ေ၀ဟင္ယံေပၚ၀ယ္

မယံုမရွိၾကေလႏွင့္ မိတ္ေဆြတို႔။
မိတ္ေဆြတို႔ အခုဖတ္ေနရေသာစာသည္ကား ေ၀ဟင္ယံ၌ေရးေသာစာျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ရွင္းအံ့။ အေမရိကန္ျပည္မွအာရွသို႔အသြား ေလယာဥ္ေပၚမွာပ်င္းေလသမို႔ ကြန္ျပဴတာကိုထုတ္၊ စာေရးျခင္းအ လုပ္ကို တကုတ္ကုတ္လုပ္ေလေတာ့သတည္း။ ျမင့္မားေသာစာကိုေရးေလအံ့။ ေျမျပင္ႏွင့္အေတာ္ ကြာေလၿပီ။ အျမင့္စာဟုေခၚလွ်င္မွားအံ့မထင္။
ဘာေရးရမည္နည္း။ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေရးမည္။ ဘာေၾကာင့္ပါနည္း။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ျမန္မာ့စာေပေလာက ၌ ခရီးသြားစာေပနည္းလြန္းေသာေၾကာင့္တည္း။ ဘာေၾကာင့္နည္းပါးရပါသနည္း။ ခရီးထြက္နည္းျခင္း ေၾကာင့္ေလာ။ ခရီးထြက္သူမ်ားက စာျပန္မေရးျခင္းေၾကာင့္ေလာ။ စာျပန္ေရးေသာ္ျငား ဖတ္ေကာင္း ေအာင္မေရးၾက၍ေလာ။ သမိုင္းေၾကာင္းျပန္လွန္၍ မသံုးသတ္လိုေတာ့။ ခရီးသြားစာေပနည္းပါးသည္။ ေရးအံ့။
ေလယာဥ္ေပၚတြင္ထိုင္ရေသာေနရာက ျပဳတင္းေပါက္ႏွင့္မနီး။ လွမ္း၏။ အျပင္သို႔လွမ္းေငးေသာ္ တိမ္ တခ်ိဳ ႔မွလြဲ၍ ဘာေသာ္မွ်မျမင္။ လမ္းခရီးရႈခင္းေရးမျပႏိုင္။ ကိစၥမရွိ။ ေလယာဥ္အတြင္းျဖစ္ပ်က္သမွ်ကို ေရးလတၱံ ႔။ ခံုေရွ ႔ဖန္သားျပင္အငယ္ကိုဖြင့္လွ်င္ကား ယခုဘယ္ကိုေရာက္ေနသည္ကိုျပေသာဗီြဒီယိုရွိ သတတ္။ထိုမွၾကည့္ေသာ္ ကေနဒါႏိုင္ငံေပၚသို႔ေရာက္ေနၿပီတည္း။ ထိုဖန္သားျပင္၌ပင္ တျခားအပ်င္း ေျဖစရာမ်ားလည္းရွိသတတ္။ ကေလးမ်ားအတြက္ပင္ကစားစရာ၊ ၾကည့္စရာမ်ားရွိေလသည္။ သတင္း လည္းျပ၏။ သို႔ေသာ္သတင္းေဟာင္းမ်ားသာ။ မွတ္တမ္းတင္ရုပ္ရွင္လည္းပါ၏။ ၄င္းတို႔အထဲမွ မာမာမီ ယာေခၚ သီခ်င္းရုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္ပံု။ ABBA ေတးဂီတအဖြဲ ႔ေနာက္ေၾကာင္း။ ၄င္းတို႔၏သီခ်င္း မ်ားကို စင္တင္ကဇတ္ကေလေသာ္ ေအာင္ျမင္ပံု။ အစံုပင္။ ေကာင္းေလစြ။ မရိုးႏိုင္ေသာ ABBA အဖြဲ ႔၏ဖန္ တီးမႈသမိုင္းပင္။ မ်က္လံုးေညာင္းေသာ္ ခဏေမွး၏။ အိပ္၍မေပ်ာ္။ ဖန္သားျပင္ငယ္၌ ဂိမ္း၀င္ေဆာ့ ေလသည္။ ေဂါက္သီးရိုက္ေသာဂိမ္းတည္း။ ေလယာဥ္ကိစၥဆက္ေရးအံ့။

