Wednesday, March 31, 2010

မ႑ပ္ေၾကာ္ျငာ









ေရႊျပည္ေ၀း၂၀၁၀

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္သႀကၤန္မွာ ႏိုုင္ငံစံုုကျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြ ေရႊျပည္ေ၀းမ႑ပ္မွာ

သံခ်ပ္ထိုုးရင္း သႀကၤန္က်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာပါ။ ဒီႏွစ္လည္းထပ္လုုပ္

မယ္လိုု႔စိတ္ကူးပါတယ္။ မႏွစ္က သံခ်ပ္ေမာင္မယ္ေတြကိုုေရာ ဒီႏွစ္မွာပါ၀င္

ဆင္ႏြဲလိုုသူ လူသစ္ေတြေရာ သံခ်ပ္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္ၾကဖိုု႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။


မုုန္႔လံုုးေရေပၚ၊ မႏၱေလးဘီယာ၊ ဘလက္ေလဘလ္၊ ငါးေျခာက္ေၾကာ္၊

ကိုုကာကိုလာနဲ႔ ပါရာစီတေမာ့တိုု႔ကိုု စတုုဒီသာအျဖစ္ စီစဥ္ထားပါတယ္။


သႀကၤန္ပိုုးႂကြသူမ်ားအားလံုုး ေရႊျပည္ေ၀းမ႑ပ္က ႀကိဳဆိုုပါတယ္။

အျပင္းစားသံခ်ပ္မ်ားနဲ႔ သႀကၤန္ကိုုျဖတ္သန္းၾကပါစိုု႔။

သံခ်ပ္မ်ား စတင္လက္ခံေနပါၿပီ။


မႏွစ္ကသံခ်ပ္ေတြကိုု အမွတ္တရ ၾကည့္လိုုသူမ်ား။ ဒါကိုုႏွိပ္။


(ရုုပ္ပံုု၊ ဂူဂလ္)

"မ႑ပ္ေၾကာ္ျငာ"









ေရႊျပည္ေ၀း၂၀၁၀


ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္သႀကၤန္မွာ ႏိုုင္ငံစံုုကျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြ ေရႊျပည္ေ၀းမ႑ပ္မွာ

သံခ်ပ္ထိုုးရင္း သႀကၤန္က်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာပါ။ ဒီႏွစ္လည္းထပ္လုုပ္

မယ္လိုု႔စိတ္ကူးပါတယ္။ မႏွစ္က သံခ်ပ္ေမာင္မယ္ေတြကိုုေရာ ဒီႏွစ္မွာပါ၀င္

ဆင္ႏြဲလိုုသူ လူသစ္ေတြေရာ သံခ်ပ္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္ၾကဖိုု႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။


