မိုး မိုး ဘာေၾကာင့္ရြာ
ဖါးေအာ္လို႔ရြာ။
ဖါး ဖါး ဘာေၾကာင့္ေအာ္
ေျမြကိုက္လို႔ေအာ္။
ေျမြ ေျမြ ဘာေၾကာင့္ကိုက္
ငါ့၀မ္းပူစာ မေနသာလို႔ကိုက္။
လူတိုင္းသိၾကမယ့္ကဗ်ာေလးလို႔ ထင္ပါတယ္။ မသိတာကေတာ့ ကဗ်ာ
ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဘယ္သူစပ္ဆိုခဲ့ သလဲဆုိ တာပါပဲ။သိသူမ်ား ေက်းဇူးျပဳ၍ေျပာ
ၾကပါ။
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ ႔မွာ ညဖက္ဆို ဖါးေတြသိပ္ေအာ္ပါတယ္။ ေျမြကိုက္လို႔ေတာ့ မဟုတ္
ပါဘူး။ သူတို႔ေက်ာကုန္းကို အပြတ္ခံၾကရလို႔ပါ။ ဖါးေတြေအာ္ေပမဲ့လည္း ခ်င္း
မိုင္မွာ မိုးေတြမရြာပါဘူး။ မိုးမရြာေပမဲ့လည္း ခ်င္းမိုင္ကေအးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
က အေအး ဓါတ္ႀကိဳက္သူပါ။ ေမြးရပ္ဇာတိကလည္း ေမၿမိဳ ႔ကိုးခင္ဗ်။ ထားပါေတာ့။
အရင္ကျမန္မာေတြ ခ်င္းမိုင္ကိုဘာေၾကာင့္ဇင္းမယ္လို႔ေခၚၾကတယ္ မသိ။ အယုဒၶယ
ကိုလည္း ယိုးဒယားလို႔ေခၚၾကတယ္။ အခုေတာ့ အသံထြက္မွန္တိုင္းေခၚေနၾကျပန္
တယ္။
ခ်င္းမိုင္အဖြင့္
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ ႔ကိုသြားခ်င္တာအေၾကာင္း ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီက ရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႔တို႔ဖူး
ေႏြး စားခ်င္လို႔။ ေနာက္တခုက ျမန္မာပန္းခ်ီအေရာင္းဆိုင္ေတြကို ၾကည့္ခ်င္လို႔။
ခ်င္းမိုင္က ဘန္ေကာက္ကေန ကားနဲ႔သြားရင္ ဆယ္နာရီေလာက္ၾကာပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ ႔ေျမာက္ပိုင္းမွာရွိတယ္။ ေတာင္ေတြေပါေတာ့ ေအးတယ္။ ပန္းေတြ
ပြင့္ေတာ့ ေမႊးတယ္။ ခ်င္းမိုင္သူေတြက ေခ်ာေတာ့ ရင္ထဲမွာေႏြးတယ္ေပါ့ဗ်ာ။
မနက္ဆယ္နာရီေလာက္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ ႔က ခရီးစတယ္။ ခ်င္းမိုင္ကိုသြားတဲ့ခရီးက
စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ လမ္းခရီးမွာထူးဆန္းတာေတြရွိ လို႔ေတာ့
မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္နဲ႔အတူသြား ၾကသူေတြက ျမန္မာျပည္က မေန႔က ပဲေရာက္လာ
သူေတြဆိုေတာ့ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ သြားရလို႔ပါပဲ။ ကားတစီးကိုငွားၿပီးသြားၾက
တာပါ။
ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္း ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးေျပာၾကပါတယ္။ ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ေျပာ
ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ေ၀းေနတာၾကာေနလို႔ ေမးစရာေတြကလည္း ကိုယ့္မွာ
တပံုႀကီး။ သူတို႔ကလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပာခြင့္ရတုန္း ေဖါက္သည္ခ်ခ်င္
ေနၾကတာ တပံုႀကီး။ တလမ္းလုံုး ေျပာသြားလိုက္ၾကတာ တတိုင္းျပည္လံုးအေၾကာင္း
အေကာင္းက မပါသေလာက္ပဲ။ ေျပာလိုက္သမွ် အေၾကာင္းအရာေတြရဲ ႔အဆံုးမွာ သက္ျပင္းခ်ရတာေတြခ်ည္းပဲ။