ေလယာဥ္မယ္ေလးမ်ား

ေလေၾကာင္းလိုင္းမွာ ကိုရီးယားေလေၾကာင္းတည္း။ ခရီးသည္အမ်ားစုမွာလည္း ကိုရီးယားတို႔ပင္။ ေလယာဥ္မယ္တို႔ကား အစိမ္းႏုလည္းမက်၊ အျပာႏုလည္းမက်သည့္ၾကည့္ေကာင္းေသာ အေရာင္ႏု တမ်ိဳးကို၀တ္ဆင္ၾကကုန္၏။ ဦးေခါင္း၌ကား အမွားလကၡဏာဆန္ဆန္သေကၤတ ဖဲႀကိဳးအမာကိုဆံ ထံုးႏွင့္ကပ္လ်က္ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ဆင္ျမန္းထားၾကသည္မွာ တမ်ိဳးၾကည့္၍ေကာင္းေလသည္။ စကတ္ကား ကာကီေရာင္၊ ဒူးဖံုးေအာင္၀တ္ၾကသတည္း။ လည္ပင္း၌ ပု၀ါအျဖဴကိုပါတ္ၾက၏။ ၄င္းတို႔ သည္ ၿပံဳးၾက၏။ သြက္ၾက၏။ အလုပ္ရႈပ္ၾက၏။ ၾကည့္၍ေကာင္းၾကေလသည္။ အရပ္ပုသူရွား၏။ လွရွာ ပါေပသည္။
ေလယာဥ္အတြင္း အလွ်ားလိုက္ ထိုင္ခံုအုပ္စုသံုးခုရွိ၏။ အနံလည္း ထိုနည္း၄င္း။ ကၽြႏ္ုပ္မွာကား အလည္ေၾကာ အုပ္စု၏ နံေဘးခံုကိုရေလသည္။ ေလယာဥ္အေတာင္ပံႏွင့္လည္းနီး၏။ ကံေကာင္း သည္မွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔အတန္း၌အလယ္ခံုလြတ္ျခင္းပင္။ ကံဆိုးသည္မွာ ကၽြႏ္ုပ္၏အေရွ ႔တန္း၌ ကေလး ႏွစ္ေယာက္ ပါေသာမိသားစုျဖစ္ျခင္းပင္။ တေယာက္ကား သံုးေလးႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ကေလးတည္း။ အလြန္ေဆာ့ေလသည္။ ၄င္းသည္ကၽြႏု္ပ္၏ ေရွ ႔တည့္တည့္၌ရွိၿပီး ထိုင္ခံုကိုမၾကာခဏလႈပ္ေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ကြန္ျပဴ တာသည္လည္း ထိုပုဂၢိဳလ္ေလးလႈပ္သေရႊ ႔လိုက္ခါလႈပ္ရေပေတာ့သည္။ ေနာက္တ ေယာက္ကား လသားအရြယ္ခ်ာတိတ္တည္း။ တအီအီႏွင့္ျဖစ္၍ေနရွာသည္။ ေလယာဥ္ကိုမႀကိဳက္၍ ေလာ၊ဆူသံပူသံ ကိုမႀကိဳက္၍ေလာ။ မိခင္သည္ကား စိတ္တိုတတ္ပံုရေလသည္။ မၾကာမၾကာေငါက္ ငမ္း၍ေနေလသည္။ ၄င္းတို႔ရုပ္ရည္မွာ ကိုရီးယားပံုထြက္ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္လိုသာေျပာၾကေလ သည္။ အေမရီကန္ေပါက္ ကိုရီးယားမ်ားျဖစ္လိမ့္မည္။ ဖခင္ကား ခပ္ေအးေအးပုဂၢိဳလ္တည္း။ မိသားစု လိုက္ခရီးထြက္ျခင္းပင္။ ေဆာ့ေသာခ်ာတိတ္ကား အေငါက္အခံရဆံုးပင္။ ေတာ္ေသး၏ ၄င္းက ျပန္မ ေျပာနားမေထာင္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၍ သူ႔အသံသိပ္မထြက္။ နားညည္းသက္သာ၏။
ကၽြႏု္ပ္၏နံေဘးက ပုဂၢိဳလ္သည္လည္း ကိုရီးယားလူငယ္တဦးပင္။ ဆံပင္ခပ္ရွည္ရွည္။ သိုးေမႊးေခါင္းစြပ္ ခပ္ရွည္ရွည္။ ပါ၀ါမ်က္မွန္တတ္။ နားတြင္လည္းေရႊေရာင္နားကြင္း၀ိုင္းႏွင့္ နားက်ပ္အၿမဲတတ္ထားသူ တည္း။ အႏွီလူငယ္ကား ေလယာဥ္မယ္မ်ားႏွင့္ေျပာဆိုေသာအခါ ကိုရီးယားလိုေျပာေသာ္လည္း စာဖတ္ေသာအခါ၌ အဂၤလိပ္စာအုပ္တည္း။ ေခတ္လူငယ္ပံုစံႏွင့္ ခပ္ေအးေအးသမားဟု မွတ္ရေလ သည္။

