ဟုုတ္မွလည္း လုုပ္ၾက

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္နဲ႕ဦးေအာင္ဆန္းဦးတိုု႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ဦး အဆင္မေျပ
ျဖစ္ေနတာ ကမၻာသိကိစၥ။ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့ ေမာင္ႏွစ္မအၾကားမွာေတာင္
အဆင္ေျပမႈကိုု (ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာလာတဲ့အထိ) မထူေထာင္ႏိုုင္ပဲ ျမန္မာ ျပည္ရဲ႕အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုု ေဒၚစုုကႀကိဳးစားမယ္ဆိုုတာ ျဖစ္
ႏိုုင္ပါ့မလား။

ကိုုယ္က်င့္တရားလည္း မေကာင္း၊ ၀ိနည္းလည္း မလံုုတဲ့ ဘုုန္းေတာ္ႀကီးက
အက်င့္သီလေတြအေၾကာင္း ေဟာေနတာ အလုုပ္ျဖစ္ႏိုုင္ပါ့မလား။ ၀င္ေငြ
ေကာင္းၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေနတဲ့ ဘုုန္းေတာ္ႀကီးေတြကိုု ယံုုၾကည္သင့္
သလား။ ဘာသာေရးကနည္းနည္း လူမႈေရးကမ်ားမ်ားဘုုန္းေတာ္ႀကီးေတြ
ကိုု ကိုုးကြယ္သင့္သလား။ အေဟာေကာင္းတဲ့ ဘုုန္းႀကီးနဲ႔ အက်င့္ေကာင္း
တဲ့ဘုုန္းႀကီး ဘယ္သူ႕ကိုုေရြးမလဲ။

ျပည္သူေတြကိုု ရက္စက္၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲလိမ္ၿပီးတက္လာတဲ့ အစိုုးရဲ႕
အုုပ္ခ်ဳပ္မႈဥပေဒေတြကိုု တရားတယ္လိုု႔ဆိုုမလား။ ဒီလိုုအစိုုးရရဲ႕ျပဌာန္းခ်က္
ေတြကိုု လိုုက္နာက်င့္သံုုးသင့္သလား။ မတရားတဲ့ အမိန္႕အာဏာဟူသမွ်
ဖီဆန္ရမလား။ မဲလိမ္ၿပီး သမၼတျဖစ္လာတဲ့သူရဲ႕စကားေတြကိုု ယံုုၾကည္
သင့္သလား။ မတရားတဲ့သူက ဥပေဒစိုုးမိုုးေရးလိုု႔ ေျပာေနတာကိုု လက္ခံ
သင့္သလား။

ကိုုယ္တိုုင္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မလုုပ္ပဲ သူမ်ားကိုု ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖိုု႔ ေျပာ
ေနတာ အဓိပၺါယ္ရွိပါ့မလား။ ကိုုယ့္မိသားစုုထဲမွာေတာင္ ညီညြတ္ေရးနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုု မတည္ေဆာက္ႏိုုင္သူက တိုုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုုပ္
တာ ေအာင္ျမင္ႏိုုင္ပါ့မလား။ ကိုုယ္က်င့္တရားမေကာင္းတဲ့ သတင္း
သမားရဲ႕ သတင္းေတြဟာ စိတ္ခ်ယံုုၾကည္ရပါ့မလား။ အေျပာနဲ႔ အလုုပ္
ညီဖိုု႔ လိုုသလား။ ငါေျပာသလိုု လုုပ္ ၊ ငါလုုပ္သလိုု မလုုပ္နဲ႔ဆိုုသူေတြကိုု
ဘယ္လိုု ဆက္ဆံသင့္လဲ။

တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက "Case by Case" စဥ္းစားသင့္တယ္။ ျပႆနာေတြကိုု
တခုုခ်င္းစီ ခြဲျခားၿပီး ေ၀ဖန္သင့္တယ္။ အႏုုပညာသမားရဲ႕ အက်င့္စရိုုက္နဲ႔
သူ႕ရဲ႕အႏုုပညာကိုု မတိုုင္းထြာနဲ႔။ ထပ္တူ မခ်နဲ႕။ စာေရးဆရာနဲ႔ သူ႕ရဲ႕စာ
ကိုု ခြဲၿပီးျမင္သင့္တယ္။ ၀ိနည္းက ၀ိနည္း။ တရားက တရား။ ႏိုုင္ငံေရးနဲ႔
လူမႈေရး၊ မိသားစုုေရးကိုု ေရာၿပီးမေ၀ဖန္သင့္ဘူး။ စသည္အားျဖင့္။ သံုုး
သတ္ေျပာဆိုုမႈေတြ ရွိတယ္။

အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပေပမဲ့လည္း တိုုင္းျပည္ညီညြတ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္း
ေရးကိုု ထူေထာင္ႏိုုင္ခဲ့သူေတြရွိတယ္။ ၀ိနည္းမလံုုေပမဲ့လည္း သူေဟာတဲ့
တရားကိုုနာၿပီး ခ်မ္းသာမႈရသူေတြရွိတယ္။  အာဏာကိုု မတရားတဲ့နည္းနဲ႔
ယူခဲ့ေပမဲ့ ျပည္သူေတြကိုု တရားသျဖင့္အုုပ္ခ်ဳပ္သူေတြလည္းရွိတယ္။
စသည္အားျဖင့္။ တုုန္႔ျပန္မႈေတြ ရွိတယ္။

လူနဲ႔ မူကိုု တြဲသင့္သလား၊ ခြဲသင့္သလား။ တြဲသင့္တဲ့ေနရာမွာ တြဲၿပီး ၊ ခြဲ
သင့္တဲ့ေနရာမွာ ခြဲသင့္သလား။ တြဲခ်င္တဲ့ေနရာမွာ တြဲ၊ ခြဲခ်င္တဲ့ေနရာ
မွာ ခြဲသင့္သလား။ လူကိုု ယံုုမလား ။ မူကိုု ယံုုမလား။ ပုုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရား
မင္သလား။ ဒီလိုုအျငင္းအခုုံေတြက အရင္ကတည္းက ရွိေနခဲ့တာ အခုု
ခ်ိန္ထိပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ အခုုျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး ဘယ္လိုု
ေကာက္ခ်က္ဆြဲၾကမလဲ။

