ကိုုရီးယား ေနာက္ေၾကာင္းျပန္

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ အခုုလိုုအခ်ိန္က ကိုုရီးယားကိုု ေရာက္ခဲ့တယ္။ ထိုုစဥ္က
ရိုုက္ခဲ့တဲ့ပံုုေတြ တေန႔ကပဲ အမွတ္မထင္ ျပန္ေတြ႕ရာက အခုုလိုု ေနာက္
ေၾကာင္းျပန္ဇတ္လမ္း ေပၚေပါက္လာေတာ့တယ္။ အခုုရႈပ္မွ ေနာင္ရွင္း။
ကိုုရီးယားဆိုုတာ ေတာင္ကိုုရီးယားကိုု ေျပာတာေနာ္။ ေျမာက္ကိုုရီးယား
ကေတာ့ သြားခ်င္ေပမဲ့ မေရာက္ျဖစ္ေသးပါဘူး။

အေပၚမွာျမင္ရတဲ့ပံုုက ဆိုုးလ္ၿမိဳ ႔ေတာ္ရဲ ႔ ဆင္ေျခဖုုံးၿမိဳ ႔နယ္တခုုက
လူစည္ကားရာ အရပ္ေပါ့။ ေနသာတယ္ဆိုုေပမဲ့ ကိုုရီးယားေဆာင္းရဲ ႔
ေအးခ်က္ကေတာ့ နားရြက္ေတာင္ ေၾကြသြားမလား မွတ္ရတယ္။
မွတ္ထားၾက။ ကိုုရီးယားကိုု ေဆာင္းရာသီ သြားမလည္ၾကနဲ႔။ ေဆာင္း
ရဲ ႔အလွကိုု သူတိုု႔ရုုပ္ရွင္ေတြထဲမွာပဲ အရသာခံၾက။










ေအးတဲ့ေဒသရဲ ႔သဘာ၀အရ စြတ္ျပဳတ္ေတြ ေသာက္ၾကတယ္။ အေပၚ
မွာျမင္ရတာ စြတ္ျပဳတ္အိုုးေတြေပါ့။ ကိုုရီးယားေတြက ေခြးသားႀကိဳက္
တယ္။ ခုုတ္ထစ္ၿပီး ဆိုုင္ေပၚတင္ေရာင္းေနတဲ့ ေခြးသားေတြ ဓါတ္ပံုု
ေတာ့ ရိုုက္ထားတယ္။ ခ်စ္ပိတ္သတ္ႀကီး ရင္တုုန္မွာစိုုးလိုု႔ မျပေတာ့ပါ
ဘူး။ ကိုုရီးယားမိတ္ေဆြက ေခြးသားစားမလားလိုု႔ ေမးပါေသးတယ္။
သူတိုု႔ရဲ ႔အထူးဟင္းလွ်ာကိုု မိတ္ဆက္ေပးခ်င္လိုု႔ ေမးတာပါ။ ငါကလည္း
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းပဲ ျငင္းခဲ့ပါတယ္။











ကိုုရီးယားေတြခ်က္တဲ့ သူတိုု႔ရဲ ႔အစားအစာေတြကိုု တျခားႏိုုင္ငံေတြမွာ
မၾကာခဏစားဖူးတယ္။ ကိုုရီးယားမွာစားရတာက ပိုုအရသာရွိသလိုုပဲ။
ေရေျမသဘာ၀ ကြာတယ္ဆိုုတာ ဒါကိုုေျပာတာေနမွာ။ အခုုခ်ိန္ထိ ျမန္
မာျပည္ကလိုု အုုန္းႏိုု႔ေခါက္ဆြဲမ်ိဳး တခါမွ မစားဖူးေသးဘူး။











ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ တိုုင္းျပည္ေတြထဲက တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အိမ္သာေတြထဲမွာ
ကိုုရီးယားက ဆပ္ျပာသံုုးစြဲမႈလိုု ထူးျခားတာမ်ိဳး မေတြ ႔ဖူးေပါင္။ ငါ့မွာ
လက္ေဆးခ်င္တာေတာင္ ခပ္လန္႔လန္႔။











