက္ခဲ့ၿပီ။

ေတာ္လွန္ေရးပဲျဖစ္ျဖစ္။ ႏိုုင္ငံေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္ေတာ့ တိုုင္းျပည္ေကာင္း

စားေရးကိုု လုုပ္ရတာ။ ျပည္သူေတြေကာင္းစားေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရတာ။ ဒါေပမဲ့

လုုပ္ပံုုလုုပ္နည္း လြဲမွား။ မမွန္ကန္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕လုုပ္။ မလုုပ္တတ္ပဲ လုုပ္။ 

မလုုပ္ႏိုုင္ပဲ လုုပ္။ မညီမညြတ္နဲ႕လုုပ္။ စတာေတြေၾကာင့္ တိုုင္းျပည္က မေကာင္း

စားႏိုုင္ပဲျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ 

ျမန္မာ့သမိုုင္းတေလွ်ာက္လံုုး ဒီလိုုအလြဲအမွားေတြနဲ႕ ခရီးဆက္လာတာ။ တိုုင္း

ျပည္ စုုတ္ျပတ္သပ္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ႀကီးမားတဲ့ သဘာ၀

ေဘးအႏၱရယ္ေတြနဲ႕လည္းႀကံဳရေတာ့ ခၽြတ္ၿခံဳက်တဲ့ႏိုုင္ငံအဆင့္ထိ ေရာက္ခဲ့ရ

တယ္။ တိုုင္းျပည္က ခၽြတ္ၿခံဳက်ၿပီး မေကာင္းစားပဲ သူေတာင္းစားႏိုုင္ငံအျဖစ္

ေရာက္ေနတယ္ဆိုုေပမဲ့ ပြဲလန္႕တုုန္းဖ်ာခင္းတဲ့လူေတြကေတာ့ ေကာင္းစား

ကုုန္ၾကတယ္။ သူေဌးသူႂကြယ္ေတြ ျဖစ္ကုုန္ၾကတယ္။ အုုပ္ခ်ဳပ္သူအေတာ္မ်ား

မ်ားနဲ႕ပုုလင္းတူဗူးဆိုု႕ေတြက က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာကုုန္ၾကတယ္။

စစ္အုုပ္စုုကိုု ဆန္႕က်င္တဲ့အင္အားစုုေတြမွာလည္း ဒီလိုုအလြဲအမွားေတြလုုပ္တဲ့

သူေတြရွိတယ္။ စစ္အုုပ္စုုေလာက္ အေရအတြက္မမ်ားေပမဲ့ ဒီမိုုကေရစီဘက္

ေတာ္သားဆိုုသူအခ်ိဳ႕ေကာင္းစားကုုန္တယ္။ တိုုင္းျပည္ေကာင္းစားေရးဆိုုတဲ့ ဦး

တည္ခ်က္ အစကတည္းက မရွိလိုု႕လား။ ရွိရဲ႕နဲ႕ ေပ်ာက္သြားတာလား။ ေမ့သြား

တာလား။ ေဖ်ာက္လိုုက္တာလား။ ေမ့လိုုက္တာလားဆိုုတာ ကာယကံရွင္ေတြ 

အသိဆံုုးျဖစ္မယ္။ အမ်ားျပည္သူ မေကာင္းစားရင္ မွန္ကန္တဲ့ႏိုုင္ငံေရး မဟုုတ္။

( ဘယ္သူေကာင္းစားဦးမလဲ) 

ျမန္မာႏိုုင္ငံမွာ စစ္အုုပ္စုုကိုု ဆန္႕က်င္တဲ့အင္အားစုုေတြအားလံုုး အေရးနိမ့္ၾက

တယ္။ စစ္အုုပ္စုုပဲ အၿမဲအသာစီးရတဲ့တိုုင္းျပည္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါဟာ စစ္အုုပ္စုု ဆန္႕က်င္ေရးသမားေတြအတြက္ ခါးသီးတဲ့ အမွန္တရား။ စစ္အုုပ္စုုအတြက္ေတာ့ 

ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ အမွန္တရားေပါ့။ ဒီမိုုကေရစီကိုု ေတာင္းယူလိုု႕မရ ၊ တိုုက္ယူမွ ရမယ္လိုု႕

ဆိုုခဲ့သူေတြလည္း စစ္အုုပ္စုုနဲ႕ေပါင္းယူၾကဖိုု႕လုုပ္ကုုန္ၿပီ။

အခုုလည္း ဒီမိုုကေရစီအေျပာင္းအလဲဆိုုတာကိုု စစ္အုုပ္စုုကပဲ ဦးစီးထိမ္းခ်ဳပ္ၿပီး အေကာင္းအထည္ေဖၚေနတယ္။ တိုုင္းျပည္ေကာင္းစားေအာင္ ဘယ္တုုန္းကမွ 

မလုုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္အုုပ္စု။ ဒီမိုုကေရစီေရး ေတာင္းဆိုုသူမွန္သမွ်ကိုု ရက္ရက္စက္စက္ 

ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တဲ့စစ္အုုပ္စုုက သူတိုု႕စိတ္ႀကိဳက္ ဒီမိုုကေရစီကိုု တည္ေဆာက္ဖိုု႕လုုပ္ေန

တယ္။ 

ဒီတခါမွာေတာ့ ဒီမိုုကေရစီအင္အားစုုေတြ အမ်ားစုုက စစ္အုုပ္စုုေခၚရာေနာက္ကိုု အသာတၾကည္လိုုက္ပါေနၾကတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း အေကာင္းျမင္

တယ္။ ႏိုုင္ငံတကာကလည္း ေဘးတီးေပးတယ္။ စစ္အုုပ္စုုအစိုုးရကိုု ေျမွာက္ေပး

တယ္။ သူတိုု႕ကိုုဆန္႕က်င္ေနရင္ တိုုင္းျပည္ပိုုနစ္နာတာပဲ ရွိမယ္လိုု႕ သေဘာေပါက္

သူက ေပါက္တယ္။ ဒီမိုုကေရစီသမားေတြလည္း အစြမ္းကုုန္သေလာက္ရွိၿပီ။ ေျခ

ကုုန္လက္ပမ္းက်ၿပီ။ အလားအလာ မေကာင္းဘူး။ စစ္အုုပ္စုုက ေမာင္ေမာင္ေခၚတုုန္း

ဗ်ာ ထူးထားမွေတာ္ခါက်မယ္လိုု႕တြက္တဲ့သူက တြက္တယ္။ ဒီတႀကိမ္မွာ ဘယ္သူ

ေတြေကာင္းစားၾကလိမ့္မလဲ။ 

( သူေတာင္းစားေတြ ေကာင္းစားေရး )

ျမန္မာျပည္ကအေျခအေနေတြကိုု တခ်ိဳ႕ကေတာ့ မုုန္႕လံုုးကိုု စကၠဴကပ္ေနတယ္လိုု႕ 

ျမင္တယ္။ ေခြးၿမီးေကာက္ကိုု က်ည္ေတာက္စြပ္ေနတယ္လိုု႕ ျမင္တယ္။ တခ်ိဳ႕က

ေတာ့ ျပည္သူေတြေကာင္းစားေအာင္ ဒီတႀကိမ္ တကယ္လုုပ္ၾကလိမ့္မယ္လိုု႕ျမင္

တယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဟုုတ္မလိုုလိုုနဲ႕ အီလည္လည္ျဖစ္ၾကလိမ့္ဦးမယ္လိုု႕တြက္

တယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း လမ္းခုုလတ္မွာ စစ္အာဏာသိမ္းလိမ့္ဦးမယ္လိုု႕ခန္႕မွန္း

တယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေဒၚစုုအစြမ္းေၾကာင့္ စစ္အုုပ္စုုဟာ က်ားကေန ေၾကာင္ျဖစ္

လာမယ္လိုု႕ ထင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း  က်ားကေန ေၾကာင္ျဖစ္သြားတာ ေဒၚစုု

လိုု႕ေျပာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကိုု အေမရိကန္လက္ထဲ ထိုုးအပ္

လိုုက္တာ အေကာင္းဆံုုးပဲလိုု႕ ယူဆတယ္။ (အခုုလည္း ဒီအေျခအေန ေရာက္

ေနပါၿပီ)

တိုုင္းျပည္တခုု ေကာင္းစားေအာင္လုုပ္ဖိုု႕က လြယ္တဲ့ကိစၥမဟုုတ္ဘူးဆိုုတာ လူ

တိုုင္းသေဘာေပါက္တယ္။ ဒါေပမဲ့လည္းလြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ျပည္သူ

ေတြ ေကာင္းစားတဲ့ေခတ္ တခါမွေရာက္မလာပဲ သူေတာင္းစားသာသာျဖစ္ေန

တာကေတာ့ လြန္လြန္းတယ္လိုု႕ဆိုုရမယ္။ ညံ့လြန္းတယ္လိုု႕ဆိုုရမယ္။ တိုုင္းျပည္

ေကာင္းစားေရးကိစၥက စစ္အုုပ္စုုတင္မကပဲ ျပည္သူလူထုုတရပ္လံုုးနဲ႕ စစ္အုုပ္စုု 

ဆန္႕က်င္သူေတြမွာပါ တာ၀န္ရွိတယ္။ 

အရင္က ကိုုယ္နဲ႔ မတိမ္းမယိမ္းႏိုုင္ငံေတြ။ ကိုုယ့္ေလာက္မွ အေျခအေနမဟန္တဲ့

ႏိုုင္ငံေတြ ကိုုယ့္ကိုုေက်ာ္တက္ကုုန္တာ ၾကာၿပီ။ ဘယ္ေတာ့မွ ျမန္မာျပည္သူေတြ

ေကာင္းစားတဲ့ေခတ္ ေရာက္မွာလဲဆိုုတဲ့ေမးခြန္းအတြက္ ေသခ်ာေရရာတဲ့အေျဖ

က အခုုထိ မရွိေသးဘူး။ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေခါင္းစဥ္
ေအာက္မွာ လူတစုုမက ေကာင္းစားေနၾကၿပီ။ 

( ပန္းခ်ီ ၊ ပီကာဆိုု )

ေရႊပန္းကန္

ဒီကေန႕ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးေလာကမွာ စိုုးရိမ္တႀကီးျဖစ္ေနၾကတာက ေနာက္တႀကိမ္
စစ္အာဏာျပန္သိမ္းမယ့္ကိစၥပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း လက္ရွိအစိုုးရကိုု အားလံုုးက
အလိုုလိုုက္ၿပီး ဆက္ဆံေနၾကတယ္။ သူေျပာတာကို မဆန္႕က်င္ရဲဘူး။ သူေခၚရာ
ေနာက္ကိုု ခပ္ညိမ္ညိမ္ေလး လိုုက္ေနၾကတယ္။ အတိုုက္အခံေတြကေရာ၊ ကုုလ
သမဂၢနဲ႕ႏိုုင္ငံတကာကေရာ ဗိုုလ္သိန္းစိန္အစိုုးရကိုု ခပ္ဖြဖြေလး ဆက္ဆံေနၾက
တယ္။ ညင္ညင္သာသာနဲ႕လုုပ္မွျဖစ္မယ္၊ ျမန္မာ့အေရးက အခုုအခ်ိန္မွာ သိပ္ၿပီး သိမ္ေမြ႕ႏုုညံ့တယ္လိုု႕လည္း တဖြဖြေျပာဆိုုေနၾကတယ္။ ဒီလိုုလုုပ္ေနၾကတာက
တိုုင္းျပည္အတြက္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့နည္းလမ္း မရွိေတာ့လိုု႕လား။

အထိမခံ ေရႊပန္းကန္ ဗိုုလ္သိန္းစိန္အစိုုးရက ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္ဘူးလိုု႕
ဆိုုထားေပမဲ့လည္း အားလံုုးက ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္မွာကိုုပဲ စိုုးရိမ္ေနၾကတယ္။
အေျခအေနေတြကအခုုထိ စိတ္မခ်ရေသးဘူးလိုု႕ေျပာေနၾကတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့
အေျခအေနေတြကိုု မယံုုတာလား။ ဗိုုလ္သိန္းစိန္အစိုုးရကိုု မယံုုတာလား။ ႏွစ္ခုုလံုုး
ပဲလား။

ကခ်င္ကိစၥ။ ရခိုုင္ကိစၥ။ လယ္သိမ္းယာသိမ္းကိစၥေတြက ျမင္လိုု႕မေကာင္းဘူး၊ ၾကား
လိုု႕မေကာင္းဘူးဆိုုေပမဲ့ ေျပာသင့္ေျပာထိုုက္တဲ့ပုုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြက
ထိထိေရာက္ေရာက္ မေျပာၾကဘူး။ ျပႆနာေျပလည္ေရးအတြက္လည္း တာ၀န္
သိသိ လုုပ္ကိုုင္ေျဖရွင္းတာေတြ မရွိၾကဘူး။ ျပည္သူေတြၿငိဳျငင္မွာထက္ အစိုုးရရဲ႕
အၿငိဳအျငင္ကိုု ပိုုစိုုးရိမ္လိုု႕လား။

ဗိုုလ္သိန္းစိန္အုုပ္စုုလုုပ္သမွ် ဘာမွမေ၀ဖန္ပဲ လႊတ္ေပးထားတာက သူတိုု႕လုုပ္ 

သမွ်ေထာက္ခံတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ေနတယ္။ စစ္အစိုုးရအုုပ္ခ်ဳပ္တာထက္ 

ပိုုေကာင္းေနတာကိုု သြားေ၀ဖန္ရင္ မိုုက္ရာက်ေလမေပါ့လိုု႕ဆိုုၾကတယ္။ အစိုုးရ

ရဲ႕ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အရွိန္အဟုုန္ကိုု ဟန္႕တားသလိုု မျဖစ္ေစနဲ႕လိုု႕လည္း

သတိေပးၾကတယ္။ ဆိုုးရာကေန ေကာင္းလာတဲ့သူေတြကိုု ပိုုေကာင္းေအာင္
အားေပးရမယ္။ ေထာက္ခံရမယ္။ ဒါဟာ တိုုင္းျပည္မွာႀကံဳေနတဲ့ႏိုုင္ငံေရးအက်ပ္
အတည္းကေန အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုုးထြက္ႏိုုင္တဲ့ ႏိုုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းတခုုျဖစ္တယ္
လိုု႕လည္း ဆိုုၾကျပန္တယ္။ စစ္ဗိုုလ္လူထြက္အစိုုးရကိုု ဘယ္ေလာက္အထိ အလိုု
လိုုက္ၾကမွာလဲ။ ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ယူၾကဦးမလဲ။ ၂၀၁၃ေတာ့
ေရာက္လာၿပီ။

တဘက္မွာကလည္း လာမယ့္၂၀၁၅အိပ္မက္က ကိုုယ္စီကိုုယ္စီ ရွိေနၾကျပန္တယ္။
၂၀၁၅ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အစိုုးရမွာလည္း သူ႕အစီအစဥ္နဲ႕သူ ရွိမွာပါပဲ။ ႀကံ႕
ဖြတ္လည္း ႀကံ႕ဖြတ္အေလွ်ာက္။ NLDလည္း NLDအေလွ်ာက္။ တိုုင္းရင္းသားက
လည္း တိုုင္းရင္းသားအေလွ်ာက္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ တြက္ကိန္းေတြနဲ႕။ ၿပီးခဲ့တဲ့
ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲလိမ္ၿပီးတက္လာတဲ့ စစ္အုုပ္စုုအစိုုးရက ၂၀၁၅ေရြးေကာက္ပြဲကိုု
တကယ္ပဲ လြတ္လပ္မွ်တေအာင္လုုပ္ပါ့မလား။

စစ္အစိုုးရလက္ထက္တုုန္းကလည္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုု ဘယ္သူကမွ မထိ
ရဲ မတိုု႕ရဲ။ မထိႏိုုင္ မတိုု႕ႏိုုင္။ စစ္ဗိုုလ္လူထြက္ ဗိုုလ္သိန္းစိန္အစိုုးရကိုုလည္း ဘယ္
သူကမွ မထိရဲ မတိုု႕ရဲ။ အထိမခံ ေရႊပန္းကန္ႏိုုင္ငံေရးဇတ္လမ္းမွာ ထိတိုုင္း ခံေနရ
တာကေတာ့ ထံုုးစံအတိုုင္း ျပည္သူေတြပါပဲ။ ဖြင့္ၿဖိဳးတိုုးတက္ေရး။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ
ေရး။ ပြင့္လင္းျမင္သာေရး။ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေရး။ ဒီမိုုကေရစီေရး။ တန္းတူေရး။
စတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ၊ ေခါင္းစဥ္ေတြေအာက္မွာ ျမန္မာျပည္သူအမ်ားစုုကေတာ့
အရင္ကအတိုုင္း မ်က္ကလူးဆန္ပ်ာ။

“မတန္ရင္ ပန္းကန္ခြဲ”လိုု႕ ေရးထားတဲ့ထမင္းဆိုုင္တခုုမွာ စားဖူးတယ္။ အ၀စား
ငါးက်ပ္ေခတ္ကေပါ့။ ဘယ္သူမွ ပန္းကန္ခြဲသြားတယ္လိုု႕ မၾကားမိဘူး။ တန္လိုု႔
ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒီေန႕ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးေလာကမွာ အဲဒီထမင္းဆိုုင္လိုု ေႂကြးေၾကာ္
ႏိုုင္မယ့္သူ တေယာက္မွ မျမင္မိဘူး။ အထိမခံ ေရႊပန္းကန္ေတြ သိပ္မ်ားေနလိုု႔
ျဖစ္လိမ့္မယ္။ တန္လိုု႕ေတာ့ မျဖစ္ႏိုုင္ဘူး။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ဘိုုးေတာ္လိမ္

ေသြးရိုုးသားရိုုးအေျခအေနမွာ အစုုိးရဆိုုတာ ျပည္သူေတြရဲ႕ယံုုၾကည္အားထား
မႈနဲ႕ ျဖစ္လာတဲ့အရာ။ ျမန္မာျပည္မွာက ေသြးရိုုးသားရိုုးအေျခအေန မဟုုတ္။
အစိုုးရျဖစ္လာၿပီးမွ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ယံုုၾကည္အားထားမႈကိုု ရေအာင္ႀကိဳးစား
ေနရတယ္။

ဒီမိုုကေရစီဆိုုတဲ့ေဘာင္ မ၀င္ ၀င္ေအာင္ေရြးေကာက္ပြဲလုုပ္ၿပီး အစိုုးရျဖစ္ခဲ့
တယ္ဆိုုေပမဲ့ မဲလိမ္မဲခိုုးၿပီး အာဏာယူထားတယ္ဆိုုတာ လူတိုုင္းအသိ။ ဒီလိုု
လူလိမ္လူညစ္ေတြကိုု ယံုုၾကည္အားကိုုးဖိုု႕ဆိုုတာ မျဖစ္ႏိုုင္တဲ့အရာ။ ဒါေပမဲ့
ျဖစ္ႏိုုင္ေအာင္ႀကိဳးပမ္းရမွာက ကလိမ္ကက်စ္အစိုုးရရဲ႕ အလုုပ္။  သူတိုု႕
ဘယ္လိုုႀကိဳးပမ္းေနၾကသလဲ ။ ျပည္သူေတြကေရာ ဘယ္လိုုတုုန္႕ျပန္ေနၾက
သလဲ။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ တကယ္လုုပ္ေတာ့မယ္လိုု႕ သမၼတမင္းက ဆိုုတယ္။
ျပည္သူေတြ ေခါင္းေထာင္လာတယ္။ ေဒၚစုုအပါအ၀င္ ႏိုုင္-က်ဥ္းအေတာ္မ်ား
မ်ားလႊတ္ေပးတယ္။ ေဒၚစုုနဲ႕သမၼတလင္မယား ထမင္းစားျပတယ္။ ျပည္သူေတြ
မ်က္ခုုံးပင့္လာတယ္။ ေဒၚစုုနဲ႕ တူတာေတြ တြဲလုုပ္ၾကမယ္လိုု႕ဆိုုတယ္။ ျပည္သူ
ေတြ ပါးစပ္ပါ “ဟ”လာတယ္။ ( တကယ္ေတာ့ ေဒၚစုုနဲ႕ဘာေတြေျပာၾကသလဲ
ဆိုုတာ အခုုထိ ဘာမွမသိရ ။ ႏိုုင္-က်ဥ္းေတြလည္း အကုုန္မလႊတ္ေပးေသး )

