Wednesday, August 26, 2009

ျပည္ပေပ်ာ္ေခတ္









ေရွ ႔မွာေျပာခဲ့တဲ့အထဲ လန္ဒန္ေရာက္ေမာ္ဒန္ပန္းခ်ီသမား ထိန္လင္းအေၾကာင္းေရးဖို႔က်န္ခဲ့တယ္။ သူက ပန္းခ်ီသာမက ပါေဖါင္းမင့္အတ္ ဆိုတာႀကီးလည္းလုပ္လိုက္ေသး။ အင္စေတာ္ေလးရွင္း အတ္ဆိုတာ ကလည္းလုပ္လိုက္ေသး။ အၿငိမ့္ေထာင္ၿပီး လူရႊင္ေတာ္လည္း လုပ္လုိက္ေသး။ အြန္လိုင္း မဂၢဇင္းလည္း လုပ္လိုက္ေသး။ သူတေယာက္နဲ႔တင္ အဂၤလန္ေရာက္ ျမန္မာေတြအတြက္ ပြဲလမ္း သဘင္ ေရးရာမွာ အေတာ္လံုေလာက္သြားလိမ့္မယ္။ အဂၤလန္မွာပဲ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး ပန္းခ်ီ သမား ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ဦးရွိေသးတယ္။ ေဒၚတင္တင္ဆန္းနဲ႔ ေဒၚခင္ျမင့္ျမင့္တဲ့။ ေနာက္ ဥေရာပေရာက္ ျမန္မာ့ အႏုပညာ သည္တဦးကေတာ့ အဆိုေတာ္မြန္းေအာင္ပါဗ်ား။ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္သမားႀကီးပါ။ ေနာ္ေ၀မွာေန ပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ကဗ်ာသမား ေနေဇာ္ႏိုင္တဲ့သူက ေရဒီယိုသမား လည္းလုပ္ေလရဲ ႔။ ေလာေလာ လတ္လတ္ အေမရိကန္ကို ေရာ က္ေနတဲ့ ေခ်ာအိသိန္းဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီသမား၊ ပါေဖါင္းမင့္အတ္ သမားလည္း ရွိေသးတယ္။ ကိုင္း။ စာေပေလာက္ကဘက္လွည့္ၾကစို႔ရဲ ႔။

ေမာင္စြမ္းရည္ပါတဲ့ဗ်ား။ ကဗ်ာလည္းေရး။ ေ၀ဖန္ေရးလည္းလုပ္။ ေရဒီယိုမွာလည္း၀င္ေျပာ။ ဆရာစြမ္းတဲ့။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းႀကီး ဆရာဂ်မ္းေခၚ ကဗ်ာသမားႀကီးတင္မိုးကေတာ့ အေမရိကန္ အေနာက္ဘ က္ျခမ္းက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတခုမွာပဲ ကဗ်ာဆရာဆန္ဆန္နဲ႔ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရွာၿပီ။ ကဗ်ာသမားဘ၀နဲ႔ပဲအားက်ေလာက္ ေအာင္ေနထိုင္သြားခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီး။ ကမၻာပါတ္ၿပီး ကဗ်ာစပ္ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးပါ။ လူခ်စ္လူခင္ အင္မတန္ေပါၿပီး တကယ္ပဲေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ ခ်စ္စရာျမန္မာကဗ်ာ ဆရာႀကီးပါ။ သူကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ အရပ္မွာက သူေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ အညာလိုပဲ ထန္းပင္ေတြေပါက္ၿပီး လြင္တီးေခါင္ဆန္တဲ့အရပ္ျဖစ္လို႔ ေလာ့စ္ အိန္ဂ်ယ္လီးစ္ကို အညာၿမိဳ ႔တၿမိဳ ႔လို သူကသေဘာက်ပါသတဲ့။