မုုန္႔လံုုးေရေပၚ၊ မႏၱေလးဘီယာ၊ ဘလက္ေလဘလ္၊ ငါးေျခာက္ေၾကာ္၊

ကိုုကာကိုလာနဲ႔ ပါရာစီတေမာ့တိုု႔ကိုု စတုုဒီသာအျဖစ္ စီစဥ္ထားပါတယ္။


သႀကၤန္ပိုုးႂကြသူမ်ားအားလံုုး ေရႊျပည္ေ၀းမ႑ပ္က ႀကိဳဆိုုပါတယ္။

အျပင္းစားသံခ်ပ္မ်ားနဲ႔ သႀကၤန္ကိုုျဖတ္သန္းၾကပါစိုု႔။


မႏွစ္ကသံခ်ပ္မ်ား အမွတ္တရ ။ ဒါကိုုႏွိပ္။


http://blueskyforest.blogspot.com/2009/04/blog-post.html

Thursday, March 25, 2010

ကြမ္းႀကိဳက္တဲ့ေမာင္



















ၾကားၿပီးၾကေရာေပါ့။ ကြမ္းကိစၥ။ အေမရိကန္က ျမန္မာ့ကြမ္းကိစၥ။
ျမန္မာေတြ (၇၀၀၀)ေလာက္ေနၾကတဲ့ ဖို႔ဒ္၀ိန္း ၿမိဳ ႔က အ၀တ္ေလွ်ာ္တဲ့
ဆိုင္တခုမွာ ျမန္မာေတြ မ၀င္ရဆိုတဲ့စာ ကပ္ထားလို႔ စီကနဲျဖစ္သြားခဲ့တဲ့
ကိစၥေပါ့။ အခုေတာ့လည္း ၿပီးသြားခဲ့ပါၿပီ။ ကြမ္းခ်စ္သူျမန္မာမ်ား ႀကံဳရာ
မွာ ေထြးေတာ္မူၾကလို႔ မခံႏိုင္ၾကတဲ့သူေတြက အခုလိုတုန္႔ျပန္ခဲ့ၾကပါသတဲ့။
ဒီလိုတုန္႔ျပန္တာဟာ ကြမ္းမစားသူ တျခားျမန္မာေတြကိုပါ အသားလြတ္
ေစာ္ကားတယ္၊ ဒါဟာ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈပဲဆိုၿပီး တိုင္ၾက၊ ေတာၾကပါေလ
ေရာ။ ေနာက္ဆံုး ၿမိဳ ႔ေတာ္၀န္ကိုယ္တိုင္က ျမန္မာေတြဘက္ကရပ္ၿပီး
မသိလို႔ လုပ္မိတာေတြကို နားလည္သည္းခံေပးၾကပါလို႔ ေတာင္းပန္ခဲ့ရ
ပါသတဲ့။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ကလည္း သူ႔ရဲ ႔၀န္ထမ္းက ကပ္ခဲ့တာျဖစ္လို႔ ဒီလို
တာ၀န္မဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့။

စာရင္းခ်ဳပ္လိုုက္ေတာ့ (၁) အေမရိကန္မွာ ကြမ္းတံေတြး ေထြးရင္ အရပ္က
၀ိုင္း ေတာင္းပန္တာကိုခံရမယ္။ (၂) ကြမ္းခ်စ္သူမ်ားသတိထား မခံႏိုင္တဲ့
သူေတြက ပိုစတာတိုက္ပြဲဆင္ႏြဲၾကလိမ့္မယ္။

" ကြမ္းစကား "

ကြမ္းစားတဲ့ဓေလ့အစ ျမန္မာကမဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာေတြ ကြမ္းသိပ္
ႀကိဳက္ၾကတာပဲ။ အမ်ိဳးေတြက ေတာင္ငူကမို႔ ကြမ္းေလာကအေၾကာင္း
တေစ့တေစာင္း သိထားပါတယ္။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာလည္း
ျပည္မွာေနတဲ့သူေတြ၊ တံတားဦးတ၀ိုက္က လူေတြရွိလို႔ ကြမ္းအေၾကာင္း
ေလေၾကာဆက္ရွည္ပါရေစ။

စာေရးဆရာသုေမာင္က ကြမ္းစကားဆိုၿပီး အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံု ေရး
ထုတ္ေနတဲ့ သူပါ။ သူေရးတဲ့အထဲ ကြမ္းအေၾကာင္းေကာပါရဲ ႔လား မသိ။
မပါဘူးထင္တာပဲ။ အခုေျပာမွာကေတာ့ တကယ့္ကြမ္းအေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

ကြမ္းယာစားတဲ့ဓေလ့ကျမန္မာျပည္ကိုု အိႏိၵယကတဆင့္လာပါတယ္။ ဇိမ္ခံ
သြားေရစာတမ်ိဳးေပါ့။ ရွင္ဘုရင္ေခတ္က သစၥာခံခိုင္းရင္ ကြမ္းတယာ၊ ေရတ
မုတ္နဲ႔ ကိစၥျပတ္ၾကသတဲ့။ အရပ္ထဲမွာ အလွဴမဂၤလာ အခန္းအနားရွိရင္ အလွ
ဆံုးမိန္းခေလးကိုမွ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ဆိုုတဲ့ အထူးေနရာမွာထားသတဲ့။ အခ်ိန္
နဲ႔ ပါတ္သက္ရင္လည္း ကြမ္းတယာညက္ခန္႔အၾကာလိုု႔ သတ္မွတ္ၾကသကိုုး။

“ကြမ္းဖိုုးေပးရတယ္” ဆိုုတာလည္းရွိေသးတယ္။ အရင္ေခတ္က တရားရံုုးမွာ
အမႈရႈံးရင္ တရားရံုုးကိုုေပးရတဲ့စရိတ္တဲ့။ တရားသူႀကီးေတြ ဘယ္ေလာက္
ကြမ္း၀ါးၾကသလဲဆိုုတာ ခန္႔မွန္းသာၾကည့္ေပေရာ့။ ရွင္ဘုုရင္ေတြကလည္း
ကြမ္းသမားေတြပဲ။ သူတိုု႔ကိုု ကြမ္းေတာ္ဆက္သရတဲ့သူကိုု “ကြမ္းေဆာ္”လိုု႔
ေခၚသတဲ့။ ကြမ္း၀ါးၿပီး ေထြးလိုုက္တဲ့တံေတြးကိုုေတာင္ ကြမ္းတံေတြးလိုု႔မေခၚ
ပဲ အရင္က “ကြမ္းေသြး” လိုု႔ေခၚၾကတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ႏႈတ္ခမ္းကေလး
နီေနေအာင္နဲ႔ ပါးစပ္ကေလးေမႊးေနေအာင္ ကြမ္းငံုုၾကပါသတဲ့။ ပါးေဖါင္းေဖါင္း
ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးေတြကိုုေတာင္ “ကြမ္းငံုု” လိုု႔နာမည္ေပးခဲ့ၾကပါေရာ။

