ကိုုရီးယားမင္းသား

မင္းသား စိတ္ပ်က္ေနတယ္။ ေတာင္းတာက တျခား။ ရတာက တျခား။
လိုုခ်င္တာရေအာင္ ဘယ္လိုုလုုပ္ရမလဲ။ မင္းသားေခါင္းကုုတ္ အႀကံထုုတ္
ေနတယ္။ သူ႕နာမည္က ဘန္ကီမြန္း။ ကုုလသမဂၢမွာ အတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္
အျဖစ္ သရုုပ္ေဆာင္တယ္။

ျမန္မာပရိတ္သတ္ေတြက ကိုုရီးယားရုုပ္ရွင္ဆိုု ဘာပဲလာလာ အေသအလဲ
ႀကိဳက္ၿပီး အသားကုုန္အားေပးေတာ့ ပရိတ္သတ္ေတြကိုု မင္းသားဘန္ကီ
မြန္းက ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တုုံ႕ျပန္ဖိုု႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကံတယ္။ ကိုုရီးယား
ႏိုုင္ငံရဲ႕ကိုုယ္စား သူ႕မွာ တာ၀န္အျပည့္အ၀ရွိတယ္လိုု႔ ခံယူထားတယ္။
သူက “ကုု-ခ်ဳပ္”အျဖစ္လည္း သရုုပ္ေဆာင္ေနရတာ မဟုုတ္လား။

ေၾကညာခ်က္ ထုုတ္တယ္။ အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး ေျပာတယ္။ သတင္းစာရွင္း
လင္းပြဲမွာ ေျပာတယ္။ လူကိုုယ္တိုုင္ေခၚေတြ႕ၿပီး ေျပာတယ္။ သူမ်ားနဲ႔တဆင့္
ေျပာခိုုင္းတယ္။ တယ္လီဖုုန္းကတဆင့္ ေျပာတယ္။ မတရား အဖမ္းခံေနရတဲ့
ႏိုုင္ငံအေရး အက်ဥ္းသားေတြကိုု လႊတ္ေပးဖိုု႔ နည္းမ်ိဳးစံုုသံုုးၿပီး ဆရာဘန္
အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားတယ္။ မရဘူး။ အမ်ားႀကီးညွစ္မွ နည္းနည္းပဲထြက္တယ္။
ျမန္မာအစိုုးရနဲ႔ ဆက္ဆံရတာ အလုုပ္မျဖစ္ဘူး။ ၾကာရင္ လိပ္ေခါင္းေရာဂါ ျဖစ္
မယ္။ မင္းသားဘန္ကီ စိတ္ညစ္တယ္။

ထံုုးစံအတိုုင္း ဘာလုုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ အစည္းအေ၀း ထပ္ေခၚတယ္။ တံခါးဟ
အစည္းအေ၀း လုုပ္တယ္။ တံခါးကိုု ပိတ္ထားေတာ့ အျပင္ကလူေတြက အထဲ
မွာ ဘာေတြလုုပ္ေနမွန္း မသိရဘူး။ တမ်ိဳးထင္မွာစိုုးလိုု႔ တံခါးကိုု ဟၿပီး အစည္း
အေ၀းက်င္းပတယ္။

အစည္းအေ၀းရဲ႕ အဖြင့္မိန္႕ခြန္းမွာ ဆရာဘန္က ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ ေျပာတယ္။
ျမန္မာအစိုုးရကိုု လုုပ္ေနက်ပံုုစံေတြနဲ႔ ဆက္ဆံလိုု႕မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အလုုပ္မျဖစ္
တဲ့အႀကံေတြ ငါ့ကိုုလာမေပးၾကနဲ႔။ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကိုု လႊတ္ပါလႊတ္
ပါလိုု႕ငါတိုု႕ေတြ တတြတ္တြတ္ေျပာတဲ့ၾကားက လႊတ္ေပးလိုုက္ရင္ ဒုုစရိုုက္သ
မားေတြခ်ည္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ ငါတိုု႔ေအာ္လိုု႔လႊတ္ေပးရတယ္လိုု႔ အေျပာခံရေသး
တယ္။ ငါတိုု႔ကပဲ ဒုုစရိုုက္သမားေတြနဲ႔ ပင္းၿပီး လုုပ္စားေနသလိုု ျဖစ္ကုုန္ၿပီ။
အႀကံသစ္ေတြေပးၾကပါ။

