ဘာလိုုလိုုနဲ႔

ဘာလိုုလိုုနဲ႔ သတင္းကၽြတ္ခဲ့ၿပီ။ ေအးမယ့္ေဆာင္းလည္း ေရာက္လာၿပီ။
ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ခ်စ္တယ္လိုု႔ေျပာၿပီး သူ႕ကိုုထားခဲ့တာ ရာသီႏွစ္ဆယ္ရွိခဲ့ၿပီ။
ခ်စ္ပါတယ္ဆိုုၿပီး ငါ့ကိုုထားခဲ့တာလည္း ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္
ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ တရုုတ္ေရကာတာေတြ ျမန္မာျမစ္ေတြမွာ မ်ား
လာၿပီ။ ဧရာ၀တီထႂကြမႈလည္း ဘာလိုုလိုုနဲ႔ တန္းလန္းႀကီးရပ္ေနၿပီ။ ငဒိုု႕
ရဲ႕ ေကာက္ရိုုးမီးေတြလည္း ေတာက္ၿပီး ၿငိမ္းျပန္ၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ခြပ္ေဒါင္း
နဲ႔ ၾကယ္အလံလည္း ေနျပည္ေတာ္မွာ လႊင့္ေတာ့မည္။

ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ဆံပင္တခ်ိဳ႕ ျဖဴလာၿပီ။ မဂၤလာလက္စြပ္လည္း ေဟာင္းလာၿပီ။
ဟန္ေဆာင္တာလည္း ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ကၽြမ္းလာၿပီ။ လိမ္ေျပာတာကိုု အမွန္လိုု႔
ယံုုလာၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ အရာရွိကိုု ဖါးတတ္ၿပီ။ အေႂကြးရေအာင္ ခ်ဴတတ္ၿပီ။
ဘုုရားသခင္ကိုုလည္း အရက္ညာတိုုက္တတ္လာၿပီ။ ဘာလိုုလုုိနဲ႔ ဘူဘူခ်င္း
တစ္လုုပ္။ ဘူးဆိုုၿပီး ဖရံုုသီးတတ္ၿပီ။

အမ်ားပိုုင္ပစၥည္းကိုုလည္း ဂုုဏ္သိကၡာရွိရွိ ခိုုး၀ွက္တတ္လာၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔
မင္းကိုုႏိုုင္တိုု႔လည္း ေထာင္သက္ရွည္လွၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးလည္း
အေညာင္းမိလာၿပီ။ ဆရာေတာ္ဘုုရားလည္း ေဟာရင္းနဲ႔ ပ်ံေတာ္မူသြားၿပီ။
ဘာလိုုလိုုနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းေဆာ္တဲ့ေနရာမွာ ေတာ္လာၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ က်ေနာ္
က သတင္းသမားပါလိုု႔ အရွက္မရွိ ေျပာတတ္ၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္
ကိုု ဦးခိုုက္ၾကေလၿပီ။

ဘာလုုိလိုုနဲ႔ သူခိုုးေျပးမွ ထိုုးကြင္းထတတ္ၿပီ။ က်ိန္ဆဲျခင္းအတတ္ တဖက္
ကမ္းခပ္ခဲ့ၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ သူမလာတာ သံုုးေလးငါးရက္ ၾကာေလၿပီ။ ဂ်ပန္
စကားေတြ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ေမ့ကုုန္ၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ တရုုတ္စကားေတြ တတ္လာ
ၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ အင္တာနက္မွာ စိမ္တာ ခ်က္တာေတြမ်ားလာၿပီ။ အြန္လိုုင္း
ဘ၀ထူေထာင္ေရးမွာ တကယ္မခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ရာနဲ႔ခ်ီရွိ
လာၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ဟိုုေကာင့္သမီးလည္း အပ်ိဳျဖစ္လာၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ နာဂစ္
နဲ႕ဒီပဲရင္းေတာင္ ေမ့ေတ့ေတ့ျဖစ္လာၿပီ။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ အာဏာရွင္ေအာက္
ေနသားက်လာၿပီ။ ငါ့ေလွငါထိုုးလိုု႔ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ပဲခူးေတာင္ေရာက္ခဲ့ၿပီ။

ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ဒီမွာပဲ ရပ္လိုုက္ေတာ့မယ္။ ဘာလိုုလိုုနဲ႔ ဘာကိုုမွ မယံုုၾကပါနဲ႔။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

အရက္ခ်ိဳ အခ်စ္ခါး

အသဲကြဲၿပီလိုု႕ မထင္လိုုက္ပါနဲ႕ ။ မကြဲေရးခ် မကြဲ။ ၀စၥႏွစ္လံုုးေပါက္လည္း
မကြဲ။ အရက္မူးေနၿပီလိုု႕ထင္ေနလား။ အဲဒါလည္း မဟုုတ္။ ၀စၥႏွစ္လံုုးေပါက္
မဟုုတ္။

“အခါးဆံုုးအရက္ကိုု မိတ္ေဆြလုုပ္မယ္

ခ်ိဳပါတယ္...

ဒါဟာ မင္းထက္ သိပ္ခ်ိဳတယ္”

ကိုုေလးလြင္ရဲ႕သီခ်င္း။ ပေလးဘိြဳင္သန္းႏိုုင္ ဆိုုတယ္။ ေကာ္ပီေပါ့။ တခ်ိန္က
သိပ္ကိုု နာမည္ႀကီးခဲ့တယ္။ အရက္မူးလည္း ဆိုုတယ္။ မမူးလည္း ဆိုုတယ္။
အသဲကြဲလည္း ဆိုုတယ္။ မကြဲလည္း ဆိုုတယ္။

“မင္းကိုု ေမွ်ာ္လင့္လိုု႕

ဒါဟာ ကိုုယ့္အမွားေပါ့ အခ်စ္ေလး

အျပာေရာင္ ေသြးစက္မ်ား...

ေသရည္ျဖဴထက္ မင္းပိုုခါး”

ငါ့ရဲ႕ေမၿမိဳ႕ညမ်ား။ အရက္ကေလး တေထြေထြ။ ေဆးလိပ္ေလး တဖြါဖြါ။
သူငယ္ခ်င္းကိုု ပုုခုုန္းဖက္။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ဒယိမ္းဒယိုုင္ညေတြမွာ အရက္ခ်ိဳ
အခ်စ္ခါးသီခ်င္းဟာ ပူေနတဲ့ေသြးကိုု ဆူေစတယ္။ ေပ်ာ္စရာညေတြကိုု ပိုုၿပီး
ထႂကြလွပ ေစတယ္။ အမူးသမားအသံနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ သံၿပိဳင္ေအာ္။

“ ဒီမွာ ပိုုမူးေပါ့ အခ်စ္ေလး

ေသရည္ျဖဴထက္ မင္းပိုုျပင္းတယ္”

သိပ္ဆိုုလိုု႔ေကာင္းတဲ့ သီခ်င္းပါ။ အထူးသျဖင့္ အရက္မူးတဲ့အခါ သိပ္ၿပီး
အရသာ ရွိပါတယ္။ မယံုုရင္ စမ္းၾကည့္ပါ။ ညပိုုင္းမွာ လမ္းသလားရင္း
ေအာ္ဆိုုဖိုု႔ အထူးသင့္ေတာ္ပါတယ္။

“ႏွလံုုးသားအိမ္မွာ ပူတယ္

ေဆာင္းႏွင္းျဖဴ ေ၀းတယ္

အခါးဆံုုးအရက္ကိုု မိတ္ေဆြလုုပ္မယ္

ခ်ိဳပါတယ္....

ဒါဟာ မင္းထက္ သိပ္ခ်ိဳတယ္”

အခုုေတာ့ ေရွးသီခ်င္းေလးျဖစ္ရေပါ့ ။ ဒီေန႕ေခတ္ျမန္မာလူငယ္ေတြ အရက္
မူးတဲ့အခါ ဘယ္သီခ်င္းနဲ႔မ်ား ေပါက္ကြဲေနၾကပါလိမ့္။ အေလးအနက္ထားရတဲ့
သီခ်င္းေရးသမားႀကီး ကိုုေလးလြင္။ သူလည္း အရက္သိပ္ႀကိဳက္သတဲ့။ ဒီသီခ်င္း
ကိုု အရက္ကေလး တေထြေထြနဲ႔မ်ား ေရးခဲ့ေလသလား ။ အရက္ခ်ိဳ အခ်စ္ခါး။
ဖန္ခြက္ခ်င္း တိုုက္လိုုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ေရႊေရာင္ပစၥတိုု

ေရႊေရာင္ပစၥတိုု ဘယ္မွာလဲ။ ေရႊေရာင္ပစၥတိုုရဲ႕ ပိုုင္ရွင္ ဘယ္မွာလဲ။ လစ္ဗ်ား
မွာ သူပုုန္ေတြက အစိုုးရျဖစ္ၿပီ။ အရင္အစိုုးရက သူပုုန္လံုုးလံုုးျဖစ္ေခ်ေပါ့။
ကဒါဖီ ဘယ္မလဲ။ မရ ရေအာင္ရွာၾက။ အေသရရ ၊ အရွင္ရရ။ ေန႔ေန႔ ညည။
မနားမေန ရွာၾက။ ေဖြၾက။ လိုုက္ၾက။ တိုုက္ၾက။ ေရႊေရာင္ပစၥတိုုကိုု ရေအာင္
ရွာၾက။

ကဒါဖီ ေျပးေနတယ္။ ေရွာင္ေနတယ္။ ပုုန္းေနတယ္။ ေအာင္းေနတယ္။ ကဒါ
ဖီ ေျပးေရွာင္ပုုန္းေအာင္းေနခဲ့တယ္။ ကဒါဖီနဲ႔အေပါင္းအပါေတြ ထြက္ေျပးတိမ္း
ေရွာင္ပုုန္းေအာင္းၿပီး ေျခရာေဖ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ တိုုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ ကဒါဖီ
သူအမိန္႕ေပးခဲ့တဲ့ တိုုင္းျပည္ထဲမွာ ၀ရမ္းေျပးႀကီးျဖစ္ခဲ့ေပါ့။

