ကိုယ္ေဖါ့ထားသူမ်ား

ဒို႔ျမန္မာေတြ ဒုကၡေရာက္တာ ၾကာၿပီ။ ဒါဟာ အသစ္အဆန္း မဟုတ္။
ကမၻာသိကိစၥ။ ျမန္မာေတြရဲ ႔ထူးျခားခ်က္တခုက ဘယ္ေလာက္ဒုကၡ
ေရာက္ေရာက္ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပဲတဲ့။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ဖူးတဲ့ မိတ္ေဆြႏိုင္ငံ
ျခားသားေတြကလည္း ဒီသေဘာေျပာၾကတယ္။ ဒီကိစၥ ဟုတ္၊ မဟုတ္ဆို
တာေတာ့ စဥ္းစားစရာ။

ဘယ္သူ႔အဆိုအမိန္႔မွန္းမသိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္တခုကလည္း ဒို႔ျမန္မာေတြ
အေတာ္လက္ခံထားတာ သတိထားမိတယ္။ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေပ်ာ္
ေအာင္ေန.. ဆိုပဲ။ ရတာေလးနဲ႔ပဲ ေလာက္ေအာင္သာစားပါ..တဲ့။ ရွိတာ
ေလးနဲ ႔သာ လွေအာင္၀တ္ပါကြာ..တဲ့။ အၿပိဳင္အဆိုင္ရွိလာရင္လည္း
အရႈံးသာေပးလိုက္တဲ့။ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္က ေပၚခဲ့တဲ့ေဆာင္ပုဒ္ပါ။ မတိုး
တက္ရင္လည္းေန။ တင္းတိမ္ႏိုင္ေအာင္ က်င့္ႀကံၾက ဆိုတဲ့သေဘာ။ ဒါဟာ
အျငင္းအခုံလုပ္သင့္တဲ့ကိစၥ။ တိုးတက္ေရးအတြက္ ေတာ္ေတာ္အေႏွာက္
အယွက္ျဖစ္ေစတဲ့ အယူအဆလို႔ေျပာပါရေစ။

ဒို႔ျမန္မာေတြ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းက ဒီအယူအဆေတြနဲ႔မ်ား အဆက္
အစပ္ရွိေနမလား။ ျမန္မာဒုကၡသည္စခန္းအခ်ိဳ ႔ကို ေရာက္ဖူးတယ္။ ကိုယ့္ရပ္
ကိုယ့္ရြာမွာေနသလို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေအးေအးသက္သာနဲ႔။ ကိုယ့္
ေျမကိုယ့္ေရမွာထက္ လံုၿခံဳေနတာလည္းပါမယ္။ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပဲ။ ေစ်းတန္းနဲ႔၊
ပြဲလမ္းနဲ႔။

ဘုရားသံုးဆူနယ္စပ္မွာ တေန႔လုပ္၊ တေန႔စား အလုပ္လုပ္ေနၾကတာ ျမန္မာ
လူငယ္ အမ်ားစု။ သူတို႔လည္း ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပဲ။ အပူအပင္ နည္းၾကပံုရတယ္။
လူႀကီး အခ်ိဳ ႔ရဲ ႔မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ရုန္းကန္ရတဲ့ဘ၀က ပင္ပန္းလွတဲ့ အရိပ္
ေတြ ျမင္ရတယ္။












ျမန္မာေတြ ဒုကၡေရာက္တာ မဆန္းဘူးလို႔ အစခ်ီခဲ့တာကို ျပန္ေကာက္ခ်င္
တယ္။ ျမန္မာ့ဒုကၡေတြအေၾကာင္း ျမင္ခဲ့၊ ေတြ ႔ခဲ့၊ ခံစားခဲ့ရေပမဲ့ ဒီအေၾကာင္း
ေတြကို ေျပာမျပခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဆန္းလည္း မဆန္းေတာ့ဘူးကိုး။ တတိုင္းျပည္
လံုးလိုလိုက ဇတ္နာေနၿပီးသား။ ျမန္မာတဦးခ်င္းစီမွာကို ေၾကကြဲနာက်င္ဖြယ္
ဇတ္လမ္းေတြ မ်ားၿပီးရင္း မ်ားရင္း။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်။

မီးမမွန္၊ ေရမမွန္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ ျမင့္တဲ့ဒဏ္။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးခ်ိဳ ႔
တဲ့လြန္းတဲ့ဒဏ္။ ဥပေဒရဲ ႔ အကာအကြယ္ မရတဲ့ဒဏ္။ အာဏာပိုင္ေတြရဲ ႔
မတရားတဲ့ဒဏ္။ ဟိုဒဏ္၊ ဒီဒဏ္ေတြကို ရင္ဆိုင္ရင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္
သန္းေနၾကတာကိုက အံ့ၾသစရာ။ ဗိုလ္သန္းေရႊကလည္း မၾကည့္။ ေဒၚစုက
လည္း မကယ္ႏိုင္။ ျပည္ပေရာက္ေတာ္လွန္သူမ်ားကလည္း မကူႏိုင္။ ဆယ္
ႏွစ္လည္း မဟုတ္၊ ဆယ့္ငါးႏွစ္လည္း မဟုတ္။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လည္း မဟုတ္။
ဒီၾကားထဲမွာ ၿပံဳးေနၾကတုန္းပဲဆိုတာဟာ သာမန္ကိစၥမဟုတ္။ အထူးတဆန္း
ကိစၥျဖစ္ရၿပီ။












ဒို႔ျမန္မာေတြ ဒုကၡပင္လယ္ထဲမွာ ကိုယ္ေဖါ့တတ္လြန္းေနသလား။ စဥ္းစား
စရာ။ ကိုယ္ေဖါ့ထားတဲ့အေၾကာင္းေတြကိုပဲ ေရြးၿပီးေရးေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ကူး
ထားတယ္။ အဲဒါကိုက ကိုယ္ေဖါ့နည္းတမ်ိဳးပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။
မိတ္ေဆြတို႔ေရာ ကိုယ္ေဖါ့ထားၾကတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။

အခုေရးတဲ့စာေတြကို နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ရွာေဖြစားေသာက္ၾကရတဲ့
ဒို႔ျမန္မာေတြ၊ ျမန္မာျပည္ထဲမွာပဲ ေလွာ္ရင္းနစ္ေနရတဲ့သူေတြ မဖတ္မိပါ
ေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းတယ္။ သူတို႔သာ ဖတ္မိရင္။ နင္သိတာက နည္းနည္း
ေလးလို႔ အျပစ္တင္ၾကမွာ။












ဓါတ္ပံုေတြက ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္မွာ ကိုယ္ေဖါ့ထားၾကသူေလးေတြပါ။
ရိုက္တာကိုခြင့္ေတာင္းခဲ့ေပမဲ့ ဒီဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဖို႔ခြင့္မေတာင္းမိခဲ့ဘူး။
ကိုယ္ေဖါ့ထားသူမ်ား အားလံုးကို ေလးစားပါတယ္။

ေျမ

ေျမျပႆနာဟာ လူ႔သမိုင္းအစကတည္းက ရွိခဲ့တယ္။ သူ႔ေျမ ၊ ကိုယ့္ေျမခြဲျခားလို႔
ေသဆံုးရတဲ့လူေတြ၊ ဘ၀ပ်က္ရသူေတြ မေရတြက္ႏိုင္ဘူး။ အခုထိ ရွိေနတုန္း၊
ျဖစ္ေနတုန္း။ ေျမေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ စစ္ပြဲေတြ၊ မိသားစုတြင္း ရန္ပြဲေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးေရး
ပဋိပကၡေတြ၊ မေခၚႏိုင္၊ မေျပာႏိုင္ဇတ္လမ္းေတြ မဆံုးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေျမႀကီးေပၚ
မွာ လူေတြရွိေနသေရြ ႔ တက္ေနမယ့္ျပႆနာပဲ။

ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကိုပဲၾကည့္။ ဒါ..ဒို႔ေျပ..ဒါ...ဒို႔ေျမတဲ့။ ေျမဟာ အေရးႀကီး
သဟ့ဲ။ လူတေယာက္အတြက္ ေျမဘယ္ေလာက္လိုသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းက ေျဖရင္
အရွည္ႀကီး။ ငါအပါအ၀င္ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ျမန္မာေတြ ကိုယ့္ေျမကိုယ္ စြန္႔ခြါလာခဲ့ၾကၿပီ။
ငါ့အမ်ိဳးေတြလည္း စြန္႔ခြါလာေနၾကၿပီ။ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ဆို ျပည္ပေရာက္ျမန္မာေတြ
အဆမတန္တိုးလာေတာ့မယ္။ ဒီကိစၥဟာ အခုခ်ိန္မွာ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့။

ဆန္းတာကေတာ့ ျမန္မာေျမကို ခဏတျဖဳတ္ ငါျပန္နင္းခဲ့ရတာပဲ။ ဆယ့္ငါးမိနစ္
ေလာက္နင္းခဲ့တယ္။ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဘုရားသံုးဆူၿမိဳ ႔က ဒို႔ပိုင္တဲ့ေျမကိုေပါ့။
ၾကာၾကာေတာ့ မနင္းရဲဘူးဗ်။ ျမန္မာဘက္က စစ္လားေဆးလားလုပ္လာရင္ လိုတာ
ထက္ပိုၿပီး ရွင္းေနရဦးမယ္။ သိတဲ့အတိုင္း။ ျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြက သူတို႔ကိုရွင္း
ျပရင္ မႀကိဳက္ဘူး။ (နားမလည္ႏိုင္တာလည္း ပါတယ္) သူတို႔နဲ႔ရွင္းရင္ ရႈပ္တတ္တယ္။
ကိုယ့္ေျမလား။ သူ႔ေျမလား။ ဒို႔ေျမလားဆိုတာ ရွင္းရင္းရႈပ္ကုန္မွာစိုးလို႔ မသိမသာနင္း
ၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။













ထိုင္းနဲ႔ျမန္မာနယ္စပ္ဆိုတာက ေျမခ်င္းေရခ်င္းဆက္ေနေတာ့ သူ႔ေျမကိုယ့္ေျမ ထိဖို႔
ဆုိတာ လြယ္သေပါ့။ ကိုယ့္အတြက္သာ ျမန္မာေျမ ျပန္ထိဖို႔ခက္ေနတာ။ နယ္စပ္ေန
ျပည္သူေတြအတြက္ ဒါဟာ ဘာမွစာဖြဲ ႔စရာမဟုတ္။ ငါက နယ္စပ္ေနျပည္သူတဦး
မဟုတ္ေတာ့လည္း အခုလိုစာဖြဲ ႔ေနရသေပါ့ကြယ္။












ျမန္မာေျမကိုမထိရတာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြခ်ီခဲ့ၿပီ။ ကိုယ့္ေျမကိုယ္ျပန္ထိရတာ ေပ်ာ္စရာ
လည္း မေကာင္းပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္သဟဲ့လို႔ ေျပာလို႔ရရံု။ စတိေလာက္ေပ်ာ္
ရတာပါ။ ၾကည့္ေလ ငါနင္းခဲ့ရတဲ့ျမန္မာေျမဆိုတာကလည္း နယ္စပ္ဂိတ္ကေျမ။ အဲဒီ
မွာက ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလ ဂ်ပန္ေတြေခၽြးတပ္ဆြဲၿပီးေဖါက္ခဲ့တဲ့ ေသမင္းတမန္လမ္း
ရဲ ႔အဆံုး။ ဒို႔ျမန္မာေတြေသာက္ေသာက္လဲ ေသခဲ့ရတဲ့ ရထားလမ္းျပတ္ႀကီးရွိတဲ့ေနရာ။












နယ္စပ္မွာေတြ ႔ရတဲ့ ျမန္မာေတြအေၾကာင္း ေနာက္မွဆက္ေရးမယ္။

(ဓါတ္ပံု၊ ကိုယ္တိုင္ရိုက္)

ေဘာပြဲၾကည့္ရ ငါ့ဘ၀

အီေဖကိုက ေဘာပြဲခေရဇီ မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ေဘာခေရဇီတိုင္းျပည္တခုမွာ
ေရာက္ေနတုန္း ကမၻာ့ေဘာပြဲႀကီးနဲ႔ႀကံဳေနပါေလေရာ။ အခုထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္
အဘီဆစ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေဘာခေရဇီတဲ့။ သူ႔ထက္ပိုၿပီး ခေရဇီသူကေတာ့
သူ႔အရင္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဆရာသတ္ဆင္ပဲ။ အခု ျပည္ေျပးျဖစ္ေနရသူ
ေပါ့။ အဂၤလန္က ေဘာလံုးအသင္းကိုေတာင္ ၀ယ္ခဲ့ေသးတာတဲ့ဗ်ား။

ထိုင္းေတြကမၻာ့ဖလားမွာ ၀င္ကန္ၾကရင္ေတာ့ ေနလို႔ကိုရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ဘယ္ေလာက္မ်ား ရူးလိုက္ၾကမယ္မသိ။ ႏိုင္ငံအလိုက္ ေဘာလံုးအသင္း အက်ီ ၤ
ေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြလည္း မနည္းဘူး။ ၀တ္တဲ့လူေတြလည္း မနည္းဘူး။ ဘာ
ပဲေျပာေျပာ အာရွသားေတြ အားကစားကို ခေရဇီျဖစ္တာေတာ့ အီေဖကိုႀကီး
အားေပးသကြယ္။

ဟိုတေန႔ကပဲ အာရွသားေတြနဲ႔လက္တင္အေမရိကန္ေတြ ကန္တဲ့ပြဲမွာ ေဘာပြဲ
အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိတဲ့ငါ။ အာရွသားကိုပဲ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး အားေပး
ခဲ့ေသးတယ္။ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ ဘရာဇီးလ္ပြဲေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကိုယ္အား
ေပးခါမွသူ႔ခမ်ာ ရႈံးရရွာတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဘရာဇီးလ္လို ေဘာ္လံုးဖက္ေမြးလာတဲ့ ႏိုင္ငံကို ၂ဂိုး၁ဂိုးနဲ႔ရႈံးရတာကိုပဲ
ျပန္ၿပီးဂုဏ္ယူလိုက္ပါတယ္ေလ။ ဘရာဇီလ္းကိုတလံုးျပန္သြင္းႏိုင္တာ နည္းတာ
မွတ္လို႔။ ဒါမွငါတို႔ရဲ ႔ေျမာက္ကိုရီးယားကြ။ အခ်ဥ္ မဟုတ္ဘူးေဟ့။ အာရွသားတဲ့
ေနာ္။ ႏ်ဴကလီးယားလည္း ရွိသဟ။ ညိမ္ညိမ္ေနၾက။












ေျပာခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ ေဘာပြဲစိတ္မပါသူက အခုေဘာပြဲ ၾကည့္ေနရတယ္ဆို
တာကို။ အဲဒီအေၾကာင္းရွင္းျပခ်င္လို႔ ဒီစာကိုေရးရတာ။ ၾကည့္ခ်င္လြန္းလို႔ တက္
ၾကြၿပီးၾကည့္ေနတာ မဟုတ္။ တႏိုင္ငံက တႏိုင္ငံကိုေျပာင္းေနရတာဆိုေတာ့
အခ်ိန္ကြာသမို႔လား။Jet Lag ျဖစ္ေနတာ။ အခ်ိန္နဲ႔အညီခႏၱာကိုယ္က လိုက္မ
ေျပာင္းႏိုင္တာေပါ့။