မိတ္ေဆြတိုု႔ရဲ႕ သေဘာထားေတြကေရာ ဘယ္နဲ႔ရွိပါစ။ ေဆြးေႏြးၾကပါဦး။
သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြရွိတာကိုု သေဘာတူတယ္ဆိုုတဲ့ အယူအဆက
ဒီမိုုကေရစီရဲ႕ အေျခခံအခ်က္တခုုဆိုုပဲ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ၾကည့္တတ္ရင္ ကဗ်ာ

တခါသား။ မိတ္ေဆြဘေလာ္ဂါတဦးဆီက အလန္႔ထညက္ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕
(ထန္းလွ်က္လိုု႔ေရးမွ မွန္ပါသတဲ့) ေရာက္လာပါတယ္။ သူအလုုပ္လုုပ္ေန
တဲ့ အြန္လိုုင္းမဂၢဇင္းမွာ သံုုးဖိုု႔ပါတဲ့။ သူ႕ေမးခြန္းေတြထဲမွာ “မယ္ကမၻာၿပိဳင္
ပြဲကိုု ျမန္မာႏိုုင္ငံက ၀င္သင့္သလား” ။ (လက္တ၀ါးစာ ေရကူး၀တ္စံုုနဲ႔ ၀င္
ၿပိဳင္ရမွာေနာ္) အဲသလိုု ေမးလာပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္ သမၼတျဖစ္
လာစဥ္အခ်ိန္က ေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ေမးတဲ့သူက ေမးေလေတာ့ ေျဖတဲ့
သူကလည္း ေျဖရသေပါ့။

“မယ္ကမၻာၿပိဳင္ပြဲ ျမန္မာ၀င္ႏႊဲမွျဖစ္မယ္။ အစိုုးရလည္း ႀကိဳက္၊ ရိုုးရာလည္း
ထိမ္းသိမ္းၿပီး ျဖစ္ရေလေအာင္ ခ်ိတ္ထမီစကိုု ေရကူး၀တ္စံုုခ်ဳပ္ၿပီး၀တ္
ဆင္သင့္တယ္။ ဒီမိုုကေရစီနဲ႔ ဘီကီနီက ခြဲျခား၍မရပါ” လိုု႔ ေျဖခဲ့ပါတယ္။
(ဘီကီနီ၀တ္ျခင္းဟာ ဒီမိုုကေရစီရဲ႕ အဂၤ ါရပ္တခုုလိုု႔ ျပဌာန္းမထားေပမဲ့
အမ်ားကလက္ခံထားတဲ့ အခ်က္ေတာ့ျဖစ္ေနပါၿပီ။)

အခုုရက္ပိုုင္း ျမန္မာျပည္ဆိုုင္ရာ သတင္းေတြထဲမွာ ေဒၚစုုရဲ႕ဥေရာပခရီး
နဲ႕အၿပိဳင္ ထိပ္တန္းေျပးေနတဲ့ သတင္းကေတာ့ ေဘာင္းဘီတိုုကပ္ကပ္၊
အက်ႌဂ်ိဳင္းျပတ္ ခပ္က်ပ္က်ပ္ေတြ၀တ္ထားတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတသိုုက္
စင္ေပၚတက္ၿပီး ေအာက္ကလူေတြကိုု ဟိုုလွည့္ဒီလွည့္လုုပ္ျပတဲ့ သတင္း
ပါပဲ။ “ကာယႀကံ႕ခိုုင္မႈၿပိဳင္ပြဲ”ပါတဲ့။ ဓါတ္ပံုုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔ ေဖၚျပခဲ့
ၾကၿပီး လူႀကိဳက္လည္းမ်ားခဲ့တဲ့ သတင္းေပါ့။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးကာယႀကံ႕ခိုုင္မႈ
ၿပိဳင္ပြဲလည္း တခုုအပါအ၀င္လိုု႔ ဆိုုရမယ္။ လူႀကိဳက္မ်ားတယ္ဆိုုေပမဲ့
သိပ္ၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ႏိုုင္ငံအႏွံ႕က်င္းပတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုုတ္ေသး။
အီစကိုု အပါအ၀င္ အကိုုကာလသားမ်ားကေတာ့ အခုုေလာက္ျမင္ရ
တာကိုုပဲ အေတာ္သေဘာက်ေနၿပီ။

ဘီကီနီသိုု႔ သြားရာလမ္းကိုု လွမ္းျမင္လိုုက္ရသလိုု၊ ဒီမိုုကေရစီရဲ႕ ရနံ႕ကိုု
လည္းအမွတ္မထင္ ရွဴရွိဳက္မိသလိုျဖစ္မိသေပါ့။ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္း
ေလစြလိုု႔ သာဓုုမ်ားလည္း ေခၚမိပါတယ္။ ဒီလိုုပြဲမ်ိဳးက ႀကိဳဆိုုရမွာေပါ့။
အာဏာပိုုင္ေတြ အျမင္က်ယ္လာၿပီလိုု႔လည္း ဆိုုရပါလိမ့္မယ္။

ကိုုယ္ကာယအလွဆိုုတာက ေဖၚျပမွ ျမင္ရတာမ်ိဳးပါ။ ဖံုုးအုုပ္ထားရင္
ဘယ္ေနရာက ဘယ္ေလာက္လွမွန္း မသိႏိုုင္ပါ။ ကိုုယ္ကာယကိုု လွ
ေအာင္ လုုပ္ထားတဲ့သူကလည္း ေဖၚျပရမွ ေက်နပ္တာပါ။ အမ်ိဳး
သားေတြကိုု ၾကည့္ပါ။ အပင္ပမ္းခံ၊ အခ်ိန္ကုုန္ခံၿပီး အေလးအပင္
ေတြ “မ”လိုု႔ သူတိုု႔ရဲ႕ခႏၱာကိုုယ္အလွကိုု ထုုဆစ္ထားၾကရရွာတာပါ။

ကာယအလွၿပိဳင္ပြဲဆိုုတာမ်ိဳး ရွိေလမွပဲ သူတိုု႔ရဲ႕ႂကြက္သားအဖုုအထစ္
ေတြကိုု အမ်ားသူငါ ျမင္ရေလေအာင္ ျပသၾကရတာပါ။ ေစ်းလည္ေခါင္
သြားၿပီး ကုုန္းကုုန္းကြကြနဲ႔ ႂကြက္သားေတြညွစ္ျပေနလိုု႔ ေနရာမက်လွ
ပါဘူး။ သူတိုု႔ရဲ႕ လက္တဆုုပ္စာ ေနရာေလာက္ကိုုပဲ မည္ကာမတၱဖံုုး
အုုပ္ၿပီး တကိုုယ္လံုုးမွာ ရွိသမွ်ႂကြက္သားေတြကိုု ညွစ္ျပေလမွ ကာယ
အလွက ႂကြလာ၊ ေပၚလာရတာမ်ိဳးကိုုး။

အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း ထိုုနည္း၄င္းပါပဲ။ ေလ့က်င့္တည္ေဆာက္ထား
တဲ့ ကာယအလွကိုု ေဖၚကာျပေလမွ ျမင္ရေတာ့မေပါ့။ အလွဟာ အလွ
ပါပဲ။ အၾကည့္မတတ္ရင္ေတာ့ တဏွာ။ ၾကည့္တတ္ရင္ေတာ့ ကဗ်ာပါ။
တရားသေဘာနဲ႔ ၾကည့္သူေတြအတြက္ေတာ့ ဘ၀နာေပါ့ေလ။ ႏိုုင္ငံ
ေရးအျမင္နဲ႔ၾကည့္ရင္ေတာ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ ကာယအလွႀကံ႕
ခိုုင္လာတယ္။ အလွကိုု ထိထိမိမိေဖၚျပလာတယ္ဆိုုတာက ႏိုုင္ငံေတာ္
ႀကီး ပြင့္လင္းေတာင့္တင္းၿပီး လွပထြန္းကားလာတဲ့သေဘာေပါ့။

လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုုမွာ ဘီကီနီလည္း ရွိရလိမ့္
မယ္ ။ ေျပာခ်င္၊ ျပခ်င္တာေတြကိုု လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ လွလွပပ ေျပာ
ပါေစ၊ ျပပါေစ။ ရိုုးရာယဥ္ေက်းမႈကိုု ထိခိုုက္မွာ သိပ္ၿပီး မစိုုးရိမ္ၾကပါနဲ႔။
လုုပ္တတ္ရင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ကိုုၾကည့္ပါ။ ရိုုးရာမပ်က္ ကီမိုုႏိုုေတြကိုု
လည္း အခုုထိ ၀တ္ေနၾကတုုန္း။ ဘီကီနီေတြကိုုလည္း သူ႕ေနရာနဲ႔သူ
၀တ္ေနၾကတာပဲ။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြကိုုလည္း ဒီလိုုျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။

 ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ကာယအလွၿပိဳင္ပြဲေတြ အခုုထက္မ်ားမ်ား ရွိ
လာဖိုု႔လိုုပါတယ္။ ကိုုယ္ကာယအလွေတြကိုုလည္း အခုုထက္ပိုုၿပီး ျပဖိုု႔
လိုုပါတယ္။ အခုုအဆင့္က စစ္ႀကိဳေခတ္ အဆင့္ပဲရွိေနပါေသးတယ္။
အင္တာနက္ေခတ္မွာ ဖုုံးလိုု႔ဖိလိုု႔ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ လွလွပပ ထုုတ္
ေဖၚျပသၾကတဲ့ေခတ္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ (အေရးႀကီးတဲ့ေနရာကိုုေတာ့
ဖံုုးဖိထားသင့္တာေပါ့ေလ။)

ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသား အခြင့္အေရးတန္းတူ ရွိ၊ မရွိဆိုုတာ
အခုုလုုပ္ေနတဲ့ ကာယႀကံ႕ခိုုင္မႈၿပိဳင္ပြဲေတြကိုု ၾကည့္တာနဲ႔ သိသာေနပါၿပီ။
အမ်ိဳးသားေတြက သူတိုု႔ရဲ႕ ခႏၱာကိုုယ္အလွကိုု အမ်ိဳးသမီးေတြထက္ ေဖၚ
ျပခြင့္ရေနပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမ်ိဳးသားေတြ မ်ားလြန္းေနတာနဲ႔
လည္း ဆက္စပ္ႏိုုင္ပါတယ္။

ႏိုုင္ငံတခုုမွာ ဒီမိုုကေရစီ ရွိ၊ မရွိ တိုုင္းထြာတဲ့နည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိပါ
တယ္။ အီစကိုုကေတာ့ ဘီကီနီ၀တ္ကာယအလွမယ္ၿပိဳင္ပြဲေတြ  ဘယ္လိုု
က်င္းပၾကသလဲဆိုုတာနဲ႔ တိုုင္းထြာခ်င္ပါတယ္။ ဘီကီနီ၀တ္တိုုင္း လွတာ
မဟုုတ္ပါ။ တခ်ိဳ႕ေတြက ဘီကီနီ၀တ္လိုုက္မွ ပိုုဆိုုးကုုန္ပါတယ္။

ကိုုေရႊသမၼတက ဒီမိုုကေရစီသြားမယ္တကဲကဲ ေျပာေနယံုုနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုုင္
ေသး။ ေတာင့္တင္းလွပတဲ့ ဘီကီနီ၀တ္ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ ႏိုုင္ငံတကာ
အလွမယ္ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ၀င္ဆန္႕လာႏိုုင္ၿပီဆိုုရင္ေတာ့ ျမန္မာ့ဒီမိုုကေရစီ
အေရး “အေတာ္ေလး ဟုုတ္ကၿပီ”လိုု႔ ဆိုုရမယ္ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

အြန္လိုုင္း အာလူး

  
(အာလူးသီခ်င္း)

တေခတ္တခါက “အာလူးလာမေပးနဲ႕ ေလနည္းနည္းေလွ်ာ့” ဟူေသာသီခ်င္း
လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့ဖူး၏။ အပိုုစကားေျပာတတ္သူ။ အေျပာႀကီးသူတိုု႕အား ဆံုုးမလိုု
သည့္သေဘာျဖင့္ ေရးဖြဲ႕ထားသည့္သီခ်င္းျဖစ္သည္။ “ေလယာဥ္ပ်ံကိုု ခဲနဲ႔ေပါက္
ရင္ ထိလိမ့္မယ္”ဆိုုသည့္အေျပာမ်ိဳးျဖင့္ “ညာၿပီး လာမလွိမ့္နဲ႕...ေလနည္းနည္း
ေလွ်ာ႕”ဟုု သတိေပးဆံုုးမထားေလသည္။

အာလူးသည္ ျမန္မာ့အစားအစာ မဟုုတ္တန္ရာ။ အာလူးဟူသည့္ အေခၚအေ၀ၚ
ကိုုယ္၌က အိႏိၵယေ၀ါဟာရ။ အာလူးဟင္းသည္ အိႏိၵယတိုုင္းသားတိုု႔၏ အစား
အစာျဖစ္သည္။ စကားႀကံဳ၍ေျပာရလွ်င္ “ေဂၚဖီထုုပ္”ဟုုျမန္မာတိုု႔ေခၚၾကေသာ
အရာသည္လည္း အိႏၵယတိုု႔၏ “ဂိုုဘီ”မွ လာျခင္းျဖစ္၏။ မယံုုလွ်င္ အိႏၵိယ စား
ေသာက္ဆိုုင္တြင္ Aloo Gobi ဟူေသာဟင္းကိုု မွာစားၾကည့္ပါေလ။