လစ္ဗ်ားမွာ လူတိုုင္းသူပုုန္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ကဒါဖီကိုု ရေအာင္ရွာခ်င္တယ္။ ဆုု
ေငြထုုတ္စရာ မလိုုဘူး။ ဆုုေငြေပးစရာ မလိုုဘူး။ ေရႊေရာင္ပစၥတိုုကိုုပဲ လိုုခ်င္
တယ္။ သူပုုန္ေတြရဲ႕ အမဲလိုုက္ခန္း။ ကဒါဖီတေယာက္ သားေကာင္ႀကီးလံုုး
လံုုးျဖစ္ေခ်ေပါ့။ ျပည္သူ႕အခ်စ္ေတာ္ လစ္ဗ်ားသူပုုန္ေတြ ႏိုုင္ငံအႏွံ႕ေတာနင္း။
ေျမလွန္။ ေျခရာေကာက္။ အႏွံ႕ခံ။ ကဒါဖီ ဘယ္မလဲ။ ဒီႂကြက္စုုတ္ ဘယ္မလဲ။
ေရႊေရာင္ပစၥတိုု ဘယ္မလဲ။

ေခြးေျပး၀က္ေျပး ေျပးခဲ့ရတဲ့ ကဒါဖီ။ ေခြးေသ၀က္ေသ ေသခဲ့ရၿပီ။ ေျမာင္းေပါက္
ထဲက ဆြဲထုုတ္။ လူအုုပ္ႀကီးလက္ခ်က္နဲ႔ အသက္ထြက္။ အသားေရာင္းတဲ့ဆိုုင္
မွာ အသားတံုုးတခုုလိုု ျပသထား။ ဗိုုလ္မႈးႀကီး ကဒါဖီ။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကဒါဖီ။
ေရႊေရာင္ပစၥတိုုပိုုင္ရွင္ ကဒါဖီ။ ႂကြက္စုုတ္ ကဒါဖီ။ အာဏာရူး ကဒါဖီ။ ၿပီးသြားၿပီ။

ရွစ္လေလာက္ၾကာတဲ့ လစ္ဗ်ားဇတ္ၾကမ္းကားသစ္ႀကီး ပရိတ္သတ္အႀကိဳက္
ဇတ္သိမ္းၿပီ။ ျမန္မာေတြ ၀မ္းသာၾက။ ကမၻာ့ျပည္သူေတြ ၀မ္းသာၾက။ လစ္ဗ်ား
ျပည္သူေတြ ကခုုန္ၾက။ ေပ်ာ္ရႊင္လြန္းလိုု႔ ငိုုေႂကြးၾက။ လြတ္လပ္မႈအတြက္ ၀မ္း
ေျမာက္ၾက။ ေအာင္ပြဲႀကီး ဆင္ႏႊဲၾက။ လစ္ဗ်ားကိစၥ ငဒိုု႕ျမန္မာေတြပါ ရင္ခုုန္ရ။

သူမ်ားေတြရဲ႕လြတ္ေျမာက္မႈေတြကိုု ငဒိုု႕ျမန္မာေတြ ေငးေမာ၊ ေရာ၀င္ ခံစားရ။
ကမၻာမွာ အာဏာရွင္ေတြ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ က်။ ငဒိုု႕ျမန္မာေတြလည္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ အစားထိုုး၀မ္းသာေပးေနရ။ ဒိုု႕အေရးကေတာ့ မေအာင္ျမင္ေသး။
ကမၻာကေတာ့ ျမန္မာအတြက္တီးဖိုု႔ လက္ခုုပ္သံေတြ သိမ္းေပးထားခဲ့တာ ၾကာ
ၿပီ။ ဖုုန္ေတာင္တက္ေနၿပီ။ ငဒိုု႔မလဲ ငဒိုု႔ဒုုကၡနဲ႔ ငဒိုု႔။ မရွဴသာ မရွိဳက္သာ။ ၾကာ
ပင္ၾကာေသာ္ျငား ေတာင့္ထားဆဲ။ ေအာင့္ထားဆဲ။

ေရႊေရာင္ပစၥတိုု ဘယ္မွာလဲ။ ေနျပည္ေတာ္မွာလား။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာလား။
ထိုုင္းျမန္မာနယ္စပ္မွာလား။ ၀ါရွင္တန္မွာလား။ ထုုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ေတြထဲ
မွာလား။ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာမွာလား။ တတိယအင္အားစုုထဲမွာလား။ အစိုုး
ရဧည့္ေဂဟာမွာလား။ တကၠသိုုလ္ရိပ္သာလမ္းမွာလား။ သံရံုုးေရွ႕က ဆႏၵျပပြဲမွာ
လား။ ေထာက္လွန္းေရးအရာရွိေဟာင္းတဦးဆီမွာလား။ အင္းစိန္ေထာင္မွာလား။
ေရႊတိဂံုုရင္ျပင္မွာလား။ ေရႊ၀ါေရာင္လႈပ္ရွားမႈမွာလား။ ေရႊဂံုုတိုုင္ေၾကညာခ်က္မွာ
လား။ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွာလား။ ၀န္ႀကီးမ်ားရံုုးမွာလား။ တသီးပုုဂၢလအမတ္ဆီ
မွာလား။ သစ္ပုုပ္ပင္ေအာက္မွာလား။ ျမစ္ဆံုုမွာလား။ ဘာကြန္ယက္၊ ညာကြန္
ယက္မွာလား။ ျပည္ပေရဒီယိုုသတင္းေတြထဲမွာလား။ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ
လား။ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွာလား။ ဘာတပ္မေတာ္၊ ညာတပ္မေတာ္မွာလား။ အၿငိမ္းစားဗိုုလ္ခ်ဳပ္တဦးဆီမွာလား။ ပေရာဂ်က္တင္မယ့္အစည္းအေ၀းမွာလား။
အေရးယူပိတ္ဆိုု႔မႈမွာလား။ ခ်စ္တီးထမင္းဆိုုင္မွာလား။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ထဲမွာ
လား။ အတိုုက္အခံေတြေထာင္တဲ့ သတင္းဌာနမွာလား။ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီရံုုးမွာလား။
ေတြ႕ဆံုုေဆြးေႏြးေရးစားပြဲ၀ိုုင္းမွာလား။ အျမည္းေကာင္းတဲ့ အရက္၀ိုုင္းမွာလား။
သီတာေသာင္ေျခဦးမွာလား။ ေတာင္ၿပံဳးပြဲမွာလား။ ျပည္ေတာ္ျပန္ကုုိကိုုမမေတြ
ဆီမွာလား။ အာစီယံထိပ္သီးအစည္းအေ၀းမွာလား။ မႏၱေလးအၿငိမ့္မွာလား။
ခြင္တည့္ေနတဲ့ အန္ဂ်ီအိုုမွာလား။  စာသင္ခန္းမွာလား။ လမ္းျပေျမပံုုမွာလား။
အညာပြဲေစ်းတန္းမွာလား။ တရုုတ္တန္းေဒါင့္မွာလား။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္
ရံုုးမွာလား။ သမၼတရံုုးခန္းမွာလား။ ဒုုကၡသည္စခန္းမွာလား။ စစ္ေၾကာေရးစခန္း
မွာလား။ တရားစခန္းမွာလား။ အႏွိပ္ခန္းမွာလား။ ကာရာအိုုေကဆိုင္မွာလား။
ခရစ္ယန္ဘုုရားေက်ာင္းမွာလား။ ၿမိဳ႕မပလီမွာလား။ ၿမိဳ႕ဦးေစတီမွာလား။ ဘီယာ
ဆိုုင္မွာလား။ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္ငယ္ငယ္ဆရာေတာ္ဘုုရားရဲ႕တရားပြဲမွာလား။
ဒုုတိယပင္လံုုမွာလား။ တတိယပင္လံုုမွာလား။ ဧကဒႆမပင္လံုုမွာလား။ ရွာၾက။
ေရႊေရာင္ပစၥတိုုကိုု ရွာၾက။ မရ ရေအာင္ရွာေဖြၾက။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ကၽြႏုု္ပ္တိုု႔၏ က်ဆံုုးေလၿပီးေသာ

သင္တိုု႕က မမီႏိုုင္ေတာ့ၿပီ
ကၽြႏုု္ပ္တိုု႕လည္း သိပ္ၿပီး မေသခ်ာ
မီးရထားက မလာေသး
ကၽြႏ္ုုပ္တိုု႕ဘက္က အက်အဆံုုးမ်ားပါသည္
ရန္သူမ်ား မိတ္ေဆြျဖစ္မလာခင္
မိတ္ေဆြမ်ား ရန္သူျဖစ္ကုုန္၏ ။

အဲသလိုု
စုုတ္ခ်ာခ်ာရာဇ၀င္ေတြနဲ႕
ယိုုင္နဲ႕နဲ႕ခ်ီတက္လာ ။

အရာရာမွာ ေနာက္က်ခဲ့
မိုုးဦး ေလဦး ေနာက္က်ခဲ့
ေနတက္ ေရတက္ ေနာက္က်ခဲ့
ပညာတတ္ေရး ေနာက္က်ခဲ့
ေရာ့ခ္ဂီတ ၊ သံဗူးဘီယာ
တစ္ရွဴးေပပါနဲ႕ ယင္လံုုအိမ္သာက အစ
ဒီမိုုကေရစီဆိုုတာအထိ
အရာရာမွာ ေနာက္က်ခဲ့
က်က်နနနဲ႕
ထိထိေရာက္ေရာက္ႀကီး ေနာက္က်ခဲ့ ။

အဲဒီမွာ
လူ႕အခြင့္အေရးဆိုုတာကိုု
အသက္ေတြနဲ႔ လဲယူရ
ကၽြႏုု္ပ္တိုု႕၏လူငယ္မ်ား
ရွင္လိင္မွ မျပန္ရခင္
ေထာင္အ၀င္ ေစာခဲ့ရ
ဘြဲ႕ကေလးမွ မရခင္
ပုုဒ္မႀကီးႀကီး အတပ္ခံရ
ရည္းစားကေလးမွ မရခင္
ႏွစ္ရွည္အက်ဥ္းသား ျဖစ္ခဲ့ရ ။