ညသန္းေခါင္ဆို ႏိုးၿပီ။ ေန႔လည္ခင္းဆို ငိုက္ၿပီ။ ဆိုေတာ့ ကမၻာ့ေဘာပြဲႀကီးနဲ႔
အီေဖကို တည့္တည့္ႀကီးကို တိုးၾကေလသတည္းေပ့ါ။ အဆိုးထဲက အေကာင္း
ျပန္တြက္ၿပီး ကမၻာ့ဖလားပြဲၾကည့္ရ နည္းသလားဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ အားေပးေနရ
ေၾကာင္းပါဗ်ား။ ေအာင္မယ္။ ကိုယ္လိုလူ(ေန႔ငိုက္ ညျပဴး)သမားေတြက အမ်ား
သားေနာ့။ သူတို႔ကေတာ့ Jet Lag သမားေတြမဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ ႔။ ေဘာပြဲၾကည့္ခ်င္
လြန္းလို႔ကို အိပ္ေရးအပ်က္ခံၿပီး တက္ၾကြရရွာသူေတြေပါ့။ ေအာ္...ေဘာပြဲ...
ေဘာပြဲ..။ စြဲသူေတြလည္း ရူးေလာက္ေအာင္ စြဲၾကေပသကိုး။

(ရုပ္ပံု၊ အီေဖကိုနဲ႔ဂူဂလ္တို႔ ပူးတြဲတင္ဆက္သည္) (ငါ့ဟာ ၂ပံု ။ ဂူဂလ္ ၁ပံု)

ေဘာ္လံုး၊ အိုးပုတ္နဲ႔ - ါ ဆို လာ

ဒီအလံုးတလံုးေၾကာင့္ တကမၻာလံုး အုံးအံုးက်က္က်က္ျဖစ္ေနတာကိုက စိတ္၀င္
စားစရာ။ တကယ္ဆို အီစကိုက ေဘာ္လံုးကို သိပ္ၿပီးစိတ္၀င္စားလွတာမဟုတ္။
ဂိုးေလး တလံုးတေလ၀င္ႏိုင္ဖို႔အေရး ျဖစ္ေနလိုက္ၾကတာ တရုန္းရုန္းနဲ႔။ ဒါကိုပဲ
ကမၻာက ရူးမတတ္ႀကိဳက္လွၿပီ။

အီစကိုက ေလာေလာဆယ္ အေမရိကန္ရဲ ႔ NBA ဘတ္စကက္ေဘာကို ႀကိဳက္ေန
ရွာတယ္။ ေဘာလံုးပြဲနဲ႔မ်ား တျခားစီ။ သြင္းလိုက္ၾကတာ ေသာက္ေသာက္လဲ။ ႏွစ္
စကၠန္႔၊ သံုးစကၠန္႔နဲ႔ေတာင္ တလံုး၀င္ေအာင္သြင္းႏိုင္တာမ်ား အံ့ကိုၾသလို႔။ ေဘာ
လံုးခင္မ်ာမွာေတာ့ တခါတခါ ႏွစ္ဘက္လံုး အႀကိတ္အနယ္ကန္ၾကတာေတာင္
တလံုးမွ မ၀င္ႏိုင္ရွာဘူး။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ေဘာလံုး၀ါသနာအိုးေတြ ေဒါပြေလာက္ၿပီ။












ထိုင္းက အဂၤလိပ္ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံမဟုတ္ေပမဲ့ ေဘာလံုးေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္
၀င္စားၾကရွာတယ္။ ဘုရင္စံနစ္ရွိတာခ်င္း တူလို႔မ်ားလား။ ဘယ္ေနရာသြားသြား
ကမၻာ့ဖလားရူးသြပ္မႈနဲ႔ ကင္းတာ ခပ္ရွားရွား။ လူစည္ကားတဲ့ တေနရာမွာ ရုပ္သံလိုင္း
ႏွစ္ခုေပါင္းၿပီး ေဘာလံုးဇတ္ခင္းေနတာက္ို အီစကိုက ဓါတ္ပံုရိုက္ၿပီး မွတ္တမ္းတင္
လိုက္တယ္။












ရံုနဲ႔ျပေနတာ။ ပြဲစဥ္ေတြနဲ႔အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြ ရံုထဲ၀င္ၿပီး ေဘာပြဲ
ၾကည့္ ႏိုင္ေအာင္လုပ္ေပးထားေလရဲ ႔။ တိုက္ရိုက္လည္းလႊင့္။ သြယ္၀ိုက္လည္းလႊင့္။
(သြယ္၀ိုက္ဟူသည္မွာ...ၿပီးခဲ့တဲ့ပြဲေတြကို ျပန္ျပေနတာကို ဆိုလို၏)

ရံုထဲမွာၾကည့္လို႔ အားမရရင္ အျပင္မွာ ကိုယ္တိုင္ထြက္ၿပီးကန္ႏိုင္ဖို႔ေတာင္ လုပ္ထားေပး
တယ္။ ဒါေပတဲ့ ဒီေဘာပြဲက လက္နဲ႔ကန္တဲ့ပြဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိုင္းေတြကေတာ့ ေဘာဆို
တာနဲ႔ ကန္ၿပီးသားပဲ။












ဒီေန႔ေခတ္ျမန္မာကေလးငယ္ေတြ အိုးပုတ္ဆိုတာ ေဆာ့ၾကေသးရဲ ႔လား။ အီစကိုတို႔
တုန္းကေတာ့ ေဆာ့ခဲ့ၾကရသဗ်ား။ စိတ္ကူးတည့္ရာ အရြက္ေတြခူး။ အိုးပုတ္ထဲကို
ထည့္ၿပီး ဟင္းခ်က္တမ္း၊ထမင္းခ်က္တမ္း ကစားခဲ့ရပါတယ္။ အီစကိုတုိ႔ေခတ္ ျမန္မာ
ကေလးငယ္ တို႔ရဲ ႔ရိုးရာ ကစားနည္းတခုေပါ့။ လူႀကီးေတြကလည္း လိုလိုလားလား
ေဆာ့ခြင့္ေပးတဲ့ ကစားနည္းပါ။












ေဟာ။ အဲဒီအိုးပုတ္လိုမ်ိဳး ေျမအိုးေလးေတြ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ ႔လည္ေခါင္က
သားသား နားနားကုန္တိုက္ႀကီးထဲမွာ အက်အန ေရာင္းခ်ေနသဗ်ား။(သူက
ပိုလွေအာင္ အရုပ္ေလးေတြ ေဖၚထားတာေပါ့) ျမင္တဲ့အတိုင္း ေကာက္ရိုးေလး
ေတြေအာက္မွာခင္းလို႔။ ႏွီးေတာင္းေလးထဲမွာခ်စ္စရာ အိုးပုတ္ေလးေတြ။
၀င့္လို႔ ၊ ထည္လို႔။ အင္း....ေစ်းကြက္...ေစ်းကြက္ ။












ဒါကေတာ့ ဂ်ပန္ေလဆိပ္ထဲက အခြန္လြတ္ဆုိင္တခုပါ။ ဘာမ်ားလဲလို႔ ေသခ်ာေအာင္
ဖတ္ၾကည့္ရေသးတယ္။ ဂ်ပန္အသံထြက္ကိုမ်ား အဂၤလိပ္လိုေရးထားတယ္ ထင္လို႔။
ဘယ္ဟုတ္လိမ့္မလဲ။ အတည္ေရးထားတာပါ။ ေနာက္တာ မဟုတ္ဘူး။