ဘာသာေရးေလာကမွာလည္း ကြမ္းကေရွ ႔တန္းကပါတဲ့အရာခင္မ်။ သံဃာ
ေတာ္ေတြအတြက္ ဆြမ္း၊ ကြမ္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆးဆိုတာက အဓိကတဲ့။ ပရိကၡရာ
ရွစ္ပါးထဲမွာ သံဃာေတာ္မ်ား ကြမ္းတံေတြး ေထြးေတာ္မူၾကဖို႔ ေထြးခံက မပါ
ဘူးဆိုေပတဲ့။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရဲ ႔အဂၤါရပ္ထဲမွာေတာ့ မပါမျဖစ္ဗ်ိဳ ႔။ ဒို႔ကိုယ္
ေတာ္မ်ားကလည္း ကြမ္းႀကိဳက္ေတာ္မူၾကေပသကိုး။ ဇိမ္ခံပစၥည္းဆိုေတာ့။
(အဟမ္း)

“ ကြမ္းဘြဲ ႔”

တံတားဦးက ကြမ္းႏုု၀ါ

ငျမာက ေဆး

ကြမ္းသီး ေတာင္ငူႏွင့္

ကိုုင္း ထုုံးျဖဴ ၊ ျပည္ ရွား

သာ၀ါးလိုု႔ ေထြး။

အမည္မသိေရွးစာဆိုုရဲ ႔ ကြမ္းယာနဲ႔ပါတ္သက္ၿပီး စပ္ထားတဲ့ကဗ်ာပါ။
ကြမ္းရြက္ဆိုုရင္ေတာ့ တံတားဦးကထြက္တဲ့ ကြမ္းရြက္က ပထမတန္း
ပါပဲတဲ့။ ကြမ္းယာထဲထည့္၀ါးတဲ့ ေဆးရြက္ႀကီးဆိုုရင္ ငျမာက အေကာင္း
ဆံုုးေပါ့။ ကြမ္းသီးကေတာ့ ေတာင္ငူကိုု လိုုက္မမွီဘူးတဲ့။ ထံုုးဆိုရင္ စစ္ကိုုင္း
ထံုုးမွ။ ရွားေစးဆိုုရင္ ျပည္ကမွ ေကာင္းသတဲ့။ အဲသဟာေတြကိုု ေရာၿပီး
သကာလ သာသာကေလး ၀ါးၿပီး ေထြးေတာ္မူၾကပါတဲ့။ ကဗ်ာနဲ႔ကိုု ညြန္းခဲ့
ရွာတာပါ။ ဒီပုဂၢိဳလ္လည္း အေတာ္ ကြမ္းႀကိဳက္တဲ့ “ကြမ္းဂ်ိဳးႀကီး” ျဖစ္ခဲ့ပံုု
ရတယ္။

" ေထြးလိုက္ၾကစို႔ သူငယ္ခ်င္း "

ႀကိဳက္တဲ့သူမ်ားက်ေတာ့ ကြမ္းယာ၀ါးလို႔ ထြက္လာတဲ့အနံ႔ကို သင္းသင္း
ကေလးလို႔ ဆိုသကိုး။ မႀကိဳက္တဲ့ သူေတြက်ျပန္ေတာ့ လံုုး၀ကိုု မခံႏိုုင္
ေလာက္ေအာင္ အနံ႔က အေတာ္ျပင္းတာပါ။ ၾကက္သြန္ျဖဴ အစိမ္းလိုုက္
စားၿပီး လူၾကားထဲသြားရင္ တျခားသူေတြ မခံႏိုုင္သလိုုမ်ိဳးေပါ့။

