Monday, October 26, 2009

ေသမွခင္တဲ့သူ
















ကဗ်ာဆရာေအာင္ေ၀းက ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ နီကိုရဲအတြက္ တခုခု
လုပ္ၾကရေအာင္ကြာတဲ့။ ကိုရဲ၀င္း (နီကိုရဲ) နဲ႔ပါတ္သက္ၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္း
မသိပါ။ သူ႔အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာလို႔ ေျပာရမွာလား။
အမွတ္တရ အစီအစဥ္တခုခုနဲ႔ အမ်ားသိႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမွာလား။ တခုခု
လုပ္သင့္တယ္လို႔ေတာ့ ထင္ပါတယ္။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာက ခက္တယ္။
ေတာ္ယံုတန္ယံုေလာက္နဲ႔ေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူး ကိုရဲ၀င္းရယ္။ ခင္ဗ်ားကိုု
ကၽြန္ေတာ္ အဆက္အသြယ္ အၾကာႀကီးျဖတ္ထားမိတယ္။ ေဆာရီးပဲ ကိုရဲ
၀င္းရယ္။

ေက်ာင္းတုန္းက အေၾကာင္းေတြ။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ ႔ရပ္ကြက္ေလး။ ကၽြန္ေတာ္
တို႔ရဲ ႔လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ခန္းေတြ။ ခင္ဗ်ားႀကိဳက္တဲ့ ဂ်က္တံဆိပ္
ေဆးေပါ့လိပ္။ သဃၤန္းကၽြန္းဘူတာ။ မအိပ္ပဲေျပာၾကတဲ့ အႏုပညာညေတြ
အေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေတြ၊ စိတ္လႈပ္
ရွားဖို႔ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေတြအေၾကာင္း ခင္ဗ်ားမရွိေတာ့မွ စဥ္းစားရတာ
၀မ္းနည္းစရာႀကီးဗ်ာ။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ဗ်ာ။ ေနာက္ေတြ ႔ၾကတဲ့အခါ
ဆက္ေျပာၾကတာေပါ့။ ကိုရဲ၀င္း က်န္းမာပါေစ ။

( စာေရးဆရာ နီကိုရဲ ေအာက္တိုဘာ ၂၃ရက္ ရန္ကုန္မွာ ကြယ္လြန္ပါတယ္။
အသက္၄၃ႏွစ္ပါ။)

(ရုုပ္ပံုု ၊ ဂူဂလ္)

2 comments:

pandora said...

ဒီလိုပါပဲ.. ေသမွပဲ ေရးၾက သတိရၾက အလြမ္းသယ္ၾက..
နာမည္၀ွက္နဲ႕ ဘေလာ့ဂါေတြ ဘ၀ကေတာ့ ေသေတာင္ ေသမွန္း သိလိုက္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး.. ေပ်ာက္သြားရင္ စာမေရးတာၾကာၿပီေလာက္ပဲ ထင္ခ်င္ထင္ေနမွာ.. အင္းးး
မေသခင္ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ပိုေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ..

ဆရာနီကိုရဲအတြက္ေတာ့ တကယ္ကို ႏွေျမာမိပါတယ္။ သူလိုေရးပံုမ်ိဳးက ရွားတယ္။

Unknown said...

လာ ဖတ္သြားတယ္ေနာ္ ... မဦး ပါ။