ဂီတသံစဥ္ေလးကို လွလို႔ ဆိုင္နာမည္ေပးထားတာျဖစ္မွာေပါ့။ အီစကိုကေတာ့ ဆိုင္နာ
မည္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး အထဲကို မ၀င္ခဲ့ပါဘူး။ အထဲေရာက္ေနၿပီးသား လူေတြကိုပဲ အျပင္က
ထုိင္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ေတြလည္း ရိုးရိုးေစ်း၀ယ္ေတြျဖစ္ၾကပံု ရပါတယ္။ အခြန္လြတ္
ေစ်းမဟုတ္လား။












ဟိုးအေပၚဆံုးက ပံုကေတာ့ ၀ိုင္ခြက္ေတြကို ေဆးၿပီးေမွာက္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး။
မီးလံုးမီးဆိုင္းေတြေနရာမွာ အလွျဖစ္ေအာင္ အင္စေတာ္ေလးရွင္း လုပ္ထားတာပါ။
တတ္ဆင္မႈ အႏုပညာဆိုပါေတာ့။ အိုးပုတ္ဆိုင္နားမွာပဲ။

(ဓါတ္ပံု ၊ ဂူဂလ္က မဟုတ္ဘူးကြ ၊ ငါ့ဟာ... ငါ့ဟာ)

အပ်င္းေျပ

ျပင္းေနတာကို ေပ်ာ့သြားေအာင္လုပ္တာမဟုတ္။ ေျပေျပလည္လည္
ပ်င္းရေအာင္လည္း မဟုတ္။ ပ်င္းတာကို ေျပေလွ်ာ့သြားေအာင္(အပ်င္း
ကို ေျဖလိုက္လို႔ ေျပသြားတာကို) အပ်င္းေျပလို႔ေခၚသကြဲ ႔။ မသိရင္မွတ္
ထားၾက။ အေရးထဲ သတ္ပံုက မွန္ရဲ ႔လားမသိ။ ေျဖတာလား၊ ျဖည္တာလား။
ေျပတာလား၊ ၿပီတာလား၊ ျပည္တာလား။ သိတဲ့လူမ်ား ဆံုးမၾကပါဦး။

ခရီးရွည္တခုထြက္မွာဆိုေတာ့ (အဲဒီခရီးမွာလည္း ပ်င္းမွာဆိုေတာ့) ေပါ့ေပါ့
ပါးပါး အပ်င္းေျဖႏိုင္ေအာင္ ကင္မရာအေသးတလံုး ထပ္၀ယ္လိုက္တယ္။
Canon. G 11. Power Shot. အပ်င္းေျဖနည္းကား ေရာက္တတ္ရာရာ
အကုန္ရိုက္။ ဘေလာ့ဂ္မွာတင္။ အဲဒီအစီစဥ္သစ္ႀကီးကို အခုပဲ စတင္လိုက္
ပါၿပီခင္ဗ်ား။












ပထမဆံုးသတိထားမိတာကေတာ့ ပိေတာက္ပန္းပဲ။ ဇြန္လထဲေရာက္ေနၿပီ
ပိေတာက္ေတြက ပြင့္ေနတုန္းပဲလားဆိုၿပီး ရိုက္လိုက္တာပါ။ ကိုယ္ပိုင္ပိေတာက္
ပန္းလည္းရွိသြားရေအာင္ေပါ့။ ဘန္ေကာက္ပိေတာက္ပါ။ ရိုက္ခါနီးမွပဲ အလင္း
ေရာင္က နည္းသြားရွာတယ္။ ပိေတာက္ပန္းကို မျမင္ရတာ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာ
ေလၿပီ။ ေအာ္... ေရႊျပည္ႀကီး....ေရႊျပည္ႀကီး။ ေ၀းေနတာပဲ ေအးတယ္လို႔မွတ္ရ
မလား။












လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားတခုမွာ အမွတ္မထင္ စိန္ပန္းပင္ကိုေတြ ႔လိုက္ေတာ့
တေနရာရာကို လြမ္းသြားသလိုပဲ။ စိန္ပန္းပြင့္ေတြနဲ႔အတူ အဖူးစိမ္းစိမ္းေလး
ေတြကိုေတြကိုေတြ ႔ရေတာ့လည္း ငယ္ငယ္က ၾကက္ဖခြပ္တန္းကစားတာကို
သတိရျပန္တယ္။ ၾကက္ဖခြပ္တယ္ဆိုတာ ေျမႀကီးေပၚေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ၿပီး
ခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ စိန္ပန္းအဖူးကိုဖြင့္။ အထဲမွာရွိတဲ့ ၀တ္တန္
ေလးေတြကို ထုတ္။ ၀တ္တန္ေလးေတြက ရွည္ရွည္။ လက္နဲ႔ကိုင္လို႔ရတယ္။
၀တ္တန္ရဲ ႔ထိပ္မွာ ၀တ္ဆံရွိတယ္။ ၀တ္တန္ေလးကို သူတေခ်ာင္း ကိုယ္တ
ေခ်ာင္းကိုင္ၿပီး ၀တ္ဆံခ်င္းခ်ိတ္။ အၿပိဳင္ဆြဲ။ ျပဳတ္ထြက္သြားသူက အရႈံး။
အဲသဟာကို ၾကက္ဖခြပ္တယ္လို႔ ေခၚသတဲ့။

စိန္ပန္းပင္ေအာက္ေရာက္ေနတုန္း စိန္ပန္းရြက္ေလးေတြ ေၾကြက်လာေတာ့
ကိုေခ်ာႏြယ္ရဲ ႔ကဗ်ာကို သတိရသြားျပန္ေရာ။ သူက မန္က်ည္းရြက္ေတြ ေၾကြတာ
ကိုဖြဲ ႔တာပါ။ ေရကန္ထဲကို မန္က်ည္းရြက္ေတြ အေႏွးေၾကြက်ေနတာကို ျမင္ၿပီး
ခံစားရလြန္းလို႔တဲ့ေလ။ အခုေတာ့ စိန္ပန္းရြက္ေသးေသးေလးေတြ ငါ့အေပၚကို
ေၾကြက်ေနေပါ့။












ေကာ္ဖီဆိုင္တခုမွာထိုင္ရင္း အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့။ တရုတ္စကားပန္း
ေတြ။ ဘယ္ႏွယ္ေၾကာင့္ တရုတ္စကားလို႔ေခၚတာလဲဆိုတာ ဖတ္ဖူးေပမဲ့ ေမ့သြား
ၿပီ။ဒီအပင္က ရာသီမေရြးပြင့္ပံုရတယ္။ (မွားရင္ ဆံုးမပါဦး) ဒီအပင္မွာ ႀကိဳက္တာ
က ပန္းပြင့္ေတြနဲ႔ သူ႔ရဲ ႔အရြက္ေတြက ထင္ရွားၿပီး ခိုင္ခန္႔တာကိုပဲ။ အေရာင္က
လည္းရွင္းတယ္။ အျဖဴနဲ႔အစိမ္းဆိုေပတဲ့ ပန္းပြင့္ရဲ ႔အလယ္မွာ အ၀ါေရာင္ႏုႏု
ေလးေတြရွိတတ္တယ္။ ဒီအပင္ကို ျမင္ရေတာ့ ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းတက္ခဲ့တာကို
သတိရသြားျပန္ေရာ။ အျဖဴနဲ႔အစိမ္းကို ၀တ္ၾကရသမို႔လား။

ဒီေန႔ေတာ့ ပန္းသံုးမ်ိဳးနဲ႔ပဲ အစီအစဥ္သစ္ရဲ ႔ပထမပိုင္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါ
မယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ ပန္းမဟုတ္တာေတြ လာမယ္။

