အျဖဴေရာင္ ခရစၥမတ္

ေရွရႈခရစ္ေတာ္ကို ဖြါးျမင္တာ ဒီဇင္ဘာ၂၅။ ေအးျမတဲ့အခ်ိန္။ ေနရာက ေဂ်ရုဆလင္တ၀ိုက္
အေရွ ႔ အလယ္ပိုင္း ေဒသ။ ေျခာက္ေသြ ႔တဲ့အရပ္။ ေဆာင္းတြင္းကာလဆိုေတာ့ အဲဒီမွာ
ႏွင္းက်တယ္ပဲဆိုဦးေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းေပါ့။

ခရစ္ယန္ဘာသာ၀င္ေတြက ဥေရာပနဲ႔အေမရိကားမွာ အေတာ္မ်ားတယ္။ ဒီေဒသေတြရဲ ႔
ေဆာင္းက ႏွင္းေတြနဲ႔ေဖြးေနတတ္တာပါ။ သူတို႔က ခရစၥမတ္ကာလ ႏွင္းမ်ားက်ၿပီဆိုရင္ေတာ့
အဲဒီခရစၥမတ္ဟာ ရိုးရိုးခရစၥမတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့ “အျဖဴေရာင္ခရစၥမတ္” “White
Christmas” ပါတဲ့။ ပါတ္၀န္းက်င္ သဘာ၀ရႈခင္းကပါ ခရစၥမတ္ကာလမွာေျပာင္းလဲလာလို႔
ေအးျမေဖြးလွတဲ့ အခါေတာ္သမယ အထူး ကာလပါတဲ့ဗ်ား။

ရာသီဥတုဆိုတာကလည္း သိတဲ့အတိုင္း ပံုက မွန္တာမဟုတ္ဘူးေလ။ ႏွစ္တိုင္းအျဖဴေရာင္
ခရစၥမတ္ ျဖစ္ရတာ မဟုတ္ဘူးကိုး။ ခရစၥမတ္ကာလ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ႏွင္းေတြက်လာမွ
သာ “White Christmas” ျဖစ္ရတာကလား။ ခရစ္ေတာ္ေရရႈေတာင္ အျဖဴေရာင္ခရစၥမတ္
အေၾကာင္းသိသြားရွာမယ္ မဟုတ္။ ခရစ္ေတာ္ဖြါးျမင္ရာအရပ္က လူမ်ားလည္း အျဖဴေရာင္
ခရစၥမတ္အေၾကာင္းနားလည္ ခံစားႏိုင္ဖို႔လြယ္မယ္မထင္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္လင္မယားကေတာ့ အေမရိကန္ကဒီႏွစ္ အျဖဴေရာင္ခရစၥမတ္ကို ေကာင္းေကာင္း
ႀကီးနားလည္ၿပီး ခံစားခဲ့ၾကရပါတယ္ဗ်ား။ ခရစၥမတ္မတိုင္ခင္တပါတ္အလိုမွာ ႏွင္းမုန္တိုင္းႀကီး
က်ခဲ့ပါေရာလား။ မုန္တိုင္းလာမွာကို သတင္းမီဒီယာမ်ားကလည္းႀကိဳတင္အသိေပးရွာပါတယ္။
အႏၱရာယ္ႀကီးပံုကိုလည္းသတိေပးရွာပါတယ္။ ဒါေပတဲ့။ ႏွင္းေတြတေဖြးေဖြးက်ေနတဲ့အထဲကို
တိုး၀င္ၿပီး ႏွင္းေတာထဲကိုလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့စိတ္က ထိမ္းဖို႔ခက္လွတယ္။ အထူးသျဖင့္ ခ်စ္ဇနီး
က လြန္စြာမွပင္ ႏွင္းေပ်ာ္ခ်င္သူေပတကား။ အျပင္ထြက္မယ္ တကဲကဲလုပ္ေနပါေရာ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ႏွင္းေတာထဲကိုေရာက္ခဲ့ပါေရာလား။ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္း
သားဗ်။ အနီးစပ္ဆံုးဥပမာေပးရရင္ ျမန္မာျပည္မွာ မိုးရြာထဲလမ္းထြက္ေလွ်ာက္သလိုပ။ ႏွင္းေတြက
မိုးေတြလိုစိုရႊဲေနတာမဟုတ္တဲ့အျပင္ ဗြက္လည္းမထဘူးဆိုေတာ့ ပိုေလွ်ာက္လို႔ေကာင္းသေပါ့ဗ်ာ။
ႏွင္းက်တယ္ဆိုေပတဲ့ ေအးစက္ေနတာေတာ့မဟုတ္ေလဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္္လိုက္၊ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္
ကိုယ္ေပၚမွာတင္လာတဲ့ ႏွင္းေတြကိုခါခ်လိုက္နဲ႔ အိမ္နားက ဘူတာရံုကိုေရာက္ခဲ့ပါေလေရာ။ ႏွင္းေတြ
က ၇လက္မေလာက္ရွိေနၿပီ။

