ခရီးထြက္ခဲ့တာ ၾကာၿပီ

ခရီးထြက္လာတာ ၾကာေတာ့
လာရာလမ္းကို လြမ္းမိတယ္။

ဒီေနရာေရာက္ေအာင္
အေဖၚမပါ
တကိုယ္တည္း
ေျမပံုမပါပဲ လာခဲ့တယ္။

ဟိုေကြ႔ေရာက္တဲ့အခါ
ဟိုတက္နဲ႔ပဲ ေလွာ္ခဲ့ပါတယ္။

တျခားလူေတြလည္း ငါ့လိုပဲ
ေနထြက္ရာအရပ္ကို မ်က္ႏွာမူခဲ့ၾကတယ္။

ကိုယ့္ရဲ႔သမိုင္းကို
ကိုယ္ပဲမွတ္တမ္းတင္ၾကတယ္။

လာခဲ့တဲ့ခရီးမွာ
ငါဟာ
ဧရာ၀တီျမစ္ေရခ်ိဳးခဲ့သူ
ဒုတၱ၀တီက ိုျဖတ္ခဲ့သူ
နန္းေတာ္ပ်က္မွာ ေနခဲ့သူ
ရွမ္းေတာင္တန္းေပၚ တက္ခဲ့သူ
ေရာ့ခ္သီခ်င္းကို ႀကိဳက္ခဲ့သူ
ေမတၱာသုတ္ကို က်က္ခဲ့သူ
အရက္ တေနကုန္ ေသာက္ခဲ့သူ
ဖဲလည္းရႈံးဖူး၊ အသည္းလည္းကြဲဖူး
ရထားအမိုးေပၚကလည္း စီးခဲ့ဖူး
အေမ့ပိုက္ဆံလည္း ခိုးခဲ့ဖူး
ဘုရားသခင္ဆီမွာလည္း ဆုေတြေတာင္းခဲ့ဖူးသူေပါ့။

အခုေတာ့
ငါေရာက္ေနတဲ့ ေျမနီနီ ဒီအရပ္မွာ
နာမည္ေက်ာ္ ဘေလာ့ဂါလည္း ျဖစ္ခ်င္ေန။

လူသိပ္မသိတဲ့
ဘီလွ်ံနာလည္း ျဖစ္ခ်င္ေန။

မိန္႔ခြန္းေတြလည္း ေခၽြခ်င္ေန
တရားေတြလည္း ေဟာခ်င္ေန
စစ္လက္နက္ေတြလည္း ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေနသူေပါ့။

ခင္မင္သူမိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔
သီခ်င္းေကာင္းတပုဒ္ကို ေရးဖြဲ႔ခ်င္။

ေတာင္ေပၚေတာတန္း
ရႈခင္းလွလွမွာ
ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း
ကဗ်ာအေၾကာင္းေဆြးေႏြးခ်င္။

အသံတိတ္ရုပ္ရွင္ကို
ေဆးေျခာက္ရႈၿပီး အတူၾကည့္ခ်င္။

ပန္းႏုေရာင္ ညေနခင္းမွာ
အရက္မူးၿပီး ကခုန္ခ်င္။


ခရီးထြက္လာတာ ၾကာခဲ့ေတာ့
လာရာလမ္းကို လြမ္းမိတယ္။

အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ ေမ့ခဲ့သူပါ။

ခရီးထြက္ၾကသူအေပါင္း
လမ္းခရီးမွာ အဖမ္းအဆီး ကင္းေစေၾကာင္း။