အဲသလိုုမ်ိဳး
ခုုတ္ရာထစ္ရာေတြနဲ႕
ဆြံ႕အ ေနတဲ့ႏိုုင္ငံႀကီး
ပဲ့ရြဲ႕ေနတဲ့ ႏိုုင္ငံႀကီး ။

အဲဒီမွာ
စားစရာ မရွိေပမဲ့
ေလ်ာ္စရာရွိေအာင္ ျပင္ထားရ
အဲဒီမွာ
အိမ္ေထာင္ျပဳထားေပမဲ့
ကေလးမေမြးေအာင္ လုုပ္ထားရ
အလြန္အမင္း
ခံျပင္းပ်ိဳ႕တက္လာတဲ့အခါ
အသံမျမည္ေအာင္ ေပါက္ကြဲရ ။

ဘ၀မ်ား
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေသးေကြးလာ
လင္နဲ႔မယား
ရန္ေတြပိုုျဖစ္ျဖစ္လာ
မိမိကိုုယ္မိမိ
ယံုုၾကည္မႈေတြ ေလ်ာ့ပါးလာ
အဟာရဓါတ္မ်ား ခ်ိဳ႕တဲ့လာ
အကုုသိုုလ္မ်ား ေဖါင္းပြလာ
ၿဂိဳလ္စီးၿဂိဳလ္နင္း ၾကမ္းတမ္းလာ
ေနခ်င္စိတ္ထက္
ေသခ်င္စိတ္က မ်ားမ်ားလာ ။

အဲသလိုု
အိပ္မက္ေတြ မ်ိဳးမေအာင္တဲ့ ႏိုုင္ငံႀကီး
က်ဆံုုးမႈမ်ားတဲ့ ႏိုုင္ငံႀကီး
လူတန္းမေစ့တဲ့ ႏိုုင္ငံႀကီး
လူေတာမတိုုးတဲ့ ႏိုုင္ငံႀကီး
လူစဥ္မမီတဲ့ ႏိုုင္ငံႀကီး
လူညြန္႕တံုုးတဲ့ ႏိုုင္ငံႀကီး
လူျဖစ္ရႈံးတဲ့ ႏိုုင္ငံႀကီး
လႊတ္ေတာ္မရွိတဲ့ ႏိုုင္ငံႀကီး
ကၽြႏ္ုုပ္တိုု႕ရဲ႕
မဟာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးေပါ့ ။

အဲဒီႏိုုင္ငံႀကီးကိုုမွ
ေရႊေရာင္ထေစခ်င္သူမ်ား
လူရာ၀င္ေစခ်င္သူမ်ား
ကၽြႏုု္ပ္တိုု႕၏ သူရဲေကာင္းမ်ား
က်ဆံုုးေလၿပီးေသာ
အာဂ အာဇာနည္ရဲမက္မ်ား ။

သူတိုု႕ေတြေလ
ယံုုၾကည္ခ်က္ေတြေၾကာင့္
ေသခဲ့ရ
ေၾကခဲ့ရ
ေသြး ေျမခခဲ့ရ ။

က်န္ရစ္သူ ငါတိုု႕ကား
သြားေလသူ ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္
ဘုုရားကိုု
အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွိခိုုးရသလိုုမ်ိဳး
အႀကိမ္ႀကိမ္ အေလးသာ ျပဳေပးေနခဲ့ရ
မိုုးမလင္းေသးတဲ့ တိုုင္းျပည္မွာ ။

ေရးသူ ။ မာရုု ။
၁၉၉၉ ခုုႏွစ္ထုုတ္ “ရာဇသံႏွင့္ ေတာ္လွန္ကဗ်ာမ်ား” စာအုုပ္က
ကူးယူေဖၚျပတယ္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ကဒါဖီ ဇတ္သိမ္း

က်ည္ဆံေတြလိုုပဲ သတင္းေတြက အဆက္မျပတ္ အဘက္ဘက္က လာေနတယ္။
သတင္းဌာနေတြက က်န္တဲ့သတင္းေတြ အကုုန္ရပ္ ။ ဒီသတင္းတခုုကိုုပဲ ထပ္ျပန္
တလဲလဲ ေၾကညာေနတယ္။ ဒီသတင္းေသခ်ာတဲ့အေၾကာင္း၊ ခိုုင္မာတဲ့အေၾကာင္း
လူမ်ိဳးစံုုကိုုေမး။ ရႈေဒါင့္မ်ိဳးစံုုက ျပသေနတယ္။ လစ္ဗ်ားက အာဏာရွင္ ကဒါဖီ ေသၿပီ။

လူေတြ လမ္းမေတြေပၚ ေျပးထြက္လာ။ ခုုန္ေပါက္ျမဴးတူး ေပ်ာ္ရႊင္ၾက။ ေအာ္ဟစ္ေႂကြး
ေၾကာ္ၾက။ အလံေတြ ေ၀ွ႕ယမ္းၾက။ ေသနပ္ေတြကိုု မိုုးေပၚေထာင္ပစ္ေပ်ာ္ရြင္ၾက။ လစ္
ဗ်ားျပည္သူတိုု႔ အဆံုုးအစြန္ေပ်ာ္ရၿပီ။ ဘုုရားသခင္ဟာ တခါတခါေတာ့ အမ်ားစိတ္ခ်မ္း
သာေအာင္ လုုပ္ေပးတတ္ပါကလား။

ကမၻာေပၚမွာ ဒီအရာေလာက္ အေရးတႀကီးျဖစ္ေနတာ မရွိေတာ့တဲ့အတိုုင္း ဒီအရာကိုု
သာ တသသ တဖြဖြ ေျပာေနရ ၊ ျပေနရ ၊ ေမးေနရ ၊ ေျဖေနရ ၊ ရွင္းေနရ ၊ ေငးေနရ။
အာဏာရွင္တဦးရဲ႕ က်ဆံုုးခန္းဟာ ကမၻာတ၀ွမ္းမွာ အေရးတႀကီးေျပာစရာကိစၥႀကီး
ျဖစ္ေနရၿပီ။ ကမန္းကတန္း ေပ်ာ္စရာႀကီး ျဖစ္ရၿပီ။ ကဒါဖီ ေသၿပီ။ သူတေယာက္ေသ
ေရး လစ္ဗ်ားျပည္သူေတြ အေတာ္ႀကီးလုုပ္လိုုက္ၾကရပါတယ္။

မုုန္တိုုင္းႀကီးတခုု လြန္ေျမာက္သြားသလိုု။ ငလ်င္ႀကီးတခုု လႈပ္ေနရာက ရပ္သြားသလိုု။
ေရေတြႀကီးေနရာက က်သြားသလိုု။ အဖ်ားတက္ေနရာက က်သြားသလိုု။ သက္ျပင္းခ်
စရာ။ စိတ္သက္သာစရာ။ ၀မ္းသာစရာ။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အခုိုုက္အတန္႔ႀကီးေပပဲ။ လူဆိုုးႀကီး
တဦး ေသသြားၿပီ။ ဒုုကၡဆိုုးႀကီး အဆံုုးသတ္သြားၿပီ။ မဂၤလာႀကီးတပါးေပပ။

ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ အရူးတေကာင္လိုု တိုုင္းျပည္ကိုု အုုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ စစ္သားေဟာင္း
ႀကီး။ စစ္ဗိုုလ္ဘ၀ကေန ျမန္မာျပည္မွာလိုု အရပ္ဖက္ေျပာင္းၿပီး ေခါင္းေပါင္းေပါင္းခဲ့သူေပါ့။
ကဒါဖီ။ မိုုမာကဒါဖီ။ အခုုေတာ့ သူ႕ျပည္သူေတြကပဲ သတ္လိုုက္လိုု႔ ေသၿပီ။ ျပည္သူေတြကိုု
ရက္ရက္စက္စက္ အုုပ္ခ်ဳပ္လာသူကိုုး။

မူဆလင္ကမၻာမွာ သူ႕အရင္က ဆာဒန္ဟူစိန္ရဲ႕ က်ဆံုုးခန္း။ ႀကိဳးဆြဲခ် အသတ္ခံရတုုန္း
ေခါင္းေတာင္ ျပတ္ထြက္သြားခဲ့တယ္။ အီရတ္ျပည္သူေတြ ေပ်ာ္ၾကတယ္။ ကမၻာ့ျပည္သူ
ေတြ ေပ်ာ္ရတယ္။ ေနာက္တဦးက ဘင္လာဒင္။ ပါကစၥတန္မွာ အသတ္ခံရျပန္တယ္။
အခုုတခါ ကဒါဖီ။ တေယာက္က်န္ေသးတယ္။ ပူပူေႏြးေႏြး ျပည္သူေတြကိုု ရက္စက္ေန
တာ။ ဆီးရီးယားက သမၼတ အာဆာ့ဒ္။ မၾကာမီ နာမည္။

မတရားတာေတြ မလုုပ္ၾကပါနဲ႔။ ဇတ္သိမ္း မေကာင္းရင္ ကဒါဖီလိုု ပက္ပက္စက္စက္ျဖစ္
ကုုန္မယ္။ ျမန္မာသမၼတဆိုုတဲ့ပုုဂၢိဳလ္ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ ေဆာင္မေနနဲ႔။ ျပည္သူေတြ
ရဲ႕ေသြးေတြ ဦးသိန္းစိန္တိုု႕လက္မွာ ေပေနတယ္ဆိုုတာ ကမၻာက သိတယ္။ ေကာင္းရာ
ေကာင္းေၾကာင္း ျမန္ျမန္လုုပ္။ အသက္လည္း ႀကီးရွာၿပီ။ ဇတ္သိမ္းေကာင္းမွ ပရိတ္သတ္
ေတြ သေဘာက်မယ္။

ကဒါဖီနဲ႔ အာဏာရွင္ေတြ သူ႕စရိတ္နဲ႔သူ သြားပါေစေလ.....။ ဒူေ၀..ေ၀....။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