ေႂကြးၿပီ

စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားလာေလၿပီ။ ေန႔လည္စာတည္း။ ႏွစ္မ်ိဳးေရြးႏိုင္၏။ အီတလီပံုစံ မဲသားႏွပ္ႏွင့္ ေခါက္ဆြဲျပား သို႔မဟုတ္ပါက ကိုရီးယားထမင္းသုတ္။ ႀကိဳက္ရာအုပ္ေပေရာ့။ ကၽြႏု္ပ္ကား ကိုရီးယား ထမင္းသုတ္ကိုေရြးေလ၏။ လင္ပန္းေပၚပါသမွ်ရွင္းျပရလွ်င္။ ထမင္းပူပူတပြဲ။ ေရေမွာ္ဟင္းခ်ိဳ တခြက္။ သခြါးသီးအခ်ဥ္စိမ္တပြဲ။ မႈိ၊မုန္လာဥျပဳတ္ပါးပါးလွီး၊ စပင္းနစ္ခ်္ အရြက္စိမ္းျပဳတ္၊သခြါးသီျပဳတ္ ပါးပါး လွီး၊ အမဲသားေထာင္း၊ ပဲပင္ေပါက္ျပဳတ္တို႔စုေပါင္း၍တပြဲ။ ႏွမ္းဆီတထုပ္။ ကိုရီးယားျငဳပ္ဆီတဗူး။ သြားတိုက္ေဆးဗူးလို ညွစ္ထုတ္ရသည္။ ၄င္းတို႔ကိုအားလံုးေပါင္း၍နယ္ေလေသာ္ ဘီဘင္ပါ့ပ္ ေခၚ စားေကာင္းေသာ ကိုရီးယားထမင္းသုတ္တပြဲရေလ၏။ ေရေႏြခ်မ္းႏွင့္ျမည္းေလ၏။ ေကာင္းစြ။