အေပၚဆံုးက လူသံုးေယာက္က ဘယ္သူေတြတုံးဟဲ့လို႔ မေမးၾကပါနဲ႔။ အီစကို
လည္းမသိဘူး။ သူမ်ားေတြ တရုန္းရုန္းနဲ႔ရိုက္ေနၾကလို႔ ဘာမ်ားတုံးဆိုၿပီး ၀င္
ရိုက္တာ။ ဘန္ေကာက္သူတဦးနဲ႔ ဘန္ေကာက္သားႏွစ္ဦးလို႔သာ မွတ္လိုက္
ၾကေပေရာ့။ အားလံုး ေပ်ာ္ေဇဗ်ား။

(ရုပ္ပံု၊ ဂူဂလ္ မဟုတ္။ ငါ့ဟာေတြ)

အုန္းေမာင္ အခ်ပ္ပို

ဂငယ္နဲ ႔ကႀကီးက အုန္းေမာင္ေတြအေၾကာင္း အခုမွျပန္စဥ္းစားမိလို႔ အခ်ပ္ပို
ထပ္တိုးလိုက္တာပါ။ ဒီလူႏွယ္ ေျပာင္လို႔ကို မဆံုးႏိုင္ဘူးလို႔ မထင္ၾကပါနဲ႔။

ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ ဂ်ပန္မွာ အမ်ိဳးသားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထိပ္ေျပာင္
ၾကတယ္။ ထိပ္ေျပာင္ျခင္းအမႈမွာ ဂ်ပန္ေနာက္မွာ ကပ္ၿပီးလိုက္လာတာက
ေတာ့ ကိုရီးယားပဲ။ ထိပ္ေျပာင္ေနမွေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူးကြာဆိုၿပီး တေခါင္း
လံုးကို ကတုံးေျပာင္ အုန္းေမာင္ျဖစ္ေအာင္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ လုပ္ေနၾက
ေပမဲ့ ဂ်ပန္နဲ႔ကိုရီးယားကေတာ့ ဒီေနရာမွာ အတုမခိုးၾကရွာဘူး။

အတုမခိုးရတာ အေၾကာင္းရွိတယ္။ ဂ်ပန္မွာ ကတံုးတံုးၿပီးေနထိုင္တာ လူႏွစ္မ်ိဳး
ပဲရွိတယ္။ ဘုန္းႀကီးရယ္၊ ယာခူဆာရယ္။ ဂ်ပန္ထိပ္ေျပာင္ေတြက ဘုန္းႀကီးနဲ႔ေရာ
ယာခူဆာနဲ႔ေရာ မတူခ်င္ၾကဘူး။ ယာခူဆာတိုင္း ကတံုးေတြေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီေခတ္မွာ ဆံရွည္ယာခူဆာေတြလည္း ရွိလာပါၿပီ။ ဒါေပတဲ့ အစဥ္အလာအားျဖင့္
ယာခူဆာဆိုရင္ ကတံုးတံုးၾကတယ္။ သိပါတယ္ေနာ္ ယာခူဆာဆိုတာ။
ဂ်ပန္လူမိုက္။

ကိုရီးယားအုန္းေမာင္ေတြကေတာ့ ဇတ္လမ္းတမ်ိဳး။ ကိုရီးယားမွာ ဗုဒၶဘာသာ
ဘုန္းႀကီးေတြပဲ ကတုံးတုံးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုန္းႀကီးမဟုတ္ပဲ တံုးၾကတဲ့အခ်ိန္ရွိတယ္။
အဲဒါက စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ျပင္းထန္မႈကို ျပတဲ့အခါပဲ။ ဆိုပါစို႔ အထက္တန္း
စာေမးပြဲကို တႏွစ္ထဲနဲ႔ အျပတ္ေျဖမယ္။ ငါဟာ စိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္သူ။ ဒီမွာၾကည့္
ကတံုးတံုးလိုက္ၿပီ...ဆိုတာမ်ိဳး။ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာလည္း ဒီအခြင့္အေရး မရမခ်င္း
ဆႏၵျပတာကိုမေလွ်ာ့ဘူး...။ အဆံုးထိ တိုက္ပြဲ၀င္သြားမယ္...ငါ၏ဦးေခါင္းကား
ေျပာင္အတိရွင္းလိုက္ၿပီ..ဆိုတာမ်ိဳး။

ရယ္စရာအျဖစ္ ေျပာတာရယ္လို႔ေတာ့ မသတ္မွတ္ၾကပါနဲ႔။ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္
တခုကို တိုက္ဆိုင္လို႔ ျပန္ေျပာတယ္လို႔မွတ္ပါ။ ေတာင္ကိုရီးရားေရာက္ ျမန္မာ့ဒီမို
ကေရစီသမားတခ်ိဳ ႔လည္း အဲသလိုနည္းနဲ႔ အုန္းေမာင္ေတြ တခါျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။

ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ေဒၚစုတို႔အဖြဲ ႔အရိုက္အႏွက္ခံေနရတဲ့ ဒီပဲယင္းကာလျဖစ္လိမ့္
မယ္။ ျမန္မာသံရံုးေရွ ႔မွာ ကတံုးေတြေျပာင္ေအာင္တံုးထားၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီ
သမားေတြ အျပတ္ဆႏၵျပခဲ့ၾကဖူးတယ္။ အခုေတာ့လည္း သူတို႔က ဘိုေကေတြ
ျပန္ျဖစ္သြားပါၿပီ။

ဂ်ပန္က ယာခူဆာအေၾကာင္းေျပာရင္း လမ္းႀကံဳတုန္း ျမန္မာေတြနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့
အေၾကာင္းေလး ထည့္ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။ ယာခူဆာတို႔ရဲ ႔ထင္ရွားတဲ့အမွတ္အ
သားတခ်ိဳ ႔ကေတာ့ ေျပာခဲ့သလို ကတံုးေျပာင္ၾကတယ္။ ေနာက္တခုက ေဆးမွင္
ေၾကာင္ေတြ ထင္ထင္ရွားရွား ထိုးထားၾကတယ္။

ဂ်ပန္ေရခ်ိဳးနည္းဆိုတာ ၾကားဖူၾကမွာေပါ့။ သူတို႔ဆီမွာက ေရပူကန္ေတြမွာ သူရွင္း
ကိုယ္ရွင္း ခပ္ရွင္းရွင္းသမားေတြ ဒီအတိုင္းေရခ်ိးၾကတာ ဓေလ့ပဲ။ အခုထိ ရွိတုန္း။
ယာခူဆာေတြ ေရလာခ်ိဳးရင္ သိပ္ၿပီးသိသာတယ္။ ကတုံးက ေျပာင္။ ေဆးမွင္
ေၾကာင္က ထင္ရွားဆိုေတာ့။ လူမိုက္ႀကီးေရခ်ိဳးတဲ့အနား ေတာ္ယံုလူ မကပ္ရဲၾကဘူး။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတခ်ိဳ ႔ကလည္း ေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြနဲ႔မဟုတ္လား။

တခါေတာ့။ ဂ်ပန္ေရာက္ျမန္မာေဆးမွင္ေၾကာင္တဦး ခပ္ရွင္းရွင္းေရပူစိမ္တဲ့ေနရာကို
သြားပါတယ္။ သူ႔ကိုလည္းျမင္ေရာ ကန္ထဲမွာေရာက္ေနႏွင့္ၾကတဲ့ ဂ်ပန္မ်ားက မ်က္
လံုးျပဴးကုန္ၾကတယ္ဆိုပဲ။ဒီလူက ဘယ္တိုင္းျပည္ကပါလိမ့္။ အသားကလည္း ညိဳ။
ေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြနဲ႔။ ဒါေပတဲ့ ကတုံးေျပာင္ အုန္းေမာင္ေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။
သူတို႔တိုင္းျပည္က ယာခူဆာေတြက ကတုံးမတံုးၾကဘူးထင္ပါရဲ ႔လို႔ တြက္ၾကသတဲ့။