ၾကာလာေတာ့ ေမာလာတယ္။ မေကာင္းတာေတြကိုပဲ ေရြးေျပာေနတာလားလို႔
ေတာင္စဥ္းစားမိတယ္။ ေကာင္းမယ္ ထင္တာ ေမးေတာ့ လည္း စိတ္ညစ္ရတာပဲ။
ခ်င္းမိုင္ကိုေရာက္ခါနီး တနာရီအလိုေလာက္မွာ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းဘာမွ ဆက္
မေမးေတာ့ဘူး။ ခ်င္းမိုင္နားကပ္လာေတာ့ ေအးလာၿပီ။ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ ႔ကို၀င္ေတာ့ ည
ရွစ္နာရီေလာက္ရွိၿပီ။ ေမၿမိဳ ႔ကိုေတာင္ သတိရသြားတယ္။ လမ္းမွာစေတာ္ဘယ္ရီ
ေတြကိုလည္း ျမင္ခဲ့ရတယ္။
ညေစ်း
ခ်င္းမိုင္က ညေစ်းဟာ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ စိတ္၀င္စားစရာေပါ့။ ထိုင္းအမွတ္တရ
ေဒသထြက္ ကုန္ပစၥည္းေတြနဲ႔စည္ကားေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံေရးအေျခ
အေနနဲ႔ ကမၻာ့စီးပြါးေရးအေျခအေနေတြ မေကာင္းလို႔ အခုႏွစ္သစ္ကူးကာလ ဧည့္သည္
အလာက်ဲတယ္။ ေျပာခ်င္တာက အခုမွပဲေရာက္လာပါတယ္။ ဖါးေက်ာကုန္းကိစၥပါ။
ခ်င္းမိုင္ညေစ်းမွာ ဖါးေတြသိပ္ေအာ္ပါတယ္။ ေရကန္နဲ႔နီးလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ေက်ာ
ကုန္း အပြတ္ခံရလို႔ပါ။ တကယ့္ဖါး မဟုတ္ပါဘူး။ အရုပ္ဖါးပါ။ ေတြ ႔ဖူးၾကမယ္ ထင္ပါ
တယ္။ သစ္သားကိုထြင္းထားတဲ့ ဖါးရုပ္ကေလးေတြပါ။ ေက်ာမွာ ဖုေလးေတြ ပါပါတယ္။
အဲဒီဖုေလးေတြကို သစ္သားေခ်ာင္းေလးနဲ႔ပြတ္လိုက္ရင္ ဖါးေအာ္သံလိုထြက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္စိတ္၀င္စားတာက ဖါးမဟုတ္ပါဘူး။ ဖါးေက်ာကုန္းကို ပြတ္ေနၾကတဲ့သူေတြ
ကိုပါ။ သူတို႔ေတြက ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြမဟုတ္ၾကပါဘူး။ အခါလို႔ေခၚတဲ့ ေတာင္ေပၚတိုင္း
ရင္းသားေတြပါ။ ျမန္မာျပည္ႏြယ္ဖြါးေတြလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ရဲ ႔ရိုးရာ၀တ္စံုကို၀တ္ဆင္ၿပီး ဖါးေက်ာကုန္းကိုပြတ္ၾကရင္း ခ်င္းမိုင္ညေစ်းတေလွ်ာက္ ေစ်းလွည့္ေရာင္းေနၾကတာပါ။
သူတို႔ေရာင္းတာက အဲဒီဖါးေလးေတြရယ္။ တျခားထိုင္းအမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြရယ္
ပါပဲ။ ဆိုင္နဲ႔ထိုင္ေရာင္းၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေရာင္းၾကတာပါ။ အမ်ိဳး
သမီးေတြခ်ည္းပါပဲ။ အခါအမ်ိဳးသားေတြက ဘာလုပ္ၾကသလဲေတာ့ မသိပါဘူး။
တိုင္းရင္းသားေစ်း
ေနာက္တခုထူးျခားတာက ခ်င္းမိုင္ညေစ်းတန္းလမ္းမွာ ေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေစ်းဆိုင္ေတြ
ဆီက တခ်က္ တခ်က္ ျမန္မာလိုေျပာတဲ့အသံ ထြက္လာတတ္တာပါပဲ။ ထြက္မွာေပါ့။
သူတို႔က ကခ်င္ေတြကိုး။ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ ႔မွာ ကခ်င္လူ မ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲေတာ့ မသိပါ။ ညေစ်းတန္းမွာေတာ့ မ်ားပါတယ္။ ထိုင္းမွာ
ကခ်င္ေတြထက္ မ်ားတာကရွမ္းနဲ႔ ကရင္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ခ်င္းမိုင္ညေစ်းမွာ သူတို႔ကိုေတာ့