အိမ္သာကား လူ၀င္လူထြက္မ်ားသတည္း။ မလွမ္းမကမ္းမို႔ ျမင္ေနရသည္။ တခ်ိဳ ႔ကား ေညာင္း၍လမ္း သလားၾကေလသည္။ ေရွ ႔က ေဆာ့ေသာကိုယ္ေတာ္ ေမာ၍ထင္သည္ စက္ေတာ္ေခၚေနၿပီတည္း။ နံေဘးက ေခတ္လူငယ္ကား နားက်ပ္တတ္လွ်က္ ဂိမ္းကစား၍ေနေလသည္။ ကေလးအီသံ ေလယာဥ္ သံမွလြဲ၍တျခားအသံမ်ားသိပ္မထြက္ေတာ့။ ထမင္းစားၿပီ၍အိပ္ၾကေလၿပီ။ ကၽြႏ္ုပ္မွာက စာတေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္ရိုက္မပ်က္၊ ေရွ ႔ကိုခရီးဆက္ေန၏။ ေလယာဥ္လႈပ္သျဖင့္ စာကိုနားနားၿပီးရိုက္ေနရသည္။ ကေလးငယ္ကား အီရုံမက ေအာ္၍ပင္ငိုေပၿပီ။ ေလယာဥ္ကလည္း အေတာ္ၾကာၾကာတုန္လႈပ္ေနသ ကိုး။ ခါးပါတ္မ်ားပါတ္ၾကဖို႔ သတိေပးသံမ်ားထြက္လာ၏။ ခရီးသြားစာေပဟူသည္ကား အေျခအေန ၾကည့္၍ ေရးရေသာစာေပပါတကား။ ကြန္ျပဴတာဓါတ္ခဲကိုလည္းၾကည့္ေနရ၏။ ဒီၾကားထဲအကၡရာဤ ကိုရွာမရ၍ အလုပ္ရႈပ္ရေသးသည္။

ျမန္မာ့ခရီးသြားစာေပအေျခအေန

စာေရးဆရာညီပုေလး၏ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မၾကာခင္က အသစ္ထြက္ေၾကာင္းသိရ သည္။ စာအုပ္ဖြင့္ပြဲ အေနျဖင့္မႏၱေလးၿမိဳ ႔၌ေဟာေျပာပြဲတခုလုပ္သည္တဲ့။ စာေရးခြင့္အပိတ္ခံထားရ ေသာ အင္း၀ၿမိဳ ႔ေနကဗ်ာဆရာၾကည္ေအာင္က ခရီးသြားစာေပအေၾကာင္းေျပာတာ သိပ္ေကာင္းဟုဆို ၏။ ညီပုေလးကား ခရီးအလြန္သြားသူတည္း။ သြားေသာခရီးကိုစာတင္သူလည္းျဖစ္၏။ ယခုလည္း အုပ္စုလိုက္စက္ဘီးစီး၍ မႏၱေလးမွ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ ႔သို႔ ရွစ္ရက္ခရီးႏွင္ၿပီဆိုပဲ။ ၄င္းသည္ကား စာေရးဆ ရာမျဖစ္ခင္ကတည္းက ေဘာလံုးသမား၊ စက္ဘီးသမားတည္း။ ပန္းခ်ီလည္းဆြဲ၊ ဓါတ္ပံုလည္းရိုက္ေလ ၏။ စံုေပစြ။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလည္း ျဖစ္ခဲ့ရသူေပ။
ျမန္မမာျပည္၌ခရီးသြားစာေပေတြအခုအခါသိပ္ေရးဖို႔မလြယ္လွေၾကာင္း။ ခရီးထြက္ဖို႔ ေငြကုန္ေၾကးက် မ်ားေၾကာင္း။ ယခင္ကေရးၾကေသာခရီးသြားစာေေပအမ်ားစုမွာ စာေရးဆရာမ်ား စာေပေဟာေျပာပြဲ ရာသီ နယ္သို႔ ခရီးထြက္ၾကရာကေရးၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။ ယခုအခါ နယ္ခံမ်ားကလည္း အကုန္အက် မ်ား၍ေသာ္၄င္း၊ ေဟာေျပာခြင့္က်ဖို႔ခက္၍ေသာ္၄င္း အဖိတ္အေခၚ နည္းၾကရွာ၍ စာေရးဆရာမ်ား လည္း ခရီးနည္းသြားၾကေၾကာင္း ဆရာညီပုေလးကရွင္းျပ၏။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေလာက၌ြ လည္း ခရီးသြားစာေပထြန္းကားေသာ္ေကာင္းေလစြ။ ေဆာင္းပါးေကာင္းမ်ားေတြ ႔လွ်င္ အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ၾကပါကုန္။