ကိုုရီးယားေတြ အရက္ႀကိဳက္ၾကတယ္။ ရာသီဥတုုကလည္း ေအးလွ
သကိုုး။ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း အရက္ႀကိဳက္တယ္။ ကိုုရီးယားေတြနဲ႔
အရက္ေသာက္ရတာ ေပ်ာ္ဖိုု႔ေကာင္းတယ္။ စတာ ေနာက္တာေတြရွိ
ေတာ့ ရင္းႏွီးမႈပိုုရတယ္။ မူးရင္လည္း ကုုန္းပိုုးၿပီးပိုု႔ၾကတယ္။ ကိုုရီးယား
ဇတ္လမ္းေတြမွာ ျမင္ဖူးၾကမွာေပါ့။ အဲဒါ တကယ္ပဲ။ အေပၚက ပံုုက
အရက္ဆိုုင္လမ္းၾကားတခုုရဲ ႔ ေန႔လည္ခင္း ျမင္ကြင္းပါ။ ဆိုုင္ေတြ မဖြင့္
ၾကေသးဘူး။














ကိုုရီးယားရထားေတြက က်ယ္က်ယ္လြင့္လြင့္ရွိတယ္။ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း
ရွိတယ္။ ေၾကာ္ညာေတြနဲ႔ မ်က္စိေနာက္မေနဘူး။ ကိုုရီးယားအေၾကာင္း
ေျပာမယ္ဆိုုရင္ ကိုုရီးယားမေလးေတြအေၾကာင္း အပါအ၀င္ ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ား ေျပာဖိုု႔ရွိေသးတယ္။ အေျခအေန ၾကည့္ေသးတာေပါ့။ ကဲ..ကဲ...
က်န္းမာၾကပါေစ..။ အာေညာင္ကာေဆးယိုုး...။

(ဓါတ္ပံုု ၊ ငါ့လက္ရာေတြေပါ့ကြာ...)

၈၂း၃၀း၁၈ အီဂ်စ္ဂုဏ္ျပဳ

" အလႅာဟ္... အာ့ခ္ဘာ" ဘုရားသၡင္သည္ ႀကီးျမတ္ေတာ္မူ
ေပ၏ ။ ရင္တမမနဲ႔ မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ အီဂ်စ္
ေတာ္လွန္ေရး။ ေအာင္ၿပီ...ေအာင္ၿပီ...ေအာင္ၿပီ...။ " အလႅာဟ္..
အာ့ခ္ဘာ" ဘုရားသၡင္သည္ ႀကီးျမတ္ေတာ္မူေပ၏ ။

ႏွစ္ေပါင္း၃၀ၾကာ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ၈၂ႏွစ္အရြယ္ အာဏာ
ရွင္ မူဘာရက္။ ျပည္သူေတြရဲ ႔ဆႏၵကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ နည္းမ်ိဳး
စံုနဲ႔ ကလိန္ကက်စ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သူ။ ၁၈ရက္ၾကာ ေန႔ညမဆဲ
လူထုတိုက္ပြဲ ႏႊဲခဲ့လို႔ အာဏာကို စြန္႔ခဲ့ရၿပီ။

ဒီတိုက္ပြဲမွာ လူသံုးရာက်ာ္ အသက္ေပးခဲ့ရတယ္။ ေဖေဖၚ၀ါရီ
၁၁ ရက္။ ေသာၾကာေန႔ ။ ညေနခင္း ၀တ္ျပဳခ်ိန္။ ကိုင္ရိုၿမိဳ ႔
ေတာ္က လြတ္ေျမာက္ေရးရင္ျပင္ သပိတ္စခန္းမွာ ခဏတာ
တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့တယ္။ ဆႏၵျပသူေတြရဲ ႔ ရင္ထဲမွာ ခဏတာ
ေအးခ်မ္းခဲ့တယ္။ သူတို႔ရဲ ႔စိတ္အာရံုေတြကို တမန္ေတာ္ျမတ္
ဆီပို႔ၿပီး ခဏတာ စုစည္းခဲ့ၾကတယ္။

မေန႔က ၁၇ရက္ၾကာတဲ့အထိ အာဏာရွင္က မေလွ်ာ့တမ္း
ထိမ္းခ်ဳပ္ေနတုန္းမို႔ အီဂ်စ္ျပည္သူေတြရဲ ႔ ေဒါသကို ၾကြသ
ထက္ၾကြေအာင္ ဆြေပးသလိုျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေသာၾကာေန႔မွာ
လူထုအင္အား ပိုမ်ားလာခဲ့တယ္။