မုန္တိုင္းရွိလို႔ လမ္းမွာ ကားအသြားအလာမရွိေတာ့ေပမယ့္ ရထားကေတာ့ဆြဲေနသဗ်။ အဲဒါနဲ႔ႏွစ္ေယာက္
သားရထားစီးၾကပါေလေရာ။ ကုန္တိုက္ႀကီးတခုရွိရာ ဘူတာအထိ။ ကုန္တိုက္ထဲမွာ စားလိုက္၊ ေသာက္
လိုက္၊ ေငးလိုက္လုပ္ေနရင္း ဆိုင္တခုအေရာက္မွာ ေစ်းသည္က မင္းတို႔ ကားနဲ႔လာၾကတာလားလို႔ေမး
ပါတယ္။ မဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာေတာ့ ရထားနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္က် သြားေလာက္ၿပီ။ ေန႔လည္တနာရီမွာ
ရထားေတြရပ္ကုန္ၿပီလို႔သတင္းေတြမွာေၾကညာေနတယ္တဲ့။ ႏွင္းမုန္တိုင္းက ဆိုးလာေနလို႔တဲ့။“ဟိုက္” ။

နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ တနာရီခြဲေနၿပီ။ ဘူတာရံုကိုအျမန္ေျပးေတာ့ ရထားက ေျမေအာက္ဘူတာ ေတြကိုပဲ
ဆြဲေတာ့တယ္။ ေျမေပၚဆိုရင္ ရပ္ေနၿပီတဲ့။ အိမ္က ေျမေအာက္နဲ႔ေျမေပၚႏွစ္မ်ိဳးေျပာင္းစီးမွ ေရာက္တာ။
ဒုကၡနဲ႔လွလွနဲ႔ေတြ ႔ၾကၿပီ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တဘူတာေရွ ႔တိုးလည္း မနည္းဘူးဆိုၿပီး အိမ္ဘက္ကို ေျမ
ေအာက္တဘူတာစီးလိုက္ၾကတယ္။ ရထားကအဲဒီမွာတင္ ဂိတ္ဆံုးသြားတယ္။ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲလို႔
ဘူတာအရာရွိကိုေမးေတာ့ ေျမေပၚတက္ၿပီး အငွားကားရွာစီးေပေတာ့တဲ့။

ဘူတာရံုေပါက္ကိုတက္သြားေတာ့ ကိုယ့္လိုလူေတြ မ်က္ကလူး ဆန္ပ်ာနဲ႔ ကားလမ္းမကို ေငးလို႔။ လမ္း
မေပၚမွာက ႏွင္းေတြကလြဲလို႔ ဘာမွမရွိ။ တခ်က္တခ်က္ေရာက္လာတဲ့ကားက ရဲကား။ သူတို႔ကလည္း
ရာသီဥတုဆိုးတယ္ သတိထားဆိုတာကလြဲၿပီး ဘာအကူအညီမွ မေပးၾက။

ဒီလိုနဲ႔ဘ၀တူအခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္ၾကၿပီး အနီးဆံုးလမ္းစံုက်တဲ့ ေျမေအာက္ဘူတာအထိလမ္း ေလွ်ာက္
ၾကစို႔လို႔ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ ရဲရဲ၀င့္၀င့္လို႔သာေျပာရတာ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တထင့္ထင့္။
ႏွင္းေတြက က်ေနတာတေပေက်ာ္ေနၿပီ။ ေလနဲ႔အတူလြင့္ေနတဲ့ ႏွင္းမႈန္ေတြက မ်က္ႏွာကိုလာရိုက္
တာ အိမ္ကအထြက္တုန္းကထက္ ပိုျပင္းေနၿပီ။ ကိုယ္တေယာက္ထဲမွ မဟုတ္ပဲ အေဖၚေတြလည္း
ပါတာပဲလို႔ အားတင္းၿပီး ႏွင္းေတာထဲတိုးခဲ့တယ္။ ကိုယ္ကသာ စိုးရိမ္ေနတာဗ်ား။ ခ်စ္ဇနီးကေတာ့
ေပ်ာ္လို႔ ႏွင္းေတာထဲမွာ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔။ သီခ်င္းေတာင္မွ ဆိုေနလိုက္ေသး။