အေျပာႀကီးသူ။ ေလထြားသူ။ အပိုုစကားေျပာသူ။ မမွန္မကန္ေျပာသူတိုု႔ကိုု
 “အာလူးေပးသူမ်ား” အျဖစ္သေရာ္ခဲ့ၾကသည္။ ဟင္းခ်က္ရန္ အာလူးမ်ား
လာေပးသူကိုု မဆိုုလိုု။ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ျဖင့္ ၿဖီးျဖန္းတတ္သူကိုု
ဆိုုလိုုသည္။ ေခတ္ကာလ ေျပာင္းလဲလာေသာအခါ အာလူးေပးသူတိုု႔အား
အဖ်ားဆြတ္၍ “အာသမားမ်ား”ဟုုေခၚခဲ့ၾကျပန္သည္။ အပိုုစကားေျပာလွ်င္
“အာ”သည္ဟုုဆိုုၾက၏။ “လာၿပီး အာမေနနဲ႔”ဟုု ေျပာၾက၏။

ေလေပါေသာလူကိုု အာလူးေပးသူဟုု သမုုတ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း အာလူးကား
ေစ်းေပါေသာ အရာမဟုုတ္။ အာလူးေပးသူမ်ားသည္ အလုုပ္မျဖစ္။ အာလူး၏
ဂုုဏ္သိကၡာကိုု ထိခိုုက္ေစသူမ်ားျဖစ္သည္။ အာလူးေပးသူမ်ားကိုု ေလေလွ်ာ့
ေစခ်င္သလိုု၊ အာလူးေစ်းကိုုလည္း ေလွ်ာ့ေပးႏိုုင္လွ်င္ အေတာ္အဆင္ေျပေပ
လိမ့္မည္။

ထူးဆန္းသည္မွာ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ကပ္လွ်က္ရွိေသာ ထိုုင္းႏိုုင္ငံ၌ အာလူးသည္
ရွားပါးပစၥည္းျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ထိုုင္းလူမ်ိဳးတိုု႔သည္ အာလူးကိုု မႀကိဳက္။ ထိုုင္း
အစားအစာ၌ အာလူးဟင္းမရွိ။ တရုုတ္ဟင္းလွ်ာမ်ားတြင္လည္း အာလူးပါသည့္
ဟင္း အေတာ္ရွားေလသည္။ တရုုတ္တိုု႔သည္လည္း အာလူးကိုု ႀကိဳက္ဟန္မတူ။
အနည္းဆံုုးအေနျဖင့္ အာလူးေၾကာ္သည္ ဘီယာႏွင့္ျမည္းရန္ အေကာင္းဆံုုး
အစားအစာတခုုျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုုင္ငံတကာက လက္ခံသလိုု တရုုတ္ႏွင့္ ထိုုင္းက
လက္ခံသင့္သည္။ အာလူးႀကိဳက္ေသာႏိုုင္ငံမ်ား၌ အာလူးသီခ်င္းရွိတတ္ၾက၏။
တရုုတ္ႏွင့္ထိုုင္း၌ အာလူးကိုု သီခ်င္းလုုပ္၍ ဆိုုၾကမည္မထင္။

(အာလူး အြန္လိုုင္း)

ယခင္ကာလက လူကိုုယ္တိုုင္မႀကံဳရလွ်င္ မည္သူသည္ အာလူးေပးသူျဖစ္ေၾကာင္း
သိရန္မလြယ္။ လူမႈကြန္ယက္ ဆက္သြယ္ေရးမ်ား အလြယ္တကူျဖစ္လာေသာ
ယခုုကာလ၌ကား အာလူးေပးသူမ်ားကိုု ယခင္ကထက္ အလြယ္တကူ ပိုု၍ျမင္
လာရေလသည္။ ၄င္းတိုု႔သည္ Facebook အစရွိေသာ အြန္လိုုင္း၌ စာတိုုေပစ
တေၾကာင္းစ ႏွစ္ေၾကာင္းစျဖင့္ မွတ္ခ်က္ေပးရင္း ၀င္၍ “အာ”ၾကေလသည္။
ေဆာင္းပါး၊ သတင္း၊ အတင္း၊ အဖ်င္း အတိုုအထြာ ပံုုတိုု ပတ္စ တပုုဒ္စ ႏွစ္ပုုဒ္စ
ေရးသားျခင္း စသည္ျဖင့္ အာလူးမ်ားကိုု အလြယ္တကူ လႈိင္လႈိင္ေပးၾကေလသည္။

အခ်ိန္ေပါ၍ အာသူမ်ား။ မအာလွ်င္ မေနႏိုုင္၍ အာသူမ်ား။ အလုုပ္မ်ားသည့္ၾကား
က ၀ါသနာအရ အာသူမ်ား။ ႏိုုင္ငံေရးရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အာသူမ်ား။ လူမႈေရးရည္
ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အာသူမ်ား စသည္ျဖင့္ အာလူးေပးေသာ ေရႊျမန္မာမ်ား အေတာ္ေပါ
ေၾကာင္း Facebook ၌ အထင္းသားျမင္ေနရေလသည္။ Facebookသည္ သူအာ
ကိုုယ္အာျဖင့္ အာသူမ်ားက်က္စားရာ အရပ္ျဖစ္ေန၏။

ျမန္မာဆိုုရိုုးစကားတခုု၌ “လူေျပာ မသန္ ၊ လူသန္ မေျပာ” ဟူေသာ စကားဥပမာ
ရွိ၏။ အေျပာႀကီးတတ္သူသည္ လက္ေတြ႕အလုုပ္မျဖစ္တတ္။ လက္ေတြ႕လုုပ္
ေသာသူသည္လည္း အေျပာမႀကီးတတ္ဟုု ဆိုုလိုုရင္းျဖစ္သည္။ ထိုဆိုုရိုုးစကား
သည္ မည္မွ်မွန္သည္ မသိ။ ျဖစ္တတ္ေသာသေဘာကိုု ေထာက္ျပသည့္စကား
ျဖစ္တန္ရာ၏။ အာလူးေပးသူမ်ားသည္ အလုုပ္မျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးေသာ
စကားျဖစ္တန္ရာ၏။