အေမရီကန္ကို ေနာက္ဆံုးေရာက္လာတဲ့ ကဗ်ာသမားကေတာ့ ေအာင္ေ၀းပါတဲ့။ ကဗ်ာရြတ္သိပ္ သန္သူေပါ့။ စာေရးဆရာေတြထဲကဆို ေမာင္သာရ။ ေစာလူ။ ၾကည္ ေအး။ ေမာင္သစ္ဆင္း။ တင္ေမာင္သန္း။ ေနာက္ရွိေသးတယ္ ေမၿငိမ္းတဲ့။ ေလာေလာဆယ္ေရာက္ေနတာက ခက္မာတဲ့။ အေမရိကားမွာပါ။ ၾသစေတးလွ်မွာလည္း အဆိုသမားေတြ၊ အေရးသမားေတြ တျခားအႏု ပညာသမားေတြရွိၾကပါတယ္။ အဆိုေတာ္ပုလဲတို႔သန္းႏိုင္တို႔အုပ္စု။ စာေရးဆရာထဲကဆို ျမင့္သန္းတဲ့။ ေနာက္ရွိေသးတယ္။ နာမည္ေတြမမွတ္မိလို႔။

ဒါက အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးတခ်ိဳ ႔ကိုေျပာေနတာ။ အာရွမွာ ကိုပဲ မနည္းဘူး။ မေလးရွား။ စကၤာပူ။ ထိုင္း။ အေရွ ႔အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံေတြအထိ ျမန္မာေတြေရာက္ကုန္ၾကၿပီ။ ျပည္တြင္းအက်ပ္အတည္းမ်ိဳးစံု ေၾကာင့္ ထြက္လာလိုက္ ၾကတဲ့ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ မေရႏိုင္ မတြက္ႏိုင္။ ေန႔စဥ္နဲ႔ေန႔တိုင္း နည္းမ်ိဳး စံုနဲ႔ကိုထြက္ ေနတာ။
ျမင္းလွည္းေမာင္းတဲ့သူ။ နတ္ကေတာ္။ ေရတြင္းတူးသမား။ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡ။ စစ္ဗိုလ္ လူထြက္။ ပလီဆရာ။ လူရႊင္ေတာ္။ ၀ရမ္းေျပး။ ေခါင္းရြက္ဗ်က္ထိုးေစ်းသည္။ ဘုန္းႀကီးလူထြက္။ ကားစပါယ္ရာ။ ကဗ်ာသမား။ အေၾကာ္သည္။ လယ္သမား။ ဆံပင္ညပ္ဆရာ။ အၿငိမ့္သမ။ ႏိုင္ငံေတာ္ လက္ေရြးစင္ ေဘာ္လံုး သမား။

ဆရာ၀န္မ်ိဴးစံု။ အဂၤ်င္နီယာမ်ိဳးစံု။ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးစံု။ ဆိုင္းဆရာ။ တပ္ေျပး။ သင္းအုပ္ဆရာ။ အုတ္ ဖုတ္သမား။
သူနာျပဳ။ ဂ်ဴဒိုလက္ေရြးစင္။ ၀မ္းဆြဲဆရာမ။ ဘုရားကိုးဆူနဲ႔ဘိတ္သိတ္ဆရာ။ ေဗဒင္ ဆရာ။ ကုန္တိုက္အေရာင္း စာေရး။ ေက်ာက္ပြဲစား။ ပန္းတိမ္ဆရာ။ သေဘၤာသား။ ဓါတ္ပံုဆရာ။ အိမ္ေဖၚ။ ဒါေတြက စိတ္ထဲေပၚရာေလွ်ာက္ ္ေရးေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလူေတြကို အကုန္ေတြ႔ဖူးတယ္။ ဒီထဲမွာ စစ္ေျပးဒုကၡ သည္ေတြမပါေသးဘူး။