ျမစ္ဆံုုအေရးမွာ ျပည္သူေတြကိုု ပ်ားရည္နဲ႕၀မ္းခ်ႏိုုင္ခဲ့တယ္။ ျပည္သူအမ်ားရဲ႕
ဆႏၵကိုု လိုုက္ေလ်ာတဲ့အေနနဲ႕ ျမစ္ဆံုုစီမန္ကိန္းကိုုအကန္႕အသတ္နဲ႕ ရပ္နား
လိုုက္တယ္လိုု႕ ဆိုုတယ္ ။ ကိုုေရႊသမၼတမင္းကိုု လူေတြစိတ္၀င္စားသြားတယ္။
သေဘာေခြ႕သူေတြ ေခြ႕ကုုန္ၾကတယ္။ (တကယ္တမ္းမွာ ျပည္သူေတြက ျမစ္
ဆံုုစီမန္ကိန္းကိုု လံုုး၀အျမစ္ျပတ္ ဖ်က္သိမ္းေစခ်င္တာ)

စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပးလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္း
သတင္းေလာကကိုု အဆင့္ရွိတယ္လိုု႕ မသတ္မွတ္ဘူး။ အေရးမပါတဲ့ မေလာက္
ေလးမေလာက္စားေတြလိုု ဆက္ဆံတယ္။ ျပည္ပသတင္းဌာနေတြကိုုပဲ လူရာ
သြင္းတယ္။ တကယ္ေတာ့ျပည္ပက ျမန္မာသတင္းဌာနေတြကလည္း အဆင့္ရွိ
လွတာ မဟုုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘူဘူခ်င္း တစ္ျဖစ္ေအာင္ ထံုုးတိုု႕ၿပီး ခြဲျခားဆက္ဆံျပ
တယ္။ (သတင္းသမားခ်င္းအတူတူ ျပည္တြင္းကိုု သီးသန္႕အင္တာဗ်ဴးမေပးဘူး)

ဘင္ဂါလီအေရးမွာ ရခိုုင္ေတြရဲ႕ေထာက္ခံမႈကိုု အမိအရ ယူႏိုုင္ခဲ့တယ္။ သမၼတ
ေထာက္ခံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြအထိ ျမင့္လာတယ္။ ရခိုုင္ေဒသတင္မက ႏိုုင္ငံအႏွံ႕
အျပားက ဘင္ဂါလီမုုန္းသူေတြရဲ႕ေထာက္ခံမႈေတြပါ ရလာတယ္။ သမၼတဂ်ီးကိုု
အားကိုုးတဲ့သူေတြ ရွိလာတယ္ ။ (ဘင္ဂါလီအေရးမွာ သမၼတဆိုုသူပဲ အျမတ္ရ
တယ္)

ေဒၚစုုကိုု ႏိုုင္ငံျခားထြက္ခြင့္ေပးတယ္။ ဥေရာပခရီးမွာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္။
အေမရိကန္ခရီးမွာေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုု႕မရေတာ့ဘူး။ သူတိုု႕ခ်ိဳင္မယ့္
ခြင္ကလည္း ႀကီးေတာ့ ေဒၚစုုနဲ႕ ေက်ာျခင္းကပ္ျပတယ္။ ေမာင္ႏွမေတြလိုု ေနျပ
တယ္။ ေဒၚစုုကလည္း အလိုုတူအလိုုပါသေဘာ ေျပာဆိုုဆက္ဆံတယ္။ အတိုုက္
အခံနဲ႕အစိုုးရ ခြဲလိုု႕မရေအာင္ လံုုးလားေထြးလားျဖစ္လာတယ္။ (ေဒၚစုုကိုုလိုုလား
သူေတြထဲမွာေတာင္  မ်က္ခုုံးပင့္ရတဲ့အထိျဖစ္လာတယ္။ စိန္-စုု ဆက္ဆံေရးကိုု
ေမးခြန္းေတြထုုတ္လာၾကတယ္)

တိုုင္းရင္းသားေတြနဲ႕လည္း သေဘာတူညီမႈေတြရေအာင္ လုုပ္လာတယ္။ အရင္က
မရွိတဲ့ဆက္ဆံေရးေတြ ျဖစ္လာတယ္။ တိုုင္းရင္းသားေတြဘက္ကလည္း ဗိုုက္နာေန
တာၾကာၿပီ။ ရသေလာက္ ယူခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေရာင္ထေအာင္လုုပ္
လာႏိုုင္တယ္။ တိုုင္းရင္းသားေတြကလည္း ႏိုုင္ငံေတာ္သမၼတဂ်ီးဆိုုၿပီး ျဖစ္လာတယ္။
ေအာင္မင္းလြန္ရာမက်ဘူး ျဖစ္လာတယ္။ (အစိုုးရက တေကာင္ေႂကြးၿပီး ႏွစ္ေကာင္
စားတဲ့အကြက္ေၾကာင့္ တိုုင္းရင္းသားအုုပ္စုုေတြအၾကား အကြဲအၿပဲပိုုမ်ားလာတယ္) 

နယ္စပ္အေျခစိုုက္ ဒီမိုုကေရစီအုုပ္စုုေတြကလည္း အေထာက္အပံ့ေတြ ျပတ္လာၿပီ။ အေထာက္အပံ့ေပးသူေတြက ျပည္တြင္းကိုုပဲေပးဖိုု႕လုုပ္လာၿပီ။ လြတ္ေျမာက္နယ္
ေျမေတြလည္း အထဲ၀င္ဖိုု႕ျပင္ရၿပီ။ ေနျပည္ေတာ္သြားမယ္တကဲကဲ လုုပ္လာၾကတယ္။
အထဲ၀င္မွ အေထာက္အပံ့ဆက္ရမွာကိုုး။  ကိုုေရႊသမၼတကလည္း ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြ
ကိုု လက္ခံလာတယ္။ ျပည္ေတာ္ျပန္အခ်ိဳ႕ကလည္း မစားရ ၀ခမန္းေတြေျပာလာတယ္။
ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္နဲ႕ ဆက္ရက္ေတာင္ပ်ံက်ိဳးတိုု႕ ေတြ႕ၾကတယ္။

အရင္တုုန္းက လူသတ္သမား၊ ရာဇ၀င္လူဆိုုးတဦးက သဃၤန္းကိုု ကမန္းကတန္း
ေကာက္၀တ္ၿပီး ဘုုန္းႀကီးလုုပ္လိုုက္ရင္ ဒီလူကိုု ျမန္မာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းက ဘယ္လိုု
တုုန္႕ျပန္သလဲ။ လူလိမ္မာျဖစ္သြားတဲ့ကိုုယ္ေတာ္ႀကီးဆိုုၿပီး အၾကည္ညိဳ ပိုုတတ္
သလား။ အကၽြတ္တရားရသူဆိုုၿပီး သာဓုုေခၚၾကသလား။ ျမန္မာေတြၾကားမွာ သာ
သနာ့အေရၿခံဳရင္ လံုုသလား။ ထြက္ရပ္ေပါက္တယ္၊ အၾကားအျမင္ရတယ္ဆိုုၿပီး
ေဟာေနေျပာေနတဲ့ ဘိုုးေတာ္၊ ဘြားေတာ္၊ ဆရာေတာ္ေတြေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ
အေတာ္မ်ားတယ္။ သူတိုု႕ေနာက္လိုုက္ သာ၀ကေတြလည္း အေတာ္မ်ားတယ္။

လူဆိုုးသူခိုုးကိုု ေနရာေကာင္းေပးတတ္တဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ အလားအလာရွိတဲ့
လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတာ့ မဟုုတ္။ လူဆိုုးေတြကလည္း သူတိုု႕ဆိုုးခဲ့၊ မိုုက္ခဲ့တာကိုု ခြင့္
လႊတ္ပါလိုု႔ ေတာင္းပန္ၾကတာမဟုုတ္။ အတိတ္မွာ ဘာျဖစ္ခဲ့ ျဖစ္ခဲ့ ေမ့လိုုက္ေတာ့။
အေရးႀကီးတာက အခုုေကာင္းေနရင္ၿပီးေရာဆိုုတဲ့ အယူအဆကိုု အစိုုးရဆိုုသူမ်ားက
ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ေရာင္းခ်ေနပါတယ္။ ေရာင္းသူ ၀ယ္သူ သေဘာတူတယ္ဆိုုရင္ေတာ့
ေစ်းပြဲေတာ္ႀကီး စည္းကားပါလိမ့္ဦးမယ္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ေျပာင္းဖူးျပဳတ္

စစ္အုုပ္စုုရဲ႕ဥာဥ္ဆိုုးက တိုုင္းျပည္ကိုု သူတိုု႕ပိုုင္တယ္လိုု႕ယံုုၾကည္ေနတာပဲ။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက အရပ္၀တ္လဲလိုုက္၊ စစ္၀တ္လဲလိုုက္နဲ႕တခ်ိန္
လံုုးလိုုလိုု သူတိုု႕ပဲ တိုုင္းျပည္ကိုုအုုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာ။

အခုုလည္း ဒီမိုုကေရစီသြားမယ္ လုုပ္ျပန္ၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုုပ္မယ္ ေျပာျပန္ၿပီ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မရွင္ဆိုုလား ဖြဲ႕ဦးမတဲ့။ သူတိုု႕ေပးမွ ရမယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး။
သူတိုု႕ေပးမွ ရမယ့္ဒီမိုုကေရစီ။ သူတိုု႕ေပးမွ ရမယ့္လူ႕အခြင့္အေရး။ သူတိုု႕
ျပဳမွ ႏုုရမယ့္တိုုင္းျပည္။

တိုုင္းရင္းသားေတြကိုု အခုုခ်ိန္ထိ အေပၚစီးက ဆက္ဆံေနတုုန္း။ ေျပာေတာ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညွိႏိႈင္းမႈ။ လုုပ္ေတာ့ ငါေပးသေလာက္ပဲယူ။ ဒီမိုုကေရစီအင္အားစုု
ကိုုလည္း ဒီအတိုုင္းပဲ။ ဓါးမိုုးၿပီးအုုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သူေတြရဲ႕ဥာဥ္က မေဖ်ာက္ႏိုုင္ေသး
ဘူး။ ေသနပ္ကိုုင္ၿပီး အႏိုုင္ယူခဲ့သူေတြဆိုုေတာ့ အားလံုုးကိုု သူ႕ေအာက္ကလိုု႕
ထင္တယ္။

ငါတိုု႕က အႏိုုင္သမား။ နင္တိုု႕က အရႈံးသမား။ က်ားသနားမွ ႏြားခ်မ္းသာမယ့္
အေရးလိုု႕ သေဘာထားေနတုုန္း။ သူတိုု႕က က်ား။ ျပည္သူက ႏြား။ ဇတ္ကိုု
သူတိုု႕က ဒီလိုုခင္းၿပီး ကေနတာ။ အေျပာင္းအလဲကိုု တကယ္လုုပ္ခ်င္ရင္ အေျခ
ခံက်တဲ့ အဲဒီ“က်ား ၊ ႏြားဆက္ဆံေရး”သေဘာထားကိုု အရင္ေျပာင္းရလိမ့္မယ္။

တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွ တိုုင္းျပည္အင္အားရွိမယ္လိုု႕လည္း မလွိမ့္တပတ္လုုပ္
ခဲ့ၾကေသးတယ္။ တပ္မေတာ္ပဲ အင္အားရွိလာတယ္ ျပည္သူေတြကေတာ့ ငတ္
မတတ္၊ ျပတ္မတတ္၊ အသက္ရွဴက်ပ္။ တိုုင္းျပည္ကိုု စစ္တပ္ကပဲ အၿမဲကယ္တင္
လာတာဆိုုတဲ့ အယူအဆကိုုလည္း ေျပာင္းရမယ္။ စစ္တပ္ကိုု စစ္တပ္လိုု႕သေဘာ
မထားႏိုုင္သေရြ႕။ စစ္တပ္ကိုု ကယ္တင္ရွင္လိုု႕သေဘာထားေနသေရြ႕။ ဒီလူေတြ
ဟာ စစ္အုုပ္စုုထဲက မထြက္ေသးဘူး။ အရပ္၀တ္လဲၿပီး အေယာင္ေဆာင္ေနတုုန္း။

စစ္ဗိုုလ္ စစ္သားေတြက အခုုခ်ိန္ထိ ျပည္သူေတြကိုု ဗိုုလ္က်ခ်င္ေနတုုန္း။ ငါတိုု႕မွာ
အာဏာရွိတယ္လိုု႕ ယံုုၾကည္ေနတုုန္း။ လုုပ္ပိုုင္ခြင့္၊ မိုုက္ေၾကးခြဲပိုုင္ခြင့္ ရွိေနတယ္
လိုု႕ယံုုၾကည္ေနတုုန္း။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာလည္း ဒီလိုုပဲ။ အရပ္၀တ္ပဲ ေျပာင္းထားတာ
စိတ္ဓါတ္နဲ႕ အေပၚစီးကဆက္ဆံမႈေတြ မေျပာင္းေသးဘူး။ ယူနီေဖါင္းခၽြတ္အခ်င္း
ခ်င္းၾကားမွာကိုုပဲ အခုုခ်ိန္ထိ အေလးထျပဳခ်င္ေနတုုန္း။ ကိုုယ့္ထက္ ကိုုယ္ပိုုင္နံပတ္
ေစာတဲ့သူကိုု အရိုုအေသေပးခ်င္ေနတုုန္း။ သမၼတမိုု႕ေလးစားတာထက္ စစ္တပ္မွာ
တုုန္းက ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့လိုု႕ေလးစားေနၾကတာ။ ဒါေတြကိုုမေျပာင္းႏိုုင္ၾကေသးဘူး။

အေျခခံက်တဲ့၊ အေရးအႀကီးဆံုုးျဖစ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႕သေဘာထားကိုု မေျပာင္းႏိုုင္
လိုု႕လည္း ဥပေဒေတြက မတရားသျဖင့္ ရွိေနတာ။ ဥပေဒေတြကိုု ေျပာင္းလာခဲ့
ရင္ေတာင္ တကယ္က်င့္သံုုးမွ ျဖစ္မွာ။ ဒီမိုုကေရစီက်တဲ့ ဥပေဒက်င့္သံုုးမႈမရွိသေရြ႕
အေျပာင္းအလဲဆိုုတာ မရွိဘူး။ တကယ့္အေျပာင္းအလဲ မျဖစ္ပဲ ဘာေၾကာင့္ ေျပာင္း
သဟဲ့ ေျပာင္းသဟဲ့လိုု႕ ေလဖန္းဒန္းစီး လုုပ္ေနၾကသလဲ။ ေျပာင္းခ်င္လြန္းလိုု႕ျဖစ္ေန
တဲ့ေရာဂါေပါ့။

ဆိုုရွယ္လစ္ေခတ္ ၀န္ထမ္းေလာကမွာ ေခတ္စားခဲ့တာ တခုုရွိတယ္။ ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့
သူေတြက နယ္ေတြကိုု မေျပာင္းခ်င္ဘူး။ စားေပါက္ေခ်ာင္တဲ့သူကလည္း စားေပါက္
မရွိတဲ့ေနရာကိုု (ရာထူးတိုုးသည့္တိုုင္ေအာင္) မေျပာင္းခ်င္ဘူး။ မေျပာင္းရေအာင္
ႀကိဳးစားၾကတဲ့ နည္းေတြထဲမွာ ေျပာင္းဖူးေတြကိုု လက္ေဆာင္ေပးတာလည္းပါတယ္။ ေျပာင္းဖူးနဲ႕ခ်ဥ္ေပါင္နဲ႕တြဲၿပီး ခ်က္စားတာလည္းပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ (ေျပာင္း
ခ်ဥ္ေပါင္) မေျပာင္းခ်င္ဘူးေပါ့။

အဲဒီလိုု ေဗဒင္လိုုလိုု၊ ယၾတာလိုုလိုုေတြလုုပ္လာၾကေတာ့ ခပ္ေနာက္ေနာက္ အရာ
ရွိတဦးက သူလက္ေဆာင္ရတဲ့ေျပာင္းဖူးေတြကိုု ျပဳတ္ၿပီး လက္ေဆာင္ေပးတဲ့
(ယၾတာေခ်တဲ့) သူေတြကိုု ျပန္ေႂကြးပါသတဲ့။ သေဘာကေတာ့ မေျပာင္းဘူး၊
မေျပာင္းခ်င္ဘူးဆိုုတဲ့သူေတြ ျပဳတ္မယ္ဆိုုတဲ့သေဘာေပါ့။

အခုုလည္း စိန္စိန္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုုးရကိုု ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ေတြ ေႂကြးရမလိုု
ျဖစ္ေနၿပီ။ အတိုုက္အခံပါတီေတြရဲ႕ အဓိကလုုပ္ငန္းက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ကုုန္း
ကြကြလုုပ္ေနၾကမယ့္အစား။ အစိုုးရ၊ ႀကံ႕ဖြတ္နဲ႔ စစ္တပ္ကိုုယ္စားလွယ္ေတာ္
ႀကီးမ်ားကိုု ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ပူပူေလးေတြ ေႂကြးၾကဖိုု႕ပါပဲ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ယဥ္ေက်းစြာ အရႈံးေပးျခင္း

ေမ်ာက္ကေန လူျဖစ္တာကိုု ယံုုသူမ်ား
လူကေန ေမ်ာက္ျပန္ျဖစ္တာကိုုေကာ
ယံုုၾကသလား ။

အိပ္မက္ေတြ သားေလွ်ာလိုု႕
ေသမတတ္ ခံစားရတဲ့အခါ
ရွိစုုမဲ့စုုေဒါသေတြလည္း အေပါင္ဆံုုးသြားတဲ့အခါ
လိမ္လည္မႈဟာ အကိုုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေပါ့ ။

ပက္ပက္စက္စက္
၀က္၀က္ကြဲမရႈံးဘူးလိုု႕ ထင္ရေအာင္
လူေတာထဲမွာ အၿပံဳးမပ်က္ေနထိုုင္ပါ
အရာရာကိုု အေကာင္းျမင္ပါ
ေမတၱာသမားေယာင္ေဆာင္ပါ
နာက်င္မႈကိုု က်င္နာမႈအျဖစ္ေျပာင္းပါ ။

ဟိတ္နဲ႕ဟန္နဲ႕ အရႈံးေပးႏိုုင္ရင္
အထည္ႀကီးပ်က္စိတ္ဓါတ္ထားႏိုုင္ရင္
မခ်စ္ေပမဲ့ ေအာင့္ခါနမ္းႏိုုင္ရင္
အလိုုမတူသူနဲ႕ ေပါင္းဖက္ႏိုုင္ရင္
ဒဏ္ရာေတြကိုု မိတ္ကပ္ဖိုု႕ႏိုုင္ရင္
အရႈံးေပးမႈ ေအာင္ျမင္ၿပီ ။

ေအာင္ျမင္စြာဆုုတ္ခြါလာတဲ့
ဒိုု႕ရဲေဘာ္ေတြကိုု
မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ မႀကိဳၾကပါနဲ႕
ယဥ္ေက်းသူေတြမိုု႕
အၿပံဳးေလးနဲ႕သာႀကိဳဆိုုၾကပါစိုု႕
ငါတိုု႕ေတြ သနားပါတယ္ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

စကားမ်ားတဲ့ ေရႊဘ

ဒီေန႕ေခတ္ လူငယ္ေတြေတာ့ ေရႊဘကိုု သိၾကမယ္ မထင္ ။ ကိုုယ္ေတာင္မွ မီယံုု
တင္မီလိုုက္တာ။ သူ႕အရွိန္အ၀ါကႀကီးတာမိုု႕ ေရႊဘအေၾကာင္းမသိရင္ ေခတ္
မမီတဲ့အျဖစ္မ်ိဳး ႀကံဳခဲ့ရဘူးတယ္။ ျမန္မာ့ရုုပ္ရွင္ေခတ္ေကာင္းခဲ့ခ်ိန္က မင္းသား
ေရႊဘဟာ ဒီေန႕ေခတ္ ရမ္ဘိုုမင္းသားလိုုပ။ အက္ရွင္မင္းသား။ အထိုုးအခုုတ္၊
အသတ္အပုုတ္ေကာင္း။ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း။ ျဖဴျဖဴထြားထြား။ လူမြဲ
နင္းျပားေတြရဲ႕ဘက္ေတာ္သား။ ေရႊဘေဟ့ဆိုုတာနဲ႔ ရံုုျပည့္ၿပီးသားတဲ့။