မုန္တိုင္းခရီးေဖၚေတြထဲမွာ အသက္ဂ်ာမန္မေလး တေယာက္။ လက္တင္အေမရိကား ႏိုင္ငံေတြက
လူငယ္အမ်ိဳးသားေျခာက္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရႊလင္မယားႏွစ္ေယာက္ စုစုေပါင္း သူရဲေကာင္း
ကိုးေယာက္ ႏွင္းမုန္တိုင္းထဲမွာ တေရြ ႔ေရြ ႔ခရီးႏွင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေ၀းေျပးကား လမ္းမေပၚမွာ
ရဲကားတခ်ိဳ ႔တေလကလြဲၿပီးဘာမွမရွိ။ ေန႔လည္ခင္းဆိုေပတဲ့ ႏွင္းေတြသိပ္ၿပီးက်ေနေတာ့ ပါတ္၀န္း
က်င္တခုလံုး မႈန္၀ါး၀ါး။

လမ္းေလွ်ာက္တာ နာရီ၀က္ေက်ာ္ၾကာလာေတာ့ ေရွ ႔က သြားႏွင့္ၾကတဲ့ ကိုယ္လိုဘ၀တူ လူတသိုက္နဲ႔
ဘြားကနဲသြားဆံုပါတယ္။ တျခားအခ်ိန္ဆိုရင္ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ ေနေနသာသာ ၿပံဳးျပမွာ ေတာင္မဟုတ္ေပ
မယ့္။ အခုက်ေတာ့လည္းမိတ္ရင္းေဆြရင္းေတြပမာ ေဖးေဖးမမနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ၾကလို႔။ လမ္းမမွားေအာင္
လည္းသတိေတြေပးၾကလို႔။ မုန္တိုင္းထဲက ေႏြးေထြးမႈဆိုပါေတာ့။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ႏွင္းမုန္တိုင္းထဲ ႏွစ္နာရီေလာက္လမ္း ေလွ်ာက္
လိုက္ရတယ္။ မေသေကာင္း မေပ်ာက္ေကာင္းလို႔ေျပာရင္လည္း ရမယ္ထင္တယ္။ ႏွင္းေတြလည္း
တေပေက်ာ္ေက်ာ္က်ၿပီးမုန္တိုင္းရပ္သြားပါတယ္။တခ်ိဳ ႔ ေနရာေတြဆို ႏွစ္ေပေလာက္က်တာပါ။
အခုခ်ိန္ထိက်ထားတဲ့ႏွင္းေတြကဒီအတိုင္းခဲေနတုန္းပဲ၊ေဖြးေနတုန္းပဲ။ ခရစၥမတ္ေန႔ေက်ာ္တဲ့အထိ
ေဖြးေနဦးမယ့္ႏွင္းေတြေပါ့။ ကိုင္း။ အားလံုးပဲမဲရီးခရစၥမတ္ပါဗ်ား။ ဘုရားသခင္ က်န္းမာပါေစ။

(ဓါတ္ပံု၊ကိုယ္တိုင္ရိုက္)

ႏွင္းမုန္တိုင္း

ကိုယ္ပိုင္အဓိပၸါယ္သီးျခားစီရွိတဲ့ ေ၀ါဟာရႏွစ္ခုေပါင္းလိုက္ရင္ သီးသန္႔အဓိပၸါယ္သစ္တမ်ိဳး ထပ္ၿပီးထြက္လာတတ္တာလူတိုင္းသိၾကပါတယ္။ ဥပမာ။ က်ားသားမိုးႀကိဳး၊ေတာင္သူႀကီး၊၊
သေဘၤာေဆး၊ ေယာက္ဖေခြးေခၚဆိုတာမ်ိဳးလိုေပါ့။ အခုလည္း ႏွင္းမုန္တိုင္းပါတဲ့။
ႏွင္းပြင့္၊ႏွင္းမႈန္၊ ႏွင္းဖတ္ေတြ ေလျပင္းနဲ႔အတူ တေ၀ါေ၀ါ၊ တ၀ုန္း၀ုန္း တိုက္ခတ္တာကို
ေခၚပါတယ္။