အဆိုုးဆံုုးကေတာ့ အသာ၀ါးၿပီး ေထြးေတာ္မူၾကတဲ့ပုုဂၢိဳလ္မ်ားက ျပစ္ကနဲ၊
ျပစ္ကနဲ ႀကံဳရာေထြးၾကတဲ့ကိစၥပါ။ ေထြးထားတဲ့ေနရာမွာလည္း ေပ။ အနံ႔
ကလည္း ထြက္။ တေနရာထဲလည္း မဟုုတ္။ ဟိုုတျပစ္၊ ဒီတျပစ္။ ဒီကိစၥက
ေတာ္ေတာ္ရွင္းရခက္ပါတယ္။ ကြမ္းသမားမ်ား ေလ့က်င့္ယူဖိုု႔ အခက္ဆံုုး
ကိစၥပါ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ကြမ္းသမားေတြ နာမည္ပ်က္ရတာပါ။ အမည္
မသိေရွးစာဆိုုႀကီး ကြမ္းကဗ်ာစပ္ခဲ့တုုန္းက သာ၀ါးလိုု႔ေထြးနဲ႔တင္ အဆံုုး
မသတ္ပဲ။ “ သာ၀ါးလိုု႔ေထြး၊ စည္းကမ္းတက်ေလး “ ဆိုုတာပါ ထည့္ၿပီး
စပ္ဆိုုခဲ့မယ္ဆိုုရင္ ေနာက္ေပါက္ ကြမ္းသမားမ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ စည္းကမ္း
တက် ေထြးေတာ္မူၾကလိမ့္မယ္လိုု႔ ယူဆရတာပဲ။

“ကြမ္းတံေတြး မေထြးရ”ဆိုုတဲ့ သတိေပးခ်က္ေတြက ျမန္မာျပည္ေနရာအႏွံ႔
အျပားမွာ ဒို႔တာ၀န္အေရးသံုုးပါး ေႀကာ္ညာနဲ႔ နင္လားငါလား မ်ားေနတာပါ။
အဲဒီသတိေပး ခ်က္ေတြအေပၚမွာပဲ ကြမ္းတံေတြးေတြက ေပေနတတ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကြမ္းတံေတြးမွ မဟုုတ္ပါဘူး ျမန္မာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
ရိုုးရိုုးတံေတြးလည္း ဟိုုေထြး၊ ဒီေထြးလုုပ္ေနၾကတာပါ။ လူၾကားထဲ လမ္းသြား
ေနရင္း အလြယ္တကူ တံေတြးေထြးၾကတာ ထူးျခားတဲ့ကိစၥတခုုလိုု႔ မျမင္ၾက
ပါဘူး။ ပံုုမွန္သေဘာမွာ ရွိပါတယ္။ အီစကိုုလည္း ဒီအက်င့္ ကိုုယ့္မွာရွိေန
မွန္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔မသိခဲ့ဘူး။ ခ်စ္ဇနီးက သတိေပးမွ ျပဳျပင္လိုုက္ရတာပါ။

ႀကံဳရာတံေတြးေထြးတာ သူမ်ားအတြက္ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္း
မာေရးကိုုလည္း ထိခိုုက္ေစပါတယ္။ ကိုု္ယ့္မွာရွိတဲ့ေရာဂါပိုုးလည္း ကူးစက္ေစ
ပါတယ္။ တံေတြးေထြးၾကတဲ့ေနရာမွာ တရုုတ္လူမ်ိဳးေတြလည္း နံမည္ႀကီးပါ
တယ္။ တရုုတ္ေတြကေတာ့ ကြမ္းမစားၾကပါဘူးခင္ဗ်ား။ စြဲလန္းတဲ့အရာကိုု
ျဖတ္ဖိုု႔ခက္တာက သဘာ၀ပါ။ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ ေထြးၾကရင္ေတာ့ သူမ်ားေျပာတာ
မခံရဘူးေပါ့။

“ ကြမ္းလက္က်န္ ”

ကြမ္းအေၾကာင္းက ေရးစရာေတြ ေတာ္ေတာ္က်န္ပါေသးတယ္။ ကြမ္းနဲ႔ဆိုုင္တဲ့
စီးပြါးေရးလုုပ္ငန္းမ်ား။ သခင္ကိုုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ ႔ ကြမ္းအစ္ဘယ္မွာလဲ။ နယ္စပ္
ျဖတ္ေက်ာ္ ကြမ္းကုုန္သြယ္ေရး။ လ်ွိဳ ႔၀ွက္ေျမေအာက္ကြမ္းယာ။ ကြမ္းယာတြင္
ပါ၀င္ေသာ ထူးဆန္းသည့္ေဆးပစၥည္းမ်ားအေၾကာင္း။ ကြမ္း၀ါးျခင္းအႏုုပညာ။
အျပည္ျပည္ဆိုုင္ရာ ကြမ္းယဥ္ေက်းမႈ။ မတူကြဲျပား ကြမ္းစားနည္းမ်ား။ သမိုုင္း
၀င္ ကြမ္းပစၥည္းမ်ား။ ကြမ္းမစားဖူးသူ လက္ေထာင္။ ကြမ္းႏွင့္လုုပ္ေသာ ဆက္
ဆံေရး။ ကၽြႏုု္ပ္တိုု႔သည္ ကြမ္းမွဆင္းသက္လာၾကသည္။ ကြမ္းယာမဟုုတ္ေသာ
ကြမ္းယာ စသျဖင့္ေပါ့။ ေနာက္ပိုုင္း စိတ္ကူးေပါက္မွေရးပါဦးမယ္ ။