အဆိုုးေလး

ဟိုုတညက ပါတီတခုုမွာ ႏိုုင္ငံတကာမိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ ဆံုုရတယ္။ ေဟာင္ေကာင္
သူတဦးက ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း စေျပာတယ္။ သတင္းေတြမွာ ငါဖတ္ရတယ္။
နင္တိုု႔တိုုင္းျပည္ အေတာ္ဟုုတ္ေနၿပီဆိုုပါလားတဲ့။ ေတာင္အာဖရိကသား တဦး
ကလည္း မင္းဘယ္ေတာ့ ျပန္မွာလဲတဲ့။ အိႏိၵသားကလည္း မင္းတိုု႔နဲ႔ တရုုတ္
ျပႆနာတက္ၾကၿပီ မဟုုတ္လားတဲ့။ အေမရိကန္ေတာသူမေလး တဦးက
ျမန္မာျပည္ကိုု ငါလည္းသြားခ်င္တယ္။ ေဒၚစုုနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္တဲ့။  အီတာလွ်ံ
တေကာင္ကလည္း ဘုုမသိ ဘမသိနဲ႔ “ေရး....ဖရီးဒမ္းးးးး” လိုု႔ ထေအာ္တယ္။

တေယာက္တေပါက္နဲ႕ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း သိသမွ်ေတြေလွ်ာက္ေျပာေန
ၾကရင္း ပစ္မွတ္က ကိုုယ့္ဆီေရာက္လာတယ္။ ၀ိုုင္တငံုု ၿမံဳလိုုက္ရင္း ငါနည္းနည္း
ရွင္းျပပါ့မယ္လိုု႔ ကမန္းကတန္း ဆိုုလိုုက္ရပါတယ္။ တိုုင္းျပည္ကိုု ကိုုယ္စားျပဳၿပီး
ရွင္းျပရမယ့္ တာ၀န္ရွိလာၿပီကိုုး။ ျမန္မာ့အေရး တရား၀င္ မိန္႕ခြန္းေျပာရတာမ်ိဳး
မဟုုတ္ေပမဲ့လည္း ကိုုယ္ေျပာတာကိုုပဲ စကား၀ိုုင္းမွာ အေလးအနက္ထားၿပီး
နားေထာင္ၾကေတာ့မွာကိုုး။ ဒီပြဲမွာက ျမန္မာျပည္ဆိုုင္ရာ လူသားဆိုုလိုု႔ ငါတဦး
သာလွ်င္ ရွိေခ်သည္တကား။

မင္းတိုု႔ေျပာတာေတြအားလံုုး မမွားပါဘူးလိုု႔ သံတမန္ဆန္ဆန္နဲ႔ စကားကိုု အစခ်ီ
ရပါတယ္။ (ကိုုယ္က ျငင္းေတာ့မွာကိုုး)  ဒါေပမဲ့ အျပည့္အ၀ မမွန္ဘူး။ သတင္း
ေတြမွာ ေတြ႕ၾကရတာက မွန္တာလည္းပါ၊ မမွန္တာလည္းပါ။ ကိုုယ့္ရဲ႕ဆႏၵစြဲေလး
ေတြလည္းပါေနေတာ့ အမွန္တရားက တ၀က္ဖုုံး တ၀က္ေပၚ ျဖစ္ေနတယ္။ မင္းတိုု႔
ျမင္ေနရတာက ေပၚေနတဲ့တ၀က္ကိုုပဲ ျမင္ေနရတာလိုု႔ ပညာရွင္လိုုလိုု၊ တရားျပ
ဆရာလိုုလိုု၊ မ်က္လွည့္ဆရာလိုုလိုုနဲ႔ ဆက္ၿပီးေျပာပါတယ္။

ငါက ျမန္မာျပည္က လာတဲ့သူ။ ျမန္္မာ့အေရးကိုု ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သူဆိုုေတာ့
မင္းတိုု႔ျမင္ေနရတဲ့ တ၀က္ထက္ နည္းနည္းပိုုၿပီး ျမင္တယ္။ အကုုန္ေတာ့ မျမင္ရ
ဘူး။ ငါျမင္သေလာက္ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္ဟာ နည္းနည္းေလး ေျပာင္းလာၿပီ။
အရင္ စစ္တပ္အုုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ပံုုစံကေန လမ္းခြဲလာတဲ့သေဘာေတြ ျမင္ေနရၿပီ။
အဆိုုးႀကီး မဟုုတ္ေတာ့ဘူး။ “အဆိုုးေလး” အဆင့္ကိုု ေရာက္ေနၿပီ။ ဆိုုးေတာ့
ဆိုုးေနေသးတယ္။

လြတ္လပ္မႈေတြ အျပည့္မရေသးဘူး။ ဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ အာဏာပိုုင္ေတြရဲ႕ မတရားမႈ
ေတြ၊အႏိုုင္က်င့္မႈေတြ၊ အေပၚစီးဆက္ဆံမႈေတြ၊ ခ်ိန္းေျခာက္မႈေတြ၊ တင္းက်ပ္မႈ
ေတြ ရွိေနတုုန္း။ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ေနတုုန္း။ ျမန္မာျပည္သူေတြ အက်ပ္ဆိုုက္တဲ့
ဘ၀မွာ ရုုန္းကန္ေနရတုုန္း။ အဆိုုးႀကီးဘ၀ကေတာ့ လြတ္လာတဲ့သေဘာရွိတယ္။
အဆိုုးေလးဘ၀မွာ ေနေနၾကရတုုန္းပဲ။ ျပည္သူေတြ အသက္ရွဴ မေခ်ာင္ေသးဘူး။

အဆိုုးေလးကေန အဆိုုး။ အဆိုုးကေန ေကာင္းသေယာင္ေယာင္အဆင့္။ ဆိုုးသလိုု
ေကာင္းသလိုုကေန အဆိုုးနည္းနည္း၊အေကာင္းမ်ားမ်ားအဆင့္။ အဲဒီကမွ အေကာင္း
အဆင့္။ အေကာင္းဆံုုးအဆင့္ ဆိုုတာေတြကိုု သြားရဦးမယ္။ အေကာင္းဆံုုးမျဖစ္ခင္
အဆိုုးနည္းနည္း အေကာင္းမ်ားမ်ားဆိုုတဲ့ အဆင့္ကိုု ေရာက္ဖိုု႔ဆိုုတာက ဆယ္စုုႏွစ္
ဘယ္ႏွစ္ခုုေလာက္ သြားရမယ္ မသိဘူး။ ဒီၾကားထဲ အဆိုုးေလးအဆင့္ကေန အခန္႔
မသင့္ရင္ အဆိုုးႀကီးဘ၀ကိုု ျပန္မေရာက္ဘူးလိုု႔လည္း ဘယ္သူမွ မေျပာႏိုုင္ဘူး။

အဆိုုးေလးကိုုပဲ အေတာ္ဟုုတ္ေနၿပီလိုု႔ ထင္ရင္ေတာ့ ဖန္ခြက္ထဲမွာ ေရတ၀က္
ေတာင္ရွိေနသဟ ဆိုုတဲ့အုုပ္စုုမွာ မင္းတိုု႔ရွိေနတယ္လိုု႔ မိတ္မပ်က္ေအာင္ နိဂံုုးခ်ဳပ္
ခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း အဆိုုးေလးမိုု႕ ႀကိဳက္သကိုုး ဆိုုပဲ။ ခက္တယ္...
ခက္တယ္ ။ မင္းကိုုႏိုုင္ေမြးေန႔ ။ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအားလံုုး က်န္းမာၾကပါ
ေစ။

(ရုုပ္ပံုု၊ ဂူဂလ္)

ကိုုရီးယားမင္းသား

မင္းသား စိတ္ပ်က္ေနတယ္။ ေတာင္းတာက တျခား။ ရတာက တျခား။
လိုုခ်င္တာရေအာင္ ဘယ္လိုုလုုပ္ရမလဲ။ မင္းသားေခါင္းကုုတ္ အႀကံထုုတ္
ေနတယ္။ သူ႕နာမည္က ဘန္ကီမြန္း။ ကုုလသမဂၢမွာ အတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္
အျဖစ္ သရုုပ္ေဆာင္တယ္။

ျမန္မာပရိတ္သတ္ေတြက ကိုုရီးယားရုုပ္ရွင္ဆိုု ဘာပဲလာလာ အေသအလဲ
ႀကိဳက္ၿပီး အသားကုုန္အားေပးေတာ့ ပရိတ္သတ္ေတြကိုု မင္းသားဘန္ကီ
မြန္းက ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တုုံ႕ျပန္ဖိုု႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကံတယ္။ ကိုုရီးယား
ႏိုုင္ငံရဲ႕ကိုုယ္စား သူ႕မွာ တာ၀န္အျပည့္အ၀ရွိတယ္လိုု႔ ခံယူထားတယ္။
သူက “ကုု-ခ်ဳပ္”အျဖစ္လည္း သရုုပ္ေဆာင္ေနရတာ မဟုုတ္လား။

ေၾကညာခ်က္ ထုုတ္တယ္။ အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး ေျပာတယ္။ သတင္းစာရွင္း
လင္းပြဲမွာ ေျပာတယ္။ လူကိုုယ္တိုုင္ေခၚေတြ႕ၿပီး ေျပာတယ္။ သူမ်ားနဲ႔တဆင့္
ေျပာခိုုင္းတယ္။ တယ္လီဖုုန္းကတဆင့္ ေျပာတယ္။ မတရား အဖမ္းခံေနရတဲ့
ႏိုုင္ငံအေရး အက်ဥ္းသားေတြကိုု လႊတ္ေပးဖိုု႔ နည္းမ်ိဳးစံုုသံုုးၿပီး ဆရာဘန္
အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားတယ္။ မရဘူး။ အမ်ားႀကီးညွစ္မွ နည္းနည္းပဲထြက္တယ္။
ျမန္မာအစိုုးရနဲ႔ ဆက္ဆံရတာ အလုုပ္မျဖစ္ဘူး။ ၾကာရင္ လိပ္ေခါင္းေရာဂါ ျဖစ္
မယ္။ မင္းသားဘန္ကီ စိတ္ညစ္တယ္။