ေစ်းေကာင္းကင္

ေလယာဥ္မယ္မ်ား တစခန္းထၾကျပန္ေလၿပီ။ ေကာင္းကင္ေစ်းခင္းဖြင့္ၾကတာပါတဲ့။ အခြန္လြတ္ေစ်း လည္းျဖစ္ပါသတဲ့။ ေရာင္းေသာပစၥည္းမ်ားကားစံုလွ၏။ မိတ္ကပ္၊ ေရေမႊး၊ ၀ီစကီ၊လက္ပတ္နာရီမွ သည္ ဆြဲႀကိဳး၊ မ်က္မွန္၊ ကြန္ျပဴတာအဆံုး ေရာင္းၾက၀ယ္ၾကေလသည္။ ေရွ ႔တတန္းေက်ာ္ကပုဂၢိဳလ္ ကား သူအိပ္ေပ်ာ္ေနေၾကာင္း တခူးခူးမႈတ္၍အခ်က္ေပးေန၏။ ကြန္ျပဴတာ ဓါတ္ခဲကုန္ေတာ့မည္။ နားအံုးမွ။ ခရီးကေ၀းသည္။ ကိုရီယားတြင္တေထာက္နား ထိုင္းႏိုင္ငံအထိသြားရမည္။ လမ္းခရီးတြင္ အခ်ိန္တ ရက္ေပ်ာက္ဆံုးေလမည္။

ယားႏွစ္ယားႏွင့္ေရြးေကာက္ပြဲ

အေမရီကန္သမၼတေရြးေကာက္ပြဲလုပ္သည့္နံနက္၌ခရီးထြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္မွ ကိုရီးယားသို႔။ သမၼတၿပိဳင္ပြဲ ဘယ္သူႏိုင္မည္လဲဆိုသည္ကို ကိုရီးယားတြင္တေထာက္နားမွသိရမည္။ အိုဘား မားကိုႏိုင္ေစခ်င္သည္။ သူကလူငယ္၊ လူျဖဴမဟုတ္။ အေမရီကန္သမိုင္းတြင္ လူျဖဴေခါင္း ေဆာင္လႊမ္း မိုးမႈသမိုင္းတဆစ္ခ်ိဳးသင့္ၿပီ။ အေျပာႏွင့္အလုပ္ညီေအာင္ အေမရီ ကန္တို႔ရဲ ႔ဒီမိုကေရစီ ႏွင့္လြတ္လပ္မႈသဘာ၀ ကမၻာကိုျပသင့္ၿပီ။ လတ္တေလာ တိုင္းျပည္စီးပြါးေရး ကလည္း သိသိသာသာ က်ဆင္းေန၏။ တိုက္လိုက္ေသာစစ္ပြဲမ်ားလည္းမေအာင္ျမင္။ ေနာက္တက္ မည့္သမၼတအဖို႔ေခါင္းခဲ စရာမ်ားက အဆင္သင့္။
ပညာေကာင္းသူ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းလိုသူ၊ စစ္ေရးကိုအားမျပဳသူ၊ ညွိႏႈိင္းေျဖရွင္းေရးကိုအားျပဳသူ သမၼတျဖစ္ေစ ခ်င္သည္။ အိုဘားမားႏိုင္၍လူမည္းမ်ားေခါင္းေထာင္လာၿပီး ယခုထက္ပိုရမ္းရမ္းကားကားလုပ္လာမွာ ကိုေတာ့ အစိုးရိမ္သား။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မဟုတ္ေသာ္လည္း အေမရီကန္ေရြးေကာက္ပြဲကေတာ့ရင္ခုန္ စရာ။ တကမၻာလံုးကေစာင့္ၾကည့္ေနရေသာပြဲပင္မဟုတ္လား။ ကိုရီးယားေရာက္လွ်င္ဆက္ေရးလတၱံ ႔။

(ရုပ္ပံုကို ဂူဂလ္က ရွာယူပါတယ္)