(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

Saturday, March 6, 2010

ခ်ဥ္ငံစပ္ယဥ္ေက်းမႈ










"ဆရာလု မႊန္းခဏ္း"

တညသ၌ ကၽြႏု္ပ္၏ေယာကၡထီးႀကီးခမ်ာ စာရြက္မ်ားႏွင့္အလုပ္ရႈပ္ေနရွာ၏။
စာရြက္မ်ားကို ကြန္ျပဴတာက ထုတ္သည္။ စုသည္။ ေဆာင့္သည္။ ညွိသည္။ ခ်ဳပ္သည္။
တအုပ္ၿပီးတအုပ္ ခ်ဳပ္၍ခ်ဳပ္၍ ေက်နပ္ေနေလ၏ ။ ထိုစာအုပ္ ေကာင္းေၾကာင္းကိုလည္း
တၿပံဳးၿပံဳႏွင့္ ႏႈတ္တက္ရြရြ ေျပာ၍ေနေလ၏။

အတန္ၾကာလတ္ေသာ္ ကၽြႏု္ပ္ကပါ မေနသာေတာ့။ ဘာမ်ားတံုးဟု စပ္စုမိ ေလသတတ္။
အႏွီပုဂၢိဳလ္ႀကီး တက္ႂကြစြာ ခ်ဳပ္လုပ္ေနသည့္စာအုပ္မွာ တရားစာအုပ္ဟု အထင္ေရာက္ခဲ့
ေသာကၽြႏု္ပ္ အမွားႀကီး မွားေလ၏။ စာအုပ္ကား ျမန္မာဘေလာ္ဂါအေၾကာ္အေမာ္ လုလု၏
ခ်က္နည္း ျပဳတ္နည္း အီးဘြတ္ခ္ႀကီး ပင္ျဖစ္ေတာ့သတည္း။ စိတ္၀င္စားသူမ်ား ဤကိုသြားပါေလ။ http://lulucooking.blogspot.com (ဤကား အခမဲ့ ေၾကာ္ညာတည္း)

ေယာကၡမႀကီးက သူ၏မိတ္ေဆြမ်ားထံ လက္ေဆာင္ကမ္းရန္ အလို႔ငွာ ဤသို႔ ဤႏွယ္ျပဳရေလ
သည္တဲ့။ ကၽြႏု္ပ္မွာလည္း ဘေလာ္ဂါ လုလု၏ လံု႔လဥႆဖႏွင့္ ေစတနာတရားကို သတၱ၀ါအမ်ား
သာဓုေခၚႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ ဤစာစုမွတဆင့္ မွ်ေ၀လိုက္ရေပေတာ့သည္။ ႏိုင္ငံေက်ာ္ဦးႀကီးပုမရွိေတာ့
သည့္ေနာက္ပုိင္း ေက်ာ္ၾကားလာလတံၱ႔ေသာ စားဖုိမွဴးေကာင္း တဦးသည္ကား ေဒၚႀကီးလုပင္ျဖစ္
ခ်ိမ့္မည္ဟုလည္း နိမိတ္ဖတ္လိုက္ရေပသည္။ (ဆရာလု က်န္းမာပါေစဗ်ား)

“သုတ္ေသာ္မွတည့္ ေအာ္..ေကာင္း၏”

ဤသို႔ အမႊန္းတင္ၿပီးသကာလ ခ်ဥ္ငံစပ္ကိစၥကို စပါေတာ့မည္။ စားဖြယ္ဟင္းလွ်ာ ႏွင့္ပါတ္သက္၍
ျမန္မာတို႔၏ အႀကိဳက္အရသာကား ခ်ဥ္ငံစပ္တည္း။ အိမ္နီးခ်င္း တိုင္းျပည္တို႔ႏွင့္ယွဥ္ေသာ္ ထူးေပဘိ။
တရုတ္တို႔၏ အႀကိဳက္ကား စိမ့္ခ်ိဳ။ အိႏိၵယ တို႔ကား စိမ့္စပ္ခ်ိဳ။ ထိုင္းတို႔၏အႀကိဳက္ကား ခ်ဥ္စပ္ခ်ိဳငံ
ဟူလို။

