ယုုန္

ယုုန္ႏွစ္ဆိုုလိုု႔ ကဗ်ာတပုုဒ္ကိုု သတိရမိတယ္။ သြားေလသူ
ကဗ်ာသမား ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ ႔ “ ကိုုက္လမ္း ” ဆိုုတဲ့ နာမည္
ႀကီး ကဗ်ာတပုုဒ္ပါ။ လူအမ်ား သိၿပီးသားဆိုုေပတဲ့ တိုုက္ဆိုုင္မႈ
နဲ႔ အမွတ္တရအျဖစ္ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကိုု ထပ္မံဂုုဏ္ျပဳလိုုက္ပါတယ္။
ကိုုေခ်ာႏြယ္ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ေပ်ာ္ပါေစ။

“ ကိုုက္လမ္း ”

ငါဟာ
ကမၻာႀကီးကိုု နားစြင့္ထားသူ ယုုန္ကေလးပါ
ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္
ငါ့၀ပ္က်င္းကေလးကေန ငါ အစာရွာထြက္တိုုင္း
သစ္ပင္ျမက္ပင္ငယ္ေလးေတြ ကိုုက္ကိုုက္ၿပီး
ငါထြက္လာခဲ့ၿမဲ
ခုု...
လူနဲ႔ေခြးမ်ား ေတာေျခာက္ၾက
အေျပးအျမန္ ငါ့ကိုုက္လမ္းေလးအတိုုင္း ျပန္လာခဲ့ရာ
ပိုုက္ထဲ...
ငါ့သစၥာတရားဟာ ငါ့အသက္ကိုုယူသြားၾကေပါ့ ။ ။

(ေမာင္ေခ်ာႏြယ္)


ယုုန္ကိုုခ်စ္လိုု႔ ေမြးၾကသူေတြ မၾကာခဏ ေတြ ႔ဖူးတယ္။
ယုုန္သားကိုုႀကိဳက္လိုု႔ ခ်က္စားၾကသူေတြလည္း မၾကာခဏ
ေတြ ႔ဖူးတယ္။ ယုုန္ႏွစ္ရဲ ႔အစမွာေတာ့ တရုုတ္သမၼတႀကီး
အေမရိကားကိုု ေရာက္လာတယ္။ အီဂ်စ္မွာ လူထုုႀကီး အံုုၾကြတယ္။
ျမန္မာျပည္္မွာ လႊတ္ေတာ္ေပၚတယ္။ ေဒၚစုု အင္တာနက္သံုုးတယ္။
မင္းကိုုႏိုုင္တိုု႔လည္း အခုုထိ မလြတ္ေသးဘူး။

အားလံုုး က်န္းမာၾကပါေစ ။ ငါလည္း ဒါပဲတတ္ႏိုုင္တယ္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)