မေတြ ႔ရပါဘူး။ ေနာက္တမ်ိဳးက ပေဒါင္တိုင္းရင္းသားေတြပါပဲ။ သူတို႔ကိုေတာ့ ဓါတ္ပံုနဲ႔ပဲ
ေတြ ႔ခဲ့တာပါ။
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာက လည္ပင္းမွာေၾကးကြင္းေတြပါတ္ထားတဲ့ ကယားျပည္နယ္က ပေဒါင္ တိုင္းရင္းသားေတြဟာလည္း ကမၻာလွည့္ဧည့္သည္ေတြကို ျမဴဆြယ္တဲ့ ေစ်းကြက္ တခု
ပါပဲ။ သူတို႔ကို ေတာင္ေပၚရြာေလးေတြမွာထားပါသတဲ့။ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ ႔ပို႔စ္ကဒ္ေတြ၊ ျပကၡ
ဒိန္ေတြ၊ နံရံကပ္ေၾကာ္ညာေတြထဲမွာ။ ထိုင္းႏိုင္ငံအမွတ္တရပစၥည္းဆိုင္ေတြထဲမွာ ျမန္
မာျပည္က တိုင္းရင္းသား တခ်ိဳ ႔ရဲ ႔ပံုေတြ၊ အရုပ္ေလးေတြကို အလြယ္တကူေတြ ႔ရပါ
လိမ့္မယ္။
ျမန္မာျပည္က လူနဲ႔ဖါးေတြတင္မကပါဘူး ခင္ဗ်ား။ က်န္ပါေသးတယ္။ ဆင္လည္း ပါပါ
တယ္။ ထိုင္းမွာရွိတဲ့ဆင္ အမ်ားစုက ျမန္မာ့ဆင္ေတြဆိုပဲ။ ညေစ်းတန္းမွာ ဆင္နဲ႔ပိုက္ဆံ
ရွာစားသူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ထိုင္းပစၥည္းေတြနဲ႔ အတူ ျမန္မာ့ေရႊခ်ည္ထိုးအထည္ေတြ။
ရုပ္ေသးရုပ္ေတြ။ ျမန္မာျပည္လုပ္ ေျခညွပ္ဖိနပ္ေတြ။ ကၽြန္းသစ္နဲ႔လုပ္တဲ့ ျမန္မာ့ကႏုတ္
ပန္းေတြ။ ျမန္မာ့ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြနဲ႔ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ ႔ရဲ ႔ ညေစ်းက ဧည့္သည္ေတြကို ဆြဲ
ေဆာင္ထား ႏိုင္ပါတယ္။
ဒို႔ပစၥည္းေတြနဲ႔ ထိုင္းေတြလုပ္စားၿပီး ႀကီးပြါးေနတယ္လို႔ အရင္တုန္းက ျမင္ခဲ့ေပမဲ့ အခုေတာ့ အျမင္ေျပာင္းထားပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းေတြပဲ မဟုတ္လား။ ထိုင္းပစၥည္းေတြ ျမန္မာျပည္မွာ
မ်ားသလို ျမန္မာပစၥည္းေတြ လည္းထိုင္းမွာ မ်ားမွာေပါ့ေလလို႔ပဲ စိတ္သက္သာေအာင္
သေဘာထား ေျပာင္းထားပါတယ္။ တန္ဖိုးခ်င္းကြာျခားတဲ့အေၾကာင္း၊ ဘာေၾကာင့္အခုလို ျဖစ္ရတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို စဥ္းစားရင္ ကိုယ္ကလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ စိတ္ပ်က္
လို႔ပါ။ အားလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။ ဖါးေတြလည္းေအာ္ႏိုင္ပါေစ။ ဆင္ေတြလည္း က
ႏိုင္ပါေစ။ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြလည္း ထိုင္းမွာေပ်ာ္ၾကပါေစ။ ခ်င္းမိုင္ညေစ်း စည္ကား
ပါေစဗ်ား။
စားၿပီ
ကၽြန္ေတာ္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲသိပ္ႀကိဳက္တယ္။ တို႔ဖူးေႏြးလည္း သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ခ်င္းမိုင္
မွာက ဒါေတြရတယ္။ ရွမ္းေတြေပါတယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ သံုးေလးဆိုင္ရွိတယ္။ စားလို႔
ေကာင္းတယ္။ ရွမ္းျပည္အတိုင္းပဲ။ အခါးေရလို႔ေခၚတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းလည္းရတယ္။ လက္ ဖက္ေျခာက္ကလည္း ရွမ္းျပည္က လက္ဖက္ေျခာက္။ ေမ့ေနလို႔။ ပေလာင္လူမ်ိဳးေတြလည္း