ထို႔ထက္ထူးသည့္အခ်က္ကား ျမန္မာမ်ားသည္ အလြန္အင္မတန္မွ အသုတ္ကို ႀကိဳက္တတ္ၾကျခင္း
ပင္တည္း။ ထမင္းကိုလည္း သုတ္၏။ မုန္ညွင္းခ်ဥ္ကိုလည္း သုတ္၏။ ေၾကာ္ၿပီးသားၾကက္ကိုလည္း
သုတ္သည္။ ျပဳတ္ၿပီးသားဘဲဥ၊ ၾကက္ဥမ်ား ကိုလည္းသုတ္၏။ ေခါက္ဆြဲ၊ၾကာဇံကဲ့သို႔ အမွ်င္မ်ားမွသည္
ယုတ္စြအဆံုး ေရခဲ ကိုပင္သုတ္ေလ၏။ ေရခဲသုတ္မွလြဲ၍ က်န္သည္မ်ားကို ခ်ဥ္ငံစပ္ ျဖစ္မွႀကိဳက္ၾက
ေလကုန္သတည္း။

ျမန္မာတို႔သည္ အသီး၊အရြက္၊ အသား၊ငါး စားလို႔ရတာမွန္သမွ် သုတ္၍သုတ္၍ စားလိုၾကသူမ်ား
ျဖစ္၏။ ထူးေပစြတကား။ အျခားလူမ်ိဳးမ်ားသည္ကား ျမန္မာရို ႔ ေလာက္အသုတ္ကိုမစားၾကေလကုန္။
အသုတ္ဆိုင္ဟူ၍ သီးသန္႔ဖြင့္ရေသာ စီးပြါး ေရးလုပ္ငန္းကား ျမန္မာတုိင္းျပည္၌သာေတြ ႔ရေပလိမ့္မည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္မ်ား ကၽြႏု္ပ္တို႔ခမ်ာ အသုတ္ကိုႀကိဳက္ၾကရရွွာေလသနည္း။ ေတြးဘြယ္ေကာင္းေလစြ။

“ဆီကိုေရခ်ိဳး”

ျမန္မာတို႔၏မူလဘူတ အစားအေသာက္မွာ ဘာမွန္းမသိရ။ မွန္း၍ေျပာရေသာ္ ရတနာပံုေခတ္ဦး
ေလာက္အထိ ျပဳတ္ျခင္း၊ကင္ျခင္းႏွင့္ ဖုတ္ျခင္းဟူေသာ အေျခခံ အဆင့္ေလာက္သာ ျဖစ္တန္ရာ၏။
မွားေသာ္ ျပင္ေပးၾကပါကုန္) လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္ျမင့္လာျခင္းကို တိုင္းထြာရာ၌ ဆီကိုလူတို႔မည္ကဲ့
သို႔အသံုးခ် သနည္းဟူေသာ အခ်က္ကိုၾကည့္ရာတိ ။ ထို႔မတိုင္မွီအဆင့္ ဆီကိုျဖစ္ေအာင္ ျမန္မာတို႔
မည္သို႔မည္ပံု လုပ္ေဆာင္သနည္း။ သို႔တည္းမဟုတ္ ျမန္မာျပည္၌ ဆီသံုးဆြဲမႈကို မည္သည့္အခ်ိန္က
မည္ကဲ့သို႔စတင္ ခဲ့သနည္း ဆိုသည့္အေရးပါေသာေမးခြန္းမ်ားအား ကၽြႏု္ပ္ခမ်ာမေျဖ ႏိုင္ရွာ။ သနားဖြယ္တိ။
(သိေသာ္ သင္ေပးၾကပါကုန္)

အသုတ္ဟူသည္ ျမန္မာျပည္၌ ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လိုစခဲ့သည္မွန္းမသိရေပ။ လက္ဘက္သုတ္ဟူ
သည္ကား ျမန္မာတို႔၏ ၀ိေသသတခုပင္ျဖစ္လာေလေတာ့ သည္။ လက္ဘက္သုတ္ဆိုလည္း ခ်ဥ္ငံစပ္မွ
ႀကိဳက္ၾကေလကုန္သည္။