မတရားမႈေတြကိုု ရင္ဆိုုင္ရဲသူ။ အံတုုရဲသူ။ တုုန္႕ျပန္ရဲသူ။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း၊ ခပ္စြမ္း
စြမ္းသရုုပ္ေဆာင္ မင္းသားေခ်ာေရႊဘ။ ပ်ိဳပ်ိဳအိုုအိုု၊ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ အစြဲႀကီးစြဲခဲ့
ရပါတဲ့ေရႊဘ။ ေရႊဘဆိုုတာနဲ႔ ခ်ၿပီသာမွတ္။ ပိတ္ကားေပၚမွာ သူေပၚလာၿပီဆိုုတာနဲ႔
လက္ခုုပ္သံေတြ ညံသြားသတဲ့။

တခါတေလ ဇတ္လမ္းအရ ေရႊဘက စကားၾကာၾကာေျပာမိရင္ ပရိတ္သတ္ေတြ
စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ဇတ္လမ္းအရ လူဆိုုးလက္ခ်က္နဲ႕ ေရႊဘခံရရင္လည္း
ပရိတ္သတ္မ်ားက ေဒါပြၾကပါသတဲ့။ ဒီလိုုအေျခအေနမ်ိဳးဆိုု ရုုပ္ရွင္ရံုုထဲ ပူညံပူညံ
ျဖစ္တတ္လိုု႕ ရုုပ္ရွင္ျပသူေတြက ပရိတ္သတ္ေတြကိုု ေျဖာင္းဖ်ရပါသတဲ့။

ေရႊပြဲလာပရိတ္သတ္ႀကီး စိတ္မပူၾကပါနဲ႕ခင္ဗ်ား။ မၾကာခင္မွာ ေရႊဘ ခ်ပါလိမ့္မယ္။
လူဆိုုးေတြကိုု အျပဳတ္ႏွံမယ့္ေရႊဘ။ သံလက္သီးေရႊဘ မၾကာခင္ လက္စြမ္းျပပါလိမ့္
မယ္။ ေနာက္ပိုုင္းမွာ ေရႊဘပြဲၾကမ္းပါလိမ့္မယ္ခင္ဗ်ား။ ညိမ္ညိမ္ေနၾကပါ။ စသည္ျဖင့္
ေျပာခဲ့ရတယ္ဆိုုပဲ။

ဒီေန႕ေခတ္ ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးေလာကမွာလည္း ေရႊဘေတြ အေတာ္အတန္ရွိခဲ့ပါတယ္။
ေဒၚစုုဟာလည္း ႏိုုဘယ္ဆုုမရခင္ ေရႊဘဆုုကိုုရခဲ့သူပါ။ အဖိႏွိပ္ခံျမန္မာျပည္သူေတြ
ဘက္က မားမားရပ္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုု အံတုုခဲ့သူမဟုုတ္ပါလား။ ပစ္အံ့ဆဲဆဲ
ေသနပ္ေျပာင္းေရွ႕ကေန ရင္ေကာ့ေလွ်ာက္ခဲ့သူမဟုုတ္ပါလား။ မတရားတဲ့အမိန္႕
အာဏာဟူသမွ် ဖီဆန္ၾကလိုု႕ ရဲရဲေတာက္ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့သူ မဟုုတ္ပါလား။ ျမန္မာ့
တပ္မေတာ္တခုုလံုုးကိုု မေၾကာက္ၾကပါနဲ႔လိုု႕ ေျပာခဲ့သူမဟုုတ္ပါလား။ ၾကမ္းတမ္းတဲ့
ဘ၀လမ္းကိုု ျဖတ္သန္းရဲခဲ့သူ မဟုုတ္ပါလား။

အခုုတေလာ ႏိုုဘလ္ေရႊဘရဲ႕အသံ အရင္ကလိုု မစြာေတာ့။ မတရားမႈေတြကိုု ေခါင္း
မာမာနဲ႔အံတုုတာေတြ မျမင္ရေတာ့။ ေရႊဘစကားေျပာခန္းေတြ မ်ားေနၿပီ။ ခ်စရာရွိတာ
မခ်ပဲ ဘာေတြလုုပ္ေနလဲ။ ပရိတ္သတ္တခ်ိဳ႕က စိတ္မရွည္ႏိုုင္ေတာ့။ အသံတခ်ိဳ႕ထြက္
လာၿပီ။ ေသြးမေၾကာင္နဲ႕ေရႊဘ။ ခ်စရာရွိတာ ခ်။ လူဆိုုးေတြနဲ႕ညွိႏႈိင္းမေနနဲ႕။ ေဆာ္
စရာရွိတာ ေဆာ္ပစ္။ စသည္ျဖင့္ ေရႊဘပရိတ္သတ္တခ်ိဳ႕ရဲ႕ အားမလိုုအားမရသံေတြ
ၾကားေနရတယ္။

ရွစ္ေလးလံုုးအုုပ္စုုလည္း ျမန္မာ့ဒီမိုုကေရစီေရးမွာ ေရႊဘေတြပါပဲ။ မင္းကိုုႏိုုင္တိုု႕၊ ကိုုကိုု
ႀကီးတိုု႕ဆိုု ေဒၚစုုထက္ေတာင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့လမ္းက ၾကမ္းလြန္းလွတယ္။ အာခံႏိုုင္တဲ့
စိတ္ဓါတ္ေတြက တကယ့္ေရႊဘထက္ေတာင္ သာလြန္းၾကတယ္။ ေထာင္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး။
ဖိစီးမႈအမ်ိဳးမ်ိဳး။ ေၾကကြဲမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အလံမလွဲစတမ္း စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုု စိန္ေခၚခဲ့
ၾကတဲ့ အာဂရွစ္ေလးလံုုးေက်ာင္းသားေတြပါပဲ။

ရွစ္ေလးလံုုးေရႊဘေတြလည္း အခုုတေလာ စစ္ဗိုုလ္လူထြက္ေတြ၊ ေခတ္ပ်က္သူေဌး
ေတြနဲ႕ေရာေႏွာေပ်ာ္ရႊင္ေနတာေၾကာင့္ ေရႊဘပရိတ္သတ္အခ်ိဳ႕  မ်က္စိလည္ကုုန္ၾက
တယ္။ မ်က္လံုုးျပဴးတဲ့လူကလည္း ျပဴးကုုန္ၾကတယ္။ ဓါတ္ဆီေစ်းတက္တုုန္းကေတာင္
လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးဆႏၵျပခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ အခုုလိုုအက်ပ္အတည္းမ်ိဳးစံုုႀကံဳေနခ်ိန္မွာ သီ
ခ်င္းေတြဆိုုလိုုက္၊ ကဗ်ာေတြရြတ္လိုုက္နဲ႕ ငါတိုု႕ေရႊဘေတြ ဘယ္လိုုျဖစ္ကုုန္ၾကသလဲ
ေပါ့။

တကယ္ေတာ့လည္း ျမန္မာ့ဒီမိုုကေရစီေရႊဘေတြခင္မ်ာ ခံရတာအေတာ္မ်ားၿပီး အထိ
နာလြန္းလိုု႕ ခဏတျဖဳတ္နားမယ္ဆိုုရင္ နားသင့္ပါတယ္။ စကားေျပာခန္းေလးေတြကိုု
ပရိတ္သတ္က စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔နားလည္ေစာင့္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ေရႊဘေတြခင္မ်ာ
သနားပါတယ္။ အခုုမွ ခဏနားရတာပါ။ ဒါေပမဲ့လည္း ပရိတ္သတ္ကေတာ့ ေရႊဘဆိုု
ရင္ ခ်မွႀကိဳက္တယ္။ စကားမ်ားေနရင္ ေရႊဘမဟုုတ္။ ဒီလိုုနားလည္ထားတာကိုုး။

ဒီတခါေတာ့ ပရိတ္သတ္ေတြကိုုမေတာင္းပန္ပဲ ေရႊဘေတြကိုုပဲ ေတာင္းပန္ရလိမ့္မယ္
ထင္တယ္။ ေရႊဘမ်ားခင္ဗ်ား ပရိတ္သတ္အခ်ိဳ႕ စိတ္ပ်က္စျပဳေနပါၿပီ။ လူဆိုုးေတြနဲ႕
ညွိေနလိုု႕ ပရိတ္သတ္က ပ်င္းေနပါၿပီ။ ပြဲမဆူခင္ ေျပာစရာရွိတာ အျမန္ေျပာၿပီး ခ်စရာ
ရွိတာ အျမန္ခ်ၾကပါ။ ေရႊဘနဲ႕လူဆိုုးလက္တြဲရင္ ပြဲပ်က္ပါလိမ့္မယ္။ ေရႊပြဲလာပရိတ္
သတ္ႀကီးကိုု ေလးစားေသာအားျဖင့္ ေရႊဘမ်ားရဲ႕ လက္စြမ္းေတြကိုု အံမခန္းျပၾကပါ
ခင္ဗ်ား။ ဒီလိုုေျပာရင္ ေရႊဘေတြ စိတ္ဆိုုးၾကေလမလားပဲ။ ငါတိုု႕စကားေျပာေနတာ
လည္း လက္သီးထိုုးနည္းတမ်ိဳးပဲဟလိုု႕ ဆိုုၾကေလမလားပဲ။ (တကယ္တမ္းေတာ့
အဆင္ေျပဖိုု႕အဓိကပါ။ ျမန္ျမန္အဆင္ေျပေအာင္ လုုပ္ၾကဖိုု႕ပါပဲ။ ေရႊဘလုုပ္ၿပီး စ
ကားမ်ားေနရင္ေတာ့ ပရိတ္သတ္က ႀကိဳက္မွာမဟုုတ္)

အစဥ္အလာအရ ဇတ္သိမ္းခန္းေတြမွာ ေရႊဘလက္ခ်က္နဲ႔ လူဆိုုးေတြ ႂကြသြားတယ္
ဆိုုေပမဲ့။ ျမန္မာ့ဒီမိုုကေရစီေရးမွာ ေရႊဘအေျပာေကာင္းလိုု႕ လူဆိုုးေတြက လူလိမၼာ
ေလး ေတြျဖစ္လာၾကတယ္ဆိုုရင္ေကာ ခ်စ္စြာေသာပရိတ္သတ္မ်ားက သေဘာက်ႏိုုင္
မလား။ ဇတ္သိမ္းပိုုင္းမွာ ေရႊဘက သံလက္သီးေရႊဘပဲျဖစ္မလား။ အေျပာခ်ိဳတဲ့ေရႊဘ
ပဲျဖစ္မလား။ ဆက္လက္ရႈစား အားေပးၾကရေအာင္ပါဗ်ား။

( ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္ )

ေယာင္နန ဒီမိုုကေရစီ

အစိုုးရေခါင္းေဆာင္ဆိုုသူေတြ ႀကိမ္း၀ါးေနတာက စည္းကမ္းျပည့္၀တဲ့
ဒီမိုုကေရစီ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာမွ စည္းကမ္းရွိတာ
မေတြ႕။ ဒီမိုုကေရစီနည္းက် လုုပ္ေနတာေတြလည္း တခုုမွ မေတြ႕။
ဒီမိုုကေရစီေရးလႈပ္ရွားသူေတြကိုုလည္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မဆက္
ဆံ။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာလည္း ႀကံဳသလိုုလုုပ္။ လႊတ္ေတာ္အျပင္မွာလည္း
ထင္သလိုုက်ဲ။

အစိုုးရတင္ ေယာင္နနျဖစ္ေနတာ မဟုုတ္။ အတိုုက္အခံဘက္မွာလည္း
ေယာင္နန။ ဘာလုုပ္လိုု႕ လုုပ္ရမွန္း မသိ။ အစိုုးရေခၚရာေနာက္ တေကာက္
ေကာက္လိုုက္ဖိုု႕သစၥာဆိုုခဲ့ၾကၿပီမိုု႕ အေကြ႕အေကာက္ေတြၾကား အတိုုက္
အခံမ်ား စမ္းတ၀ါး၀ါး။ အခ်င္းခ်င္းလည္း မယံုုရဲ။ အစိုုးရကိုုလည္း မယံုုရဲ။
ျပည္သူကိုုလည္း မယံုုရဲ။ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုလည္း မယံုုရဲ။

ဒီၾကားထဲမွာ စစ္တပ္ဘက္ကလည္း တေမွာင့္။ တနယ္တမင္း ဗိုုလ္က်တဲ့
အက်င့္က မေဖ်ာက္ႏိုုင္ေသး။ အစိုုးရကိုု အစိုုးရမွန္း မသိေသး။ အရင္က
အတူတူ မဟုုတ္တာလုုပ္ခဲ့ၾကၿပီး အခုုမွ အရပ္၀တ္လဲၿပီး အစိုုးရမင္းအျဖစ္
အုုပ္ခ်ဳပ္တာကိုု (ဘူဘူခ်င္း တစ္လုုပ္တာကိုု) စစ္တပ္ဘက္က အျမင္မၾကည္
ႏိုုင္ေသး။ စစ္တပ္က စစ္တပ္ေနရာမွာ မေရာက္ေသး။

အစိုုးရကလည္း ဖိဖိုု႕ႏွိပ္ဖိုု႕ တကဲကဲ။ တားဖိုု႕ဆီးဖိုု႕ တကဲကဲ။ ၿခိမ္းဖိုု႕ေျခာက္
ဖိုု႕ တကဲကဲ။ သေဘာတူဖိုု႕ထက္ မတူဖိုု႕က တကဲကဲ။ အစိုုးရကလည္း အစိုုး
ရေနရာ မေရာက္ႏိုုင္ေသး။ အစိုုးရပိုုင္မီဒီယာရွိေနတာလည္း ရွက္ရေကာင္း
မွန္း မသိေသး။ တိုုင္းရင္းသားအေရးလည္း မရွင္းမရွင္း။ ၿငိမ္းခ်မ္းကိစၥလည္း
မရွင္းမရွင္း။ အတိုုက္အခံကိုု ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ကလည္း မရွင္းမရွင္း။ လယ္
ယာေျမကိစၥလည္း မရွင္းႏိုုင္။ လူ႕အခြင့္အေရးလည္း မရွင္းႏိုုင္။ ေခတ္ပ်က္
သူေဌးကိစၥလည္း မရွင္းႏိုုင္။ ဘိန္းကိစၥလည္း မရွင္းႏိုုင္။ တရုုတ္နဲ႔အေမရိကန္
အၾကား ဗ်ာေတြမ်ား။ ဟိုုဟာ မႏိုုင္၊ ဒီဟာ မပိုုင္။ ကိုုယ့္တပ္လည္း ကိုုယ္မပိုုင္။

တိုုင္းရင္းသားေတြကလည္း အရူးကိုု လင္လုုပ္ရသလိုုျဖစ္။ ႏိုုင္ငံတကာဆက္
ဆံေရးမွာလည္း “အေခ်ာ္တေကာက္”နဲ႔ရည္းစားထားရလိုုျဖစ္။ ဒီၾကားထဲမွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပြဲစားနဲ႕အခါေတာ္ေပးေတြက တေမွာင့္။ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ
အထာေတြက မ်ား။ မလိုုအပ္ပဲ လွ်ိဳ႕၀ွက္။ လွ်ိဳ႕၀ွက္ရမယ့္ဟာကိုုေတာ့ ထုုတ္
ေျပာ။ သူမ်ားကိုုလည္း ခြင္မေပးခ်င္။ ကိုုယ္တိုုင္လည္း ျဖစ္ေအာင္မလုုပ္ႏိုုင္။
သမၼတနဲ႕နီးစပ္တာကိုုပဲ သၾကားမင္းနဲ႔ခမည္းခမက္ေတာ္ရသလိုု ဘ၀င္ေတြျမင့္။
ျပည္ပေရာက္ေတြကလည္း ျပည္ေတာ္ျပန္ၿပီး ဘာလုုပ္ရမွန္းမသိ။ ေျခမကိုုင္မိ
လက္မကုုိင္မိ ။ 

ဆရာႀကီးေလနဲ႕ေျပာရရင္ေတာ့ အခုုကာလ ျမင္ေနရတာေတြကေတာ့ အသြင္
ကူးေျပာင္းေရးကာလ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ ေရာဂါလကၡဏာေတြပဲေပါ့။ (ျမန္ျမန္
ေပ်ာက္ေအာင္ ကုုရင္ကုု။ မကုုႏိုုင္ရင္ ဘုုန္းႀကီးစားသြားမယ္။ အခုုကာလမွာ
စားမယ့္ဘုုန္းႀကီးေတြက ခပ္မ်ားမ်ား)

အစိုုးရအႀကိဳက္ေလနဲ႕ေျပာမယ္ဆိုုရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ႀကီး လမ္းေၾကာင္းမွန္
ေပၚေရာက္ေနၿပီေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့၂ႏွစ္ေလာက္ကအေျခအေနေတြနဲ႔ အခုုဟာက
ဆီနဲ႕ေရလိုု ကြာေနၿပီ။ ဒီမိုုကေရစီအလင္းေရာင္ႀကီး ထင္းေနေအာင္ျမင္ေနရၿပီ။

အလြတ္သေဘာ အရပ္ေျပာ ေျပာရရင္ေတာ့ ။ ေယာင္နနဒီမိုုကေရစီကာလႀကီး
မွာ ဘယ္သူ႕ကိုု အေဖေခၚရမွန္းမသိျဖစ္ေနၿပီ။ ျမန္မာျပည္ထဲဆက္ေနလိုု႕က
အလားအလာ မေကာင္း။ သူမ်ားေတြလိုုပဲ နီးစပ္ရာတိုုင္းျပည္ကိုု ျမန္ျမန္ေျပာင္း
ထားမွ။

ဘုုန္းႀကီးေလနဲ႕ေျပာမယ္ဆိုုရင္ေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္ ႏြားပိန္ကန္လိမ့္မကြဲ႕။
ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကိုုယ္မပ်က္ေစနဲ႕။

အျပဳသေဘာေဆာင္သူမ်ားရဲ႕အျမင္မွာေတာ့ ဘာမွ မပူပါနဲ႕ အားလံုုးေကာင္း
သြားမွာပါ။ ဟဲ..ဟဲ...ဟဲ..ဟဲ...။

ေယာင္နန ။ ေယာင္နန ။ ေၾကာင္က် မက်ရင္ေတာ့ ေပါင္ကြကြ ျဖစ္လတၱံ႕။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ေခြးဇတ္ခင္းျခင္း

(ေခြးရာေခြးေၾကာင္း)

ျမန္မာေတြရဲ႕အျမင္မွာ ေခြးဟာ မေကာင္းတဲ့လကၡဏာေဆာင္တဲ့ တိရစာၦန္ပါ။
ေခြးသူေတာင္းစား။ ေခြးမသား။ ေခြး၀ဲစား။ ေခြးေသ၀က္ေသ။ ေခြးစား၀က္စား။
ေခြးတိုုး၀က္၀င္။ ေခြးေျပး၀က္ေျပး။ ေခြးၿမီးေကာက္က်ည္ေတာက္စြတ္။ ေခြး
ေလွးခုုန္လိုု႕ဖုုန္မထ။ ေခြးေလွးၾကမ္းပိုုး။ ေခြးက်က်။ ေခြးမ်ိဳး။ ေခြးေကာင္။ ေခြး
တိရစာၦန္။ ေခြးရူးေကာင္းစား တမြန္းတည့္။ ေခြး၀မ္းသာေအာင္ အီးနံ႕ေပး။ ေခြး
က်င့္ေခြးႀကံ။ ေခြးဇတ္ခင္း။ ေခြးပစ္တဲ့ ဒုုတ္။ ေခြးေလေခြးလြင့္။ က်န္တာေတြ
လည္း ရွိဦးမယ္။ ဒီစကားေတြက ေခြးတိရစာၦန္အတြက္ ေကာင္းတဲ့ဂုုဏ္ပုုဒ္ေတြ
မဟုုတ္။ ေခြးဆိုုတာဟာ ျမန္မာျပည္မွာ အေတာ္မ်က္ႏွာငယ္ရတဲ့ သတၱ၀ါတမ်ိဳး
သာပ။

အိမ္နီးခ်င္းတိုုင္းျပည္က ထိုုင္းဘုုရင္ႀကီးဟာ ေခြးခ်စ္လွသတဲ့။ ဘုုရင္က ေခြး
ခ်စ္သမိုု႕ ဘုုရင္ကိုုခ်စ္တဲ့ တိုုင္းသူျပည္သားမ်ားကလည္း ေခြးခ်စ္တဲ့ဇတ္ေတြ
ခင္းၾကပါေလေရာ။ အရင္က ထိုုင္းေတြ ေခြးကိုု ခ်စ္ မခ်စ္ မသိပါ။ အိႏိၵယေတြ၊
တရုုတ္ေတြလည္း ေခြးကိုု သိသိသာသာခ်စ္ၾကသူေတြ မဟုုတ္။ ဂ်ပန္ကေတာ့
ေခြးကိုု ခ်စ္သဗ်။

