စပ္ၾကား

မတူတာႏွစ္ခု ထိစပ္ၾကတဲ့အခါ အဆက္အစပ္ျဖစ္သြားတဲ့ေနရာက စိတ္၀င္စား
ဖိုု႔ေကာင္းတဲ့ သဘာ၀တမ်ိဳး ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ အေရာင္ႏွစ္မ်ိဳးေရာတဲ့အခါ
ဒီလိုုထူးျခားခ်က္ကိုု အလြယ္တကူ ျမင္ႏိုုင္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါကိုု “စပ္ၾကားအေရာင္”
လိုု႔ေတာင္ သီးသန္႔နာမည္တတ္ၿပီး ေခၚၾကပါတယ္။

မတူတဲ့လူမ်ိဳးႏွစ္ခုုေပါင္းစပ္ၿပီး ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေနာက္တမ်ိဳးကိုုေတာ့“ကျပား”လိုု႔
ဆိုုၾကျပန္တယ္။ ၾကားဖူးၾကမွာေပါ့ ဗိုုလ္ကျပားတိုု႔၊ တရုုတ္ကျပားတိုု႔ ဆိုုတာေတြ။
ကျပားေလးေတြက ေခ်ာတတ္သတဲ့။ ၾကားႏွစ္ၾကားကိုု မသြားေကာင္းဘူးလိုု႔လည္း
ၾကားဖူးတယ္။

( သၾကားမင္း။ ။ အိုု..အသင္စာေရးသူ..။ သင္ ဘာကိုုေရးခ်င္၍ ဤသိုု႔ရွည္လွ်ား
ေထြျပားေနရသနည္း။ ရွင္းေလာ့ အျမန္။

စာေရးသူ။ ။ အိုု...အသင္သၾကားမင္း..။ ငါေရးလိုုသည္ကား ကေနဒါႏွင့္အေမရိ
ကန္ နယ္စပ္အေၾကာင္းပင္တည္း။

သၾကားမင္း။ ။ ဒါဆိုုလည္း ေရးလိုုရာ အျမန္ေရးေရာ့လဟယ္။ ရွည္လွ်ားေပမ်ား
ရင္ စာဖတ္သူအတြက္ အခ်ိန္ကုုန္သဟဲ့။

စာေရးသူ။ ။ ဟုုတ္ပါလၿပီ အသင္သၾကားမင္း။ တခ်ိဳ႕သူမ်ားက အရစ္ကေလးနဲ႔
မွ ႀကိဳက္ေတာ္မူ၍ အခုုလိုု အခင္းအက်င္းနဲ႔ သိုုင္းေန၀ိုုင္းေနရပါေၾကာင္း...။

သၾကားမင္း။ ။ သယ္....ငါလုုပ္လိုုက္ရ။ ေတာ္..တန္..တိတ္။ အေၾကာ္ပန္းကန္ ဖိတ္။
ေအာ္လံ ပိတ္၍ ေရးေလေတာ့။)

ဤသိုု႔ မဆီမဆိုုင္အရာမ်ားကိုု ပိုုၿပီးရွည္ေအာင္ ေရးၿပီးသကာလ။ လိုုရင္းကိုု တိုုရွင္း
ပါေတာ့မယ္။

ဟိုုတေန႔က ကေနဒါနယ္စပ္ကိုု ေရာက္ခဲ့တယ္။ ကေနဒါရဲ႕နယ္စပ္ၿမိဳ႕က ဟန္မီလ္
တန္ ။ သူနဲ႔ကပ္လွ်က္ အေမရိကန္နယ္စပ္ၿမိဳ႕က ဘတ္ဖဲလိုုး။ အေပၚမွာ ျမင္ရတဲ့ပံုု
က ႏွစ္ႏိုုင္ငံၾကားက နယ္စပ္တံတား။ ဘာကိုုသြားၿပီး သတိရသလဲဆိုုေတာ့။ ထိုုင္း
ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ျမ၀တီ။ ဘာေၾကာင့္တံုုးဆိုုေတာ့ အေျခအေနက သြားတူ
ေနလိုု႔။ ဘာအေျခေနတံုုးဆိုုေတာ့ တိုုးတက္ဖြင့္ၿဖိဳးမႈ မတူတဲ့အေျခအေန။ (ကဲ..
ရွင္းစမ္းပါဦး။)

ဘတ္ဖဲလိုုးၿမိဳ႕က စီးပြါးေရးအေျခအေန မေကာင္းဘူး။ ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးလုုိပဲ။ တိတ္လိုု႔
ဆိတ္လိုု႔။ မြဲလိုု႔ ေျခာက္လိုု႔။ က်ိဳ႕တိုု႔ က်ဲတဲ။ ျမန္မာျပည္ဘက္ျခမ္းက ျမ၀တီၿမိဳ႕လိုုပ။
အြန္ေတရီယိုုကေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္။ သာလိုု႔ ယာလိုု႔။ စည္လိုု႔ ကားလိုု႔။ ေပါလိုု႔
ႂကြယ္လိုု႔။ လွလိုု႔ ပလိုု႔။ ထိုုင္းဘက္ျခမ္းက မဲေဆာက္ၿမိဳ႕လိုုပ။ အဲဒီႏွစ္ႏိုုင္ငံနယ္စပ္
အၾကားမွာ နာမည္ေက်ာ္ နီအာဂါရာ ေရတံခြန္ႀကီးရွိတယ္။ ၾကည့္လိုု႔ေကာင္းတယ္။
လူသူအမ်ားနဲ႔ အၿမဲလိုုလိုု စည္ကားေနတတ္တဲ့ ေနရာႀကီးေပါ့ကြယ္။











(ရုုပ္ပံုု ၊ ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ)