ျမန္မာျပည္မွာ ဘုုန္းဘုုန္းေပါတာ လူတိုုင္းအသိ ။ ဘယ္ႏွစ္ပါးရွိမွန္းေတာ့
မသိ ။ အစိုုးရကေတာ့ ဘုုန္းဘုုန္းသန္းေခါင္စာရင္း လုုပ္ထားပံုုရတယ္ ။
မထုုတ္ျပန္ေတာ့ မသိရ ။ ဘုုန္းဘုုန္းမွာလည္း ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ ။ အစိုုးရစာရင္း
ေပါက္ ဘုုန္းဘုုန္းနဲ႔ ။ ဒုုလႅဘဘုုန္းဘုုန္း ။ အၿမဲတန္းဘုုန္းဘုုန္းနဲ႔ ယာယီဘုုန္း
ဘုုန္းေပါ့ ။ ကိုုရင္ေလးေတြလည္း အေတာ္မ်ားတယ္ ။ လူတရာမွာ ဘယ္ႏွစ္
ေယာက္က ဘုုန္းဘုုန္းျဖစ္ေနသလဲ သိခ်င္သား ။
ျမန္မာျပည္တခြင္ လူစည္ကားတဲ့ေနရာေတြမွာ ဓါတ္ပံုုရိုုက္လုိက္ၿပီဆိုုရင္ ပါ
လာတတ္တာေတြက အရပ္သူအရပ္သားေတြအျပင္ ဘုုန္းဘုုန္း သိုု႔မဟုုတ္
ကိုုရင္ ။ စစ္သား သိုု႔မဟုုတ္ ေခြးေတြပဲ ။ အလြယ္တကူျမင္ေတြ႕ႏိုုင္သူေတြမိုု႕
ေပါမ်ားတယ္လိုု႔ ဆိုုရင္ ရႏိုုင္တယ္။ မယ္သီလရင္ေတြလည္း ျမန္မာျပည္တခြင္
မနည္းလွဘူး ။ ဆရာေလးေတြေရာ ၊ ဆရာႀကီးေတြေရာ ၊ သီလရင္ေပါက္စ
ေလးေတြေရာ အရြယ္စံုု ရွိတယ္ ။
ဗုုဒၶဘာသာ ထြန္းကားရာ တိုုင္းျပည္ကိုုး ။ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့ ။ တိဘက္
မွာလည္း ဒီလိုုပဲ ။ သီရိလကၤာလည္း ဒီလိုုပဲ ။ ဘုုန္းဘုုန္းေတြ အေတာ္ေပါ ။
သီလရင္ေတြလည္း အေတာ္ေပါ ။ ထိုင္းနဲ႔ကေမၻာဒီးယားမွာေတာ့ ဘုုန္းဘုုန္း
ေတြကိုုပဲ အေတြ႕မ်ားတယ္ ။ သီလရင္နည္းတာ ဘာေၾကာင့္ရယ္ မသိ ။ အိႏိၵယ
မွာလည္း ဘုုန္းဘုုန္းေတြရွိတယ္။ ဗုုဒၶဘာသာ စၿပီးထြန္းကားတဲ့ အိႏိၵယမွာ ျမန္
မာျပည္ေလာက္ ဘုုန္းဘုုန္းေတြ မမ်ားေတာ့ဘူး ။ ျမန္မာဗုုဒၶဘာသာေလာကမွာ
အမ်ိဳးသားေတြက ဒုုလႅဘေတာ့ အနည္းဆံုုး တႀကိမ္ေလာက္ ခံလိုုက္ရမွ ။ သာ
သနာ့ေဘာင္မွာေပ်ာ္ရင္ ေပ်ာ္သေလာက္ ေနတတ္ၾကတာကိုုး ။
အခုုဆိုု ျပည္ပမွာ ျမန္မာေတြမ်ားလာေတာ့ ျမန္မာဘုုန္းဘုုန္းေတြလည္း ႏိုုင္ငံ
တကာမွာ အေျခစိုုက္လာတာ အေတာ္မ်ားလာၿပီ ။ ဘယ္ႏွစ္ပါးရွိမွန္းေတာ့
မသိ ။ ျပည္တြင္းမွာ သင္လိုု႔မ၀ႏိုုင္ပဲ ႏိုုင္ငံျခားကိုု ပညာထြက္သင္ၾကတဲ့ ပညာ
ေရးဘုုန္းဘုုန္းေတြလည္း မ်ားလာၿပီ ။ လူမႈေရးလုုပ္ငန္းေတြလုုပ္တဲ့ ဘုုန္းဘုုန္း
ေတြလည္း မ်ားလာၿပီ။ ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားတဲ့ ဘုုန္းဘုုန္းေတြလည္း မနည္းဘူး ။
ႏိုုင္ငံေရးအျမင္နဲ႔ ဘုုန္းဘုုန္းေတြမ်ားတာကိုု ေ၀ဖန္တာေတြ ၾကားဖူးတယ္ ။ ဘုုန္း
ႀကီးေတြက ကုုန္ထုုတ္လုုပ္မႈ မရွိဘူး ။ အေခ်ာင္သမားေတြ ။ ဘာသာေရးဘန္းျပ
ၿပီး လူညြန္႔ခူးစားသူေတြ ။ လက္ေၾကာမတင္းသူေတြ၊ တရားကိုု တကယ္က်င့္တဲ့
ကိုုယ္ေတာ္က နည္းနည္း။ လူေတြနဲ႔ေရာတဲ့ကိုုယ္ေတာ္က မ်ားမ်ား စသျဖင့္ေပါ့ ။
စာသင္ကိုုယ္ေတာ္ေတြရဲ႕ဘ၀ကေတာ့ မလြယ္လွတာ အမွန္ပဲ ။ စာသင္တိုုက္
ႀကီးေတြ ေရာက္ဖူးတယ္ ။ ဆြမ္းလည္းခံရေသး ။ စာလည္းက်က္ရေသး ။
မေခ်ာင္လွဘူး ။ ဒကာေကာင္း ေနာက္ခံရွိဖိုု႔ကလည္း လိုုေသးတယ္ ။ ဘုုန္းဘုုန္း
အမ်ားစုုက ေက်းလက္ေဒသက ။ ခ်ိဳ႕တဲ့ၾကတယ္ ။ ဘုုန္းႀကီးဘ၀နဲ႔ ေအာင္ျမင္ဖိုု႔
အေတာ္ႀကိဳးစားရတယ္ ။ စာတတ္ရံုုနဲ႔ မၿပီး ။ အေဟာအေျပာ၊ အေနအထိုုင္ ၊
အစည္းအရံုုး ေကာင္းဖိုု႔ကလည္း လိုုေသးတယ္ ။
၂၀၀၇ခုုႏွစ္ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈကေတာ့ အေတာ္အံ့ၾသဖိုု႔ေကာင္းတယ္လိုု႔ ဆိုုရမယ္ ။
ျမန္မာ့သမိုုင္းမွာ ဒီလိုုအျဖစ္မ်ိဳး မရွိဘူးထင္တာပဲ ။ မိုုးျပင္းေတြရြာေနတဲ့အထဲ
ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ဘုုန္းဘုုန္းေတြ ေမတၱာပိုု႔ရင္း ခ်ီတက္ၾကတဲ့ပြဲမ်ိဳးက ၾကက္သီးထဖိုု႔
ေကာင္းတယ္။ ျမင္ရသူေတြ မ်က္ရည္က်ရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ အဲဒီတုုန္းက ဗုုဒၶ
ဘာသာ၀င္ မဟုုတ္သူေတြေတာင္ ဘုုန္းဘုုန္းေတြကိုု ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္က်ရသတဲ့ ။
အျငင္းပြါးစရာျဖစ္ေနတာတခုုက ျမန္မာျပည္မွာ ေစတီပုုထိုုးေတြလည္း လက္ညွိဳး
ထိုုး မလြဲ။ ဘုုန္းဘုုန္းေတြလည္း လက္ညိွဳးထိုုးမလြဲ ရွိေနေပမဲ့ တတိုုင္းျပည္လံုုး
ဒုုစရိုုက္ေတြ ဘာေၾကာင့္ေပါမ်ားေနရသလဲ။ အစိုုးရကအစ ၀န္ထမ္းေတြအဆံုုး ။
တရားသူႀကီးကအစ ေစ်းသည္နဲ႔ ကားစပယ္ယာအဆံုုး စရိုုက္ေတြဘာေၾကာင့္
ၾကမ္းတမ္းေနရသလဲ။ ကိုုယ္က်င့္တရားေတြ စိတ္ပ်က္ဖိုု႔ေကာင္းေအာင္ ဆိုုးရြား
ေနရသလဲဆိုုတာပါ ။ ဘာသာေရးအဆံုုးအမဆိုုတာ ျမန္မာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္
ဘယ္ေလာက္ ထိေရာက္တဲ့ အရာလဲေပါ့ ။
တခ်ိဳ႕ကလည္း သံုုးသပ္တယ္ ။ တိုုးတက္ခ်မ္းသာတဲ့ တိုုင္းျပည္ေတြမွာ သာသနာ့
၀န္ထမ္းေတြ နည္းသြားတယ္။ ဒီလိုုျဖစ္ရတာကလည္း ျပည္သူေတြက ကိုုယ့္အား
ကိုုယ္ကိုုးၿပီး ရပ္တည္ႏိုုင္လာလိုု႔ ။ ကိုုယ္တိုုင္ယံုုၾကည္မႈ ပိုုရလာလိုု႔ ။ ရုုပ္ပိုုင္းေရာ
နာမ္ပိုုင္းပါ ခိုုင္မာလာလိုု႔ သာသနာ့အႏြယ္၀င္ သူေတာ္စင္မ်ား နည္းပါးသြားပါသတဲ့ ။
ဒါကလည္း လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ တိုုးတက္မႈတခုုျဖစ္ပါသတဲ့ ။ ဆိုုလိုုတာက ဆင္းရဲလိုု႔
ျဖစ္ရတဲ့ ကိစၥေတြထဲမွာ ဘုုန္းဘုုန္းေတြမ်ားေနတာလည္း ပါေနတယ္ဆိုုတဲ့သေဘာ ။
ဟုုတ္ မဟုုတ္ ။ ေဆြးေႏြးၾကပါဦး ။
(ပန္းခ်ီ ၊ မင္းေ၀ေအာင္)
8 comments:
မွတ္ၿပီလား
:D
"မရွိလုိ႔မလွဴ၊ မလွဴလုိ႔ မရွိ" ဆုိတာမ်ဳိး မျဖစ္ရေလေအာင္ ကပ္လွဴပူေဇာ္စရာ ဘုန္းဘုန္းေတြ မ်ားမ်ားရွိေပးေနရတာပါဗ်ာ။
ဒါ႔အျပင္ ေရေဘး၊ မီးေဘး၊ မုန္တုိင္းေဘး၊ နာေရး၊ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ေရး ကိစၥအဝဝမွာလည္း ျပည္သူမ်ား စိတ္တုိင္းက် ပါဝင္လွဴဒါန္းႏုိင္ေအာင္ အစုိးရမင္းမ်ားက သူတုိ႔အလုပ္တာဝန္မ်ားကုိ တမင္တကာ လ်စ္လ်ဴရႈ လစ္ဟင္းေပးျခင္းျဖင့္ အလွဴအတန္းကုိ အားေပးျပန္ပါတယ္။ ဒီေလာက္နဲ႔ လွဴဒါန္းလုိ႔အားမရေသးသူမ်ားအတြက္ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွ စြယ္ေတာ္မ်ားကုိ ပင့္ဖိတ္ၿပီး ထပ္မံ လွဴဒါန္းေစျပန္ပါတယ္။ လွဴပါမ်ားရင္ ရွိလာမွာပါ။ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေစတနာေတြကုိ သေဘာေပါက္ပါ။ ဒီလုိနည္းနဲ႔ ဆင္းရဲသားပေပ်ာက္ေရးကုိ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရမွ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ေနပါေၾကာင္း။
(ဘုန္းဘုန္းေတြမ်ားေနျခင္းနဲ႔ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ဆုိင္မဆုိင္အေၾကာင္း အိမ္ျပန္ေရာက္မွ က်ေနာ့္အျမင္ကုိ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေဆြးေႏြးပါဦးမယ္။)
စဥ္းစားစရာပဲ။
စဥ္းစားေနတယ္။
ေနာက္မွပဲ စဥ္းစားေတာ့မယ္။
အင္း ..ဟီလာရီ ကို..ဟိုဘုရားၾကီး ဒူးကို ပြတ္ခိုင္းအံုးမလားလို႕ စိုးရိမ္ေနတာ..ေတာ္ေသးတာေပါ့။
ဒုအပိုဒ္ က..အရင္ပို႕စ္ အတြက္ပါ း)
Paw Gyi!
Bar twe lar pyaw nay dar le!
I ask you to shut up your mouth.
Still don't understand?
ဦးေလး...ထင္တာေျပာရရင္ေတာ႔ ဟိုစကားပံုလိုေပါ႕ ။
မရွိတာထက္ မသိတာခက္ ။
မသိတာထက္ မလုပ္တာခက္ ဆုိသလိုေပါ႕။
ရွိျပီးလက္ေတြ႕က်င္႕သံုးသူနည္းလို႔ေပါ႕ဗ်ာ ။
ပံု/စစ္ကိုင္းသူ (သီလရွင္လူထြက္)
"ဆိုုလိုုတာက ဆင္းရဲလိုု႔
ျဖစ္ရတဲ့ ကိစၥေတြထဲမွာ ဘုုန္းဘုုန္းေတြမ်ားေနတာလည္း ပါေနတယ္ဆိုုတဲ့သေဘာ ။
ဟုုတ္ မဟုုတ္ ။ ေဆြးေႏြးၾကပါဦး ။"
ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ယုတၱိရွိတဲ့ အဆုိပဲ။ ျမန္မာဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ အယူအဆက ကုိယ့္သားကုိ ရဟန္းေဘာင္ကုိ သြတ္သြင္းေပးရင္ သာ့သနာ့ဒါယိကာျဖစ္တယ္၊သာသနာ့အေမြဆက္ခံတယ္ စသျဖင့္ အယူအဆရွိတာကေတာ့ တပုိင္းေပါ႔ေလ။
ဒါေပမယ့္ ဒီဘက္ေခတ္မွာ မိဘက ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာတဲ့မိဘဆုိရင္ ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ ကုိယ့္သားကုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားလုပ္ဖုိ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ပုိ႔ေတာ့မယ္မထင္ဘူး။ အတန္းေက်ာင္းကုိပဲ ပုိ႔ၾကလိမ့္မယ္။ အရင္ျမန္မာမင္းေတြလက္ထက္ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပညာေရးပဲ ရွိတာဆုိေတာ့ တျခား ေရြးခ်ယ္စရာ အခြင့္အလမ္းမရွိလွဘူးေလ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘဝကေန ေနာက္ေတာ့ သကၤန္းစီးေပးလုိက္ေရာ။ သူေပ်ာ္ရင္ ရဟန္းဘဝနဲ႔ပဲအရုိးထုတ္ေပါ႔။ က်ေနာ့္ရြာကသူငယ္ခ်င္းေတြမွာ အဲသည္လုိနဲ႔ တသက္လုံး ရဟန္းဝတ္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရွိတယ္။
တုိင္းျပည္မွာ အၾကပ္အတည္းေပါင္းစုံ ေန႔စဥ္လူမႈဒုကၡေပါင္းစုံျမင္ၿပီး တကယ္ပဲ လူဝတ္ေၾကာင္ဘဝကုိ စိတ္ကုန္ၿပီး ဝတ္သြားၾကသူေတြလည္း အမ်ားစုပါႏုိင္တယ္။ ေနာက္အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေတြကလည္း ရွားပါးေတာ့ ဒါကလည္း ထြက္ေပါက္တခုအေနနဲ႔ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အခုဆုိ လူငယ္ေတြ မိဘအေပၚမွာ မွီကပ္စားေနၾကရတာ အိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႔ေတာင္ မစဥ္းစားရဲၾကဘူးဆုိေတာ့.... ဆင္းရဲမြဲေတြျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ကိစၥေတြထဲက တခုဆုိတာ မွန္သင့္သေလာက္ေတာ့ မွန္ပါေၾကာင္း။
အက်ဳိးဆက္ကုိ နည္းနည္းေလာက္ ထပ္ကြန္႕ရရင္ေတာ့...