တေျဖးေျဖးရင္းႏွီးလာေတာ့မွ ခင္ဗ်ားက ယာခူဆာလားလို႔ ေမးၾကည့္ၾကသတဲ့။ အဲဒီလို
အေမးခံလိုက္ရေတာ့မွ ေဆးမင္ေၾကာင္ကိုယ္ေရႊျမန္မာ လန္႔သြားပါေလသတဲ့။

(ရုပ္ပံု ၊ ဂူဂလ္)

အုုန္းေမာင္တိုု႔အေၾကာင္း

လူတေယာက္မွာ ဆံပင္မရွိတာ ထူးဆန္းတယ္။ ရွိေနတဲ့ဆံပင္ကိုု မရွိေအာင္
ရိတ္ၿပီး ေနတဲ့လူေတြက ပိုုထူးဆန္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုုေခတ္က စူပါစတား
ေတြကအစ ကတုုံးနဲ႔ေနတဲ့ေခတ္။ သူတိုု႔ကိုုအားက်သူေတြကလည္း လိုုက္တံုုး
ၾကတဲ့ေခတ္ဆိုုေတာ့ လူေတြမွာ ဆံပင္မရွိတာ မထူးဆန္းေတာ့ဘူးလိုု႔ေျပာရ
ေတာ့မယ္။

စာရင္းနဲ႔အင္းနဲ႔ အတိအက်မေျပာႏိုုင္ေပမဲ့ အခုုခက္က အရင္ေခတ္ေတြထက္
အုန္းေမာင္ေတြသိပ္မ်ား လာတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဘယ္လိုုျဖစ္ၾကတာလဲ။

ရုုပ္ရွင္ေလာကမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ကတံုုးမင္းသားေတြ ရွိတယ္။ ေဟာလီး
၀ုုဒ္မွာ Yul Brynner ဆိုုတဲ့ပုုဂၢိဳလ္က တေခတ္မွာတေယာက္ဆိုုသလိုု ကတံုုး
ေၾကာင့္ နာမည္ႀကီးခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ေဟာလီး၀ုုဒ္မွာေတာ့ ကတံုုးမင္းသားေတြက
တေယာက္မကေတာ့ဘူး။ အားကစားေလာကမွာလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။

ျမန္မာ့ရုုပ္ရွင္ေလာကမွာလည္း အရင္က ခ်ီးဘူး ဆိုုတဲ့ မင္းသားႀကီးတေယာက္
ေခတ္စားခဲ့ဖူးတယ္။ ခ်ီးဘူးေနာက္ပိုုင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာမွထြက္လာတဲ့ ကတံုုး
မင္းသားကေတာ့ ဇာဂနာပါ။ ခ်ီးဘူးနဲ႔ဇာဂနာတိုု႔အၾကား နာမည္ႀကီးတဲ့ ကတံုုး
ဇတ္ေကာင္တေယာက္ရွိခဲ့ေသးတယ္။ ကာတြန္း ေအာင္ေအာင္ရဲ ႔ ေရႊေခါင္းေျပာင္
ဆိုုတာပဲ။ သမန္းက်ား တိုုးညြန္႔က ကတံုုး တံုုးၿပီး ရုုပ္ရွင္ရိုုက္ခဲ့ေသးတယ္။ နာမည္
ေက်ာ္ပုုဂၢိဳလ္ေတြ ေျပာင္ၾကလိုု႔ လိုုက္ေျပာင္ၾကသူေတြ ျမန္မာျပည္မွာ နည္းတယ္လိုု႔
ထင္တာပဲ။

အမ်ိဳးသမီးအုုန္းေမာင္ေတြကိုလည္း အႏုုပညာေလာကမွာ မၾကာခဏေတြ ႔ရတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူတိုု႔က ရာသက္ပန္အုုန္းေမာင္ေတြမဟုုတ္ဘူး။ ယာယီအုုန္းေမာင္။ၾကည့္လို႔
ေတာ့ အေကာင္းသား။ တမ်ဳိးတဖံု စြဲေဆာင္မႈရွိ။

ကတံုုးကိစၥက ျမန္မာျပည္အတြက္ မဆန္းဘူးလိုု႔ဆိုုရမယ္။ ဗုုဒၶဘာသာ၀င္ေတြမ်ား
ေတာ့ မယ္သီလရင္ပဲ ၀တ္၀တ္။ ဘုုန္းႀကီး၊ ကိုုရင္ပဲ ၀တ္၀တ္ တုံးၾကရေတာ့တာကိုုး။
ဖိုုးသူေတာ္လည္း တုုံးရတယ္။ ဟိုုမွာလည္း ကတံုုး၊ ဒီမွာလည္း ကတံုုး။ သူလည္း
ကတံုုး၊ ကိုုယ္လည္း ကတံုုး။ က်ား ကတံုး၊ မ ကတုံး။ ဘာဆန္းသတံုး။

အေနာက္ႏိုုင္ငံေတြအတြက္ေတာ့ ကတံုုးတုုံးတာက ဆန္းတယ္လိုု႔ဆိုုရမယ္။ ရာသီ
ဥတုုကလည္း အာရွထက္စာရင္ ေအးတယ္။ ဘာသာေရးအရလည္း ကတံုုးတံုုးရတဲ့
အစဥ္အလာမရွိ။ အဲဒီမွာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ကတံုုးေတြ မ်ားလာေနပါလိမ့္။ တခုုရွိတာ
က သူတိုု႔က အာရွသားေတြထက္ ထိပ္ပိုုေျပာင္တယ္။ ထိပ္ေျပာင္ေနမွေတာ့ မထူး
ဘူး တေခါင္းလံုုးေျပာင္မယ္ကြာလိုု႔ စဥ္းစားၿပီးတံုုးလိုုက္ၾကတာလည္းမ်ားတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခုုဟာက ထိပ္မေျပာင္ပဲနဲ႔ အုုန္းေမာင္ဇတ္ခင္းေနသူေတြ မ်ားလာၿပီ။
ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္။

အုုန္းေမာင္ရဲ ႔အျဖစ္က ဆံပင္သမားေတြထက္ ဦးေခါင္းကိုုထိမ္းသိမ္းရတာ ပိုုၿပီး
မ်ားမယ္ထင္တယ္။ မေတာ္တဆ ေဆာင့္မိရင္ပဲ ေခါင္းေပၚမွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ထြက္
လာေတာ့မွာကိုုး။

ငါေရာ အသက္ႀကီးလိုု႔ ထိပ္ေျပာင္လာရင္ အုုန္းေမာင္လုုပ္မလား ႀကိဳၿပီးစဥ္းစားေန
တယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ျမန္မာျပည္မွာ ကတံုုးသမားကိုုေတြ ႔ရင္ ကတံုုးေျပာင္..အုုန္းေမာင္
လိုု႔ ေအာ္ၾကေသးလားမသိဘူး။ ငါငယ္ငယ္ကေတာ့ ေအာ္ခဲ့ဖူးသေဟ့။ ေျပာလို႔မရဘူး
တခ်ိန္ခ်ိန္ ငါလည္း အုန္းေမာင္ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။

ကိုုင္း ။ အုန္းေမာင္ေတြအားလံုး ေျပာင္ပါေစေသာ၀္.. ေျပာင္ေစေသာ၀္..။


(ရုပ္ပံု ၊ ဂူဂလ္)

ကပ္ေစးႏွဲ လက္က်န္

ကပ္ေစးႏွဲျခင္းဟာ အႏုုပညာတရပ္ဆိုုတဲ့အေၾကာင္း ေရွ ႔မွာေျပာလက္စ ရွိတယ္။
အဲဒီတိုု႔လိုု႔တန္းလန္းကိုု အခုု အဆံုုးသတ္မယ္ကြာ။