ရုပ္ျမင္သံၾကားမိုးေလ၀သ သမားေတြက မွန္တဲ့အခါလည္း တကယ္မွန္တတ္ပါတယ္။
မိုးေလ၀သသိခ်င္ရင္ သူတို႔ကလြဲၿပီး တျခားအားကိုးစရာကလည္း အလြယ္တကူမရွိဘူး
မဟုတ္လား။ ဒီဆရာေတြရဲ ႔အေဟာနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ေနထိုင္ေနၾကရတာကိုး။

အဟုတ္ပဲဗ်ိဳ ႔။ သူတို႔ႀကိဳတင္ေဟာတဲ့အတိုင္း ႏွင္းမုန္တိုင္းႀကီးတိုက္လာပါေလေရာ။
အခ်ိန္နာရီလည္း မွန္သပါ့။ ႏွင္းေတြက်ရင္ တေပေလာက္အထိက်လိမ့္မယ္ဆိုတာကလည္း
ဟုတ္သပါ့။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အရွိန္ျပင္းၿပီး ဘယ္အခ်ိန္က်ရင္ ရပ္သြားမယ္ဆိုတာကလည္း
ကြက္တိ။

ျမန္မာျပည္မ်ားက်ေတာ့လည္း နာဂစ္ႀကီးလာလိမ့္မယ္ဆိုတာ ကပ္ၿပီးမွသိရသတဲ့။ သိေတာ့
လည္း မဟာမီဒီယာမ်ားက အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ဆိုလား အသိမေပးႏိုင္ၾကရွာဘူး။ ေနာက္ဆံုးမေတာ့
အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ခံရတာပဲေပါ့။ ဇတ္သိမ္းေတာ့ ေရႊဘပဲအႏိုင္ရသြားတာေပါ့။

ေရႊဘဆိုလို႔ လမ္းႀကံဳတုန္း သေ၀ထိုးလိုက္ပါဦးမယ္။ ဒီကေန႔ေခတ္ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ား
ေရႊဘကိုဘယ္သိႏိုင္ေတာ့မတုံး။ မင္းသားႀကီးေရႊဘပဲ ကြယ္လြန္တာၾကာခဲ့ေပါ့။ ဆိုေတာ့
သိတဲ့သူမ်ားသည္းခံၿပီး မသိတဲ့သူမ်ား နာခံေလာ့။

ေရႊဘဆိုတာက ၁၉၆၀တ၀ိုက္ကစၿပီး နာမည္ႀကီးလာတဲ့ ဗလေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အထိုးအက်ိပ္
အသတ္အပုတ္ေကာင္းတဲ့ အက္ရွင္မင္းသားႀကီးေပါ့။ လူဆိုးလူၾကမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး
ၾကမ္းၾကမ္း ေရႊဘနဲ႔ေတြ ႔လို႔ကေတာ့ ခံရၿပီသာမွတ္။ ထားပါေတာ့။ ႏွင္းမုန္တိုင္းဘက္
ျပန္လွည့္ၾကပါစို႔။

ေအးတဲ့တိုင္းျပည္ေတြမွာေဆာင္းရာသီဆိုရင္ ႏွင္းက်တာမဆန္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းမုန္တိုင္းက်ရင္
ဆန္းတယ္။ ဆန္းတယ္ဆိုတာက ႏွင္းမုန္တိုင္းက်ရင္ သြားလို႔လာလို႔မရေတာ့ဘူး။ အသက္အႏၱရယ္
ရွိလာၿပီ။ လွ်ပ္စစ္မီးေတြလည္း ျပတ္တတ္တယ္။ ေျမေအာက္ရထားကလြဲရင္ ေျမေပၚသြားယာဥ္ေတြ
အကုန္ရပ္ကုန္တယ္။ ေလယာဥ္ေတြလည္း မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သေဘၤာေတြလည္း မထြက္ရဲေတာ့ဘူး။

