အပ်င္းေျပ

ျပင္းေနတာကို ေပ်ာ့သြားေအာင္လုပ္တာမဟုတ္။ ေျပေျပလည္လည္
ပ်င္းရေအာင္လည္း မဟုတ္။ ပ်င္းတာကို ေျပေလွ်ာ့သြားေအာင္(အပ်င္း
ကို ေျဖလိုက္လို႔ ေျပသြားတာကို) အပ်င္းေျပလို႔ေခၚသကြဲ ႔။ မသိရင္မွတ္
ထားၾက။ အေရးထဲ သတ္ပံုက မွန္ရဲ ႔လားမသိ။ ေျဖတာလား၊ ျဖည္တာလား။
ေျပတာလား၊ ၿပီတာလား၊ ျပည္တာလား။ သိတဲ့လူမ်ား ဆံုးမၾကပါဦး။

ခရီးရွည္တခုထြက္မွာဆိုေတာ့ (အဲဒီခရီးမွာလည္း ပ်င္းမွာဆိုေတာ့) ေပါ့ေပါ့
ပါးပါး အပ်င္းေျဖႏိုင္ေအာင္ ကင္မရာအေသးတလံုး ထပ္၀ယ္လိုက္တယ္။
Canon. G 11. Power Shot. အပ်င္းေျဖနည္းကား ေရာက္တတ္ရာရာ
အကုန္ရိုက္။ ဘေလာ့ဂ္မွာတင္။ အဲဒီအစီစဥ္သစ္ႀကီးကို အခုပဲ စတင္လိုက္
ပါၿပီခင္ဗ်ား။












ပထမဆံုးသတိထားမိတာကေတာ့ ပိေတာက္ပန္းပဲ။ ဇြန္လထဲေရာက္ေနၿပီ
ပိေတာက္ေတြက ပြင့္ေနတုန္းပဲလားဆိုၿပီး ရိုက္လိုက္တာပါ။ ကိုယ္ပိုင္ပိေတာက္
ပန္းလည္းရွိသြားရေအာင္ေပါ့။ ဘန္ေကာက္ပိေတာက္ပါ။ ရိုက္ခါနီးမွပဲ အလင္း
ေရာင္က နည္းသြားရွာတယ္။ ပိေတာက္ပန္းကို မျမင္ရတာ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာ
ေလၿပီ။ ေအာ္... ေရႊျပည္ႀကီး....ေရႊျပည္ႀကီး။ ေ၀းေနတာပဲ ေအးတယ္လို႔မွတ္ရ
မလား။












လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားတခုမွာ အမွတ္မထင္ စိန္ပန္းပင္ကိုေတြ ႔လိုက္ေတာ့
တေနရာရာကို လြမ္းသြားသလိုပဲ။ စိန္ပန္းပြင့္ေတြနဲ႔အတူ အဖူးစိမ္းစိမ္းေလး
ေတြကိုေတြကိုေတြ ႔ရေတာ့လည္း ငယ္ငယ္က ၾကက္ဖခြပ္တန္းကစားတာကို
သတိရျပန္တယ္။ ၾကက္ဖခြပ္တယ္ဆိုတာ ေျမႀကီးေပၚေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ၿပီး
ခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ စိန္ပန္းအဖူးကိုဖြင့္။ အထဲမွာရွိတဲ့ ၀တ္တန္
ေလးေတြကို ထုတ္။ ၀တ္တန္ေလးေတြက ရွည္ရွည္။ လက္နဲ႔ကိုင္လို႔ရတယ္။
၀တ္တန္ရဲ ႔ထိပ္မွာ ၀တ္ဆံရွိတယ္။ ၀တ္တန္ေလးကို သူတေခ်ာင္း ကိုယ္တ
ေခ်ာင္းကိုင္ၿပီး ၀တ္ဆံခ်င္းခ်ိတ္။ အၿပိဳင္ဆြဲ။ ျပဳတ္ထြက္သြားသူက အရႈံး။
အဲသဟာကို ၾကက္ဖခြပ္တယ္လို႔ ေခၚသတဲ့။

စိန္ပန္းပင္ေအာက္ေရာက္ေနတုန္း စိန္ပန္းရြက္ေလးေတြ ေၾကြက်လာေတာ့
ကိုေခ်ာႏြယ္ရဲ ႔ကဗ်ာကို သတိရသြားျပန္ေရာ။ သူက မန္က်ည္းရြက္ေတြ ေၾကြတာ
ကိုဖြဲ ႔တာပါ။ ေရကန္ထဲကို မန္က်ည္းရြက္ေတြ အေႏွးေၾကြက်ေနတာကို ျမင္ၿပီး
ခံစားရလြန္းလို႔တဲ့ေလ။ အခုေတာ့ စိန္ပန္းရြက္ေသးေသးေလးေတြ ငါ့အေပၚကို
ေၾကြက်ေနေပါ့။












ေကာ္ဖီဆိုင္တခုမွာထိုင္ရင္း အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့။ တရုတ္စကားပန္း
ေတြ။ ဘယ္ႏွယ္ေၾကာင့္ တရုတ္စကားလို႔ေခၚတာလဲဆိုတာ ဖတ္ဖူးေပမဲ့ ေမ့သြား
ၿပီ။ဒီအပင္က ရာသီမေရြးပြင့္ပံုရတယ္။ (မွားရင္ ဆံုးမပါဦး) ဒီအပင္မွာ ႀကိဳက္တာ
က ပန္းပြင့္ေတြနဲ႔ သူ႔ရဲ ႔အရြက္ေတြက ထင္ရွားၿပီး ခိုင္ခန္႔တာကိုပဲ။ အေရာင္က
လည္းရွင္းတယ္။ အျဖဴနဲ႔အစိမ္းဆိုေပတဲ့ ပန္းပြင့္ရဲ ႔အလယ္မွာ အ၀ါေရာင္ႏုႏု
ေလးေတြရွိတတ္တယ္။ ဒီအပင္ကို ျမင္ရေတာ့ ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းတက္ခဲ့တာကို
သတိရသြားျပန္ေရာ။ အျဖဴနဲ႔အစိမ္းကို ၀တ္ၾကရသမို႔လား။

ဒီေန႔ေတာ့ ပန္းသံုးမ်ိဳးနဲ႔ပဲ အစီအစဥ္သစ္ရဲ ႔ပထမပိုင္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါ
မယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ ပန္းမဟုတ္တာေတြ လာမယ္။

အေပၚဆံုးက လူသံုးေယာက္က ဘယ္သူေတြတုံးဟဲ့လို႔ မေမးၾကပါနဲ႔။ အီစကို
လည္းမသိဘူး။ သူမ်ားေတြ တရုန္းရုန္းနဲ႔ရိုက္ေနၾကလို႔ ဘာမ်ားတုံးဆိုၿပီး ၀င္
ရိုက္တာ။ ဘန္ေကာက္သူတဦးနဲ႔ ဘန္ေကာက္သားႏွစ္ဦးလို႔သာ မွတ္လိုက္
ၾကေပေရာ့။ အားလံုး ေပ်ာ္ေဇဗ်ား။

(ရုပ္ပံု၊ ဂူဂလ္ မဟုတ္။ ငါ့ဟာေတြ)