ထံုုးစံအတိုုင္း ဘာလုုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ အစည္းအေ၀း ထပ္ေခၚတယ္။ တံခါးဟ
အစည္းအေ၀း လုုပ္တယ္။ တံခါးကိုု ပိတ္ထားေတာ့ အျပင္ကလူေတြက အထဲ
မွာ ဘာေတြလုုပ္ေနမွန္း မသိရဘူး။ တမ်ိဳးထင္မွာစိုုးလိုု႔ တံခါးကိုု ဟၿပီး အစည္း
အေ၀းက်င္းပတယ္။

အစည္းအေ၀းရဲ႕ အဖြင့္မိန္႕ခြန္းမွာ ဆရာဘန္က ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ ေျပာတယ္။
ျမန္မာအစိုုးရကိုု လုုပ္ေနက်ပံုုစံေတြနဲ႔ ဆက္ဆံလိုု႕မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အလုုပ္မျဖစ္
တဲ့အႀကံေတြ ငါ့ကိုုလာမေပးၾကနဲ႔။ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကိုု လႊတ္ပါလႊတ္
ပါလိုု႕ငါတိုု႕ေတြ တတြတ္တြတ္ေျပာတဲ့ၾကားက လႊတ္ေပးလိုုက္ရင္ ဒုုစရိုုက္သ
မားေတြခ်ည္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ ငါတိုု႔ေအာ္လိုု႔လႊတ္ေပးရတယ္လိုု႔ အေျပာခံရေသး
တယ္။ ငါတိုု႔ကပဲ ဒုုစရိုုက္သမားေတြနဲ႔ ပင္းၿပီး လုုပ္စားေနသလိုု ျဖစ္ကုုန္ၿပီ။
အႀကံသစ္ေတြေပးၾကပါ။

ေဆးသမားေတြ။ ဘိန္းသမားေတြ။ လူသတ္သမားေတြ။ ျပည့္တန္ဆာေတြ။
သူခိုုးေတြ။ လူလိမ္ေတြ။ ဓါးျပေတြ။ အႀကံအဖန္ေတြ။ လူမိုုက္ေတြ။ ႏွစ္မေစ့ပဲ
ျပန္ျပန္လြတ္ေနတယ္။ သူတိုု႔ေတြက ျပစ္မႈက်ဴးလြန္လိုုက္ မၾကာခင္ျပန္လြတ္
လိုုက္နဲ႔။ တရားဥပေဒက အာပလာျဖစ္ေနၿပီ။ ျမန္မာျပည္မွာ အစိုုးရကအစ
ဒုုစရိုုက္သမားေတြဆိုုေတာ့ သူတိုု႔နဲ႔ပုုလင္းတူဗူးဆိုု႔ေတြကိုုပဲ ျပန္လႊတ္ေပးေန
တယ္။ တႏိုုင္ငံတ၀ွမ္းမွာ ဒုုစရိုုက္သမားေတြ မ်ားမ်ားလာေနၿပီ။ ျမန္မာဒုုစရိုုက္
သမားေတြက “နယ္စည္းမျခား ဒုုစရိုုက္သမားမ်ား” ဆိုုၿပီး တျခားႏိုုင္ငံေတြဆီ
ျပန္႕ကုုန္ၿပီ။ ေဒသတြင္းလံုုၿခံဳေရးကိုုပါ ထိခိုုက္လာေနၿပီ။ ဘယ္လိုုလုုပ္ၾကမလဲ။

လႊတ္တဲ့အထဲမွာ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြက တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ပါ
ေနေတာ့ ငါတိုု႔ရဲ႕အလုုပ္သေဘာအရ ႀကိဳဆိုုရျပန္ေရာ။ က်န္ေနေသးတဲ့ ႏိုုင္ငံ
ေရးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ထပ္ၿပီးစိုုးရိမ္ပူပန္တယ္လိုု႔ ေျပာရျပန္ေရာ။ ဒီသံ
သရာက ဘယ္ေတာ့ လြတ္မွာလဲ။ ငါ့ကိုု ျမန္မာပရိတ္သတ္ေတြက ကိုုရီးယား
မင္းသားဆိုုၿပီးအရမ္း အထင္ႀကီးေနတာ။ ပရိတ္သတ္ကိုု ထိထိမိမိ ေက်းဇူး
ဆပ္ခ်င္တယ္။ အလုုပ္ျဖစ္မယ့္ အႀကံသစ္ေတြေပးၾကပါ။ ေဆြးေႏြးၾကပါ။

တံခါးဟအစည္းအေ၀းခန္းမ တခုုလံုုး တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ဘယ္သူမွ အႀကံ
ေကာင္းမေပးႏိုုင္ၾကဘူး။ ဒီခ်ိန္မွာ ဟေနတဲ့ တံခါးေပါက္ကေန မ်က္လံုုးက်ဥ္း
က်ဥ္း တလံုုးက ေပကလပ္ ေပကလပ္နဲ႔ ၾကည့္ေနတာကိုု မင္းသား ဘန္ကီျမင္
သြားတယ္။ အျပင္ကလူ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ။ အႀကံေကာင္းရွိရင္ ေပး။ မေပး
ႏိုုင္ရင္ ကိုုယ့္အလုပ္ကိုုယ္လုုပ္လိုု႔ ဆရာဘန္ ေငါက္လိုုက္တယ္။

ဟေနတဲ့တခါးကိုု တြန္းဖြင့္ၿပီး တရုုတ္ႀကီးတေယာက္ ၀င္လာတယ္။ ကုုလသ
မဂၢဆိုုင္ရာ တရုုတ္သံတမန္တဦးပါ။ “၀င္ၾကားလွ်ိဳ” လိုု႔ေခၚပါတယ္။ ကုု-ခ်ဳပ္ႀကီး
စိတ္ညစ္ေနတာကိုု မျမင္ရက္လိုု႔ အလုုပ္ျဖစ္မယ့္ အႀကံအညဏ္ေလး ေပးပါရ
ေစ။ ျမန္တင့္..အဲ...ျမန္မာဆိုုတာက ၀လိုု႔ရဲ႕ အိမ္ေနာက္ေဖးက ေျမကြက္ေလး
တခုုပါ။ စူလိုု႔အီေၾကာင္း ၀ေကာင္းေကာင္း စိပါလွယ္။

ကုု-ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုုခ်က္ကိုု ပံုုစံလုုံး၀ေျပာင္းမွ ျဖစ္မယ္။ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား
ေတြကိုုလံုုး၀ မလႊတ္ခိုုင္းပါနဲ႔ေတာ့။ ေနာက္တႀကိမ္ ေၾကညာခ်က္ထုုတ္ရင္ လူဆိုုး
လူမိုုက္ဒုုစရိုုက္သမားေတြကိုုပဲ သီးသန္႔လႊတ္ေပးဖိုု႔ ေတာင္းဆိုုပါ။ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္း
သားေတြကိုု ေသတဲ့အထိဆက္ၿပီး ဖမ္းခိုုင္းထားပါ။ ေထာင္အတြင္းမွာ သူတိုု႔ကိုု
ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခိုုင္းပါ။ က်န္းမာေရး ဆိုုး၀ါးေအာင္လုုပ္ခိုုင္းပါ။

ဒုုစရိုုက္သမားေတြကိုုေတာ့ လူ႕အခြင့္အေရးအျပည့္အ၀ေပးဖိုု႔ ေတာင္းဆိုုပါ။ ကုုလ
သမဂၢ လူ႕အခြင့္အေရး အထူးကိုုယ္စားလွယ္ကိုုလည္း ေထာင္ေတြေလ့လာတဲ့အခါ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ လံုုး၀ မေတြ႕ခိုုင္းပါနဲ႔။ ဒုုစရိုုက္သမားေတြရဲ႕အေျခအေန
ေတြကိုုပဲ စိုုးရိမ္ပူပန္လွတဲ့အေၾကာင္း တဖြဖြေျပာပါ။

ဒီလိုုေျပာင္းၿပီးေျပာလိုု႔ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ မ်ားမ်ားလႊတ္ေပးရင္ လံုုး၀စိတ္
ပ်က္တဲ့အေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ထုုတ္ပါ။ ကုု-ခ်ဳပ္ကိုုယ္တိုုင္ ဦးသိန္းစိန္ဆီ ဖုုန္း
ဆက္ၿပီးေဒါသတႀကီးေျပာပါ။ ဒုုစရိုုက္သမားေတြကိုု ဆက္ၿပီးဖမ္းထားသေရြ႕ေတာ့
က်ဳပ္တိုု႔ကႏိုုင္ငံတကာအလိုုက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရလိမ့္မယ့္အေၾကာင္း ေျပာပါ။
ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ျပန္လြတ္လာလိုု႔ ဘာမွ အက်ိဳးမထူးဘူး။ ႏိုုင္ငံတကာက
လိုုခ်င္ေနတဲ့ ဒုုစရိုုက္သမားေတြကိုုပဲ ခၽြင္းခ်က္မရွိ တေယာက္မက်န္ ခ်က္ခ်င္းလႊတ္
ေပးဖိုု႔ကိုုပဲ တြင္တြင္ႀကီးေတာင္းဆိုုေနပါ ကုု-ခ်ဳပ္ႀကီး။ အလုုပ္ျဖစ္နီးကီးပါလိမ့္မယ္။

ကိုုရီးယားမင္းသားေလး ဘန္ကီမြန္း ေမးေစ့ကိုု ပြတ္လိုုက္။ နဖူးကိုု သပ္လိုုက္နဲ႔
အလုုပ္ရႈပ္ေနပါတယ္။ တရုုတ္သံတမန္ ၀င္ၾကားလွ်ိဳ ေပးတဲ့အႀကံအတိုုင္း လုုပ္ရင္
ေကာင္းမလား စဥ္းစားခန္း ၀င္ေနပါတယ္။ တံခါးဟအစည္းအေ၀းခန္းထဲမွာေတာ့
ဆရာဘန္တေယာက္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။