ၿမိဳ ႔ေတာ္ရဲ ႔လမ္းမေတြေပၚမွာ တင့္ကားေတြ၊ စစ္သားေတြ
အခ်ိန္ျပည့္ရွိေနတယ္။ ဒုသမၼတကလည္း ဆႏၵျပမႈေတြ ေရ
ရွည္ျဖစ္လာတာကို အစိုးရက စိတ္ရွည္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔
ခ်ိန္းေျခာက္ထားတယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ လူထုတိုက္ပြဲကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ အၾကမ္းဖက္
ၿဖိဳခြဲမလဲ။ စစ္တပ္က အစိုးရနဲ႔ျပည္သူအၾကား ဘယ္ေလာက္
ၾကာေအာင္ ၾကားေနေပးႏိုင္မလဲ။ အစိုးရလက္ကိုင္ဒုတ္ေတြရဲ ႔
တိုက္ခိုက္မႈအသစ္ေတြ ဘယ္လိုေပၚလာဦးမလဲ။

"အို....ထာ၀ရဘုရားသၡင္..အလႅာဟ္ရွင္ေတာ္ျမတ္"
အာဏာရွင္ကို ျဖဳတ္ခ်ေရး အသက္ေပးသူေတြ မ်က္ျမင္
ကိုယ္ေတြ ႔ရွိခဲ့ၿပီ။ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ဆႏၵျပသူေတြလည္း အဖမ္း
ခံထားရၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ရဲ ႔လႈပ္ရွားမႈကို တကမၻာလံုး သိ
ေနၿပီ။ ၾကည့္ေနၿပီ။ ေနာက္မဆုတ္ဘူး။ ေနာက္မဆုတ္ဘူး။
ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ရဲ ႔
ေတာ္လွန္ေရးကို ထာ၀ရဘုရားသၡင္ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါ။
" အလႅာဟ္... အာ့ခ္ဘာ"

ဘုရားရွင္ကို ၀တ္ျပဳခဲ့တဲ့ ေသာၾကာေန႔ ညမွာပဲ အီဂ်စ္က
အာဏာရွင္ ဟူစနီ မူဘာရက္ သမၼတအျဖစ္က စြန္႔လႊတ္
သြားခဲ့ပါတယ္။ အီဂ်စ္ျပည္သူေတြရဲ ႔ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ငိုၾကတဲ့
ပံုေတြကို မ်က္ရည္၀ဲၿပီး ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။

အို....အမိျမန္မာျပည္...သင္သည္ ကံဆိုးလွေပစြ...။

(ရုပ္ပံု ၊ ဂူဂလ္)

၀ိေရာဓိ

ႏိုုင္ငံျခားမွာ ေနတာၾကာေပမဲ့ ထမင္းနဲ႔ဟင္းကိုု ႀကိဳက္ေနတုုန္း။
ျမန္မာ့ေရွးသီခ်င္း မဟာဂီတဆိုုတာႀကီးကိုု မႀကိဳက္ဘူးဆိုုေပမဲ့
ဒိုုးပါတ္၀ိုုင္းနဲ႔ နတ္ဆိုုင္းကိုု ႀကိဳက္တယ္။

လံုုခ်ည္၀တ္တာနဲ႔ ေခါင္းၿဖီးတာကိုု မႀကိဳက္ဘူးဆိုုေပမဲ့ ေဘာင္း
ဘီဖင္ၾကပ္ မ၀တ္ခ်င္ဘူး။ ဆံပင္အရွည္ မထားခ်င္ဘူး။ (အရင္
က သံုုးေပေက်ာ္ေအာင္ ထားခဲ့ဖူးတယ္)။

လက္ပတ္နာရီ မႀကိဳက္ဘူး။ ဘုုရားရွိခိုုးတာ မႀကိဳက္ဘူးဆိုုေပမဲ့
ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲလိုု႔ ေမးရတာ ႀကိဳက္တယ္။ ဘုုရားကိုုလာတဲ့
ေကာင္မေလးေတြကိုု ေငးရတာ ႀကိဳက္တယ္။(အရမ္းလွေအာင္
၀တ္မထားဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၾကည့္လိုု႔ေကာင္းေအာင္ ၀တ္ထားၾကတယ္)