ထိုင္းမွာရွိတာပဲ။ တခ်ိဳ ႔ဆို လက္ဖက္ခူးထြက္ရင္း ေရာက္လာတာ ျမန္မာျပည္မျပန္ ေတာ့
ဘူးတဲ့။ တို႔ဖူးေၾကာ္လည္းရတယ္။ ႏွစ္ျပန္ေၾကာ္လည္းရတယ္။ ခ်င္းမိုင္က ေဆာင္းတြင္းဆို
ေအးေတာ့ ရွမ္းျပည္ေရာက္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ။ ခ်င္းမိုင္မွာေနတဲ့မနက္ခင္းတိုင္း ရွမ္းေခါက္ဆြဲ
ဆိုင္ကို ေရာက္တာပဲ။ ေက်နပ္စရာပါခင္ဗ်ား။
ၾကည့္ၿပီ
ကၽြန္ေတာ္က ပန္းခ်ီႀကိဳက္တယ္။ အခုဆိုခ်င္းမိုင္ၿမိဳ ႔မွာ ျမန္မာ့ပန္းခ်ီအေရာင္းဆိုင္ သံုးဆိုင္ရွိ
ေနၿပီ။ ျမန္မာေတြကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ၾကတာေနာ္။ ထိုင္းေတြေရာင္းတဲ့ျမန္မာ့ပန္းခ်ီဆိုင္လည္း ရွိ
ေသးတယ္။ သံုးဆိုင္ လံုးကိုသြားၾကည့္ ခဲ့ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အေျခအေနထိေတာ့ မေရာက္
ၾကေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတာ့ပြင့္ေနၿပီဆိုတဲ့သေဘာ။ ႏွစ္ဆိုင္က ၂၀၀၈ႏွစ္ကုန္ပိုင္း
ကမွ ဖြင့္တာ။ တဆိုင္က ဖြင့္တာေလး ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ ကမၻာလွည့္ေတြကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး
ေရာင္းတာပါ။ ျမန္မာပန္းခ်ီဆရာေတြရဲ ႔လက္ရာ အစံုေတြ ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ရိုးရာ၊ေခတ္ေပၚ၊ ေရေဆး၊ ဆီေဆး၊ပန္းပုလက္ရာေတြ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ မွာထက္၀င္ေငြေကာင္းလို႔ ခ်င္းမိုင္ကိုေျပာင္း
လာၾကတဲ့သေဘာ။ ေနာက္ပိုင္းပိုမ်ားၿပီး ပိုက်ယ္ျပန္႔လာဖို႔ရွိတယ္။ အရင္းအႏွီးႀကီးႀကီးနဲ႔လုပ္ၾက
မယ့္သူေတြ ရွိေနတယ္။ ခ်င္းမိုင္ကျမန္မာ့ပန္းခ်ီျပခန္းေတြ ၾကည့္ ၿပီးေတာ့ အရင္ကၾကားဖူးတဲ့ “အႏုပညာသည္ ျပည္သူ႔အတြက္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကိုေတာင္ သတိရသြားၿပီး ၿပံဳးမိေသးတယ္။ ထားပါေတာ့။ ျမန္မာ့ပန္းခ်ီလက္ရာေတြ မညံ့ပါဘူး။ ကမၻာ့ပန္းခ်ီေစ်းကြက္မွာ ေနရာေကာင္းရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတာ့ မေရာက္ႏိုင္ေသးဘူးေပါ့။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ျမန္မာပဲ။ ေအးေဆးေပါ့။ ဒီေလာက္
ျဖစ္ရင္ပဲ အေတာ္ဟုတ္ေနၿပီ။
ခ်င္းမိုင္အပိတ္
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ ႔က ေဆာင္းတြင္းအခါ ေနလို႔ေကာင္းပါတယ္။ အလည္အပါတ္သြားလို႔ ေကာင္းပါတယ္။
တရားမ၀င္တဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ။ အဖြဲ ႔ အစည္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ျမန္မာသတင္းသမားေတြနဲ႔ သတင္းဌာနတခ်ိဳ ႔
လည္း ခ်င္းမိုင္မွာရွိပါတယ္။ “သတင္းေက်ာင္း”ဆိုုတာေတာင္ ရွိလိုုက္ေသးဗ်ား။ သူတို႔ေတြအားလံုး
ကလည္း ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ ႔ေလးကို ႏွစ္သက္စြဲလမ္းေနၾကပါသတဲ့။ ဟုတ္မွာပါ။ ဖါးေအာ္သံေတြေတာ့ အခု
ထိ နားထဲမွာၾကားေနရတုန္းပဲ။ ေနေကာင္းၾကပါေစ။
(ဓါတ္ပံုု ၊ ကိုုယ္တိုုင္ရိုုက္)