အစီအစဥ္အရ မနက္ျဖန္မွာ ျမန္မာျပည္ဆိုုင္ရာ ကုုလသမဂၢရဲ႕သေဘာထားကိုု
ေၾကညာခ်က္ ထုုတ္ရေတာ့မွာ မဟုုတ္လား။ ျမန္ျမန္ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး အေရးယူ
ေဆာင္ရြက္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ေလ။ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေဆာင္းဦးေပါက္ရာသီမွာ
မင္းသားေလး “ဘန္” ေခၽြးေတြျပန္လိုု႔။ သူ အခုု ရိုုက္မယ့္ဇတ္ကားက ေဆာင္းဦး
ရြက္ေႂကြ ခ်စ္သက္ေသ ဆိုုလား၊ ခ်စ္သတ္ေသ ဆိုုလား ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

စပ္ကူးနဲ႔မပ္ကူး

စပ္ကူးဆိုုတာ အဆက္အစပ္ အကူးအေျပာင္းကိုု ေျပာတာ။ မပ္ကူးဆိုုတာ ဘာလဲ။
ကူးဆိုုတာေတာ့ ဟုုတ္ပါၿပီ။ မပ္ဆိုုတာ ဘာလဲ။ ျမန္မာအဘိဓာန္မွာ တိမ္းသည္။
ေစာင္းသည္တဲ့။ စကားေျပာတဲ့အခါ ကာရံနေဘေလးနဲ႔ ခ်ိတ္ၿပီးေျပာခ်င္သူမ်ားက
“စပ္” နဲ႔ကပ္ၿပီး “မပ္” လိုုက္ၾကတာလား မသိဘူး။ “စပ္ကူးမပ္ကူး” ကေတာ့ အသြင္
ကူးေျပာင္းတဲ့ကာလကိုု ေျပာတာပဲ။

အကူးအေျပာင္းကာလမွာ စိတ္၀င္စားဖိုု႔ေကာင္းတဲ့ သဘာ၀ေတြရွိတယ္။ ထူးျခား
မႈေတြရွိတယ္။ အသိပြါးစရာေတြ ရွိတယ္။ သတိထားစရာေတြ ရွိတယ္။ ေန၀င္ခ်ိန္
ကိုုပဲ ၾကည့္လိုုက္ဦး။ အာရံုတက္ခ်ိန္ကိုုပဲ ၾကည့္လိုုက္ဦး။ သာမန္ထက္ထူးတဲ့ ဆန္း
က်ယ္မႈေတြ ျမင္ရမယ္။ အေျပာင္းအလဲကိစၥက အေရးပါတဲ့ကိစၥ၊ ဂရုုတစိုုက္ ရွိရတဲ့
ကိစၥ တခုုသာပ။

ကိုုယ့္သမီး၊ ကိုုယ့္သား ႀကီးေကာင္ေပါက္တာ သတိမထားမိရင္ မိဘနဲ႔ သားသမီး
အၾကား ဆက္ဆံေရးက ကေမာက္ကမ ျဖစ္တတ္သလိုုေပါ့။ အေျပာင္းအလဲကာလ
ကိုု သတိထားမိမွ။ အေျပာင္းအလဲျဖစ္စဥ္နဲ႔အတူ အမိအရ အကူးအေျပာင္းကိုု လုုပ္
ႏိုုင္မွ။ သည္ဘက္ကမ္းကေန ဟိုုဘက္ကမ္းကိုု ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေရာက္ႏိုုင္မယ္။
သာယာတဲ့ အကူးအေျပာင္းျဖစ္ႏိုုင္မယ္။ မဟုုတ္ရင္ေတာ့ ဂီယာညပ္တတ္တယ္။
ဂီယာညပ္ရင္ အထိအခိုုက္ အနာတရ ရွိမယ္။ မ်က္စိလည္ရင္ လမ္းမွားသြားမယ္။
ရာသီေျပာင္းခ်ိန္မွာ ဂရုုတစိုုက္မရွိရင္ ဖ်ားတတ္၊နာတတ္သလိုုပ။

တခ်ိဳ႕ကလည္း ေျပာၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕လက္ရွိအေျခအေနက အသြင္ကူး
ေျပာင္းေရးျဖစ္စဥ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီဆိုုလား။ ဘယ္လိုု“အသြင္”ေတြက ကူးေျပာင္း
ေနၾကတာတံုုး။ အသြင္ေတြက “ဘယ္လိုု” ကူးေျပာင္းေနၾကတာတံုုး။ ေကာင္း
ေကာင္းသိရင္ေတာ့ ေကာင္းမယ္။ ေျပာင္းလိုု႔ ေျပာင္းမွန္း မသိရင္လည္း မဟန္
ေသးဘူး။ မေျပာင္းပဲနဲ႔ ေျပာင္းတယ္လိုု႔ ထင္ေနရင္လည္း မမွန္ေသးဘူး။ အကူး
အေျပာင္းကိစၥမွာ ၀ိုုးတ၀ါးအေျခအေနေတြ၊ အေရာအယွက္ေတြရွိတယ္။ အရႈပ္
အေထြးေတြရွိတယ္။ ညီအကိုု မသိတသိအခ်ိန္လိုု႔လည္း ဆိုုၾကတယ္။

ဂ်ာမနီမွာ ဘာလင္တံတုုိင္းႀကီး ၿဖိဳၿပီးတဲ့ေနာက္။ အေရွ႕နဲ႔အေနာက္ ျပန္ေပါင္း
ထုုပ္ဇတ္လမ္းမွာ လူမ်ိဳးတူၾကတာေတာင္ အဆက္အစပ္ျပန္လုုပ္ဖို႕ေတာ္ေတာ္နဲ႔
အဆီအေငၚ မတည့္ၾကဘူး။ ဆိုုဗီယက္ယူနီယန္ ၿပိဳကြဲစဥ္အခါကလည္း အကူး
အေျပာင္းေတြ၊ အလွည့္အေျပာင္းေတြ သိပ္မ်ားခဲ့တယ္။ ကမၻာတ၀ွမ္း ရိုုက္ခတ္မႈ
ေတြ ႀကီးႀကီးမားမားရွိခဲ့တယ္။ အခုုလည္းမူဆလင္ကမၻာမွာ အသြင္ေတြ ကူးေျပာင္း
ေနၾကၿပီ။

အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ က်ားေတြ တေကာင္ၿပီးတေကာင္ ထြားထြားလာေတာ့ အာစီ
ယံရဲ႕အကူးအေျပာင္းက အမွတ္တမဲ့ဆိုုရင္ အံ့ၾသရမတတ္ ျဖစ္သြားမယ္။ အခုု တရုုတ္
ျပည္ႀကီး “ေထာ” ေနၿပီ။ ႀကီးမားတဲ့ အကူးအေျပာင္းကိုု ႀကံဳေနရၿပီ။ ဒါဆိုုရင္ ၀လိုု႔
ျမည္မာပီေကာ ပီလိုုတုုံး။ ကူးပီလား ေျပာင္းပီလား။ ဘာလဲ။ ဘယ္လဲ။ ဘယ္လိုုလဲ။

ေခတ္သစ္ျမန္မာ့သမိုုင္းမွာႀကံဳခဲ့ရတဲ့ စပ္ကူးမပ္ကူးတခ်ိဳ႕ကိုု ခ်ေရးၾကည့္ရေအာင္။
သီေပါဘုုရင္ ပါေတာ္မူ။ အဂၤလိပ္ကၽြန္ျဖစ္။ ေတာ္လွန္ေရးကာလ ဂ်ပန္၀င္။ ဂ်ပန္
ကၽြန္ျဖစ္။ လြတ္လပ္ေရးတိုုက္ပြဲ။ လြတ္လပ္ေရးရ။ ပါလီမန္ဒီမိုုကေရစီျဖစ္။ ကြဲၾက
ၿပဲၾက။ တိုုက္ၾကခိုုက္ၾက။ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္။ ဆရာေန၀င္းက စစ္အာဏာသိမ္း။ အိမ္
ေစာင့္အစိုုးရျဖစ္။ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက ေခါင္းေပါင္းတေထာင္ေထာင္နဲ႔ သမၼတႀကီး
ဦးေန၀င္းျဖစ္။ ဆိုုရွယ္လစ္ေခတ္ေျပာင္း ေတာ္လွန္ေရးတဲ့။ ပါတီဥကၠဌႀကီးတဲ့။

ဦးေန၀င္းကိုု ဆန္႔က်င္။ ဆိုုရွယ္လစ္ကိုု ဆန္႔က်င္။ တပါတီအာဏာရွင္ကိုု ဆန္႔က်င္။
ရွစ္ေလးလံုုးျဖစ္။ ဆရာေစာေမာင္ စစ္အာဏာသိမ္းျပန္ေရာ။ စစ္အာဏာရွင္ကပဲ အခုု
တခါ ေခါင္းေပါင္းေတြနဲ႔။ လႊတ္ေတာ္ေတြနဲ႔။ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုုကေရစီကိုု သြားၾက
မလိုု႔တဲ့။ (သြားေလသူ ေၾကးမံုုဦးေသာင္းစကားအတိုုင္းဆိုုရင္ ) စစ္ဗိုုလ္တမတ္သား
ပါလီမန္ေခတ္ေပါ့။ အကူးအေျပာင္းေတြ၊ စပ္ကူးမပ္ကူးကာလေတြမွာ ဘယ္သူေတြ
ဘာျဖစ္ခဲ့ၾကသလဲ။ ေကာင္းတာေတြက ဘာေတြလဲ။ ဆိုုးတာေတြက ဘာေတြလဲ။
သိထားမွ ေတာ္ကာက်မယ္။

ဟုုတ္ေသာ္ရွိ၊ မဟုုတ္ေသာ္ရွိ။ သတိေတာ့ ထားေနရမယ့္ ကာလဆိုုတာ ေသခ်ာ
တယ္။အသြင္က ဘယ္ေလာက္ဖိုုး ကူးေျပာင္းမွာလဲဆိုုတာ မသိႏိုုင္ဘူး။ နည္းနည္း
ေျပာင္းလည္း ေျပာင္းသေလာက္။ မ်ားမ်ားေျပာင္းလည္း ေျပာင္းသေလာက္။ သတိ
ထားရမယ္။ေတးေရးကိုုေန၀င္း သီခ်င္းထဲကလိုု ေျပာင္းလဲျခင္းနဲ႔ လိုုက္ေရႊ႕ႏိုုင္ပါမွ။
မဟုုတ္ရင္ ဂီယာညပ္တဲ့အထဲ ကိုုယ္ပါသြားလိမ့္မယ္။ စည္းခ်က္နဲ႔အညီ လိုုက္“က”
ႏိုုင္ပါမွ။ မဟုုတ္ရင္ ကုုန္းကြကြႀကီး ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။