အသုတ္အရာ၌ဆီသည္ အခရာ။ ဆီမပါလွ်င္ အသုတ္မျမည္။ ျမန္မာမ်ားက ဆီကို ရႊဲရြဲသံုးမွ ႀကိဳက္ၾက
ေလကုန္သည္။ ဆီရွားပါးေသာေခတ္ကိုလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ၾက ရသည္ထင့္။ ဆိုရိုးစကားရွိပံုကား ဆီကို
ေရခ်ိဳး၊ ေဆးရိုးမီးလႈံ ေတာင္လိုပံု ဟူသတတ္။

“ညွပ္ေရာဌာေန တိုင္းျမန္ျပည္”

စင္စစ္ ျမန္မာတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈကား တရုတ္ႏွင့္အိႏိၵယဟူေသာ အင္မတိအင္ မတန္ အစဥ္အလာ၊
အရွိန္အေစာ္ႀကီးမားသည့္ ႏိုင္ငံႀကီးႏွစ္ခု၏ ေရာညွစ္ျခင္း ဒဏ္ခံရရွာေသာ ယဥ္ေက်းမႈပင္တကားဟု
ဆိုေလေသာ္ မ်ိဳးခ်စ္ေမာင္မယ္မ်ားက စိတ္ခုေတာ္မႈၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔ပါ၍ ဤသို႔ဆိုေလအ့ံ။ ျမန္မာ
တို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈကား ထိုႏိုင္ငံႀကီးႏွစ္ခုမွ ေကာင္းႏိုးရာရာမ်ားကိုေရြးထုတ္၍ မိမိတို႔၏ ကာလံေဒသံႏွင့္
ကိုက္ညီေအာင္ မြန္းမံထားသည့္ ထူးျခားပါဘိေသာ ယဥ္ေက်းမႈအသစ္ပင္ျဖစ္ေလသည္ဟုဆိုေသာ္
မေကာင္းေလတကား။

ထားေလေတာ့။ ထူးျခားမႈတို႔ကို ဆိုေလမည္။ ထမင္းကိုစားရာ၌ ျမန္မာတို႔သည္ တရုတ္တို႔လိုတူႏွင့္
မစား အိႏိၵယတိုင္းသားတို႔လို လက္ႏွင့္သာစားကုန္၏။ ဆီျပန္ ဟင္းခ်က္ရာ၌ကား အိႏိၵယနည္းကို
အမ်ားစု ယူေလ၏။ အသီးအရြက္ေၾကာ္ရာ၌ တရုတ္နည္းကိုယူေလ၏။ ေခါက္ဆြဲကိုတီထြင္သူမွာ
တရုတ္ဟုတ္ေသာ္ညား ေခါက္ဆြဲကိုသုတ္သူမွာ ျမန္မာျဖစ္ခ်ိန္႔မည္။ မုန္႔ဟင္းခါးသည္ ျမန္မာတို႔၏
မူရင္း အစာ မဟုတ္ႏိုင္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း မုန္႔ဟင္းခါးကို သုတ္သူမွာ ျမန္မာတို႔ပင္တည္း။
အိႏိၵယနည္းကိုယူေသာ္လည္း အနံ႔အရသာ၌ကား အိႏိၵယတို႔ေလာက္ မျပင္းထန္။ တရုတ္နည္းကို
ယူေသာ္လည္း တရုတ္အရသာထက္ ပို၍ေလးမွ ႀကိဳက္ျပန္၏။

“မုန္႔ဋီကာ”

မုန္႔ပဲသြားေရစာကိစၥကား အေတာ္ရွင္းရန္ ခက္ေပလိမ့္မည္။ ယဥ္ေက်းမႈမည္သည္ အားေကာင္းရာမွ
အားနည္းရာသို႔ စီးဆင္း၏ဟူ၍ ဆိုရိုးရွိေလသလို၊ အခ်ိန္ၾကာေသာ္ ေရာေႏွာတတ္သည္မွာ ဓမၼတာဟု ေျပာသည္မ်ားလည္းရွိကုန္၏။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္လင့္ ကစား။ ျမန္မာမုန္႔မ်ားႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းတိုင္းျပည္တို႔၏
မုန္႔မ်ားကား တူကုန္၏။ ဆင္ကုန္၏။