အဆိုုေတာ္ မာမာေအး၏ နာမည္ေက်ာ္သီခ်င္းတပုုဒ္ျဖစ္ေသာ “စဥ္းစားရဦးမယ္”
ဟူသည့္သီခ်င္း၌ “လ၀န္းေလးနဲ႔တူတယ္ ေမ့ကိုုလားကြယ္”ဟုုအစခ်ီေလသည္။
ထိုုသီခ်င္းကိုု မည္သူက ဖ်က္၍ဆိုုလိုုက္သည္မသိ “အာလူးေပးတဲ့သူကိုု သိပ္ကိုု
မုုန္းတယ္” ဟူ၍ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ဖူးေလသည္။ ျမန္မာလူမႈအသိုုင္းအ၀ိုုင္းက အာလူး
ေပးသူကိုု မႀကိဳက္သည့္အေၾကာင္း ထုုတ္ေျပာလိုုက္သည့္ သေဘာဟုု ယူေသာ္ရ၏။
တဘက္တြင္လည္း ျမန္မာလူမႈအသိုုင္းအ၀ိုုင္းအတြင္း အာလူးေပးသူ အမ်ားအျပားရွိ
ေနေၾကာင္း ထင္ရွားသည့္သေဘာလည္း ျဖစ္သည္။ အာလူးေပးသူမ်ားသည္ မဟုုတ္
သည့္အရာမ်ားကိုု ေျပာဆိုုသူမ်ား။ လိမ္လည္ေသာသူမ်ား။ ညာၿဖီးေသာသူမ်ားျဖစ္
သည့္အတြက္ မုုန္းစရာေကာင္းသည္မွာ အမွန္ပင္။

လူမႈဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္မ်ား ထြန္းကားလာသျဖင့္ လူေဘာင္ေလာကတြင္
အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္ကိုုေတာ့ ျငင္း၍မရ။ သိုု႔ေသာ္ ေျပာင္းလဲေန
ပါၿပီ။ အလားအလာေကာင္းေတြ ျမင္ေနရပါၿပီဟုု ေျပာဆိုုေနၾကသည့္ ျမန္မာႏိုုင္ငံ
တြင္ “လူေျပာ မသန္”ေတြ မ်ားေန၍ မျဖစ္ ။ “လူသန္ မေျပာ”ေတြ မ်ားရန္ လိုုေန
သည္။ အာလူးလာမေပးနဲ႔သီခ်င္း ေခတ္မမွီေတာ့ေသာ္လည္း ေလေတြေတာ့ နည္း
နည္းမက မ်ားမ်ားေလွ်ာ့ရန္ လိုုေနသည္။ အာလူးေစ်းလည္း က်ဖိုု႔လိုုသည္။ ယခုု
အတိုုင္းဆက္သြားလွ်င္ ျမန္မာျပည္သည္ အာလူးေပးသူ မ်ားသည့္ႏိုုင္ငံဟုု ေက်ာ္
ေစာႏိုုင္သည္။ အာလူးေစ်းေပါသည့္ႏိုုင္ငံ ျဖစ္လာလွ်င္ေတာ့ မဆိုုး။

(ရုုပ္ပံုု ။ ဂူဂလ္)

ကေယာင္ကတန္းကာလ

(တရားခံ)

ရွစ္ေလးလံုုးလူထုုအံုုႂကြမႈႀကီးေနာက္ပိုုင္း စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းအုုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာ
ဟာ တိုုင္းျပည္မွာရွိေနတဲ့ အေရးေပၚျပႆနာကိုု အင္အားသံုုးႏွိမ္နင္းၿပီးေျဖရွင္း
ခဲ့တာပါ။ သူတိုု႔အေခၚ “ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး” လုုပ္ခဲ့တာပါ။ တိုုင္းျပည္ရဲ႕ျပႆနာကိုု
ေျပလည္ေအာင္ေျဖရွင္းခဲ့တာ မဟုုတ္ပါဘူး။

စစ္အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွစ္ေပါင္း၂၀ေက်ာ္တေလွ်ာက္လံုုးမွာလည္း တိုုင္းျပည္မွာရွိေန
တဲ့ အဓိကျပႆနာေတြကိုု မေျဖရွင္းခဲ့ပါဘူး။ မီးေတာင္မွန္ေအာင္ မလုုပ္ေပး
ခဲ့တာကိုုပဲၾကည့္ပါ။ ျပည္တြင္းစစ္ကိုု အဆံုုးသတ္ဖိုု႔ဆိုုတာေတာ့ သိပ္ေ၀းလြန္း
ပါတယ္။ အႏွစ္၂၀ေက်ာ္ကာလမွာ လမ္းေတြေဖါက္၊ တံတားေတြေဆာက္တာ
ေတြေတာ့လုုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လိုုအပ္သေလာက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုုပ္
ခဲ့ပါဘူး။

လမ္းေဖါက္ တံတားေဆာက္ကိစၥကိုုပဲ အာရံုုစိုုက္ၿပီး ေသခ်ာလုုပ္ခဲ့မယ္ဆိုုရင္
ေတာင္ အဆိုုးထဲကအေကာင္းတခုုအျဖစ္ စစ္တပ္ရဲ႕ေကာင္းကြက္တခုုအေနနဲ႔
က်န္ႏိုုင္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္က ေဖါက္ခဲ့တဲ့လမ္းေတြ အခုုထိဆက္သံုုးေနရ
တာကိုုပဲ ၾကည့္ပါ။

အႏွစ္၂၀ေက်ာ္ကာလမွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဆိုုတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းက ဘာကိုုမ်ား
အဓိကထားၿပီး လုုပ္ခဲ့တာပါလိမ့္။ သူတိုု႔အာဏာတည္ၿမဲ ခိုုင္ခန္႕ေရးကိုုပဲ အဓိက
ထားခဲ့တာပါ။ စစ္အုုပ္စုုေခါင္းေဆာင္ပိုုင္းရဲ႕အက်ိဳးစီးပြါးသာ အဓိကပါ။ ေအာက္
ေျခအဆင့္ တပ္မေတာ္သားေတြအတြက္ေတာင္ ထည့္မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။ တိုုင္း
ျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြါးကိုု မ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့တဲ့ စစ္အုုပ္စုုပါ။ တနည္းေျပာရရင္
တိုုင္းျပည္မွာရွိေနတဲ့ ျပႆနာေတြကိုု ေျပလည္ေအာင္မေျဖရွင္းပဲ အနာေဟာင္း
ေတြကိုု “ပုုတ္သည္ထက္ ပြေအာင္” ဆက္ၿပီးေမြးထားခဲ့တာပါ။