ရြာတရာမွာ ဘုန္းႀကီးဝတ္သြားတဲ့လူ ၅ ေယာက္ရွိမယ္ဆုိရင္ အဲဒီရြာက မိန္းကေလး အနည္းဆုံး ၅ ေယာက္အတြက္ အပ်ဳိႀကီးျဖစ္ဖုိ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာျခားနဲ႔ ယူဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းျမင့္တက္လာမယ္။ ဘာသာျခားနဲ႔ယူလုိက္ရင္ သာသနာျပန္႔ပြားေရးမွာ နည္းနည္းထိခုိက္သြားေတာ့ ႏွစ္ဖက္ဒါးသြားလုိေပါ႔။
ေနာက္ ဘုန္းႀကီးဝတ္သြားတဲ့လူေတြက အရြယ္ေကာင္းေတြဆုိေတာ့ ကုိဘလူးစကုိင္းရဲ႕ မိတ္ေဆြေျပာတဲ့ Productivity က်ဆင္းတယ္ဆုိတာလည္း မွန္သင့္သေလာက္ မွန္တယ္။ ေနာက္မိအုိဖအုိေတြကုိ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္မယ့္ လူေတြ ေလ်ာ့နည္းသြားၿပီး အစုိးရနဲ႔ အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြအေပၚ ဝန္ပိလာမယ္။ (ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရက ဒီ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးကိစၥကုိ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိနဲ႔ ေရွာင္လႊဲေနလုိ႔ေတာ္ေသး)။ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြရဲ႕ ဝန္ကုိ ထမ္းရတဲ့ ျပႆနာေတြ ေပၚေနခ်ိန္မွာ.... ျမန္မာႏုိင္ငံကေတာ့ နကုိကတည္းက ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ မိအုိဖအုိေတြကုိ လုပ္ေကၽြးျပဳစုၾကတဲ့ႏုိင္ငံဆုိေတာ့ သိပ္ျပႆနာမရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္တဖက္မွာလည္း လူရြယ္ပုိင္းေတြ၊ သက္လတ္ပုိင္းေတြရဲ႕ ဝန္ကုိပါ ထမ္းပုိးရတဲ့ အေနအထားျဖစ္လာတယ္။
ဟုိးျမန္မာမင္းေတြလက္ထက္ကလုိ... ျပင္ပကမၻာနဲ႔ သိပ္ကူးလူးဆက္ဆံမႈမရွိဘဲ... ျမန္မာလူေနမႈစနစ္က ရုိးစင္းၿပီး ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္တတ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ သိပ္ျပႆနာမရွိလွပါဘူး။ ဆင္းရဲလည္း ဘဝမွာ ေနေပ်ာ္ဖုိ႔က အဓိက ဆုိေတာ့ ဒီကိစၥဟာ သူ႕ဟာနဲ႔သူေတာ့ အဆင္ေျပေနတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေခတ္မွာက်ေတာ့ ျပင္ပကမၻာနဲ႔ ကူးလူးဆက္ဆံလာတယ္။ လူေတြရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးအလုပ္အကုိင္ေတြက ျမန္မာမင္းေတြလက္ထက္ကနဲ႔ မတူေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ လူေတြရဲ႕ ေရာင့္ရဲျခင္းတရားကလည္း က်ဆင္းလာတယ္။ ဒီမွာတင္ ဆင္းရဲလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲဆုိတဲ့ သေဘာသဘာဝကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းသည္ပင္ ျပႆနာအေပါင္းတုိ႔၏ ရင္းျမစ္လုိလုိ ျဖစ္လာတယ္။
ဒီေတာ့ ဆင္းရဲမြဲေတမႈပေပ်ာက္ဖုိ႔က အမွန္တကယ္လုိအပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆင္းရဲရျခင္းရင္းအေၾကာင္းရင္းႀကီးကုိယ္ႏႈိက္က ဆင္းရဲမႈပေပ်ာက္ေရးလုပ္ေနတာျဖစ္ေနေတာ့လဲ...
Nga Paw!
Shut up your mouth
U don't understand what i say?
f**King Dog!
I agree with you Ko Paw, I am so sorry Paw Gyi
Post a Comment