ဂီယာအညပ္ မခံရေအာင္ ဘယ္လိုုေရွာင္ရ၊ ေဆာင္ရမလဲဆိုုတာ ေနာက္မွ ဆက္ပြါး
မယ္။ အခုုေတာ့ စာအေတာ္ ရွည္သြားၿပီ။ နားမယ္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ေဆာင္းဦးေရႊနီ

ေရႊနီေရာင္ ေနမွ်င္တန္းမ်ား
ငါ့အခန္းကိုု ဖြဖြ၀င္
ေရႊမွ်င္ ေနမွ်င္မ်ားနဲ႔
ငါ့အခန္းႀကီး ဖိတ္ဖိတ္ထ

ငါ့ကိုုယ္ေပၚ
ေရႊေရာင္မ်ား လွ်ံက်
ေရႊေနမွ်င္မ်ား 
ၾကည္လင္လွတဲ့ ေရႊနီမွ်င္မ်ား

ငါ့ခႏၱာကိုုယ္ႀကီး
ေရႊေရာင္နီမ်ားနဲ႕
လင္းလက္ ေတာက္ပ

ေဆာင္းဦးေပါက္ နံနက္ခင္းမွာ
ေရႊကိုုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ငါ
အံ့ၾသစရာ

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

၀င္း၀င္းနဲ႔ ရွင္းရွင္း

ရွင္းရွင္းနဲ႔ ၀င္း၀င္းက ေမာင္ႏွမလား ဒါမွမဟုုတ္ ညီအမလားလိုု႔ ေမးၾကလိမ့္မယ္။
ဟုုတ္လည္း ဟုုတ္တယ္၊ မဟုုတ္လည္း မဟုုတ္ဘူးလိုု႔ ေျဖရလိမ့္မယ္။ ရွင္းအ့ံ။
၀င္း၀င္းဆိုုတာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြမွာ ရွိတတ္တဲ့ နာမည္။ ရွင္းရွင္းဆိုုတာက
တရုုတ္အမ်ိဳးသမီးေတြမွာ ရွိတတ္တဲ့နာမည္။ ရန္ကုုန္ တရုုတ္တန္းက အသိ
တေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာေတာ့ ၀င္း၀င္းနဲ႔ ရွင္းရွင္းက ညီအမေတြခင္မ်။

တကယ္ေတာ့ လူ၀င္း၀င္းနဲ႔ လူရွင္းရွင္းအေၾကာင္း ေရးခ်င္တာ မဟုုတ္။ တိုုက္
ဆိုုင္လို႕ ေလေၾကာ့ဆန္႔တဲ့သေဘာမွ်သာ။ ေျပာခ်င္တဲ့ ၀င္း၀င္းဆိုုတာက ပညာ
တတ္ေတြအၾကား ေရပန္းစားေနတဲ့ “၀င္း၀င္း စီက်ဴေရးရွင္း” ဆိုုတဲ့ တြက္နည္း
ကားကိုု ဆိုုလိုုပါတယ္။ ရွင္းရွင္းဆိုုတာကေတာ့ ဘာပဲလုုပ္လုုပ္ ရွင္းရွင္းလုုပ္ၾကဖိုု႔။
အမ်ားအျမင္မွာ ရွင္းေအာင္ေနထိုုင္ ေဆာင္ရြက္ၾကဖိုု႔ပါပဲ။

ထံုုးစံအတိုုင္း ႏိုုင္ငံေရးအေၾကာင္း စပါေတာ့မယ္။ ေဒၚစုုနဲ႔ဦးသိန္းစိန္တိုု႔က အခုု
“၀င္း၀င္းဂိမ္း” ကိုု ကစားေနၾကသတဲ့။ ဘယ္သူ႕ဘက္ကမွ မနာ။ ႏွစ္ဘက္လံုုး
အသာ ကစားကြက္ေပါ့။ ေထာက္ခံပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။ လက္ခုုပ္တီးပါ
တယ္။ အေရးႀကီးတာက ဂိမ္းကိုု အဆံုုးထိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ကစားႏိုုင္ၾက
ဖိုု႔ပါပဲ။

သူသာ ကိုုယ္နာ (၀ါ) ကိုုယ္သာ သူနာ ကစားကြက္က လက္ရွိျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရး
အေျခအေနအရ ျဖစ္ႏိုုင္ေျခ သိပ္နည္းလြန္းတယ္။ ျဖစ္သည့္တိုုင္ေအာင္ အထိ
အခိုုက္အက်အဆံုုး သိပ္မ်ားမယ္။ တိုုင္းျပည္က နာလြန္းမက ဟိုုတဘက္ေတာင္
လြန္ေနပါၿပီ။ ဒီလိုုအခ်ိန္မွာ ကိုုယ္ႏိုုင္ သူရႈံးကစားဖိုု႔ အားေပးသူမ်ားဟာ စိတ္ကူး
ယဥ္သူမွ်သာ။ လံုုး၀ လက္ေတြ႕ မက်။ ဒီလမ္းေၾကာင္းကိုု အားမေပးပါ။ ၀င္း၀င္းပဲ
ေကာင္းပါတယ္။ တိုုင္းျပည္မ်က္ႏွာကိုု ၾကည့္ပါ။ ရႈံ႕မဲ့ရံုုမက ခံရလြန္းလိုု႔ တြန္႕တြ
ေနၿပီ။

တရုုတ္နဲ႔လတ္တေလာ ျပႆနာတက္ေနတဲ့ ျမစ္ဆံုုကိစၥမွာလည္း ၀င္း၀င္းမွပဲ
ေကာင္းလိမ့္မယ္။ မဟုုတ္ရင္ ဇတ္က ရႈပ္လည္း ရႈပ္မယ္။ ရွည္လည္း ရွည္မယ္။
ျမန္မာျပည္ထဲမွာ တရုုတ္ေတြက အမ်ားႀကီး။ တရုုတ္နဲ႔ညားတဲ့ ျမန္မာေတြလည္း
မနည္းမေနာ။ တရုုတ္က အင္အားႀကီး အိမ္ေဘးကပ္ရက္ႏိုုင္ငံ။ ယွဥ္ဖိုု႔ခက္တယ္။
သူက ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆံုုး ႏိုုင္ငံႀကီးတခုု။ ကိုုယ္က အဆင္းရဲဆံုုး ႏိုုင္ငံငယ္တခုု။
ဒီလိုုအေျခအေနမွာ (ကိုုယ္ဘက္က မွန္တယ္ဆိုုဦးေတာ့) ေရရွည္ကိုုၾကည့္ၿပီး
ျပႆနာကိုု ၀င္း၀င္းနည္းနဲ႔ ရွင္းေလမွ။

၀င္း၀င္းနည္းနဲ႔ကစားရာမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရွိဖိုု႔ေတာ့ လိုုသဗ်။ အခုုကိုုပဲ ျမစ္ဆံုု
ဇတ္က မရွင္းမရွင္း။ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြက ခပ္မ်ားမ်ား။ ဦးသိန္းစိန္က ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ဘ၀
က ေရကာတာႀကီး အျမန္ၿပီးေအာင္လုုပ္ဖိုု႔ သူပဲသြားတိုုက္တြန္းခဲ့ေသးသတဲ့။ အခုု
ေတာ့ သူကပဲ ရပ္ပါေတာ့တဲ့။ ျမန္မာဘက္က ပညာရွင္ေတြကလည္း သူတိုု႔ေလ့လာ
ခ်က္စာတမ္းမွာ ဘာေတြပါသလဲဆိုုတာ မေျပာရဆိုုပဲ။ မရွင္းမလင္းနဲ႔ ၀င္း၀င္းကိုု
ကစားလိုု႔ မရ။

ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးလည္း ဒီလိုုပဲ။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အေရးမပါတာေတြကိုု ေ၀့လည္
ေၾကာင္ပတ္နဲ႔ မရွင္းမရွင္း လုုပ္ေနၾကတယ္။ ၀င္း၀င္း ျဖစ္ခ်င္ရင္ ရွင္းရွင္းလုုပ္ၾကပါ။
ဖမ္းထားတဲ့လူေတြကိုု လႊတ္ေပးမယ္ဆိုုလည္း ရွင္းရွင္းေျပာ။ မလႊတ္ေပးဘူးဆိုုလည္း
ရွင္းရွင္းေျပာ။ အထာကိုုင္ေနရင္ ဆရာၿမိဳင္ မႀကိဳက္ဘူး။ ေဒၚစုုတိုု႔နဲ႔ အာဏာခြဲမွာမိုု႔
မွတ္ပံုုတင္ခိုုင္းေနတာလား။ စစ္တပ္က ျပန္ၿပီး အာဏာသိမ္းမွာလား။ တကယ္ပဲ
၀င္း၀င္းကိုု ကစားခ်င္ရင္ေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း လုုပ္ၾကပါ။

အတိုုက္အခံေတြလည္း ဒီလိုုပဲ။ ၀င္း၀င္းျဖစ္ခ်င္ရင္ ရွင္းရွင္းေျပာၾက။ ၀င္း၀င္းနည္းကိုု
ယံုုယံုုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ကစားၾက။ ရွင္းရွင္းမလုုပ္ရင္ တဘက္နဲ႔တဘက္ မယံုုၾကည္ႏိုုင္
ဘူး။ မယံုုၾကည္ရင္ ၀င္း၀င္းကစားလိုု႔ မရဘူး။ အာဏာပိုုင္နဲ႔ လက္တြဲဖိုု႔ အတိုုက္အခံက
တကယ္ပဲ အသင့္ျဖစ္ၿပီလား။ အတိုုက္အခံနဲ႔ လက္တြဲဖိုု႔ေရာ အာဏာပိုုင္က အသင့္
ျဖစ္ရဲ႕လား။ မျဖစ္ေသးရင္ ရွင္းရွင္းေျပာၾက။ မရွင္းရင္ မ၀င္းဘူး။ မယံုုရင္ မ၀င္းဘူး။