ႏိုုင္ငံေရးမွာ တပါတီစံနစ္ကိုု မႀကိဳက္ဘူးဆိုုေပမဲ့ ပါတီေတြမ်ား
ေနရင္လည္း မႀကိဳက္ျပန္ဘူး။ ဆိတ္သားဟင္း မႀကိဳက္ဘူး။
ေဂ်ာ္နီလမ္းေလွ်ာက္လည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အရက္ေသာက္
တာ ႀကိဳက္တယ္။ မညွီေအာင္လုုပ္ထားတဲ့ ဆိတ္သားကင္ဆိုု
ႀကိဳက္တယ္။ မုုန္႔ဟင္းခါးစားရင္ ငွက္ေပ်ာအူပါတာ ႀကိဳက္တယ္
ဆိုုေပမဲ့ အဲဒါေတြက သြားၾကားညပ္တတ္ေတာ့ မႀကိဳက္ျပန္ဘူး။

ကုုလားဟင္းကိုု တခါတခါ စားခ်င္ေပမဲ့ ကုုလားျပည္ကိုု တခါ
တေလေတာင္ သြားခ်င္စိတ္မရွိဘူး။ (လမ္းေဘးမွာ အီးပါၾက
တယ္ဆိုုလိုု႔) ငါရိုုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုုကိုု ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းပဲ
ယူသံုုးရင္ မႀကိဳက္ဘူးဆိုုေပမဲ့ ငါကိုုယ္တိုုင္ ဂူဂယ္က ပံုုေတြကိုု
ခြင့္ျပဳခ်က္မယူပဲ ထင္တိုုင္းက်ဲတယ္။

ဒီစာကိုု ဆက္ေရးခ်င္ေသးတယ္ဆိုုေပမဲ့ ပ်င္းတာနဲ႔ ဒီမွာပဲ ရပ္
လိုုက္ေတာ့မယ္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ကၾကမလား

မကဖူးတဲ့သူ မရွိဘူးလိုု႔ထင္တာပဲ။ ဘုုန္းႀကီးေတြေတာင္ လူဘ၀က
ကဖူးၾကလိမ့္မယ္။ ခ်ိဳမိုုင္မိုုင္ဆိုုတာ လူ႔အကရဲ ႔ အစေပါ့။ တျဖည္း
ျဖည္းနဲ႔ ခ်ိဳမိုုင္မိုုင္အဆင့္ကေန ခ်ဥ္မိုုင္မိုုင္၊ ငန္မိုုင္မိုုင္၊စပ္မိုုင္မိုုင္ေတြ
ျဖစ္လာၿပီး ဒိုုးဒိုုးဒြန္႔ဒြန္႔နဲ႔ ေကြးေကြးေကာက္ေကာက္ေတြ ကလာ
ၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း ကတတ္တဲ့သူက်ေတာ့ နည္းေန
ျပန္ေရာ။

ေတးသြားနဲ႔လိုုက္ၿပီး ဟိုုလႈပ္၊ဒီလႈပ္ လုုပ္ေနတာကိုု ကတယ္လိုု႔
ေခၚသလား။ ဒါဆိုုရင္ ကတတ္ၿပီလား။ အကပညာကိုု ေလ့လာ
သင္ယူ တတ္ကၽြမ္းထားတဲ့သူ ကမွပဲ တကယ့္အကလိုု႔ ေခၚတာ
လား။ ၀ါသနာရွင္အဆင့္နဲ႔ ကၽြမ္းက်င္သူအဆင့္ ကတာျခင္း
မတူႏိုုင္ေပမဲ့ ကတာဟာ ကတာပါပဲ။

ေျပာခ်င္တာက လူဟာ မၾကာမၾကာ ကေနဖိုု႔လိုုအပ္တယ္
ဆိုုတာပါ။ လူအမ်ားစုုက အဆိုုမ်ားၿပီး အကနည္းၾကတယ္။
ကတာက အလုုပ္ပိုုရႈပ္လိုု႔ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ သီခ်င္းဆိုုတာကေတာ့
အိမ္သာတက္ရင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စက္ဘီးနင္းရင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဟင္း
ခ်က္ရင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုုပ္လိုု႔ရေပမဲ့။ ကတာကေတာ့ အဲသလိုု
လုုပ္ရင္ သိပ္အဆင္မေျပလွဘူး။