ရိုုဟင္ဂ်ာကိစၥအပါအ၀င္ တိုုင္းရင္းသားအေရးေတြကိုု မေျဖရွင္းပဲ ဥပကၡာျပဳခဲ့
တာပါ။ တိုုင္းရင္းသားေဒသေတြ ဖြင့္ၿဖိဳးတိုုးတက္ဖိုု႔ မေျပာနဲ႔ ရန္ကုုန္ၿမိဳ႕ကိုုေတာင္
အမႈိက္ပံုု ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးခဲ့တာပါ။ ျပႆနာေဟာင္းေတြကိုု ဆက္ေမြးခဲ့ယံုုတင္
မက တရုုတ္လႊမ္းမိုုးမႈကိစၥလိုု ျပႆနာအသစ္ေတြကိုုလည္း စစ္အုုပ္စုုက ဖန္တီး
ထားခဲ့ပါတယ္။

အတိုုက္အခံအုုပ္စုု အားလံုုးကိုုလည္း အင္အားခ်ိနဲ႔ေအာင္လုုပ္ခဲ့လိုု႔ အတိုုက္အခံ
ေတြလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ နာလန္မထူႏိုုင္ပဲျဖစ္ေနပါတယ္။ စစ္အုုပ္စုုက ေမြးျမဴခဲ့
တဲ့ ႀကံ့ဖြတ္ဆိုုတာကလည္း လူမ်ားၿပီး ပြဲမစည္တဲ့အုုပ္စုုသက္သက္ပါပဲ။ စစ္အုုပ္
ခ်ဳပ္ေရးကေန အရပ္ဘက္အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုု ေျပာင္းရင္ ေမြးထားတဲ့အနာေဟာင္း
ေတြ ျပန္ေပၚလာမယ္ဆိုုတာ တြက္ၿပီးသားပါ။ ေပၚလာတဲ့အခါမွလည္း ရွင္းရခက္
ၿပီး “စစ္အာဏာသိမ္းအုုပ္ခ်ဳပ္တာကမွ ေတာ္ေသးတယ္” ဆိုုတဲ့အေပါက္မ်ိဳး ခ်ိဳး
လိမ့္မယ္ဆိုုတာလည္း အမ်ားကတြက္ထားၾကတာပါ။

(နည္းလမ္း)

စစ္အုုပ္စုကိုု အျပစ္တင္ေနလိုု႔လည္း အခုုခ်ိန္မွာ သိပ္မထူးပါဘူး။ ရွိေနတဲ့ ျပႆ
နာကိုု အေကာင္းဆံုုး ဘယ္လိုုေျဖရွင္းမလဲဆိုုတာက အဓိကက်ပါတယ္။ ျပႆ
နာေတြက တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဟိုုက ႂကြလိုုက္၊ ဒီက ထလိုုက္နဲ႔ျဖစ္ေနေတာ့ ရွင္းဖိုု႕
သိပ္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းခ်င္စိတ္ရွိဖိုု႔က အဓိက
က်ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာ အစိုုးရေရာ အတိုုက္အခံေရာ ျပႆနာေတြကိုု
ေျပလည္ေရး အေလးအနက္ထားတာ မေတြ႕ရပဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ျပႆနာေတြကိုု
ေထာက္ျပၿပီး စစ္အာဏာ ျပန္သိမ္းမွာကိုုစိုုးရိမ္တဲ့စိတ္က ပိုုမ်ားေနပံုုရပါတယ္။

ျပႆနာေတြ အခုုလိုုျဖစ္ေနရတာက အစိုုးရကိုု အယံုုအၾကည္ မရွိလိုု႔ပါ။ ျပည္
သူေတြယံုုၾကည္တဲ့ အစိုုးရေပၚလာမွ ဥပေဒစိုုးမိုုးမႈလည္း ရွိလာမယ္။ ျပည္သူနဲ႔
အစိုုးရအၾကား အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေတြရွိလာမယ္။ လက္တြဲေဆာင္ရြက္မႈ
ေတြ ထိေရာက္လာမယ္။ တိုုးတက္မႈေတြ ရွိလာမယ္။

တိုုင္းျပည္တခုုမွာ ျပည္သူက မယံုုၾကည္တဲ့ အစိုုးရတရပ္ ရွိေနတယ္ဆိုုတာက
အဲဒီအစိုုးရဟာ မူမွန္တဲ့နည္းနဲ႔ အာဏာကိုု မယူခဲ့လိုု႔။ ျပည္သူေတြရဲ႕အာဏာ
ကိုု မမွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ ယူခဲ့လိုု႔ပါပဲ။ ဒီလိုုအစိုုးရမ်ိဳး တိုုင္းျပည္မွာဆက္ၿပီး အုုပ္
ခ်ဳပ္ေနသမွ်။ ျပႆနာအေဟာင္းေတြေရာ၊ အသစ္ေတြေရာ အၿပိဳင္အဆိုုင္တက္
ေနဦးမွာပါ။ ျပႆနာေတြကိုု ကိုုင္တြယ္ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာလည္း အိုုးနင္းခြက္နင္း
နဲ႕ ကေယာင္ကတန္းေတြ ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။

ကေယာင္ကတန္းကာလကိုု အဆံုုးသတ္ဖိုု႔ဆိုုရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြယံုုၾကည္
စိတ္ခ်ရမယ့္ အစိုုးရတရပ္ေပၚထြန္းေအာင္ အရင္လုုပ္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုုအစိုုး
ရျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုုလုုပ္မွာလဲ။ လက္ရွိအစိုုးရကိုု ဖ်က္သိမ္း။ စစ္မွန္တဲ့ေရြး
ေကာက္ပြဲကိုု အျမန္ဆံုုးက်င္းပ။ တက္လာတဲ့အစိုုးရက အရည္အခ်င္းရွိတဲ့
သူေတြကိုု လူမွန္ေနရာမွန္ ထား။ အေျခခံဥပေဒကိုု ခပ္ျမန္ျမန္အသစ္ျပန္ဆြဲ။

အစိုုးရလြဲရင္ ျပည္သူေတြက ေထာက္ျပ။ ျပည္သူေတြလြဲရင္ အစိုုးရကေထာက္
ျပ။ အျပန္အလွန္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾက။ စစ္တပ္က စစ္တပ္ေနရာမွာ ေန။ ဘုုန္း
ႀကီးက ဘုုန္းႀကီးေနရာမွာ ေန။ ေက်ာင္းသားက ေက်ာင္းသားေနရာမွာ ေန။
ဒါဆိုုရင္ ကေယာင္ကတန္းအေျခအေနက လြတ္ေျမာက္ႏိုုင္ပါတယ္။