ေဆးသမားေတြ။ ဘိန္းသမားေတြ။ လူသတ္သမားေတြ။ ျပည့္တန္ဆာေတြ။
သူခိုုးေတြ။ လူလိမ္ေတြ။ ဓါးျပေတြ။ အႀကံအဖန္ေတြ။ လူမိုုက္ေတြ။ ႏွစ္မေစ့ပဲ
ျပန္ျပန္လြတ္ေနတယ္။ သူတိုု႔ေတြက ျပစ္မႈက်ဴးလြန္လိုုက္ မၾကာခင္ျပန္လြတ္
လိုုက္နဲ႔။ တရားဥပေဒက အာပလာျဖစ္ေနၿပီ။ ျမန္မာျပည္မွာ အစိုုးရကအစ
ဒုုစရိုုက္သမားေတြဆိုုေတာ့ သူတိုု႔နဲ႔ပုုလင္းတူဗူးဆိုု႔ေတြကိုုပဲ ျပန္လႊတ္ေပးေန
တယ္။ တႏိုုင္ငံတ၀ွမ္းမွာ ဒုုစရိုုက္သမားေတြ မ်ားမ်ားလာေနၿပီ။ ျမန္မာဒုုစရိုုက္
သမားေတြက “နယ္စည္းမျခား ဒုုစရိုုက္သမားမ်ား” ဆိုုၿပီး တျခားႏိုုင္ငံေတြဆီ
ျပန္႕ကုုန္ၿပီ။ ေဒသတြင္းလံုုၿခံဳေရးကိုုပါ ထိခိုုက္လာေနၿပီ။ ဘယ္လိုုလုုပ္ၾကမလဲ။

လႊတ္တဲ့အထဲမွာ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြက တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ပါ
ေနေတာ့ ငါတိုု႔ရဲ႕အလုုပ္သေဘာအရ ႀကိဳဆိုုရျပန္ေရာ။ က်န္ေနေသးတဲ့ ႏိုုင္ငံ
ေရးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ထပ္ၿပီးစိုုးရိမ္ပူပန္တယ္လိုု႔ ေျပာရျပန္ေရာ။ ဒီသံ
သရာက ဘယ္ေတာ့ လြတ္မွာလဲ။ ငါ့ကိုု ျမန္မာပရိတ္သတ္ေတြက ကိုုရီးယား
မင္းသားဆိုုၿပီးအရမ္း အထင္ႀကီးေနတာ။ ပရိတ္သတ္ကိုု ထိထိမိမိ ေက်းဇူး
ဆပ္ခ်င္တယ္။ အလုုပ္ျဖစ္မယ့္ အႀကံသစ္ေတြေပးၾကပါ။ ေဆြးေႏြးၾကပါ။

တံခါးဟအစည္းအေ၀းခန္းမ တခုုလံုုး တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ဘယ္သူမွ အႀကံ
ေကာင္းမေပးႏိုုင္ၾကဘူး။ ဒီခ်ိန္မွာ ဟေနတဲ့ တံခါးေပါက္ကေန မ်က္လံုုးက်ဥ္း
က်ဥ္း တလံုုးက ေပကလပ္ ေပကလပ္နဲ႔ ၾကည့္ေနတာကိုု မင္းသား ဘန္ကီျမင္
သြားတယ္။ အျပင္ကလူ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ။ အႀကံေကာင္းရွိရင္ ေပး။ မေပး
ႏိုုင္ရင္ ကိုုယ့္အလုပ္ကိုုယ္လုုပ္လိုု႔ ဆရာဘန္ ေငါက္လိုုက္တယ္။

ဟေနတဲ့တခါးကိုု တြန္းဖြင့္ၿပီး တရုုတ္ႀကီးတေယာက္ ၀င္လာတယ္။ ကုုလသ
မဂၢဆိုုင္ရာ တရုုတ္သံတမန္တဦးပါ။ “၀င္ၾကားလွ်ိဳ” လိုု႔ေခၚပါတယ္။ ကုု-ခ်ဳပ္ႀကီး
စိတ္ညစ္ေနတာကိုု မျမင္ရက္လိုု႔ အလုုပ္ျဖစ္မယ့္ အႀကံအညဏ္ေလး ေပးပါရ
ေစ။ ျမန္တင့္..အဲ...ျမန္မာဆိုုတာက ၀လိုု႔ရဲ႕ အိမ္ေနာက္ေဖးက ေျမကြက္ေလး
တခုုပါ။ စူလိုု႔အီေၾကာင္း ၀ေကာင္းေကာင္း စိပါလွယ္။