ေျပာခ်င္တာက ဆိုုလည္းဆိုု ကလည္းက လုုပ္ၾကရင္ လူ႔
ဘ၀ႀကီး ပိုုၿပီးသာယာလာႏိုုင္တယ္ ဆိုုတာပဲ။ အခုုေခတ္
က အလုုပ္ပိုုရႈပ္တဲ့ေခတ္ဆိုုေတာ့ စိတ္လည္းပိုုရႈပ္တယ္။
အရႈပ္ေတြကိုု ရွင္းၾကတဲ့နည္းေတြထဲမွာ တရားထိုုင္၊ ဖဲရိုုက္၊
ဘုုရားသြား၊ အရက္ေသာက္၊ ပုုတီးစိပ္၊ရုုပ္ရွင္ၾကည့္ဆိုုတာ
ေတြလိုု ေတးဂီတနဲ႔ ကတာဟာလည္း ထိေရာက္တဲ့နည္း
တခုုပဲလိုု႔ မိတ္ေဆြတိုု႔ကိုု ထပ္ၿပီး သတိေပးလိုုက္ပါတယ္။

ေခတ္က ပိုုရႈပ္လာေတာ့ သီခ်င္းဆိုုတာေလာက္နဲ႔တင္ မရ
ေတာ့ဘူး။ အဆိုုေရာ အကေရာ တြဲၿပီးရွင္းမွ ေတာ္ကာက်မယ့္
အေနအထားေရာက္လာၿပီလိုု႔ ဆိုုလိုုခ်င္တာပါ။ အခုုကိုုပဲ ကြန္
ျပဴတာေရွ ႔မွာ တရက္တရက္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေပးၿပီး ထိုုင္
ေနရတာ အေညာင္းမိတတ္လာၿပီကိုုး။ ကမွျဖစ္ေတာ့မယ္
ကိုုယ့္လူ။

ကိုုင္း..ဒါဆိုုရင္ ဘယ္မွာ ကၾကမလဲ။ ဘယ္လိုု ကၾကမလဲ။
ႀကံဳတဲ့ေနရာမွာ ႀကံဳသလိုုပဲ ကၾကမလား။ ဟုုတ္ကဲ့။ ဒီနည္း
က အေကာင္းဆံုုးလိုု႔ ထင္ပါတယ္။ ဒစၥကိုုသြားၿပီး ကတာ
လည္း တမ်ိဳးေကာင္းတာပါပဲ။ ေအရိုုးဘစ္ကစားရင္း ကတာ
လည္း ေကာင္းတာပါပဲ။

ခက္တာက ျမန္မာျပည္က လူအမ်ားစုုက ကရမွာ ၀န္ေလး
တတ္ၾကတဲ့ အခ်က္ပဲ။ ကတဲ့အေလ့အက်င့္ သိပ္မရွိၾကလိုု႔
၀န္ေလးတယ္လိုု႔ ထင္ပါတယ္။ သႀကၤန္လိုုအခါေရာက္မွ မူး
သလိုုလိုု၊ ရူးသလိုုလိုုနဲ႔ ေရာေရာေယာင္ေယာင္ ကတတ္ၾက
တာကိုုး။ အေလ့အက်င့္ဆိုုတာ ေလ့က်င့္ၿပီးယူရတာမ်ိဳးပါ။

ကတဲ့ အေလ့အထမရွိသူေတြက ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ မကတတ္
ဘူးလိုု႔ သတ္မွတ္ထားၾကေတာ့ ကရမွာကိုု ရွက္ၾကတယ္။
ေၾကာက္ၾကတယ္။ ကၾကရေအာင္လိုု႔ေခၚရင္ ငါ မကတတ္
ဘူးလိုု႔ ေျပာတတ္တယ္။ ကိုုယ့္ထက္ပိုုၿပီး အကေကာင္းသူ
ေတြေရွ ႔မွာဆိုု လႈပ္ဖိုု႔ေတာင္ မတတ္ေတာ့သလိုု ျဖစ္ကုုန္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ငါကလည္း ကတတ္လိုု႔ ေရးေနတာ မဟုုတ္ဘူး။
ကမွျဖစ္မယ့္ေခတ္ကိုု ေရာက္လာလိုု႔ ႏႈိးေဆာ္လိုုက္တာပါ။
ေနာက္မွပဲ ကက်ိဳးကကြက္ေတြအေၾကာင္း ဆက္ေရးမယ္။
သီခ်င္းသံၾကားရင္ ခဏထၿပီး ဟိုုလႈပ္ဒီလႈပ္ လုုပ္ၾကည့္စမ္းပါဦး။
ေပ်ာ္ဖိုု႔ေကာင္းတယ္။ ဟဲ..ဟဲ..။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ယုုန္

