ႏွင္းေတြက်တဲ့ ေဆာင္းဥတု
ႏွင္းေတြက ေဖြးကနဲ၊ ဖြါးကနဲ
အဆုပ္လိုက္၊အဆုပ္လိုက္ ဖြါ က်ဲ က်။
ေကာင္းကင္လည္း ေဖြး...လို႔
ေလျပင္လည္း ေဖြး...လို႔
ေျမျပင္လည္း ေဖြး...လို႔
ၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီးလည္း ေဖြးေဖြးလႈပ္လို႔
အိမ္ထဲမွာ ငါတေယာက္ထဲ
ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတဲ့ ႏွင္းက်ေန႔ေတြ
ေအးလည္းေအး၊ ပ်င္းလည္းပ်င္းေပါ့။
ျပဳတင္းေပါက္မွာ ထြက္ေငး
ႏွင္းေတြေဖြးေဖြး အေႏွးက်
ႏွင္းေႂကြသံေတြ တရွဲရွဲ
သစ္ပင္စိမ္းစိမ္း အျဖဴဖုံး
လူေတြ လမ္းအေႏွးေလွ်ာက္
ပါးစပ္ေတြက အေငြ႔ထြက္
ငွက္ေတြ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္း
ၿမိဳ႔ေတာ္လမ္းေပၚ လူေျခတိတ္
ဘုရားေက်ာင္းေတြ ပိုတိတ္ဆိတ္။
ငါ
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ အိပ္ဖို႔ျပင္
ႏွင္းေတြကိုလည္း မခြဲရက္
ကေလးတသိုက္ ဟစ္ေအာ္
ႏွင္းေတာထဲ ေျပးေဆာ့
ႏွင္းလံုးနဲ႔ စစ္တိုက္
ႏွင္းလူရုပ္ အၿပိဳင္လုပ္
ေပ်ာ္စရာႏွင္းပြဲ
ငါ၀င္ႏႊဲမယ္
ႏွင္းေတာထဲကို ဆင္းခဲ့ၿပီ။
ၿမိဳ႔ကိုဖုံးတဲ့ႏွင္း
ေပ်ာ္စရာလည္း ဒီႏွင္း
ပ်င္းစရာလည္း ဒီႏွင္း
လက္၀ဲသုႏၵရရဲ႔ႏွင္း
ခင္၀မ္းရဲ႔ႏွင္း
အိႏိၵမွာရကၠန္းသြားခတ္တဲ့
ခ်င္းမေလးရဲ႔ႏွင္း
အေစာႀကီးထၿပီးဆိုင္ဖြင့္ရတဲ့ ေတာင္ႀကီးက
ပအို၀္ေမာင္ႏွမရဲ႔ႏွင္း။
မေနာပြဲႏွင္း
အာနႏၵာပြဲေစ်းႏွင္း
ဂင္ဇာလမ္းကႏွင္း
မာမာေအးရဲ႔ႏွင္း
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတေယာက္ရဲ႔ႏွင္း
ကေလးစစ္သားတေယာက္ရဲ႔ႏွင္း
မယားငယ္တေယာက္ရဲ႔ႏွင္း
ကရင္သူပုန္အိုႀကီးရဲ႔ႏွင္း
တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္က
မသန္မစြမ္းမေလးရဲ႔ႏွင္း
ရွမ္းေတာင္ရိုးက မီးကင္းသမားရဲ႔ႏွင္း
အဓိပၸါယ္ကြဲလြန္းလွတဲ့ႏွင္း
ဒီႏွင္း....ဒီႏွင္း...ဒီႏွင္း ။
ႏွင္းဖုံးထားတဲ့ၿမိဳ႔ေတာ္မွာ
ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ေနတတ္ဖို႔
သီခ်င္းတပုဒ္ကို ေအာ္ဆို
ႏွင္းေတာထဲကို ငါလာၿပီ