ကုု-ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုုခ်က္ကိုု ပံုုစံလုုံး၀ေျပာင္းမွ ျဖစ္မယ္။ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား
ေတြကိုုလံုုး၀ မလႊတ္ခိုုင္းပါနဲ႔ေတာ့။ ေနာက္တႀကိမ္ ေၾကညာခ်က္ထုုတ္ရင္ လူဆိုုး
လူမိုုက္ဒုုစရိုုက္သမားေတြကိုုပဲ သီးသန္႔လႊတ္ေပးဖိုု႔ ေတာင္းဆိုုပါ။ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္း
သားေတြကိုု ေသတဲ့အထိဆက္ၿပီး ဖမ္းခိုုင္းထားပါ။ ေထာင္အတြင္းမွာ သူတိုု႔ကိုု
ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခိုုင္းပါ။ က်န္းမာေရး ဆိုုး၀ါးေအာင္လုုပ္ခိုုင္းပါ။

ဒုုစရိုုက္သမားေတြကိုုေတာ့ လူ႕အခြင့္အေရးအျပည့္အ၀ေပးဖိုု႔ ေတာင္းဆိုုပါ။ ကုုလ
သမဂၢ လူ႕အခြင့္အေရး အထူးကိုုယ္စားလွယ္ကိုုလည္း ေထာင္ေတြေလ့လာတဲ့အခါ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ လံုုး၀ မေတြ႕ခိုုင္းပါနဲ႔။ ဒုုစရိုုက္သမားေတြရဲ႕အေျခအေန
ေတြကိုုပဲ စိုုးရိမ္ပူပန္လွတဲ့အေၾကာင္း တဖြဖြေျပာပါ။

ဒီလိုုေျပာင္းၿပီးေျပာလိုု႔ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ မ်ားမ်ားလႊတ္ေပးရင္ လံုုး၀စိတ္
ပ်က္တဲ့အေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ထုုတ္ပါ။ ကုု-ခ်ဳပ္ကိုုယ္တိုုင္ ဦးသိန္းစိန္ဆီ ဖုုန္း
ဆက္ၿပီးေဒါသတႀကီးေျပာပါ။ ဒုုစရိုုက္သမားေတြကိုု ဆက္ၿပီးဖမ္းထားသေရြ႕ေတာ့
က်ဳပ္တိုု႔ကႏိုုင္ငံတကာအလိုုက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရလိမ့္မယ့္အေၾကာင္း ေျပာပါ။
ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ျပန္လြတ္လာလိုု႔ ဘာမွ အက်ိဳးမထူးဘူး။ ႏိုုင္ငံတကာက
လိုုခ်င္ေနတဲ့ ဒုုစရိုုက္သမားေတြကိုုပဲ ခၽြင္းခ်က္မရွိ တေယာက္မက်န္ ခ်က္ခ်င္းလႊတ္
ေပးဖိုု႔ကိုုပဲ တြင္တြင္ႀကီးေတာင္းဆိုုေနပါ ကုု-ခ်ဳပ္ႀကီး။ အလုုပ္ျဖစ္နီးကီးပါလိမ့္မယ္။

ကိုုရီးယားမင္းသားေလး ဘန္ကီမြန္း ေမးေစ့ကိုု ပြတ္လိုုက္။ နဖူးကိုု သပ္လိုုက္နဲ႔
အလုုပ္ရႈပ္ေနပါတယ္။ တရုုတ္သံတမန္ ၀င္ၾကားလွ်ိဳ ေပးတဲ့အႀကံအတိုုင္း လုုပ္ရင္
ေကာင္းမလား စဥ္းစားခန္း ၀င္ေနပါတယ္။ တံခါးဟအစည္းအေ၀းခန္းထဲမွာေတာ့
ဆရာဘန္တေယာက္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။

အစီအစဥ္အရ မနက္ျဖန္မွာ ျမန္မာျပည္ဆိုုင္ရာ ကုုလသမဂၢရဲ႕သေဘာထားကိုု
ေၾကညာခ်က္ ထုုတ္ရေတာ့မွာ မဟုုတ္လား။ ျမန္ျမန္ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး အေရးယူ
ေဆာင္ရြက္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ေလ။ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေဆာင္းဦးေပါက္ရာသီမွာ
မင္းသားေလး “ဘန္” ေခၽြးေတြျပန္လိုု႔။ သူ အခုု ရိုုက္မယ့္ဇတ္ကားက ေဆာင္းဦး
ရြက္ေႂကြ ခ်စ္သက္ေသ ဆိုုလား၊ ခ်စ္သတ္ေသ ဆိုုလား ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)