ျပန္မလာႏိုုင္ေတာ့တဲ့သခင္ကိုု ေပၚလာႏိုုးနဲ႔ ဘူတာမွာေစာင့္ႀကိဳရင္း ေသပြဲ၀င္ခဲ့
တဲ့ “ဟခ်ီကိုု” အမည္ရေခြးကိုု ဂ်ပန္ေတြက အမွတ္တရဂုုဏ္ျပဳၾကတယ္။ တိုုက်ိဳ
ၿမိဳ႕ေတာ္က ရွီဘူယဘူတာအျပင္မွာ ဟခ်ီကိုုရဲ႕ပံုုတူ ေၾကးရုုပ္တုုေက်ာက္တိုုင္ရွိ
တယ္။ ေစာင့္ေမွ်ာ္ျခင္းအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ခ်စ္သူေတြ အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳရာအရပ္၊
မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြ ေစာင့္စားဆံုုေတြ႕ရာအရပ္ျဖစ္ေနပါေရာ။

ဂ်ပန္ေခတ္ျမန္မာျပည္မွာ ဂ်ပန္စစ္သားေတြက ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြကိုု ေခြးက်င့္
ေခြးႀကံ ႀကံလိုု႕ဆိုုၿပီး မုုန္းတီးစိတ္နာတဲ့သေဘာနဲ႔ ဂ်ပန္ေတြကိုု ေခြးလိုု႔ေခၚၾကသတဲ့။
အဲဒါကိုုအေျခခံၿပီး ဂ်ပန္ေရာက္ျမန္မာမ်ားကလည္း ဂ်ပန္ေတြကိုု ေခြးလိုု႔ေခၚသဗ်။
ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ သူတိုု႕ကိုုေခြးလိုု႕ေခၚတာကိုု စိတ္မဆိုုးၾကဘူး။ သူတိုု႕က ေခြးခ်စ္
တာကိုုး။ ျမန္မာေတြက စိတ္နာနာနဲ႔ေခၚၾကေပမဲ့ ဂ်ပန္ေတြက ၿပံဳတုုံးတံုုးဆိုုေတာ့
ခုုတ္ရာတျခား ရွရာတလြဲျဖစ္ေနၾကတာ အခုုခ်ိန္ထိ။

ကိုုရီးယားကေတာ့ ေခြးျဖစ္ရက်ိဳးမနပ္တဲ့အရပ္ပါ။ ေခြးသားဟင္းက ေစ်းေကာင္း
ေပးမွ စားရတာ။ အမဲသား၊ ဆိတ္သားလိုုပဲ ေခြးသားကိုု ဆိုုင္ေပၚတင္ေရာင္းတယ္။ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း ေခြးသားက ေကာင္းဆိုုပဲ။ ျမန္မာျပည္က ကိုုရီးယား
ရူးသြပ္သူမ်ား ေခြးသားကိုုပါ ႀကိဳက္ေအာင္လုုပ္ထားရင္ ပိုုအဆင္ေျပမယ္။

(စူပါေခြး) 

မိတ္ေဆြလင္မယားႏွစ္ေယာက္ အခ်င္းခ်င္းအဆင္မေျပျဖစ္ေနတာ ႏွစ္အေတာ္
ၾကာၿပီ။ အဆင္မေျပဘူးဆိုုေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္လံုုးက အဆင္ေျပခ်င္ေနၾကတာပါ။
နည္းအေတာ္မ်ားမ်ားသံုုးၿပီး အဆင္ေျပေရးႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကေပမဲ့ ဟက္ဟက္ပက္
ပက္အဆင့္ထိ တက္မလာခဲ့ဘူး။ တရက္ေတာ့။ ဘယ္သူ႕အႀကံေပးခ်က္ေၾကာင့္
ရယ္ မသိ။ ဇနီးျဖစ္သူအိမ္အျပန္မွာ ေခြးေလးတေကာင္ဆြဲခဲ့ပါေလေရာ။အေမရိ
ကန္ေဒၚလာ ႏွစ္ေထာင္ေလာက္နဲ႔၀ယ္ခဲ့ရတဲ့ ကိုုေရႊေခြးကိုု အေၾကာင္းျပဳရာက
လင္မယားႏွစ္ေယာက္ မူလအေျခအေနကိုုျပန္ေရာက္ၿပီး ခ်ိဳၿမိန္တဲ့အိမ္ကေလး
ျဖစ္ရတဲ့ဇတ္လမ္းေပါ့။ (အခုုေတာ့ သူတိုု႕ဆီမွာ ေခြးသံုုးေကာင္ရွိေနၿပီ)

လူေတြရဲ႕စိတ္က်န္းမာေရးကိုု ကုုသတဲ့အခါ တိရစာၦန္ေမြးျမဴျခင္းကုုထံုုးကလည္း
ဒီကေန႕ေခတ္မွာ အေတာ္အေရးပါလာတယ္။ ေခြးေမြးတယ္ဆိုုတာက ခ်စ္သူမရွိ
သူမ်ားအတြက္ ထိေရာက္တဲ့ခ်စ္သူရွာနည္းတမ်ိဳးဆိုုတာကိုုလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား
က လက္ခံေနၾကၿပီ။ သမၼတအိုုဘားမားတိုု႕မိသားစုု အိမ္ျဖဴေတာ္ကိုုအေျပာင္းမွာ
မိတ္ေဆြတဦးက “ဘိုု”အမည္ရ ေခြးတေကာင္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥက
လည္း ရက္အေတာ္ၾကာေအာင္ ေျပာယူရတဲ့သတင္းတပုုဒ္ေပါ့။ အိမ္ျဖဴေတာ္
သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုုပ္ရင္း အေနာက္ကေန အဲဒီေခြးျဖတ္ေျပးသြားရင္လည္း
သတင္းပဲ။ ေခြးေတြ လူရာ၀င္ပံုုမ်ားေျပာပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္းေခြးေတြက
သူတိုု႕ကိုုယ္သူတိုု႕ လူလိုု႕ထင္ေနၾကတာ။ လူေတြကလည္း ေခြးကိုုလူလိုုေနရာေပး
ဆက္ဆံလာၾကတာကိုုး။ တခ်ိဳ႕လူေတြမ်ား ေခြးေတြေလာက္ေတာင္အခြင့္အေရး
မရၾကရွာဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ဆီမွာလည္း ေခြးတေကာင္ရွိတယ္။ သမၼတဂ်ီးဆီမွာ ေခြး
ရွိ မရွိေတာ့ မသိပါ။ ေဒၚစုုဆီမွာ ေခြးေရာက္လာၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ လႊတ္ေတာ္ထဲ
၀င္ထိုုင္တဲ့အထိ အစိုုးရနဲ႔အဆင္ေျပလာခဲ့တယ္။ ေခြးေၾကာင့္ အခုုလိုုျဖစ္ရတယ္
လိုု႔ေတာ့ တထစ္ခ် မေျပာႏိုုင္ပါ။ ဒီအခ်က္ဟုုတ္ မဟုုတ္ဆိုုတာ မီဒီယာသမားေတြ
ေဒၚဂ်ီးစုုကိုု ေမးၾကည့္ရင္ေကာင္းမယ္။ မဟုုတ္လည္း ေတာ္ယိေယာ္ယိေမးခြန္း
ေတြပဲ ၀ိုုင္းေမးေနၾကတာ မဟုုတ္လား။

မေက်လည္တာေတြ ေျပလည္ေအာင္ ေခြးေမြးၾကပါစိုု႕ဆိုုတဲ့ တိုုက္တြန္းႏိုုးေဆာ္
ခ်က္မ်ိဳးကိုုေတာ့ မေတြ႕ဖူးေသးပါ။ ေခြးေမြးလိုု႔ ေျပလည္သြားသူေတြကိုုေတာ့
အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ဖူးတယ္။ ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးေလာကမွာ ေျပလည္မႈေတြက
တကယ္တမ္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ရွိေသးတာမဟုုတ္ဘူး။ အခ်ိန္မေရြး တင္းမာ
တဲ့အေျခအေန ျပန္ေရာက္သြားႏိုုင္တယ္လိုု႔ခန္႕မွန္းၾကတယ္။

(ေခြးႏိုုင္ငံေရး)

ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးေလာကသားေတြ (စစ္တပ္အပါအ၀င္) ေခြးေတြေမြးၾကရင္ ေကာင္း
မယ္။ သူ႕ေခြးကိုုယ့္ေခြး ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးရာက အစိုုးရနဲ႔အတိုုက္အခံေတြၾကားမွာ ရင္း
ႏွီးမႈေတြ တိုုးလာႏိုုင္တယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ အဆံုုးသတ္ေရးနဲ႕အမ်ိဳးသားျပန္လည္
သင့္ျမတ္ေရးအတြက္လည္း ေခြးေမြးၾကည့္ၾကဖိုု႕တိုုက္တြန္းခ်င္တယ္။ လႊတ္ေတာ္
ထဲမွာ ႏိုုင္ငံေရးအေၾကာင္းေျပာဆိုုရတာ အဆင္မေျပရင္လည္း ေခြးအေၾကာင္းေျပာ
ၿပီး ေျပလည္မႈကိုုရွာၾကေပါ့။

ေခြးေတြက လူရာ၀င္လာၿပီဆိုုေတာ့ လူေတြနဲ႕လုုပ္ရတာအဆင္မေျပရင္ ေခြးေတြ
ကိုုပဲ လႊတ္ေတာ္တက္ခိုုင္းရင္ တက္ခိုုင္းေပါ့။ လႊတ္ေတာ္မွာလူေတြတက္ၿပီး လက္
ညိဳးေထာင္ ေခါင္းညိမ့္လုုပ္ေနတာထက္ ပိုုၿပီးအလုုပ္ျဖစ္မလားပဲ။ စမ္းၾကည့္သင့္တယ္။ ျမန္မာအဘိဓါန္အဆိုုအရ ေခြးဇတ္ခင္းတယ္ဆိုုတာ ေအာက္တန္းက်တာ။ ယုုတ္နိမ့္
တဲ့အေျခအေနကိုု ေရာက္တာ။ ယုုတ္နိမ့္တဲ့အေျခအေနကိုု ေရာက္ေအာင္လုုပ္တာ
ကိုု ေခၚတယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာေခြးတက္တာ ေခြးဇတ္ခင္းျခင္း မဟုုတ္။

ေခြးအေျချပဳ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေတြ ျမန္မာျပည္မွာ မ်ားမ်ားေပၚလာရင္ ေခြးဆိုုင္ရာ သေဘာထားအျမင္ေတြလည္း ေျပာင္းလဲလာႏိုုင္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေခြးျဖစ္ရတာ
လည္း ေခြးေတြအတြက္ဂုုဏ္ယူစရာျဖစ္လာမယ္။ လူ႕အခြင့္အေရးေတြ မရခင္စပ္ၾကား
မွာ ေခြးအခြင့္အေရးေတြရေအာင္ ေလ့က်င့္ရာလည္းေရာက္မယ္ မဟုုတ္ပါလား ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

အခါႀကီးရက္ႀကီးႏိုုင္ငံေရး

ျမန္မာျပည္အတြက္ ဒီမိုုကေရစီက ဘယ္ေခ်ာင္မွာကပ္ေနမွန္း  မသိ ။
အစိုုးရကေတာ့ ဒီမိုုကေရစီကိုု သြားမယ္တကဲကဲ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး
လုုပ္မယ္တသည္းသည္း ေျပာေနေလရဲ႕။ ဒီမိုုကေရစီေရးအစဥ္တစိုုက္
လႈပ္ရွားခဲ့သူေတြကိုုေတာ့ တန္ဘိုုးထားၿပီး ေနရာေပးဆက္ဆံတာေတြ မရွိ။
ဒီမိုုကေရစီကိုုသြားရာလမ္းက ရွည္လွ်ားေကြ႕ေကာက္။ ခလုုပ္ကန္သင္းက
ေပါ။ အႏၱရယ္က မ်ား။ လမ္းခရီးမွာ ရန္သူလား မိတ္ေဆြလား ကြဲကြဲျပားျပား
မသိႏိုုင္သူေတြကလည္း မနည္းမေနာ။

ရႈပ္ေထြးရွည္လွ်ားတဲ့ခရီးတေလွ်ာက္မွာ အမွတ္တရျဖစ္ေစမယ့္ ေန႕ရက္
ေတြကလည္း မ်ားသထက္မ်ားလာ။ အခုုတေလာမွာပဲ ေမ၃၀ ဒီပဲယင္းအေရး။
ဇူလိုုင္၇ရက္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေရး။ ဇူလိုုင္၁၉ရက္ အာဇာနည္ေန႕။ မၾကာ
မီလာမည္ေတြက ရွစ္ေလးလံုုးႏွစ္ပတ္လည္။ စက္တင္ဘာ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈ
ႏွစ္ပတ္လည္။ အဲဒီေန႕ေတြမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ လူထုုလႈပ္ရွားမႈေတြကိုု အခုုအစိုုးရမင္း
မ်ား စစ္သားျဖစ္စဥ္အခါက ဘယ္လိုု သေဘာထားခဲ့ၾကသလဲဆုုိတာ ကေလး
တင္မက ေခြးပါအသိ။

လူထုုလႈပ္ရွားမႈေတြကိုု ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္နင္းေခ်မႈန္းခဲ့ၾကတဲ့စစ္သားေတြက
အရပ္၀တ္လဲၿပီး ဒီမိုုကေရစီတဗူးဗႈးမႈတ္ေတာ့ မူလက ဒီမိုုကေရစီေရး ဘ၀ေပးၿပီး
လုုပ္ခဲ့ၾကသူေတြက ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ရေပါ့။ မယံုုတ၀က္ ယံုုတ၀က္ျဖစ္ရေပါ့။
တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ယံုုတာ တ၀က္ေက်ာ္ပံုေပါက္။ အျပည့္အ၀ယံုုသူေတြလည္း ရွိ
ပံုုရ။ တ၀က္ေတာင္မယံုုတဲ့အျပင္ တစက္ေတာင္ မယံုုတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနၾက။

ယံုုၾကည္မႈေတြရွိလာေအာင္ လုုပ္နည္းေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိ။ အခုုအစိုုးရဟာ ဒီမိုုက
ေရစီသမားေတြကိုု ဘယ္ေလာက္အထိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးသလဲ။ ဒီမိုုကေရစီလႈပ္
ရွားမႈေတြကိုု ဘယ္ေလာက္အထိ အသိအမွတ္ျပဳသလဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ကာလက အႏွိမ္
နင္း အရက္စက္ခံခဲ့ရတဲ့ ဒီမိုုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကိုု အသိအမွတ္ျပဳသလား။ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့အမွားေတြကိုု ၀န္ခံသလား။ နစ္နာသူေတြကိုု ဘယ္လိုုဆက္ဆံသလဲ။
က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြကိုု ဘယ္လိုုအေရးယူသလဲ။

ဒီအစိုုးရရဲ႕သေဘာထားအမွန္ကိုု ျပည္သူအမ်ား ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိႏိုုင္ေအာင္
ဒီမိုုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈဆိုုင္ရာ အထိမ္းအမွတ္ေန႕ေတြေရာက္တိုုင္း ဒီမိုုကေရစီ
လိုုလားသူေတြက အကဲစမ္ေဖၚထုုတ္ရင္ေကာင္းမယ္။ ျပည္သူေတြကိုု မလွိမ့္တ
ပတ္နဲ႕ အုုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့အစိုုးရကိုု မလိုုလားတဲ့အေၾကာင္း ျပသႏိုုင္မွ ေတာ္ခါက်မယ္။

လာမယ့္ ၾသဂုုတ္လ ရွစ္ရက္ေန႕က်ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေတြျဖစ္မလဲ ဘယ္သူမွ
မသိႏိုုင္။ ေထြေထြထူးထူးလည္း ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ လူထုုလႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြ
ေပၚေပါက္လာတိုုင္းလည္း ေကာင္းတာမဟုုတ္။ ညိမ္ေနလိုု႕လည္း ကိစၥက မျပတ္။
သူတိုု႕ေခၚရာေနာက္ စြတ္လိုုက္ေနလိုု႕လည္း မျဖစ္။ သရုုပ္မွန္ေပၚေအာင္ေတာ့ လုုပ္
မွ။ ရွစ္ေလးလံုုးႏွစ္ပတ္လည္ အထိမ္းအမွတ္အခန္းအနားေတြ အတိုုင္းအတာတခုု
အထိ က်င္းပခြင့္ရလာမယ္ဆိုုဦးေတာ့ ေက်နပ္စရာမဟုုတ္။ ရွစ္ေလးလံုုးလူထုုလႈပ္
ရွားမႈကိုုလက္ရွိအစိုုးရက ဘယ္လိုုသေဘာထားသလဲဆိုုတဲ့ သူတိုု႔ရဲ႕စိတ္ရင္းမွန္ကိုု
ေဖၚထုုတ္ႏိုုင္မွသာ ဒီလူေတြနဲ႕ဒီမိုုကေရစီခရီး အတူႏွင္လိုု႕ ျဖစ္ မျဖစ္ဆိုုတာ တြက္
ဆႏိုုင္မွာ။

စစ္အစိုုးရလက္ထက္ ဟိုုေန႕ဒီေန႕ႏိုုင္ငံေရးေန႕ေတြမွာ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕အလြယ္
တကူထုုတ္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ေန႕ ေၾကညာခ်က္ေတြ၊ ေတာင္းဆိုုခ်က္ေတြ၊ ခ်ိန္း
ေျခာက္ခ်က္ေတြ၊ ညိႈးေတးခ်က္ေတြကိုု ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ျပည္ပေရာက္ေတြကလည္း
ျမန္မာသံရံုုးေတြေရွ႕မွာ အထိမ္းအမွတ္ေန႕ဆႏၵျပပြဲေတြလုုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ လာမယ့္
ရွစ္ေလးလံုုးႏွစ္ပတ္လည္ေန႕မွာ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုုလုုပ္ၾကမယ္ မသိ။
ဒီအစိုုးရက ဒီမိုုကေရစီကိုုသြားမယ့္အစိုုးရ ဟုုတ္ မဟုုတ္ဆိုုတာ ဒီမိုုကေရစီအခါႀကီး
ရက္ႀကီးေန႕ေတြမွာ ႀကံဳတုုန္းေသြးတိုုးစမ္းသင့္တယ္။ ဆႏၵေတြျပဖိုု႕လႈန္႕ေဆာ္တာ
မဟုုတ္။ သူတိုု႕ရဲ႕သေဘာထား ဘယ္လိုုရွိတယ္ဆိုုတာ တရား၀င္ေမးခြန္းထုုတ္ဖိုု႕ပါ။

ျမန္မာျပည္သူတရပ္လံုုးနဲ႕တကမၻာလံုုးကိုု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ေအာင္လုုပ္မယ္ဆိုု
ရင္ေတာ့။ လက္ရွိအစိုုးရက ရွစ္ေလးလံုုးလူထုုလႈပ္ရွားမႈ ဒီမိုုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈအျဖစ္
အသိအမွတ္ျပဳၿပီး မွားခဲ့တာေတြကိုု ၀န္ခံ။ ေတာင္းပန္။ က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြကိုု အေရးယူ အျပစ္ေပးမယ့္အေၾကာင္းေၾကညာ။ ဒီမိုုကေရစီအင္အားစုုေတြသာ တိုုင္းျပည္အာဏာ
ကိုု ရထိုုက္သူေတြလိုု႕ အသိအမွတ္ျပဳ။

ဒီလိုုေတြးၾကည့္တာဟာ လက္ေတြ႕နဲ႕ေ၀းလြန္းတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈသက္သက္ပဲလိုု႕
အျပစ္တင္ၾကမယ့္သူေတြ ရွိလိမ့္မယ္။ ရွွစ္ေလးလံုုးလႈပ္ရွားမႈကိုု ဘယ္လိုုနည္းနဲ႕မွ မေမ့ႏိုုင္သူတဦးအတြက္ေတာ့ အခုုလိုုေတြးၾကည့္တာက (စိတ္ကူးယဥ္တယ္ပဲ ဆိုုဆိုု) မလြန္ဘူးလိုု႕ဆိုုရမယ္။