ယုုန္ႏွစ္ဆိုုလိုု႔ ကဗ်ာတပုုဒ္ကိုု သတိရမိတယ္။ သြားေလသူ
ကဗ်ာသမား ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ ႔ “ ကိုုက္လမ္း ” ဆိုုတဲ့ နာမည္
ႀကီး ကဗ်ာတပုုဒ္ပါ။ လူအမ်ား သိၿပီးသားဆိုုေပတဲ့ တိုုက္ဆိုုင္မႈ
နဲ႔ အမွတ္တရအျဖစ္ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကိုု ထပ္မံဂုုဏ္ျပဳလိုုက္ပါတယ္။
ကိုုေခ်ာႏြယ္ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ေပ်ာ္ပါေစ။

“ ကိုုက္လမ္း ”

ငါဟာ
ကမၻာႀကီးကိုု နားစြင့္ထားသူ ယုုန္ကေလးပါ
ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္
ငါ့၀ပ္က်င္းကေလးကေန ငါ အစာရွာထြက္တိုုင္း
သစ္ပင္ျမက္ပင္ငယ္ေလးေတြ ကိုုက္ကိုုက္ၿပီး
ငါထြက္လာခဲ့ၿမဲ
ခုု...
လူနဲ႔ေခြးမ်ား ေတာေျခာက္ၾက
အေျပးအျမန္ ငါ့ကိုုက္လမ္းေလးအတိုုင္း ျပန္လာခဲ့ရာ
ပိုုက္ထဲ...
ငါ့သစၥာတရားဟာ ငါ့အသက္ကိုုယူသြားၾကေပါ့ ။ ။

(ေမာင္ေခ်ာႏြယ္)


ယုုန္ကိုုခ်စ္လိုု႔ ေမြးၾကသူေတြ မၾကာခဏ ေတြ ႔ဖူးတယ္။
ယုုန္သားကိုုႀကိဳက္လိုု႔ ခ်က္စားၾကသူေတြလည္း မၾကာခဏ
ေတြ ႔ဖူးတယ္။ ယုုန္ႏွစ္ရဲ ႔အစမွာေတာ့ တရုုတ္သမၼတႀကီး
အေမရိကားကိုု ေရာက္လာတယ္။ အီဂ်စ္မွာ လူထုုႀကီး အံုုၾကြတယ္။
ျမန္မာျပည္္မွာ လႊတ္ေတာ္ေပၚတယ္။ ေဒၚစုု အင္တာနက္သံုုးတယ္။
မင္းကိုုႏိုုင္တိုု႔လည္း အခုုထိ မလြတ္ေသးဘူး။

အားလံုုး က်န္းမာၾကပါေစ ။ ငါလည္း ဒါပဲတတ္ႏိုုင္တယ္။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

ေရႊမန္းသူရဲ ႔ လႊတ္ေတာ္ခရီး

ျမင္ရတဲ့ပံုုကေတာ့ လႊတ္ေတာ္အ၀င္မွာ ေရႊမန္းသူရဲ ႔ေအာက္ပိုုင္း
ကိုု မသကၤာလိုု႔ ရွာေဖြစစ္ေဆးေနၾကတဲ့ ပံုုပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ
က ဦးေရႊမန္း ဆိုုေလေတာ့ ေရႊမန္းသူဆိုုတာ ဥကၠဌနဲ႔ ဘယ္လိုု
ဆက္စပ္ေနသလဲ စဥ္းစားဖိုု႔လိုုလိမ့္မယ္ အိုုင္ေဆး ကိုုႏွင္းေမာင္။

ပထမအခ်က္က ဦးေရႊမန္းဟာ မႏၱေလးသား မဟုုတ္ပဲ မႏၱေလး
ရဲ ႔နိမိတ္ပံုုကိုု ယူထားတဲ့အတြက္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မႏၱေလးသား
စစ္စစ္ေတြနဲ႔ ရွင္းရႏိုုင္ဖြယ္ရွိတယ္ဆိုုတာပဲ။ (မႏၱေလးသားေတြ
ကလည္း အစြဲအလမ္းက ႀကီးပါဘိသနဲ႔။)