တဦးနဲ႔အဦး အဆက္အသြယ္ေတြျပတ္ေတာက္သြားေတာ့ အာဏာပိုင္အဖြဲ ႔အစည္းေတြက ႏွင္းမုန္တိုင္း
ေဟ့ ဆိုတာနဲ႔ စစ္ဆင္ေရးတခုလိုျပင္ရဆင္ရေတာ့တာပဲ။ စစ္တပ္ကလည္း ျပင္ထားရတယ္။ ရဲေတြ၊
မီးသတ္ေတြကေတာ့ ေရွ ႔ထြက္မင္းသားေတြေပါ့။ သူတို႔နဲ႔မႏိုင္မွ စစ္တပ္ကထြက္ရတယ္။ အေျခအေန
ဆိုးရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ ႔အေရးေပၚအေျခအေန ထုတ္ျပန္ရတဲ့အထိဆိုးတတ္တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ကေန
ဘယ္အခ်ိန္အထိ အိမ္အျပင္ကိုဘယ္သူမွမထြက္ရ။ အႏၱရယ္ႀကီးတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးကိုေျပာတာပါ။

ဒီဇင္ဘာလ၁၉ရက္ေန႔က အေမရိကန္အေရွ ႔ျခမ္း နယူးေယာ့ခ္၊ေဘာ္စတြန္နဲ႔ ၀ါရွင္တန္ဒီစီၿမိဳ ႔ေတြမွာ
မီဒီယာေတြေျပာထားတဲ့အတိုင္းပဲ ႏွင္းမုန္တိုင္းႀကီး တိုက္ခဲ့ပါတယ္ဗ်ား။ သူတို႔ေျပာသလိုပဲ နာရီႏွစ္ဆယ္
နီးပါးတိုက္ၿပီး ရပ္သြားေပလို႔ေပါ့။ ႏွင္းေတြတေပေက်ာ္ေက်ာ္က်ၿပီး ရပ္သြားေပလို႔ေပါ့။ ဒီ့ထက္ဆိုးရင္ေတာ့
ဒီ့ထက္ဆိုးဖို႔ပဲရွိေတာ့မယ္။

ႏွင္းမုန္တိုင္းက်လို႔ အျပင္ကိုမထြက္ၾကပါနဲ႔ ထြက္ရင္လည္း အထူးသတိထားၿပီးသြားၾကပါ။ ကားေမာင္းတဲ့
သူမ်ား သတိႀကီးႀကီးထားၾကပါ။ ဘီးေလးဘီးလံုးယက္တဲ့ ကားမ်ိဳးနဲ႔ပဲသြားၾကပါဆိုၿပီး ဒီကမီဒီယာမ်ားက
တျခားသတင္းေတြကိုရပ္ၿပီး ဒါကိုပဲ တဖြဖြမွာေနၾကတာပါ။ ေသာၾကာေန႔ည။ ဒီဇင္ဘာ ၁၈ရက္ေန႔ ညပိုင္း
ကတည္းက က်လိုက္တဲ့ႏွင္း စေနေန႔ညေနေစာင္းတဲ့အထိ။ တနယ္လံုးတခြင္လံုး ေဖြးေဖြးကိုလႈပ္လို႔။

ဒီေလာက္လူႀကီးေတြ သတိေတြေပးေနတဲ့ၾကားက အညိမ္မေနႏိုင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္မ်ားဇနီးေမာင္ႏွံ မုန္တိုင္း
ၾကားထဲထြက္ “ကဲ” ၾကတဲ့အေၾကာင္း “ အျဖဴေရာင္ခရစ္စမတ္” ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေနာက္ပိုင္းဆက္
ေရးပါဦးမယ္။ အားလံုးက်န္းမာၾကပါေစ။

(ဓါတ္ပံုက ကိုယ္တိုင္ရိုက္ပါဗ်ား။ မုန္တိုင္းတိုက္တိုက္ၿပီး ဆယ္နာရီေလာက္အၾကာမွာရိုက္တာပါ။)

ဒီဇင္ဘာရွင္းတမ္း

ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြေရးေတာ့မယ္လိုု႔ေတာ့ မထင္လိုုက္ၾကပါနဲ႔။ အရႈပ္
ေတာ္ပံုုေတြကိုု ရွင္းမလိုု႔မဟုုတ္ပါဘူး။ ႏိုု၀င္ဘာလက စာမေရးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း
ေျပာမလိုု႔ပါ။ ဘာေၾကာင့္မေရးျဖစ္သလဲဆိုုေတာ့ ထံုုးစံအတိုုင္း ပ်င္းလိုု႔ပါပဲ။ အဲဒီ
အေၾကာင္းကိုု ဒီဇင္ဘာက်မွရွင္းျပတာမိုု႔ အခုုလိုုေခါင္းစဥ္တတ္လိုုက္တာပါခင္ဗ်ား။
(အရင္စိတ္ကူးက တလ တပုုဒ္ေတာ့ အနည္းဆံုုးျဖစ္ေအာင္ေရးမဟဲ့လိုု႔ အားခဲထား
လိုု႔ပါ။)