ရွင္းတာနဲ႔ ၀င္းတာ ႏွစ္ခုုထဲနဲ႔တင္ အခုုစာက ရႈပ္ေနၿပီ။ ဂိမ္းကိုုတကယ္ ကစားရတဲ့လူ
ေတြ မလြယ္ဘူးဆိုုတာ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ၀င္း၀င္းနဲ႔ ရွင္းရွင္းနဲ႔က ညီအမေတြဆိုု
တာေတာ့အမွန္ပဲ။ ငဒိုု႔ျမန္မာေတြရဲ႕သေဘာကလည္း မရွင္းမရွင္း ႀကိဳက္ပံုုရတယ္။
အခုုခ်ိန္ထိ သီေပါဘုုရင္ ပါေတာ္မူဇတ္က ခပ္ရႈပ္ရႈပ္။ တိုုင္းရင္းသားဇတ္ဆိုု ေျပာမေနနဲ႔။
ငဒိုု႔မွာ ရွင္းစရာေတြ အမ်ားႀကီး။ ၀င္း၀င္းကိုု ေလ့လာၾက။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ဒကာစိန္ ဂနာၿငိမ္ေစဖိုု႔

ဒကာစိန္ က်န္းမာေစေၾကာင္း ဘုုန္းႀကီး ဆုုေတာင္းလိုုက္ပါတယ္။ ဒီစာဟာ
ဒကာစိန္႔ဆီကိုုေရးတဲ့ ဘုုန္းႀကီးရဲ႕ ဒုုတိယစာပါ။ ယခင္ကလည္း တႀကိမ္
ဒကာစိန္႔မိန္႔ခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး  ဘုုန္းႀကီးရဲ႕သေဘာ ေရးခဲ့ပါေသးတယ္။
ဒကာစိန္အလုုပ္ေတြမ်ားမွန္း ဘုုန္းႀကီးေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ သမၼတ
လုုပ္ရတာ မလြယ္မွန္းလည္း ဒကာစိန္သိေလာက္ၿပီလိုု႔ ထင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဘယ္တတ္ႏိုုင္မလဲ ဒကာစိန္ရဲ႕။ အထက္က ေပးတဲ့တာ၀န္မိုု႔ ေက်
ပြန္ေအာင္လုုပ္ရမယ္ဆိုုတဲ့ စစ္တပ္ရဲ႕သေဘာကိုုလည္း ဘုုန္ႀကီးနားလည္
ပါတယ္။ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ျပည္သူကေရြးခ်ယ္လိုု႔ သမၼတလုုပ္ရတာ
ပါဆိုုၿပီး ေျပာေနရတာကိုုလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။

ဒကာစိန္နဲ႔ ဒကာမႀကီးေဒၚစုုတိုု႔ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဓါတ္ပံုု ခ်ိတ္ထားတဲ့
အခန္းမွာ ေတြ႕ခဲ့ၾကစဥ္ကတည္းက ဘုုန္းႀကီးက စာေရးမလိုု႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့
ေတြ႕ၿပီး ဘာေတြေျပာၾကမွန္း မသိရတာနဲ႔ ဘုုန္းႀကီးလည္း ဘာေရးရမွန္း
မသိခဲ့ဘူး။ အခုုေတာ့ ေရးစရာေပၚလိုု႔ ေရးလိုုက္ၿပီ။

ဒကာစိန္ရဲ႕စြန္႔စားခန္းေတြကိုု ဘုုန္းႀကီးတိုု႔က အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနတာပါ။
ျမစ္ဆံုုအေရးမွာ ဒကာစိန္ ေရႊ႕ခဲ့တဲ့ အကြက္ကေတာ့ ပရိတ္သတ္အႀကိဳက္
အကြက္ပဲ။ တရုုတ္ဆိုုတာက ဒကာစိန္တိုု႔ရဲ႕မိတ္ေဆြရင္းေတြမိုု႔ အခ်ိန္မေရြး
ေက်ာသပ္ၿပီး ညွိလိုု႔ရမွန္း ဘုုန္းႀကီး သေဘာေပါက္ပါတယ္။

အခုု ဘုုန္းႀကီးတိုု႔ေစာင့္ၾကည့္ေနတာက အေမရိကန္နဲ႔တရုုတ္အၾကား ဒကာစိန္
ဘယ္လိုု ကစားမလဲ ဆိုုတာပဲ။ ဧရာ၀တီကိုု ဘုုန္းႀကီးတိုု႔တင္ ခ်စ္တာမဟုုတ္ဘူး။
အေမရိကန္ကလည္း ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း မသိမသာျပခဲ့တာ အားလံုုးျမင္ခဲ့ရၿပီ။
အေမရိကန္က တကမၻာလုုံးကိုု ခ်စ္ေနတာ။ သူက ဒကာစိန္တိုု႔အစိုုးရကိုု အရင္
စစ္အစိုုးရလိုု တရုုတ္ေစာ္မနံ ေစခ်င္ဘူး။ သူန႔ဲတရုုတ္က ၿပိဳင္ဘက္ေတြ ျဖစ္လာ
ၿပီ မဟုုတ္လား။

တရုုတ္က အိမ္နီးခ်င္းဆိုုေတာ့ သူနဲ႔ပါးပါးနပ္နပ္ ေပါင္းႏိုုင္မွ။ ဒီမိုုကေရစီသြားမယ္
လိုု႔ ဒကာစိန္တိုု႔က ေၾကညာထားၿပီးမွ အေမရိကန္နဲ႔ မေျပလည္ရင္လည္း လူရယ္
စရာျဖစ္မယ္။ ဘုုန္းႀကီးတိုု႔ျပည္သူေတြကလည္း အေမရိကန္ဆိုု အထင္ႀကီးတယ္။
ျပည္သူ႕သေဘာနဲ႔ မကင္းကြာေအာင္ အေမရိကန္ယိမ္းေလး ကျပဖိုု႔လည္းလိုုမယ္။

အာစီယံဥကၠဌလည္း ဒကာစိန္တိုု႔က သိပ္ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္ဆိုုေတာ့ ေဒသတြင္း
ေရာ၊ ေဒသအျပင္ေရာ။ အေ၀းကြင္း၊ အနီးကြင္း အကုုန္လံုုး ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္
ကစားႏိုုင္မွ ျဖစ္မယ္။ ဒကာစိန္႔ၾကည့္ရတာလည္း မရႊင္မျပနဲ႔။ က်န္းမာေရးလည္း
သိပ္ေကာင္းပံုု မရဘူး။ ငါးႏွစ္သက္တမ္းေရာ ခံပါ့မလား။

အစီအစဥ္အရ ဒကာစိန္က လမ္းခုုလပ္မွာ အနားယူဖိုု႔ ရွိေနသလား။ မေျပာမဆိုု
က်န္းမာေရး အေၾကာင္းျပၿပီး ဒကာစိန္ နားလိုုက္လိုုက္ရင္။ ဒါမွမဟုုတ္ ေခါက္ကနဲ
ျဖစ္သြားရင္။ အကုုန္ အိုုးနင္းခြက္နင္း ျဖစ္ကုုန္မယ္။ ဒကာစိန္ သတိထား။ ေရႊ႕စရာ
အကြက္ေတြ က်န္ေသးတယ္။ တိုု႔လိုု႔တန္းလန္း မထားခဲ့နဲ႔။ ေနာက္လူက ဘာမွန္း
သိရတာ မဟုုတ္ဘူး။

ေလာေလာဆယ္ ျမစ္ဆံုုအေရးမွာ ဒကာစိန္က “ေပါက္” ေနၿပီ။ နာမည္ ရေနၿပီ။
လူႀကိဳက္မ်ားစ ျပဳေနၿပီ။ ဒကာစိန္လုုပ္တာနဲ႔ ေဒၚစုုတိုု႔ေတာင္ မွတ္ပံုုတင္မယ့္
အသံ ေတာ္ေတာ္ညံေနၿပီ။ ဒကာစိန္ေခၚလိုု႔ဆိုုၿပီး အိမ္ျပန္လာသူေတြလည္း
တဖြဲဖြဲရွိေနၿပီ။ ျပန္ခ်င္လြန္းလိုု႔ မရိုုးမရြျဖစ္ေနသူေတြလည္း အျပင္မွာ တပံုုႀကီး။

တကာစိန္ေရႊ႕ေနတဲ့အကြက္ေတြက မွားတာနဲ႔ အစားခံရမယ့္ အကြက္ေတြဆိုု
တာ ဘုုန္းႀကီးတိုု႔ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အေရးႀကီး
တာက ဒကာစိန္ ဂနာၿငိမ္ေနဖိုု႔ပဲ။ ျပည္သူ႕အက်ိဳးကိုုပဲ အာရံုုျပဳ။ ျပည္သူကလြဲလိုု႔
ဘယ္သူကမွ အေရးမႀကီးဘူး။ အခုုကိုုပဲ ျပည္သူ႕စကားကိုု နားေထာင္တတ္တဲ့
သမၼတလိုု႔ အသံထြက္လာၿပီ မဟုုတ္လား။ တပ္မေတာ္သာလွ်င္ အမိေခတ္လည္း
မဟုုတ္ေတာ့ဘူး။ ျပည္သူကိုု ဂရုုစိုုက္ရင္ ျပည္သူကလည္း ကိုုယ့္ကိုု ျပန္ၿပီး ဂရုု
စိုုက္လိမ့္မယ္။

ဒကာစိန္ ဂနာၿငိမ္ဖိုု႔အေရးလည္း ဘုုန္းႀကီးတိုု႔ ေရာက္ရာအရပ္က ဆုုေတာင္းေပး
ေနမယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြ လြတ္ေျမာက္ ေပ်ာ္ရႊင္မွပဲ ဘုုန္းႀကီးတိုု႔အတြက္ အမွ်
ေ၀ေပးပါ။ ဒကာစိန္ က်န္းမာပါေစ ။       ။ အရွင္ေကာ၀ိဒ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)