ကေယာင္ကတန္းျဖစ္ေနရတာကိုုပဲ အရသာေတြ႕ေနၿပီဆိုုရင္ေတာ့ အခုုျဖစ္ေန
တာေတြက ပံုုမွန္အေျခအေနေတြပါ။ ဘာမွ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ မရွိပါဘူး။ အားလံုုး
“ေအးေဆး” ပါပဲ။

(ရုုပ္ပံုု ။ ဂူဂလ္)

ဂဠဳန္နီစီးပြါးေရးႏွင့္ ယုုတ္မာေသာဆိုုင္ရွင္

ျမန္မာေတြ ဘိုုဆန္ၾကတာ မဆန္းတဲ့အရာျဖစ္ေနပါၿပီ။ စကားေျပာတဲ့အခါ
ဘိုုလိုုေလး တလံုုးစ၊ႏွစ္လံုုးစ ညွပ္ၿပီးေျပာလိုုက္ရမွ အာေတြ႕တတ္ၾကတယ္။
ထူးဆန္းတာက စကားေျပာတဲ့အခါပဲ ျမန္မာေတြက ဘိုုဆန္ၾကတာ အေန
အထိုုင္ အေတြးအေခၚနဲ႔ အက်င့္စရိုုက္ေတြကေတာ့ ဘိုုမဆန္တတ္ၾကဘူး။

အိႏိၵယ။ ပါကစၥတန္။ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္နဲ႔ အေရွ႕အလည္ပိုုင္းသားတခ်ိဳ႕လည္း
ျမန္မာေတြလိုုပဲ ဘိုုလိုုညွပ္ၿပီးေျပာၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ႏိုုင္ငံ
ေတြမွာ ဒီလိုုျဖစ္ကုုန္ၾကတယ္ထင္ရဲ႕။ ထိုုင္း။ တရုုတ္နဲ႔ ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံေတြက
အဂၤလိပ္လိုု ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ေျပာႏိုုင္သူေတြ သူတိုု႔အခ်င္းခ်င္းစကား
ေျပာတဲ့အခါ ဘိုုလိုု တလံုုးမွ ညွပ္မေျပာၾကဘူး။

ကိုုယ့္စကားရွိရဲ႕နဲ႔ သူမ်ားစကားကိုု အလြယ္တကူယူသံုုးတာ ပ်င္းလိုု႔ပဲျဖစ္
မယ္။ စကားလံုုးအသစ္ဆိုုရင္လည္း ကိုုယ့္ဘာသာစကားနဲ႔ အမ်ားနားလည္
ေအာင္ အဓိပၺါယ္ဖလွယ္သင့္တယ္။ အလိုုလိုုကမွ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာသာ
စကားျပႆနာ ႀကီးေနရတဲ့အထဲ။ ဒီအတိုုင္းဆက္သြားရင္ ၾကာေလ ရႈပ္
ေလျဖစ္ဦးမယ္။

(ႀကံဳလိုု႔ေျပာရရင္။ KNU ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအရံုုးမွာ ေဆြးေႏြးပြဲလုုပ္ရင္
ဗမာလိုုပဲေျပာၾကသတဲ့။ ကရင္ထဲမွာပဲ စေကာကရင္နဲ႔ ပိုုးကရင္ မတူဘူး။ ဘာ
သာစကားလည္း မတူဘူး။ ဗမာကိုုမေက်နပ္လိုု႔ ဘိုုလိုုေျပာၾကမယ္ဆိုုရင္လည္း
အားလံုုးက နားမလည္ျပန္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဘံုုစကားအျဖစ္ ဗမာလိုုပဲ မေျပာခ်င္
ေပမဲ့ ေျပာၾကရသတဲ့။)

ကိုုယ္အပါအ၀င္ လွ်ာအရသာခံၿပီး ဘိုုဆန္တတ္ၾကတဲ့ ျမန္မာေတြအေၾကာင္း
ေရးခ်င္စိတ္ မရိွေတာ့ေပမဲ့ ျပည္ေတာ္ျပန္မိတ္ေဆြတဦးနဲ႕ စကားေျပာမိရာက
ေရးရမယ့္အေၾကာင္း ေပၚလာျပန္တယ္။ မိတ္ေဆြရဲ႕ဘႀကီးက ျပည္ပေရဒီယိုု
ေတြရဲ႕ ပံုုမွန္ေသာတရွင္တဦးပါ။ အဲဒီေရဒီယိုုေတြရဲ႕ ထုုတ္လႊင့္ခ်က္ေတြမွာ
နားမလည္တာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားပါေနလိုု႔ ဘ၀င္မက်ႏိုုင္ ျဖစ္ေနရပါသတဲ့။

ျပည္ေတာ္ျပန္ တူေတာ္ေမာင္နဲ႔ေတြ႕မွပဲ သူမရွင္းတာေတြကိုု ေမးရသေပါ့။

ဘႀကီး။     ။ “ မင္းတိုု႔ေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ဂဠဳန္နီစီးပြါးေရးဆိုုတာ ဘာလဲဟ”

တူေတာ္ေမာင္။     ။ “ဗ်ာ” ။ “ဂဠဳန္နီ” ။ ဘႀကီးကလည္း ႀကံႀကံဖန္ဖန္။ ဂဠဳန္
နီဆိုုတာ ရွစ္ေလးလံုုးကာလက မႏၱေလးသံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ သပိတ္တပ္ဖြဲ႕ကိုု
ေခၚတာ။ ဘယ္လိုုလုုပ္ သူတိုု႔က စီးပြါးေရးလုုပ္ရမွာတုုန္း။

ဘႀကီး။     ။ အဲဒါေၾကာင့္ေမးရတာေပါ့ကြ။ မင္းတိုု႔ျပည္ပေရာက္ေတြထဲမွာ
ဂဠဳန္နီတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြပါၿပီး စီးပြါးေရးေတြမ်ား လုုပ္ေနၾကသလားလိုု႕။

တူေတာ္ေမာင္ ။     ။ (ေခါင္းကုုတ္တခ်ီ၊ ေခါင္းခါတလွည့္နဲ႔ စဥ္းစားရက်ပ္ေန
သတဲ့။)