ဒုုတိယအခ်က္ကေတာ့ ဦးေရႊမန္းရဲ ႔မိဘမ်ားဟာ အလကၤာ
ေက်ာ္စြာ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ကိုု အျပင္းအထန္ႀကိဳက္ခဲ့ပံုုရတယ္
ဆိုုတဲ့အခ်က္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေမြးလာတဲ့သားေလးကိုု ေရႊမန္းလိုု႔
နာမည္ေပးခဲ့ပံုုရတယ္။ ဒါမွမဟုုတ္ ဦးေရႊမန္းကိုုယ္တိုုင္က
မင္းသားရူး ရူးခဲ့ပံုုရတယ္။ ဒီအခ်က္ကလည္း သစၥာ၊ေမတၱာ၊
ေရႊမန္းသဘင္အဖြဲ ႔နဲ႔ အခ်ိန္အခါသင့္ရင္ ရွင္းၾကရလိမ့္ဦးမယ့္
အခ်က္ပဲ။

ပံုုမွာျမင္ရတဲ့ ေရႊမန္းသူကားႀကီးဟာ မႏၱေလးသူ စီးပြါးေရးလုုပ္
ငန္းရွင္တဦးကပဲ ပိုုင္ေလသလား။ မႏၱေလးသူကိုု အရူးအမူး
စြဲလမ္းခဲ့ဖူးတဲ့ စီးပြါးေရးလုုပ္ငန္းရွင္တဦးကပဲ ပိုုင္ေလသလား။
လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌဦးေရႊမန္းကပဲ ပိုုင္ေလသလား စဥ္းစားစရာပဲ။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ေရႊမန္းသူဟာ လႊတ္ေတာ္ကိုုယ္စားလွယ္
ေတြကိုု တင္ေဆာင္လာခဲ့တယ္။ လႊတ္ေတာ္အ၀င္မွာ အရွာ
အေဖြခံရတယ္ ဆိုုတဲ့အခ်က္ပဲ။ ဒါဟာ ေရႊမန္းသူကိုု မယံုုၾကည္
လိုု႔ရွာေဖြတာျဖစ္မယ္။ ေရႊမန္းသူဟာ စိတ္မခ်ရဘူးေပါ့။ ဒီေန
ရာမွာလည္း အျငင္းပြါးစရာျဖစ္ေနတာက။ သူ႔ကိုုစိတ္ခ်လိုု႔ပဲ
လႊတ္ေတာ္ကိုုယ္စားလွယ္ေတြကိုု တင္လာခိုုင္းၿပီးမွ ဘာေၾကာင့္
လႊတ္ေတာ္အ၀င္မွာ သူ႔ရဲ ႔ေအာက္ပိုုင္းကိုု ရွာရသလဲဆိုုတာပဲ။
(တကယ္ေတာ့ ေရႊမန္းသူရဲ ႔ေအာက္ပိုုင္းတင္မက အေပၚပိုုင္းပါ
ရွာၾကမွာပါ။)

ဆိုုေတာ့ကာ...။ ေနာက္ဆံုုးအေနနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရရင္။ ေရႊမန္း
သူ လႊတ္ေတာ္ကိုုယ္စားလွယ္ေတြကိုု တင္ေဆာင္လာတုုန္း လမ္း
မွာ ေဖါက္ခြဲတိုုက္ခိုုက္တာ ခံရရင္ ျပႆနာမဟုုတ္ဘူး။ ေနျပည္
ေတာ္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုုေတာ့ တိုုက္ခိုုက္တာ မလိုုခ်င္ဘူး ဆိုုတဲ့
သေဘာ။ လႊတ္ေတာ္ကိုုယ္စားလွယ္ေတြ လမ္းမွာေသခ်င္ ေသ
ဆိုုတဲ့သေဘာေပါ့။

ေရႊမန္းသူဟာ လႊတ္ေတာ္ကိုု စြန္႔စြန္းစားစားနဲ႔ လာခဲ့ရတယ္လိုု႔
ပဲ ေျပာရေတာ့မယ္ထင္တယ္ တယားနာ ပိတ္သတ္ႀကီးေရ..။

(ဓါတ္ပံုု ၊ ေအပီ)