(ရုုပ္ပံုု၊ ဂူဂလ္)

အိပ္ေမြ႕ခ်ျခင္း

မ်က္လံုုးေတြ မွိတ္ထား
မွိတ္ထား....
မွိတ္ထား....
မ်က္ လံုုး ေတြ ကိုု   မွိတ္ ထား

လကၡံလိုုက္.....လကၡံလိုုက္
အရွိတရားကိုု လကၡံလိုုက္

ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကေန
သမၼတဂ်ီးျဖစ္သြားတာကိုု လကၡံလိုုက္
ကလိန္ကက်စ္ေရြးေကာက္ပြဲကိုု လကၡံလိုုက္
သူတိုု႕လႊတ္မွ
လြတ္ရတဲ့ဘ၀ကိုု လကၡံလိုုက္
သူတိုု႕ေပးမွ
ရရမယ့္ဘ၀ကိုု လကၡံလိုုက္
လက္ေတြ႕ဘ၀ကိုု လကၡံလိုုက္
လႊတ္ေတာ္ထဲက စစ္သားေတြကိုု လကၡံလိုုက္

သမၼတဂ်ီးေျပာသမွ် အကုုန္ယံုု
ေဒၚဂ်ီးစုုေျပာသမွ် အကုုန္ယံုု
အေမရိကန္ေျပာသမွ် အကုုန္ယံုု
အထက္လူႀကီးေျပာတာ အကုုန္ယံုု
မီဒီယာေတြေျပာသမွ် အကုုန္ယံုု
အစိုုးရေျပာသမွ် အကုုန္ယံုုလိုုက္

အစိုုးရကိုု အစိုုးရလိုု႔ပဲသေဘာထား
အေျခခံဥပေဒကိုု အေျခခံဥပေဒလိုု႔ပဲသေဘာထား
သမၼတဂ်ီးကိုု ေစတနာရွင္လိုု႔သေဘာထား
ေဒၚဂ်ီးစုုကိုု ကယ္တင္ရွင္လိုု႔သေဘာထား
အေမရိကန္ကိုုလည္း ကယ္တင္ရွင္လိုု႕သေဘာထား

ျပည္ပကိုု အားကိုုး
တရုုတ္ကိုု အျပစ္မျမင္နဲ႕
ကုုလားကိုုလည္း မမုုန္းနဲ႕
ႀကံ႕ဖြတ္ကိုုလည္း ေဗြမယူနဲ႕
ေလွ်ာ့ထား....
စိတ္ကိုု ေလွ်ာ့ထား
စိတ္ ေတြ ကိုု  ေလွ်ာ့ ထား

ဆန္႕က်င္ဖိုု႕ မေတြးနဲ႕
ဖြင့္ၿဖိဳးတိုုးတက္ေရးပဲ စဥ္းစား
ၿပံဳးထား....
ၿပံဳးထား....
ေက်ေက်နပ္နပ္ ၿပံဳးထား

ေပးလိုုက္....
ေပးလိုုက္....
ေပး ပစ္ လိုုက္ ....
လယ္ယာေျမေတြကိုု ေပးလိုုက္
ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြကိုု ေပးပစ္လိုုက္
ကိုုယ္ပိုုင္ပစၥည္းကိုု
သူပိုုင္ပစၥည္းျဖစ္ေအာင္ ေပးပစ္လိုုက္
ကိုုယ့္အခြင့္အေရးကိုု
သူ႕အခြင့္အေရးျဖစ္ေအာင္ ေပးပစ္လိုုက္

ေဟာ.....
အေနတတ္လိုု႕ပဲ
ေက်နပ္စရာေတြ ႀကံဳေနၿပီ
အစိုုးရေကာင္းနဲ႕ ႀကံဳေနၿပီ
အခ်ိန္အခါေကာင္းကိုု ေရာက္ေနၿပီ

ေမ့လိုုက္....
ေမ့လိုုက္....
ေမ့ ပစ္ လိုုက္
အတိတ္က ကံဆိုုးခဲ့သမွ်ေတြ
ေမ့ပစ္လိုုက္
ကိုုယ္ရွင္ဖိုု႕ သူေသခဲ့တာေတြ
ေမ့ပစ္လိုုက္
ကိုုယ္သာဖိုု႕ သူနာခဲ့တာေတြ
ေမ့သာပစ္လိုုက္
ၿပီးခဲ့တာေတြ ထားလိုုက္ေတာ့
အတိတ္မွာပဲ ထားလိုုက္ေတာ့

အနာဂတ္ကိုုသာ အာရံုုျပဳ
မေကာင္းတာေတြကိုု မေတြးနဲ႕
အခုုအစိုုးရလက္ထက္မွာ
အကုုန္ေကာင္းေနၿပီ
ကံေကာင္းလိုု႕ ဒီအစိုုးရနဲ႔ႀကံဳရတာ
ေက်းဇူးတင္လိုုက္
ေက်း ဇူး တင္ လိုုက္
သမၼဒဂ်ီးနဲ႕အေပါင္းအပါေတြကိုု
ေက်းဇူးေတြတင္လိုုက္

ဖြင့္မၾကည့္နဲ႔
ဖြင့္မၾကည့္နဲ႔....
မ်က္လံုုးေတြ မွိတ္ထား
မွိတ္ထား.....
မ်က္.... လံုုး......ေလး.... ေတြ....ကိုု........
မွိ တ္........ သာ.........  ထ    ာ     း . .  .  .   .  .    .

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

၀ါဆိုုစစ္တမ္း

“ လက္ရွိျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးတြင္ အာဏာအရွိဆံုုးပုုဂၢိဳလ္ ”

(၁) သမဒ သိန္းစိန္
(၂) မႈးႀကီးသန္းေရႊ
(၃) ေဒၚႀကီးစုု
(၄) ဗခ မင္းေအာင္လႈိင္
(၅) ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္
(၆) မင္းကိုုႏိုုင္
(၇) အေပၚက တေယာက္မွ မဟုုတ္
(၈) အေပၚက အကုုန္ဟုုတ္

“ ျမန္မာျပည္တြင္ အခ်မ္းသာဆံုုးပုုဂၢိဳလ္ ”

(၁) ကိုုေတဇ
(၂) ေလာ္စစ္ဟန္
(၃) မႈးႀကီးသန္းေရႊ
(၄) သမဒ သိန္းစိန္
(၅) ေဒၚႀကီးစုု
(၆)  ဦးညဏိႆရ
(ရ) အေပၚက တေယာက္မွ မဟုုတ္
(၈) အေပၚက အကုုန္ဟုုတ္

“ ျမန္မာျပည္တြင္ ၾသဇာအရွိဆံုုးပုုဂၢိဳလ္ ”

(၁) မ်ိဳးႀကီး
(၂) ဦးေဆကိႏၵ
(၃) ေဒၚႀကီးစုု
(၄) မႈးႀကီးသန္းေရႊ
(၅) မင္းကိုုႏိုုင္
(၆) သမဒ သိန္းစိန္
(၇) အေပၚက တေယာက္မွ မဟုုတ္
(၈) အေပၚက အကုုန္ဟုုတ္ 

“ စကၤာပူကိုုမီရန္ ျမန္မာျပည္ (   ) ႏွစ္ခန္႕လုုပ္ရဦးမည္ ”

(၁) ၁၀ ႏွစ္
(၂) အႏွစ္ ၂၀
(၃) အႏွစ္ ၅၀
(၄) ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀
(၅) တသက္လံုုး လိုုက္မီမွာ မဟုုတ္
(၆) အေပၚက တခုုမွ မဟုုတ္

“ (     ) ႏွစ္အတြင္း စစ္အာဏာျပန္သိမ္းႏိုုင္သည္ ”

(၁) ၁ ႏွစ္
(၂) ၃ ႏွစ္
(၃) ၅ ႏွစ္
(၄) ၁၀ ႏွစ္
(၅) ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မသိမ္းႏိုုင္
(၆) အေပၚက တခုုမွ မဟုုတ္

“ ျမန္မာျပည္တြင္ စိတ္ပ်က္စရာအေကာင္းဆံုုး ပုုဂၢိဳလ္ ”

(၁) ေဒၚႀကီးစုု
(၂) လွ်ပ္စစ္ေဇာ္မင္း
(၃)  သမၼဒသိန္းစိန္
(၄) ပ်ံက်ားေရးေက်ာ္ဆန္း
(၅) ေလာ္စစ္ဟန္
(၆) မႈးႀကီးသန္းေရႊ
(၇) အေပၚက တခုုမွ မဟုုတ္
(၈) အေပၚက အကုုန္ ဟုုတ္

“ ျမန္မာ့မယ္မ်ား ကမၻာ႔မယ္ျဖစ္ရန္ (     ) ႏွစ္ခန္႕ ႀကိဳးစားရလိမ့္မည္ ”

(၁) ၅ ႏွစ္
(၂) ၁၀ ႏွစ္
(၃) အႏွစ္ ၂၀
(၄) ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀
(၅) ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မွာ မဟုုတ္
(၆) အေပၚက တခုုမွ မဟုုတ္

“ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုုဘလ္ဆုု ျမန္မာျပည္က ထပ္ရႏိုုင္သည့္ပုုဂၢိဳလ္မွာ ”

(၁) ေက်ာ္သူ
(၂) မီးရထားေအာင္မင္း
(၃) ေဒၚႀကီးစုု
(၄) မင္းကိုုႏိုုင္
(၅) ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္
(၆) ကိုုေတဇ
(၇) ဇာဂနာ
(၈) အေပၚက တေယာက္မွ မဟုုတ္

“ ျမန္မာ့လႊတ္ေတာ္အတြင္း လိင္တူခ်စ္သူ (   ) ဦးရွိ ”

(၁) ၅ဦး
(၂) ၁၀ဦး
(၃) ၄၀ဦး
(၄) တေယာက္မွ မရွိေသး
(၅) ဘယ္ေတာ့မွ မရွိႏိုုင္
(၆) အေပၚက တခုုမွ မဟုုတ္

“ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုုကေရစီ (     ) ႏွစ္အတြင္း ရမည္ ”

(၁) ၅ႏွစ္
(၂) ၁၀ႏွစ္
(၃) အႏွစ္ ၃၀
(၄) အႏွစ္ ၅၀
(၅) ႏွစ္ေပါင္း တရာ
(၆) ဘယ္ေတာ့မွ ရမွာ မဟုုတ္
(၇) အေပၚက တခုုမွ မဟုုတ္

“ စစ္အာဏာရွင္ကာလ လူ႕အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္ခဲ့သူမ်ားကိုု (    ) ႏွစ္အတြင္း 

တရားစီရင္ႏိုုင္မည္ ”

(၁) ၃ႏွစ္
(၂) ၅ႏွစ္
(၃) ၁၀ႏွစ္
(၄) အႏွစ္ ၂၀
(၅) ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏိုုင္
(၆) အေပၚက တခုုမွ မဟုုတ္

“ အခုုေရးတဲ့ ၀ါဆိုုလ သေဘာထားေကာက္ယူမႈစစ္တမ္းကိုု ဖတ္ရတာ ”

(၁) သိပ္ပ်င္းဖိုု႕ေကာင္း
(၂) စိတ္၀င္စားစရာ
(၃) အာပလာပဲ
(၄) ျဖစ္ႏိုုင္ေခ်သိပ္နည္းတယ္
(၅) အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ေတြ
(၆) ဖတ္မိတာ မွား
(၇) အေပၚက တခုုမွ မဟုုတ္
(၈) အေပၚက အကုုန္ဟုုတ္

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

သတင္းေခါင္းစဥ္

ေၾကာင္သူေတာ္ႂကြက္သူခိုုးႏွင့္ သူေဌးလိုုလိုု ေခြးလိုုလိုုမိသားစုုမ်ား တခ်က္
ထဲ က်င္း၀င္။ ေျမယာေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ ကိုုထိပ္ေျပာင္ အိမ္ေထာင္
ျပဳေတာ့မည္။ လႊတ္ေတာ္အတြင္း မဆိုုင္တဲ့အေပါက္ကိုု ဂလိုုင္နဲ႔ေခါက္သူ
သတိေပးခံရ။ သမၼတမိန္႔ခြန္း အလြတ္က်က္သူ ေရႊတံဆိပ္ဆုုရ။ အေျခခံဥပ
ေဒကိုု စိတ္နဲ႔ေတာင္မျပစ္မွားရန္ ကြယ္လြန္သူဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းက အေလး
အနက္မွာၾကား။

သတင္းေခါင္းစဥ္တြင္ “ဟုုဆိုု” မပါရဟုုဆိုု။ ရွည္လွ်ားေပမ်ားသည့္ သတင္း
ေခါင္းစဥ္မ်ားကိုု တရုုတ္ပိုုင္အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုုက တ၀က္ေစ်းျဖင့္၀ယ္ယူေန။
ေငြစကၠဴအသစ္မ်ားထြက္လာ၍ မင္းသမီးလင္ေနာက္လိုုက္သည့္သတင္း
စိတ္၀င္စားျခင္း မခံရ။ လူတေယာက္အတြက္ ေျမအက်ယ္ ေျခာက္ေပခန္႔
သာ လိုုေၾကာင္း မီလွ်ံနာဆရာေတာ္ ေဟာၾကား။ ေဒၚစုု၏ပုု၀ါမ်ား မွတ္တမ္း
တင္ရုုပ္ရွင္ အကယ္ဒမီဆန္ကာတင္အဆင့္၀င္။

ကခ်င္အဆိုုေတာ္မ်ား ေသနပ္ခါးၾကားထိုုး၍ သီခ်င္းဆိုု။ ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္
ေမာင္ေတာ၌ တရုုတ္စားေသာက္ဆိုုင္ မရွိ။ ျပည္ပအားကိုုး ပုုဆိန္ရိုုးသံခ်ပ္
အဖြဲ႕ နာမည္ေျပာင္းရန္ အာဏာပိုုင္မ်ားက ဖိအားေပး။ သမၼတဦးသိန္းစိန္၏
စစ္သားဘ၀ေနာက္ခံဇတ္လမ္း ဆင္ဆာက ျပသခြင့္မျပဳ။ ဒုုကၡသည္ျဖစ္ရန္
အခြင့္အလန္းနည္းပါးလာသျဖင့္ ေငြေၾကးအဆင္ေျပသူတခ်ိဳ႕ စိတ္ပ်က္။ ခိုုး
ကူးေခြ ေခတ္စား၊ အဆိုုေတာ္လုုပ္ခ်င္သူ နည္းပါး။ ဇရက္ကိုု ခ်ိဳးထင္မိသူမ်ား
ႏွင့္ ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳးမ်ား လႊတ္ေတာ္အတြင္း ရန္ျဖစ္ၾက။ ေၾကာင္ခံတြင္း
ပ်က္သတင္းဌာနက လႊတ္ေတာ္အတြင္းသတင္းမ်ားကိုု တစ္တစ္ခြခြ ေဖၚျပ။

လူလိမ္မ်ားသတိထားရန္ အစိုုးရက သတိေပး။ “ခ်မ္း”ပါသည့္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားရွိ
ေသာ မႏၱေလးၿမိဳ႕ကိုု တရုုတ္မင္းသား ဂ်က္ကီခ်မ္း အထူးစိတ္၀င္စား။ ေခါင္း
ေပါင္းဆိုုင္မ်ား ေနရာအႏွံ႕ေပၚေပါက္လာ။ ငယ္ရြယ္သည့္ အမ်ိဳးသမီးလႊတ္
ေတာ္အမတ္မ်ားကိုု စစ္တပ္ကိုုယ္စားလွယ္မ်ားက အထူးစိတ္၀င္စား။ မိုုးရြာ
တုုန္း ေရခံ၊ မီးလာတုုန္း မီးခံရန္ သမၼအႀကံေပးမ်ားက ျပည္သူကိုုအတင္း
အက်ပ္တိုုက္တြန္း။ ညအခါတြင္ မိုုးခ်ဳပ္မည္ျဖစ္ၿပီး ေန႔အခါတြင္ မိုုးလင္း
မည္ဆိုုသည္မွာ မေသခ်ာေၾကာင္း မိုုးေလ၀သႏွင့္ဇလေဗဒက ထုုတ္ေဖၚ
ေျပာၾကား။ 

ျမစ္ဆံုုေရကာတာကိစၥ သတင္းမီဒီယာမ်ားစိတ္၀င္စားမႈ က်ဆင္းလာ။ ဆင္းရဲ
ေသာျမန္မာျပည္၌ သူေဌးသူႂကြယ္ျဖစ္ေနသူမ်ားကိုု ကမၻာ့ဘဏ္က ဆုုခ်ီးျမင့္
မည္။ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာမ်ား ျပည္တြင္းေနျမန္မာမ်ားကိုု သနားရန္ ခဏတ
ျဖဳတ္ ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကမည္။ ေဒၚစုုကိုုေ၀ဖန္သူမ်ားအတြက္ ပညာသင္ေထာက္
ပံ့ေၾကးေပးရန္ ႀကံခိုုင္ဖြင့္ၿဖိဳးေရးပါတီက အဆိုုတင္သြင္း။ ဘိန္းအထြက္တိုုး၍
ေက်နပ္ေၾကာင္း အစိုုးရထုုတ္မေျပာ။ အေမရိကန္ကိုု အစိုုးရအပါအ၀င္ ျပည္သူ
တရပ္လံုုးက အထူးႏွစ္ခ်ိဳက္စြဲလန္းေန။ ေရႊငန္းသဘင္၏ ေနျပည္ေတာ္ပ်က္ခန္း
ဇတ္ေတာ္ႀကီး အထူးလူႀကိဳက္မ်ား။

ဟစ္ေဟာ့ပ္သမားမ်ား လႊတ္ေတာ္ကိုု မ်က္ေစာင္းထိုုး။ ႏိုုင္ငံေတာ္အလံကိစၥ
ေစာတကတက္မည့္သူ တေယာက္မွမရွိေတာ့ေၾကာင္း လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌေၾက
ညာ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပြဲစားမ်ား ပါးစပ္မလံုုသျဖင့္ မီဒီယာက ဆံုုးမ။ ရိုုဟင္ဂ်ာဘက္
လိုုက္ ျပည္ပမီဒီယာမ်ားကိုု ျမန္မာျပည္သူမ်ားက ဆံုုးမ။ ျမန္မာျပည္သူတရပ္
လံုုးနီးပါး ျပည္ပသိုု႔ထြက္ခြါခ်င္ေန။ ဒီမိုုကေရစီ၊ လူ႕အခြင့္အေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ဆိုုသည္မွာ ျပည္ပ၌သာရွိေသာအရာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္သူတရပ္လံုုးက လက္ခံ။
ဤတြင္ သတင္းမ်ားကိုု ေၾကညာလိုု႕ ၿပီးပါၿပီဟုုဆိုု။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ဟုုတ္မွလည္း လုုပ္ၾက

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္နဲ႕ဦးေအာင္ဆန္းဦးတိုု႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ဦး အဆင္မေျပ
ျဖစ္ေနတာ ကမၻာသိကိစၥ။ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့ ေမာင္ႏွစ္မအၾကားမွာေတာင္
အဆင္ေျပမႈကိုု (ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာလာတဲ့အထိ) မထူေထာင္ႏိုုင္ပဲ ျမန္မာ ျပည္ရဲ႕အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုု ေဒၚစုုကႀကိဳးစားမယ္ဆိုုတာ ျဖစ္
ႏိုုင္ပါ့မလား။

ကိုုယ္က်င့္တရားလည္း မေကာင္း၊ ၀ိနည္းလည္း မလံုုတဲ့ ဘုုန္းေတာ္ႀကီးက
အက်င့္သီလေတြအေၾကာင္း ေဟာေနတာ အလုုပ္ျဖစ္ႏိုုင္ပါ့မလား။ ၀င္ေငြ
ေကာင္းၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေနတဲ့ ဘုုန္းေတာ္ႀကီးေတြကိုု ယံုုၾကည္သင့္
သလား။ ဘာသာေရးကနည္းနည္း လူမႈေရးကမ်ားမ်ားဘုုန္းေတာ္ႀကီးေတြ
ကိုု ကိုုးကြယ္သင့္သလား။ အေဟာေကာင္းတဲ့ ဘုုန္းႀကီးနဲ႔ အက်င့္ေကာင္း
တဲ့ဘုုန္းႀကီး ဘယ္သူ႕ကိုုေရြးမလဲ။

ျပည္သူေတြကိုု ရက္စက္၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲလိမ္ၿပီးတက္လာတဲ့ အစိုုးရဲ႕
အုုပ္ခ်ဳပ္မႈဥပေဒေတြကိုု တရားတယ္လိုု႔ဆိုုမလား။ ဒီလိုုအစိုုးရရဲ႕ျပဌာန္းခ်က္
ေတြကိုု လိုုက္နာက်င့္သံုုးသင့္သလား။ မတရားတဲ့ အမိန္႕အာဏာဟူသမွ်
ဖီဆန္ရမလား။ မဲလိမ္ၿပီး သမၼတျဖစ္လာတဲ့သူရဲ႕စကားေတြကိုု ယံုုၾကည္
သင့္သလား။ မတရားတဲ့သူက ဥပေဒစိုုးမိုုးေရးလိုု႔ ေျပာေနတာကိုု လက္ခံ
သင့္သလား။

ကိုုယ္တိုုင္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မလုုပ္ပဲ သူမ်ားကိုု ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖိုု႔ ေျပာ
ေနတာ အဓိပၺါယ္ရွိပါ့မလား။ ကိုုယ့္မိသားစုုထဲမွာေတာင္ ညီညြတ္ေရးနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုု မတည္ေဆာက္ႏိုုင္သူက တိုုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုုပ္
တာ ေအာင္ျမင္ႏိုုင္ပါ့မလား။ ကိုုယ္က်င့္တရားမေကာင္းတဲ့ သတင္း
သမားရဲ႕ သတင္းေတြဟာ စိတ္ခ်ယံုုၾကည္ရပါ့မလား။ အေျပာနဲ႔ အလုုပ္
ညီဖိုု႔ လိုုသလား။ ငါေျပာသလိုု လုုပ္ ၊ ငါလုုပ္သလိုု မလုုပ္နဲ႔ဆိုုသူေတြကိုု
ဘယ္လိုု ဆက္ဆံသင့္လဲ။

တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက "Case by Case" စဥ္းစားသင့္တယ္။ ျပႆနာေတြကိုု
တခုုခ်င္းစီ ခြဲျခားၿပီး ေ၀ဖန္သင့္တယ္။ အႏုုပညာသမားရဲ႕ အက်င့္စရိုုက္နဲ႔
သူ႕ရဲ႕အႏုုပညာကိုု မတိုုင္းထြာနဲ႔။ ထပ္တူ မခ်နဲ႕။ စာေရးဆရာနဲ႔ သူ႕ရဲ႕စာ
ကိုု ခြဲၿပီးျမင္သင့္တယ္။ ၀ိနည္းက ၀ိနည္း။ တရားက တရား။ ႏိုုင္ငံေရးနဲ႔
လူမႈေရး၊ မိသားစုုေရးကိုု ေရာၿပီးမေ၀ဖန္သင့္ဘူး။ စသည္အားျဖင့္။ သံုုး
သတ္ေျပာဆိုုမႈေတြ ရွိတယ္။

အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပေပမဲ့လည္း တိုုင္းျပည္ညီညြတ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္း
ေရးကိုု ထူေထာင္ႏိုုင္ခဲ့သူေတြရွိတယ္။ ၀ိနည္းမလံုုေပမဲ့လည္း သူေဟာတဲ့
တရားကိုုနာၿပီး ခ်မ္းသာမႈရသူေတြရွိတယ္။  အာဏာကိုု မတရားတဲ့နည္းနဲ႔
ယူခဲ့ေပမဲ့ ျပည္သူေတြကိုု တရားသျဖင့္အုုပ္ခ်ဳပ္သူေတြလည္းရွိတယ္။
စသည္အားျဖင့္။ တုုန္႔ျပန္မႈေတြ ရွိတယ္။

လူနဲ႔ မူကိုု တြဲသင့္သလား၊ ခြဲသင့္သလား။ တြဲသင့္တဲ့ေနရာမွာ တြဲၿပီး ၊ ခြဲ
သင့္တဲ့ေနရာမွာ ခြဲသင့္သလား။ တြဲခ်င္တဲ့ေနရာမွာ တြဲ၊ ခြဲခ်င္တဲ့ေနရာ
မွာ ခြဲသင့္သလား။ လူကိုု ယံုုမလား ။ မူကိုု ယံုုမလား။ ပုုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရား
မင္သလား။ ဒီလိုုအျငင္းအခုုံေတြက အရင္ကတည္းက ရွိေနခဲ့တာ အခုု
ခ်ိန္ထိပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ အခုုျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး ဘယ္လိုု
ေကာက္ခ်က္ဆြဲၾကမလဲ။

မိတ္ေဆြတိုု႔ရဲ႕ သေဘာထားေတြကေရာ ဘယ္နဲ႔ရွိပါစ။ ေဆြးေႏြးၾကပါဦး။
သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြရွိတာကိုု သေဘာတူတယ္ဆိုုတဲ့ အယူအဆက
ဒီမိုုကေရစီရဲ႕ အေျခခံအခ်က္တခုုဆိုုပဲ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ၾကည့္တတ္ရင္ ကဗ်ာ

တခါသား။ မိတ္ေဆြဘေလာ္ဂါတဦးဆီက အလန္႔ထညက္ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕
(ထန္းလွ်က္လိုု႔ေရးမွ မွန္ပါသတဲ့) ေရာက္လာပါတယ္။ သူအလုုပ္လုုပ္ေန
တဲ့ အြန္လိုုင္းမဂၢဇင္းမွာ သံုုးဖိုု႔ပါတဲ့။ သူ႕ေမးခြန္းေတြထဲမွာ “မယ္ကမၻာၿပိဳင္
ပြဲကိုု ျမန္မာႏိုုင္ငံက ၀င္သင့္သလား” ။ (လက္တ၀ါးစာ ေရကူး၀တ္စံုုနဲ႔ ၀င္
ၿပိဳင္ရမွာေနာ္) အဲသလိုု ေမးလာပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္ သမၼတျဖစ္
လာစဥ္အခ်ိန္က ေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ေမးတဲ့သူက ေမးေလေတာ့ ေျဖတဲ့
သူကလည္း ေျဖရသေပါ့။

“မယ္ကမၻာၿပိဳင္ပြဲ ျမန္မာ၀င္ႏႊဲမွျဖစ္မယ္။ အစိုုးရလည္း ႀကိဳက္၊ ရိုုးရာလည္း
ထိမ္းသိမ္းၿပီး ျဖစ္ရေလေအာင္ ခ်ိတ္ထမီစကိုု ေရကူး၀တ္စံုုခ်ဳပ္ၿပီး၀တ္
ဆင္သင့္တယ္။ ဒီမိုုကေရစီနဲ႔ ဘီကီနီက ခြဲျခား၍မရပါ” လိုု႔ ေျဖခဲ့ပါတယ္။
(ဘီကီနီ၀တ္ျခင္းဟာ ဒီမိုုကေရစီရဲ႕ အဂၤ ါရပ္တခုုလိုု႔ ျပဌာန္းမထားေပမဲ့
အမ်ားကလက္ခံထားတဲ့ အခ်က္ေတာ့ျဖစ္ေနပါၿပီ။)

အခုုရက္ပိုုင္း ျမန္မာျပည္ဆိုုင္ရာ သတင္းေတြထဲမွာ ေဒၚစုုရဲ႕ဥေရာပခရီး
နဲ႕အၿပိဳင္ ထိပ္တန္းေျပးေနတဲ့ သတင္းကေတာ့ ေဘာင္းဘီတိုုကပ္ကပ္၊
အက်ႌဂ်ိဳင္းျပတ္ ခပ္က်ပ္က်ပ္ေတြ၀တ္ထားတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတသိုုက္
စင္ေပၚတက္ၿပီး ေအာက္ကလူေတြကိုု ဟိုုလွည့္ဒီလွည့္လုုပ္ျပတဲ့ သတင္း
ပါပဲ။ “ကာယႀကံ႕ခိုုင္မႈၿပိဳင္ပြဲ”ပါတဲ့။ ဓါတ္ပံုုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔ ေဖၚျပခဲ့
ၾကၿပီး လူႀကိဳက္လည္းမ်ားခဲ့တဲ့ သတင္းေပါ့။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးကာယႀကံ႕ခိုုင္မႈ
ၿပိဳင္ပြဲလည္း တခုုအပါအ၀င္လိုု႔ ဆိုုရမယ္။ လူႀကိဳက္မ်ားတယ္ဆိုုေပမဲ့
သိပ္ၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ႏိုုင္ငံအႏွံ႕က်င္းပတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုုတ္ေသး။
အီစကိုု အပါအ၀င္ အကိုုကာလသားမ်ားကေတာ့ အခုုေလာက္ျမင္ရ
တာကိုုပဲ အေတာ္သေဘာက်ေနၿပီ။

ဘီကီနီသိုု႔ သြားရာလမ္းကိုု လွမ္းျမင္လိုုက္ရသလိုု၊ ဒီမိုုကေရစီရဲ႕ ရနံ႕ကိုု
လည္းအမွတ္မထင္ ရွဴရွိဳက္မိသလိုျဖစ္မိသေပါ့။ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္း
ေလစြလိုု႔ သာဓုုမ်ားလည္း ေခၚမိပါတယ္။ ဒီလိုုပြဲမ်ိဳးက ႀကိဳဆိုုရမွာေပါ့။
အာဏာပိုုင္ေတြ အျမင္က်ယ္လာၿပီလိုု႔လည္း ဆိုုရပါလိမ့္မယ္။

ကိုုယ္ကာယအလွဆိုုတာက ေဖၚျပမွ ျမင္ရတာမ်ိဳးပါ။ ဖံုုးအုုပ္ထားရင္
ဘယ္ေနရာက ဘယ္ေလာက္လွမွန္း မသိႏိုုင္ပါ။ ကိုုယ္ကာယကိုု လွ
ေအာင္ လုုပ္ထားတဲ့သူကလည္း ေဖၚျပရမွ ေက်နပ္တာပါ။ အမ်ိဳး
သားေတြကိုု ၾကည့္ပါ။ အပင္ပမ္းခံ၊ အခ်ိန္ကုုန္ခံၿပီး အေလးအပင္
ေတြ “မ”လိုု႔ သူတိုု႔ရဲ႕ခႏၱာကိုုယ္အလွကိုု ထုုဆစ္ထားၾကရရွာတာပါ။

ကာယအလွၿပိဳင္ပြဲဆိုုတာမ်ိဳး ရွိေလမွပဲ သူတိုု႔ရဲ႕ႂကြက္သားအဖုုအထစ္
ေတြကိုု အမ်ားသူငါ ျမင္ရေလေအာင္ ျပသၾကရတာပါ။ ေစ်းလည္ေခါင္
သြားၿပီး ကုုန္းကုုန္းကြကြနဲ႔ ႂကြက္သားေတြညွစ္ျပေနလိုု႔ ေနရာမက်လွ
ပါဘူး။ သူတိုု႔ရဲ႕ လက္တဆုုပ္စာ ေနရာေလာက္ကိုုပဲ မည္ကာမတၱဖံုုး
အုုပ္ၿပီး တကိုုယ္လံုုးမွာ ရွိသမွ်ႂကြက္သားေတြကိုု ညွစ္ျပေလမွ ကာယ
အလွက ႂကြလာ၊ ေပၚလာရတာမ်ိဳးကိုုး။

အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း ထိုုနည္း၄င္းပါပဲ။ ေလ့က်င့္တည္ေဆာက္ထား
တဲ့ ကာယအလွကိုု ေဖၚကာျပေလမွ ျမင္ရေတာ့မေပါ့။ အလွဟာ အလွ
ပါပဲ။ အၾကည့္မတတ္ရင္ေတာ့ တဏွာ။ ၾကည့္တတ္ရင္ေတာ့ ကဗ်ာပါ။
တရားသေဘာနဲ႔ ၾကည့္သူေတြအတြက္ေတာ့ ဘ၀နာေပါ့ေလ။ ႏိုုင္ငံ
ေရးအျမင္နဲ႔ၾကည့္ရင္ေတာ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ ကာယအလွႀကံ႕
ခိုုင္လာတယ္။ အလွကိုု ထိထိမိမိေဖၚျပလာတယ္ဆိုုတာက ႏိုုင္ငံေတာ္
ႀကီး ပြင့္လင္းေတာင့္တင္းၿပီး လွပထြန္းကားလာတဲ့သေဘာေပါ့။

လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုုမွာ ဘီကီနီလည္း ရွိရလိမ့္
မယ္ ။ ေျပာခ်င္၊ ျပခ်င္တာေတြကိုု လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ လွလွပပ ေျပာ
ပါေစ၊ ျပပါေစ။ ရိုုးရာယဥ္ေက်းမႈကိုု ထိခိုုက္မွာ သိပ္ၿပီး မစိုုးရိမ္ၾကပါနဲ႔။
လုုပ္တတ္ရင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ကိုုၾကည့္ပါ။ ရိုုးရာမပ်က္ ကီမိုုႏိုုေတြကိုု
လည္း အခုုထိ ၀တ္ေနၾကတုုန္း။ ဘီကီနီေတြကိုုလည္း သူ႕ေနရာနဲ႔သူ
၀တ္ေနၾကတာပဲ။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြကိုုလည္း ဒီလိုုျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။

 ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ကာယအလွၿပိဳင္ပြဲေတြ အခုုထက္မ်ားမ်ား ရွိ
လာဖိုု႔လိုုပါတယ္။ ကိုုယ္ကာယအလွေတြကိုုလည္း အခုုထက္ပိုုၿပီး ျပဖိုု႔
လိုုပါတယ္။ အခုုအဆင့္က စစ္ႀကိဳေခတ္ အဆင့္ပဲရွိေနပါေသးတယ္။
အင္တာနက္ေခတ္မွာ ဖုုံးလိုု႔ဖိလိုု႔ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ လွလွပပ ထုုတ္
ေဖၚျပသၾကတဲ့ေခတ္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ (အေရးႀကီးတဲ့ေနရာကိုုေတာ့
ဖံုုးဖိထားသင့္တာေပါ့ေလ။)

ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသား အခြင့္အေရးတန္းတူ ရွိ၊ မရွိဆိုုတာ
အခုုလုုပ္ေနတဲ့ ကာယႀကံ႕ခိုုင္မႈၿပိဳင္ပြဲေတြကိုု ၾကည့္တာနဲ႔ သိသာေနပါၿပီ။
အမ်ိဳးသားေတြက သူတိုု႔ရဲ႕ ခႏၱာကိုုယ္အလွကိုု အမ်ိဳးသမီးေတြထက္ ေဖၚ
ျပခြင့္ရေနပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမ်ိဳးသားေတြ မ်ားလြန္းေနတာနဲ႔
လည္း ဆက္စပ္ႏိုုင္ပါတယ္။

ႏိုုင္ငံတခုုမွာ ဒီမိုုကေရစီ ရွိ၊ မရွိ တိုုင္းထြာတဲ့နည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိပါ
တယ္။ အီစကိုုကေတာ့ ဘီကီနီ၀တ္ကာယအလွမယ္ၿပိဳင္ပြဲေတြ  ဘယ္လိုု
က်င္းပၾကသလဲဆိုုတာနဲ႔ တိုုင္းထြာခ်င္ပါတယ္။ ဘီကီနီ၀တ္တိုုင္း လွတာ
မဟုုတ္ပါ။ တခ်ိဳ႕ေတြက ဘီကီနီ၀တ္လိုုက္မွ ပိုုဆိုုးကုုန္ပါတယ္။

ကိုုေရႊသမၼတက ဒီမိုုကေရစီသြားမယ္တကဲကဲ ေျပာေနယံုုနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုုင္
ေသး။ ေတာင့္တင္းလွပတဲ့ ဘီကီနီ၀တ္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ ႏိုုင္ငံတကာ
အလွမယ္ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ၀င္ဆန္႕လာႏိုုင္ၿပီဆိုုရင္ေတာ့ ျမန္မာ့ဒီမိုုကေရစီ
အေရး “အေတာ္ေလး ဟုုတ္ကၿပီ”လိုု႔ ဆိုုရမယ္ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

အြန္လိုုင္း အာလူး

  
(အာလူးသီခ်င္း)

တေခတ္တခါက “အာလူးလာမေပးနဲ႕ ေလနည္းနည္းေလွ်ာ့” ဟူေသာသီခ်င္း
လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့ဖူး၏။ အပိုုစကားေျပာတတ္သူ။ အေျပာႀကီးသူတိုု႕အား ဆံုုးမလိုု
သည့္သေဘာျဖင့္ ေရးဖြဲ႕ထားသည့္သီခ်င္းျဖစ္သည္။ “ေလယာဥ္ပ်ံကိုု ခဲနဲ႔ေပါက္
ရင္ ထိလိမ့္မယ္”ဆိုုသည့္အေျပာမ်ိဳးျဖင့္ “ညာၿပီး လာမလွိမ့္နဲ႕...ေလနည္းနည္း
ေလွ်ာ႕”ဟုု သတိေပးဆံုုးမထားေလသည္။

အာလူးသည္ ျမန္မာ့အစားအစာ မဟုုတ္တန္ရာ။ အာလူးဟူသည့္ အေခၚအေ၀ၚ
ကိုုယ္၌က အိႏိၵယေ၀ါဟာရ။ အာလူးဟင္းသည္ အိႏိၵယတိုုင္းသားတိုု႔၏ အစား
အစာျဖစ္သည္။ စကားႀကံဳ၍ေျပာရလွ်င္ “ေဂၚဖီထုုပ္”ဟုုျမန္မာတိုု႔ေခၚၾကေသာ
အရာသည္လည္း အိႏၵယတိုု႔၏ “ဂိုုဘီ”မွ လာျခင္းျဖစ္၏။ မယံုုလွ်င္ အိႏၵိယ စား
ေသာက္ဆိုုင္တြင္ Aloo Gobi ဟူေသာဟင္းကိုု မွာစားၾကည့္ပါေလ။

အေျပာႀကီးသူ။ ေလထြားသူ။ အပိုုစကားေျပာသူ။ မမွန္မကန္ေျပာသူတိုု႔ကိုု
 “အာလူးေပးသူမ်ား” အျဖစ္သေရာ္ခဲ့ၾကသည္။ ဟင္းခ်က္ရန္ အာလူးမ်ား
လာေပးသူကိုု မဆိုုလိုု။ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ျဖင့္ ၿဖီးျဖန္းတတ္သူကိုု
ဆိုုလိုုသည္။ ေခတ္ကာလ ေျပာင္းလဲလာေသာအခါ အာလူးေပးသူတိုု႔အား
အဖ်ားဆြတ္၍ “အာသမားမ်ား”ဟုုေခၚခဲ့ၾကျပန္သည္။ အပိုုစကားေျပာလွ်င္
“အာ”သည္ဟုုဆိုုၾက၏။ “လာၿပီး အာမေနနဲ႔”ဟုု ေျပာၾက၏။

ေလေပါေသာလူကိုု အာလူးေပးသူဟုု သမုုတ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း အာလူးကား
ေစ်းေပါေသာ အရာမဟုုတ္။ အာလူးေပးသူမ်ားသည္ အလုုပ္မျဖစ္။ အာလူး၏
ဂုုဏ္သိကၡာကိုု ထိခိုုက္ေစသူမ်ားျဖစ္သည္။ အာလူးေပးသူမ်ားကိုု ေလေလွ်ာ့
ေစခ်င္သလိုု၊ အာလူးေစ်းကိုုလည္း ေလွ်ာ့ေပးႏိုုင္လွ်င္ အေတာ္အဆင္ေျပေပ
လိမ့္မည္။

ထူးဆန္းသည္မွာ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ကပ္လွ်က္ရွိေသာ ထိုုင္းႏိုုင္ငံ၌ အာလူးသည္
ရွားပါးပစၥည္းျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ထိုုင္းလူမ်ိဳးတိုု႔သည္ အာလူးကိုု မႀကိဳက္။ ထိုုင္း
အစားအစာ၌ အာလူးဟင္းမရွိ။ တရုုတ္ဟင္းလွ်ာမ်ားတြင္လည္း အာလူးပါသည့္
ဟင္း အေတာ္ရွားေလသည္။ တရုုတ္တိုု႔သည္လည္း အာလူးကိုု ႀကိဳက္ဟန္မတူ။
အနည္းဆံုုးအေနျဖင့္ အာလူးေၾကာ္သည္ ဘီယာႏွင့္ျမည္းရန္ အေကာင္းဆံုုး
အစားအစာတခုုျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုုင္ငံတကာက လက္ခံသလိုု တရုုတ္ႏွင့္ ထိုုင္းက
လက္ခံသင့္သည္။ အာလူးႀကိဳက္ေသာႏိုုင္ငံမ်ား၌ အာလူးသီခ်င္းရွိတတ္ၾက၏။
တရုုတ္ႏွင့္ထိုုင္း၌ အာလူးကိုု သီခ်င္းလုုပ္၍ ဆိုုၾကမည္မထင္။