ေဆာင္းကာလေရာက္လာျပန္ေလေတာ့ က်ဳပ္တိုု႔ေရာက္ေနတဲ့အရပ္မွာ သစ္ရြက္
မ်ားက ေၾကြရွာပါေလတယ္။ ဘယ္ကိုုပဲၾကည့္ၾကည့္ သစ္ရြက္ေတြကေလထဲမွာ ၀ဲလိုု႔။
ေရာင္စံုုသစ္ရြက္မ်ား အေႏွးေၾကြျပေနပံုုက တခ်က္တခ်က္ အသက္ရႈဖိုု႔ ေမ့မတတ္
စြဲေဆာင္လွေပတယ္။ သစ္ရြက္ေၾကြဇတ္လမ္းေတြကိုု လူအမ်ားက မရိုုးႏိုုင္ေအာင္
ေရးဖြဲ ႔ခဲ့ၾကၿပီ။ ၾကည့္လိုု႔သိပ္ေကာင္းတယ္လိုု႔သာမွတ္လိုုက္ၾကေပေရာ့ ပရိတ္သတ္
ႀကီးေရ။

က်ဳပ္တိုု႔ဇာတိေျမမွာက ေႏြအခါက်မွပဲ သစ္ရြက္ေတြေၾကြတာကိုုး။ ေႏြအကူးမွာ
ေလရူးနဲ႔အတူ လြင့္ေမ်ာေနတဲ့သစ္ရြက္ေတြကိုု ငယ္ဘ၀က အႀကိမ္ႀကိမ္ေငးၾကည့္
ခဲ့ဖူးပါရဲ ႔။ အဲဒီျမင္ကြင္းကလည္း ရူးေလာက္ေပတယ္။ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ကိုုး
ေက်ာင္းအမရဲ ႔။

ဒါနဲ႔ပဲ ဗစ္တာခင္ညိဳရဲ ႔ “ေႏြ” ဆိုုတဲ့သီခ်င္းကိုု အျမန္ထဖြင့္လိုုက္ရပါတယ္။

စေန၊တနဂၤေႏြအားလပ္ရက္ မနက္ခင္းတခ်ိဳ ႔မွာ ေလ၀ဲလြင့္ ေရာင္စံုုသစ္ရြက္ေတြကိုု
ေငးၾကည့္ရင္း။ ေအးစက္တဲ့အေမရိကန္ေဆာင္းကိုု ေစာင္ထူထူနဲ႔ ခုုခံရင္း။ ျပဳတင္း
ေပါက္က ေဆာင္းျမင္ကြင္းကိုု ေႏြဆိုုတဲ့သီခ်င္းနဲ႔ေကြးရင္း ေႏြးရတဲ့အရသာ ေကာင္း
လွေၾကာင္းကိုု မိတ္ေဆြမ်ားထံ မွ်ေ၀လိုုက္ရပါတယ္ဗ်ား။

ေႏြေရာက္ၿပီေလ….
ရိုုးတန္က်ဲက်ဲ…..
ပင္အိုုတိုု႔ အလွခ်င္းလည္းၿပိဳင္ ။

ေလရူးေလးအေ၀ွ ႔….
ရြက္၀ါေတြ လိပ္ျပာေတြရယ္
အကခ်င္း ၿပိဳင္ေနသလိုုပင္……။

ျမန္မာေႏြသီခ်င္းနဲ႔ အေမရိကန္ေဆာင္း။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတာ့အႏိုုင္သား။
သိုု႔ေပတဲ့ တတ္ႏိုုင္ဘူး ရွင္မေရႀကံဳရာကားနဲ႔ မွီေအာင္သာ လိုုက္ခဲ့ရတာပ။ ဒီလို
ေနထိုုင္နည္းေတြနဲ႔ ေနသားကလည္း က်လာေနၿပီထင္ပါရဲ ႔။

အားလံုုးက်န္းမာၾကပါေစဗ်ား။


(ရုပ္ပံု ။ ကိုယ္တိုင္ရိုက္ )