ဘႀကီး ။     ။ ေနာက္တခုုရွိေသးတယ္။ “ဆိုုင္ရွင္ယုုတ္တယ္ ဆိုုတာကေရာ”

တူေတာ္ေမာင္။     ။ “ဗ်ာ”

ဘႀကီး။     ။ မင္းကလည္းကြာ ႏိုုင္ငံျခားမွာေနၿပီး ေရဒီယိုနားမေထာင္ဘူး
ထင္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနသလဲသိခ်င္ရင္ ျပည္ပေရဒီယိုုကိုု
နားေထာင္ရတယ္ဟ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေရဒီယိုုေတြက တခ်က္တခ်က္ဘာေတြ
ေျပာေနမွန္း နားမလည္တာ ခက္တယ္။ ဘိုုလိုုေတြလည္း သိပ္ေျပာၾကသကြာ။

တူေတာ္ေမာင္။     ။ ဟား...သိၿပီ။ ဘႀကီးေျပာတဲ့ ဂဠဳန္နီဆိုုတာ Cronyကိုု ေျပာ
တာျဖစ္မယ္။ ဘႀကီးနားၾကားလြဲေနတာ။

ဘႀကီး။     ။ မလြဲပါဘူးကြာ။ ေရဒီယိုုေတြမွာ ေန႕တိုုင္းလိုုလိုု ဂဠဳန္နီလိုု႔ပဲေျပာ
ေနၾကလိုု႔ ငါတိုု႔ကိုုယ္ေတာ္ေတြ ျပည္ပမွာ စီးပြါးေရးအေတာ္ဟုုတ္ေနၿပီလိုု႔
ထင္ေနတာ။

တူေတာ္ေမာင္။     ။ Cronies ဆိုုတာက အာဏာပိုုင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး စီးပြါးေရးလုုပ္
စားတဲ့သူေတြကိုုေျပာတာ ဘႀကီးရဲ႕။ ဦးေတဇတိုု႔၊ ဦးခင္ေရႊတိုု႔၊ ေလာ္ဆစ္ဟန္
တိုု႔လိုုလူေတြကိုု ေျပာတာဗ်။ တိုုင္းျပည္ပ်က္တုုန္း အာဏာပိုုင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး
မတရားတဲ့နည္းနဲ႔ စီးပြါးရွာၾကတဲ့သူေတြကိုုေခၚတာ။ ဒီလူေတြက အမ်ားျပည္
သူေကာင္းစားေရး ထည့္တြက္ၾကတဲ့သူေတြ မဟုုတ္ဘူး။ အာဏာရွင္ကို အား
ေပးအားေျမွာက္ျပဳတဲ့လူေတြ။ အာဏာရွင္ေတြ သက္ဆိုုးရွည္ရတာ သူတိုု႔
ေၾကာင့္လည္းပါတယ္ဗ်။

ဘႀကီး။     ။ ေအာ္...ဒီလိုုလား။ မင္းအခုုလိုု ရွင္းျပေတာ့လည္း ဟုုတ္ေနသားပဲ။
ေရဒီယိုုကလူေတြက ျမန္မာစကားကိုု မင္းေလာက္ မတတ္ၾကေတာ့ဘူးထင္
တယ္ေနာ့။ အဲဒီေရဒီယိုုေတြမွာ မင္းအသိေတြရွိရင္ ေျပာျပလိုုက္ပါကြာ ခရိုုနီ
ဆိုုတာ အာဏာပိုုင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး စီးပြါးရွာသူေတြလိုု႔။

ဒါနဲ႔ ဆိုုင္ရွင္ယုုတ္တယ္ဆိုုတာကေရာ။ ဘာကိုုေျပာေနၾကတာလဲကြ။ ငါတိုု႔
ဆီမွာေတာ့ ဆိုုင္ရွင္အေတာ္မ်ားမ်ားက အက်င့္ေကာင္းၾကတာမဟုုတ္ဘူး။
ခပ္ယုုတ္ယုုတ္ေတြပဲ။ ဆီေတြထဲမွာ ဟိုုဟာေရာ၊ ဒီဟာေရာ။ အေလးခိုုး။ ေစ်း
ႏႈန္းကိုု ပံုုမွန္မေရာင္း။ လူကိုုၾကည့္ၿပီး ေစ်းက အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းတတ္တယ္။
ဆိုုင္ရွင္ေတြယုုတ္တာေတာ့ ျငင္းစရာမရွိဘူးေဟ့။ ဒါေပမဲ့ ေရဒီယိုုေတြမွာက
ဆိုုင္ရွင္ ယုုတ္သင့္ မယုုတ္သင့္ေဆြးေႏြးခန္းေတြလုုပ္ေနေတာ့ နားရႈပ္သကြာ။

တူေတာ္ေမာင္။     ။ ဆိုုင္ရွင္ မဟုုတ္ဘူး ဘႀကီးရဲ႕။ Sanction ကိုုေျပာတာ။
အာဏာရွင္ေတြကိုု ဒဏ္ခတ္တဲ့အေနနဲ႔ ပိတ္ဆိုု႔အေရးယူတာ။ Sanctions
ေတြ ရုုတ္သိမ္းသင့္ မသင့္ ေဆြးေႏြးၾကတာပါ။

ဘႀကီး။     ။ အဲဒါဆိုုလည္း ျမန္မာလိုုေျပာလိုုက္ေရာေပါ့ကြာ။ သူတို႕က
ဆိုုင္ရွင္လိုု႕ေျပာေျပာေနေတာ့ အေ၀းကနားေထာင္ရတဲ့ငါတိုု႔က ဆိုုင္ပိုုင္
ရွင္ ယုုတ္မာတဲ့အေၾကာင္း ေျပာေနတယ္ပဲ ထင္တာေပါ့။

တူေတာ္ေမာင္။     ။ ဘႀကီးကလည္းဗ်ာ ။ က်ေနာ္တိုု႔ ျမန္မာေတြ အလကား
ေနရင္း ဘိုုဆန္ခ်င္ေနၾကတာ အသိပဲ မဟုုတ္လား။ အခုုေတာ့ က်ေနာ္ရွင္းျပ
လိုု႔ အိုုေကသြားၿပီ မဟုုတ္လားဘႀကီး။

ဘႀကီး။     ။ ေအးကြာ ။ အိုုေကသြားၿပီ။ သိုုင္းက်ဴးပဲ ငါ့တူေရ။

(ရုုပ္ပံုု ။ ဂူဂလ္) ( သူႂကြယ္ေတဇ ဂိုုက္ထြားေနပံုု)