(အာလူး အြန္လိုုင္း)

ယခင္ကာလက လူကိုုယ္တိုုင္မႀကံဳရလွ်င္ မည္သူသည္ အာလူးေပးသူျဖစ္ေၾကာင္း
သိရန္မလြယ္။ လူမႈကြန္ယက္ ဆက္သြယ္ေရးမ်ား အလြယ္တကူျဖစ္လာေသာ
ယခုုကာလ၌ကား အာလူးေပးသူမ်ားကိုု ယခင္ကထက္ အလြယ္တကူ ပိုု၍ျမင္
လာရေလသည္။ ၄င္းတိုု႔သည္ Facebook အစရွိေသာ အြန္လိုုင္း၌ စာတိုုေပစ
တေၾကာင္းစ ႏွစ္ေၾကာင္းစျဖင့္ မွတ္ခ်က္ေပးရင္း ၀င္၍ “အာ”ၾကေလသည္။
ေဆာင္းပါး၊ သတင္း၊ အတင္း၊ အဖ်င္း အတိုုအထြာ ပံုုတိုု ပတ္စ တပုုဒ္စ ႏွစ္ပုုဒ္စ
ေရးသားျခင္း စသည္ျဖင့္ အာလူးမ်ားကိုု အလြယ္တကူ လႈိင္လႈိင္ေပးၾကေလသည္။

အခ်ိန္ေပါ၍ အာသူမ်ား။ မအာလွ်င္ မေနႏိုုင္၍ အာသူမ်ား။ အလုုပ္မ်ားသည့္ၾကား
က ၀ါသနာအရ အာသူမ်ား။ ႏိုုင္ငံေရးရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အာသူမ်ား။ လူမႈေရးရည္
ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အာသူမ်ား စသည္ျဖင့္ အာလူးေပးေသာ ေရႊျမန္မာမ်ား အေတာ္ေပါ
ေၾကာင္း Facebook ၌ အထင္းသားျမင္ေနရေလသည္။ Facebookသည္ သူအာ
ကိုုယ္အာျဖင့္ အာသူမ်ားက်က္စားရာ အရပ္ျဖစ္ေန၏။

ျမန္မာဆိုုရိုုးစကားတခုု၌ “လူေျပာ မသန္ ၊ လူသန္ မေျပာ” ဟူေသာ စကားဥပမာ
ရွိ၏။ အေျပာႀကီးတတ္သူသည္ လက္ေတြ႕အလုုပ္မျဖစ္တတ္။ လက္ေတြ႕လုုပ္
ေသာသူသည္လည္း အေျပာမႀကီးတတ္ဟုု ဆိုုလိုုရင္းျဖစ္သည္။ ထိုဆိုုရိုုးစကား
သည္ မည္မွ်မွန္သည္ မသိ။ ျဖစ္တတ္ေသာသေဘာကိုု ေထာက္ျပသည့္စကား
ျဖစ္တန္ရာ၏။ အာလူးေပးသူမ်ားသည္ အလုုပ္မျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးေသာ
စကားျဖစ္တန္ရာ၏။

အဆိုုေတာ္ မာမာေအး၏ နာမည္ေက်ာ္သီခ်င္းတပုုဒ္ျဖစ္ေသာ “စဥ္းစားရဦးမယ္”
ဟူသည့္သီခ်င္း၌ “လ၀န္းေလးနဲ႔တူတယ္ ေမ့ကိုုလားကြယ္”ဟုုအစခ်ီေလသည္။
ထိုုသီခ်င္းကိုု မည္သူက ဖ်က္၍ဆိုုလိုုက္သည္မသိ “အာလူးေပးတဲ့သူကိုု သိပ္ကိုု
မုုန္းတယ္” ဟူ၍ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ဖူးေလသည္။ ျမန္မာလူမႈအသိုုင္းအ၀ိုုင္းက အာလူး
ေပးသူကိုု မႀကိဳက္သည့္အေၾကာင္း ထုုတ္ေျပာလိုုက္သည့္ သေဘာဟုု ယူေသာ္ရ၏။
တဘက္တြင္လည္း ျမန္မာလူမႈအသိုုင္းအ၀ိုုင္းအတြင္း အာလူးေပးသူ အမ်ားအျပားရွိ
ေနေၾကာင္း ထင္ရွားသည့္သေဘာလည္း ျဖစ္သည္။ အာလူးေပးသူမ်ားသည္ မဟုုတ္
သည့္အရာမ်ားကိုု ေျပာဆိုုသူမ်ား။ လိမ္လည္ေသာသူမ်ား။ ညာၿဖီးေသာသူမ်ားျဖစ္
သည့္အတြက္ မုုန္းစရာေကာင္းသည္မွာ အမွန္ပင္။

လူမႈဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္မ်ား ထြန္းကားလာသျဖင့္ လူေဘာင္ေလာကတြင္
အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္ကိုုေတာ့ ျငင္း၍မရ။ သိုု႔ေသာ္ ေျပာင္းလဲေန
ပါၿပီ။ အလားအလာေကာင္းေတြ ျမင္ေနရပါၿပီဟုု ေျပာဆိုုေနၾကသည့္ ျမန္မာႏိုုင္ငံ
တြင္ “လူေျပာ မသန္”ေတြ မ်ားေန၍ မျဖစ္ ။ “လူသန္ မေျပာ”ေတြ မ်ားရန္ လိုုေန
သည္။ အာလူးလာမေပးနဲ႔သီခ်င္း ေခတ္မမွီေတာ့ေသာ္လည္း ေလေတြေတာ့ နည္း
နည္းမက မ်ားမ်ားေလွ်ာ့ရန္ လိုုေနသည္။ အာလူးေစ်းလည္း က်ဖိုု႔လိုုသည္။ ယခုု
အတိုုင္းဆက္သြားလွ်င္ ျမန္မာျပည္သည္ အာလူးေပးသူ မ်ားသည့္ႏိုုင္ငံဟုု ေက်ာ္
ေစာႏိုုင္သည္။ အာလူးေစ်းေပါသည့္ႏိုုင္ငံ ျဖစ္လာလွ်င္ေတာ့ မဆိုုး။

(ရုုပ္ပံုု ။ ဂူဂလ္)

ကေယာင္ကတန္းကာလ

(တရားခံ)

ရွစ္ေလးလံုုးလူထုုအံုုႂကြမႈႀကီးေနာက္ပိုုင္း စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းအုုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာ
ဟာ တိုုင္းျပည္မွာရွိေနတဲ့ အေရးေပၚျပႆနာကိုု အင္အားသံုုးႏွိမ္နင္းၿပီးေျဖရွင္း
ခဲ့တာပါ။ သူတိုု႔အေခၚ “ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး” လုုပ္ခဲ့တာပါ။ တိုုင္းျပည္ရဲ႕ျပႆနာကိုု
ေျပလည္ေအာင္ေျဖရွင္းခဲ့တာ မဟုုတ္ပါဘူး။

စစ္အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွစ္ေပါင္း၂၀ေက်ာ္တေလွ်ာက္လံုုးမွာလည္း တိုုင္းျပည္မွာရွိေန
တဲ့ အဓိကျပႆနာေတြကိုု မေျဖရွင္းခဲ့ပါဘူး။ မီးေတာင္မွန္ေအာင္ မလုုပ္ေပး
ခဲ့တာကိုုပဲၾကည့္ပါ။ ျပည္တြင္းစစ္ကိုု အဆံုုးသတ္ဖိုု႔ဆိုုတာေတာ့ သိပ္ေ၀းလြန္း
ပါတယ္။ အႏွစ္၂၀ေက်ာ္ကာလမွာ လမ္းေတြေဖါက္၊ တံတားေတြေဆာက္တာ
ေတြေတာ့လုုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လိုုအပ္သေလာက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုုပ္
ခဲ့ပါဘူး။

လမ္းေဖါက္ တံတားေဆာက္ကိစၥကိုုပဲ အာရံုုစိုုက္ၿပီး ေသခ်ာလုုပ္ခဲ့မယ္ဆိုုရင္
ေတာင္ အဆိုုးထဲကအေကာင္းတခုုအျဖစ္ စစ္တပ္ရဲ႕ေကာင္းကြက္တခုုအေနနဲ႔
က်န္ႏိုုင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္က ေဖါက္ခဲ့တဲ့လမ္းေတြ အခုုထိဆက္သံုုးေနရ
တာကိုုပဲ ၾကည့္ပါ။

အႏွစ္၂၀ေက်ာ္ကာလမွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဆိုုတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းက ဘာကိုုမ်ား
အဓိကထားၿပီး လုုပ္ခဲ့တာပါလိမ့္။ သူတိုု႔အာဏာတည္ၿမဲ ခိုုင္ခန္႕ေရးကိုုပဲ အဓိက
ထားခဲ့တာပါ။ စစ္အုုပ္စုုေခါင္းေဆာင္ပိုုင္းရဲ႕အက်ိဳးစီးပြါးသာ အဓိကပါ။ ေအာက္
ေျခအဆင့္ တပ္မေတာ္သားေတြအတြက္ေတာင္ ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။ တိုုင္း
ျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြါးကိုု မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့တဲ့ စစ္အုုပ္စုုပါ။ တနည္းေျပာရရင္
တိုုင္းျပည္မွာရွိေနတဲ့ ျပႆနာေတြကိုု ေျပလည္ေအာင္မေျဖရွင္းပဲ အနာေဟာင္း
ေတြကိုု “ပုုတ္သည္ထက္ ပြေအာင္” ဆက္ၿပီးေမြးထားခဲ့တာပါ။

ရိုုဟင္ဂ်ာကိစၥအပါအ၀င္ တိုုင္းရင္းသားအေရးေတြကိုု မေျဖရွင္းပဲ ဥပကၡာျပဳခဲ့
တာပါ။ တိုုင္းရင္းသားေဒသေတြ ဖြင့္ၿဖိဳးတိုုးတက္ဖိုု႔ မေျပာနဲ႔ ရန္ကုုန္ၿမိဳ႕ကိုုေတာင္
အမႈိက္ပံုု ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးခဲ့တာပါ။ ျပႆနာေဟာင္းေတြကိုု ဆက္ေမြးခဲ့ယံုုတင္
မက တရုုတ္လႊမ္းမိုုးမႈကိစၥလိုု ျပႆနာအသစ္ေတြကိုုလည္း စစ္အုုပ္စုုက ဖန္တီး
ထားခဲ့ပါတယ္။

အတိုုက္အခံအုုပ္စုု အားလံုုးကိုုလည္း အင္အားခ်ိနဲ႔ေအာင္လုုပ္ခဲ့လိုု႔ အတိုုက္အခံ
ေတြလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ နာလန္မထူႏိုုင္ပဲျဖစ္ေနပါတယ္။ စစ္အုုပ္စုုက ေမြးျမဴခဲ့
တဲ့ ႀကံ့ဖြတ္ဆိုုတာကလည္း လူမ်ားၿပီး ပြဲမစည္တဲ့အုုပ္စုုသက္သက္ပါပဲ။ စစ္အုုပ္
ခ်ဳပ္ေရးကေန အရပ္ဘက္အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုု ေျပာင္းရင္ ေမြးထားတဲ့အနာေဟာင္း
ေတြ ျပန္ေပၚလာမယ္ဆိုုတာ တြက္ၿပီးသားပါ။ ေပၚလာတဲ့အခါမွလည္း ရွင္းရခက္
ၿပီး “စစ္အာဏာသိမ္းအုုပ္ခ်ဳပ္တာကမွ ေတာ္ေသးတယ္” ဆိုုတဲ့အေပါက္မ်ိဳး ခ်ိဳး
လိမ့္မယ္ဆိုုတာလည္း အမ်ားကတြက္ထားၾကတာပါ။

(နည္းလမ္း)

စစ္အုုပ္စုကိုု အျပစ္တင္ေနလိုု႔လည္း အခုုခ်ိန္မွာ သိပ္မထူးပါဘူး။ ရွိေနတဲ့ ျပႆ
နာကိုု အေကာင္းဆံုုး ဘယ္လိုုေျဖရွင္းမလဲဆိုုတာက အဓိကက်ပါတယ္။ ျပႆ
နာေတြက တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဟိုုက ႂကြလိုုက္၊ ဒီက ထလိုုက္နဲ႔ျဖစ္ေနေတာ့ ရွင္းဖိုု႕
သိပ္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းခ်င္စိတ္ရွိဖိုု႔က အဓိက
က်ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာ အစိုုးရေရာ အတိုုက္အခံေရာ ျပႆနာေတြကိုု
ေျပလည္ေရး အေလးအနက္ထားတာ မေတြ႕ရပဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ျပႆနာေတြကိုု
ေထာက္ျပၿပီး စစ္အာဏာ ျပန္သိမ္းမွာကိုုစိုုးရိမ္တဲ့စိတ္က ပိုုမ်ားေနပံုုရပါတယ္။

ျပႆနာေတြ အခုုလိုုျဖစ္ေနရတာက အစိုုးရကိုု အယံုုအၾကည္ မရွိလိုု႔ပါ။ ျပည္
သူေတြယံုုၾကည္တဲ့ အစိုုးရေပၚလာမွ ဥပေဒစိုုးမိုုးမႈလည္း ရွိလာမယ္။ ျပည္သူနဲ႔
အစိုုးရအၾကား အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေတြရွိလာမယ္။ လက္တြဲေဆာင္ရြက္မႈ
ေတြ ထိေရာက္လာမယ္။ တိုုးတက္မႈေတြ ရွိလာမယ္။

တိုုင္းျပည္တခုုမွာ ျပည္သူက မယံုုၾကည္တဲ့ အစိုုးရတရပ္ ရွိေနတယ္ဆိုုတာက
အဲဒီအစိုုးရဟာ မူမွန္တဲ့နည္းနဲ႔ အာဏာကိုု မယူခဲ့လိုု႔။ ျပည္သူေတြရဲ႕အာဏာ
ကိုု မမွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ ယူခဲ့လိုု႔ပါပဲ။ ဒီလိုုအစိုုးရမ်ိဳး တိုုင္းျပည္မွာဆက္ၿပီး အုုပ္
ခ်ဳပ္ေနသမွ်။ ျပႆနာအေဟာင္းေတြေရာ၊ အသစ္ေတြေရာ အၿပိဳင္အဆိုုင္တက္
ေနဦးမွာပါ။ ျပႆနာေတြကိုု ကိုုင္တြယ္ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာလည္း အိုုးနင္းခြက္နင္း
နဲ႕ ကေယာင္ကတန္းေတြ ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။

ကေယာင္ကတန္းကာလကိုု အဆံုုးသတ္ဖိုု႔ဆိုုရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြယံုုၾကည္
စိတ္ခ်ရမယ့္ အစိုုးရတရပ္ေပၚထြန္းေအာင္ အရင္လုုပ္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုုအစိုုး
ရျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုုလုုပ္မွာလဲ။ လက္ရွိအစိုုးရကိုု ဖ်က္သိမ္း။ စစ္မွန္တဲ့ေရြး
ေကာက္ပြဲကိုု အျမန္ဆံုုးက်င္းပ။ တက္လာတဲ့အစိုုးရက အရည္အခ်င္းရွိတဲ့
သူေတြကိုု လူမွန္ေနရာမွန္ ထား။ အေျခခံဥပေဒကိုု ခပ္ျမန္ျမန္အသစ္ျပန္ဆြဲ။

အစိုုးရလြဲရင္ ျပည္သူေတြက ေထာက္ျပ။ ျပည္သူေတြလြဲရင္ အစိုုးရကေထာက္
ျပ။ အျပန္အလွန္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾက။ စစ္တပ္က စစ္တပ္ေနရာမွာ ေန။ ဘုုန္း
ႀကီးက ဘုုန္းႀကီးေနရာမွာ ေန။ ေက်ာင္းသားက ေက်ာင္းသားေနရာမွာ ေန။
ဒါဆိုုရင္ ကေယာင္ကတန္းအေျခအေနက လြတ္ေျမာက္ႏိုုင္ပါတယ္။

ကေယာင္ကတန္းျဖစ္ေနရတာကိုုပဲ အရသာေတြ႕ေနၿပီဆိုုရင္ေတာ့ အခုုျဖစ္ေန
တာေတြက ပံုုမွန္အေျခအေနေတြပါ။ ဘာမွ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ မရွိပါဘူး။ အားလံုုး
“ေအးေဆး” ပါပဲ။

(ရုုပ္ပံုု ။ ဂူဂလ္)

ဂဠဳန္နီစီးပြါးေရးႏွင့္ ယုုတ္မာေသာဆိုုင္ရွင္

ျမန္မာေတြ ဘိုုဆန္ၾကတာ မဆန္းတဲ့အရာျဖစ္ေနပါၿပီ။ စကားေျပာတဲ့အခါ
ဘိုုလိုုေလး တလံုုးစ၊ႏွစ္လံုုးစ ညွပ္ၿပီးေျပာလိုုက္ရမွ အာေတြ႕တတ္ၾကတယ္။
ထူးဆန္းတာက စကားေျပာတဲ့အခါပဲ ျမန္မာေတြက ဘိုုဆန္ၾကတာ အေန
အထိုုင္ အေတြးအေခၚနဲ႔ အက်င့္စရိုုက္ေတြကေတာ့ ဘိုုမဆန္တတ္ၾကဘူး။

အိႏိၵယ။ ပါကစၥတန္။ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္နဲ႔ အေရွ႕အလည္ပိုုင္းသားတခ်ိဳ႕လည္း
ျမန္မာေတြလိုုပဲ ဘိုုလိုုညွပ္ၿပီးေျပာၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ႏိုုင္ငံ
ေတြမွာ ဒီလိုုျဖစ္ကုုန္ၾကတယ္ထင္ရဲ႕။ ထိုုင္း။ တရုုတ္နဲ႔ ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံေတြက
အဂၤလိပ္လိုု ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ေျပာႏိုုင္သူေတြ သူတိုု႔အခ်င္းခ်င္းစကား
ေျပာတဲ့အခါ ဘိုုလိုု တလံုုးမွ ညွပ္မေျပာၾကဘူး။

ကိုုယ့္စကားရွိရဲ႕နဲ႔ သူမ်ားစကားကိုု အလြယ္တကူယူသံုုးတာ ပ်င္းလိုု႔ပဲျဖစ္
မယ္။ စကားလံုုးအသစ္ဆိုုရင္လည္း ကိုုယ့္ဘာသာစကားနဲ႔ အမ်ားနားလည္
ေအာင္ အဓိပၺါယ္ဖလွယ္သင့္တယ္။ အလိုုလိုုကမွ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာသာ
စကားျပႆနာ ႀကီးေနရတဲ့အထဲ။ ဒီအတိုုင္းဆက္သြားရင္ ၾကာေလ ရႈပ္
ေလျဖစ္ဦးမယ္။

(ႀကံဳလိုု႔ေျပာရရင္။ KNU ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအရံုုးမွာ ေဆြးေႏြးပြဲလုုပ္ရင္
ဗမာလိုုပဲေျပာၾကသတဲ့။ ကရင္ထဲမွာပဲ စေကာကရင္နဲ႔ ပိုုးကရင္ မတူဘူး။ ဘာ
သာစကားလည္း မတူဘူး။ ဗမာကိုုမေက်နပ္လိုု႔ ဘိုုလိုုေျပာၾကမယ္ဆိုုရင္လည္း
အားလံုုးက နားမလည္ျပန္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဘံုုစကားအျဖစ္ ဗမာလိုုပဲ မေျပာခ်င္
ေပမဲ့ ေျပာၾကရသတဲ့။)

ကိုုယ္အပါအ၀င္ လွ်ာအရသာခံၿပီး ဘိုုဆန္တတ္ၾကတဲ့ ျမန္မာေတြအေၾကာင္း
ေရးခ်င္စိတ္ မရိွေတာ့ေပမဲ့ ျပည္ေတာ္ျပန္မိတ္ေဆြတဦးနဲ႕ စကားေျပာမိရာက
ေရးရမယ့္အေၾကာင္း ေပၚလာျပန္တယ္။ မိတ္ေဆြရဲ႕ဘႀကီးက ျပည္ပေရဒီယိုု
ေတြရဲ႕ ပံုုမွန္ေသာတရွင္တဦးပါ။ အဲဒီေရဒီယိုုေတြရဲ႕ ထုုတ္လႊင့္ခ်က္ေတြမွာ
နားမလည္တာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားပါေနလိုု႔ ဘ၀င္မက်ႏိုုင္ ျဖစ္ေနရပါသတဲ့။