ဘယ္က ဘယ္ပံုျမစ္ဖ်ားခံလာၾကသည္ မသိ။ ထန္းလွ်က္ႏွင့္လုပ္ေသာမုန္႔မ်ား ကား ျမန္မာတြင္မက ထိုင္း၊လာအို၊ဗီယက္နမ္၊ကေမၻာဒီးယား၊မေလးရွားတို႔တြင္ လည္းရွိ ေလသတတ္။ ျမန္မာမုန္႔မ်ားႏွင့္
တူေလသတတ္။ ပဲႏွင့္လုပ္ေသာမုန္႔မ်ား၊ ေကာက္ညွင္းႏွင့္လုပ္ေသာ မုန္႔မ်ားသည္လည္း ထိုနည္း၎
ပင္။ ေကာက္ညွင္းသံုး စြဲမႈမွာ တရုတ္ဘက္ကလာသည္ထင့္။ ထားေလေတာ့ ခ်ဥ္ငံစပ္ၾကေပဦးစို႔။

“ခ်ဥ္ငံစပ္ယဥ္ေက်းမႈ”

စားဖြယ္တခုကို ခ်ဥ္ငံစပ္ျဖစ္ေလမွႀကိဳက္ေတာ္မူေသာလူတို႔သည္ကား ရွားေလ၏။ ျမန္မာတို႔၏
ခ်ဥ္ငံစပ္ဟင္းမ်ားကို အိႏိၵယတို႔ကိုလည္း ဧည့္ခံဖူး၏။ တရုတ္မ်ားကို လည္းဧည့္ခံဖူး၏။ ထိုင္း၊ လာအို အစရွိသည္တို႔ကိုလည္းဧည့္ခံဖူး၏။ အေနာက္ တိုင္းသားမ်ားကိုလည္း ဧည့္ခံဖူး၏။ ၎တို႔၏မွတ္ခ်က္
ကား တခုတည္းပင္။ ျမန္မာဟင္းကား ျပင္းထန္သည္ ဟူသတတ္။

ဤအခ်က္ကို ေထာက္ရႈေသာ္ ျမန္မာတို႔သည္ကား အျပင္းႀကိဳက္မ်ားပင္ျဖစ္ေလသည္တည္း။
အရသာျပင္းျပင္းႀကိဳက္သူတို႔၏ စိတ္ဓါတ္မ်ားကား ျပင္းထန္ပါ၏ေလာ။ အျပင္းဓါတ္ႀကိဳက္သူတို႔၏
သဘာ၀ကိုတုန္႔ျပန္ပံုကား မည္သို႔နည္း။ ၎တို႔ဖန္တီး သည့္ လူ႔ပါတ္၀န္းက်င္ကား မည္သို႔နည္း။
ဆိုင္၏ေလာ၊ မဆိုင္၏ေလာ မသိတတ္ေလ။

ျမန္မာအသုတ္ဆိုင္မ်ားအနီး ေရာက္သြားပါက ၾကားရမည့္အသံမ်ားမွာကား ဟင္းခ်ိဳ၊ ဟင္းခါး
အဆစ္ေတာင္းသည့္ အသံမ်ားမတိုင္မီ ခ်ဥ္ငံစပ္ေလးလုပ္ေပးေနာ္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ခ်ဥ္ခ်ဥ္၊ ငံငံ၊
စပ္စပ္ေလး သုတ္ေပးေနာ္ဟူေသာအသံမ်ားပင္ျဖစ္ခ်ိန္႔မည္။ ျမန္မာ တို႔သည္ကား အစာစားလွ်င္
ေခၽြးကေလးစို႔လာမွ ေအာင္ျမင္စြာစားေသာက္ျခင္းအမႈကို ျပဳရာသည္ဟု မွတ္ယူတတ္သူမ်ားပင္တကား။

Wednesday, March 3, 2010

ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ေန႔စဥ္သံုး ဘာသာစကား










ထည့္မယ္
၀ိုက္မယ္

က်စ္မယ္

ရစ္မယ္ ။


လွည့္မယ္

ထုမယ္

ခ်ည္မယ္

ခ်ဳပ္မယ္

လိမ္မယ္ ။


ဖဲ့မယ္

ဖြမယ္

ဖိမယ္

ဖို႔မယ္ ။


ေပးလိုက္

ေႂကြးလိုက္

ခြန္႔လိုက္

ေထာင္လိုက္

ၿပီးရင္ ရိတ္လိုက္ ။


ႀကိတ္လိုက္

ႏွိပ္လိုက္

ညိွလိုက္

ၿပီးရင္ စိလိုက္ ။


တိုင္းျပည္မွာ

သာသနာေရာင္၀ါေတြ ထြန္းတယ္လည္းဆိုေသး

ကလိန္ကက်စ္ေတြလည္းေပါေသး

ရင္ေလးစရာ ။


(ရုပ္ပံု ၊ ဂူဂလ္)