ကပ္ေစးႏွဲသူေတြဟာ သူတိုု႔ရဲ ႔ေစးႏွဲမႈကိုု လံုုၿခံဳေအာင္ အၿမဲတမ္း ကာကြယ္တယ္။
အာရံုုထားၿပီး ျပင္ဆင္တယ္။ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြထုုတ္ၿပီး သူတိုု႔ရဲ ႔ေစးႏွဲမႈကိုု ခိုုင္
ခန္႔ သပ္ရပ္ေအာင္ လုုပ္တတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုုလုုပ္တတ္မႈေတြကပဲ သူတိုု႔ရဲ ႔ ဖန္တီးမႈ။
သူတိုု႔ ရဲ ႔ အႏုုပညာ ျဖစ္ေတာ့တယ္။

ကပ္ေစးႏွဲသူေတြဟာ သူတိုု႔ေစးႏွဲတဲ့အေၾကာင္းကိုု ထုုတ္ေျပာတတ္ၾကသူေတြ မဟုုတ္
ဘူး။ ၾကြားလိုု႔ေကာင္းတဲ့ ကိစၥမွ မဟုုတ္တာ။ ကပ္ေစးႏွဲသူေတြရဲ ႔ အိမ္တိုု႔၊ အခန္းတိုု႔
ဟာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိေနတတ္တယ္။ အိမ္နံရံေတြမွာ ဆံုုးမစာလိုု၊ အဆိုုအမိန္ ႔လိုုေတြ
ကပ္ထား တတ္တယ္။ အိမ္သာနဲ႔ မီးဖိုုခန္းေတြမွာ ပိုုၿပီးျပတ္သားတဲ့ သူတိုု ႔ရဲ ႔အယူအဆ
ေတြကိုု ေတြ ႔ ရတတ္တယ္။ “ေရကိုု ေငြလိုုမျဖဳန္းနဲ႔ " ၊ "အလိုုက္သိပါ" စသျဖင့္ေပါ့။

အ၀တ္အစားနဲ ႔အသံုုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကိုုလည္း တျခားသူေတြထက္ပိုုၿပီး ဂရုုတစိုုက္
သံုုးစြဲတတ္ၾကတယ္။ ဆိုုပါစိုု႔။ အ၀တ္အထည္တခုု စုုတ္ၿပဲသြားရင္ ဖါေထးခ်ဳပ္လုုပ္ၿပီးျပန္
၀တ္ၾကတဲ့အခါ။ ကပ္ေစးႏွဲသူေတြရဲ ႔ ဖါေထးမႈက ပိုုၿပီးသပ္ရပ္၊ ပိုုၿပီးလွပတတ္တယ္။
လံုုး၀ေဟာင္းႏြမ္းသြားတဲ့အထိလည္း ပစၥည္းေတြကိုု တန္ဘိုုးထားသံုုးစြဲတတ္ၾကတယ္။

ကပ္ေစးႏွဲသူ မိတ္ေဆြတဦးရဲ ႔ အ၀တ္အစားေဟာင္းတခ်ိဳ ႔ကိုု ျမင္ဖူးတယ္။ စုုတ္ၿပဲေနတဲ့
ေနရာေတြကိုု ဖါေထးထားတာဟာ အဲဒီအ၀တ္အစားေပၚမွာ အႏုုပညာဖန္တီးမႈေတြလုုပ္
ထားသလိုုပဲ။ လွမွလွ။ ၿပဲသြားတဲ့ေနရာကိုု ပန္းပြင့္ပံုုေလးေတြ၊ အရုုပ္လွလွေလးေတြျဖစ္
ေအာင္ အေသးစိတ္ျပန္ခ်ဳပ္ထားတယ္။ အစုုတ္အၿပဲမွန္း လံုုး၀မသိရဘူး။

စည္းကမ္းရွိျခင္း။ ၿခိဳးၿခံေခၽြတာျခင္း။ ႏွေျမာတြန္႔တိုုျခင္း စတဲ့ေ၀ါဟာရေတြဟာ သူ႔ အဓိပၺါယ္
နဲ႔သူ။ ကပ္ေစးႏွဲသူေတြက ႏွေျမာတြန္႔တိုုတတ္သူေတြ၊ တျခားသူေတြကိုု ကူညီမွ်ေ၀ခ်င္သူ
ေတြ မဟုုတ္၊ ကိုုယ္က်ိဳးပဲ ၾကည့္သူေတြ၊ အတၱသမား စသျဖင့္ လူမႈအသိုုင္းအ၀ိုုင္းမွာ
နာမည္ေကာင္း မရတတ္ၾကဘူး ။

ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ အဆိုုးခ်ည္းသက္သက္။ အေကာင္းခ်ည္းသက္သက္ ရွိမေနတတ္
ဘူး ဆိုုတဲ့ အယူအဆကိုု သေဘာက်ရင္ အဆိုုးထဲမွာလည္း အေကာင္းရွိလိမ့္မယ္၊ ရွာတတ္
ဖိုု႔ပဲ လိုုတယ္ဆိုုတာကိုုလည္း သေဘာက်လိမ့္မယ္။ ဒီလိုုနဲ႔ပဲ စိတ္ပ်က္ဖိုု႔ေကာင္းတဲ့ ကပ္ေစး
ႏွဲသူေတြအေၾကာင္း ငါ စာစီကုုံးမိေပါ့။ ကပ္ေစးႏွဲသူမ်ား က်န္းမာၾကေစဗ်ား။

(ရုပ္ပံု ၊ ဂူဂလ္)

ေဘာ္လံုးေမ

ေကာက္စိုက္တဲ့မိန္းကေလးေတြကို ေကာက္စိုက္သမ။ လယ္လုပ္သူ
 မိန္းကေလးမ်ားက်ေတာ့ လယ္သူမ။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေ၀ယာ၀စၥ
 လုပ္ေပးၾကတဲ့ မိန္းကေလးေတြကိုေတာ့ ေလယာဥ္မယ္တဲ့။ ေဆးလိပ္ ခံုမွာလုပ္ၾကသူေလးေတြကေဆးလိပ္သမ တဲ့ဗ်။ ေတာင့္တင္းလွပ ယဥ္
စစနဲ႔အလွ အႂကြ ၀င္ၿပိဳင္ၾကသူမ်ားကိုလွယဥ္ေက်းမယ္။တပ္မေတာ္ထဲမွာ
အမႈထမ္းၾကေတာ့ စစ္သမီး။ စာေရးစာခ်ီလုပ္သူ ပ်ိဳေမမ်ားကိုေတာ့ စာေရးမ
တဲ့။ ကိုင္း ။ေဘာ္လံုးကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ကန္ေနၾကတဲ့ မမေတြကိုေတာ့
ဘယ္ႏွယ္ေခၚၾကပါသတံုး။

"ေဘာ္လံုးသမ"လည္း ဟုတ္ဟန္ မတူဘူး။ "အမ်ိဳးသမီး ေဘာ္လံုးသမား" ဆို
တာကလည္း တမ်ိဳးႀကီး။ ေဘာ္လံုးမယ္ေလးမ်ား ဆိုရင္လည္း ေပ်ာ့ရာက်ေန
မလား။ ရဲေဘာ္၊ရဲေမ ေခၚၾကသလို "ေဘာ္လံုးေမ"လို႔ ေခၚၾကစို႔။ (သေဘာတူရင္
လက္ေခါက္မႈတ္ပါဗ်ိဳ ႔)