ျပည္ေတာ္ျပန္ တူေတာ္ေမာင္နဲ႔ေတြ႕မွပဲ သူမရွင္းတာေတြကိုု ေမးရသေပါ့။

ဘႀကီး။     ။ “ မင္းတိုု႔ေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ဂဠဳန္နီစီးပြါးေရးဆိုုတာ ဘာလဲဟ”

တူေတာ္ေမာင္။     ။ “ဗ်ာ” ။ “ဂဠဳန္နီ” ။ ဘႀကီးကလည္း ႀကံႀကံဖန္ဖန္။ ဂဠဳန္
နီဆိုုတာ ရွစ္ေလးလံုုးကာလက မႏၱေလးသံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ သပိတ္တပ္ဖြဲ႕ကိုု
ေခၚတာ။ ဘယ္လိုုလုုပ္ သူတိုု႔က စီးပြါးေရးလုုပ္ရမွာတုုန္း။

ဘႀကီး။     ။ အဲဒါေၾကာင့္ေမးရတာေပါ့ကြ။ မင္းတိုု႔ျပည္ပေရာက္ေတြထဲမွာ
ဂဠဳန္နီတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြပါၿပီး စီးပြါးေရးေတြမ်ား လုုပ္ေနၾကသလားလိုု႕။

တူေတာ္ေမာင္ ။     ။ (ေခါင္းကုုတ္တခ်ီ၊ ေခါင္းခါတလွည့္နဲ႔ စဥ္းစားရက်ပ္ေန
သတဲ့။)

ဘႀကီး ။     ။ ေနာက္တခုုရွိေသးတယ္။ “ဆိုုင္ရွင္ယုုတ္တယ္ ဆိုုတာကေရာ”

တူေတာ္ေမာင္။     ။ “ဗ်ာ”

ဘႀကီး။     ။ မင္းကလည္းကြာ ႏိုုင္ငံျခားမွာေနၿပီး ေရဒီယိုနားမေထာင္ဘူး
ထင္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနသလဲသိခ်င္ရင္ ျပည္ပေရဒီယိုုကိုု
နားေထာင္ရတယ္ဟ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေရဒီယိုုေတြက တခ်က္တခ်က္ဘာေတြ
ေျပာေနမွန္း နားမလည္တာ ခက္တယ္။ ဘိုုလိုုေတြလည္း သိပ္ေျပာၾကသကြာ။

တူေတာ္ေမာင္။     ။ ဟား...သိၿပီ။ ဘႀကီးေျပာတဲ့ ဂဠဳန္နီဆိုုတာ Cronyကိုု ေျပာ
တာျဖစ္မယ္။ ဘႀကီးနားၾကားလြဲေနတာ။

ဘႀကီး။     ။ မလြဲပါဘူးကြာ။ ေရဒီယိုုေတြမွာ ေန႕တိုုင္းလိုုလိုု ဂဠဳန္နီလိုု႔ပဲေျပာ
ေနၾကလိုု႔ ငါတိုု႔ကိုုယ္ေတာ္ေတြ ျပည္ပမွာ စီးပြါးေရးအေတာ္ဟုုတ္ေနၿပီလိုု႔
ထင္ေနတာ။

တူေတာ္ေမာင္။     ။ Cronies ဆိုုတာက အာဏာပိုုင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး စီးပြါးေရးလုုပ္
စားတဲ့သူေတြကိုုေျပာတာ ဘႀကီးရဲ႕။ ဦးေတဇတိုု႔၊ ဦးခင္ေရႊတိုု႔၊ ေလာ္ဆစ္ဟန္
တိုု႔လိုုလူေတြကိုု ေျပာတာဗ်။ တိုုင္းျပည္ပ်က္တုုန္း အာဏာပိုုင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး
မတရားတဲ့နည္းနဲ႔ စီးပြါးရွာၾကတဲ့သူေတြကိုုေခၚတာ။ ဒီလူေတြက အမ်ားျပည္
သူေကာင္းစားေရး ထည့္တြက္ၾကတဲ့သူေတြ မဟုုတ္ဘူး။ အာဏာရွင္ကို အား
ေပးအားေျမွာက္ျပဳတဲ့လူေတြ။ အာဏာရွင္ေတြ သက္ဆိုုးရွည္ရတာ သူတိုု႔
ေၾကာင့္လည္းပါတယ္ဗ်။

ဘႀကီး။     ။ ေအာ္...ဒီလိုုလား။ မင္းအခုုလိုု ရွင္းျပေတာ့လည္း ဟုုတ္ေနသားပဲ။
ေရဒီယိုုကလူေတြက ျမန္မာစကားကိုု မင္းေလာက္ မတတ္ၾကေတာ့ဘူးထင္
တယ္ေနာ့။ အဲဒီေရဒီယိုုေတြမွာ မင္းအသိေတြရွိရင္ ေျပာျပလိုုက္ပါကြာ ခရိုုနီ
ဆိုုတာ အာဏာပိုုင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး စီးပြါးရွာသူေတြလိုု႔။

ဒါနဲ႔ ဆိုုင္ရွင္ယုုတ္တယ္ဆိုုတာကေရာ။ ဘာကိုုေျပာေနၾကတာလဲကြ။ ငါတိုု႔
ဆီမွာေတာ့ ဆိုုင္ရွင္အေတာ္မ်ားမ်ားက အက်င့္ေကာင္းၾကတာမဟုုတ္ဘူး။
ခပ္ယုုတ္ယုုတ္ေတြပဲ။ ဆီေတြထဲမွာ ဟိုုဟာေရာ၊ ဒီဟာေရာ။ အေလးခိုုး။ ေစ်း
ႏႈန္းကိုု ပံုုမွန္မေရာင္း။ လူကိုုၾကည့္ၿပီး ေစ်းက အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းတတ္တယ္။
ဆိုုင္ရွင္ေတြယုုတ္တာေတာ့ ျငင္းစရာမရွိဘူးေဟ့။ ဒါေပမဲ့ ေရဒီယိုုေတြမွာက
ဆိုုင္ရွင္ ယုုတ္သင့္ မယုုတ္သင့္ေဆြးေႏြးခန္းေတြလုုပ္ေနေတာ့ နားရႈပ္သကြာ။

တူေတာ္ေမာင္။     ။ ဆိုုင္ရွင္ မဟုုတ္ဘူး ဘႀကီးရဲ႕။ Sanction ကိုုေျပာတာ။
အာဏာရွင္ေတြကိုု ဒဏ္ခတ္တဲ့အေနနဲ႔ ပိတ္ဆိုု႔အေရးယူတာ။ Sanctions
ေတြ ရုုတ္သိမ္းသင့္ မသင့္ ေဆြးေႏြးၾကတာပါ။

ဘႀကီး။     ။ အဲဒါဆိုုလည္း ျမန္မာလိုုေျပာလိုုက္ေရာေပါ့ကြာ။ သူတို႕က
ဆိုုင္ရွင္လိုု႕ေျပာေျပာေနေတာ့ အေ၀းကနားေထာင္ရတဲ့ငါတိုု႔က ဆိုုင္ပိုုင္
ရွင္ ယုုတ္မာတဲ့အေၾကာင္း ေျပာေနတယ္ပဲ ထင္တာေပါ့။

တူေတာ္ေမာင္။     ။ ဘႀကီးကလည္းဗ်ာ ။ က်ေနာ္တိုု႔ ျမန္မာေတြ အလကား
ေနရင္း ဘိုုဆန္ခ်င္ေနၾကတာ အသိပဲ မဟုုတ္လား။ အခုုေတာ့ က်ေနာ္ရွင္းျပ
လိုု႔ အိုုေကသြားၿပီ မဟုုတ္လားဘႀကီး။

ဘႀကီး။     ။ ေအးကြာ ။ အိုုေကသြားၿပီ။ သိုုင္းက်ဴးပဲ ငါ့တူေရ။

(ရုုပ္ပံုု ။ ဂူဂလ္) ( သူႂကြယ္ေတဇ ဂိုုက္ထြားေနပံုု)

အတြယ္အဖဲ့နဲ႕ အေျပာင္းအလဲ

(အေျပာင္းအလဲ)

ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုု အားျပဳတဲ့ႏိုုင္ငံေရးသဘာ၀ ျမန္မာျပည္မွာေျပာင္းလဲဖိုု႔
ေလ့က်င့္သင့္ၿပီ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကိစၥေတြထဲမွာ ဒါကလည္း အေရး
ႀကီးတယ္။ ေဒၚစုုလည္း အသက္ႀကီးၿပီ မဟုုတ္လား။ သူ႕ကိုုသေဘာက်
လိုု႔ ေထာက္ခံတာထက္ သူ႕ပါတီရဲ႕လုုပ္ရပ္ကိုု သေဘာက်လိုု႔ေထာက္ခံ
တာမ်ိဳး ျဖစ္သင့္ၿပီ။ ေဒၚစုုကိုု ယံုုၾကည္တာထက္ သူ႕ပါတီကိုု ယံုုၾကည္တာ
မ်ိဳးျဖစ္သင့္ၿပီ။ ေဒၚစုုမရွိေတာ့ရင္ ဘယ္လိုုလုုပ္မလဲဆိုုတဲ့ ေမးခြန္းက ေပၚ
ေနတာၾကာၿပီ။ အခုုခ်ိန္ထိ အေျဖက က်က်နန မရွိေသး။

ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးက လူပုုဂၢိဳလ္တဦးတေယာက္အေပၚ မွီတည္ၿပီးျဖစ္ေနခဲ့
တာ ဒီကေန႔အထိပဲ။ စစ္တပ္မွာလည္း ဗိုုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးမွ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး။
ဒီမိုုကေရစီဘက္မွာလည္း ေဒၚစုုမွ ေဒၚစုု။ အခုုလည္း သမၼတႀကီးမွ သမၼ
တႀကီးဆိုုတဲ့ အသံေတြ ညံေနျပန္တယ္။ အာဏာကိုုခ်ဳပ္ကိုုင္ထားသူ
ဗိုုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးက ဘုုရင္တပါးလိုု အာဏာရွိလာသလိုု။ တရား၀င္အာ
ဏာ မရွိေပမဲ့လည္း သူ႕ေလာကမွာေတာ့ ေဒၚစုုက ဘုုရင္မတပါးလို
ေနရာရခဲ့တယ္။

ေဒၚစုုကိုုေထာက္ခံသူေတြထဲမွာလည္း ေဒၚစုုဘာလုုပ္လုုပ္၊ ဘာေျပာေျပာ
အကုုန္မွန္တယ္ဆိုုၿပီး မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံသူေတြ အေတာ္မ်ားတယ္။
ႏိုုင္ငံေရးအရ ေထာက္ခံတာမ်ိဳးမဟုုတ္ပဲ ပုုဂၢိဳလ္ေရးအရ ကိုုယ္းကြယ္သလိုု
ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေဒၚစုုဟာ သာမန္ႏိုုင္ငံေရးသမားထက္
သာလြန္တဲ့ အဆင့္မွာေရာက္ခဲ့ရတယ္။

စစ္အုုပ္စုုကလည္း ဒီမိုုကေရစီသမားမွန္သမွ် ေထာင္ခ် ရက္စက္ခဲ့ေပမဲ့
ေဒၚစုုကိုုေတာ့ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ပဲ ခ်ခဲ့တယ္။ ဒါကလည္း ေစတနာနဲ႔
သက္ညွာတာမ်ိဳး မဟုုတ္ႏိုုင္ဘူး။ ေဒၚစုုကိုု အမ်ားနည္းတူ အင္းစိန္ေထာင္
ထဲပိုု႔လိုုက္ရင္ ျပည္တြင္းျပည္ပက ဖိအားေတြ အံုုႂကြလာႏိုုင္လိုု႔ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ဒီလိုုနဲ႔ေဒၚစုုဟာ (အခြင့္ထူးခံ) ကံေကာင္းတဲ့ႏိုုင္ငံေရးသမားျဖစ္ခဲ့တယ္။
စစ္တပ္က ေဒၚစုုနဲ႔ဒီမိုုကေရစီသမားေတြအၾကား ခြဲျခားဆက္ဆံခဲ့ေပမဲ့ ဒီမိုု
ကေရစီသမားေတြက ေဒၚစုုကိုုယံုုၾကည္မႈ မေလွ်ာ့ခဲ့ဘူး။

(အတြယ္အဖဲ့)

စစ္အစိုုးရလက္ထက္မွာ ေဒၚစုုကိုု ရစရာမရွိေအာင္ ႏိုုင္ငံေရးအရ တိုုက္
ခိုုက္ခဲ့တယ္။ ႏိုုင္ငံေတာ္ပိုုင္ သတင္းမီဒီယာအစံုုက ထိုုးႏွက္တိုုက္ခိုုက္ခဲ့
တာ။ ႏိုုင္ငံေရးတင္မက ပုုဂၢိဳလ္ေရးကိစၥေတြကိုုပါ အပီအျပင္ “တြယ္”ခဲ့
တာ။ ျပည္သူအမ်ားက ေခါင္းေဆာင္လိုု႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့သူကိုု အဲ့သလိုု
“တြယ္”ရမလားဆိုုၿပီး အေတာ္“ေဒါပြ”ခဲ့ၾကတယ္။ ႏိုုင္ငံပိုုင္သတင္းစာမွာ
အဆင့္အတန္းမရွိတဲ့ ေ၀ဖန္ေရးေတြပါလာတာဟာ တိုုင္းျပည္သိကၡာကိုု
ထိခိုုက္ေစတယ္လိုု႔ စစ္အုုပ္စုုက မသိရွာဘူး။ သူတိုု႔က ရန္သူဆိုုရင္ “တြယ္”
ဖိုု႔နဲ႔ “ေဆာ္”ဖိုု႔ပဲ သိရွာတယ္။

စစ္အစိုုးရေခါင္းေဆာင္ေတြက အရပ္၀တ္လဲၿပီး တရား၀င္အစိုုးရဖြဲ႕လႈပ္ရွား
လာတဲ့ေနာက္ပိုုင္း ေဒၚစုုကိုု“တြယ္”တဲ့ဇတ္လမ္း တခန္းရပ္သြားခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ေဒၚစုုကေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၿပီး လႊတ္ေတာ္တက္ဖိုု႔ဆံုုးျဖတ္ခဲ့တဲ့ေနာက္
ပိုုင္းမွာေတာ့ ေဒၚစုုကိုု “ဖဲ့”တဲ့အသံေတြ အြန္လိုုင္းေလာကမွာ ၾကားလာရ
တယ္။စစ္အုုပ္စုု လိုုလားသူေတြသာမက စစ္အုုပ္စုုမလိုုလားသူ (ဒီမိုုကေရစီ
ေရးေထာက္ခံသူေတြထဲကပါ) ေဒၚစုုကိုု တိုုက္ခိုုက္လာၾကတယ္။ ႏိုုင္ငံေရး
တင္မက ပုုဂိၢဳလ္ေရးအရပါ အပီအျပင္“ဖဲ့”လာၾကတယ္။ ဒီလူေတြက ေဒၚစုု
ကိုု အရင္က ယံုုၾကည္ေထာက္ခံခဲ့သူေတြ။ အခုုေတာ့ မုုန္းရင္ အျပတ္မုုန္း။
ခ်စ္ရင္ အျပတ္ခ်စ္ဆိုုတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ကုုန္တယ္။

တကယ္ဆိုု ႏိုုင္ငံေရးအရ မွားတယ္၊ လြဲတယ္လိုု႔ျမင္ရင္ ႏိုုင္ငံေရးဆန္ဆန္
အဆင့္အတန္းရွိရွိ ေ၀ဖန္သင့္တယ္။ ဒီလိုုသာေ၀ဖန္ၾကရင္ အျပစ္တင္ေစာ
တဲ့အသံေတြနဲ႔အတူ ဂရုုစိုုက္ခံရမႈနဲ႔ ေလးစားမႈေတြလည္း ရလာႏိုုင္တယ္။
ေ၀ဖန္ခ်က္က ပိုုၿပီးထိေရာက္ႏိုုင္တယ္။ အစြန္းတဘက္ထိေရာက္ေအာင္
သြားၿပီး ပုုဂၢိဳလ္ေရးအရ“ဖဲ့”ၾကေတာ့ အဆင့္မရွိတဲ့ရန္ဘက္ေတြပဲ တိုုးလာ
တယ္။ ေထာက္ျပတဲ့အခ်က္က ေကာင္းေပမယ့္ ေျပာေပါက္ဆိုုေပါက္က
“ဖဲ့”သလိုုျဖစ္ေနေတာ့ ေစတနာမမွန္ဘူးလိုု႔ အျမင္ခံရတယ္။ အလုုပ္မျဖစ္
ဘူးေပါ့။ ကုုိယ့္ေ၀ဖန္ခ်က္ တန္ဘိုုးေလွ်ာ့တာေပါ့။ ထိေရာက္တဲ့ ေ၀ဖန္မႈေတြ
ထြန္းကားလာေစခ်င္လိုု႔ ေျပာေနတာပါ။ တိုုင္းျပည္ေကာင္းက်ိဳးအတြက္
အစိုုးရတင္မက ေဒၚစုုနဲ႔သူ႔ပါတီကိုုလည္း ေ၀ဖန္ေထာက္ျပတာေတြ တာ၀န္
အရကိုု လုုပ္ဖိုု႔လိုုတယ္။

(အခ်စ္အမုုန္း)

ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးေလာကမွာ ပုဂၢိဳလ္ေရး အစြန္းေရာက္ယံုုၾကည္မႈေတြ ရွိေန
တာက ႏိုုင္ငံေရးအင္အားစုုကိုု ယံုုၾကည္ေအာင္ မႀကိဳးစားပဲ လူတဦးထဲကိုု
အလြယ္တကူယံုုၾကည္ခဲ့တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ပါ။ ဒီအေလ့အထက မေကာင္း
ဘူး။ ဒီမိုုကေရစီကိုုသြားတဲ့အခါမွာ ဒီလိုုအေလ့အထကိုု ခပ္ေစာေစာကတည္း
က ျဖတ္ထားႏိုုင္မွ။ (ေဒၚစုုကိုု မယံုုနဲ႔လိုု႔ ေျပာတာမဟုုတ္ဘူးေနာ္) ဘာကိုုမဆိုု
အလြယ္တကူ ကိုုးကြယ္ယံုုၾကည္တတ္တာက ျမန္မာေတြရဲ႕ဓေလ့လိုုျဖစ္ေန
တယ္။ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္တဲ့အသိနဲ႔ ႏိုုင္ငံေရးအျမင္ကိုု ထူေထာင္ရမယ့္အခ်ိန္
ေရာက္ၿပီ။ ဒီလိုုမဟုုတ္ရင္ လူစြမ္းေကာင္းေမွ်ာ္တဲ့အက်င့္က ျမန္မာေတြထဲ
ဆက္ၿပီးစြဲေနလိမ့္မယ္။

ေဒၚစုုလည္း သနားပါတယ္။ အမုုန္းလြန္အစြန္းနဲ႔ အခ်စ္လြန္အစြန္းေရာက္
သမားေတြရဲ႕ ႏွစ္ဘက္ခြဆြဲတာ ေတာက္ေလွ်ာက္ခံေနရတယ္။ ဒီအတိုုင္း
ဆက္သြားရင္ သူလည္း မလြယ္ဘူး။ ငါလည္း မလြယ္ဘူး။ နင္လည္း မလြယ္
ဘူး။ အလုုပ္မျဖစ္တဲ့ အက်င့္ေတြ၊ စံနစ္ေတြကိုု အခုုခ်ိန္မွာ မေျပာင္းရင္ ဘယ္
အခ်ိန္က်မွ ေျပာင္းၾကမလဲ။ အလိုုလိုုကမွ အရာရာမွာ ေနာက္က်ေနရတဲ့ အထဲ။
မီးေတြပ်က္ေနရတဲ့ အထဲ။ သမၼတဂ်ီး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနရတဲ့ အထဲ။ သမၼတ
အက်န္ေပးက ဖေရာင္းတိုုင္မီး ပူေဇာ္ခိုုင္းေနရတဲ့ အထဲ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)