ဟက္ပီး နယူး ယီးယား

 

"သမၼတအားကိုုး ပုုဆိန္ရိုုး၊ အေကာင္းျမင္၀ါဒီမ်ားအား ဆန္႔က်င္ၾက"

ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးမွာ ဒီလိုုေႂကြးေၾကာ္ရမလိုု ျဖစ္ကုုန္ၿပီ ။ ဧရာ၀တီဇတ္ ခင္း
ၾကတုုန္းက သမၼတကိုု မင္းသားအရာေျမွာက္ခဲ့ၾကတာ အခုုေတာ့ လူၾကမ္း
က လူၾကမ္းေနရာျပန္သြား ။ ဒံုုရင္းက ဒံုုရင္းျဖစ္သြားၿပီ ။ ႏိုုင္ငံေရးအက်ဥ္း
သားေတြကိုု လူဆိုုးသူခိုုးေလာက္မွ တန္ဘိုုးမထားတဲ့အေပါက္ ခ်ိဳးျပလိုုက္
ျပန္ၿပီ ။

ဒီမိုုကေရစီသမားေတြရဲ႕နားရြက္ကိုု ကိုုသိန္းစိန္တိုု႔အုုပ္စုု တံေတြးနဲ႕စြတ္ခဲ့
ေပါင္း မ်ားၿပီ ။ ဒီမိုုကေရစီအုုပ္စုုေတြကလည္း ေတာက္ေခါက္ရေပါင္း မ်ား
ၿပီ ။ အံႀကိတ္ရေပါင္းလည္း မ်ားၿပီ ။ ေတာင့္ခံထားရလိုု႔လည္း လက္အံေတြ
ေသမတတ္ျဖစ္ရၿပီ ။ ေထာင္ေတြထဲမွာ ဘ၀တုုံးရေပါင္းလည္း မ်ားလွၿပီ ။
လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ မလြတ္လိုု႔ ျပည္ေထာင္စုုေန႔မွာ လြတ္ဖိုု႕ ထပ္ေမွ်ာ္ရ
ျပန္ၿပီ။

ျမန္မာျပည္မွာ မိုုးက အခုုထိ မလင္းႏိုုင္ေသးဘူး ။ တိုုင္းရင္းသားေတြမ်ားၿပီး
လူမ်ိဳးေတြစံုုေနတာကိုုပဲ လက္ညွိဳးထိုုးၿပီး ျပႆနာလုုပ္ျပေနတာ ၾကာၿပီ ။
ဒီစစ္တပ္ကပဲ တိုုင္းျပည္ကိုု ကယ္တင္ရေပါင္းမ်ားလိုု႔ သူ႕ကိုုပဲ ကိုုးကြယ္ပါ
လိုု႔ ဆိုုေနၿပီ ။ တိုုင္းရင္းသားေတြေရာ၊ ဒီမိုုကေရစီသမားေတြေရာ၊ စစ္အုုပ္
စုုေရာ တဘက္နဲ႔တဘက္ မယံုုမရဲနဲ႔ ေပါင္းဖိုု႔လုုပ္ေနၾကပံုုက ရယ္စရာလည္း
ေကာင္း။ သနားစရာလည္း ေကာင္း ။ ရင္နာစရာလည္း ေကာင္း ။ တႏိုုင္ငံ
ထဲသားခ်င္း ျဖစ္မွျဖစ္ရေလဆိုုတဲ့ ဇတ္ ။

ျပႆနာက စစ္အုုပ္စုုကိုု ျဖဳတ္မခ်ႏိုုင္တဲ့ကိစၥပဲ။ အဲဒါက ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးရဲ႕
အဓိက ေသာ့ခ်က္ ။ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ ။ အဂၤလိပ္နဲ႔ဂ်ပန္ ကိုုလိုုနီေခတ္ ။
လွ်ပ္တပ်က္ ဦးႏုုေခတ္ ။ စစ္အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခတ္ ။ ဆိုုရွယ္လစ္ေခတ္ဆိုုတာ
လည္း ဒီစစ္အုုပ္စုုပဲ ။ ျမန္မာတႏိုုင္ငံလံုုး ဒီမိုုကေရစီကိုု ျဖဴသလား မဲသလား
ေတာင္ မသိေသးဘူး။ လံုုးသလား ျပားသလားလည္း မသိၾကဘူး။ သိခြင့္
လည္း မရခဲ့ဘူး ။ သန္းေရႊလည္း မသိဘူး။ သိန္းစိန္္လည္း မသိဘူး ။ မင္း
ကိုုႏိုုင္လည္း မသိဘူး ။ ကိုုကိုႀကီးလည္း မသိဘူး။ NLDမွာ ေဒၚစုုကလြဲရင္
ဒီမိုုကေရစီရဲ႕အရသာကိုု ေသခ်ာခံစားဖူးတဲ့သူ မရွိဘူး။

ျမန္မာျပည္မွာ စစ္ဇတ္ ျပတ္မွျဖစ္မယ္။ ခက္တာက အခုုသူတိုု႔ေျပာတဲ့ စည္း
ကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုုကေရစီကိုု သြားဖိုု႕လမ္းကိုုေတာင္မွ စစ္တပ္က ခင္းေပးတာ
ဆိုုပဲ ။ ဒီမုုိကေရစီကိုု စေတာင္းခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုုေတာ့ ဖမ္းထား
တုုန္း ။ ျမန္မာ့ဒီမိုုကေရစီရဲ႕ဖခင္ႀကီးက ေက်ာက္ဆည္သား သန္းေရႊျဖစ္
ဦးမယ့္ အေပါက္ ။

ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးသေဘာက စစ္ဇတ္ကိုု ျပတ္ေအာင္လုုပ္ဖိုု႔ မျဖစ္ႏိုုင္ဘူးဆိုု
ၿပီး စစ္ဘက္နဲ႔အရပ္ဘက္ေပါင္းဖိုု႔ လုုပ္ေတာ့လည္း သူတို႕ပဲ ေခါင္းေဆာင္
ေနၾကျပန္ၿပီ။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ခ်ိတ္ထမီေတြ၊ ေခါင္းေပါင္းေတြနဲ႔။ သူတိုု႔
ခ်ိဳးထားတဲ့ဖဲကိုု ေဒၚစုုတိုု႔က ၀င္ၿပီး ကစားရျပန္ၿပီ ။ NLD က ႀကံ႕ဖြတ္နဲ႔
ေပၚတင္ႀကီး ေပါင္းရေတာ့မယ္။ တစညေတာင္ ဘယ္ေခ်ာင္ကပ္ သြားမွန္း
မသိဘူး ။ တိုုင္းျပည္စီးပြါးတက္ဖိုု႔အေရးက သိပ္မေသခ်ာေပမဲ့ စစ္တပ္နဲ႔နီး
တဲ့ အေကာင္နဲ႔ အစိုုးရနဲ႔နီးတဲ့အေကာင္ေတြပဲ စီးပြါးတက္ေနတာေတာ့ ေသ
ခ်ာတယ္။

ႏွစ္သစ္ကူးအခါသမယမွာ အဆိုုးထဲက အေကာင္းကိုု  အတင္းျမင္ေအာင္
ၾကည့္ၾကပါစိုု႔ ။ ဒီတခါပြဲကေတာ့ အရင္ကနဲ႔ မတူ ကြဲျပားလိမ့္မယ္။ တိုုင္း
ျပည္ကံေကာင္းမယ္ဆိုုရင္ ဒီမိုုကေရစီအုုပ္စုုနဲ႔ စစ္အုုပ္စုု ႏွစ္ဘက္ သေဘာ
မွ်ၿပီး ေပါင္းၾကေလသတည္းျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ တိုုင္းျပည္ရဲ႕ကံကမထူးပဲ (ပံုုမွန္
အတိုုင္း) ဆိုုးၿမဲဆိုုးေနလိမ့္ဦးမယ္ဆိုုရင္ေတာ့ လူထုုအံုုႂကြမႈႀကီးတခုု ေပၚ
လာႏိုုင္တယ္ ။ ေဒၚစုုက အဆိုုေတာ္ေတြေရာ၊ သရုုပ္ေဆာင္ေတြေရာ၊ တိုုင္း
ရင္းသားေတြေရာ အိပ္ထဲ ထည့္ေနၿပီ။ NLD ကိုုေသြးသစ္ေလာင္းေနၿပီ။

စစ္အုုပ္စုုနဲ႔ျပႆနာတက္လိုု႔ ေနာက္တႀကိမ္ လူထုုအံုုႂကြမႈ ထပ္ျဖစ္ရင္
ဒီမိုုကေရစီအုုပ္စုုက တိုုင္းျပည္အာဏာကိုု ရေအာင္ယူႏိုုင္ရင္ ယူ ။ မယူ
ႏိုုင္ရင္ေတာ့ မဟာစစ္တပ္က ထပ္သိမ္းလိမ့္ဦးမယ္ ။ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ မဦး
မခၽြတ္ နိမိတ္မေကာင္းတာေတြ မေျပာခ်င္ဘူး ။ စစ္သားေရာ၊ ဒီမိုုကေရ
စီသမားေရာ၊ တိုုင္းရင္းသားေရာ၊ ဘုုရားရဲ႕သားေရာ၊ ျမန္မာႏိုုင္ငံသားပဲ။
ႏိုုင္ငံသားစိတ္နဲ႔ အရည္အေသြးရွိတဲ့ႏိုုင္ငံတခုုျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ရေကာင္း
မွန္း သိၾကပါေတာ့ ။ ေျပာရတာလည္း ေမာလွၿပီ ။

၂၀၁၁ကိုု ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲျဖစ္စျပဳတဲ့ႏွစ္လိုု႔ ဆိုုၾကရင္ ၂၀
၁၂မွာ ထြက္ေနတဲ့ အစကိုု ဆက္ၿပီး ရွည္ေအာင္ဆြဲၾကစိုု႔။ ခ်စ္စကိုု ရွည္
ေစ၊ မုုန္းစကိုု တိုုေစ ဆိုုသမိုု႔လား ။ မဂၤလာရွိတဲ့ႏွစ္သစ္ျဖစ္ဖိုု႔ ထံုုးစံအတိုုင္း
ဆႏၵျပဳလိုုက္ရျပန္ပါၿပီ ။ အားလံုုး က်န္းမာၾကပါေစ။ ဤကမၻာေျမေပၚ
ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ေရာက္ေစေသာ၀္ ။

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)