လူစံုတက္စံုအကုန္ထြက္လာၾကတဲ့ေခတ္။ ႏိုင္ငံစံုေရာက္ျမန္မာမ်ား။ ႏိုင္ငံျခားမွာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အေနၾကာ။ အေျခခ်ဖို႔ႀကိဳးစား။ အရြယ္ေရာက္သူမ်ား အိမ္ေထာင္က်။ ႏိုင္ငံျခားမွာ သားသမီးထြန္း ကား။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ထြက္လာသူမ်ား မိသားစုကိုပါ ေခၚထုတ္။ အခ်ိန္ၾကာၾကာခြဲေနရတဲ့ မိသားစု အမ်ားစုၿပိဳကြဲ။ ဖရိုဖရဲ။ တိုင္း ျပည္ကိုျပန္ဖို႔အေရး ငရဲ က်မတတ္ရင္ေလး။ ေဆြမ်ိဳးေတြကိုေခၚထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစား။ ဒီလိုနဲ႔ သိန္းနဲ႔သန္းနဲ႔ ခ်ီတဲ့ျမန္မာေတြ ဆယ္စုႏွစ္ တခုေက်ာ္၊ တခ်ိဳ ႔က ႏွစ္ခုေက်ာ္ျပည္ပမွာ အေနၾကာလာတဲ့အခါ။ ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းရင္းလြမ္းရင္း ေမ့ေတ့ေတ့ျဖစ္လာတတ္ၾကတဲ့အခါ။ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ျဖတ္သန္းတဲ့ကာလ ၾကာလာတဲ့အခါ။ သူလိုကိုယ္လို လူေတြမ်ားသထက္မ်ားမ်ားလာတဲ့အခါ။ ေပ်ာ္ေအာင္ေန ၾကရင္း ေပ်ာ္လာၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ေတာ္ရာမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္လာၾကသူမ်ားေပါ့။

ျပည္ပ မွာေပ်ာ္တာဘာျဖစ္သလဲ။ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ေပ်ာ္တာဟာ ေပ်ာ္တာပါပဲ။ ျပည္ပေပ်ာ္တို႔မ်ား လာေတာ့ ပိုၿပီးေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာေပါ့။ ေခတ္ကိုက ဒီလိုမ်ိဳးေခတ္ပဲေလ။ တျခားတိုင္းျပည္ေတြက လူေတြလည္း ဒီလိုပါပဲ။ သူလိုကိုယ္လိုဆင္းရဲၾကတဲ့တိုင္းျပည္ကလူေတြလည္း ဒီလိုနည္းေတြနဲ႔ ရွင္သန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာ လက္ေတြ ႔ပဲ။ ျပည္ပမွာေပ်ာ္တာကို မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နည္းတယ္လို႔ေျပာမယ့္ သူမ်ားရွိရင္ေတာ့။ မ်ိဳးခ်စ္ ပုဂၢိဳလ္ ဆိုသူမ်ား၊ ျပည္ခ် စ္ပုဂၢိဳလ္ဆိုသူမ်ား၊ တိုင္းျပည္အတြက္ႏိုင္ငံျခား ကိုထြက္လာရတယ္ဆိုသူမ်ားရဲ ႔ ျပည္ပ အေန အထုိင္ေတြ ကိုလည္း ေလ့လာၾကည့္ၾကဦးလို႔ ဆိုလိုက္ ပါမယ္။ သူတို႔လည္း ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ ေနၾက တယ္ခင္ဗ်။ ေပ်ာ္တာဟာ ေကာင္းတဲ့ကိစၥပါ။

ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္ဇာတိသာ ဘူမိနက္သန္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအစစ္ရွိတဲ့ေနရာမွန္လို႔တကယ္ပဲယံုၾကည္ ၾကရင္ ဒီထက္မကတဲ့ အားထုတ္မႈေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ဖို႔လိုေနေသးတယ္ဆိုတာကေတာ့ ရွင္းေနပါ တယ္ခင္ဗ်ား။
မဟုတ္ရင္ေတာ့ ျပည္ပမွာသာေပ်ာ္ေပေရာ့ တသက္လံုး။

(ရုပ္ပံုကို ဂူဂလ္က ရွာယူပါတယ္)

6 comments:

pandora said...

ဟုတ္တယ္... ပြင့္လန္းေနတဲ့ အႏုပညာပန္းေတြေရာ ပြင့္ခြင့္မရတဲ့ အဖူးအငံုေလးေတြပါ မိခင္ပင္စည္ကေန လြင့္လာလိုက္တာ...။. အႏုပညာတင္ မကျပန္ဘူး။ လူစံုတက္စံု နယ္ပယ္စံု..။ ေရျခားေျမျခားမွာ ကိုယ့္စိတ္၀င္စားမႈ ကိုယ့္ကၽြမ္းက်င္မႈနဲ႕ ကိုက္ညီထိုက္တန္တဲ့ အလုပ္ကို လူတိုင္း လုပ္ခြင့္ရၾကပါေစ လုိ႕ပဲ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

"ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္ဇာတိသာ ဘူမိနက္သန္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအစစ္ရွိတဲ့ေနရာမွန္လို႔တကယ္ပဲယံုၾကည္ ၾကရင္ ဒီထက္မကတဲ့ အားထုတ္မႈေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ဖို႔လိုေနေသးတယ္ဆိုတာကေတာ့ ရွင္းေနပါ တယ္ခင္ဗ်ား။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ျပည္ပမွာသာေပ်ာ္ေပေရာ့ တသက္လံုး."

ဒါလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ လူဆိုတာကေတာ့ rational သတၱ၀ါျဖစ္သလို ေရာက္ေလရာမွာ ဆီေလ်ာ္ကိုက္ညီေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကရင္းနဲ႕ အခ်ိန္ၾကာလာလို႕ ေနသားတက် ေပ်ာ္စရာျဖစ္လာတဲ့အခါ ေပ်ာ္ေမြ႕သြားၾက သူေတြ ရွိမွာပါပဲ။ ကိုယ္႕ေနရာမွန္လို႕ထင္(ခဲ့)တဲ့ ေနရာကို ေပ်ာ္စရာျဖစ္လာေအာင္ ဖန္တီးဖို႕ အမ်ားႀကီးလုပ္ဖုိ႕ လိုေနေသးတယ္ ဆိုတာ တကယ္ကို ရွင္းပါတယ္။ တဘက္ကၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ေရာက္ရာအရပ္မွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနရင္း ေပ်ာ္လာတဲ့အခါ လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ေတြေရာ ... ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲေပါ့။

ကလူသစ္ said...

လူေတာင္ေတာ္ေတာ္စံုေနျပီပဲဗ်။ ျမန္မာျပည္လုပ္ဖို႔ ေနရာရွာၾကရေအာင္ဗ်ာ။

tinnyup2000, chaw ei thein said...

္တကယ္ေတာ့ မေပ်ာ္ရပါဘူး အစ္္ကိုရာ။

Kaung Kin Ko said...

ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ ေတာ္ရာမွာ ေနရတဲ့အခါ ေတာ္ရာကုိပဲ ေပ်ာ္စ၇ာျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရေတာ့တာကုိးဗ်။

Anonymous said...

"ကုသိုလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ ရဖို႕ သင့္ရာေဒသအၿမဲေန" လို႕ေတာ့ ႐ြတ္ဖူးတာပဲ... ငယ္ငယ္တုန္းက။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး... သတိရလို႕။ "(ကို) ကလူသစ္" မန္း႕သြားတာ မိုက္တယ္။ ဟီး ျမန္မာျပည္လုပ္ဖို႕ ေနရာ႐ွာၾကရေအာင္တဲ့။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေျခအေနကို Common Fate လို႕ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာဖူးတယ္။ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ "တစ္ဦးေကာင္း၊ တစ္ေယာက္ေကာင္း" ေနလို႕ မရေလာက္ေအာင္ကို အေျခအေနက အားလုံးနဲ႕ (တစ္ႏိုင္ငံသားလုံးနဲ႕) ဆက္စပ္ေနတယ္။ ေ႐ြးခ်ယ္စရာက (မ႐ွိေလာက္ေအာင္) နဲပါးတယ္။ ဒီေတာ့ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခု (ဒါမွ မဟုတ္လည္း ၂ ခု ၃ ခု အခုေတြအမ်ားႀကီး) လိုခ်င္၊ လုပ္ခ်င္တဲ့ သူေတြအဖို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးရဲ႕ ထီးရိပ္ေအာက္ကေန ႐ုန္းထြက္ၾကတယ္ဆိုတာ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ လမ္းတစ္ခု ျဖစ္လာထာေပါ့။ Common Fate ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္း ေခတ္ကို ေျပာင္းလို႕မရဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အဲ ခင္ဗ်ားဆိုလို႕ ဒီဘေလာ့(ဂ္)ပိုင္႐ွင္ကို ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ (က်ေနာ္ အပါအဝင္) အားလုံးကို ရည္ၫႊန္းခ်င္ထာပါ။

Raymond.Kyaw Minn Naing said...

Lack of "Legacy"