ေတာင္ေပၚေလ ေနာက္တပြဲ

ပင္လယ္ၾကီးတခုုရဲ ႔ေဘး။ ေတာင္ကုုန္းေလး တလံုုးအေပၚ။ ငါတိုု႔ဇနီးေမာင္ႏွံ။
ေတာင္ေငး၊ ေျမာက္ေငး။ ေတာင္ေတြး၊ ေျမာက္ေတြး။ ေလေတြက တျဖဴးျဖဴး
တိုုက္လိုု႔။ သူ႔ဆံပင္ေတြလည္း ေလထဲမွာလြင့္လိုု႔။ ငါ့ဆံပင္ေတြလည္း ေလေတြ
ထဲလြင့္လိုု႔။ ခ်စ္ဇနီးက ရုုတ္တရက္ သီးခ်င္းထဆိုုတယ္။ ဘာသီခ်င္းမွန္း မသိ။
နားေထာင္လိုု႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္ဟ။ ေတာင္ေပၚမွာ ေပ်ာ္စရာ။

ေတာင္ေပၚမွာ ေလေတြပဲရွိတယ္။ ဒီေလေတြက ေလမေရာထားတဲ့ေလ
အစစ္ေတြ။ကမၻာကိုု တပါတ္ပါတ္၊ ပင္လယ္ကိုုျဖတ္လာရင္း ကိုုယ္လက္
သန္႔စင္ခဲ့တဲ့ေလေတြ။ လတ္ဆပ္သန္႔ွရွင္းတဲ့ေလကိုု ရွဴခြင့္မရတဲ့လူေတြ
ကမၻာမွာသန္းနဲ႔ခ်ီရွိတယ္။ ဒီထဲမွာ ငါမပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခဏေန ပါလိမ့္မယ္။

ငါေနတဲ့ၿမိဳ ႔ကိုုျပန္တဲ့အခါ။ ေလဆိုုးေလညစ္ေတြနဲ႔ႀကံဳရမယ္။ ဆံုုရမယ္။
ေလညံ့ေလပုုတ္ ေတြကိုုရွဴရမယ္။ ၿမိဳ ႔ထဲကိုုျပန္ရမွာ ခန္႔လန္႔လန္႔။ အိုုးမဲ့အိမ္မဲ့
ေတြက ၿမိဳ ႔ရဲ ႔လမ္းေတြေပၚမွာ။ သူရဲတေစၦေတြလိုု ဟိုုတစုု ဒီတစုု။ အရက္နာ
က်သူက်။ မူးၿပီးဆဲသူဆဲ။ ရူးၿပီးေအာ္သူေအာ္။

လမ္းေဒါင့္မွာမွီၿပီး တက်ီက်ီနဲ႔ထိုုးေနတဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့ တေယာသမား။ ေမွာက္ထား
တဲ့ ပလပ္စတစ္ ပံုုးေတြကိုု ဗံုုလုုပ္ၿပီးတီးေနတဲ့လူကလည္း ကမၻာေက်ာ္ ဘလူးစ္
သီခ်င္းတပုုဒ္ကိုု ေစ်းေအာ္ေရာင္းသလိုု တေၾကာ္ေၾကာ္ဆိုု။သူတိုု႔ဆီကထြက္တဲ့
အနံ႔ေတြ။

လႊတ္ေတာ္အမတ္လိုု ၀တ္စားထားတဲ့လူေယာက္က်ားေတြ။ အကယ္ဒမီပြဲတက္
မလိုုျပင္ဆင္ထားတဲ့ လူမိန္းမေတြ။ မႊန္ေနေအာင္ေမႊးေနတဲ့ ေရေမႊးနံ႔ေတြ။
ေခၽြးနံ႔။ေညွာ္န႔ံ။ေဆးလိပ္မီးခိုုးနံ႔။စက္ရံုုမီးခိုုးနံ႔။ ဟိုုအနံ႔၊ဒီအနံ႔။ ၿမိဳ ႔ရဲ ႔ ေလထဲမွာ
ေမ်ာလိုု႔။ လြင့္လိုု႔။ ဟိုုလူရွဴ။ ဒီလူရွဴ။

ေဖါင္စီးရင္းေရငတ္သူေတြလိုု ငါတိုု႔ဟာ ေလရွဴရင္း ေလငတ္။ ေရသန္႔ေရာင္းတဲ့
ေစ်းကြက္လိုု ေလသန္႔ေရာင္းတဲ့ေစ်းကြက္ ေပၚလာမယ္။ ေလသန္႔ကိုုရွဴမွ လူရာ၀င္
မယ္။ ေခတ္မွီသူတိုုင္း ေလသန္႔ကိုုရွဴၾကသည္။ ေတာင္ေပၚကိုုတက္ၾက။ ေတာင္ေပၚ
ကိုုတက္ၾက။ ေတာင္ေပၚမွာ ေလေတြရွိတယ္။ စီးပြါးေရးသမားေတြ ေတာင္ေတြကိုု
မ၀ယ္ခင္ ေတာင္ေတြေပၚတက္ၾက။ ေလေတြကိုုရွဴၾက။

ေလအေၾကာင္း သီခ်င္းေတြစပ္ၾက။ ကဗ်ာေတြေရးၾက။ ရုုပ္ရွင္ေတြရိုုက္ၾက။
ပန္းခ်ီေတြဆြဲၾက။ ျမင္းဟာ မီးကိုုမျမင္သလိုု။ ငါးဟာ ေရကိုမျမင္သလို။
လူဟာ ေလကိုုမျမင္ဘူး။ ေလကိုုျမင္ရင္ တန္ခိုုးထြားၿပီမွတ္။ ေလကိုုျမင္ေအာင္
က်င့္ႀကံၾက။ ေလကိုုသန္႔ေအာင္ အေနအထိုုင္ဆင္ျခင္ၾက။ ခ်စ္တဲ့သူကိုု ေလသန္႔
လက္ေဆာင္ေပးၾက။

မိတ္ေဆြေတြကိုု ေတာင္ေပၚေခၚသြား။ ေတာင္ေပၚေရာက္ရင္ ေလေတြကိုုရွဴၿပီး
မူးၾကရူးၾက။ အမူးသမားေတြလိုု ေအာ္ဟစ္ၾက။ ဘာသာဘာ၀ ေပ်ာ္ပါးျမဴးတူးၾက။

ေလမုုန္တိုုင္းေတြကိုု လူေတြကဖန္ဆင္းတယ္။ ေရာဂါပိုုးမႊားေတြကိုု ေလထဲေရာက္
ေအာင္ လူေတြကထည့္ေနတယ္။ ေလလႈိင္းေပၚကလူသတ္သမား သတိထားလိုု႔
ျမန္မာစစ္ဗိုုလ္ေတြ ေအာ္ေနတယ္။ ေလႀကီးေလက်ယ္ သိပ္မေျပာၾကနဲ႔။ အာပုုတ္
ေဆာ္နံတယ္။ မသိရင္ မသိသလိုု ညိမ္ညိမ္ေနၾက။ အာမေခ်ာင္ၾကနဲ႔။ မရႊီးၾကနဲ႔။
ေလေတြ ညစ္ပတ္ကုုန္လိမ့္မယ္။

ထပ္ေျပာမယ္။ ေတာင္ေပၚမွာ ေလေတြရွိတယ္။

(ရုပ္ပံု ဂူဂလ္)