သတိထားမိေနတာေတာ့ နည္းနည္းၾကာသြားပါၿပီ။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ ေျခ
စြမ္းထက္ၾကတယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ ဂုဏ္လည္းယူမိပါရဲ ႔။ အေရွ ႔ေတာင္အာရွမွာ
ျမန္မာအမ်ိဳးသားေဘာ္လံုးသမားေတြ ေျမာင္းထဲေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္။ ဒို႔ရဲ ႔ေဘာ္
လံုးေမေတြက မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ျမန္မာ့ေျခစြမ္းျပခဲ့ၾကတာေပါ့။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အာရွအမ်ိဳးသမီးေဘာ္လံုးပြဲေတြမွာ ထိပ္ဆံုးမွာ ရွိေနတာ
က ေျမာက္ကိုရီးယားတဲ့ဗ်ား။ မၾကာခင္တုန္းကပဲ ဗိုလ္လုပြဲမွာ ပင္နလ္တီတလံုး
အသာနဲ႔ ၾသစေတးလွ် အသင္းက ကပ္ႏိုင္သြားလို႔ လက္ရွိခ်ံပီယံ ေျမာက္ကိုရီး
ယားအသင္း ဒုတိယ ျဖစ္သြားရရွာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမ်ိဳးသမီးကမၻာ့ဖလားၿပိဳင္ပြဲကို
ေျမာက္ကိုရီးယား ေဘာ္လံုးေမေတြ ၀င္ၿပိဳင္ခြင့္ရၾကမွာပါ။ ေျပာခ်င္တာက အာ
ဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြက ေဘာ္လံုးေမေတြ တယ္ဟုတ္ၾကပါလား ဆိုတာပါပဲ။ ဘယ့္
ႏွယ္ေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္။

သတိထားမိေနတာ ေနာက္တခုရွိေသးတယ္။ ေဘာ္လံုးကို မကန္ၾကေပမဲ့
အျပင္းအထန္ လိုက္စားအားေပးေနသူ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားကိစၥပါ။ ျမန္မာ
ျပည္မွာ ဒို႔ရွိစဥ္က ဤသို႔ မဟုတ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ေဘာ္လံုးကို အခုေလာက္
စိတ္မပါၾကေသး။ အခုေလာက္ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီ ေဘာ္လံုး၀ါသနာအိုးမ်ား
မျဖစ္ၾကေသး။ ေဘာ္လံုးနဲ႔ခပ္ေ၀းေ၀းေနခဲ့ၾကရာက ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္မ်ား
ကမၻာ့ေဘာ္လံုးေလာကဆိုင္ရာ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူမ်ားအဆင့္။ ေဘာ္လံုး
ေရးရာ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားအဆင့္ကို ေရာက္သြားၾကရပါလိမ့္။

ေ၀းေ၀းမၾကည့္နဲ႔။ ဒို႔ရဲ ႔အေဖၚသဟာ ဘေလာ္ဂါ သက္ေ၀ကိုသာ ၾကည့္။ အခု
ကတည္းက ႀကိမ္း၀ါးေနၿပီ။ ကမၻာ့ဖလားပြဲၾကည့္ဖို႔ စစ္ေရးျပင္ေနၿပီ။ ဘယ္သူ
ႏိုင္မလဲဆိုတာေတာင္ ေဟာကိန္းထုတ္ေနၿပီ။ အေျခအေနေပးရင္ ကန္ေနတဲ့
ကြင္းထဲအထိ သြားၾကည့္မယ့္ပံု။ ကိုယ္ေတာင္ ေဘာလံုးအေၾကာင္း သူ႔ေလာက္
မသိ။ ဘယ္လိုအေျခအေနေတြက ဒို႔ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အခုလိုတက္ႂကြ
လာေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာလဲ။ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေနာက္မွဆက္ေရးမယ္။

(ရုပ္ပံု ၊ ဂူဂလ္)

ပ်င္းရတာ ေပ်ာ္တဲ့အေၾကာင္း

မပ်င္းရတာ ၾကာၿပီ။ အလုပ္ေတြရႈပ္တာက တရက္လည္းမဟုတ္၊ ႏွစ္ရက္လည္း
မဟုတ္။ တပါတ္လည္းမဟုတ္၊ ႏွစ္ပါတ္လည္းမဟုတ္။ ပ်င္းခ်ိန္ေတာင္မွ မရ။
ငါ့မွာ သနားစရာ။ ပ်င္းခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကို တမ္းတမိ။ လြတ္လပ္စြာ ပ်င္းခြင့္ရ
ျခင္းဟာလည္း မဂၤလာတပါးပဲပ။

အလုပ္ကခြင့္ယူၿပီး နားတာေတာင္ ဟိုသြား၊ဒီသြားနဲ႔ မအားရ။ နားတဲ့ရက္ေတြမွာ
ဟိုကိစၥ၊ ဒီကိစၥကလည္း အမ်ားသား။ ဟိုကိုသြားၿပီး ေပ်ာ္ရ၊ ဒီမွာလာၿပီး ေပ်ာ္ရနဲ႔
ေပ်ာ္စရာေတြက ပ်င္းဖို႔ေကာင္းလာ။ ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ရတာလည္း လြယ္မွတ္လို႔။
အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္၊ လူပမ္း။

ပ်င္းတဲ့ေန႔ေတြမွာဆို....။ မိုးလင္းလို႔အိပ္ရာႏိုးလည္း ထရမွာပ်င္းတဲ့အရသာက
တမ်ိဳးေကာင္းသဟဲ့။ အိပ္ရာေပၚမွာ ဟိုလွည့္ဒီလွည့္။ ေတာင္ေတြး၊ ေျမာက္ေတြး။
ေကြးလိုက္၊ ဆန္႔လိုက္။ မ်က္လံုးကို ပိတ္လိုက္၊ ဖြင့္လိုက္။ ပ်င္းလို႔ေကာင္းလိုက္တာ။

ဗိုက္ဆာလာရင္ မနက္စာထြက္စား။ တယ္လီဖုန္းကို ပိတ္ထား။ျပဳတင္းေပါက္မွာ
ေမးတင္ၿပီး အျပင္ကိုဆက္ေငး။ သစ္ပင္ေတြမွာ သစ္ရြက္ေတြ။ ေဆာင္းရာသီတုန္းက
ဒီအပင္ေပၚမွာ ဘာမွမရွိ။ ရိုးတံေတြသက္သက္။ အခုေတာ့ အရိုးကိုအရြက္ဖုံး။
ေလတိုက္ေတာ့ အရြက္ေတြလႈပ္။ ေမာင္သာရရဲ ႔၀တၳဳတပုဒ္မွာ ေခါင္းစဥ္က။
ေလတိုက္လို႔ သစ္ရြက္လႈပ္တာလား၊ သစ္ရြက္လႈပ္လို႔ေလတိုက္တာလား...တဲ့။
အင္း....။

ခ်စ္ဇနီးကလည္း ခရီးထြက္သြား။ တေနကုန္ အျပင္မထြက္ပဲေန။ အိမ္ထဲမွာပဲ
ရွိတာေတြ ရွာေဖြစား။ နားေအး၊ ပါးေအး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလး ပ်င္းရတာ
ေပ်ာ္စရာ။ ရုပ္ျမင္သံၾကားလည္းပိတ္ထား။ ေရဒီယိုလည္း မဖြင့္နဲ႔။ မ်က္စိရႈပ္၊နားရႈပ္။
ထိုင္လို႔ ေညာင္းရင္ ထ။ ထလို႔ေညာင္းရင္ ထိုင္။ အေညာင္းဆန္႔ရတာကလည္း
ေပ်ာ္စရာ။

ဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္လုပ္။ ေရကိုအၾကာႀကီး ခ်ိဳး။ အိပ္ခ်င္လာရင္ ငိုက္။ ငိုက္ရတာ
လည္း ေပ်ာ္စရာတမ်ိဳး။ ႏိုးလိုက္၊ ငိုက္လိုက္၊ အိပ္လိုက္။ ပ်င္းတဲ့အေၾကာင္းေရးတာ
ဖတ္လို႔ပ်င္းေနၿပီလား။ ဒါဆိုရင္....။

(ရုပ္ပံု ။ ဂူဂလ္)